Interpretacja indywidualna z dnia 17 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-3.4014.277.2023.1.JS

Zawarcie umowy pożyczki poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej i to, że środki pieniężne będące przedmiotem umowy pożyczki, w momencie zawarcia umowy pożyczki, znajdowały się poza terytorium RP, wypełniają dyspozycję art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

 Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od czynności cywilnoprawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 sierpnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 18 sierpnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Wniosek dotyczy skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki za granicą.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

T. Spółka z o.o. (dalej jako: Wnioskodawca) jest spółką celową, która została zakupiona od firmy A. Spółka komandytowa, która ją założyła, przez D. Sp. z o.o., w celu realizacji opisanej niżej transakcji. W chwili zakupu udziałów Wnioskodawcy funkcjonował on pod nazwą F. Sp. z o.o. D. Sp. z o.o. dokonało zakupu udziałów Wnioskodawcy w celu realizacji transakcji zakupu przedsiębiorstwa prowadzonego przez X. B.V. poprzez jej oddział w Polsce o nazwie X. B.V. (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością) oddział w Polsce.

Transakcja ta była częścią większej, globalnej transakcji, którą Wnioskodawca po krótce przedstawi poniżej. Wnioskodawca został nabyty przez D. Sp. z o.o. w celu realizacji polskiej części tej transakcji.

7 marca 2023 r. doszło do zawarcia umowy sprzedaży udziałów pomiędzy A. Limited, B. Limited, X. W. Inc. i X. W. B.V. (łącznie „Sprzedawcy”) a D. I. H. Limited, D. P. Limited, D. A. GmbH., D. C. Inc. i D. U. Inc. (łącznie „Kupujący”) oraz D. I. Limited. Umowa ta została zmieniona 26 czerwca 2023 r. i dotyczyła przejęcia światowej działalności grupy kapitałowej X., a w szczególności działalności Sprzedających prowadzonej w Niemczech, w Wielkiej Brytanii, Kanadzie, Stanach Zjednoczonych, w Holandii oraz w Polsce.

Koncern X. jest (…) i (…), (...) producentem (…), którego działalność skupia się wokół (...) obszarów: (…), (…) oraz (…). Działalność ta częściowo pokrywa się z działalnością spółek z grupy D. oraz częściowo jest do niej komplementarna.

Polska część transakcji dotyczyła nabycia przedsiębiorstwa stanowiącego zespół składników materialnych i niematerialnych w tym zobowiązań, praw i innych składników zorganizowanych i przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, polegającej na świadczeniu kompleksowych usług (…), a w szczególności (…). Nabywcą przedsiębiorstwa był Wnioskodawca, który 29 czerwca 2023 r. przystąpił w roli strony do umowy z 7 marca 2023 r.

W celu realizacji zakupu przedsiębiorstwa Wnioskodawca, 30 czerwca 2023 r. zawarł umowę pożyczki (dalej „Umowa pożyczki”) ze spółką D. I. Limited z siedzibą w L. w Wielkiej Brytanii (dalej jako „D.” albo „Pożyczkodawca”) i otrzymał pożyczkę, której wartość pokryła zobowiązanie Wnioskodawcy z tytułu ceny jaką Wnioskodawca miał zapłacić za nabywane przedsiębiorstwo.

Zgodnie z postanowieniami umowy sprzedaży przedsiębiorstwa wynagrodzenie było płatne w całości po podpisaniu umowy, przelewem dokonanym przez Pożyczkodawcę, w gotówce z bezpośrednio dostępnych środków za pośrednictwem brytyjskiego banku rozliczeniowego na rachunek przedstawiciela Sprzedawców.

W związku z powyższym udzielone Wnioskodawcy w ramach Umowy pożyczki finansowanie nie zostało przekazane na jego rachunek bankowy, ale Pożyczkodawca dokonał przelewu tych środków na rachunek bankowy wskazany przez Sprzedających, a sama Umowa pożyczki zawierała element przekazu.

Umowa pożyczki została zawarta poza terytorium Polski, tj. w Wielkiej Brytanii, a środki z pożyczki nigdy nie zostały przekazane na polski rachunek bankowy Wnioskodawcy. Umowa pożyczki jest sporządzona w języku angielskim, lecz rządzi się prawem polskim.

Pożyczkodawca jest zagraniczną spółką, która nie posiada formalnego statusu banku, a zatem nie można uznać, że „D.” prowadzi działalność w zakresie kredytowania (udzielania kredytów) w rozumieniu polskich przepisów prawa bankowego.

Należy jednak podkreślić, iż Pożyczkodawca prowadzi działalność w zakresie udzielania pożyczek (finansowania) o cechach analogicznych z gospodarczego punktu widzenia do kredytów (w tym umów kredytowych regulowanych przez przepisy prawa bankowego w Polsce). Pożyczkodawca pełni bowiem w grupie kapitałowej D. rolę tzw. wewnętrznego banku, który zajmuje się zabezpieczaniem finansowana dla podmiotów z grupy kapitałowej, koordynacją operacji finansowych, etc.

W ramach udzielanych przez „D.” pożyczek (finansowania) występują między innymi umowy (pożyczki), które udzielane są na konkretny cel (np. sfinansowanie bieżących zobowiązań danego podmiotu, realizacja określonej inwestycji, zakup środka trwałego, realizacja akwizycji, etc.).

Środki finansowe z pożyczek mogą być przekazywane na rachunek pożyczkobiorcy, ale mogą być również przekazywane bezpośrednio na rzecz danego dostawcy/wierzyciela podmiotu zaciągającego przedmiotową pożyczkę w celu uregulowania płatności za dokonany zakup.

Wnioskodawca od 1 sierpnia 2022 r. jest zarejestrowany jako podatnik podatku od towarów i usług.

Pytania

1.Czy w na podstawie art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, w świetle przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, Wnioskodawca w związku z zawarciem Umowy pożyczki był zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych?

2.Czy w sytuacji, gdyby stanowisko Wnioskodawcy do pytania zawartego w pkt 1 zostało uznane za nieprawidłowe, to czy w na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, w świetle przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, Wnioskodawca w związku z zawarciem Umowy pożyczki był zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych?

3.Czy w sytuacji, gdyby stanowisko Wnioskodawcy do pytania zawartego w pkt 1 i 2 zostało uznane za nieprawidłowe, to czy na podstawie art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, w świetle przedstawionego we wniosku opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca w związku z zawarciem Umowy pożyczki był zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem:

1.Biorąc pod uwagę opisany w zapytaniu stan faktyczny oraz w oparciu o art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z zawarciem Umowy pożyczki nie byli Państwo zobowiązani do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.

2.W sytuacji, gdyby Państwa stanowisko do pytania zawartego w pkt 1 zostało uznane za nieprawidłowe, to Państwa zdaniem, biorąc pod uwagę opisany w zapytaniu stan faktyczny oraz w oparciu o art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z zawarciem Umowy pożyczki nie byli Państwo zobowiązani do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.

3.W sytuacji, gdyby Państwa stanowisko do pytania zawartego w pkt 1 i 2 zostało uznane za nieprawidłowe, to Państwa zdaniem, biorąc pod uwagę opisany w zapytaniu stan faktyczny oraz w oparciu o art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z zawarciem Umowy pożyczki nie byli Państwo zobowiązani do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych, czynność ta korzystała bowiem ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Wskazali Państwo, że zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2 powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 1a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2 powstaje z chwilą każdorazowej wypłaty środków pieniężnych, jeżeli umowa pożyczki określa, że wypłata środków pieniężnych nastąpi niejednokrotnie i ich suma nie jest znana w chwili zawarcia umowy.

Zgodnie z art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy w podatku ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.

Stosownie do treści art. 6 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podstawę opodatkowania przy umowie pożyczki – stanowi kwota lub wartość pożyczki, a w przypadku umowy określającej, że wypłata środków pieniężnych nastąpi niejednokrotnie i ich suma nie jest znana w chwili zawarcia umowy – kwota każdorazowej wypłaty środków pieniężnych.

Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stawka podatku od umowy pożyczki wynosi – 0,5%, z zastrzeżeniem ust. 5.

Wskazali Państwo, że w związku z powyższymi regulacjami prawnymi należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na biorącym pożyczkę. Od powyższej zasady jest jednak szereg wyjątków. Wyjątki te dotyczą przypadków, gdzie zawarcie umowy pożyczki nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, bądź to z uwagi na miejsce zawarcia samej umowy pożyczki i miejsce wykonywania praw majątkowych, bądź z uwagi na charakter stron umowy pożyczki – status podatnika podatku od towarów i usług, bądź też do danej czynności możliwe jest zastosowanie zwolnienia przewidzianego w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są:

-rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

-rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku, gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z treści powołanego przepisu wynika, że umowa pożyczki podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostanie zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka podlega również podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą, ale nabywca – pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski i czynność zostanie dokonana na terytorium Polski. Z uwagi na użycie w tym przepisie spójnika „i” oba warunki, tj. posiadanie przez pożyczkobiorcę miejsca zamieszkania lub siedziby w Polsce oraz zawarcie umowy pożyczki w Polsce muszą być spełnione łącznie.

Z przedstawionego przez Państwa stanu faktycznego wynika, że umowa pożyczki została zawarta poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, tj. w Wielkiej Brytanii. Środki pieniężne będące przedmiotem umowy pożyczki, w momencie zawarcia umowy pożyczki (tj. 30 czerwca 2023 r.) również znajdowały się poza terytorium Polski.

Co więcej, środki te nigdy nie trafiły do Państwa, bowiem Umowa pożyczki zawierała w swojej treści element cywilnej konstrukcji przekazu, gdzie Państwo przekazali swoją wierzytelność od Pożyczkodawcy na rzecz podmiotu sprzedającego przedsiębiorstwo i upoważnili ten podmiot do przyjęcia wpłaty dokonywanej przez Pożyczkodawcę tytułem uiszczenia ceny za sprzedane przedsiębiorstwo. Zatem zawarta Umowa pożyczki nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych bowiem, w chwili zwierania Umowy pożyczki:

-pieniądze będące przedmiotem Umowy pożyczki znajdowały się poza Polską i spełnienie umowy pożyczki nie nastąpiło na rachunek bankowy Państwa w banku w Polsce,

-Państwo, co prawda posiadają siedzibę swojej działalności w Polsce jednak zawarcie Umowy pożyczki miało miejsce w Wielkiej Brytanii.

W świetle powyższego stoją Państwo na stanowisku, że zawarcie przez Państwa Umowy pożyczki w celu sfinansowania zakupu przedsiębiorstwa, nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Wskazali Państwo na interpretację indywidualną, która Państwa zdaniem potwierdza ww. stanowisko.

Pragną Państwo zwrócić dodatkowo uwagę, że „D.” jest profesjonalnym podmiotem gospodarczym prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie między innymi zarządzania płynnością finansową całej grupy kapitałowej, pozyskiwania finansowania od podmiotów zewnętrznych oraz udzielania pożyczek do podmiotów z grupy kapitałowej. Stąd, Państwo mieli prawo zwrócić się do „D.” z prośbą o wyświadczenie na rzecz Państwa usługi w zakresie udzielenia Państwu finansowania i zawarcia Umowy pożyczki.

Na podstawie przepisu art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

a)w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,

b)jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:

-umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,

-umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Przy czym, w odniesieniu do wyłączenia spod opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, o którym mowa art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie decyduje jedynie sama okoliczność, że strony tej czynności cywilnoprawnej są podatnikami podatku od towarów i usług, lecz fakt, że przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest zwolniona z tego podatku.

Przenosząc powyższe na grunt analizowanego stanu faktycznego należy wskazać, że to Państwo występują w roli podatnika podatku od towarów i usług w przedmiotowym zakresie.

Zgodnie bowiem z zasadą ogólną dotyczącą miejsca świadczenia usług wskazaną w przepisach art. 28b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatników miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej. Zgodnie bowiem z treścią art. 28b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W świetle przepisów art. 28b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług miejscem świadczenia przez Pożyczkodawcę („D.”) usługi udzielania pożyczek pieniężnych jest miejsce, w którym Państwo jako ich usługobiorca, posiadają siedzibę działalności gospodarczej. Jako że Państwo posiadają siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Polski, miejscem świadczenia usług na jego rzecz, zgodnie z art. 28b ustawy o podatku od towarów i usług, jest Polska. Kwestią wymagającą potwierdzenia jest to, czy Państwo są podatnikiem podatku od towarów i usług/działają w tym charakterze.

Zgodnie z art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług).

Jak stanowi art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

-usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e ww. ustawy, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 cyt. ustawy,

-usługobiorcą jest w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b ww. ustawy – podatnik, o którym mowa w art. 15 ww. ustawy, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ww. ustawy, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4 cyt. ustawy.

W świetle powyższego, w analizowanym przypadku spełnione zostały wszystkie warunki, o których mowa w art. 15 i art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż:

-zagraniczny podmiot – Pożyczkodawca („D.”) nie posiada siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju,

-Państwo są podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dodatkowo Państwo są zarejestrowani na potrzeby podatku od towarów i usług w Polsce.

W konsekwencji, Państwo jako usługobiorca są podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia tej transakcji w Polsce jako importu usług.

Jednocześnie, biorąc pod uwagę charakter świadczonej usługi (usługa udzielania pożyczek pieniężnych) na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług podlega ona zwolnieniu z podatku od towarów i usług.

W kontekście powyższego, mając na uwadze, że nabycie przez Państwa od „D.” usługi udzielenia pożyczki podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ale jednocześnie korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług, to do analizowanego stanu faktycznego znajdzie zastosowanie wyłączenie z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, o którym mowa w art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Podsumowując, w sytuacji gdyby nawet uznać, że na podstawie art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zawarta przez Państwa Umowa pożyczki podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to zdaniem Państwa nie są Państwo zobowiązani do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie przepisu art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, bowiem zawierając Umowę pożyczki działają Państwo w charakterze podatnika podatku od towarów i usług zwolnionego z tego podatku z tytułu dokonania tej czynności.

Wskazali Państwo na interpretację indywidualną, która ma potwierdzać Państwa stanowisko.

Zdaniem Państwa, w sytuacji gdyby przedstawione powyżej stanowisko Państwa do pytań 1 i 2 zostało uznane za nieprawidłowe, tj. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznałby, że zawarta przez Państwa Umowa pożyczki podlega, co do zasady opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, do czynności tej znajdzie zastosowanie zwolnienie przedmiotowe z art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie przepisu art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zwalnia się od podatku pożyczki udzielane przez przedsiębiorców niemających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, prowadzących działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek. W kontekście powyższego, zgodnie z dyspozycją zawartą w przepisie art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, aby umowa pożyczki została zwolniona z podatku od czynności cywilnoprawnych, konieczne jest spełnienie łącznie dwóch przesłanek:

-pożyczkodawca musi posiadać siedzibę lub zarząd poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

-pożyczkodawca musi prowadzić działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek.

Przepis ten nie wymaga jednak, aby pożyczkodawca był bankiem bądź instytucją finansową. Istotny jest tu faktyczny zakres działalności danego podmiotu.

Mając na uwadze powyższe oraz fakt, że Umowa pożyczki została zawarta z „D.”, tj.:

-spółką niemającą na terytorium Polski swojej siedziby lub miejsca zarządu (jak wskazano w opisie stanu faktycznego Pożyczkodawca ma swoją siedzibę w Wielkiej Brytanii),

-„D.” jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek (jak wskazano w opisie stanu faktycznego „D.” jest główną spółką, która w grupie kapitałowej D. pełni funkcje finansowe i która faktycznie prowadzi działalność polegającą, m.in. na udzielaniu pożyczek podmiotom należącym do grupy kapitałowej)

tym samym spełnione zostaną warunki do zastosowania wobec Umowy pożyczki zwolnienia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie przepisu art. 9 pkt 10 lit. a) ww. ustawy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zaznaczamy, że przedmiotem tej interpretacji jest – zgodnie z Państwa wskazaniem w części A.1. poz. 4 pkt 6 wniosku ORD-IN − wyłącznie ocena Państwa stanowiska w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. W interpretacji nie ustosunkowano się więc do zagadnień z zakresu podatku od towarów i usług, które Państwo poruszają w swoim stanowisku. Elementy te zostały uznane jako uzasadnienie do stanowiska w podatku od czynności cywilnoprawnych i nie zostały poddane ocenie, bowiem złożyli Państwo wniosek tylko w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych a nie w podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 170 ze zm.):

Podatkowi podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2 powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

Zgodnie jednak z art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych:

Obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.

Stosownie do treści art. 6 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy:

Podstawę opodatkowania przy umowie pożyczki – stanowi kwota lub wartość pożyczki, a w przypadku umowy określającej, że wypłata środków pieniężnych nastąpi niejednokrotnie i ich suma nie jest znana w chwili zawarcia umowy – kwota każdorazowej wypłaty środków pieniężnych.

Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych:

Stawka podatku od umowy pożyczki wynosi – 0,5%, z zastrzeżeniem ust. 5.

W związku z powyższymi regulacjami prawnymi należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na biorącym pożyczkę.

Zgodnie jednak z art. 1 ust. 4 ww. ustawy:

Czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są:

1)rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

2)rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z treści powołanego przepisu wynika, że umowa pożyczki podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostanie zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka podlega również podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą, ale nabywca – pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, i czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że 30 czerwca 2023 r. zawarli Państwo umowę pożyczki z Pożyczkodawcą, którym jest spółka z siedzibą w Wielkiej Brytanii. Wartość pożyczki pokryła Państwa zobowiązanie z tytułu ceny, jaką mieli Państwo zapłacić za nabywane przedsiębiorstwo. Udzielone Państwu, w ramach Umowy pożyczki, finansowanie nie zostało przekazane na Państwa rachunek bankowy, ale Pożyczkodawca (spółka z siedzibą w Wielkiej Brytanii) dokonał przelewu tych środków na rachunek bankowy wskazany przez Sprzedających, a sama Umowa pożyczki zawierała element przekazu.

Mając na uwadze przedstawiony przez Państwa stan faktyczny, należy stwierdzić, że umowa pożyczki została zawarta poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, tj. w Wielkiej Brytanii. Środki pieniężne będące przedmiotem umowy pożyczki, w momencie zawarcia umowy pożyczki również znajdowały się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zatem zawarta umowa pożyczki nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wskazana przez Państwa okoliczność, że środki z umowy pożyczki zostały przekazane przez Pożyczkodawcę na rzecz podmiotu sprzedającego przedsiębiorstwo a nie trafiły bezpośrednio na Państwa rachunek bankowy – co wynikało z samej umowy pożyczki, która zawierała w swojej treści element przekazu – nie wpływa na kwestię wyłączenia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych opisanej we wniosku pożyczki.

Zawarcie umowy pożyczki poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej i to, że środki pieniężne będące przedmiotem umowy pożyczki, w momencie zawarcia umowy pożyczki, znajdowały się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wypełniają bowiem dyspozycję art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia, zgadzamy się z Państwa stanowiskiem, że w związku z zawarciem umowy pożyczki opisanej we wniosku nie byli Państwo zobowiązani do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, tak jak Państwo to wskazali w stanowisku do pytania nr 1.

W świetle powyższego bezpodstawne stało się rozstrzyganie w zakresie pytania 2 i 3, gdyż – jak Państwo wskazali w ich treści – dotyczą one sytuacji, gdy Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 zostanie uznane za nieprawidłowe. W kontekście oceny stanowiska do pytania nr 1 odstąpiliśmy od oceny stanowiska odnoszącego się do pytania nr 2 i 3, gdyż przepisy w nim wskazane nie mają w sprawie zastosowania.

Skoro bowiem wskazana we wniosku czynność (zawarcie umowy pożyczki) nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych z uwagi na treść art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, to zbędna jest analiza możliwości zastosowania wyłączenia z opodatkowania, o którym mowa w art. 2 pkt 4 cyt. ustawy (na który to przepis powołują się Państwo w pytaniu nr 2) i zwolnienia z ww. podatku na podstawie art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (na ten przepis powołują się Państwo w pytaniu nr 3).

Systematyka uregulowań zawartych w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych jednoznacznie wskazuje, że aby móc analizować dalsze zapisy ustawy (wyłączenia, zwolnienia z podatku od czynności cywilnoprawnych), to najpierw należy ustalić, czy dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 cyt. ustawy. Z opisu stanu faktycznego wynika, że przedstawiona w nim umowa pożyczki nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Tym samym nie jest ani konieczna, ani wskazana analiza art. 2 pkt 4 oraz art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, gdyż nie mają one w sprawie zastosowania.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego. Z funkcji ochronnej będą mogli Państwo skorzystać, jeśli zastosują się do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.