Interpretacja indywidualna z dnia 9 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.415.2023.1.END

Czy w przypadku otrzymania wpłaty w pełnej wysokości na poczet dostaw towarów, wykonania usług planowanych w następnych okresach sprawozdawczych, Spółka powinna rozpoznać przychód podatkowy na podstawie art. 12 ust. 3a w związku z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT w dacie dostawy towarów i usług nie później niż w dniu wystawienia faktury

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 sierpnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy w przypadku otrzymania wpłaty w pełnej wysokości na poczet dostaw towarów, wykonania usług planowanych w następnych okresach sprawozdawczych, Spółka powinna rozpoznać przychód podatkowy na podstawie art. 12 ust. 3a w związku z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT w dacie dostawy towarów i usług nie później niż w dniu wystawienia faktury.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Sp. z o. o. jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, zaliczki wpłaca miesięcznie. Spółka prowadzi działalność rolniczą, o której mowa w art. 2 ust. 2 ustawy o CIT, w zakresie upraw rolnych połączonych z chowem i hodowlą koni. Spółka prowadzi także pozarolniczą działalność gospodarczą, polegającą w szczególności na dystrybucji środków do produkcji rolnej, sprzedaży maszyn rolniczych, świadczeniu usług związanych z uprawą rolną oraz chowem i hodowlą zwierząt oraz w zakresie usług transportu i wynajmu nieruchomości.

Przedmiotem działalności Spółki jest prowadzenie hotelu oraz organizowanie imprez. Spółka świadczy usługi jeździeckie oraz organizuje zawody jeździeckie. Klienci chcących skorzystać z usług rezerwują terminy pokoi hotelowych, imprez, udziały w zawodach jeździeckich i wpłacają przedpłaty. Spółka po otrzymaniu środków wystawia faktury zaliczkowe.

Spółka zamierza rozpocząć także sprzedaż towarów za pośrednictwem sklepu internetowego. Jednym sposobem dokonania zakupów w sklepie internetowym będzie złożenie zamówienia i dokonanie wpłaty środków w pełnej wysokości „z góry”, tj. przed realizacją dostawy towarów. Zapłata w momencie jej dokonywania nie jest ostateczna. Wpłacana należność będzie dotyczyć przyszłych dostaw towarów.

W treści regulaminu sklepu internetowego zawarto postanowienie, na bazie którego otrzymane przez Spółkę kwoty płatności będą traktowane jako otrzymane na poczet realizacji zamówienia i będą podlegały rozliczeniu. Fakt, że dana wpłata stanowi zadatek lub zaliczkę na poczet konkretnej dostawy towaru lub konkretnej usługi, która będzie wykonana w przyszłości będzie wynikać z regulaminu sklepu. W treści regulaminu przewidziano także zwrot wpłaconych środków w pewnych sytuacjach np. brak dostępnego towaru wraz z odstąpieniem od umowy.

Wówczas uiszczone przez Klienta płatności zostają zwrócone przez Spółkę nie później niż w ciągu 14 dni. Spółka podkreśla, że wpłaty, nie mają charakteru definitywnego (dopuszczalny jest jej zwrot). Wpłaty ciężko przyporządkować w chwili wpływu środków do określonej usługi, dostawy w okresie sprawozdawczym, w którym zostaje ona uczyniona. W efekcie stanowi ona wpłatę na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych.

W związku z tym, że Spółka nie ma pewności, że dana zapłata posiada charakter bezzwrotny aż do czasu wykonania usługi czy dostawy towarów, rozpoznanie przychodu podatkowego powinno zostać przesunięte na przyszłe okresy sprawozdawcze.

W związku z powyższym, Spółka ma wątpliwość co do tego czy wpłaty w pełnej wysokości na poczet dostaw towarów i usług wykonywanych, dostarczonych w następnych okresach sprawozdawczych, Spółka powinna rozpoznać jako przychód podatkowy na podstawie art. 12 ust. 3a w związku z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT w dacie dostawy towarów i usług, nie później niż w dniu wystawienia faktury?

Pytanie

Czy w przypadku otrzymania wpłaty w pełnej wysokości na poczet dostaw towarów, wykonania usług planowanych w następnych okresach sprawozdawczych, Spółka powinna rozpoznać przychód podatkowy na podstawie art. 12 ust. 3a w związku z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT w dacie dostawy towarów i usług nie później niż w dniu wystawienia faktury?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku otrzymania przez Wnioskodawcę wpłaty w pełnej wysokości na poczet dostaw towarów, wykonania usług planowanych w następnych okresach sprawozdawczych, Wnioskodawca powinien rozpoznać przychód podatkowy na podstawie art. 12 ust. 3a w związku z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT w dacie dostawy towarów lub wykonania usługi, nie później niż w dniu wystawienia faktury.

Na podstawie art. 12 ust. 3a ustawy o CIT, za datę powstania przychodu uważa się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza się m.in. pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych.

Regulacja zawarta w tym przepisie stanowi odstępstwo od ogólnych reguł ustalania przychodów z działalności gospodarczej, a warunkiem jego zastosowania jest uznanie, że otrzymane kwoty mają charakter zaliczek (zadatków) na poczet towarów i usług, które zostaną dostarczone (wykazane) w następnych okresach sprawozdawczych. Co do zasady zatem, kwoty otrzymanych zaliczek nie stanowią przychodu dla celów podatku dochodowego. Równocześnie, zaliczki (przedpłaty) nie mogą być anonimowe. Ich dokumentowanie i ewidencja powinna być prowadzona w sposób przejrzysty, pozwalający na przyporządkowanie pobranych wpłat do danej usługi bądź do danego towaru i konkretnego nabywcy.

Dodatkowo, w świetle art. 12 ust. 3g ustawy o CIT, w przypadku pobrania wpłat na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, podlegających zarejestrowaniu przy zastosowaniu kasy rejestrującej zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, za datę powstania przychodu podatnik może uznać dzień pobrania wpłaty. W przypadku wyboru takiego sposobu ustalania daty powstania przychodu, podatnik jest obowiązany stosować go przez cały rok podatkowy. Nie ulega wątpliwości, że taki sposób ustalania daty powstania przychodu (w dacie pobrania wpłaty) jest fakultatywny i zależy od decyzji podatnika. Jeżeli podatnik nie dokonana wyboru ww. sposobu rozpoznania przychodu, to otrzymane kwoty na poczet świadczenia usług czy dostaw towarów zrealizowanych w następnych okresach sprawozdawczych nie stanowią przychodu podatkowego podlegającego CIT.

W związku z powyższym, poza wyjątkiem wskazanym w art. 12 ust. 3g ustawy o CIT otrzymaną zaliczkę Wnioskodawca zobowiązany jest ująć jako przychód, lecz nie w momencie jej otrzymania, a dopiero w momencie dostawy towarów, wystawienia faktury. Innymi słowy, zaliczka będzie ujęta w przychody podatkowe dopiero wówczas, gdy dostawa towarów, wykonana usługa zostanie zrealizowana lub wcześniej wystawiona faktura końcowa.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Wnioskodawcy, brzmienie przepisu art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT wskazuje, że nie ogranicza się on wyłącznie do zaliczek, a jego treść wyraźnie wskazuje, iż nawet otrzymanie pełnej ceny nie rodzi przychodu po stronie otrzymującego zapłatę, jeżeli zapłata dotyczy świadczenia, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych.

Traktowanie wpłat w pełnej wysokości należności jako zaliczek nie powodujących powstania przychodu podatkowego, znajduje aprobatę również w pismach władz skarbowych. Przykładowo, w interpretacji z dnia 4 lipca 2018 r.

Znak: 0111-KDIB1-1.4010.164.2018.2.ŚS, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że „skoro otrzymane przez Spółkę środki pieniężne nie są ostateczną zapłatą za wykonaną usługę, a stanowią zaliczkę (przedpłatę) częściową, jak i 100% (pod warunkiem, że strony przewidziały w postanowieniach zawartej umowy jakiekolwiek warunki zwrotu należności czy też jej zmniejszenia oraz znajduje to odzwierciedlenie w treści dokumentacji (zaliczka nie ma charakteru definitywnego), uiszczoną na poczet usługi, która ma być wykonana w następnym okresie sprawozdawczym, to przychód podatkowy powstanie w momencie wykonania usługi”.

W świetle powyższego, na podstawie art. 12 ust. 3a w związku z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przypadku otrzymania wpłaty w pełnej wysokości na poczet dostaw towarów i usług planowanych w następnych okresach sprawozdawczych, powinien rozpoznać przychód podatkowy w dacie dostawy towarów i usług, nie później niż w dniu wystawienia faktury – bez względu na wartość otrzymanej wpłaty.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego stanowiska.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie zauważyć należy, że ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2651 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), nie zawiera legalnej definicji przychodu, a jedynie precyzuje – poprzez przykładowe wyliczenie – rodzaje podlegających opodatkowaniu tym podatkiem przysporzeń majątkowych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

Przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Stosownie do art. 12 ust. 3 ustawy o CIT:

Za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Na mocy ww. przepisu, przychodem z działalności gospodarczej są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, których rzeczywiste otrzymanie, a w niektórych przypadkach już sam fakt, że są należne, powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Tym samym zasadniczo o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia.

Zasady podatkowego rozpoznawania momentu uzyskania przychodów określonych w art. 12 ust. 3 ustawy o CIT uregulowane zostały w art. 12 ust. 3a-3g tej ustawy.

Zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy o CIT:

Za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1) wystawienia faktury albo

2) uregulowania należności.

W świetle ww. przepisu o powstaniu przychodu podatkowego decyduje zaistnienie najwcześniejszego momentu w nim wyznaczonego, a więc dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi. Jeżeli jednak podatnik przed tym dniem wystawił fakturę lub otrzymał należność, to przychód powstaje w tym dniu.

W myśl natomiast art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT:

Do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), w tym również uregulowanych w naturze, z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Regulacja zawarta w tym przepisie stanowi odstępstwo od ogólnych reguł ustalania przychodów z działalności gospodarczej, a warunkiem jego zastosowania jest uznanie, że otrzymane kwoty mają charakter zaliczek (zadatków) na poczet towarów i usług, które zostaną dostarczone (wykazane) w następnych okresach sprawozdawczych. Co do zasady zatem, kwoty otrzymanych zaliczek nie stanowią przychodu dla celów podatku dochodowego. Należy jednak podkreślić, że ww. zaliczki (zadatki) nie mogą być anonimowe. Ich dokumentowanie i ewidencja powinna być prowadzona w sposób przejrzysty, pozwalający na przyporządkowanie pobranych wpłat do danego towaru i konkretnego nabywcy. Z faktury lub umowy powinno jednoznacznie wynikać, które pobrane wpłaty są zaliczkami. Do przychodów nie zalicza się bowiem tylko tych zaliczek, które można przyporządkować do dostawy konkretnego towaru, która zostanie wykonana w określonym terminie. Użyte w art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT sformułowanie „zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych” wskazuje, iż chodzi o takie dostawy towarów, co do których w momencie pobrania wpłaty nie ma wątpliwości, że zostaną faktycznie wykonane.

Norma z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT dotyczy przysporzeń niepodatkowych, które w sposób enumeratywny zostały przez ustawodawcę wymienione, na co wskazuje sformułowanie „do przychodów nie zalicza się”. Powyższy charakter regulacji oraz jej umiejscowienie w ustawie podatkowej w ramach zbiorczej kategorii przysporzeń niepodatkowych wskazuje, że pomiędzy przepisami art. 12 ust. 3a oraz art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT zachodzi relacja wyjątku. Przepis art. 12 ust. 4 pkt 1 jest wyjątkiem od ogólnej zasady ustalania momentu powstania przychodu określonego w art. 12 ust. 3a ww. ustawy. Uwaga ta ma istotne znaczenie przy interpretacji przepisów podatkowych w świetle zagadnienia przedstawionego przez Wnioskodawcę.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka zamierza prowadzić sprzedaż produktów za pośrednictwem sklepu internetowego. Zakupy w sklepie internetowym będą dokonywane przez złożenie zamówienia i dokonanie wpłaty całej należności za kupiony towar „z góry”. Regulamin sklepu internetowego przewidywać będzie, że otrzymane przez Spółkę kwoty traktowane będą, jako otrzymane na poczet realizacji zamówienia i będą podlegały rozliczeniu. Fakt, że wpłata stanowi zadatek lub zaliczkę na poczet konkretnej dostawy towaru lub konkretnej usługi, która będzie wykonana w przyszłości będzie wynikać z regulaminu sklepu. Dodatkowo zapisy regulaminu będą przewidywać we wskazanych okolicznościach procedurę zwrotu wpłaconych środków.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia, czy w przypadku otrzymania wpłaty w pełnej wysokości na poczet dostaw towarów, wykonania usług planowanych w następnych okresach sprawozdawczych, Spółka powinna rozpoznać przychód podatkowy na podstawie art. 12 ust. 3a w związku z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT w dacie dostawy towarów i usług nie później niż w dniu wystawienia faktury.

O kwalifikacji otrzymanej kwoty na poczet przyszłych okresów sprawozdawczych decyduje charakter tej zapłaty. Przysporzenie uważane za przychód podatkowy musi mieć charakter definitywny, podczas gdy kwoty niestanowiące przychodu na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT, nie mają takiego charakteru ze względu na możliwość ich zwrotu przed terminem dostawy towaru, na poczet której zostały wpłacone – przy zachowaniu warunków właściwych dla danego rodzaju przedpłaty. Fakt, że dana wpłata stanowi zadatek lub zaliczkę na poczet konkretnej dostawy towaru, która zostanie wykonana w przyszłości, musi zatem wynikać z postanowień zawartej umowy i powinien znaleźć odzwierciedlenie w jej treści.

Wskazanych przez Wnioskodawcę wpłat środków w pełnej wysokości „z góry” na poczet realizacji zamówienia nie można nazwać zaliczką. W momencie wpłaty Wnioskodawca uzyskuje przysporzenie, które nie ma charakteru zaliczki (przedpłaty) na poczet wykonanych w przyszłości usług lub sprzedaży towarów. Jest to dla niego przysporzenie ostateczne, z góry określone, za wykonanie konkretnej usługi, czy zakup konkretnego towaru.

Odwołując się do językowego znaczenia słowa „zaliczka” należy uznać, że zaliczka to kwota pieniężna przyjmowana przez sprzedającego jako wyraz chęci zakupu i zazwyczaj wliczana później w płatność ostateczną. W przedmiotowej sprawie natomiast, klient kupuje dany towar w sposób ostateczny. Płatność następuje zatem jeszcze przed wykonaniem dostawy.

Zapłata ceny przez klienta jest więc zapłatą za kompletną usługę świadczoną przez Spółkę na rzecz klienta – kupno konkretnego towaru. Przysporzenie Spółki ma więc charakter definitywny. Klient, uiszczając wskazaną cenę, dokonuje zakupu towaru, nie zaś deklaruje chęć jego zakupu pod pewnymi warunkami. Okoliczności tej nie zmienia przewidziana w regulaminie sklepu możliwość ewentualnego zwrotu klientowi otrzymanej kwoty. Zapłata ceny nie może być więc traktowana jako wpłata na poczet realizacji zamówienia, ponieważ jest zapłatą za konkretną usługę (konkretny towar).

Mając powyższe na uwadze, wskazać należy, że przysporzenie otrzymywane w ramach zapłaty ceny przez klienta posiada cechę definitywności. W tym stanie rzeczy konieczne jest sięgnięcie do zasad ogólnych rozpoznawania momentu powstania przychodu podatkowego powstałego w związku z wykonywaną przez podatnika działalnością gospodarczą, a które zostały przez ustawodawcę opisane w art. 12 ust. 3a ustawy o CIT.

Dla zastosowania art. 12 ust. 3a ustawy o CIT niezbędne jest wykazanie, że otrzymywany przychód daje się powiązać z wydaniem rzeczy, zbyciem prawa majątkowego czy też wykonaniem usługi, w całości lub części. W rezultacie za bezsporne należy uznać, że cena otrzymana przez Spółkę pozostaje w związku ze zbyciem konkretnego towaru. Przy czym samego istnienia takiego związku nie należy mylić z rzeczywistym wykonywaniem usług (wydaniem rzeczy) już w momencie otrzymania za nie zapłaty. W ocenie organu wystarczające jest samo istnienie należności, której źródło będzie wynikało z usług świadczonych w przyszłości.

To, że przedmiotową regulację można stosować do usług wykonanych w przyszłości, za które otrzymano już zapłatę, wynika z samego jej brzmienia. Ustawodawca dając bowiem prymat – przy przychodach rozpoznawanych memoriałowo – zasadzie, że wykonanie usług (wydanie rzeczy, zbycie prawa majątkowego) powoduje powstanie przychodu podatkowego i to niezależnie od otrzymania za te czynności zapłaty. Art. 12 ust. 3a ustawy o CIT stanowi jednocześnie, że moment rozpoznania przychodu nie może być późniejszy od wystawienia faktury czy też uregulowania należności. Memoriałowe rozpoznawanie przychodu jest zatem zawsze limitowane momentem, gdy za daną usługę podatnik otrzymuje zapłatę (dochodzi do uregulowania należności). W sytuacji zatem, gdy należność uregulowana zostaje przed wykonaniem usługi/wydaniem rzeczy, przychód podatkowy powstaje nie w momencie jej wykonania w całości lub w części, ale w momencie „granicznym” określonym przez ustawodawcę na dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności (na powyższe wskazuje brzmienie normy - „nie później niż dzień”). W przedmiotowej sprawie momentem tym jest zapłata za kupiony towar, ponieważ już wówczas dochodzi do uregulowania w całości należności.

Podsumowując, zapłata „z góry” za wykonanie usługi w następnych okresach sprawozdawczych, mająca ostateczny i definitywny charakter, związana z uregulowaniem należności przed wykonaniem usługi, nie może być potraktowana jako nieuznana za przychody podatkowe i wpłaty na poczet usług, które będą wykonane w następnych okresach sprawozdawczych (art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT). Otrzymana zapłata (uregulowana należność) niemająca charakteru zaliczki (przedpłaty), podlegająca w późniejszym terminie rozliczeniu, jest przychodem na podstawie art. 12 ust. 3a pkt 2 ww. ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe nie można przyjąć, że opisane we wniosku wpłaty z tytułu nabycia towarów w sklepie internetowym nie mają charakteru definitywnego, a zatem nie stanowią przychodu podatkowego. Zamieszczone w regulaminie sklepu internetowego postanowienie, że otrzymane przez Spółkę kwoty traktowane będą jako otrzymane na poczet realizacji zamówienia i będą podlegały rozliczeniu, nie ma w ocenie Organu wpływu na charakter dokonanej wpłaty. Nabywca towaru w dniu nabycia (złożenia zamówienia) dokonuje „z góry” definitywnej zapłaty, która ma charakter ostatecznego przysporzenia, a nie jak twierdzi Wnioskodawca - zaliczki. Jako wpłatę zaliczki uznać należy sytuację, gdy należność jest uiszczona w związku z deklaracją nabycia towaru, a nie - jak w niniejszej sprawie - w związku z jego zakupem.

Zatem Państwa stanowisko, zgodnie z którym w przypadku otrzymania wpłaty w pełnej wysokości na poczet dostaw towarów i usług planowanych w następnych okresach sprawozdawczych, Spółka powinna rozpoznać przychód podatkowy w dacie dostawy towarów lub wykonania usługi, nie później niż w dniu wystawienia faktury należy uznać za nieprawidłowe.

Wskazać także należy, że dokonana przez Organ wykładnia znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych. Tytułem przykładu można podać wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 30 maja 2023 r. sygn. akt I Sa/Wr 537/22, który został wydany na gruncie zbliżonego stanu faktycznego.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego. W szczególności wskazać należy, że dotyczy ona odmiennego stanu faktycznego niż przedstawiony przez Wnioskodawcę.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

 - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).