Interpretacja indywidualna z dnia 2 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.427.2023.1.SH

Czy Spółka prawidłowo rozliczy koszty związane z powyższymi czynnościami zaliczając je bezpośrednio w bieżące koszty uzyskania przychodu (jako wydatki remontowe) i uznając jako prace związane z przywróceniem pierwotnego stanu budynku a niezwiększające jego wartość początkową.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 sierpnia 2023 roku za pośrednictwem operatora pocztowego, wpłynął Państwa wniosek z 3 sierpnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie ustalenia, czy Spółka prawidłowo rozliczy koszty związane z powyższymi czynnościami zaliczając je bezpośrednio w bieżące koszty uzyskania przychodu (jako wydatki remontowe) i uznając jako prace związane z przywróceniem pierwotnego stanu budynku a niezwiększające jego wartość początkową.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

W dniu 17 kwietnia 2023 r. Spółka z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) nabyła na podstawie aktu notarialnego nieruchomość mieszkalną, w której część powierzchni (30%) została przeznaczona na działalność gospodarczą. Z dniem 1 lipca 2023 r. budynek został oddany do użytkowania i wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Podczas użytkowania budynku zostały ujawnione dodatkowe usterki, które należało usunąć: pęknięcia ścian w pomieszczeniach biurowych, renowacja podłóg oraz wymiana nieszczelnych drzwi w budynku. Zlecono prace firmom zewnętrznym, które dokonały stosownych napraw i wystawią faktury za usługi w miesiącu sierpniu lub wrześniu br. Szacunkowy koszt napraw to ok. 60 tys. zł.

Spółka wydatki poniesione na powyższe czynności tj. renowacja podłóg, naprawa ubytków i malowanie ścian, wymiana i naprawa drzwi, zamierza zaliczyć bezpośrednio w bieżące koszty uzyskania przychodu (jako wydatki remontowe), uznając je jako prace związane z przywróceniem pierwotnego stanu budynku a niezwiększające jego wartość początkową.

Pytanie

Czy Spółka prawidłowo rozliczy koszty związane z powyższymi czynnościami zaliczając je bezpośrednio w bieżące koszty uzyskania przychodu (jako wydatki remontowe) i uznając jako prace związane z przywróceniem pierwotnego stanu budynku a niezwiększające jego wartość początkową?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Spółki, wydatki poniesione na remont środka trwałego należy zaliczać do kosztów uzyskania przychodów, z uwagi na fakt, że podjęte prace miały charakter odtworzeniowy - przywracający budynkowi pierwotny stan techniczny. Ich poniesienie nie spowoduje wzrostu wartości użytkowej w stosunku do tej wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania, nie skutkuje jego ulepszeniem i jako wydatki remontowe będą stanowić koszt uzyskania przychodu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Powyższe oznacza, że podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie jego przychodu.

W art. 16 ust. 1 ustawy o CIT ustawodawca określił katalog wydatków, które nawet mimo poniesienia ich przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów, bądź zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów, w rozumieniu przepisów podatkowych nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 16a ust. 1 ustawy o CIT,

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy o CIT,

Stosownie art. 16g ust. 13 ustawy o CIT,

Zatem, wydatki na ulepszenie środków trwałych, w momencie ich poniesienia nie stanowią bezpośrednio kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT,

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika m.in., że Spółka nabyła na podstawie aktu notarialnego nieruchomość mieszkalną, w której część powierzchni (30%) została przeznaczona na działalność gospodarczą. Z dniem 1 lipca 2023 r. budynek został oddany do użytkowania i wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Podczas użytkowania budynku zostały ujawnione dodatkowe usterki, które należało usunąć: pęknięcia ścian w pomieszczeniach biurowych, renowacja podłóg oraz wymiana nieszczelnych drzwi w budynku. Zlecono prace firmom zewnętrznym, które dokonały stosownych napraw i wystawią faktury za usługi w miesiącu sierpniu lub wrześniu br. Szacunkowy koszt napraw to ok. 60 tys. zł.

Spółka wydatki poniesione na powyższe czynności tj. renowacja podłóg, naprawa ubytków i malowanie ścian, wymiana i naprawa drzwi, zamierza zaliczyć bezpośrednio w bieżące koszty uzyskania przychodu (jako wydatki remontowe), uznając je jako prace związane z przywróceniem pierwotnego stanu budynku a niezwiększające jego wartość początkową.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy Spółka prawidłowo rozliczy koszty związane z powyższymi czynnościami zaliczając je bezpośrednio w bieżące koszty uzyskania przychodu (jako wydatki remontowe) i uznając jako prace związane z przywróceniem pierwotnego stanu budynku a niezwiększające jego wartość początkową.

O tym, czy poniesione nakłady stanowią wydatki na remont, bezpośrednio zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, czy też uznane zostaną za nakłady na ulepszenie środka trwałego i będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne -zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami - decyduje zakres przeprowadzonych robót.

Ustawa o CIT nie definiuje pojęcia remontu. Określa go natomiast art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 682 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem za remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Istotą remontu jest więc przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego wraz z wymianą zużytych składników technicznych, nie zmieniające jego charakteru i funkcji, a następujące w trakcie eksploatacji środka trwałego i wynikające z tej eksploatacji – będą to więc wszystkie zmiany trwale przywracające pierwotny poziom techniczny danego środka trwałego, pierwotną zdolność użytkową utraconą na skutek upływu czasu i eksploatacji niezwiększające jego wartości początkowej, o której mowa w art. 16g ust. 13 ustawy o CIT.

Różnica między nakładami na remont a nakładami na ulepszenie środków trwałych polega głównie na tym, że pierwsze z nich zmierzają do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środków trwałych a drugie do podwyższenia bądź istotnej zmiany cech użytkowych tych składników majątkowych.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania oraz przedstawione zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, iż opisane we wniosku prace związane z renowacją podłóg, naprawą ubytków i malowaniem ścian, wymianą i naprawą drzwi, winny być kwalifikowane jako remont. Opisane we wniosku, czynności, tj. renowacja podłóg, naprawa ubytków i malowanie ścian, wymiana i naprawa drzwi, zmierzały do wyeliminowania usterek, które zostały ujawnione podczas użytkowania budynku, już po wprowadzeniu go do ewidencji środków trwałych oraz do przywrócenia pierwotnego stanu technicznego budynku, nie zmieniając przy tym charakteru i funkcji budynku. Ww. wydatki ponoszone, z jednej strony pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, z drugiej nie spełniają kryteriów ulepszenia.

Zatem ww. wydatki będziecie mogli Państwo zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, jako wydatki o charakterze remontowym.

Reasumując, Państwa stanowisko sprowadzające się do twierdzenia, że Spółka prawidłowo rozliczy koszty związane z powyższymi czynnościami zaliczając je bezpośrednio w bieżące koszty uzyskania przychodu (jako wydatki remontowe) i uznając jako prace związane z przywróceniem pierwotnego stanu budynku a niezwiększające jego wartość początkową –jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie ustalony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).