Interpretacja indywidualna z dnia 6 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.441.2023.1.ZK

Czy Spółka stosuje prawidłową stawkę wynoszącą 14%, przewidzianą w wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych dla samochodów specjalnych, do amortyzacji betoniarek samochodowych, czy też Spółka powinna stosować przy ich amortyzacji stawkę 20% przewidzianą dla samochodów ciężarowych biorąc pod uwagę wpis w dowodzie rejestracyjnym „samochód ciężarowy”?

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych, jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 sierpnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek, z tego samego dnia, o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, który dotyczy ustalenia czy Spółka stosuje prawidłową stawkę wynoszącą 14%, przewidzianą w wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych dla samochodów specjalnych, do amortyzacji betoniarek samochodowych, czy też spółka powinna stosować przy ich amortyzacji stawkę 20% przewidzianą dla samochodów ciężarowych biorąc pod uwagę wpis w dowodzie rejestracyjnym „samochód ciężarowy”.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

X Sp. z o.o. (Spółka) jest polskim rezydentem podatkowym w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku od osób prawnych (tekst jednolity: Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., zwanej dalej „ustawą CIT”). Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Polski.

Przedmiotem działalności Spółki jest (…) betonu towarowego.

Spółka dostarcza (…) wykorzystując w tym celu specjalistyczne środki transportu.

W (…) roku Spółka zakupiła na potrzeby realizowania dostaw betonu dwa samochody marki (…), o nr nadwozia (…) oraz (…) wyposażone w betoniarki wraz z elektronicznym systemy sterowania szybkością obrotów betoniarki (zarówno z kabiny jak i na zewnątrz), określone dalej jako „betoniarki samochodowe”. W specjalistycznym zakładzie samochodowym wykonano na trwałe mocowanie na betoniarkach samochodowych zbiorników dla chemii służącej do produkcji płynnego fundamentu o właściwościach hydrofobowych (specjalny rodzaj betonu powstający w długim procesie mieszania) oraz pompy do precyzyjnego dozowania wspomnianej chemii podczas procesu wyrabiania masy betonowej o właściwościach hydrofobowych. (…). Wspomniane betoniarki samochodowe (…). Natomiast gotowy produkt (…). Technologia produkcji jest tak ustawiona, aby (…). Proces wyrabiania gotowego produktu w betoniarce samochodowej musi trwać (…). W przypadku gdy betoniarka samochodowa (…).

Betoniarki samochodowe zostały w 2022 r. wprowadzone przez Spółkę do ewidencji środków trwałych, gdyż spełniają kryteria do zakwalifikowania ich do środków trwałych, o których jest mowa w art. 16a ust. 1 i nast. ustawy CIT. Zarówno, jednostkowa wartość każdej z betoniarek samochodowych (ich wartość początkowa znacznie przewyższa 10 000 zł, gdyż jedna betoniarka samochodowa kosztuje netto (…) zł), jak i przewidywany okres ich używania (Spółka zakłada wieloletni okres ich używania), jednoznacznie przesądzają o konieczności rozliczenia kosztu wydatkowanego przez Spółkę na ich nabycie poprzez dokonywanie odpisów amortyzacyjnych w sposób przewidziany w ustawie CIT.

Spółka, kierując się brzmieniem art. 16f ust. 3 (zdanie pierwsze) w zw. z art. 16i ust. 1 ustawy CIT, stosuje przy amortyzacji betoniarek samochodowych 14% stawkę amortyzacyjną. Stawka ta została określona w poz. 07 Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych (załącznik nr 1 do ustawy CIT) i jest przewidziana dla środków trwałych, do których zastosowanie ma symbol Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) - 743, tj. do środków trwałych określanych zbiorczo jako „Samochody specjalne”.

Spółka zaznacza, że w dowodach rejestracyjnych betoniarek samochodowych znajduje się wpis, zgodnie z którym zakwalifikowano je do kategorii „samochodów ciężarowych” przeznaczenie „betonomieszarka”.

Z załącznika nr 1 do ustawy CIT wynika, że roczna stawka amortyzacyjna przewidziana dla samochodów ciężarowych określonych symbolem KŚT 742 wynosi 20%. Biorąc pod uwagę znaczącą wartość początkową dwóch betoniarek samochodowych (tj. (…) zł) to zastosowanie przy ich amortyzacji stawki przewidzianej dla „samochodów ciężarowych” (tj. 20% rocznie), prowadziłoby do znacznie szybszej amortyzacji tych środków trwałych aniżeli w sytuacji, gdyby amortyzacja przebiegała wg 14% stawki zarezerwowanej dla „samochodów specjalnych”. Różnica pomiędzy zastosowaniem stawki amortyzacyjnej 14% a 20% wynosi w skali roku (…) zł (roczna amortyzacja przy zastosowaniu stawki 14% wynosi (…) zł, zaś przy stawce 20% koszt rozpoznany poprzez odpisy amortyzacyjne wynosi (…) zł) i przekłada się na różnicę w rocznym zobowiązaniu podatkowym w podatku CIT, która wynosi (…) zł. Innymi słowy, zastosowanie 20% stawki amortyzacyjnej przewidzianej dla „samochodów ciężarowych” obniża roczne zobowiązanie podatkowe o (…) zł w porównaniu do sytuacji, gdy zastosowanie ma 14% stawka amortyzacyjna zarezerwowana dla „samochodów specjalnych”. Ponieważ wysokość rozpoznawanych przez podatnika w roku podatkowym kosztów, w tym rozpoznawanych poprzez odpisy amortyzacyjne, ma wpływ na wysokość rocznego zobowiązania podatkowego w podatku CIT, to prawidłowe ustalenie wysokości rocznych stawek amortyzacyjnych jest konieczne dla zapewnienia wywiązania się przez podatnika ze spoczywających na nim obowiązków podatkowych.

Pytanie

Czy Spółka stosuje prawidłową stawkę wynoszącą 14%, przewidzianą w wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych dla samochodów specjalnych, do amortyzacji betoniarek samochodowych, czy też Spółka powinna stosować przy ich amortyzacji stawkę 20% przewidzianą dla samochodów ciężarowych biorąc pod uwagę wpis w dowodzie rejestracyjnym „samochód ciężarowy”?

Państwa stanowisko w sprawie

Spółka uważa, że stosuje prawidłową stawkę wynoszącą 14%, przewidzianą w wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych dla samochodów specjalnych, do amortyzacji betoniarek samochodowych.

Stanowisko Spółki opiera się na analizie brzmienia przepisów, w tym w szczególności rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 03.10.2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT)(Dz. U. z 2016 r. poz. 1864 ze zm., dalej „rozporządzenie KŚT”).

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że przy ustalaniu wysokości stawki amortyzacyjnej dla środków trwałych należy posiłkować się rozporządzeniem KŚT. Wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych wprost odwołuje się do symbolu KŚT (kolumna 3 tabeli stanowiącej załącznik nr 1 do ustawy CIT) przy kwalifikacji poszczególnych środków trwałych na potrzeby ustalenia odpowiedniej stawki amortyzacyjnej. Analiza przepisów podatkowych w powiązaniu z rozporządzeniem KŚT prowadzi natomiast do jednoznacznego wniosku, że betoniarki samochodowe powinny zostać zakwalifikowane do symbolu 743 KŚT i jako samochody specjalne amortyzowane wg 14% rocznej stawki amortyzacyjnej.

Powyższe stanowisko znajduje uzasadnienie w rozporządzeniu KŚT, które w „Objaśnieniach szczegółowych” zawiera wyjaśnienie, że rodzaj środków trwałych określonych symbolem 743 obejmuje:

„Rodzaj ten obejmuje:

–pojazdy samowyładowcze przeznaczane do użytku poza drogami publicznymi,

–pojazdy-amfibie, samochodziki golfowe, pojazdy przeznaczone do poruszania się po śniegu i podobne,

–samochody sanitarne do transportu chorych, w tym pogotowia ratunkowego,

–pojazdy samochodowe, które ze względu na swą konstrukcję przeznaczone są do wykonywania innych prac niż transport towarów i przewóz osób, takie jak:

–piaskarki, betoniarki samochodowe, pojazdy przepompowujące beton,

–pojazdy strażackie, pojazdy do czyszczenia ulic, kanałów ściekowych, pasów startowych lotnisk (polewaczki, zmywarki, polewarko-zmywarki, samochody asenizacyjne, pługi śnieżne),

–pojazdy stanowiące objazdowe punkty usługowe, kuchnie polowe,

–ciężarówki-warsztaty, pojazdy pogotowia technicznego,

–ruchome przychodnie rentgenowskie i ruchome kliniki medyczne, w tym dentystyczne,

–żurawie samochodowe (dźwigi samojezdne),

–samojezdne wieże wiertnicze,

–generatory przewoźne,

–radiowe wozy transmisyjne, wozy operatorskie i filmowe,

–pozostałe samochody specjalne, gdzie indziej niesklasyfikowane.”

Zauważyć należy, że na gruncie rozporządzenia KŚT betoniarki samochodowe zostały expressis verbis zakwalifikowane do „samochodów specjalnych” o symbolu 743 KŚT.

Skoro więc, betoniarki samochodowe wprost zostały przypisane w rozporządzeniu KŚT do środków trwałych określanych zbiorczo jako „samochody specjalne”, do których zastosowanie ma symbol KŚT 743, to jest to równoznaczne z koniecznością stosowania 14% stawki do ich amortyzacji, jaka została zarezerwowana dla samochodów specjalnych w załączniku nr 1 do ustawy CIT zawierającym wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych. Interpretacja przepisów podatkowych w powiązaniu z rozporządzeniem KŚT, przeprowadzona w oparciu o wykładnię językową, daje jednoznaczne wyniki w tym zakresie.

Na powyższe ustalenia nie może mieć wpływu wpis zawarty w dowodach rejestracyjnych betoniarek samochodowych, zgodnie z którym stanowią one samochody ciężarowe. Wpisu w dowodach rejestracyjnych dokonuje się bowiem nie na podstawie rozporządzenia KŚT, do którego wprost odwołują się przepisy podatkowe, w tym ustawa CIT, a na podstawie Prawa o ruchu drogowym oraz aktów wykonawczych do tej ustawy. Tak więc, Spółka nie jest uprawniona do stosowania dla celów amortyzacji podatkowej betoniarek samochodowych rocznych stawek amortyzacyjnych jakie przepisy podatkowe przewidują dla amortyzacji samochodów ciężarowych, nawet jeżeli amortyzacja samochodu ciężarowego byłaby korzystniejsza dla podatnika (20% stawka) aniżeli amortyzacja samochodu specjalnego (14% stawka). O tym, do której kategorii samochodów należy zaliczyć betoniarki samochodowe, tj. czy do kategorii samochodów specjalnych czy do samochodów ciężarowych, decydują przepisy ustawy CIT wraz z rozporządzeniem KŚT, nie zaś zapisy w dowodzie rejestracyjnym tych pojazdów. Stąd też w sytuacji, gdy przepisy rozporządzenia KŚT wprost kwalifikują betoniarki samochodowe do grona „samochodów specjalnych” to nie ma żadnych podstaw, żeby betoniarki samochodowe traktować jako „samochody ciężarowe” dla celów ich amortyzacji podatkowej.

Biorąc pod uwagę powyższe, Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości jej stanowiska w sprawie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie stanowiska

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „updop”, „uCIT”),

Powyższe oznacza, że podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

–został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

–jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

–pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

–poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

–został właściwie udokumentowany,

–nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 uCIT, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodu.

Stosownie do art. 15 ust. 6 updop,

Składniki majątku stanowiące środki trwałe i wartości niematerialne i prawne zostały wymienione przez ustawodawcę w art. 16a – 16c updop.

W myśl art. 16a ust. 1 updop,

Oznacza to, że wymienione w pkt 1-3 powyższej regulacji środki trwałe będą podlegały amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

–zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,

–stanowią własność lub współwłasność podatnika – amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 uCIT,

–są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania – ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, że warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,

–przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok – to podatnik samodzielnie decyduje o tym, jak długo będzie używany dany składnik,

–są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,

–nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c uCIT.

Stosownie do art. 16d ust. 2 updop,

Zgodnie z art. 16f ust. 3 updop,

Zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 updop, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się m.in.:

W myśl art. 16i ust. 1 updop,

Wskazać należy, że klasyfikując środki trwałe do poszczególnych grup należy posiłkować się Klasyfikacją Środków Trwałych. Klasyfikacja środków trwałych (dalej: „KŚT”) jest usystematyzowanym wykazem środków trwałych (obiektów) służących do celów ewidencyjnych, ustalania stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych. Rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie klasyfikacji Środków Trwałych z dnia 3 października 2016 r. (Dz. U. z 2016 r., poz. 1864, dalej: „Rozporządzenie”), zawiera Objaśnienia szczegółowe dot. poszczególnych rodzajów klasyfikacji.

Należy zaznaczyć, że to podatnik dokonuje klasyfikacji do odpowiedniej grupy środków trwałych stosownie do obowiązujących przepisów prawa a mianowicie w oparciu o ww. rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych. Po dokonaniu zaś takiej klasyfikacji to na podatniku spoczywa ciężar udowodnienia faktu, iż dany obiekt podlega odpowiedniej klasyfikacji, jako na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne.

Z wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiącego załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że w pozycji 7 w ramach rodzaju 743, któremu odpowiada stawka amortyzacyjna 14%, wymieniono samochody specjalne. Natomiast, w świetle KŚT, do rodzaju 743 należą m.in. pojazdy samochodowe, które ze względu na swoją konstrukcję przeznaczone są do wykonywania innych prac niż transport towarów i przewóz osób, takie jak: betoniarki samochodowe, pojazdy przepompowujące beton.

Zdaniem Organu, zasadnym jest zatem przyjęcie, że w sytuacji, gdy betoniarki samochodowe, zgodnie z klasyfikacją KŚT, mieszczą się w grupie samochodów specjalnych, to w konsekwencji zgodnie z poz. 07 Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych (załącznik nr 1 do updop), należy zastosować 14% stawkę amortyzacyjną.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie, należy zaznaczyć, iż przedmiotem niniejszej interpretacji nie może być ocena prawidłowości klasyfikacji środka trwałego na podstawie KŚT, jako że organ podatkowy dokonuje interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, nie jest więc właściwy do ustalenia do jakiej grupy KŚT należy zaklasyfikować opisane we wniosku betoniarki.

Ponownie podkreślenia wymaga, że to podatnik dokonuje klasyfikacji do odpowiedniej grupy środków trwałych stosownie do obowiązujących przepisów prawa a mianowicie w oparciu o ww. rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych. Przepisy tego rozporządzenia nie stanowią jednakże przepisów prawa podatkowego zdefiniowanych w art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej. Tym samym, interpretacja tych przepisów nie może być przedmiotem interpretacji wydanej w trybie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

-Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634, dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).