Interpretacja indywidualna z dnia 10 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDWL.4011.74.2023.1.TW

Alokacja kosztów do źródła przychodów/przyporządkowania kosztów o charakterze wspólnym do źródła przychodów.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 października 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 4 października 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy alokacji kosztów do źródła przychodów/przyporządkowania kosztów o charakterze wspólnym do źródła przychodów. Uzupełnił go Pan pismem z 9 października 2023 r. (wpływ 9 października 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca, czynny podatnik podatku od towarów i usług, prowadzi indywidualną pozarolniczą działalność gospodarczą, zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy. Dla celów rozliczeń podatkowych Wnioskodawca prowadzi pełną księgowość (księgi rachunkowe). Wnioskodawca jest podmiotem działającym na rynku meblarskim. W ramach swojej działalności zajmuje się w głównej mierze produkcją i sprzedażą mebli.

Wnioskodawca otrzymał decyzje o wsparciu, o których mowa w art 13 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 74) (dalej: Decyzje o wsparciu). W związku z realizacją nowych inwestycji określonych w Decyzjach o wsparciu, Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 z późn. zm.) (dalej: ustawa o PIT).

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej uzyskuje zarówno przychody zwolnione na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy o PIT (ze sprzedaży produkowanych mebli, dalej jako „Sprzedaż produktów”) jak również inne przychody, które nie korzystają ze zwolnienia, lecz podlegają opodatkowaniu na zgodnie z zasadami określonymi w art. 30c ustawy o PIT (tzw. Podatek liniowy).

W zakresie przychodów podlegających opodatkowaniu Wnioskodawca uzyskuje również przychody ze sprzedaży mebli (dalej: Przychody ze sprzedaży towarów), jak również inne rodzaje przychodów:

a) przychody ze świadczenia usług (najem),

b) przychody ze sprzedaży środków trwałych,

c) dofinansowania,

d) przychody ze świadczenia usług – wynajem lokali mieszkalnych (odrębna kategoria od wskazanej w pkt a),

e) przychody z prowadzenia kawiarni w siedzibie Wnioskodawcy,

f) przychody ze sprzedaży odpadów,

g) przychody ze sprzedaży materiałów,

h) inne przychody (np. odszkodowania, dotacje, dofinansowania Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, przychody finansowe, dodatnie różnice kursowe).

W związku prowadzoną działalnością zarówno objętą jak i nieobjętą Decyzjami o wsparciu, Wnioskodawca ponosi szereg wydatków związanych tylko z działalnością zwolnioną lub tylko z działalnością opodatkowaną. Jednakże Wnioskodawca ponosi także koszty, w stosunku do których nie ma możliwości jednoznacznego (tj. w całości) przypisania ich w oparciu o wartości rzeczywiste, wyłącznie do działalności zwolnionej lub działalności opodatkowanej.

W konsekwencji czego, w przypadku gdy nie jest możliwe przyporządkowanie danego kosztu uzyskania przychodu do przychodów, z których dochód podlega opodatkowaniu lub do przychodów, z których dochód podlega zwolnieniu z tego opodatkowania, Wnioskodawca przyporządkowuje je do poszczególnych rodzajów działalności (zwolnionej oraz opodatkowanej) stosując tzw. „klucz przychodowy”, o którym mowa w art. 22 ust. 3 i 3a ustawy o PIT, obliczany, jako udział przychodów z danego rodzaju działalności (opodatkowanej lub zwolnionej) do przychodów ogółem.

Przy czym w przypadku niektórych kategorii kosztów uzyskania przychodów, które związane są z działalnością zwolnioną oraz działalnością opodatkowaną, ale nie są związane z wszystkimi przychodami uzyskiwanymi w ramach działalności opodatkowanej (dalej: „Koszty wspólne”) Wnioskodawca rozważa zastosowanie klucza alokacji kosztów uwzględniającego proporcję uzyskanych przychodów jednakże tylko z uwzględnieniem przychodów, z którymi związany jest dany wydatek. Zatem przy wyliczeniu tej proporcji nie będą uwzględniane przychody, z którymi dany wydatek w ogóle nie jest związany. Innymi słowy dany wydatek zostanie przypisany do dochodów opodatkowanych proporcjonalnie, w takim stosunku, w jakim pozostają przychody, z którymi ten wydatek jest związany (a nie wszystkie przychody opodatkowane) do sumy przychodów zwolnionych i opodatkowanych, z którymi wydatek ten jest związany (a nie sumy wszystkich przychodów Wnioskodawcy).

Poniżej Wnioskodawca prezentuje Koszty wspólne, wraz ze wskazaniem przychodów, z którymi są powiązane, a w efekcie przychodów, które uwzględniane byłyby w ustalenia klucza alokacji tychże kosztów:

a) koszty zatrudnienia (wynagrodzenia oraz ubezpieczenia społeczne) kierowców biorących udział w Sprzedaży produktów oraz Sprzedaży towarów; dotyczy to kierowców, którzy biorą udział jedynie we wskazanej sprzedaży (nie biorą udziału np. w sprzedaży środków trwałych czy też sprzedaży odpadów).

b) koszty zatrudnienia (wynagrodzenia oraz ubezpieczenia społeczne) osób odpowiedzialnych za pakowanie w ramach Sprzedaży produktów oraz Sprzedaży towarów i sprzedaży materiałów.

c) Koszty zatrudnienia (wynagrodzenia oraz ubezpieczenia społeczne) osób w pionie administracyjnym odpowiedzialnych za Sprzedaż produktów oraz sprzedaż odpadów; zadania tych osób nie dotyczą aktywności z którymi wiązałoby się uzyskiwanie innych przychodów.

d) Koszty zatrudnienia (wynagrodzenia oraz ubezpieczenia społeczne) osób w pionie marketingu odpowiedzialnych za Sprzedaż produktów oraz sprzedaż towarów i materiałów; obowiązki wykonywane przez te osoby dotyczą zadań w zakresie marketingu dotyczącego jedynie Sprzedaży produktów i Sprzedaży towarów.

e) Koszty zatrudnienia (wynagrodzenia oraz ubezpieczenia społeczne) osób w dziale sprzedaży odpowiedzialnych za obsługę Sprzedaży produktów, Sprzedaży towarów jak również sprzedaży materiałów, towarów, środków trwałych, orz świadczenia świadczenie usług (wynajem oraz wynajem lokali mieszkalnych)

f) Koszty reklamy mającej na celu zwiększenie Sprzedaży produktów oraz Sprzedaży towarów.

g) Koszty usług transportowych wykorzystywanych w celu Sprzedaży produktów oraz Sprzedaży towarów.

h) Koszty usług pośrednictwa w Sprzedaży produktów oraz Sprzedaży towarów.

i) Koszty usług informatycznych (m.in. dostęp do odpowiednich narzędzi) wykorzystywanych przy Sprzedaży produktów oraz Sprzedaży towarów.

j) Koszty usług informatycznych (m.in. dostęp do odpowiednich narzędzi) wykorzystywanych przy Sprzedaży produktów i Sprzedaży towarów oraz przy świadczeniu usług – wynajem lokali mieszkalnych.

k) Koszty usług informatycznych (m.in. dostęp do odpowiednich narzędzi) wykorzystywanych przy Sprzedaży produktów i Sprzedaży towarów, sprzedaży materiałów, sprzedaży odpadów oraz przy świadczeniu usług (najem).

l) Koszty usług fotograficznych nabywanych na potrzeby realizacji Sprzedaży produktów oraz sprzedaży towarów.

m) Koszty pozyskania certyfikatu jakości sklepu internetowego, za pośrednictwem którego realizowana jest Sprzedaż produktów i Sprzedaż towarów.

n) Koszty usług pośrednictwa handlowego z kontrahentami do których realizowana jest Sprzedaż produktów oraz Sprzedaż towarów.

o) Koszty nabycia usług ochrony obiektów wykorzystywanych przy Sprzedaży Produktów, Sprzedaży towarów, sprzedaży odpadów, sprzedaży materiałów oraz do świadczenie usług (wynajem).

p) Usługi agencji pracy tymczasowej zapewniającej osoby do pracy dotyczącej Sprzedaży produktów oraz Sprzedaży towarów.

q) Koszty opłaty środowiskowej warunkującej możliwość Sprzedaży produktów, Sprzedaży towarów oraz sprzedaży odpadów.

r) Koszty podróży służbowych wykonywanych w związku z pozyskiwaniem klientów oraz organizacją Sprzedaży Produktów i Sprzedaży towarów.

s) Koszty opłat wstępnych z tytułu umów leasingu samochodów wykorzystywanych przy Sprzedaży produktów oraz Sprzedaży towarów.

Wnioskodawca wskazuje, że nie ma możliwości podziału Kosztów wspólnych w oparciu o bardziej precyzyjne kryteria, np. w oparciu o ewidencje czasu pracy, itp.

Pytanie

Czy Wnioskodawca w odniesieniu do Kosztów wspólnych może zastosować przedstawiony w niniejszym wniosku sposób alokacji kosztów uzyskania przychodów polegający na ustaleniu w odniesieniu do danego typu kosztu proporcji przychodów opodatkowanych, z którymi dany koszt jest związany w stosunku do sumy przychodów zwolnionych i opodatkowanych, z którymi dany koszt jest związany?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy w odniesieniu do Kosztów wspólnych Wnioskodawca może zastosować przedstawiony w niniejszym wniosku sposób alokacji kosztów uzyskania przychodów polegający na ustaleniu w odniesieniu do danego typu kosztu proporcji przychodów opodatkowanych, z którymi dany koszt jest związany w stosunku do sumy przychodów zwolnionych i opodatkowanych, z którymi dany koszt jest związany.

Uzasadnienie Wnioskodawcy:

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o PIT: „Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku”.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy o PIT: „Wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 5a-5cd, z działalności gospodarczej osiągnięte z realizacji nowej inwestycji określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. z 2020 r. poz. 1752 oraz z 2021 r. poz. 2105), i uzyskane na terenie określonym w tej decyzji o wsparciu, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami”.

Jednocześnie art. 21 ust. 5a ustawy o PIT stanowi, iż „Zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 63a i 63b, przysługują podatnikowi wyłącznie odpowiednio z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie określonym w zezwoleniu lub z tytułu dochodów uzyskanych z realizacji nowej inwestycji na terenie określonym w decyzji o wsparciu”.

Z powyższych regulacji wynika zatem opodatkowanie dochodów Wnioskodawcy z wyjątkiem dochodów zwolnionych, m.in. wymienionych w art 21 ustawy o PIT. W efekcie opodatkowaniu podlegać będą dochody Wnioskodawcy z wyjątkiem dochodów osiągniętych z realizacji nowych inwestycji określonych w Decyzjach o wsparciu.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy o PIT: „Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 3Oda oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów”.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy o PIT: „Osoby fizyczne, przedsiębiorstwa w spadku, spółki cywilne osób fizycznych, spółki cywilne osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą", z zastrzeżeniem ust. 3, 5 i 5a, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty], podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.”

Jak wynika z powyższych regulacji ustalenie wysokości dochodu podlegającego opodatkowaniu wymaga ustalenia przychodów ze źródłem podlegających opodatkowaniu oraz związanych z nimi kosztów uzyskania przychodów. W przypadku uzyskiwania zarówno dochodów opodatkowanych jak i zwolnionych z podatku istotnym zagadnieniem jest właściwe przypisanie kosztów uzyskania przychodów do jednej z kategorii przychodów (opodatkowanych lub zwolnionych z podatku). W tym zakresie stosowne regulacje określone ostały w art 22 ust. 3-3a ustawy o PIT:

„3. Jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

3a. Zasadę, o której mowa w ust. 3, stosuje się również w przypadku, gdy część dochodów z tego samego źródła przychodów podlega opodatkowaniu, a część jest wolna od opodatkowania, z wyłączeniem źródeł przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 lit. c, pkt 153 lit. c i pkt 154 w zakresie przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej”.

Zdaniem Wnioskodawcy powyższej regulacji oraz ogólnych zasad ustalani dochodu podlegającego opodatkowaniu wynikają następujące zasady:

1. W pierwszej kolejności należy ustalić koszty uzyskania przychodów, które można bezpośrednio przypisać do danego rodzaju przychodów (opodatkowanych lub zwolnionych), np. koszt materiałów zakupionych w celu produkcji towarów, których sprzedaż podlega zwolnieniu z podatku;

2. W kolejnym etapie należy przypisać koszty uzyskania przychodów do danego rodzaju przychodów w oparciu o obiektywne kryteria. Zdaniem Wnioskodawcy można w tym zakresie dokonać proporcjonalnego podziału w oparciu o przykładowo, ewidencją czasu pracy lub liczniki zużycia energii, jak również przypisanie do określonych grup przychodów;

3. W ostatnim etapie, w odniesieniu do kosztów uzyskania przychodów, których przypisanie w dwóch pierwszy etapach nie było możliwe, należy dokonać alokacji zgodnie z „kluczem przychodowym” (zgodnie z art. 22 ust. 3 ustawy o PIT) uwzględniającym całość przychodów, uwzględniając stosunek przychodów z danego źródła (opodatkowanych lub zwolnionych) do całości uzyskanych przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy zastosowanie „klucza przychodowego", o którym mowa w art. 22 ust. 3 ustawy o PIT, tj. uwzględniającego wartość wszystkich uzyskanych przychodów, należy traktować jako ostateczność. Ma on zastosowanie jedynie wtedy, jeżeli nie jest możliwe przypisanie kosztów uzyskania przychodów innymi, bardziej miarodajnymi metodami.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnym. W wyroku z dnia 15 marca 2018 r. (sygn. II FSK 610/16), w sprawie dotyczącej zastosowania analogicznych regulacji obowiązujących w przepisach dotyczących podatku dochodowego od osób prawnych, Naczelny Sąd Administracyjny wskazał:

„Ponieważ nie zawsze możliwe jest bezpośrednie przypisanie kosztów uzyskania przychodów do przychodów podlegających opodatkowaniu i zwolnionych z podatku ustawodawca wprowadził instytucję tzw. klucza przychodowego, którego celem jest dokonanie podziału tego rodzaju kosztów uzyskania przychodów do przychodów opodatkowanych i zwolnionych. Przy czym nie budzi wątpliwości, że zasada określona w art. 15 ust. 2 u.p.d.o.p. ma zastosowanie w przypadku, gdy wyodrębnienie kosztów związanych z przychodami opodatkowanymi i zwolnionymi nie jest obiektywnie możliwe. Jeśli jednak istnieją sposoby obiektywnego i miarodajnego rozdzielenia tych kosztów to winny one zostać zastosowane.

Należy także zauważyć, że art. 15 ust. 2 u.p.d.o.p. nakazując użycie klucza przychodowego, jako warunek jego zastosowania statuuje sytuację, w której „nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła". Przepis ten nie stanowi o przyporządkowaniu, a zwłaszcza o bezpośrednim przyporządkowaniu kosztów uzyskania przychodów do poszczególnych kategorii przychodów ale o tym, że mają one przypadać na poszczególne źródła. W ujęciu słownikowym zwrot „przypadać" oznacza: 1. «padając, rzucić się na coś»; 2. «przywrzeć do czegoś lub przytulić się do kogoś»; 3. «zdarzyć się w określonym czasie»; 4. «dostać się komuś w udziale». Z kolei pojęcie przyporządkować definiuje się jako «ustalić relację między czymś a czymś lub uczynić zależnym od czegoś nadrzędnego» (www.sjp.pwn.pl). Nie może zatem budzić wątpliwości, że zakres użytego w ustawie podatkowej wyrażenia „przypadać" nie jest tożsamy ze stosowanym przez organy podatkowe i Sąd I instancji w wykładni art. 15 ust. 2 i 2a u.p.d.o.p. zwrotem „przyporządkować", w tym także „przyporządkować w sposób bezpośredni". Spostrzeżenie to jest o tyle istotne, że odwoływanie się do przyporządkowania, czy też bezpośredniego przyporządkowania niewątpliwie modyfikuje przesłankę możliwości zastosowania klucza przychodowego. Konsekwencją bowiem takiej wykładni jest to, że klucz przychodowy ma znaleźć zastosowanie w odniesieniu do takich sytuacji, w których kosztu podatkowego nie da się bezpośrednio przyporządkować do przychodu opodatkowanego lub zwolnionego. Ustalenie to nie jest jednak tożsame z odpowiadającą brzmieniu przepisu konstatacją, że określony koszt „przypada na określone źródło przychodów". Trzeba także podkreślić, że w treści art. 15 ust. 2 i 2a u.p.d.o.p. nie ma zastrzeżenia, iż owo „przypadanie" ma mieć charakter bezpośredni. Nadto, treść wskazanych przepisów nie stoi także na przeszkodzie aby rodzajowo określony i zindywidualizowany koszt mógł zostać podzielony, i stosowanie do zobiektywizowanych i uchwytnych kryteriów, odniesiony w odpowiedniej części do przychodów opodatkowanych i zwolnionych”.

Jak słusznie zauważył Naczelny Sąd Administracyjny komentowany przepis (jak również jego odpowiednik na gruncie ustawy o PIT) nie odnoszą się do sytuacji, w której nie jest możliwe bezpośrednie przypisanie przypadających do przychodów zwolnionych i opodatkowanych. Przepis odnosi się do sytuacji przypisania zarówno w sposób bezpośredni jak i pośredni. Oznacza to możliwość przypisania kosztów uzyskania przychodów w sposób pośredni, według innych obiektywnych kryteriów, co również może prowadzić po podzielenia danego wydatku w celu przypisania go w odpowiedniej części do danego źródła.

Wskazane powyżej stanowisko należy uznać za racjonalne i uzasadnione. Nie budzącą wątpliwości zasadą dotyczącą ustalania dochodów jest konieczność adekwatnego i współmiernego przypisywania kosztów uzyskania przychodów do przychodów, z którymi są one rzeczywiście związane. Celem tego działania jest ustalenie w rzetelny i maksymalnie obiektywny sposób wyniku podatkowego. Zatem jeżeli istnieją sposoby, które w zapewniają bardziej miarodajną kalkulację dochodu podlegającego opodatkowaniu, to winny mieć zastosowanie. Zastosowanie metody opisanej w art. 22 ust. 3 ustawy o PIT, jako metody najbardziej ogólnej powinny być zatem ostatecznością.

Stanowisko prezentowane przez Wnioskodawcę znajduje również odzwierciedlenie w interpretacjach wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. Przykładowo w interpretacji z dnia 6 października 2022 r. (nr 0111-KDIB1-3.4010.703.2022.1.JG):

„Wskazać bowiem należy, że regulacja art. 15 ust. 2 ustawy o CIT nie obliguje podatnika aby w każdej sytuacji do alokowania kosztów stosował klucz przychodowy. Przepis wskazuje jedynie, że w sytuacji niemożności przypisania kosztów do źródła przychodów np. za pomocą innych kluczy alokacji, podatnik powinien zastosować klucz przychodowy, o którym mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o CIT.

W konsekwencji, dokonywanie przyporządkowania kosztów do przychodów zwolnionych lub opodatkowanych w oparciu o klucz przychodowy, o którym mowa w art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o CIT powinno być stosowane jedynie w sytuacji, gdy nie istnieje inny wiarygodny sposób alokacji kosztów (nie jest możliwe przypisanie danych kosztów do źródła przychodów w oparciu o klucze podziału stosowane przez Spółkę).

Przyjęcie odmiennego stanowiska tj. obowiązku stosowania klucza przychodowego, o którym mowa wart. 15 ust. 2 ustawy o CIT w każdej sytuacji, pomimo możliwości zastosowania innych bardziej wiarygodnych kluczy alokacji kosztów, mogłoby nie odzwierciedlać rzeczywistego powiązania pomiędzy określonym kosztem, a danym rodzajem przychodu, albowiem wielokrotnie może dochodzić do takich sytuacji, że określony rodzaj kosztu nie wypływa na uzyskanie danego rodzaju przychodu.”.

Odnosząc się do przypadku zaprezentowanego w niniejszym wniosku, Wnioskodawca uważa, iż jest uprawniony do zastosowania klucza przypisania kosztów do dochodów zwolnionych i opodatkowanych, innego niż wskazany w art 22 ust. 3 ustawy o PIT. Skoro określone kategorie Kosztów wspólnych skutkują uzyskaniem wybranych, a nie wszystkich przychodów to tylko z nimi winny być powiązane. Jeżeli nie jest możliwe ich przypisanie w bardziej szczegółowy i miarodajny sposób, to metoda zaprezentowana przez Wnioskodawcę winna mieć zastosowanie. Przyjęcie odmiennego stanowiska spowodowałoby, iż wynik podatkowy zostałby zaburzony i nie odzwierciedlałby rzeczywistości.

Końcowo Wnioskodawca zaznacza, iż chociaż klucz alokacji rozważany przez Wnioskodawcę uwzględnia wartości poszczególnych przychodów, to nie można uznać go za modyfikację zasady określonej w art. 22 ust. 3 ustawy o PIT. Ze względu na możliwość bardziej obiektywnego i rzetelnego podziału Kosztów wspólnych należy go uznać za odrębny klucz mający pierwszeństwo w zastosowaniu przed sposobem alokacji wynikającym z art. 22 ust. 3 ustawy o PIT. Możliwość stosowania kluczy alokacji kosztów opartych o wartości uzyskiwanych przychodów potwierdzają interpretacje wydawane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

W interpretacji z dnia 7 lutego 2019 r. (nr 0114-KDIP2-3.4010.293.2018.1.MS) wskazano:

„Zdaniem Spółki, wziąwszy pod uwagę w szczególności fakt, iż generowane przez Jednostkę handlową koszty (którymi są i będą zasadniczo koszty sprzedaży) przekładają się i będą przekładać się na sprzedaż realizowaną przez Jednostkę handlową, pozostając bez wpływu na pozostałą sprzedaż realizowaną przez Spółkę, bazą dla klucza rozliczeniowego powinny być przychody Jednostki handlowej. W związku z powyższym, zdaniem Spółki, taki racjonalny klucz rozliczeniowy, który powinien znaleźć zastosowanie w celu alokacji kosztów wspólnych związanych z działalności Jednostki handlowej to stosunek przychodów osiąganych przez Jednostkę handlową z działalności opodatkowanej / zwolnionej w ogólnej kwocie przychodów Jednostki handlowe”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Powołane przez Pana orzeczenie nie jest źródłem prawa i nie może stanowić podstawy prawnej działań organów administracji. Organy administracji są związane oceną prawną i wskazaniami co do dalszego postępowania wyrażonymi w orzeczeniu sądu administracyjnego, jednakże to związanie istnieje tylko w ramach tej sprawy, która była rozpoznawana przez sąd administracyjny – zgodnie z art. 153 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Odnośnie powołanych przez Pana interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego, co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.