Interpretacja indywidualna z dnia 16 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.439.2023.2.KM

Dotyczy ustalenia, czy ponoszone przez Spółkę koszty z tytułu pozapłacowych (niepieniężnych) elementów wypłacanego współpracującym ze Spółką na podstawie kontraktów B2B zleceniobiorcom wynagrodzenia (np. karty Multisport, ubezpieczenie na życie/zdrowie, karty przedpłacone) stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 sierpnia 2023 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy ponoszone przez Spółkę koszty z tytułu pozapłacowych (niepieniężnych) elementów wypłacanego współpracującym ze Spółką na podstawie kontraktów B2B zleceniobiorcom wynagrodzenia (np. karty (...), ubezpieczenie na (...), karty przedpłacone) stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 11 września 2023 r. (data wpływu tego samego dnia).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

T. sp. z o.o. (dalej jako: „Wnioskodawca”, „Spółka”) współpracuje ze zleceniobiorcami (osobami fizycznymi prowadzącymi jednoosobowe działalności gospodarcze) na podstawie kontraktów B2B.

W ramach współpracy Spółka przyznaje zleceniobiorcom określone świadczenia pozapłacowe. Należą do nich m.in. karty (...), karty (...), karty przedpłacone do wykorzystania w celu zamawiania (...) oraz ubezpieczenia na (...).

Przekazywane karty (...) są kartami przedpłaconymi, które można wielokrotnie wykorzystywać aż do wyczerpania środków na karcie. Spółka planuje uregulować fakt przyznawania benefitów i sposobu ich rozliczania w umowie pomiędzy Spółką a zleceniobiorcom.

W uzupełnieniu wniosku z 11 września 2023 r. Wnioskodawca wskazał m.in., że:

Benefity stanowią niepieniężny dodatek i jest on niezależny od wynagrodzenia za świadczone usługi. W obecnych czasach sytuacja na rynku IT wymusza na zleceniodawcach oferowanie szeregu benefitów, gdyż projekty i wynagrodzenia w podobnych firmach są na jednakowym poziomie. Sposobem na zrekrutowanie osób jest zachęcenie potencjalnych zleceniobiorców różnego rodzaju benefitami. Spółka zawiązuje ze zleceniodawcą współpracę na 2 miesiące, i jeżeli po tym okresie umowa o współpracy jest przedłużana, zleceniobiorca ma możliwość dobrowolnie przystąpić do wybranych benefitów.

Wysokość wynagrodzenia wskazanego w umowie o współpracy nie ulega zmianie w związku z przyznaniem benefitu, niemniej benefit stanowi formę zachęty do podjęcia współpracy i kontynuowania jej. Ponadto zleceniobiorca we własnym zakresie ma obowiązek doliczania do przychodu przychód z nieodpłatnych świadczeń w związku z otrzymaniem benefitu. Kwota ta jest comiesięcznie przekazywana Współpracownikowi, gdyż są to kwoty ruchome (np. w zależności od wykorzystania jedzenia (...).

Spółka w przypadku otrzymania pozytywnej interpretacji zawrze w umowach (z obecnymi Współpracownikami aneksy) wskazanie, iż dany zleceniobiorca w ramach umowy współpracy ma możliwość korzystania z benefitów, których wysokość jest comiesięcznie ustalana na podstawie generowanych po zakończeniu miesiąca raportów.

Polisa jest wystawiona na spółkę i zawiera wskazanie, co do ilości anonimowych osób. Kwota ubezpieczenia przysługującego na pojedynczą osobę jest przekazywane co miesiąc osobie współpracującej, która ma obowiązek doliczyć sobie do przychodu.

Spółka ponosi koszty na benefity dla Współpracowników, jednakże uznaje je za niepodatkowe koszty uzyskania przychodów, stąd zostało wskazane zdarzenie przyszłe, gdyż Spółka w przyszłości, po uregulowaniu kwestii benefitów w umowie ze Współpracownikami, chciałaby skorzystać z możliwości ujmowania tych wydatków w kosztach uzyskania przychodów.

W związku z tym, że Spółka już ponosi koszty benefitów, jednak traktuje je jako NKUP pytanie zadane we wniosku wydaje się w opinii Spółki poprawne. Dotyczy jednak stanu przyszłego, gdyż Spółka planuje uregulować kwestię przyznawania benefitów w umowie ze Współpracownikami.

Jak zostało wskazane w odpowiedzi nr 1, w obecnych czasach, sytuacja na rynku IT wymusza na zleceniodawcach oferowanie szeregu benefitów, gdyż projekty i wynagrodzenia w podobnych firmach są na jednakowym poziomie. Oferowane benefity nie mają na celu tworzenie pozytywnego wizerunku, gdyż benefity w obecnych czasach są już standardem niemal w każdej firmie. Od rodzaju benefitu, który zaoferuje Spółka i udostępni potencjalnemu zleceniodawcy zależy zawiązanie współpracy z danym zleceniobiorcą, specjalistą, a jest to kluczowe do realizacji przyjętych przez Spółkę projektów, wykonania ich swoim klientom, a co za tym idzie otrzymania za to wynagrodzenia. Spółka nie ma wątpliwości, iż istnieje bezpośredni związek pomiędzy wydatkami poniesionymi na benefity a osiągnięciem przez Spółkę przychodów. W przypadku braku benefitów Spółka nie współpracowałaby ze zleceniobiorcami (specjalistami) a co za tym idzie nie miałaby możliwości realizować projektów, które przynoszą jej przychody. Ponadto z jednej strony benefit jest przychodem (u zleceniobiorcy), więc z drugiej strony powinien być kosztem (u zleceniodawcy), w innym przypadku podatek od benefitów byłby płacony dwukrotnie (raz przez zleceniobiorcę, a drugi raz przez zleceniodawcę jako brak możliwości ujęcia w podatkowych kosztach uzyskania przychodów).

Pytanie

Czy ponoszone przez Spółkę koszty z tytułu pozapłacowych (niepieniężnych) elementów wypłacanego współpracującym ze Spółką na podstawie kontraktów B2B zleceniobiorcom wynagrodzenia (np. karty (...), ubezpieczenie na (...), karty przedpłacone) stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych?

Państwa stanowisko w sprawie

W opinii Spółki, ponoszone przez nią koszty z tytułu pozapłacowych (niepieniężnych) elementów wypłacanego współpracującym ze Spółką na podstawie kontraktów B2B zleceniobiorcom wynagrodzenia (np. karty (...), ubezpieczenie na (...), karty przedpłacone), uregulowane w umowie pomiędzy stronami będą stanowić dla Spółki koszt uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych.

Uzasadnienie stanowiska

ZWIĄZEK Z PRZYCHODEM

Warunkiem zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodu jest związek ponoszonych wydatków z osiągniętym przychodem (art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – dalej: „ustawa o CIT”). W przypadku przyznawanych przez Spółkę benefitów ma to postać np. zwiększonego zaangażowania zleceniobiorców w usługi wykonywane na rzecz Spółki (co ma przełożenie na bieżące przychody Spółki) czy też ich zwiększonej lojalności (co z kolei wpływa na zabezpieczenie przychodów Wnioskodawcy w przyszłości).

Powyższe jest istotne z racji na fakt, że kluczowe z punktu widzenia działalności Spółki (oraz przychodów przez nią osiąganych) osoby współpracują z nią właśnie na podstawie kontraktu B2B. Podejmowane przez zleceniobiorców działania oraz decyzje mają więc bardzo istotny wpływ na Spółkę i zapewniają, że dysponuje ona zespołem posiadającym odpowiednie kompetencje do świadczenia przez Spółkę usług na rzecz jej klientów. Z racji na ten fakt istnieje więc niewątpliwy związek pomiędzy osiąganym przez Spółkę przychodem, a ponoszonymi przez nią wydatkami związanymi ze świadczeniami pozapłacowymi na rzecz zleceniobiorców.

Są to więc faktycznie poniesione wydatki o definitywnym charakterze.

BENEFITY JAKO ELEMENT WYNAGRODZENIA

Należy zwrócić uwagę, że niektóre z przyznawanych przez Spółkę benefitów (np. karta (...)) są niedostępne „na wolnym rynku”. Mogą być one przyznawane tylko i wyłącznie przez podmioty, które spełniają odpowiednie wymogi oraz podpiszą odpowiednią umowę z dystrybutorem tych kart.

Istotny w świetle prezentowanej argumentacji jest także fakt, że przyznawanie określonych świadczeń pozapłacowych jest obecnie standardem na rynku. W powiązaniu ze wspomnianą wyżej niemożnością uzyskania dostępu do określonych świadczeń „na wolnym rynku” sprawia, że podmioty nieoferujące swoim podwykonawcom takich świadczeń są automatycznie traktowane jako mniej atrakcyjne dla zleceniobiorców. Ich nieoferowanie ograniczałoby więc istotnie możliwości uzyskania przychodu przez Spółkę.

Z punktu widzenia zleceniobiorców otrzymanie przysporzenia w formie niepieniężnej (czyli np. karty (....)) jest dla nich bardziej korzystne. Otrzymują oni bowiem w ten sposób dostęp do usług, z których w innym przypadku nie mogliby skorzystać (a tym samym motywację do współpracy ze Spółką).

Fakt przyznawania przez Spółkę benefitów na rzecz jej podwykonawców będzie wprost wskazany w treści zawieranej z nimi przez Wnioskodawcę umowy. Co za tym idzie – benefity są przyznawane zleceniobiorcom wyłącznie w okresie świadczenia przez nich usług na rzecz Spółki. Rozwiązanie łączącej strony umowy powoduje więc utratę możliwości korzystania z benefitów.

PRZYCHÓD DLA ZLECNIOBIORCÓW

Niezależnie od formy wypłacanego przez Spółkę na rzecz zleceniobiorców wynagrodzenia, stanowi ono w całości (zarówno w części wypłacanej w formie pieniężnej, jak i niepieniężnej) należny i wynikający z umowy przychód dla tych podmiotów, który podlega opodatkowaniu przez nie podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Spółka zamierza informować zleceniobiorców co miesiąc o wartości świadczenia, aby mogli w prawidłowej wysokości doliczać przychód z nieodpłatnych świadczeń.

Skoro więc z punktu widzenia zleceniobiorców forma otrzymania przez nich wynagrodzenia (pieniężna/niepieniężna) pozostaje bez znaczenia dla celów podatkowych (a konkretnie – podatku dochodowego od osób fizycznych), to nie ma żadnych podstaw, aby prowadziła ona do odmiennych skutków na gruncie Spółki z punktu widzenia podatku dochodowego od osób prawnych.

Podsumowując powyższe należy wskazać, że w opinii Spółki ponoszone przez nią koszty z tytułu pozapłacowych (niepieniężnych) elementów wypłacanych współpracującym ze Spółką na podstawie kontraktów B2B zleceniobiorcom świadczeń (np. karty (...), ubezpieczenie na (...), karty przedpłacone) stanowią dla niej koszt uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych.

REPREZENTACJA

Przyznawane świadczenia nie mają także cech reprezentacji rozumianej jako chęć wykreowania przez Spółkę swojego pozytywnego wizerunku względem Zleceniobiorców. Wskazane świadczenia są przyznawane osobom już ze Wnioskodawcą współpracującym, w przypadku których nie istnieje potrzeba kreowania (bądź poprawiania) wizerunku. Co więcej – jak wyżej wspomniano, oferowanie benefitów pozapłacowych jest obecnie na rynku standardem. Ich zapewnianie przez Spółkę wynika więc nie tyle z zamiaru wyróżnienia się spośród innych podmiotów, co z chęci zrównania jej oferty z podmiotami wobec niej konkurencyjnymi.

W związku z powyższym ponoszone przez Spółkę koszty nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT:

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- - wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- - jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- - pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- - poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w stosownych przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, zawiera enumeratywną listę wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów, co oznacza, że każdy koszt dający się zakwalifikować do którejkolwiek z pozycji wymienionej na tej liście nie będzie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, nawet jeśli był poniesiony w celu osiągnięcia przychodów.

Jednocześnie podkreślić należy, że nieujęcie danego wydatku w katalogu kosztów niepotrącalnych, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie oznacza automatycznie, że inne koszty w nim niewymienione, tymi kosztami mogą być. W takim przypadku należy bowiem badać, czy dany koszt poniesiony został w celu uzyskania przychodu (zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu).

Katalog wydatków wyłączonych z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, ma charakter zamknięty. Należy wskazać, że wśród wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów ustawodawca wymienił m.in. – w pkt 28 tego przepisu – koszty reprezentacji.

Zgodnie bowiem z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT:

Nadmienić należy, że za koszty reprezentacji uważa się wydatki ponoszone na budowanie określonego wizerunku Spółki w oczach jej potencjalnych lub obecnych kontrahentów.

Wskazać należy, że uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien więc wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym. W tym celu każdorazowo wymagana jest ocena istnienia związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodów lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy ponoszone przez Spółkę koszty z tytułu pozapłacowych (niepieniężnych) elementów wypłacanego współpracującym ze Spółką na podstawie kontraktów B2B zleceniobiorcom wynagrodzenia (np. karty (...), ubezpieczenie na (...), karty przedpłacone) stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych.

Z przedstawionego we wniosku i jego uzupełnienia opisu sprawy wynika w szczególności, że Wnioskodawca współpracuje ze zleceniobiorcami (osobami fizycznymi prowadzącymi jednoosobowe działalności gospodarcze) na podstawie kontraktów B2B. W ramach współpracy Spółka przyznaje zleceniobiorcom określone świadczenia pozapłacowe. Należą do nich m.in. karty (...), karty (...), karty przedpłacone do wykorzystania w celu zamawiania jedzenie (...), (...) oraz ubezpieczenia na (...). Przekazywane karty (...) oraz (...) są kartami przedpłaconymi, które można wielokrotnie wykorzystywać aż do wyczerpania środków na karcie. Spółka planuje uregulować fakt przyznawania benefitów i sposobu ich rozliczania w umowie pomiędzy Spółką a zleceniobiorcom. Benefity stanowią niepieniężny dodatek i jest on niezależny od wynagrodzenia za świadczone usługi. W obecnych czasach sytuacja na rynku IT wymusza na zleceniodawcach oferowanie szeregu benefitów, gdyż projekty i wynagrodzenia w podobnych firmach są na jednakowym poziomie. Sposobem na zrekrutowanie osób jest zachęcenie potencjalnych zleceniobiorców różnego rodzaju benefitami. Spółka zawiązuje ze zleceniodawcą współpracę na 2 miesiące, i jeżeli po tym okresie umowa o współpracy jest przedłużana, zleceniobiorca ma możliwość dobrowolnie przystąpić do wybranych benefitów. Wysokość wynagrodzenia wskazanego w umowie o współpracy nie ulega zmianie w związku z przyznaniem benefitu, niemniej benefit stanowi formę zachęty do podjęcia współpracy i kontynuowania jej. Ponadto zleceniobiorca we własnym zakresie ma obowiązek doliczania do przychodu przychód z nieodpłatnych świadczeń w związku z otrzymaniem benefitu. Kwota ta jest comiesięcznie przekazywana Współpracownikowi, gdyż są to kwoty ruchome (np. w zależności od wykorzystania jedzenia (...).

Spółka ponosi koszty na benefity dla Współpracowników, jednakże uznaje je za niepodatkowe koszty uzyskania przychodów, stąd zostało wskazane zdarzenie przyszłe, gdyż Spółka w przyszłości, po uregulowaniu kwestii benefitów w umowie ze Współpracownikami, chciałaby skorzystać z możliwości ujmowania tych wydatków w kosztach uzyskania przychodów.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy, wskazać należy, że jak wynika z okoliczności sprawy, w obecnych czasach sytuacja na rynku IT wymusza na zleceniodawcach oferowanie szeregu benefitów, gdyż projekty i wynagrodzenia w podobnych firmach są na jednakowym poziomie. Oferowane benefity nie mają na celu tworzenie pozytywnego wizerunku, gdyż benefity w obecnych czasach są już standardem niemal w każdej firmie. Od rodzaju benefitu, który zaoferuje Spółka i udostępni potencjalnemu zleceniodawcy zależy zawiązanie współpracy z danym zleceniobiorcą, specjalistą, a jest to kluczowe do realizacji przyjętych przez Spółkę projektów, wykonania ich swoim klientom, a co za tym idzie otrzymania za to wynagrodzenia. Spółka nie ma wątpliwości, iż istnieje bezpośredni związek pomiędzy wydatkami poniesionymi na benefity a osiągnięciem przez Spółkę przychodów.  

Dokonując zatem oceny charakteru wydatków poniesionych przez Państwa z tytułu pozapłacowych (niepieniężnych) elementów wypłacanego współpracującym wynagrodzenia (np. karty (...), ubezpieczenie na (...), karty przedpłacone), biorąc pod uwagę przytoczone powyżej wyjaśnienia, stwierdzić należy, że w przedstawionych powyżej okolicznościach ww. wydatki mogą stanowić koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, gdyż z informacji zawartych we wniosku i jego uzupełnienia jasno wynika, że istnieje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy wydatkami poniesionymi na wskazane we wniosku pozapłacowe (niepieniężne) elementy wypłacanego współpracującym wynagrodzenia, a osiągnięciem przez Wnioskodawcę przychodów i zachowaniem lub zabezpieczeniem ich źródła. Jak zostało wskazane przez Wnioskodawcę, w przypadku braku benefitów Spółka nie współpracowałaby ze zleceniobiorcami (specjalistami) a co za tym idzie nie miałaby możliwości realizować projektów, które przynoszą jej przychody.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).