Interpretacja indywidualna z dnia 6 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-1.4012.258.2023.3.AMA

Skutki podatkowe przekazania tokenów w zamian za kryptowalutę lub waluty tradycyjne.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

31 marca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku od towarów i usług w zakresie:

- uznania przekazania tokenów („…”) w zamian za kryptowalutę lub waluty tradycyjne za transfer bonów różnego przeznaczenia (pytanie oznaczone we wniosku nr 1),

- ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla Tokenów („…”) stanowiących bony różnego przeznaczenia (pytanie oznaczone we wniosku nr 2),

- opodatkowania odkupu Tokenów („…”) od użytkowników i prawa do obniżenia podatku należnego ze sprzedaży Tokenów („…”) o podatek naliczony przy jego odkupie (pytanie oznaczone we wniosku nr 3),

- braku obowiązku zapłaty podatku VAT z tytułu skorzystania przez użytkownika z Programu Lojalnościowego i umieszczenia przez użytkownika Tokena („…”) w protokole Proof-of-stake (pytanie oznaczone we wniosku nr 6).

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 2 maja 2023 r. (data wpływu 5 maja 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (dalej również jako: „Spółka”) będzie czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz jest czynnym podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Wnioskodawca zamierza zebrać środki na finansowanie swojej działalności poprzez przeprowadzenie tzw. crowdfundingu kryptowalutowego w formie tzw. tokenizacji. Spółka wytworzyła w ramach tokenizacji token użytkowy pod roboczą nazwą („…”) (dalej jako: „Token”), wydawany osobom i podmiotom ją wspierającym. Wsparcie dla projektu Spółki może przybrać postać zarówno zbiórki kryptowaluty (tj. waluty wirtualnej w rozumieniu art. 2 ust. 2 pkt 26 Ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu, dalej jako: „Kryptowaluta”, „Kryptowaluty”) jak i walut tradycyjnych (tzw. walut fiducjalnych lub FIAT).

Tokeny nie przyznają żadnych uprawnień właścicielskich, ani innych inkorporowanych np. w akcjach. Osoby posiadające Token nie mają wpływu na działalność Spółki, nie przysługuje im uprawnienie do głosowania na Walnym Zgromadzeniu Akcjonariuszy, nie przysługuje im prawo do wypracowanego przez Spółkę zysku. Tokeny nie stanowią prawa do udziału w konsorcjum, nie stanowią potwierdzenia zawarcia umowy spółki cywilnej, ani nie uprawniają do żadnych innych świadczeń prócz wyraźnie opisanych w regulaminie tokenizacji.

Spółka zebrane środki zamierza przeznaczyć na rozwój przedsiębiorstwa, w tym projekty („…”).

Środki będą także wykorzystywane na rozwój tzw. Platformy („…”) - nowoczesnej platformy („…”) (dalej jako: „Platforma”), w wielu krajach jednocześnie. Platforma to narzędzie IT oparte o technologię blockchain, która posiadać będzie zaawansowane technologicznie narzędzia, w postaci m.in.: systemu partnerskiego mogącego współpracować z kilkoma tysiącami partnerów polecających, modułu zarządzania aktywami, pozycjonowania produktów oferowanych do sprzedaży oraz współpracującego z wirtualnymi robotami wyszukiwarek.

Z racji tego, że Platforma docelowo będzie oferować usługi i towary dla osób w różnych krajach Unii Europejskiej i na świecie, Spółka postanowiła zbudować system rozliczeń oparty o Token. Pozwoli to na ustandaryzowanie modelu rozliczeń we wszystkich krajach oraz zabezpieczy Spółkę i użytkowników systemu przed różnicami kursowymi. Tokenizacja odbędzie się na platformie własnej Wnioskodawcy, która będzie również posiadać funkcjonalność związaną z możliwością przesyłu Tokenu bezpośrednio na prywatne konto (poza Platformą) osoby uczestniczącej w tokenizacji. Posiadanie konta na Platformie będzie niezbędne do uzyskania Tokenów, jak również do korzystania z pełni możliwości jakie oferuje Token. Nabywca Tokenu będzie zatem obowiązany do posiadania konta na Platformie, a tym samym do akceptacji jej regulaminu.

Posiadaczem Tokenu może stać się wyłącznie osoba posiadająca pełną zdolność do czynności prawnych. W tokenizacji mogą wziąć udział zarówno osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej oraz inne podmioty (spółki osobowe, kapitałowe) z siedzibą w Polsce lub poza Polską, w tym poza Unią Europejską. Posiadaczem Tokenu nie może być osoba, która znajduje się aktualnie w Stanach Zjednoczonych (dalej jako „USA”), jest rezydentem USA oraz działa w imieniu podmiotu gospodarczego posiadającego siedzibę w USA lub w innym kraju, w którym dostęp do Platformy byłby niezgodny z prawem państwa rezydencji. W tokenizacji mogą więc wziąć udział zarówno osoby posiadające status podatnika VAT czynnego, jak i podmioty nieposiadającego takiego statusu. Spółka zamierza prowadzić zbiórkę bezpośrednio na rachunek bankowy Spółki, gdzie osoba wspierająca Spółkę środkami finansowymi otrzymuje odpowiednią ilość Tokenów na swoje prywatne konto prowadzone poza Platformą (Spółka nie będzie przechowywać i zarządzać Tokenami zakupionymi przez użytkowników). Spółka zastrzeże sobie w regulaminie tokenizacji prawo odkupu (nie obowiązek) Tokenów w ściśle określonych przypadkach.

Funkcją Tokenów jest możliwość ich użytkowania tylko wewnątrz platformy Spółki. Osoby zamierzające wesprzeć Spółkę w ramach tokenizacji informowane są w regulaminie tokenizacji o tym, że Spółka w zamian za Tokeny będzie świadczyć usługi lub dostarczać towary oferowane w Platformie. Platforma będzie stanowić własność Spółki i będzie to internetowy serwis w domenie użytkowanej przez Spółkę. Spółka w ramach Platformy będzie m.in sprzedawała swoje własne produkty w zamian za Tokeny oraz oferowała inne usługi.

Aby zwiększyć atrakcyjność Tokenów oraz zebrać w ramach zbiórki większą ilość środków, Spółka będzie proponowała osobom uczestniczącym w tokenizacji uczestnictwo w projektach („…”) Spółki (dalej „Program Lojalnościowy”). Polega on na nagradzaniu osób które posiadają Token i korzystają z funkcjonalności Platformy tzw. protokołu Proof-of-Stake (dalej jako PoS). Spółka będzie umieszczała na Platformie projekty („…”). Program Lojalnościowy zakłada przyznanie odpowiedniej ilości kryptowaluty posiadaczom Tokenów, przy łącznym spełnieniu warunków: posiadania aktywnego, niezablokowanego konta na Platformie oraz przesłanie posiadanych Tokenów do protokołu Proof-of-Stake dla danego projektu („…”) Spółki. W związku z powyższym - nie każda osoba, która posiada Token będzie uczestniczyła w Programie Lojalnościowym. Warunkiem bowiem jest wykonanie odpowiednich działań i spełnienie ww. warunków.

Przesłanie Tokenów do PoS uniemożliwia ich czasowe wykorzystanie (np. nabycie towarów/usług od Spółki). Aby wykorzystać Tokeny z PoS i np. nabyć w zamian za Tokeny usługę/towar od Spółki, osoba musi je z powrotem przesłać z PoS do swojego prywatnego portfela poza Platformą. Aby uzyskać nagrodę w ramach Programu Lojalnościowego tj. kryptowalutę - Tokeny muszą znajdować się na PoS w momencie przyznawania nagród.

Kryptowaluta przyznawana w ramach Programu Lojalnościowego będzie przyznawana raz na kalendarzowy miesiąc, po („…”) dniu po jego zakończeniu. Ilość kryptowaluty przyznawana osobom posiadającym Token w ramach Programu Lojalnościowego zależna jest od przychodów uzyskanych przez Spółkę z danego projektu („…”). Osobom spełniającym warunki Programu Lojalnościowego przysługuje (w punktach) określona część z przychodów z danego projektu („…”) Spółki do podziału między wszystkie osoby spełniające warunki Programu Lojalnościowego. Aby przyznać kryptowalutę osobom uczestniczącym w ramach Programu Lojalnościowego Spółka będzie musiała zakupić na giełdzie kryptowalut odpowiednią ilość kryptowaluty i przesłać ją za pomocą funkcjonalności giełdy osobom spełniającym warunki Programu Lojalnościowego.

Spółka będzie sprzedawać w zamian za Tokeny następujące usługi/towary:

a) („…”) (stawka podatku VAT 8% lub 23% (w zależności od („…”)),

b) zakup innych usług / towarów oferowanych przez Spółkę jak również jej partnerów na Platformie (stawka podatku VAT różna w zależności od towaru/usługi).

Spółka zamierza również poprzez Platformę oferować świadczenie dla podmiotów usług reklamowych oraz marketingowych (stawka podatku VAT 23%) tj. w zamian za Tokeny Spółka będzie świadczyła ww. usługi. Ponadto, Token może uprawniać do naliczenia rabatu na niektóre inne towary i usługi oferowane za pośrednictwem Platformy.

W uzupełnieniu wniosku w piśmie z 2 maja 2023 r. (data wpływu 5 maja 2023 r.) m. in. wskazali Państwo, że:

1) Wskazali Państwo, że cyt. „Wnioskodawca (dalej również jako: "Spółka") będzie czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług”. Zatem prosimy wskazać kiedy zamierzają Państwo dokonać rejestracji jako czynny podatnik podatku VAT? Czy w momencie odkupu Tokenów („…”) od użytkowników będą Państwo zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT?

Wniosek o rejestrację jako czynny podatnik VAT zostanie złożony w („…”) roku. Przed rozpoczęciem jakichkolwiek działań operacyjnych, w tym w momencie odkupu Tokenów („…”) od użytkowników Spółka będzie zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

2)W jakim celu będą Państwo emitować i sprzedawać Tokeny („…”) ? Jaką korzyść będą Państwo mieli w związku z tymi czynnościami?

Głównym celem i korzyścią z emisji i sprzedaży Tokenów („…”) dla Spółki będzie pozyskanie finansowania w zamian za uprawnienie osób wspierających do skorzystania z produktów i usług dostępnych na platformie Spółki, w tym Programu Lojalnościowego.

Tokeny („…”) będą emitowane i sprzedawane w celu pozyskania finansowania na rozwój przedsiębiorstwa, w tym projekty („…”).

Środki będą także wykorzystywane na rozwój tzw. Platformy („…”) - nowoczesnej platformy („…”) opartej o technologię blockchain.

3) Czy emitowane przez Państwa Tokeny („…”) będą mogły być przedmiotem obrotu na rynku wtórnym? Jeśli tak to w jaki sposób będzie odbywał się obrót Tokenami („…”) na rynku wtórnym? Czy obrót ten będzie odbywał się na giełdach kryptowalut, czy w inny sposób?

Tokeny („…”) co do zasady nie będą przedmiotem obrotu na rynku wtórym. Sprzedaż Tokenów („…”) jak również ich wykorzystanie będzie się odbywać na platformie Spółki. Spółka obecnie nie zamierza dokonywać listingu Tokenów („…”) na giełdzie kryptowalut czy innych platformach.

Wartość użytkowa Tokenów („…”) dla użytkowników będzie zależeć od rozwoju produktów i usług na platformie Spółki. Spółka będzie sukcesywnie zwiększać użyteczność Tokenów („…”) poprzez oferowanie nowych produktów i usług na platformie w tym współpracę z partnerami.

Oprócz Tokenów („…”) spółka będzie emitować tokeny NFT, które będą stanowić certyfikaty poświadczające udział w Programie Lojalnościowym dla danego projektu („…”). Będą one wydawane automatycznie i nieodpłatnie użytkownikom, którzy prześlą swoje Tokeny („…”) do protokołu Proof-of-stake. W przyszłości, w zależności od kształtujących się uwarunkowań prawno-regulacyjnych, tokeny NFT będą mogły być przedmiotem obrotu na rynku wtórnym bądź na platformie Spółki (jako tablica ogłoszeń) bądź też z wykorzystaniem zewnętrznej od platformy Spółki giełdy kryptowalut. W przypadku sprzedaży tokena NFT (certyfikatu poświadczającego udział w Programie Lojalnościowym) użytkownik przenosi również prawo do powiązanego z nim Tokena („…”) umieszczonego w protokole Proof-of-stake.

4)Od czego będzie zależała wartość Tokenu („…”) w momencie jego emisji?

Wartość nominalna Tokenu („…”) będzie ustalona przez Spółkę w momencie emisji jako równowartość określonej kwoty w PLN (lub innej walucie fiducjalnej) np. 1 („…”) = 100 PLN.

5)Czy wartość Tokenu („…”) będzie kształtowana przez rynek? Jeżeli tak to czy posiadacz Tokenu („…”) będzie miał prawo do wymiany Tokenu („…”) na towar lub usługę odpowiadającą Tokenowi („…”) w danym momencie detokenizacji czy o wartości odpowiadającej wartości nabycia Tokenu („…”) w momencie jego emisji?

Co do zasady wartość Tokenu („…”) będzie stała i będzie odpowiadała wartości nominalnej w momencie zakupu. Biorąc to pod uwagę posiadacz Tokenu („…”) będzie miał prawo do wymiany Tokenu („…”) na towar lub usługę o wartości odpowiadającej Tokenowi („…”) w momencie jego emisji.

6)Czy Tokeny („…”) można uznać za alternatywny środek płatniczy, którego jedynym przeznaczeniem jest funkcja środka płatniczego?

Token („…”) nie będzie powszechnie wymienialny w obrocie gospodarczym na prawne środki płatnicze (za wyjątkiem jego odkupu przez Spółkę w ściśle określonych przypadkach) a jego akceptowalność jako środek wymiany jest ograniczona tylko Spółki oraz do produktów i usług oferowanych przez Spółkę i ewentualnie jej partnerów wyłącznie na platformie Spółki.

Token („…”) nie będzie również stanowił formy rozliczeń między użytkownikami Platformy.

Biorąc powyższe pod uwagę, w opinii Spółki, Tokeny („…”) nie są alternatywnym środkiem płatniczym.

Dodatkowo zgodnie ze Stanowiskiem UKNF z 10 grudnia 2020 w sprawie wydawania i obrotu kryptowalutami, tokeny płatnicze służą jako środek wymiany za dobra lub usługi zewnętrzne w stosunku do ekosystemu tego aktywa. W analizowanej sytuacji, Tokeny („…”) stanowić będą wewnętrzną jednostkę rozliczeniową w ramach ekosystemu rozwijanego przez Spółkę (tj. stanowić surogat środka płatniczego w ramach transakcji dokonywanych tylko w tym ekosystemie). Tokeny nie będą się zatem kwalifikować jako tokeny płatnicze, a tym samym nie będą pełniły roli odpowiadającej prawnym środkom płatniczym.

7) Czy Tokeny („…”) będą akceptowalne przez strony transakcji jako alternatywny środek płatniczy?

Użyteczność Tokenów („…”) jest ograniczona tylko do produktów i usług oferowanych na platformie Spółki. Bezpośrednia akceptowalność Tokenów („…”) jako środka wymiany jest ograniczona tylko do Spółki. Token („…”) nie będzie stanowił formy rozliczeń między użytkownikami Platformy.

8)Czy Tokeny („…”) będą akceptowalne jako środek płatniczy poza Platformą stworzoną przez Państwa?

Nie.

9)Czy w momencie odkupu Tokenów („…”) od użytkowników dojdzie do wymiany Tokenów w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług?

Odkup Tokenów („…”) od użytkowników nie będzie wiązał się z dostawą towarów lub świadczeniem usług. Transakcja ta z punktu widzenia biznesowego będzie zwrotem przez użytkownika niewykorzystanego Tokena („…”) .

10) Czy będą Państwo odkupywali Tokeny („…”) od użytkowników za tę samą cenę, za którą użytkownik nabył Tokeny?

Odkup Tokenów („…”) od użytkowników co do zasady będzie się odbywał po cenie nominalnej (zakupu Tokenu przez użytkownika) pomniejszonej o opłatę transakcyjną (prowizję Spółki) oraz ewentualne inne koszty transakcyjne.

11) Na jaki okres czasu użytkownicy mogą umieścić Tokeny („…”) w protokole Proof-of-stake?

Okres umieszczenia przez użytkowników Tokenów („…”) w protokole Proof-of-stake może być różny dla każdego projektu („…”). Na przykład dla projektów zakupu („…”) jest to co do zasady 5 lat z możliwością przedłużenia lub skrócenia tego okresu. O przedłużeniu lub skróceniu tego okresu będzie decydować społeczność („…”) (zdecentralizowana autonomiczna organizacja - społeczność posiadająca Tokeny („…”) w protokole Proof-of-stake dla danego projektu („…”) Spółki) w formie głosowania.

Użytkownik może natomiast w dowolnym momencie przesłać swoje Tokeny („…”) z protokołu Proof-of-stake do swojego prywatnego portfela i umieścić je w dowolnym innym protokole Proof-of-stake lub wykorzystać je poprzez zakup oferowanych na platformie Spółki towarów lub usług.

12) Czy w wyniku umieszczenia Tokenów („…”) w protokole Proof-of-stake dojdzie do wymiany Tokenów („…”) w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług?

W wyniku umieszczenia Tokenów („…”) w protokole Proof-of-stake dla danego projektu („…”) użytkownik przystępuje do Programu Lojalnościowego i jest uprawniony do otrzymywania nagród - przyznanie odpowiedniej ilości kryptowaluty (USDC lub USDT). Ilość kryptowaluty przyznawana osobom posiadającym Token w ramach Programu Lojalnościowego zależna jest od przychodów uzyskanych przez Spółkę z danego projektu („…”). Osobom spełniającym warunki Programu Lojalnościowego przysługuje określona część z przychodów z danego projektu („…”) Spółki do podziału między wszystkie osoby spełniające warunki Programu Lojalnościowego.

Potwierdzeniem uczestnictwa w Programie Lojalnościowym będzie wydany przez Spółkę token NFT (F-NFT) dla danego projektu („…”) - stanowiący certyfikat potwierdzający udział Programie Lojalnościowym. Tokeny NFT to niewymienialne tokeny oparte na technologii blockchain, które są unikalnym elementem kodu blockchain. Token NFT jest oparty na sieci blockchain, ale nie jest kryptowalutą, ponieważ jest niewymienialny. Tokeny NFT to unikatowa cyfrowa wartość, która reprezentuje konkretną jednostkę danych. Transfer NFT nie przenosi sam w sobie żadnych praw własności intelektualnej do aktywa, które może stanowić przedmiot własności intelektualnej (np. grafiki). Nie daje też licencji na korzystanie z takiego utworu - aktywa. Podkreślić należy, iż umowy przenoszące prawa własności (w tym własności („…”)), prawa autorskie wymagają zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności, a co za tym idzie przeniesienie praw własności czy autorskich na podstawie smart contractu nie jest możliwe. W chwili obecnej NFT nie mieszczą się w jednej, zdefiniowanej kategorii prawnej. W związku z tym Token NFT należy traktować jako cyfrowy certyfikat umożliwiający udział w programie lojalnościowym organizowanym przez Spółkę.

Należy przyjąć, że:

- Tokeny NFT nie są walutą wirtualną w rozumieniu art. 2 ust. 2 pkt 26 ustawy z dnia 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu.

- Token NFT nie jest pieniądzem elektronicznym w rozumieniu ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych.

- Token NFT nie wpisuje się w definicję tzw. "kryptowaluty".

- Token NFT nie jest instrumentem finansowym w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi.

- Wydanie tokenu NFT (certyfikatu potwierdzającego uczestnictwo w Programie Lojalnościowym) użytkownikowi nastąpi automatycznie i bezpłatnie w momencie przesłania Tokenu („…”) do protokołu Proof-of-stake dla danego projektu („…”). W przypadku chęci rezygnacji z Programu Lojalnościowego użytkownik przesyła token NFT do protokołu Proof-of-stake (zwraca certyfikat) i w tym przypadku Tokeny („…”) są automatycznie zwracane na portfel prywatny użytkownika.

W opinii Spółki w tym przypadku nie dochodzi do wymiany Tokenów („…”) w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług. Tokeny („…”) są cały czas w posiadaniu użytkownika a Spółka nagradza osoby które posiadają Token i korzystają z funkcjonalności Platformy tzw. protokołu Proof-of-Stake (dalej jako PoS). Przesłanie Tokenów do PoS uniemożliwia tylko ich czasowe wykorzystanie przez użytkownika (np. nabycie towarów/usług od Spółki). Aby wykorzystać Tokeny z PoS i np. nabyć w zamian za Tokeny usługę/towar od Spółki (wymienić Token („…”) na towar lub usługę), osoba musi je z powrotem przesłać z PoS do swojego prywatnego portfela poza Platformą. Aby uzyskać nagrodę w ramach Programu Lojalnościowego tj. kryptowalutę - Tokeny muszą znajdować się na PoS w momencie przyznawania nagród. Z kolei Tokeny NFT są jedynie certyfikatami poświadczającymi uczestnictwo w Programie Lojalnościowym i potwierdzeniem umieszczenia Tokenów („…”) w protokole Proof-of-stake dla danego projektu („…”).

13) Czy uczestnictwo użytkowników w Programie Lojalnościowym i umieszczenie przez użytkowników Tokenów („…”) w protokole Proof-of-stake powoduje uzyskanie przez Państwa jakichkolwiek korzyści? Jeżeli tak to jakich?

Nie.

Co do zasady główną korzyścią z oferowania Programu Lojalnościowego dla Spółki jest zwiększenie atrakcyjności Tokenów („…”) poprzez umożliwienie uczestnictwa w projektach („…”) Spółki osób uczestniczących w tokenizacji i tym samym zebranie w ramach samej tokenizacji większej ilości środków.

14) Czy uczestnik Programu Lojalnościowego może w każdej chwili przestać swoje Tokeny („…”) z protokołu Proof-of-stake do swojego prywatnego portfela poza Platformą?

Tak, w tym przypadku użytkownik przesyła token NFT (wydany certyfikat uczestnictwa) do protokołu Proof-of-stake (zwraca certyfikat) a następnie Tokeny („…”) są automatycznie zwracane na portfel prywatny użytkownika. Sama czynność wymiany tokenów jest czynnością techniczną - nie stanowi wymiany towarów czy świadczenia jakichkolwiek usług.

15) Czy podmioty wspierające projekt mogą zrezygnować z dalszego udziału w przedsięwzięciu w każdej fazie projektu (ewentualnie do jakiego momentu)?

Rezygnacja z przedsięwzięcia polega na wykorzystaniu lub zwrocie posiadanych Tokenów („…”) lub sprzedaży tokena NFT (opcja możliwa w przyszłości w zależności od uwarunkowań prawno - regulacyjnych). Podmioty wspierające mają następujące możliwości rezygnacji z przedsięwzięcia:

a) zwrot Tokenów („…”) (odkup przez Spółkę) w przypadku sprzedaży („…”) będącej przedmiotem projektu („…”), pod warunkiem posiadania przez użytkownika Tokenów w protokole Proof-of-stake dla danego projektu („…”) (moment sprzedaży („…”)),

b) zakup na platformie Spółki towaru lub usługi (dowolny moment w czasie),

c) sprzedaży tokena NFT (certyfikatu potwierdzającego uczestnictwo w Programie Lojalnościowym) na tablicy ogłoszeń w ramach platformy Spółki lub zewnętrznej od platformy Spółki giełdzie kryptowalut - możliwość zostanie zaoferowana w przyszłości w zależności od uwarunkowań prawno-regulacyjnych.

16) Czy ww. podmioty mają prawo do otrzymania zwrotu wpłaconych środków (kryptowalut, czy waluty tradycyjnej), czy też wpłata ta ma charakter definitywny?

Użytkownicy mają prawo do otrzymania zwrotu wpłaconych środków w przypadku sprzedaży („…”) będącej przedmiotem projektu („…”) pod następującymi warunkami:

a) użytkownik w momencie sprzedaży („…”) posiada w protokole Proof-of-stake dla danego projektu Tokeny („…”),

b) użytkownik wyrazi chęć zwrotu Tokenów („…”) .

17) Czy Token stanowi walutę wirtualną, o której mowa w art. 2 ust. 2 pkt 26 ustawy z 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 593 ze zm.)?

W opinii Spółki, Token („…”) nie wypełnia definicji waluty wirtualnej o której mowa w art. 2 ust. 2 pkt 26 ustawy z 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 593 ze zm.). Zgodnie z art. 2 ust. 2 pkt 26 Ustawy AML, przez walutę wirtualną rozumieć należy: „cyfrowe odwzorowanie wartości, które nie jest:

a. prawnym środkiem płatniczym emitowanym przez NBP, zagraniczne banki centralne lub inne organy administracji publicznej,

b. międzynarodową jednostką rozrachunkową ustanawianą przez organizację międzynarodową i akceptowaną przez poszczególne kraje należące do tej organizacji lub z nią współpracujące,

c. pieniądzem elektronicznym w rozumieniu ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych,

d. instrumentem finansowym w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi,

e. wekslem lub czekiem oraz jest wymienialne w obrocie gospodarczym na prawne środki płatnicze i akceptowane jako środek wymiany, a także może być elektronicznie przechowywane lub przeniesione albo może być przedmiotem handlu elektronicznego”.

Tokeny („…”) nie będą żadnym z dóbr wymienionych w art. 2 ust. 2 pkt 26 lit. a) - e) Ustawy AML ale jednocześnie nie mogą być wymieniane w obrocie gospodarczym na prawne środki płatnicze i powszechnie akceptowane jako środek wymiany z uwagi na ograniczenie ich użyteczności jedynie do platformy / ekosystemu Spółki.

18) Czy Token stanowi prawo majątkowe?

Token („…”) nie stanowi prawa majątkowego, nie przenosi również żadnych praw własności czy praw autorskich a jedynie stwierdza istnienie określonego zobowiązania tj. zobowiązania Spółki do świadczenia usług za pośrednictwem platformy („…”) na rzecz użytkowników tj. uprawnia użytkownika do zakupu produktów i usług na platformie Spółki oraz skorzystania z Programu Lojalnościowego.

Token NFT również nie stanowi prawa majątkowego - jest jedynie wydawanym automatycznie i bezpłatnie certyfikatem potwierdzającym uczestnictwo w Programie Lojalnościowym Spółki, nie przenosi również żadnych praw własności czy praw autorskich.

19) W jakich przypadkach będzie możliwy odkup Tokenów przez Spółkę - proszę o szczegółowy opis? Wnioskodawca bowiem wskazał: „Spółka zastrzeże sobie w regulaminie tokenizacji prawo odkupu (nie obowiązek) Tokenów w ściśle określonych przypadkach.”

Odkup Tokenów („…”) przez Spółkę będzie dokonywany w przypadku gdy („…”) będąca przedmiotem projektu („…”) (w ramach Programu Lojalnościowego) zostanie sprzedana albo po upływie przewidzianego w projekcie okresu czasu bądź wcześniej / później w zależności od decyzji (na bazie głosowania) społeczności („…”) (zdecentralizowana autonomiczna organizacja - społeczność posiadająca Tokeny („…”) w protokole Proof-of-stake dla danego projektu („…”) Spółki).

Odkup Tokenów („…”) będzie przeprowadzany w tym przypadku tylko i wyłącznie od użytkowników, którzy w momencie sprzedaży („…”) posiadali w protokole Proof-of- stake dla danego projektu („…”) swoje Tokeny („…”) i jednocześnie wyrażą chęć ich zwrotu (odkupu przez Spółkę).

20) W jaki sposób następuje sprzedaż Tokenów po odkupie przez Spółkę, czy na takich samych zasadach jak pierwotna ich sprzedaż, czy też na innych? Proszę szczegółowo opisać na jakich zasadach dokonuje Spółka sprzedaży Tokenów po odkupie? (od kogo odkupuje Tokeny, kiedy będzie dokonana sprzedaż Tokenów, na jakich warunkach, itp.)

Spółka odkupuje umieszczone w protokole Proof-of-stake Tokeny („…”) dla danego projektu („…”) w momencie sprzedaży („…”) będącej przedmiotem danego projektu („…”) od każdego użytkownika, który:

a) w momencie sprzedaży posiada w protokole Proof-of-stake dla danego projektu Tokeny („…”) ,

b) wyrazi chęć ich zwrotu (odkupu przez Spółkę).

Tokeny („…”) są odkupowane po cenie nominalnej (cenie emisji) pomniejszonej o opłatę transakcyjną (prowizja Spółki) oraz ewentualnie inne opłaty związane z transakcją.

Po odkupie Tokeny („…”) wracają do puli dostępnych do sprzedaży Tokenów i są sprzedawane na takich samych zasadach jak pierwotna sprzedaż.

Pytania w zakresie podatku od towarów i usług (oznaczenie jak we wniosku)

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, przekazanie Tokenów w zamian za kryptowalutę lub waluty tradycyjne należy traktować jak transfer bonów różnego przeznaczenia?

2. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym obowiązek podatkowy, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług powstanie dopiero w momencie faktycznej dostawy towaru lub faktycznego świadczenia usług w zamian za ww. Tokeny?

3. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym odkup Tokenów od użytkowników, który będzie możliwy tylko w ściśle określonych przypadkach zgodnie z regulaminem, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług:

a. będzie wiązał się z obowiązkiem zapłaty podatku VAT,

b. będzie uprawniał Spółkę do pomniejszenia podatku należnego ze sprzedaży Tokenów o podatek naliczony przy jego odkupie?

6. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że skorzystanie przez użytkownika z Programu Lojalnościowego i umieszczenie przez użytkownika Tokena w protokole PoS nie generuje obowiązku zapłaty podatku VAT przez Spółkę na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług?

Państwa stanowisko w sprawie w zakresie podatku od towarów i usług

Ad 1

W ocenie Spółki przekazanie Tokenów w ramach tokenizacji zamian za kryptowalutę lub waluty tradycyjne należy traktować jak transfer bonów różnego przeznaczenia i tym samym, obowiązek podatkowy powstanie dopiero w momencie faktycznej dostawy towaru lub faktycznego świadczenia usług w zamian za ww. Tokeny.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej „ustawa o VAT”): „Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2. eksport towarów;

3. import towarów na terytorium kraju;

4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów”.

Zgodnie z ustawą o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. W świetle ustawy o VAT i orzecznictwa oraz praktyki organów, Token nie będzie stanowił towaru - nie ma bowiem substratu materialnego.

W ocenie Spółki, transfer Tokenu w ramach tokenizacji nie będzie stanowić świadczenia usługi. Token bowiem stanowi bowiem swoistą przedpłatę za możliwe do wykonania w przyszłości usługi lub sprzedaż towarów Spółki. W ocenie Spółki, do sprzedaży (transferu) Tokenów konieczne będzie więc zastosowanie przepisów odnoszących się do opodatkowania voucherów (bonów).

Zgodnie bowiem z definicjami zawartymi w art. 2 ustawy o VAT:

„41) bon - rozumie się przez to instrument, z którym wiąże się obowiązek jego przyjęcia jako wynagrodzenia lub części wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, w przypadku którego towary, które mają zostać dostarczone, lub usługi, które mają zostać wykonane, lub tożsamość potencjalnych dostawców lub usługodawców są wskazane w samym instrumencie lub określone w powiązanej dokumentacji, w tym w warunkach wykorzystania tego instrumentu (...);

43) bonie jednego przeznaczenia - rozumie się przez to bon, w przypadku którego miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług, których bon dotyczy, oraz kwota należnego podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze z tytułu dostawy tych towarów lub świadczenia tych usług są znane w chwili emisji tego bonu;

44) bonie różnego przeznaczenia - rozumie się przez to bon inny niż bon jednego przeznaczenia.”

W ocenie Spółki Token jest bonem różnego przeznaczenia. Token uprawnia posiadacza bowiem do wykorzystania go jako świadczenia uprawniającego do dostawy towarów lub świadczenia usług oferowanych na Platformie.

Tożsamość Spółki jako dostawcy towaru lub usługodawcy określona jest w powiązanej dokumentacji - w regulaminie tokenizacji. Dodatkowo Token jest bonem różnego przeznaczenia albowiem w chwili emisji bonu - tj. wprowadzenia go do obrotu - nie jest znane miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług których Token dotyczy, jak również nie jest znana kwota należnego podatku. Nie jest bowiem możliwe ustalenie kwoty podatku z uwagi na fakt, że oferowane produkty i usługi opodatkowane są różną stawką podatku VAT. Bonem będzie można płacić zarówno:

- za usługi i towary, które mają różne stawki VAT (w Polsce - 23% lub 8% lub 5%), oraz

- m.in. w różnych krajach UE - w których obowiązują różne stawki VAT, i różne zasady rozliczeń. Stwierdzić należy zatem, że Token wykreowany przez Spółkę stanowi bon różnego przeznaczenia.

Powyższe stanowisko jest zbieżne ze stanowiskiem wyrażonym w piśmie z 22 listopada 2019 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0115-KDIT1-1.4012.504.2019.2.MN oraz w piśmie z 25 marca 2022 Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0114-KDIP1-3.4012.67.2022.2.MPE.

Ad 2

Rozróżnienie bonów na bony jednego i różnego przeznaczenia ma bardzo duże znaczenie dla określenia momentu opodatkowania w VAT świadczonych usług i określenia czy sprzedaży bonów (tu: Tokenów) stanowi w ogóle świadczenie usług/sprzedaż towarów.

W ocenie Spółki, w odniesieniu do momentu powstania obowiązku podatkowego dla bonu różnego przeznaczenia należy wskazać, że zastosowanie znajdą zasady ogólne wynikające z art. 19a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług tj. „obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usług”.

Obowiązek podatkowy dla dostawy opisanych Tokenów powstanie w momencie faktycznej dostawy towaru lub faktycznego świadczenia usług w zamian za ww Tokeny, tj. podatek stanie się wymagalny w miesiącu dokonania dostawy towaru lub świadczenia usług i co do zasady powinien zostać rozliczony za ten okres rozliczeniowy, przy założeniu, że zapłata Tokenem dotyczyć będzie dokonanej dostawy towaru lub wyświadczonej usługi.

Powyższe stanowisko jest zbieżne ze stanowiskiem wyrażonym w piśmie z dnia 22 listopada 2019 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0115- KDIT1-1.4012.504.2019.2.MN oraz w piśmie z 25 marca 2022 Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0114- KDIP1-3.4012.67.2022.2.MPE.

Ad. 3

W ocenie Spółki Token jest bonem różnego przeznaczenia. Token uprawnia posiadacza bowiem do wykorzystania go jako świadczenia uprawniającego do dostawy towarów lub świadczenia usług oferowanych na Platformie.

Biorąc powyższe pod uwagę według Spółki obowiązek podatkowy, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług powstanie dopiero w momencie faktycznej dostawy towaru lub faktycznego świadczenia usług w zamian za ww. Tokeny.

W ocenie Spółki odkup niewykorzystanego przez użytkownika Tokena przez Spółkę będzie wiązał się, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, z obowiązkiem zapłaty podatku VAT. Jednocześnie w ocenie Spółki, Spółka będzie miała prawo pomniejszyć podatek należny ze sprzedaży Tokenów o podatek naliczony zapłacony przy odkupie Tokenów. Momentem powstania obowiązku zapłaty podatku VAT będzie w tym przypadku moment odkupu Tokenów przez Spółkę.

Ad 6

W ocenie Spółki Token jest bonem różnego przeznaczenia. Token uprawnia posiadacza bowiem do wykorzystania go jako świadczenia uprawniającego do dostawy towarów lub świadczenia usług oferowanych na Platformie.

Skorzystanie z Programu Lojalnościowego wymaga przesłania Tokenów przez użytkownika do protokołu PoS i tym samym uniemożliwia ich czasowe wykorzystanie (np. nabycie towarów / usług od Spółki). Aby wykorzystać Tokeny z PoS i np. nabyć w zamian za Tokeny usługę / towar od Spółki, użytkownik musi je z powrotem przesłać z PoS do swojego prywatnego portfela poza Platformą.

Biorąc powyższe pod uwagę, w opinii Spółki przesłanie Tokenów do protokołu PoS przez użytkownika nie stanowi świadczenia usługi czy dostawy towaru przez Spółkę i tym samym wykorzystania bonu różnego przeznaczenia (użytkownik w każdej chwili może wycofać Tokeny z protokołu PoS i wykorzystać je do zakupu towarów i usług oferowanych na Platformie). Czynność ta pozwala jedynie na skorzystanie z Programu Lojalnościowego i czasowo uniemożliwia jego wykorzystanie. Stąd w opinii Spółki czynność ta nie generuje obowiązku zapłaty podatku VAT na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku w zakresie podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.) – zwanej dalej ustawą,

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy,

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy,

rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy,

przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

Z treści art. 8 ust. 1 ustawy, wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu, które nie stanowi dostawy towarów. Słownik języka polskiego definiuje czasownik „świadczyć” jako „wykonywać coś na czyjąś rzecz”, a „świadczenie” - to obowiązek wykonywania, przekazania czegoś na czyjąś rzecz.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Spod pojęcia usługi będzie natomiast wyłączone takie świadczenie, którego treścią jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stanowi ono bowiem dostawę towarów. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów. Jeśli tylko mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi ono albo usługę, albo dostawę towarów.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę i odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi musi zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Wypłacający wynagrodzenie otrzymuje w zamian świadczenie przynoszące mu korzyść.

Kwestia „odpłatności” była niejednokrotnie przedmiotem rozpatrzenia przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Jak zauważył Trybunał w wyroku C-102/86 „czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem”.

Należy też zwrócić uwagę na wyrok C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, gdzie Trybunał zauważył, że czynność „podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”. W orzeczeniu z 5 lutego 1981 r., C-154/80 Trybunał stwierdził, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Zatem z odpłatnością za dostawę towarów lub świadczenie usług mamy do czynienia w sytuacji, gdy pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usługi a zapłatą istnieje adekwatny związek.

Zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług, usługi o charakterze nieodpłatnym, jako niemieszczące się w zakresie opodatkowania tym podatkiem, co do zasady nie podlegają opodatkowaniu. Jednakże, od zasady tej określono wyjątki, zgodnie z którymi opodatkowaniu VAT podlega również świadczenie usług niemające charakteru odpłatnego.

I tak, przepis art. 8 ust. 2 ustawy stanowi, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

 1) użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;

 2) nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Mając na uwadze powyższe regulacje należy wskazać, że co do zasady, opodatkowaniu podlega odpłatne świadczenie usług, w tym przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej. Ponadto, usługa o charakterze nieodpłatnym, tj. w ramach której odbiorca świadczenia nie jest obowiązany do żadnego świadczenia ekwiwalentnego na rzecz świadczącego usługę, może podlegać opodatkowaniu, jeżeli świadczenie usługi nastąpi dla celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

W art. 30a Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE.L.2006.347.1) wskazane zostały następujące definicje bonów:

 „bon na towary lub usługi (bon)” oznacza instrument, z którym wiąże się obowiązek jego przyjęcia jako wynagrodzenia lub części wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług i w przypadku którego towary lub usługi, które mają zostać dostarczone lub wykonane, lub tożsamość potencjalnych dostawców lub usługodawców są wskazane w samym instrumencie lub określone w powiązanej dokumentacji, w tym w warunkach wykorzystania takiego instrumentu;

 „bon jednego przeznaczenia” oznacza bon, w przypadku którego miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług, których dany bon dotyczy, oraz VAT należny z tytułu tych towarów lub usług są znane w chwili emisji bonu;

 „bon różnego przeznaczenia” oznacza bon inny niż bon jednego przeznaczenia.

Przepisy krajowe podobnie definiują pojęcie bonów. Zgodnie bowiem z art. 2 pkt 41 ustawy,

ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o bonie - rozumie się przez to instrument, z którym wiąże się obowiązek jego przyjęcia jako wynagrodzenia lub części wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, w przypadku którego towary, które mają zostać dostarczone, lub usługi, które mają zostać wykonane, lub tożsamość potencjalnych dostawców lub usługodawców są wskazane w samym instrumencie lub określone w powiązanej dokumentacji, w tym w warunkach wykorzystania tego instrumentu.

Przez emisję bonu, stosownie do art. 2 pkt 42 ustawy, rozumie się przez to pierwsze wprowadzenie bonu do obrotu.

W myśl art. 2 pkt 43 ustawy, przez bon jednego przeznaczenia, rozumie się przez to bon, w przypadku którego miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług, których bon dotyczy, oraz kwota należnego podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze z tytułu dostawy tych towarów lub świadczenia tych usług są znane w chwili emisji tego bonu.

Natomiast przez bon różnego przeznaczenia, jak stanowi art. 2 pkt 44 ustawy, rozumie się przez to bon inny niż bon jednego przeznaczenia.

Zgodnie z art. 2 pkt 45 ustawy, przez transfer bonu, rozumie się przez to emisję bonu oraz każde przekazanie tego bonu po jego emisji.

Zasady dotyczące opodatkowania transferu bonów jednego i różnego przeznaczenia zostały przedstawione w dziale II rozdziale 2a ustawy „Opodatkowanie w przypadku stosowania bonów”.

Jak stanowi art. 8a ust. 1 ustawy,

transfer bonu jednego przeznaczenia dokonany przez podatnika działającego we własnym imieniu uznaje się za dostawę towarów lub świadczenie usług, których ten bon dotyczy.

Stosownie do art. 8a ust. 2 ustawy,

faktycznego przekazania towarów lub faktycznego świadczenia usług w zamian za bon jednego przeznaczenia przyjmowany przez dostawcę lub usługodawcę jako wynagrodzenie lub część wynagrodzenia nie uznaje się za niezależną transakcję w części, w której wynagrodzenie stanowił bon.

Zgodnie z art. 8a ust. 3 ustawy,

jeżeli transferu bonu jednego przeznaczenia dokonuje podatnik działający w imieniu innego podatnika, uznaje się, że taki transfer stanowi dostawę towarów lub świadczenie usług, których ten bon dotyczy, dokonane przez podatnika, w imieniu którego działa podatnik.

W myśl art. 8a ust. 4 ustawy,

w przypadku gdy dostawca towarów lub usługodawca nie jest podatnikiem, który działając we własnym imieniu, wyemitował bon jednego przeznaczenia, uznaje się, że ten dostawca lub usługodawca dokonał odpowiednio dostawy towarów lub świadczenia usług, których ten bon dotyczy, na rzecz podatnika, który wyemitował ten bon.

Jak stanowi art. 8b ust. 1 ustawy,

faktyczne przekazanie towarów lub faktyczne świadczenie usług dokonane w zamian za bon różnego przeznaczenia przyjmowany przez dostawcę lub usługodawcę jako wynagrodzenie lub część wynagrodzenia podlega opodatkowaniu podatkiem. Nie podlega opodatkowaniu podatkiem wcześniejszy transfer bonu różnego przeznaczenia.

Zgodnie z art. 8b ust. 2 ustawy,

w przypadku gdy transferu bonu różnego przeznaczenia dokonuje podatnik inny niż podatnik dokonujący czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem zgodnie z ust. 1, opodatkowaniu podatkiem podlegają usługi pośrednictwa oraz inne usługi, które można zidentyfikować, takie jak usługi dystrybucji lub promocji, dotyczące tego bonu.

Kwestię dotyczącą momentu powstania obowiązku podatkowego regulują natomiast przepisy art. 19a ustawy.

Stosownie do art. 19a ust. 1 ustawy,

obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f.

Jednakże należy wskazać, że przepis art. 19a ust. 1a ustawy, stanowi, że w przypadku, o którym mowa w art. 8a ust. 1 i 3, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania transferu bonu jednego przeznaczenia.

Natomiast zgodnie z art. 19a ust. 4a ustawy,

w przypadku, o którym mowa w art. 8a ust. 1 i 3, dostawę towarów uznaje się za dokonaną, a usługę uznaje się za wykonaną z chwilą dokonania transferu bonu jednego przeznaczenia.

Z opisu sprawy wynika, że zamierzają Państwo zebrać środki na finansowanie swojej działalności poprzez przeprowadzenie tzw. crowdfundingu kryptowalutowego w formie tzw. tokenizacji. Wytworzyli Państwo w ramach tokenizacji token użytkowy pod roboczą nazwą („…”), wydawany osobom i podmiotom wspierającym Państwa. Wsparcie dla Państwa projektu może przybrać postać zarówno zbiórki kryptowaluty (tj. waluty wirtualnej w rozumieniu art. 2 ust. 2 pkt 26 Ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu) jak i walut tradycyjnych (tzw. walut fiducjalnych lub FIAT).

Zebrane środki zamierzają Państwo przeznaczyć na rozwój przedsiębiorstwa i rozwój tzw. Platformy („…”) - nowoczesnej platformy („…”) w wielu krajach jednocześnie. Platforma to narzędzie IT oparte o technologię blockchain, która posiadać będzie zaawansowane technologicznie narzędzia, w postaci m.in.: systemu partnerskiego mogącego współpracować z kilkoma tysiącami partnerów polecających, modułu zarządzania aktywami, pozycjonowania produktów oferowanych do sprzedaży oraz współpracującego z wirtualnymi robotami wyszukiwarek. Z racji tego, że Platforma docelowo będzie oferować usługi i towary dla osób w różnych krajach Unii Europejskiej i na świecie, postanowili Państwo zbudować system rozliczeń oparty o Token. Pozwoli to na ustandaryzowanie modelu rozliczeń we wszystkich krajach oraz zabezpieczy Państwa i użytkowników systemu przed różnicami kursowymi.

Tokenizacja odbędzie się na Państwa platformie własnej, która będzie również posiadać funkcjonalność związaną z możliwością przesyłu Tokenu bezpośrednio na prywatne konto (poza Platformą) osoby uczestniczącej w tokenizacji. Posiadanie konta na Platformie będzie niezbędne do uzyskania Tokenów, jak również do korzystania z pełni możliwości jakie oferuje Token. Nabywca Tokenu będzie zatem obowiązany do posiadania konta na Platformie, a tym samym do akceptacji jej regulaminu.

Zamierzają Państwo prowadzić zbiórkę bezpośrednio na Państwa rachunek bankowy, gdzie osoba wspierająca Państwa środkami finansowymi otrzymuje odpowiednią ilość Tokenów na swoje prywatne konto prowadzone poza Platformą (nie będą Państwo przechowywać i zarządzać Tokenami zakupionymi przez użytkowników). Zastrzegą sobie Państwo w regulaminie tokenizacji prawo odkupu (nie obowiązek) Tokenów w ściśle określonych przypadkach.

Funkcją Tokenów jest możliwość ich użytkowania tylko wewnątrz Państwa platformy. Osoby zamierzające wesprzeć Państwa w ramach tokenizacji informowane są w regulaminie tokenizacji o tym, że w zamian za Tokeny będą Państwo świadczyć usługi lub dostarczać towary oferowane w Platformie. Platforma będzie stanowić Państwa własność i będzie to internetowy serwis w domenie użytkowanej przez Państwa. W ramach Platformy będą Państwo m.in sprzedawali swoje własne produkty w zamian za Tokeny oraz oferowali inne usługi.

Będą Państwo sprzedawać w zamian za Tokeny następujące usługi/towary:

a) („…”) (stawka podatku VAT 8% lub 23% (w zależności od („…”)),

b) zakup innych usług / towarów oferowanych przez Spółkę jak również jej partnerów na Platformie (stawka podatku VAT różna w zależności od towaru/usługi).

Zamierzają Państwo również poprzez Platformę oferować świadczenie dla podmiotów usług reklamowych oraz marketingowych (stawka podatku VAT 23%) tj. w zamian za Tokeny będą Państwo świadczyli ww. usługi. Ponadto, Token może uprawniać do naliczenia rabatu na niektóre inne towary i usługi oferowane za pośrednictwem Platformy.

W niniejszej sprawie Państwa wątpliwości dotyczą m. in. rozstrzygnięcia, czy przekazanie Tokenów („…”) w zamian za kryptowalutę lub waluty tradycyjne należy traktować jako transfer bonów różnego przeznaczenia i czy obowiązek podatkowy powstanie w momencie faktycznej dostawy towaru lub faktycznego świadczenia usług w zamian za Tokeny (pytania nr 1 i 2).

W pierwszej kolejności zasadnym jest ustalenie czy wytworzenie tokenów stanowi emisję bonów różnego przeznaczenia a ich przekazanie użytkownikom w zamian za kryptowalutę lub waluty tradycyjne stanowi ich transfer.

Z wyżej przytoczonej definicji bonu, zawartej zarówno w przepisach wspólnotowych jak i w przepisach krajowych, które implementowały przepisy dyrektywy, wynika, że o bonie mówimy gdy:

- towary lub usługi, które mają zostać dostarczone lub wykonane, lub

- tożsamość potencjalnych dostawców lub usługodawców

są wskazane w samym instrumencie lub określone w powiązanej dokumentacji.

Ponadto jest to instrument, z którym wiąże się obowiązek jego przyjęcia jako wynagrodzenia lub części wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług.

Opisany we wniosku token („…”) umożliwia zarówno nabycie towarów i usług jak i upoważnia do uzyskania nagrody w Programie Lojalnościowym jaką jest nabycie kryptowalut, dodatkowo uprawnia do uzyskania rabatu na niektóre towary i usługi oferowane za pośrednictwem Platformy.

Ponadto token („…”) może zostać przekształcony w token NFT, który jest emitowany przez Państwa a wydawany automatycznie i nieodpłatnie użytkownikom, którzy prześlą swoje Tokeny („…”) do protokołu Proof-of-stake. Tokeny NFT stanowią certyfikaty poświadczające udział w Programie Lojalnościowym dla danego projektu („…”). Jednak co istotne, tokeny NFT będą mogły być w przyszłości przedmiotem obrotu na rynku wtórnym bądź na Państwa platformie (jako tablica ogłoszeń) bądź też z wykorzystaniem zewnętrznej od Państwa platformy giełdy kryptowalut. W przypadku sprzedaży tokena NFT (certyfikatu poświadczającego udział w Programie Lojalnościowym) użytkownik przenosi również prawo do powiązanego z nim tokena(„…”) umieszczonego w protokole Proof-of-stake.

Przemawia to za tym, że wytworzony i przekazany użytkownikom token („…”) nie spełnia definicji bonu, ponieważ może on zostać przekształcony w token inwestycyjny (token NFT), który w przyszłości może być przedmiotem obrotu na rynku wtórnym.

Powyższe wskazuje, że wytworzenie i przekazanie użytkownikom tokenów („…”) nie wpisuje się w emisję i transfer bonów. Stanowi jednak czynność podlegającą opodatkowaniu jako zbycie praw jakie zostały „wbudowane” w ten instrument.

W odniesieniu natomiast do momentu powstania obowiązku podatkowego należy stwierdzić, że obowiązek podatkowy w powyższej sytuacji powstaje na zasadach ogólnych wynikających z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, czyli z chwilą wykonania usługi. Wykonaniem usługi jest przekazanie tokenu („…”) użytkownikowi w zamian za kryptowalutę lub waluty tradycyjne.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytań nr 1 i 2 uznaje się za nieprawidłowe.

Państwa wątpliwości dotyczą również kwestii opodatkowania odkupu Tokenów („…”) od użytkowników i prawa do obniżenia podatku należnego ze sprzedaży Tokenów o podatek naliczony przy jego odkupie (pytanie nr 3).

Jak wynika z wniosku, wytworzą Państwo oraz przekażą użytkownikom instrument w formie elektronicznej, który zawiera w sobie pewne prawa. Może on zostać wymieniony na towar lub na usługę, można dzięki niemu skorzystać z rabatu przy nabyciu towaru lub usługi, albo nabyć uprawnienie do otrzymania nagrody (kryptowaluty).

Jednak w ściśle określonych przypadkach dokonają Państwo jego odkupu.

Odkup tokenów („…”) od użytkowników co do zasady będzie się odbywał po cenie nominalnej (zakupu Tokenu przez użytkownika) pomniejszonej o opłatę transakcyjną (prowizję Podmiotu) oraz ewentualne inne koszty transakcyjne. Dla Państwa transakcja ta z punktu widzenia biznesowego będzie zwrotem przez użytkownika niewykorzystanego Tokena („…”) .

Nabywcą Tokenów („…”) będą Państwo tj. podmiot, który wytworzył i przekazał za wynagrodzeniem ten instrument, jednak sami nie nabywają Państwo praw związanych z tokenem. Nabyte przez Państwa tokeny wchodzą do puli dostępnych do sprzedaży Tokenów i są sprzedawane na takich samych zasadach jak pierwotna sprzedaż.

Zasadnym zatem jest przyjęcie, że w tej sytuacji następuje zwrot niewykorzystanych tokenów. Należy jednak mieć na uwadze, że użycie tokenów do np. udzielenia rabatu lub uzyskania nagrody w przypadku wzięcia udziału w Programie Lojalnościowym powoduje wykorzystanie tego instrumentu. To znaczy nie może on być w tym momencie zwrócony do Podmiotu.

W takim przypadku po stronie użytkownika nie powstaje czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ nie dokonuje on sprzedaży nabytych wcześniej praw lecz dokonuje zwrotu instrumentu elektronicznego, w którym mieszczą się niezrealizowane przez niego prawa.

Zatem w przypadku odkupu przez Państwa Tokenów, czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT u ich posiadaczy lecz będzie stanowiła skorzystanie z nabytego prawa do jego zwrotu w określonych okolicznościach.

Odnosząc się natomiast do Państwa wątpliwości dotyczących kwestii prawa do obniżenia podatku należnego ze sprzedaży Tokenów („…”) o podatek naliczony przy jego odkupie, należy wskazać, że podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu,

w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy,

kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a) nabycia towarów i usług,

b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Jak wynika z powołanych przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy,

podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą m.in. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W konsekwencji wcześniejszych rozważań i stwierdzenia, że odkup Tokenu („…”) nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, należy stwierdzić, że czynność ta nie powinna zostać udokumentowana poprzez wystawienie faktury przez użytkownika. Jeśli pomimo to użytkownik wystawi fakturę VAT za ww. czynność, nie będzie Państwu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z takiej faktury zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 3 jest nieprawidłowe.

Państwa wątpliwości dotyczą również kwestii braku obowiązku zapłaty podatku VAT z tytułu skorzystania przez użytkownika z Programu Lojalnościowego i umieszczenia przez użytkownika Tokena („…”) w protokole Proof-of-Stake (pytanie nr 6).

Jak wynika z wniosku, główną korzyścią z oferowania „Programu Lojalnościowego” dla Państwa jest zwiększenie atrakcyjności tokenów („…”) , oraz zwiększenie ilość zebranych środków na Państwa działalność.

Program Lojalnościowy zakłada przyznanie odpowiedniej ilości kryptowaluty posiadaczom Tokenów, przy łącznym spełnieniu warunków: posiadania aktywnego, niezablokowanego konta na Platformie oraz przesłanie posiadanych Tokenów do protokołu Proof-of-stake dla danego projektu („…”) Spółki. W tym czasie użytkownik tokenu nie może wykorzystać go na nabycie towarów lub usług.

Użytkownikom, którzy prześlą swoje Tokeny („…”) do protokołu Proof-of-stake będą wydawane automatycznie i nieodpłatnie emitowane przez Państwa tokeny NFT, które będą stanowić certyfikaty poświadczające udział w Programie Lojalnościowym dla danego projektu („…”).

Zatem wydanie tokena NFT, w ocenie tut. Organu, nie stanowi czynności nabycia przez użytkownika usługi lub towaru, tym bardziej, że wskazują Państwo, że token NFT stanowi jedynie certyfikat poświadczający udział w programie Lojalnościowym. Dodatkowo w przypadku chęci rezygnacji z Programu Lojalnościowego użytkownik przesyła token NFT do protokołu Proof-of-stake (zwraca certyfikat) i w tym przypadku Tokeny („…”) są automatycznie zwracane na portfel prywatny użytkownika.

Można więc przyjąć, że przesłanie Tokenów („…”) do protokołu Proof-of-stake uniemożliwia tylko ich czasowe wykorzystanie przez użytkownika (np. nabycie towarów/usług), i nie stanowi nabycia nowych praw niematerialnych.

Należy zatem stwierdzić, że umieszczenie przez użytkownika tokena („…”) w protokole Proof-of-stake z tytułu skorzystania przez użytkownika z Programu Lojalnościowego również nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem, pomimo, że wywiedli Państwo prawidłowy skutek prawny w postaci braku obowiązku zapłaty podatku VAT z tytułu skorzystania przez użytkownika z Programu Lojalnościowego i umieszczenia przez użytkownika Tokena(„…”) w protokole Proof-of-Stake, to ze względu na odmienną argumentację tj. stwierdzenie w stanowisku do pytania nr 6, że Token jest bonem różnego przeznaczenia, Państwa stanowisko w zakresie tego pytania należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług, natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (pytania). Inne kwestie przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej,

przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej,

przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w („…”). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.