Interpretacja indywidualna z dnia 25 września 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL3.4012.286.2023.2.AK

Podatek od towarów i usług w zakresie uznania, że bony emitowane przez Spółkę są bonami różnego przeznaczenia; ustalenie podstawy opodatkowania z tytułu dostawy towarów lub usług dokonanych przez Spółkę w jej sklepach, w zamian za bon zrealizowany w całości lub w części oraz ustalenie podstawy opodatkowania usługi marketingowej Spółki na rzecz producenta oraz usługi marketingowej Partnera na rzecz Spółki.

Interpretacja indywidualna  

– stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest:

·prawidłowe w części:

-uznania, że bony emitowane przez Spółkę są bonami różnego przeznaczenia;

-uznania, że kwoty odpowiadające łącznej wartości sprzedaży zrealizowanej przy użyciu bonów w placówkach Partnerów, które Spółka otrzymywać będzie od producenta (celem ich redystrybucji Partnerom), nie stanowią podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ustawy, usługi marketingowej Spółki na rzecz producenta w sytuacji, gdy wartość zakupionych towarów lub usług będzie mniejsza lub równa wartości bonu (część pytania nr 2);

-uznania, że kwoty odpowiadające łącznej wartości sprzedaży zrealizowanej przy użyciu bonów w placówkach Partnerów, które Spółka otrzymywać będzie od producenta (celem ich redystrybucji Partnerom) nie stanowią podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ustawy, usługi marketingowej Spółki na rzecz producenta;

-uznania, że kwoty odpowiadające łącznej wartości sprzedaży zrealizowanej przy użyciu bonów w placówkach Partnera, które Spółka będzie przekazywać do Partnera, nie stanowią podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ustawy, usługi marketingowej Partnera na rzecz Spółki i w związku z tym nawet gdyby Partner wystawił na rzecz Spółki fakturę VAT, to nie powstanie prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego z takiego dokumentu;

-uznania, że zwrot przez producenta na rzecz Spółki części kwot ponoszonych przez nią kosztów marketingowych stanowić będzie podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 29a ustawy, z tytułu świadczenia usług marketingowych;

·nieprawidłowe w części uznania, że kwoty odpowiadające łącznej wartości sprzedaży zrealizowanej przy użyciu bonów w placówkach Partnerów, które Spółka otrzymywać będzie od producenta (celem ich redystrybucji Partnerom), nie stanowią podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ustawy, usługi marketingowej Spółki na rzecz producenta w sytuacji, gdy wartość zakupionych towarów lub usług będzie większa niż wartość bonu (część pytania nr 2).

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 maja 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 16 maja 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie:

·Uznania, że bony emitowane przez Spółkę są bonami różnego przeznaczenia;

·Uznania, że podstawę opodatkowania z tytułu dostawy towarów lub usług dokonanych przez Spółkę w jej sklepach, w zamian za bon zrealizowany w całości lub w części, stanowi kwota zwrócona za ten bon Spółce przez producenta, pomniejszona o kwotę podatku związaną z dostarczonymi towarami lub świadczonymi usługami w sytuacji, gdy wartość zakupionych towarów lub usług będzie mniejsza lub równa wartości bonu oraz w sytuacji, gdy wartość zakupionych towarów lub usług będzie większa niż wartość bonu;

·Uznania, że kwoty odpowiadające łącznej wartości sprzedaży zrealizowanej przy użyciu bonów w placówkach Partnerów, które Spółka otrzymywać będzie od producenta (celem ich redystrybucji Partnerom), nie stanowią podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ustawy, usługi marketingowej Spółki na rzecz producenta;

·Uznania, że kwoty odpowiadające łącznej wartości sprzedaży zrealizowanej przy użyciu bonów w placówkach Partnera, które Spółka będzie przekazywać do Partnera, nie stanowią podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ustawy, usługi marketingowej Partnera na rzecz Spółki i w związku z tym nawet gdyby Partner wystawił na rzecz Spółki fakturę VAT, to nie powstanie prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego z takiego dokumentu;

·Uznania, że zwrot przez producenta na rzecz Spółki części kwot ponoszonych przez nią kosztów marketingowych, stanowić będzie podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 29a ustawy, z tytułu świadczenia usług marketingowych.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 3 lipca 2023 r. (wpływ  6 lipca 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Grupa X (dalej: „Spółka”) jest podmiotem, który zrzesza ponad  (…) niezależnych polskich firm rodzinnych (dalej: „Partnerzy”) tworzących sieć handlową  w sektorze dystrybucji materiałów budowlanych oraz branży dom i ogród (i do tych firm należą sklepy/markety i składy funkcjonujące pod marką (…). Sama Spółka posiada (…) markety).

Celem zwiększenia obrotów sieci, Spółka zamierza wspólnie z danym producentem lub dystrybutorem (określanymi dalej jako: „Producent”) zorganizować akcje marketingowe  w sklepach Partnerów i Spółki (dalej: „akcje marketingowe”).

W ramach tych akcji, w zamian za dokonanie zakupu towarów danego Producenta  o określonej wartości, nabywca dostanie bon (dalej: „bon”). Okaziciel bonu będzie uprawniony do nabycia towarów i usług w placówce, w której doszło do zakupu.

W przypadku gdyby bon nie wystarczał na zakup towaru lub usługi jego okaziciel będzie zobowiązany do zapłacenia brakującej kwoty. Jeżeli jednak wartość bonu będzie większa od ceny zakupu to jego okaziciel nie będzie uprawniony do otrzymania zwrotu niewykorzystanej wartości bonu. Bon będzie miał formę elektroniczną lub papierową.

Miejscem opodatkowania dostawy towarów lub usług, do których odnoszą się bony będzie terytorium Polski. Organizatorem akcji marketingowych będzie Spółka i to ona będzie tworzyła regulamin określający m.in. warunki przyznania i realizacji bonu oraz zarządzała całą akcją. Regulamin będzie przewidywał, że z bonem wiąże się obowiązek jego przyjęcia jako wynagrodzenia lub części wynagrodzenia za towary lub usługi. Z dokumentacji akcji będzie wynikała także tożsamość potencjalnych dostawców i usługodawców.

Akcje będą skierowane wyłącznie do konsumentów (podmiotów nieprowadzących działalności gospodarczej). W momencie emisji bonów przez Spółkę nie będzie wiadomo, jakich towarów lub usług będą one dotyczyć. Bon będzie uprawniał bowiem do nabycia dowolnego towaru z asortymentu sklepu Partnera lub Spółki. Oznacza to, że użycie bonu może skutkować nabyciem towarów lub usług opodatkowanych różnymi stawkami VAT.

W akcjach marketingowych będą uczestniczyli tylko ci Partnerzy, którzy wyrazili na to zgodę. Partnerzy będą zobowiązani m.in. do odpowiedniego oznaczenia placówek, jak też koordynowania działań marketingowych ze Spółką, w tym informowania o wartości sprzedaży z użyciem bonów.

Koszt wynikający z realizacji bonów będzie finalnie ponoszony przez danego Producenta. Producent przekaże Spółce kwotę odpowiadającą łącznej wartości sprzedaży zrealizowanej przy użyciu bonów w sieci. Następnie Spółka przekaże danemu Partnerowi kwotę odpowiadającą łącznej wartości sprzedaży zrealizowanej przy użyciu bonów w jego sklepach. Otrzymane od Producenta kwoty Spółka zatrzyma dla siebie tylko w wysokości odpowiadającej łącznej wartości sprzedaży zrealizowanej przy użyciu bonów w sklepach Spółki.

Każdorazowo przedmiotem odrębnych ustaleń będzie to, w jakiej wysokości Producent, Spółka oraz Partnerzy partycypują w pozostałych kosztach akcji marketingowych, w tym  np. za przygotowanie ulotek i gazetek reklamowych, ogłoszeń w środkach masowego przekazu czy w Internecie.

Celem akcji marketingowej jest, jak już zasygnalizowano powyżej, zwiększenie obrotów sieci. Korzyści z takiej akcji odnosi zarówno producent, którego towary stają się bardziej atrakcyjne dla nabywców, Spółka, która odprzedaje towary producenta swoim Partnerom oraz sami Partnerzy, którzy w ten sposób mogą przedstawić klientom atrakcyjną ofertę handlową.

Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Taki status mają też Partnerzy oraz producenci. Opisane działania marketingowe są związane wyłącznie z działalnością Spółki opodatkowaną VAT.

W uzupełnieniu do wniosku wskazali Państwo następujące informacje:

Partnerzy nie będą otrzymywali od Spółki żadnych środków pieniężnych (wynagrodzenia) za działania marketingowe (nie będzie zatem podstaw do wystawienia faktury przez Partnera). Partner otrzyma wyłącznie kwotę odpowiadającą łącznej wartości sprzedaży zrealizowanej przy użyciu bonów w jego sklepach.

Zgodnie z zawartymi ustaleniami Producent zwróci Spółce oraz Partnerom koszty, które te podmioty poniosą z związku z posłużeniem się bonem przez konsumentów w ich punktach handlowych. Inaczej ujmując, producent zwróci uczestnikom akcji marketingowej tą część utraconego zarobku, która – w uproszczeniu – wynika z „zapłaty” bonem za towar/usługę.

Otrzymywana przez Spółkę kwota będzie zatem odzwierciedlała łączną wartość sprzedaży zrealizowanej przy użyciu bonów w placówkach Partnerów i Spółki. Kwota otrzymana od Producenta będzie dzielona pomiędzy wszystkich uczestników akcji w wysokości odpowiadającej kosztom takiej sprzedaży za bon w poszczególnych placówkach handlowych.

Omawiana płatność nie będzie odnosiła się do żadnych innych świadczeń. Zgodnie z intencją Producenta i Spółki nie ma ona na celu pokrywania jakichkolwiek innych kosztów (np. działań marketingowych).

W przypadku częściowego wykorzystaniu bonu konsument nie będzie uprawniony ani do realizacji bonu w późniejszym terminie, ani do otrzymania gotówki w części niewykorzystanej. Placówka handlowa, w której taka sprzedaż miała miejsce, otrzyma zwrot kosztów tylko w wysokości odpowiadającej zrealizowanemu bonowi (np. jeżeli konsument wykorzystał tylko 50% bonu o wartości 100 zł, to Producent zwróci Spółce/Partnerowi koszt w wysokości 50 zł).

Tytułem pokrycia kosztów sprzedaży z użyciem bonów Producent będzie przekazywał środki pieniężne na rachunek bankowy Spółki. Środki te będą rozdzielane zgodnie z opisem wskazanym we wniosku.

Zgodnie z zamiarem uczestników akcji zwrot kosztów odpowiadających łącznej wartości sprzedaży zrealizowanej przy użyciu bonów, które Spółka będzie otrzymywała od Producenta, nie będzie dokumentowany fakturą, lecz notą. Identycznie będzie w zakresie tych kwot przekazywanych Partnerom przez Spółkę.

Spółka będzie natomiast dokumentowała fakturą działania marketingowe na rzecz Producenta.

W ramach Kwoty (czyli w ramach kosztów odpowiadających łącznej wartości sprzedaży zrealizowanej przy użyciu bonów w placówkach Partnerów, które Spółka otrzymywać będzie od producenta), Spółka nie będzie realizowała jakichkolwiek dodatkowych świadczeń.

Konsumenci, którzy będą uprawnieni do otrzymania bonów, nie będą podmiotami powiązanymi ze Spółką.

Spółka zrzesza kilkuset akcjonariuszy (Partnerów), którzy prowadzą własne punkty sprzedaży pod marką (...). Niektórzy z akcjonariuszy mogą zasiadać w kilkuosobowej Radzie Nadzorczej Spółki, więc w pojedynczych przypadkach pomiędzy Spółką a niektórymi akcjonariuszami występują powiązania, o których mowa w art. 32 ustawy o VAT. W pozostałym (przeważającym) zakresie uczestnikami akcji marketingowej nie będą jednak podmioty powiązane w rozumieniu przywołanego przepisu.

Spółka nie jest także podmiotem powiązanym z Producentem.

Pomiędzy Producentem a Spółką zostaną przyjęte ustalenia (umowa, porozumienie) precyzujące zakres działań i obowiązków uczestniczących w akcji. Ponieważ jak już wskazano we wniosku są to akcje marketingowe realizowane we wspólnym interesie, to każda ze stron tej akcji umożliwi wykorzystanie znaków towarowych, oznaczeń, logo itd. drugiej strony do przeprowadzenia kampanii. Do najważniejszych obowiązków Spółki należeć będzie organizacja akcji marketingowych. Spółka jako organizator będzie tworzyła regulamin określający m.in. warunki przyznania i realizacji bonów oraz zarządzała całą akcją. Spółka będzie także zobowiązana do wydawania bonów osobom uprawnionym oraz rozpatrywania ewentualnych reklamacji.

Po stronie Producenta określony będzie z kolei obowiązek ponoszenia kosztów realizacji bonów. Producent będzie zobowiązany, na podstawie przekazanych mu danych, do zwrotu wskazanych kosztów, które następnie Spółka będzie mogła redystrybuować na rzecz Partnerów. Producent będzie mógł, według swojego uznania, ogłosić w przyjęty przez siebie sposób o akcji marketingowej (np. na swojej stronie internetowej). Spółka nie będzie jednak miała względem Producenta żadnych uprawnień (roszczeń), by wymusić na nim reklamowanie akcji marketingowej. Ustalenia pomiędzy Spółką a Producentem będą przewidywały, iż obowiązek przeprowadzenia akcji informacyjnej o planowanych działaniach marketingowych leży po stronie Spółki, wskazując jednocześnie limit do którego Producent partycypuje w kosztach akcji (budżet). Ustalenia te będą wskazywały na obszary działań reklamowych (np. czy ma to być akcja bilboardowa, ulotkowa, w środkach masowego przekazu itp.). Niektóre z tych działań Spółka będzie realizowała z wykorzystaniem podmiotów trzecich (np. w przypadku reklam w środkach masowego przekazu czy konieczności wydrukowania bilboardów) a inne samodzielnie (np. przygotowanie cyfrowej wersji materiałów reklamowych takich jak ulotki, plakaty). Za te działania Spółka otrzyma od Producenta wynagrodzenie obejmujące przede wszystkim koszt nabycia świadczeń od podmiotów trzecich.

Przygotowane przez Spółkę cyfrowe wersje materiałów reklamowych Partnerzy uczestniczący w akcji będą drukowali na swój koszt. Partnerzy nie będą otrzymywali od Spółki żadnych środków finansowych za realizację działań reklamowych.

Partnerzy nie będą stroną umowy z Producentem. W tym zakresie Spółka, jako podmiot zarządzający siecią handlową, zawrze z Partnerami odrębne ustalenia. Zgodnie z nimi Partnerzy, którzy wyrażą chęć uczestnictwa w akcji, będą zobowiązani do odpowiedniego oznaczenia sklepu (np. plakatami), koordynowania działań marketingowych ze Spółką, informowania o łącznej kwocie sprzedaży zrealizowanej z użyciem bonów, informowania konsumentów o szczegółach akcji, udostępnieniu/doręczeniu konsumentom ulotek  z informacją o akcji. Oczywiście podstawowym obowiązkiem Partnera będzie przede wszystkim przyjęcie bonu od konsumenta i wydanie mu towaru/usługi. Partner będzie miał możliwość wydrukowania cyfrowych materiałów przygotowanych przez Spółkę dot. akcji.

Spółka otrzyma od Producenta:

1)zwrot kosztów odpowiadających łącznej wartości sprzedaży zrealizowanej przy użyciu bonów w placówkach Partnerów, które Spółka otrzymywać będzie od producenta celem ich redystrybucji Partnerom (pytanie Spółki nr 3);

2)wynagrodzenie tytułem opisanych we wniosku i w niniejszym piśmie działań marketingowych (pytanie Spółki nr 5) – w tym zakresie Spółka zatrzyma otrzymane środki dla siebie.

Celem przeprowadzenia akcji marketingowej jest zwiększenie obrotów Spółki, jak i całej sieci, którą zarządza. Przeprowadzenie tego typu akcji prowadzi m.in. do zwiększenia rozpoznawalności marki, pod którą sieć jest prowadzona, pozyskania nowych klientów zainteresowanych nowymi formami promocji, ugruntowania pozycji sieci. Jak też już wskazano we wniosku o wydanie interpretacji korzyści z takiej akcji odnosi zarówno producent, którego towary stają się bardziej atrakcyjne dla nabywców, jak też dla Spółki, która odprzedaje towary producenta swoim Partnerom lub zbywa we własnych sklepach. Korzyści odnoszą również sami Partnerzy, którzy w ten sposób (w swoich sklepach) mogą przedstawić klientom atrakcyjną ofertę handlową.

Wszelkie informacje reklamowe, przygotowane przez Spółkę (np. cyfrowe wersje ulotek, plakatów) będą zawierały informację o tym, że otrzymanie bonów uwarunkowane jest nabyciem towarów konkretnego producenta w sieci handlowej zarządzanej przez Spółkę, czas trwania akcji oraz podstawowe jej warunki. Tym samym, celem takich materiałów informacyjnych nie jest wyłącznie reklama producenta i jego produktów, lecz przede wszystkim placówek handlowych sieci, w których można kupić towary Producenta na promocyjnych warunkach.

Podsumowując, w materiałach nie będą zatem wyłącznie dane producenta lub jego towarów. Materiały reklamowe będą zawierały m.in. logo i oznaczenia charakterystyczne dla sieci zarządzanej przez Spółkę oraz informację o możliwości skorzystania z promocji w sieci Spółki (w sklepach Spółki/Partnera).

Spółka będzie otrzymywała od producenta wynagrodzenie tytułem działań marketingowych. Otrzymane środki pieniężne będą pokrywały koszty zakupu usług od podmiotów trzecich  (np. agencji reklamowych, drukarni). Spółka będzie także otrzymywała zryczałtowane wynagrodzenie pokrywające koszty własne (np. za przygotowanie cyfrowej wersji ulotek  i plakatów, koordynację akcji reklamowej w środkach masowego przekazu, kontaktowanie się z agencjami reklamowym). Kwoty otrzymywane przez Spółkę nie będą przekazywane Partnerom.

Analizowana akcja marketingowa jest realizowana w porozumieniu z Producentem. Względem konsumentów (uprawnionych do otrzymania bonów) Spółka nie działa jednak  w imieniu producenta, lecz własnym, gdyż to ona jest organizatorem akcji i akcja związana jest z zakupami w sieci zarządzanej przez Spółkę (w tym sklepach samej Spółki). Spółka nie reprezentuje zatem bezpośrednio lub nawet pośrednio producenta w takiej akcji i działa przede wszystkim na swoją rzecz, aczkolwiek korzyści z akcji mają odnieść również Producent i Partnerzy.

Pytania

Czy w opisanej sytuacji:

1.bony emitowane przez Spółkę są bonami różnego przeznaczenia?

2.podstawę opodatkowania VAT z tytułu dostawy towarów lub usług dokonanych przez Spółkę w jej sklepach w zamian za bon zrealizowany w całości lub w części stanowi kwota zwrócona za ten bon Spółce przez Producenta, pomniejszona o kwotę podatku związaną z dostarczonymi towarami lub świadczonymi usługami?

3.kwoty, odpowiadające łącznej wartości sprzedaży zrealizowanej przy użyciu bonów w placówkach Partnerów, które Wnioskodawca otrzymywać będzie od Producenta (celem ich redystrybucji Partnerom) nie stanowią podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ustawy o VAT, usługi marketingowej Spółki na rzecz Producenta? (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku)

4.kwoty, odpowiadające łącznej wartości sprzedaży zrealizowanej przy użyciu bonów w placówkach Partnera, które Wnioskodawca będzie przekazywać do Partnera, nie stanowią podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ustawy o VAT, usługi marketingowej Partnera na rzecz Spółki i związku z tym nawet gdyby Partner wystawił na rzecz Spółki fakturę VAT to nie powstanie prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego z takiego dokumentu? (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku)

5.zwrot przez Producenta na rzecz Spółki części kwot ponoszonych przez nią kosztów marketingowych (np. za przygotowanie ulotek i gazetek reklamowych, ogłoszeń w środkach masowego przekazu czy w Internecie) stanowić będzie podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 29a ustawy o VAT, z tytułu świadczenia usług marketingowych? (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku)

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Spółki:

1.bony emitowane przez Spółkę są bonami różnego przeznaczenia;

2.podstawę opodatkowania VAT z tytułu dostawy towarów lub usług dokonanych przez Spółkę w jej sklepach w zamian za bon zrealizowany w całości lub w części stanowi kwota zwrócona za ten bon Spółce przez Producenta, pomniejszona o kwotę podatku związaną z dostarczonymi towarami lub świadczonymi usługami;

3.kwoty, odpowiadające łącznej wartości sprzedaży zrealizowanej przy użyciu bonów w placówkach Partnerów, które Wnioskodawca otrzymywać będzie od Producenta (celem ich redystrybucji Partnerom) nie stanowią podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ustawy o VAT, usługi marketingowej Spółki na rzecz Producenta (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku);

4.kwoty, odpowiadające łącznej wartości sprzedaży zrealizowanej przy użyciu bonów w placówkach Partnera, które Wnioskodawca będzie przekazywać do Partnera, nie stanowią podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ustawy o VAT, usługi marketingowej Partnera na rzecz Spółki i związku z tym nawet gdyby Partner wystawił na rzecz Spółki fakturę VAT, to nie powstanie prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego z takiego dokumentu (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku);

5.zwrot przez Producenta na rzecz Spółki części kwot ponoszonych przez nią kosztów marketingowych (np. za przygotowanie ulotek i gazetek reklamowych, ogłoszeń w środkach masowego przekazu czy w Internecie) stanowić będzie podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 29a ustawy o VAT, z tytułu świadczenia usług marketingowych (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku).

Uzasadnienie stanowiska Spółki w pkt 1

Emitowane przez Spółkę bony z punktu widzenia ustawy o VAT oraz dyrektywy Rady (UE) 2016/1065 z dnia 27 czerwca 2016 r. zmieniającej dyrektywę 2006/112/WE w odniesieniu do bonów na towary lub usługi (Dz. Urz. UE. L 177 z 1 lipca 2016, s. 9; dalej: „dyrektywa 2016/1065”) stanowią „bony różnego przeznaczenia”.

Bonem jest instrument, z którym wiąże się obowiązek jego przyjęcia jako wynagrodzenia lub części wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, w przypadku którego towary, które mają zostać dostarczone, lub usługi, które mają zostać wykonane, lub tożsamość potencjalnych dostawców lub usługodawców są wskazane w samym instrumencie lub określone w powiązanej dokumentacji, w tym w warunkach wykorzystania tego instrumentu (art. 2 pkt 4a u.p.t.u.).

Bon jednego przeznaczenia to bon, w przypadku którego miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług, których bon dotyczy, oraz kwota należnego podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze z tytułu dostawy tych towarów lub świadczenia tych usług są znane w chwili emisji tego bonu (art. 2 pkt 43 u.p.t.u.).

Bon różnego przeznaczenia (zdefiniowany przez dopełnienie) to natomiast bon inny niż bon jednego przeznaczenia (art. 2 pkt 44 u.p.t.u.).

Taki właśnie charakter będą miały bony emitowane przez Spółkę. Bon będzie uprawniał do nabycia towarów i usług w placówce, w której doszło do zakupu. Regulamin akcji marketingowej będzie przewidywał, że z bonem wiąże się obowiązek jego przyjęcia jako wynagrodzenia lub części wynagrodzenia za towary lub usługi. Towary i usługi mogą być opodatkowane różnymi stawkami VAT. Z dokumentacji akcji będzie wynikała także tożsamość potencjalnych dostawców i usługodawców.

Tym samym emitowane przez Spółkę bony będą stanowiły bony różnego przeznaczenia (pytanie nr 1 wniosku).

Uzasadnienie stanowiska Spółki w pkt 2

W tym kontekście ustalenia wymaga, co będzie stanowiło podstawę opodatkowania z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług dokonanych w sklepach Spółki w zamian za bon różnego przeznaczenia (pytanie nr 2 wniosku).

Zgodnie z art. 29a ust. 1a u.p.t.u. podstawa opodatkowania z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług dokonanych w zamian za bon różnego przeznaczenia realizowany  w całości, w odniesieniu do tego bonu, jest równa:

1)wynagrodzeniu zapłaconemu za ten bon różnego przeznaczenia, pomniejszonemu o kwotę podatku związaną z dostarczonymi towarami lub świadczonymi usługami;

2)wartości pieniężnej wskazanej na tym bonie różnego przeznaczenia lub w powiązanej dokumentacji, pomniejszonej o kwotę podatku związaną z dostarczonymi towarami lub świadczonymi usługami – w przypadku gdy informacje dotyczące wynagrodzenia są niedostępne.

Z kolei na podstawie art. 29a ust. 1b u.p.t.u. podstawa opodatkowania z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług dokonanych w zamian za bon różnego przeznaczenia realizowany w części, w odniesieniu do tego bonu, jest równa odpowiedniej części:

1)wynagrodzenia zapłaconego za ten bon różnego przeznaczenia, pomniejszonej o kwotę podatku związaną z dostarczonymi towarami lub świadczonymi usługami;

2)wartości pieniężnej wskazanej na tym bonie różnego przeznaczenia lub w powiązanej dokumentacji, pomniejszonej o kwotę podatku związaną z dostarczonymi towarami lub świadczonymi usługami - w przypadku gdy informacje dotyczące wynagrodzenia są niedostępne.

W przywołanym na wstępie niniejszego wniosku zdarzeniu przyszłym wskazano, że koszt wynikający z realizacji bonów będzie finalnie ponoszony przez danego producenta. Producent przekaże Spółce kwotę odpowiadającą łącznej wartości sprzedaży zrealizowanej przy użyciu bonów w sklepach Spółki.

Oznacza to, że chociaż nabycie bonu nie będzie wiązało się z dodatkową odpłatnością ze strony nabywcy towarów i usług to jednak, w sensie ekonomicznym, płatności za taki bon dokona producent.

To właśnie z realizacją takiego bonu i tylko z tego powodu Spółce należny będzie zwrot kwot za sprzedaż zrealizowaną z użyciem bonu. Spółka wyda bon nieodpłatnie osobie uprawnionej zgodnie z regulaminem akcji (za dokonanie zakupu określonego asortymentu i o określonej kwocie), lecz brak płatności od okaziciela bonu w przypadku jego realizacji zostanie zastąpiona wynagrodzeniem od producenta. To producent, w miejsce podmiotu uprawnionego do otrzymania bonu, ureguluje wynagrodzenie Spółce, jako jednocześnie: emitentowi bonu i podatnikowi będącemu dostawcą towarów lub świadczeniodawcą. Płatność taka (od producenta) będzie zatem wynagrodzeniem zapłaconym za taki bon,  o którym mowa w art. 29a ust. 1a pkt 1 oraz ust. 1b pkt 1 u.p.t.u.

Należy zauważyć, że przywołane przepisy nie wskazują od kogo wynagrodzenie za bon ma pochodzić. Nie jest to przy tym przeoczenie ustawodawcy, lecz świadomy zabieg prawodawcy. Zapłata bonem za towar lub usługę może mieć bowiem miejsce zarówno, gdy jego okaziciel zakupił taki bon, jak też gdy otrzymał go nieodpłatnie od innego podmiotu, który za niego zapłacił (np. bony przekazywane pracownikom przez pracodawcę). Istotne jest jedynie, by emisja bonu lub jego późniejszy transfer odbywały się za odpłatnością.

Przekładając powyższe uwagi na grunt niniejszej sprawy należy przyjąć tym samym, że otrzymane przez Spółkę kwoty od producenta będą stanowiły podstawę opodatkowania VAT z tytułu dostawy towarów i usług pomniejszone o kwotę podatku związaną z dostarczonymi towarami lub świadczonymi usługami, gdyż kwoty te są wynagrodzeniem zapłaconym za bon różnego przeznaczenia.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Zakres tych czynności sformułowany został odpowiednio w art. 7 oraz w art. 8 ustawy.

I tak, na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 41 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 43 ustawy:

Z kolei zgodnie z art. 2 pkt 44 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 42 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 45 ustawy:

Wskazać w tym miejscu należy, że wprowadzenie definicji bonu na towary i usługi jest nie tylko istotne ze względu na potrzebę harmonizacji opodatkowania podatkiem VAT w odniesieniu do transakcji z wykorzystaniem bonów w Unii Europejskiej, lecz także ze względu na potrzebę unikania zakłóceń konkurencji. Celem tej definicji jest również rozróżnienie pomiędzy bonami, które można wymienić na towary i usługi a instrumentami płatniczymi, które służą wyłącznie do realizacji płatności, gdyż opodatkowanie bonów podatkiem VAT jako specyficznego środka płatniczego i instrumentów płatniczych jest różne.

Z uwagi na fakt, że bony w praktyce mogą nabierać coraz więcej cech, które charakteryzują instrumenty płatnicze, w każdym przypadku należy badać, czy płatności, przy których skorzystać można z takiego instrumentu, dotyczą ograniczonej liczby oznaczonych co do nazwy towarów lub usług lub czy tożsamość potencjalnych oferentów dostaw towarów lub usług jest znana z góry – wówczas taki instrument zachowuje swój charakter bonu. Należy przy tym podkreślić, że bon może mieć formę materialną lub elektroniczną.

Zasady dotyczące opodatkowania transferu bonów jednego i różnego przeznaczenia zostały przedstawione w dziale II rozdziale 2a ustawy „Opodatkowanie w przypadku stosowania bonów”.

W myśl art. 8a ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 8a ust. 2 ustawy:

Jak stanowi art. 8a ust. 3 ustawy:

Zgodnie z art. 8a ust. 4 ustawy:

W myśl art. 8b ust. 1 ustawy :

W myśl art. 8b ust. 2 ustawy:

W odniesieniu do rozróżnienia bonu jednego przeznaczenia od bonu różnego przeznaczenia wskazać należy, że związane jest to z odmiennym traktowaniem tych bonów w świetle podatku VAT. Istotą tego rozróżnienia jest to, czy w momencie emisji bonu dostępnych jest wystarczająco dużo informacji, by stwierdzić, gdzie ma nastąpić opodatkowanie podatkiem VAT i w jakiej kwocie, w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług, na które bon ostatecznie zostanie wymieniony. Zatem, gdy powyższe dane są możliwe do określenia, tj. w momencie emisji bonu można określić jego miejsce opodatkowania (miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług) oraz podatek VAT należny, to mamy do czynienia z bonem jednego przeznaczenia. Za bony jednego przeznaczenia będą więc uznane bony, w przypadku których w momencie ich emisji wiadomo już w jakim państwie członkowskim należałoby odprowadzić należny podatek VAT z tytułu dostawy towarów/świadczenia usług, których dotyczy bon, wiadomo też, jaka jest kwota należnego podatku. W pozostałych przypadkach, tj. gdy nie można ustalić miejsca opodatkowania w momencie emisji bonu lub nie jest znana kwota podatku VAT należnego, bądź gdy nie są znane obie te informacje, mamy do czynienia z bonami różnego przeznaczenia. Zatem, bon lub powiązana z nim dokumentacja już w chwili emisji powinny jasno określać charakter tego bonu.

W tym miejscu należy również przywołać wyrok z 28 kwietnia 2022 r. w sprawie C-637/20 Skatteverket v. DSAB Destination Stockholm AB, w którym Trybunał orzekł, że art. 30a dyrektywy VAT należy interpretować w ten sposób, że instrument, który przyznaje uprawnionemu prawo do korzystania z różnych usług w danym miejscu, przez ograniczony czas i do określonej wartości, może stanowić „bon” w rozumieniu art. 30a pkt 1 tej dyrektywy, nawet jeśli ze względu na ograniczony termin ważności tego instrumentu przeciętny konsument nie jest w stanie skorzystać ze wszystkich oferowanych usług. Wspomniany instrument stanowi „bon różnego przeznaczenia” w rozumieniu art. 30a pkt 3 dyrektywy, ponieważ podatek od wartości dodanej należny z tytułu tych usług nie jest znany w chwili emisji bonu.

Jak wynika z orzeczenia, dla TSUE punktem wyjściowym do wydania rozstrzygnięcia było ustalenie przesłanek, jakie powinny wystąpić aby dany instrument mógł zostać uznany za „bon” w świetle brzmienia art. 30a pkt 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (t. j. Dz. Urz. UE L 347 z dnia 11 grudnia 2006, str. 1, ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady.

TSUE wskazał, że aby uznać dany instrument za bon, należy po pierwsze ustalić, czy takiemu instrumentowi towarzyszy obowiązek przyjęcia go jako wynagrodzenia lub części wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług. Po drugie należy zbadać, czy wspomniany instrument lub związana z nim dokumentacja określają, jakie towary mają zostać dostarczone lub jakie usługi mają być świadczone lub czy została w nim określona tożsamość ich potencjalnych dostawców lub usługodawców (pkt 21 wyroku).

Jak wynika z powyższego wyroku TSUE, spełnienie powyższych warunków wystarczy, aby dany instrument mógł zostać uznany za „bon” w świetle brzmienia art. 30a pkt 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady.

Może to prowadzić do wniosku, że przy analizie i ocenie danego instrumentu nie jest istotne spełnienie kryteriów takich jak wskazywał w postępowaniu szwedzki organ podatkowy, tj.:

·posiadania określonej wartości nominalnej,

·określenia konkretnego rodzaju towarów/usług,

·uzależnienia limitu kwotowego karty ze stosunkowo krótkim terminem ważności (co może sugerować, że faktycznie został przyznany rabat na skorzystanie z oferty).

Zdaniem Trybunału, skoro:

1)karta pozwala na dostęp do różnych usług, które podlegają różnym stawkom VAT lub są z niego zwolnione, oraz

2)nie można z góry przewidzieć, jakie usługi zostaną wybrane przez uprawnionego z tytułu tej karty w chwili jej emisji, co wyklucza jej kwalifikację jako „bonu jednego przeznaczenia”,

to należy ją zakwalifikować jako „bon różnego przeznaczenia” (pkt 31 wyroku).

Z opisu sprawy wynika, że Spółka zamierza wspólnie z Producentem zorganizować akcje marketingowe w sklepach Partnerów i Spółki. W ramach tych akcji, w zamian za dokonanie zakupu towarów danego Producenta o określonej wartości, nabywca dostanie bon. Okaziciel bonu będzie uprawniony do nabycia towarów i usług w placówce, w której doszło do zakupu. Bon będzie miał formę elektroniczną lub papierową. Miejscem opodatkowania dostawy towarów lub usług, do których odnoszą się bony będzie terytorium Polski. Akcje będą skierowane wyłącznie do konsumentów (podmiotów nieprowadzących działalności gospodarczej). W momencie emisji bonów przez Spółkę nie będzie wiadomo, jakich towarów lub usług będą one dotyczyć. Bon będzie uprawniał bowiem do nabycia dowolnego towaru  z asortymentu sklepu Partnera lub Spółki. Oznacza to, że użycie bonu może skutkować nabyciem towarów lub usług opodatkowanych różnymi stawkami VAT.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Państwa wątpliwości dotyczą w pierwszej kolejności ustalenia, czy bony emitowane przez Spółkę będą stanowiły bon różnego przeznaczenia, o którym mowa w art. 2 pkt 44 ustawy.

Przepisy ustawy o VAT definiują bon jako instrument, z którym wiąże się obowiązek jego przyjęcia jako wynagrodzenia lub części wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, w przypadku którego towary, które mają zostać dostarczone, lub usługi, które mają zostać wykonane, lub tożsamość potencjalnych dostawców lub usługodawców są wskazane w samym instrumencie lub określone w powiązanej dokumentacji, w tym w warunkach wykorzystania tego instrumentu (stosownie do brzmienia art. 2 pkt 41 ustawy o VAT).

Jednocześnie rozróżniając dwa rodzaje bonów, tj. bony jednego przeznaczenia (...) oraz bony różnego przeznaczenia ((...) ).

Uwzględniając definicję bonu (...) zawartą w art. 2 pkt 43 ustawy o VAT – z bonem jednego przeznaczenia mamy do czynienia jeżeli w momencie jego wydania spełnione są równocześnie dwa warunki, tj. znamy: kraj opodatkowania świadczenia, którego dotyczy bon oraz wysokość kwoty podatku należnego, w jakiej ma nastąpić opodatkowanie danego świadczenia uzyskanego w zamian za bon. Natomiast bonem różnego przeznaczenia, zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 44 ustawy o VAT jest bon inny niż bon jednego przeznaczenia.

Istotą rozróżnienia pomiędzy bonem jednego a różnego przeznaczenia jest to, czy  w momencie emisji bonu dostępnych jest wystarczająco dużo informacji, by stwierdzić, gdzie ma nastąpić opodatkowanie podatkiem VAT i w jakiej kwocie, w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług, na które bon ostatecznie zostanie wymieniony.

Z okoliczności sprawy wynika, że:

-regulamin planowanych akcji marketingowych będzie przewidywał, że z bonem wiąże się obowiązek jego przyjęcia jako wynagrodzenia lub części wynagrodzenia za towary lub usługi;

-z dokumentacji akcji będzie wynikała tożsamość potencjalnych dostawców lub usługodawców;

-miejscem opodatkowania dostawy towarów lub usług, do których odnoszą się bony, będzie terytorium Polski;

-użycie przez konsumenta bonu może skutkować nabyciem towarów lub usług opodatkowanych różnymi stawkami VAT.

Powyższe wskazuje, że została spełniona definicja bonu zawarta w art. 2 pkt 41 ustawy  o VAT. Wprawdzie w momencie wydawania opisanych bonów będzie znane miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług (będzie to Polska), jednakże z uwagi na okoliczność, iż nie będzie znana wysokość podatku VAT należnego od dostarczanych towarów lub usług  w zamian za bon, to bony te nie spełniają jednego z kryteriów klasyfikujących je

do bonów (...) i tym samym należy je uznać za bony (...).

Zatem podsumowując, bony emitowane przez Spółkę będą stanowiły bony różnego przeznaczenia, o których mowa w art. 2 pkt 44 ustawy.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Kolejne Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy podstawę opodatkowania z tytułu dostawy towarów lub usług dokonanych przez Spółkę w jej sklepach, w zamian za bon zrealizowany w całości lub części, stanowi kwota zwrócona za ten bon Spółce przez Producenta, pomniejszona o kwotę podatku związaną z dostarczonymi towarami lub świadczonymi usługami.

Zgodnie z ogólną zasadą wskazaną w art. 29a ust. 1 ustawy:

Według art. 29a ust. 1a ustawy:

Jak stanowi art. 29a ust. 1b ustawy:

W myśl art. 29a ust. 1c ustawy:

Stosownie do art. 29a ust. 2 ustawy:

Według art. 29a ust. 5 ustawy:

W odniesieniu do płatności za towar lub usługę za pośrednictwem bonu różnego przeznaczenia ustawodawca rozróżnił dwie sytuacje, tj. gdy bon różnego przeznaczenia jest realizowany w całości oraz gdy jest realizowany w części. Dla dostawy towarów i świadczenia usług dokonanych w zamian za bon (...)  realizowany w całości, podstawą opodatkowania jest wartość wynagrodzenia zapłaconego za ten bon pomniejszona o kwotę podatku związaną z dostarczonymi towarami lub świadczonymi usługami lub wartość pieniężna wskazana na tym bonie lub powiązanej dokumentacji, pomniejszona o kwotę podatku związaną z dostarczonymi towarami lub świadczonymi usługami – w przypadku gdy informacje dotyczące tego wynagrodzenia są niedostępne. Natomiast dla dostawy towarów  i świadczenia usług dokonanych w zamian za bon (...)  realizowany w części, podstawa opodatkowania jest równa odpowiedniej części wynagrodzenia zapłaconego za ten bon (pomniejszonej o podatek VAT) lub odpowiedniej części wartości pieniężnej wskazanej na tym bonie lub powiązanej dokumentacji pomniejszonej o kwotę podatku związaną  z dostarczonymi towarami lub świadczonymi usługami.

Z opisu sprawy wynika, że okaziciel bonu będzie uprawniony do nabycia towarów i usług  w placówce, w której doszło do zakupu. W przypadku, gdyby bon nie wystarczał na zakup towaru lub usługi jego okaziciel będzie zobowiązany do zapłacenia brakującej kwoty. Jeżeli jednak wartość bonu będzie większa od ceny zakupu, to jego okaziciel nie będzie uprawniony do otrzymania zwrotu niewykorzystanej wartości bonu. Bon będzie miał formę elektroniczną lub papierową. Ponadto koszt wynikający z realizacji bonów będzie finalnie ponoszony przez danego Producenta. Producent przekaże Spółce kwotę odpowiadającą łącznej wartości sprzedaży zrealizowanej przy użyciu bonów w sieci. Następnie Spółka przekaże danemu Partnerowi kwotę odpowiadającą łącznej wartości sprzedaży zrealizowanej przy użyciu bonów w jego sklepach. Otrzymane od Producenta kwoty Spółka zatrzyma dla siebie tylko  w wysokości odpowiadającej łącznej wartości sprzedaży zrealizowanej przy użyciu bonów  w sklepach Spółki. Zgodnie z zawartymi ustaleniami Producent zwróci Spółce oraz Partnerom koszty, które te podmioty poniosą z związku z posłużeniem się bonem przez konsumentów  w ich punktach handlowych. Inaczej ujmując, Producent zwróci uczestnikom akcji marketingowej tą część utraconego zarobku, która – w uproszczeniu – wynika z „zapłaty” bonem za towar/usługę. Otrzymywana przez Spółkę kwota będzie zatem odzwierciedlała łączną wartość sprzedaży zrealizowanej przy użyciu bonów w placówkach Partnerów i Spółki. Kwota otrzymana od Producenta będzie dzielona pomiędzy wszystkich uczestników akcji  w wysokości odpowiadającej kosztom takiej sprzedaży za bon w poszczególnych placówkach handlowych. Omawiana płatność nie będzie odnosiła się do żadnych innych świadczeń. Zgodnie z intencją Producenta i Spółki nie ma ona na celu pokrywania jakichkolwiek innych kosztów (np. działań marketingowych). W przypadku częściowego wykorzystaniu bonu konsument nie będzie uprawniony ani do realizacji bonu w późniejszym terminie, ani do otrzymania gotówki w części niewykorzystanej. Placówka handlowa, w której taka sprzedaż miała miejsce, otrzyma zwrot kosztów tylko w wysokości odpowiadającej zrealizowanemu bonowi (np. jeżeli konsument wykorzystał tylko 50% bonu o wartości 100 zł to Producent zwróci Spółce/Partnerowi koszt w wysokości 50 zł). Tytułem pokrycia kosztów sprzedaży  z użyciem bonów Producent będzie przekazywał środki pieniężne na rachunek bankowy Spółki. Środki te będą rozdzielane zgodnie z opisem wskazanym we wniosku. Zgodnie  z zamiarem uczestników akcji zwrot kosztów odpowiadających łącznej wartości sprzedaży zrealizowanej przy użyciu bonów, które Spółka będzie otrzymywała od Producenta, nie będzie dokumentowany fakturą, lecz notą. Identycznie będzie w zakresie tych kwot przekazywanych Partnerom przez Spółkę.

Jak już wskazano wyżej, w przedmiotowej sprawie bezsprzecznym jest, iż mamy do czynienia z bonem różnego przeznaczenia, bowiem emitowane przez Spółkę bony uprawniają ich posiadaczy do nabycia dowolnego towaru z asortymentu sklepu Partnera lub Spółki, które mogą podlegać opodatkowaniu różnymi stawkami VAT.

Odnosząc się do określenia podstawy opodatkowania, należy wskazać, że w ramach akcji marketingowej, w zamian za dokonanie zakupu towarów danego Producenta o określonej wartości, nabywca tych towarów dostanie bon emitowany przez Spółkę. W przypadku, gdyby bon nie wystarczał na zakup towaru lub usługi, jego okaziciel będzie zobowiązany do zapłacenia brakującej kwoty. Jeżeli jednak wartość bonu będzie większa od ceny zakupu, to jego okaziciel nie będzie uprawniony do otrzymania zwrotu niewykorzystanej wartości bonu. Koszt wynikający z realizacji bonów będzie finalnie ponoszony przez danego Producenta. Producent przekaże Spółce kwotę odpowiadająca łącznej wartości sprzedaży zrealizowanej przy użyciu bonów w sieci.

Zatem, ponieważ to Spółka jest emitentem bonów, o których mowa we wniosku i otrzyma od Producenta zwrot kosztów poniesionych w związku z posłużeniem się bonem przez konsumentów, należy uznać, że kwota otrzymana przez Spółkę jako zwrot kosztów odzwierciedlający łączną wartość sprzedaży zrealizowanej przy użyciu bonów w sklepach Spółki stanowi wynagrodzenie zapłacone przez Producenta za bony różnego przeznaczenia. Tym samym, przy określeniu podstawy opodatkowania podatkiem VAT zastosowanie znajdzie art. 29a ust. 1a pkt 1 ustawy, tj. za podstawę opodatkowania należy przyjąć kwotę wynagrodzenia zapłaconą za bony różnego przeznaczenia przez Producenta (w tym konkretnym przypadku kwotę odzwierciedlającą łączną wartość sprzedaży zrealizowanej przy użyciu bonów w sklepach Spółki), pomniejszoną o kwotę podatku VAT, związaną  z dostarczonymi towarami lub świadczonymi usługami.

Należy jednak zauważyć, że w sytuacji, gdy wartość dostarczonych towarów lub świadczonych usług przewyższa wartość realizowanego bonu różnego przeznaczenia  i w pozostałej części jest regulowana w inny sposób (np. w formie pieniężnej), to wówczas do kwoty przewyższającej wartość bonu zastosowanie znajdą ogólne zasady opodatkowania wyrażone w art. 29a ust. 1 ustawy.

W konsekwencji, podstawą opodatkowania z tytułu dostawy towarów lub usług dokonanych przez Spółkę w jej sklepach w zamian za bon zrealizowany w całości lub  w części – w sytuacji, gdy wartość zakupionych towarów lub usług będzie równa lub mniejsza wartości bonu – będzie zgodnie z art. 29a ust. 1 w zw. z art. 29a ust. 1a i ust. 1b ustawy przekazana przez Producenta kwota odzwierciedlającą łączną wartość sprzedaży zrealizowanej przy użyciu bonów w sklepach Spółki, pomniejszoną o kwotę podatku VAT związaną z dostarczonymi towarami lub świadczonymi usługami.

Ponadto, w przypadku gdy wartość bonu będzie niższa niż wartość zakupionych za niego towarów lub usług, a Konsument dopłaci „brakującą” kwotę, to podstawą opodatkowania z tytułu tej dostawy towarów będzie, stosowanie do art. 29a ust. 1 w zw. z art. 29a ust. 1a  ustawy, przekazana przez Producenta kwota odzwierciedlającą łączną wartość sprzedaży zrealizowanej przy użyciu bonów oraz kwota przewyższająca wartość bonu w sklepach Spółki dopłacona przez okaziciela, pomniejszone o kwotę podatku VAT związaną  z dostarczonymi towarami lub świadczonymi usługami.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe  w części dotyczącej sytuacji, gdy wartość zakupionych towarów lub usług będzie mniejsza lub równa wartości bonu oraz nieprawidłowe w części dotyczącej sytuacji, gdy wartość zakupionych towarów lub usług będzie większa od wartości bonu.

Kolejne Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 29a ustawy, usługi marketingowej Spółki na rzecz Producenta stanowią kwoty, odpowiadające łącznej wartości sprzedaży zrealizowanej przy użyciu bonów w placówkach Partnerów, które Spółka otrzyma od Producenta (celem ich redystrybucji Partnerom).

Jak już wskazano wcześniej, według art. 29a ust. 1 ustawy:

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Przepis art. 29a ust. 6 ustawy precyzuje dodatkowe elementy, jakie obejmuje podstawa opodatkowania. Jak stanowi ww. przepis:

W myśl art. 29a ust. 7 ustawy:

Jak wynika z opisu sprawy, celem akcji marketingowej jest zwiększenie obrotów sieci. Każdorazowo przedmiotem odrębnych ustaleń będzie to, w jakiej wysokości Producent, Spółka oraz Partnerzy partycypują w pozostałych kosztach akcji marketingowych, w tym  np. za przygotowanie ulotek i gazetek reklamowych, ogłoszeń w środkach masowego przekazu czy w Internecie. Spółka będzie dokumentowała fakturą działania marketingowe na rzecz Producenta. Ustalenia pomiędzy Spółką a Producentem będą przewidywały, iż obowiązek przeprowadzenia akcji informacyjnej o planowanych działaniach marketingowych leży po stronie Spółki, wskazując jednocześnie limit, do którego Producent partycypuje w kosztach akcji (budżet). Ustalenia te będą wskazywały na obszary działań reklamowych (np. czy ma to być akcja bilboardowa, ulotkowa, w środkach masowego przekazu itp.). Niektóre z tych działań Spółka będzie realizowała z wykorzystaniem podmiotów trzecich  (np. w przypadku reklam w środkach masowego przekazu czy konieczności wydrukowania bilboardów) a inne samodzielnie (np. przygotowanie cyfrowej wersji materiałów reklamowych takich jak ulotki, plakaty). Za te działania Spółka otrzyma od Producenta wynagrodzenie obejmujące przede wszystkim koszt nabycia świadczeń od podmiotów trzecich. Przygotowane przez Spółkę cyfrowe wersje materiałów reklamowych Partnerzy uczestniczący w akcji będą drukowali na swój koszt. Partnerzy nie będą otrzymywali od Spółki żadnych środków finansowych za realizację działań reklamowych.

Spółka otrzyma od Producenta:

1)zwrot kosztów odpowiadających łącznej wartości sprzedaży zrealizowanej przy użyciu bonów w placówkach Partnerów, które Wnioskodawca otrzymywać będzie od producenta celem ich redystrybucji Partnerom;

2)wynagrodzenie tytułem opisanych we wniosku i w niniejszym piśmie działań marketingowych – w tym zakresie Spółka zatrzyma otrzymane środki dla siebie.

Spółka będzie otrzymywała od producenta wynagrodzenie tytułem działań marketingowych. Otrzymane środki pieniężne będą pokrywały koszty zakupu usług od podmiotów trzecich  (np. agencji reklamowych, drukarni). Spółka będzie także otrzymywała zryczałtowane wynagrodzenie pokrywające koszty własne (np. za przygotowanie cyfrowej wersji ulotek  i plakatów, koordynację akcji reklamowej w środkach masowego przekazu, kontaktowanie się z agencjami reklamowym).

Natomiast dodatkowo, zgodnie z zawartymi ustaleniami Producent zwróci Spółce oraz Partnerom koszty, które te podmioty poniosą z związku z posłużeniem się bonem przez konsumentów w ich punktach handlowych. Inaczej ujmując, Producent zwróci uczestnikom akcji marketingowej tą część utraconego zarobku, która – w uproszczeniu – wynika  z „zapłaty” bonem za towar/usługę. Otrzymywana przez Spółkę kwota będzie zatem odzwierciedlała łączną wartość sprzedaży zrealizowanej przy użyciu bonów w placówkach Partnerów i Spółki. Kwota otrzymana od Producenta będzie dzielona pomiędzy wszystkich uczestników akcji w wysokości odpowiadającej kosztom takiej sprzedaży za bon,  w poszczególnych placówkach handlowych. Omawiana płatność nie będzie odnosiła się do żadnych innych świadczeń. Zgodnie z intencją Producenta i Spółki nie ma ona na celu pokrywania jakichkolwiek innych kosztów (np. działań marketingowych).

Zatem należy stwierdzić, że o ile uzyskane przez Spółkę od Producenta środki pieniężne  z tytułu zwrotu poniesionych kosztów działań marketingowych stanowią wynagrodzenie za usługi świadczone przez Spółkę na rzecz Producenta (związane są one bowiem z kosztami ponoszonymi przez Spółkę m.in. na reklamę działalności Producenta), o tyle takiego charakteru nie ma zwrot kosztów odpowiadających łącznej wartości sprzedaży zrealizowanej przy użyciu bonów w placówkach Partnerów. Trudno bowiem uznać, że zwrot tych kwot przez Producenta stanowi wynagrodzenie Spółki za działania marketingowe podejmowane na rzecz promocji działalności i produktów Producenta. Producent dokonuje zwrotu tych kwot Spółce w związku z konkretną dostawą towarów/świadczeniem usług w zamian za bon wyemitowany z tytułu nabycia towarów Producenta o określonej wartości. Zwrot tych kwot następuje na podstawie przekazanych przez Partnera danych o wartości sprzedaży z użyciem bonów. Kwoty otrzymane przez Spółkę z tego tytułu są następnie przekazywane Partnerowi, który dokonał w swoich sklepach sprzedaży przy użyciu bonów.

Zatem, na tle przedstawionych przepisów oraz opisu sprawy należy wskazać, że zwrot kosztów odpowiadających łącznej wartości sprzedaży zrealizowanej przy użyciu bonów  w placówkach Partnerów, które Spółka otrzymywać będzie od Producenta celem ich redystrybucji Partnerom nie stanowi podstawy opodatkowania usługi marketingowej Spółki na rzecz Producenta w myśl art. 29a ustawy.

Brak jest bowiem bezpośredniego związku pomiędzy zwrotem kosztów odpowiadających łącznej wartości sprzedaży zrealizowanej przy użyciu bonów w placówkach Partnerów,  a świadczoną usługą marketingową Spółki na rzecz Producenta w związku z organizowaną  w porozumieniu z Producentem akcją marketingową. Bowiem – jak Państwo wskazali  – otrzymywana przez Spółkę kwota będzie odzwierciedlała łączną wartość sprzedaży zrealizowanej przy użyciu bonów w placówkach Partnerów i Spółki. Omawiana płatność nie będzie odnosiła się do żadnych innych świadczeń. Zgodnie z intencją Producenta i Spółki nie ma ona na celu pokrywania jakichkolwiek innych kosztów (np. działań marketingowych).

Tym samym, kwoty, odpowiadające łącznej wartości sprzedaży zrealizowanej przy użyciu bonów w placówkach Partnerów, które Spółka otrzymywać będzie od Producenta (celem ich redystrybucji Partnerom) nie stanowią podstawy opodatkowania, o której mowa  w art. 29a ustawy o VAT, usługi marketingowej świadczonej przez Spółkę na rzecz producenta.

Zatem, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 3 należało uznać za prawidłowe.

Państwa wątpliwości dotyczą również ustalenia, czy kwoty, odpowiadające łącznej wartości sprzedaży zrealizowanej przy użyciu bonów w placówkach Partnera, które Spółka będzie przekazywać do Partnera, nie stanowią podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ustawy o VAT, usługi marketingowej Partnera na rzecz Spółki i związku z tym nawet gdyby Partner wystawił na rzecz Spółki fakturę VAT to nie powstanie prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego z takiego dokumentu.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości należy wskazać, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy:

Należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy:

Według art. 88 ust. 4 ustawy:

Z powołanych przepisów ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione łącznie określone warunki:

1.odliczenia dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług,

2.towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług,

3.faktura dokumentuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski, czyli została na niej wskazana kwota podatku.

Zatem, odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, które nie są  w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich kwalifikacji do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi zakupy te są związane. Najistotniejszym bowiem warunkiem, umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Zaznaczyć jednak należy, że ustawodawca nie precyzuje, w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek ten może być bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą,  a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów  z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu.

Zatem, niezbędnym warunkiem odliczenia VAT jest istnienie związku pomiędzy zakupami  a konkretną transakcją opodatkowaną. Prawo do odliczenia podatku naliczonego powinno przysługiwać podatnikowi w takim zakresie, w jakim działalność podatnika daje to prawo. Aby odliczenie podatku było dopuszczalne, transakcja powodująca naliczenie podatku winna pozostawać w ścisłym związku z transakcjami, które rodzą prawo do odliczenia. W ten sposób prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu towarów i usług zakłada, że poczynione wydatki stanowią element cenotwórczy transakcji obciążonych podatkiem należnym, rodzącym prawo do jego odliczenia.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Partnerzy w ramach planowanej akcji marketingowej będą zobowiązani do:

-odpowiedniego oznaczania placówek (np. plakatami),

-koordynowania działań marketingowych ze Spółką, w tym informowania o wartości sprzedaży z użyciem bonów,

-informowania konsumentów o szczegółach akcji,

-udostępniania/doręczania konsumentom ulotek z informacją o akcji,

-przyjęcia bonu od konsumenta i wydania mu towaru/usługi.

Partner będzie miał możliwość wydrukowania cyfrowych materiałów przygotowanych przez Spółkę dot. planowanych akcji marketingowych.

W przedmiotowej sprawie – jak Państwo wskazali – Partnerzy nie będą otrzymywali od Spółki żadnych środków pieniężnych (wynagrodzenia) za działania marketingowe (nie będzie zatem podstaw do wystawienia faktury przez Partnera). Spółka będzie otrzymywała wprawdzie od Producenta zwrot kosztów działań marketingowych, ale kwoty uzyskane od Producenta przez Spółkę w tym zakresie nie będą przekazywane Partnerom (Spółka te środki zatrzyma dla siebie). Producent natomiast tytułem pokrycia kosztów sprzedaży z użyciem bonów będzie przekazywał środki pieniężne na rachunek bankowy Spółki, które będą dystrybuowane również do Partnerów, stosownie do wartości sprzedaży zrealizowanej przy użyciu bonów. Tym samym, Partner otrzyma wyłącznie kwotę odpowiadającą łącznej wartości sprzedaży zrealizowanej przy użyciu bonów w jego sklepach.

Zatem w sytuacji, gdy będą Państwo przekazywali Parterom wyłącznie kwotę odpowiadającą łącznej wartości sprzedaży zrealizowanej przy użyciu bonów w ich sklepach, nie można stwierdzić, że będzie dochodzić do dostawy towarów lub świadczenia usług na Państwa rzecz.

W konsekwencji, nie można uznać, że kwoty redystrybuowane przez Spółkę na rzecz Partnerów stanowią podstawę opodatkowania z tytułu usługi marketingowej świadczonej przez Partnera na rzecz Spółki, a Spółce przysługuje z tego tytułu prawo do odliczenia podatku naliczonego. Trudno bowiem uznać, że zwrot przez Spółkę kosztów poniesionych w związku z posłużeniem się bonem przez Konsumentów w sklepach Partnerów (uprzednio otrzymany od Producenta) stanowi wynagrodzenie Partnera za działania marketingowe podejmowane na rzecz Spółki. Nie sposób doszukać się w działaniach Partnera opisanych we wniosku działań promocyjnych na rzecz Spółki. Tym bardziej, że działania Partnera służą promocji również jego działalności handlowej.

Ponadto należy wskazać, że zasady dotyczące dokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zawarte w Dziale XI rozdziale 1 ustawy.

Na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

Przepis art. 106b ust. 2 ustawy stanowi, że:

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów – co do zasady – podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika.

Należy podkreślić, że celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych. Pełni ona bowiem szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt sprzedaży określonych towarów lub usług.

Zatem w sytuacji, gdy między stronami nie dochodzi do świadczenia usług ani do dostawy towarów, wówczas brak jest podstaw do dokumentowania takiego zwrotu kosztów fakturą.

Z opisu sprawy wynika, że jeśli Spółka zwróci Partnerom jedynie koszty, które te podmioty poniosą w związku z posłużeniem się bonem przez konsumentów w ich punktach handlowych, to taki zwrot kosztów nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie usług marketingowych wykonanych przez Partnera na rzecz Spółki, podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, a w konsekwencji nie podlega udokumentowaniu fakturą.

Jak wcześniej wskazano, prawo do odliczenia podatku naliczonego może być rozpatrywane jedynie w odniesieniu do czynności podlegających opodatkowaniu według właściwej stawki podatku VAT. W przedmiotowej sprawie ewentualnie otrzymywana faktura przez Spółkę od Partnerów za usługi marketingowe, z uwagi na fakt, że czynność przekazania wyłącznie kwoty odpowiadającą łącznej wartości sprzedaży zrealizowanej przy użyciu bonów w sklepach Partnerów nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie usług marketingowych przez Partnera na rzecz Spółki, nie dokumentuje czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym, Spółka nie będzie miała prawa do odliczenia podatku VAT, nawet gdyby Partnerzy wystawili na rzecz Spółki faktury dokumentujące zwrot kosztów, które poniosą w związku z posłużeniem się bonem przez konsumentów w ich punktach handlowych jako zapłatę za usługę marketingową.

Podsumowując, kwoty, odpowiadające łącznej wartości sprzedaży zrealizowanej przy użyciu bonów w placówkach Partnerów, które Spółka będzie przekazywać do Partnera, nie stanowią podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ustawy o VAT, usługi marketingowej Partnera na rzecz Spółki i związku z tym nawet gdyby Partner wystawił na rzecz Spółki fakturę VAT to nie powstanie prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego z takiego dokumentu.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 4 należało uznać za prawidłowe.

Państwa wątpliwości dotyczą również ustalenia, czy zwrot przez Producenta na rzecz Spółki części kwot ponoszonych przez nią kosztów marketingowych (np. za przygotowanie ulotek  i gazetek reklamowych, ogłoszeń w środkach masowego przekazu czy w Internecie) stanowi podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 29a ustawy, z tytułu świadczenia usług marketingowych.

Z powołanego wyżej przepisu art. 29a ust. 1 ustawy wynika, że podstawę opodatkowania  w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku.

W tym miejscu należy zauważyć, że strony transakcji mają swobodę przy zawieraniu umowy. Strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Wynika z tego, że strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez obowiązujące przepisy prawa, w tym także przepisy prawa podatkowego. Co do zasady zatem również zwrot poniesionych kosztów pozostawiony jest stronom transakcji, które mogą dowolnie kształtować postanowienia umowy w tym zakresie.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że pomiędzy Producentem a Spółką została zawarta umowa (porozumienie) dotycząca zakresu działań i obowiązków uczestniczących w akcjach marketingowych przeprowadzanych w sklepach Partnerów i Spółki. W ramach tych akcji  – w zamian za dokonanie zakupu towarów Producenta o określonej wartości – nabywca (Konsument) uzyska bon. Bon ten będzie uprawniał do nabycia towarów i usług w placówce, w której doszło do zakupu towaru Producenta. Konsument będzie mógł wybrać dowolny towar/usługę z asortymentu sklepu Partnera lub Spółki.

Jak wskazano we wniosku przedmiotowe akcje marketingowe będą realizowane we wspólnym interesie, tj. Spółki jako zarządzającej siecią handlową, Producenta towarów sprzedawanych w sklepach Spółki i Partnerów oraz Partnerów uczestniczących w akcji. Celem planowanych akcji marketingowych będzie zwiększenie obrotów sieci handlowej, którą Spółka zarządza. Przeprowadzenie akcji będzie prowadziło bowiem do zwiększenia rozpoznawalności marki, pod którą sieć jest prowadzona, pozyskania nowych klientów, ugruntowania pozycji sieci. Korzyści z przeprowadzonych akcji odniesie również Producent, którego towary staną się bardziej atrakcyjne dla konsumentów. Ponadto, także Partner uczestniczący w akcji odniesie korzyść poprzez możliwość przedstawienia klientom atrakcyjnej oferty handlowej. Celem akcji marketingowych nie będzie więc wyłącznie reklama Producenta i jego produktów, ale promocja przede wszystkim placówek handlowych sieci Spółki. Materiały reklamowe przygotowane w ramach przeprowadzonej akcji marketingowej będą zawierały m.in. logo i oznaczenia charakterystyczne dla sieci zarządzanej przez Spółkę (nie tylko wyłącznie dane Producenta lub jego towarów).

Organizatorem akcji marketingowych będzie Spółka, która będzie tworzyła regulamin określający m.in. warunki przyznania i realizacji bonów oraz która będzie zarządzała całą akcją. Spółka będzie również zobowiązana do wydawania bonów osobom uprawnionym oraz rozpatrywania ewentualnych reklamacji. Ponadto z ustaleń pomiędzy stronami wynika, że po stronie Spółki istnieje obowiązek przeprowadzenia akcji informacyjnej o planowanych działaniach marketingowych, czy ma to być akcja bilboardowa, ulotkowa, w środkach masowego przekazu itp.

Natomiast Partnerzy uczestniczący w akcjach marketingowych będą zobowiązani m.in. do odpowiedniego oznaczenia sklepu (np. plakatami), koordynowania ze Spółką działań marketingowych, w tym informowania o wartości sprzedaży z użyciem bonów, informowania konsumentów o szczegółach akcji, udostępniania/doręczania konsumentom ulotek  z informacją o akcji. Partnerzy uczestniczący w akcji będą również drukowali na własny koszt przygotowane przez Spółkę cyfrowe wersje materiałów reklamowych. Podstawowym obowiązkiem Partnera w ramach przeprowadzanej akcji marketingowej będzie przyjęcie bonu od konsumenta i wydanie mu towaru/usługi. Partner nie będzie stroną umowy  z Producentem.

Jeżeli chodzi o rolę Producenta w planowanych akcjach marketingowych, to będzie on finalnie ponosił koszt wynikający z realizacji bonów. Producent będzie bowiem zobowiązany – na podstawie przekazanych mu danych – do zwrotu wskazanych kosztów. Z tego tytułu Producent przekaże Spółce kwotę odpowiadającą łącznej wartości sprzedaży zrealizowanej przy użyciu bonów w sieci. Następnie Spółka przekaże danemu Partnerowi kwotę odpowiadającą łącznej wartości sprzedaży zrealizowanej przy użyciu bonów w sklepach danego Partnera.

Ponadto, Producent będzie mógł (według swojego uznania, nie będzie jednak do tego zobowiązany) ogłosić (poinformować) o przeprowadzanej akcji marketingowej (np. na swojej stronie internetowej). Jednocześnie z ustaleń między stronami wynika, że Producent ustali limit, do którego będzie partycypował w kosztach akcji marketingowych, o których mowa we wniosku.

Z powyższego wynika, że akcja marketingowa realizowana przez Spółkę w porozumieniu  z Producentem, ma na celu nie tylko promowanie placówek handlowych należących do sieci Spółki, ale również reklamę Producenta i jego produktów. W materiałach reklamowych przygotowanych w ramach prowadzonej akcji marketingowej przez Spółkę będą znajdowały się również dane Producenta i jego towarów.

Spółka jako organizator i zarządzający całą akcją marketingową na podstawie umowy zawartej z Producentem będzie podejmowała szereg działań mających na celu m.in. reklamę działalności Producenta, w tym dokona zakupu usług od agencji reklamowych i drukarni, będzie koordynowała akcję reklamową w środkach masowego przekazu czy przygotuje cyfrowe wersje ulotek i plakatów. Spółka otrzyma od Producenta zwrot kosztów zakupu usług od podmiotów trzecich z tytułu podjętych działań promocyjnych oraz zryczałtowane wynagrodzenie pokrywające koszty własne.

W świetle powyższego – pomiędzy Spółką a Producentem będzie istniał stosunek prawny, wynikający z zawartej umowy (porozumienia) odnoszącej się do planowanych akcji marketingowych, na podstawie którego Spółka podejmie działania marketingowe na rzecz Producenta. W zamian za te działania Spółka otrzyma od Producenta zwrot kosztów z tytułu zakupionych od osób trzecich usług związanych z promocją akcji marketingowej oraz zryczałtowane wynagrodzenie pokrywające koszty własne poniesione w związku  z organizacją akcji. Kwoty otrzymane w tym zakresie od Producenta należy uznać za wynagrodzenie z tytułu usługi marketingowej wykonanej przez Spółkę na rzecz Producenta.

Należy stwierdzić, że zwrot przez Producenta na rzecz Spółki kwot ponoszonych przez niego kosztów marketingowych należy uznać za wynagrodzenie płacone przez Producenta za usługi świadczone przez Spółkę na jego rzecz. Koszty te, na które składają się koszty zakupionych usług od podmiotów trzecich (np. agencji reklamowych, drukami) są realizowane  w porozumieniu z Producentem, i niewątpliwie stanowią element usługi marketingowej,  z której to przeprowadzenia korzyści, w postaci zwiększenia poziomu sprzedaży towarów, odniesie również Producent.

Mając na uwadze powyższe, należy uznać, że zwrot przez Producenta na rzecz Spółki części kwot ponoszonych przez nią kosztów marketingowych (np. za przygotowanie ulotek  i gazetek reklamowych, ogłoszeń w środkach masowego przekazu czy w Internecie) stanowi podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 29a ustawy, z tytułu świadczenia usług marketingowych.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 5 należało uznać za prawidłowe

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Podkreślić należy, iż Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu  i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach przedstawionego przez Państwa opisu sprawy. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem sprawy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo  o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).