Interpretacja indywidualna z dnia 25 września 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-2.4011.551.2023.1.MC

Opodatkowanie ryczałtem zwrotu podatku od nieruchomości od najemcy

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Dnia 27 lipca 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 14 lipca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą: (...). Pozostaje w związku małżeńskim z panią A. S., która również prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą.

Małżonkowie pozostają w ustawowym ustroju wspólności majątkowej. Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości gruntowej zabudowanej w D. (działka nr (...)). Nieruchomość gruntowa, o której mowa powyżej, stanowi majątek osobisty męża, nabyty na mocy umowy sprzedaży z dnia (...) r. przed zawarciem związku małżeńskiego.

A. S. podjęła się za zgodą Wnioskodawcy w ramach prowadzonej przez siebie działalności na w/w nieruchomości gruntowej inwestycji polegającej na wybudowaniu budynku biurowo-magazynowo-produkcyjnego wraz z placem wokół. Inwestycja w przedmiotowym zakresie została zakończona.

Wnioskodawca podpisał także z A. S. umowę najmu mającą za przedmiot nieruchomość gruntową o pow. ok. (...), znajdującą się na działce nr (...) w D w celu przeznaczenia jej stricte pod działalność gospodarczą żony.

Wnioskodawca za wynajętą nieruchomość otrzymuje zapłatę w postaci uzgodnionego z Najemcą czynszu najmu. Otrzymany czynsz najmu Wnioskodawca rozlicza podatkowo w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (dalej: Ustawa o zryczałtowanym podatku) jako tzw. najem prywatny.

W umowie najmu Wynajmujący zamierza zapisać (na mocy aneksu do umowy najmu), że Najemca będzie wpłacał dodatkowo Wynajmującemu, oprócz czynszu najmu, kwoty wynikające z ponoszonych przez Wynajmującego opłat administracyjnych, opłat z tytułu regulowanych podatków od nieruchomości w kwotach określonych w decyzji odpowiednich organów w tym zakresie wydanych na rzecz Wynajmującego odpowiednio do zajmowanych powierzchni przez najemcę.

Wynajmujący zamierza wystawiać notę księgową, na podstawie której Najemca będzie wpłacał umowne dodatkowe opłaty oprócz czynszu. Wynajmujący z uwagi na fakt, że zwrot od Najemcy kosztów opłat ponoszonych przez Wynajmującego (opłaty administracyjne, podatek od nieruchomości) nie stanowi przysporzenia majątkowego w myśl art. 6 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku, nie będzie doliczany do podstawy opodatkowania zryczałtowanym podatkiem od przychodów z tytułu najmu nieruchomości.

Przychody z tytułu najmu nie przekroczyły w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł.

Pytanie

Czy uzyskany przez Wynajmującego od Najemcy zwrot kosztów tytułem podatku od nieruchomości należy doliczać do przychodu uzyskanego z tytułu czynszu od wynajmu nieruchomości?

Pana stanowisko w sprawie

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, ze zm. – dalej Ustawa PIT) źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Przychodami, w myśl art. 11 ust. 1 przywołanej ustawy, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Oznacza to, że określenia wysokości przychodu z najmu zaliczanego do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy PIT, a więc najmu niestanowiącego pozarolniczej działalności gospodarczej, należy dokonywać w oparciu o postanowienia wyżej powołanego art. 11 ustawy PIT.

W myśl art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 43) osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Jak stanowi art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy PIT.

Z przytoczonych powyżej uregulowań prawnych wynika, że podstawą generowania przychodów z najmu jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami. Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, tym samym generuje przychód. Jednakże, aby przychód ten po stronie wynajmującego powstał, muszą zaistnieć przesłanki określone w wyżej powołanym art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym. Wpłacane przez najemcę kwoty powinny zatem zostać otrzymane przez Wynajmującego lub postawione do jego dyspozycji.

Składnikiem przychodu osiąganego z najmu przez wynajmującego nie będą natomiast wnoszone przez Najemcę opłaty związane z przedmiotem najmu, jeżeli z umowy wynika, że to najemca jest zobowiązany do ich ponoszenia. Dodatkowe opłaty ponoszone przez najemcę w związku z używaniem lokalu nie mieszczą się w pojęciu świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie wynajmującego.

Regulując je, Wynajmujący wykorzystuje środki finansowe najemcy. Uwzględniając powyższe, należy wskazać, że podstawą uzyskiwania przychodów z tytułu najmu jest umowa, w której strony określają wysokość czynszu. Czynsz stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, a tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym w przypadku otrzymania lub postawienia go do dyspozycji wynajmującego, które nie są postawione do jego dyspozycji tylko służą do uiszczenia opłat obciążających Wynajmującego.

Zwrot Wynajmującemu poniesionych kosztów nie mieści się w definicji przychodu, wynik ekonomiczny takiego działania wynosi zero. To oznacza, że zwrot wydatków na opłaty jest neutralny podatkowo, a podatnik nie uzyskuje żadnego dodatkowego przysporzenia majątkowego z tego tytułu. Zwrot wydatków nie stanowi więc przychodu podlegającego opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym.

Tym samym, przychód dla Wnioskodawcy, od którego winien obliczać zryczałtowany podatek dochodowy, będzie stanowić wyłącznie otrzymany od najemcy czynsz najmu rozumiany jako wynagrodzenie za oddanie przedmiotu najmu w używanie, bowiem zgodnie z ww. umową w zakresie ponoszonych opłat administracyjnych, opłat z tytułu regulowanych podatków od nieruchomości w kwotach określonych w decyzji odpowiednich organów w tym zakresie, nie stanowi przychodu i przysporzenia majątkowego Wnioskodawcy.

Stanowisko to potwierdza pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 27 maja 2014 r. nr ILPB1/415-186/14-4/TW, a także pismo z dnia 7 maja 2020 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 0114-KDIP3-2.4011.125.2020.1.MJ.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Natomiast w myśl art. 11 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610):

Zgodnie z art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2540 ze zm.):

Zgodnie z art. 2 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Stosownie do art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Z tych uregulowań prawnych wynika, że podstawą generowania przychodów z najmu jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami. Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, a tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Jednak, aby powstał przychód po stronie wynajmującego, muszą zaistnieć przesłanki określone w art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego.

Składnikiem przychodu osiąganego z najmu przez wynajmującego w ramach tzw. „najmu prywatnego” nie będą natomiast ponoszone przez najemcę wydatki (opłaty) związane z przedmiotem najmu (np. podatki i opłaty publicznoprawne), jeżeli z umowy wynika, że najemca jest zobowiązany do ich ponoszenia. Dodatkowe opłaty ponoszone przez najemcę w związku z przedmiotem najmu nie mieszczą się bowiem w pojęciu świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie wynajmującego.

Dlatego też podstawą uzyskiwania przychodów z tytułu tzw. „najmu prywatnego” jest umowa, w której strony określają wysokość czynszu. Czynsz stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, a tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym w przypadku otrzymania lub postawienia go do dyspozycji wynajmującego.

W zależności od różnego skonstruowania stosunku prawnego umowy najmu w zakresie pokrywania przez najemcę pewnych płatności (świadczeń) związanych z przedmiotem najmu, różne będą skutki podatkowe. Jeśli strony umowy najmu określiły wysokość wynagrodzenia z tytułu najmu (czynsz), to otrzymana przez wynajmującego kwota jest jego przychodem.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą. Pozostaje Pan w związku małżeńskim. Pana żona również prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Pozostają Państwo w ustawowym ustroju wspólności majątkowej. Jest Pan właścicielem nieruchomości gruntowej zabudowanej. Nieruchomość ta stanowi Pana majątek osobisty, nabyty przed zawarciem związku małżeńskiego. Pana żona podjęła się za Pana zgodą w ramach prowadzonej przez siebie działalności na tej nieruchomości gruntowej inwestycji polegającej na wybudowaniu budynku biurowo-magazynowo-produkcyjnego wraz z placem wokół. Podpisał Pan także z żoną umowę najmu tej nieruchomości w celu przeznaczenia jej stricte pod działalność gospodarczą żony. Za wynajętą nieruchomość otrzymuje Pan zapłatę w postaci uzgodnionego z żoną czynszu najmu. Otrzymany czynsz najmu rozlicza Pan jako tzw. najem prywatny. W umowie najmu zamierza Pan zapisać (na podstawie aneksu do umowy najmu), że żona będzie wpłacała Panu dodatkowo, oprócz czynszu najmu, kwoty wynikające z ponoszonych przez Pana opłat z tytułu regulowanych podatków od nieruchomości.

Na podstawie takiego opisu oraz powołanych przepisów prawa podatkowego stwierdzam, że w ramach tzw. „najmu prywatnego” jedynie określona w umowie kwota czynszu będzie stanowić przysporzenie majątkowe dla Pana jako wynajmującego, a tym samym generować przychód do opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Natomiast wskazany przez Pana podatek od nieruchomości, do ponoszenia którego zgodnie z umową najmu jest zobowiązana żona jako najemca, nie stanowi dla Pana przysporzenia majątkowego. W zakresie uiszczania tego podatku pełni Pan jedynie rolę pośrednika między najemcą a odpowiednim organem (np. gminą).

Stąd podatek od nieruchomości (przekazywany Panu w równowartości kwoty danej raty podatku) nie stanowi dla Pana przysporzenia majątkowego, a tym samym nie powoduje w ramach tzw. „najmu prywatnego” powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Tym samym przychód dla Pana, od którego powinien Pan obliczyć ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, stanowi wyłącznie kwota otrzymana od żony tytułem czynszu najmu rozumianego jako oddanie nieruchomości w najem.

Reasumując – otrzymany przez Pana od żony zwrot podatku od nieruchomości nie stanowi Pana przychodu podlegającego opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisemzdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).