Interpretacja
Interpretacja indywidualna z dnia 29 września 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.339.2023.2.JK
Obrotu uzyskanego z tytułu świadczenia usług na nieruchomościach znajdujących się na terytorium Belgii nie powinien Pan wliczać do limitu wynikającego z art. 113 ust. 1 ustawy, w związku z tym z tytułu świadczonych usług na terytorium kraju nie przekroczy Pan limitu 200 000 zł, to nie powstanie u Pana obowiązek rejestracji do podatku VAT.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usługjest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
3 lipca 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 17 czerwca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku uwzględnienia w limicie, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, wartości usług budowlanych świadczonych na nieruchomości poza terytorium kraju.
Uzupełnił go Pan pismem z 3 lipca 2023 r. (wpływ 3 lipca 2023 r.) oraz – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 29 sierpnia 2023 r. (wpływ za pośrednictwem ePuap 30 sierpnia 2023 r.), pismem z 29 sierpnia 2023 r. (wpływ 8 września 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego (ostatecznie sformułowany w piśmie z 29 sierpnia 2023 r.)
Ma Pan zarejestrowaną firmę remontowo-budowlaną pod nazwą … i jest Pan opodatkowany w formie ryczałtu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (nie jest Pan zgłoszony do VAT).
Wykonuje Pan usługi jako podwykonawca dla innej firmy budowlanej K. zarejestrowanej w Polsce (czynny podatnik VAT), która zleca Panu prace budowlane dla belgijskiej firmy L.
Wystawia Pan faktury polskiej firmie K. bez podatku VAT, ponieważ w roku podatkowym 2022 nie przekroczył Pan limitu 200 000 zł. Polska Firma K. wystawia faktury z odwrotnym obciążeniem VAT belgijskiej firmie.
Pracuje Pan w systemie mieszanym czyli wykonuje Pan usługi na terytorium Polski i Belgii, gdzie w Polsce osiąga Pan przychód ok. 50 000 zł rocznie. Większość Pana usług jest wykonywana na terytorium Belgii. Całościowy Pana przychód wynikający z Pana usług remontowo-budowlanych wykonywanych w Polsce i w Belgii w 2023 r. może przekroczyć 200 000 zł.
W 2022 r. z tytułu świadczenia usług remontowo-budowlanych na terytorium kraju nie przekroczył Pan limitu 200 000 zł, również w 2023 r. z tytułu świadczenia tych usług na terytorium kraju nie przekroczy Pan tego limitu.
Wykonuje Pan tylko usługi remontowo-budowlane i nie wykonuje Pan żadnych innych usług wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Świadczone przez Pana usługi remontowo-budowlane na rzecz polskiej firmy, które wykonywane będą na terytorium Belgii, są usługami związanymi z nieruchomościami położonymi na terytorium Belgii.
Oprócz świadczenia usług remontowo-budowlanych nie dokonywał, nie dokonuje i nie będzie Pan dokonywał dostawy towarów ani nie świadczył, nie świadczy i nie będzie Pan świadczył innych usług wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z 29 sierpnia 2023 r.)
Czy obrót uzyskany z tytułu świadczenia usług na nieruchomościach w Belgii powinien Pan wliczyć do limitu z art. 113 ust. 1 ustawy i w związku z tym czy powstanie u Pana obowiązek rejestracji do podatku VAT?
Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w piśmie z 29 sierpnia 2023 r.)
Pana zdaniem obrót uzyskany z tytułu świadczenia usług na nieruchomościach w Belgii nie powinien być wliczony do limitu z art. 113 ust. 1 i w związku z tym, że z tytułu świadczenia usług na terytorium kraju nie przekroczy Pan limitu 200 000 zł, nie ma Pan obowiązku rejestracji jako podatnik VAT.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Na podstawie art. 2 pkt 1 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium kraju – rozumie się przez to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.
W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Pojęcie sprzedaży zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 22 ustawy, zgodnie z którym:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
W świetle art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
Wskazać jednak należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Pojęcie „podatnika” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.
Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Regulacje prawne obowiązujące w tym zakresie, zostały zawarte w ustawie o podatku od towarów i usług w rozdziale 3 działu V „Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług”.
W myśl art. 28a ustawy:
Na potrzeby stosowania przepisów regulujących miejsce świadczenia przy świadczeniu usług:
1)ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
a)podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
b)osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej.
2)podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
Powołany przepis wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy o podatku od towarów i usług. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług.
W świetle art. 28b ust. 1 ustawy:
Miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.
Od powyższej zasady określania miejsca świadczenia usług, ustawodawca przewidział szereg wyjątków, także w przypadku, gdy świadczone usługi związane są z nieruchomościami.
Stosownie do art. 28e ustawy:
Miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.
Z treści art. 28e ustawy wynika, że o miejscu świadczenia, a tym samym opodatkowania usługi związanej z nieruchomością, decyduje wyłącznie miejsce położenia nieruchomości, z którą dana usługa jest ściśle związana, niezależnie od tego dla jakiego podmiotu jest wykonywana oraz gdzie znajduje się siedziba usługodawcy. Zasada ta ma zastosowanie wówczas, gdy usługę można przyporządkować do konkretnej nieruchomości, która jest możliwa do zlokalizowania, co do miejsca jej położenia. Przepis ten – jak wynika z jego brzmienia – stanowi wyjątek od zasady ogólnej, przyjmując jako kryterium odniesienie się nie do podmiotu, lecz do przedmiotu, którym jest nieruchomość, a usługi, które jej wprost dotyczą, mają być opodatkowane według miejsca jej położenia. Jednocześnie usługi te mogą mieć charakter nieograniczony, na co wskazuje ich otwarty katalog, zamieszczony w tym przepisie. Do zakresu tych usług ustawodawca zaliczył bowiem nie tylko usługi stricte dotyczące prac wykonywanych w nieruchomościach i obrotu nieruchomościami, ale także usługi, których wykonanie oparte jest na wykorzystaniu, używaniu i użytkowaniu nieruchomości.
Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji pojęcia „nieruchomość” oraz pojęcia „usługi związanej z nieruchomościami”. Niemniej jednak ustawodawca unijny wychodząc naprzeciw oczekiwaniom państw członkowskich wprowadził rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 1042/2013 z 7 października 2013 r. (Dz. Urz. UE L Nr 284 z 26.10.2013 r., s. 1) do rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1, ze zm.; dalej jako: „rozporządzenie 282/2011”) pojęcie „nieruchomość”, jak również wyjaśnił, na czym polegają „usługi związane z nieruchomościami”.
Zgodnie z art. 13b rozporządzenia 282/2011:
Do celów stosowania dyrektywy 2006/112/WE za „nieruchomość” uznaje się:
a)każdą określoną część ziemi, na jej powierzchni lub pod jej powierzchnią, która może stać się przedmiotem własności i posiadania;
b)każdy budynek lub każdą konstrukcję przytwierdzone do gruntu lub w nim osadzone powyżej lub poniżej poziomu morza, których nie można w łatwy sposób zdemontować lub przenieść;
c)każdy zainstalowany element stanowiący integralną część budynku lub konstrukcji, bez którego budynek lub konstrukcja są niepełne, taki jak drzwi, okna, dachy, schody i windy;
d)każdy element, sprzęt lub maszynę zainstalowane na stałe w budynku lub konstrukcji, które nie mogą być przeniesione bez zniszczenia lub zmiany budynku lub konstrukcji.
W myśl art. 31a ust. 1 rozporządzenia 282/2011:
Usługi związane z nieruchomościami, o których mowa w art. 47 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują jedynie te usługi, które mają wystarczająco bezpośredni związek z daną nieruchomością. Usługi uważa się za mające wystarczająco bezpośredni związek z nieruchomością w następujących przypadkach:
a)gdy wywodzą się z nieruchomości, a dana nieruchomość stanowi element składowy usługi i jest elementem centralnym oraz niezbędnym z punktu widzenia świadczonych usług;
b)gdy są świadczone w odniesieniu do nieruchomości lub dla niej przeznaczone i mają na celu zmianę prawnego lub fizycznego stanu danej nieruchomości.
Jednocześnie w art. 31a ust. 2 rozporządzenia 282/2011 zawarto wykaz przykładowych usług, które należy uznać za związane z nieruchomościami, czyli usług objętych zakresem stosowania art. 47 dyrektywy 2006/112/WE.
Co więcej w art. 31a ust. 3 rozporządzenia 282/2011 zawarto wykaz przykładowych usług, których nie należy traktować jako usług związanych z nieruchomościami, czyli usług nieobjętych zakresem stosowania art. 47 dyrektywy 2006/112/WE.
Rozwiązania wprowadzone powyższym rozporządzeniem mają na celu doprowadzić w całej Unii Europejskiej do wspólnej wykładni i spójnego stosowania przepisu szczególnego, jakim jest art. 47 Dyrektywy 2006/112/WE Rady.
W myśl art. 96 ust. 1 ustawy:
Podmioty, o których mowa w art. 15 i art. 15a, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.
Jak stanowi art. 96 ust. 3 ustawy:
Podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.
W świetle art. 96 ust. 4 ustawy:
Naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego”, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.
Zgodnie z art. 96 ust. 5 pkt 2 ustawy:
Jeżeli podmioty, o których mowa w ust. 3, rozpoczną dokonywanie sprzedaży opodatkowanej, utracą zwolnienie od podatku lub zrezygnują z tego zwolnienia, obowiązane są do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT zwolnieni – do aktualizacji tego zgłoszenia, w terminie przed dniem, w którym podatnik traci prawo do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, w przypadku utraty tego prawa.
Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy:
Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.
W myśl art. 113 ust. 5 ustawy:
Jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.
Jak stanowi art. 113 ust. 13 ustawy:
Zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:
1)dokonujących dostaw:
a)towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
b)towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
–energii elektrycznej (CN 2716 00 00),
–wyrobów tytoniowych,
–samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
c)budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
d)terenów budowlanych,
e)nowych środków transportu,
f)następujących towarów, w związku z zawarciem umowy w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie:
–preparatów kosmetycznych i toaletowych (PKWiU 20.42.1),
–komputerów, wyrobów elektronicznych i optycznych (PKWiU 26),
–urządzeń elektrycznych (PKWiU 27),
–maszyn i urządzeń, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 28),
g)hurtowych i detalicznych części i akcesoriów do:
–pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKWiU 45.3),
–motocykli (PKWiU ex 45.4);
2)świadczących usługi:
a)prawnicze,
b)w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
c)jubilerskie,
d)ściągania długów, w tym factoringu;
3)nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy wskazać, że – co do zasady – o ile podatnik nie przekroczył kwoty sprzedaży określonej na podstawie art. 113 ust. 1 lub ust. 9 ustawy, ma prawo do korzystania z ww. zwolnienia do momentu przekroczenia tej kwoty. W przypadku przekroczenia ww. kwoty z tytułu świadczenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, podatnik zobowiązany będzie do dokonania rejestracji dla potrzeb podatku od towarów i usług na zasadach określonych w ustawie. Przy czym należy mieć na uwadze, że terytorialny zakres podatku od towarów i usług oznacza, że do kwoty limitu w wysokości 200 000 zł będzie zaliczana wyłącznie sprzedaż dokonana na terytorium kraju, czyli spełniająca definicję zawartą w art. 2 pkt 22 ustawy.
Z opisu sprawy wynika, że ma Pan zarejestrowaną firmę remontowo-budowlaną i nie jest Pan zgłoszony do VAT.
Wykonuje Pan usługi jako podwykonawca dla innej firmy budowlanej zarejestrowanej w Polsce jako czynny podatnik VAT, która zleca Panu prace budowlane dla belgijskiej firmy.
Wystawia Pan faktury polskiej firmie bez podatku VAT, ponieważ w 2022 r. nie przekroczył Pan limitu 200 000 zł. Pracuje Pan w systemie mieszanym czyli wykonuje Pan usługi na terytorium Polski i Belgii, gdzie w Polsce osiąga Pan przychód ok. 50 000 zł rocznie. Większość Pana usług jest wykonywana na terytorium Belgii. Całościowy Pana przychód wynikający z usług remontowo-budowlanych wykonywanych w Polsce i w Belgii w 2023 r. może przekroczyć 200 000 zł.
W 2022 r. z tytułu świadczenia usług remontowo-budowlanych na terytorium kraju nie przekroczył Pan limitu 200 000 zł, również w 2023 r. z tytułu świadczenia tych usług na terytorium kraju nie przekroczy Pan tego limitu. Oprócz świadczenia usług remontowo -budowlanych nie dokonywał, nie dokonuje i nie będzie Pan dokonywał dostawy towarów ani nie świadczył, nie świadczy i nie będzie Pan świadczył innych usług wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.
Świadczone przez Pana usługi remontowo-budowlane na rzecz polskiej firmy, które wykonywane będą na terytorium Belgii, są usługami związanymi z nieruchomościami położonymi na terytorium Belgii.
Na tle tak przedstawionego opisu sprawy Pana wątpliwości dotyczą określenia czy uzyskany obrót z tytułu świadczenia usług na nieruchomościach w Belgii powinien być wliczony do limitu z art. 113 ust. 1 i w związku z tym czy zobowiązany Pan jest do rejestracji w podatku VAT.
Mając na uwadze cytowane przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy należy stwierdzić, że skoro – jak wynika z treści wniosku – świadczone przez Pana na terenie Belgii usługi budowlane są związane z konkretną nieruchomością, to miejscem świadczenia i opodatkowania tych usług – stosownie do art. 28e ustawy – będzie terytorium państwa, w którym jest miejsce położenia nieruchomości, tj. w przedmiotowej sprawie terytorium Belgii.
W świetle art. 2 pkt 22 ustawy, stwierdzić należy, że odpłatne świadczenie usług, których miejsce świadczenia (opodatkowania) znajduje się poza terytorium kraju nie stanowi sprzedaży w rozumieniu ustawy. Tym samym przy ustalaniu prawa do zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ustawy, nie uwzględnia się świadczenia usług, których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju.
W konsekwencji należy stwierdzić, że do wartości limitu zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, nie powinien Pan wliczać kwot z tytułu wykonania usług, które stosownie do art. 28e ustawy, nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski. Zatem wartość wykonywanych przez Pana usług na nieruchomościach znajdujących się na terytorium Belgii, do których zastosowanie znajdzie art. 28e ustawy, nie będzie wliczana do limitu zwolnienia, określonego w art. 113 ust. 1 ustawy.
Wskazał Pan, że wykonuje usługi na terytorium Polski i Belgii, gdzie w Polsce osiąga Pan przychód ok. 50 000 zł rocznie. Ponadto zaznaczył Pan, że z tytułu świadczonych przez Pana usług remontowo-budowlanych na terytorium kraju w 2022 r. nie przekroczył Pan limitu 200 000 zł ani nie przekroczy w 2023 r. Dodatkowo z opisu sprawy wynika, że oprócz świadczenia usług remontowo-budowlanych nie dokonywał, nie dokonuje i nie będzie Pan dokonywał dostawy towarów ani nie świadczył, nie świadczy i nie będzie Pan świadczył innych usług wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.
W konsekwencji powyższego, z uwagi na fakt, iż z tytułu sprzedaży podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT na terytorium kraju nie przekroczył i nie przekroczy Pan limitu 200 000 zł, to nie ma Pan obowiązku złożenia zgłoszenia rejestracyjnego wynikającego z art. 96 ust. 1 ustawy.
Podsumowując, prawidłowe jest Pana stanowisko, że obrotu uzyskanego z tytułu świadczenia usług na nieruchomościach znajdujących się na terytorium Belgii nie powinien Pan wliczać do limitu wynikającego z art. 113 ust. 1 ustawy, w związku z tym z tytułu świadczonych usług na terytorium kraju nie przekroczy Pan limitu 200 000 zł, to nie powstanie u Pana obowiązek rejestracji do podatku VAT.
Tym samym Pana stanowisko jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
