Interpretacja indywidualna z dnia 20 września 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.375.2023.1.RK

W związku z zawartą umową Konsorcjum nie będą Państwo zobowiązani do sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych, o której mowa w art. 11k ustawy o CIT, gdyż umowa Konsorcjum została zawarta pomiędzy podmiotami niepowiązanymi, a zatem warunki tej umowy nie zostały ustalone lub narzucone w wyniku istniejących powiązań zgodnie z art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.

Interpretacja indywidualna - stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie braku:

• powstania obowiązków dokumentacyjnych w stosunku do zawartej Umowy Konsorcjum - jest prawidłowe;
• istnienia powiązań pomiędzy Partnerami w wyniku zawartej Umowy Konsorcjum - jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 lipca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, który dotyczy określenia obowiązków dokumentacyjnych w zakresie cen transferowych wynikających z powiązań pomiędzy Partnerami Konsorcjum.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Realizacja Inwestycji w modelu Konsorcjum

Spółka S.A. (dalej: „Spółka B. „Wnioskodawca”) jest spółką akcyjną z siedzibą w Polsce należącą do globalnego koncernu. Na rynku polskim Spółka B. działa od ponad 25 lat, prowadząc działalność na terenie całego kraju poprzez biura w (...) i przedstawicielstwo w (...). Spółka B. specjalizuje się w realizacji kompleksowych projektów budowlanych w obszarach budownictwa kubaturowego i infrastrukturalnego i w tym zakresie wykonuje prace projektowe, roboty budowlano-montażowe, branżowe uzgodnienia i ekspertyzy, uczestniczy w procedowaniu decyzji administracyjnych, przekazuje skończone obiekty do użytku.

W dniu 10 lutego 2023 roku, Spółka B. zawarła z innym podmiotem - spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce („Spółka A”) umowę o współpracy („Umowa o współpracy”). Umowa o współpracy została zawarta w celu wspólnego uczestnictwa w postępowaniu przetargowym na budowę centrum przetwarzania danych (dalej: „Inwestycja”) na rzecz inwestora - spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce („Inwestor”), w tym, w celu wspólnego złożenia oferty Inwestorowi, zawarcia z Inwestorem umowy („Kontrakt”) i realizacji Inwestycji przez Spółkę B. oraz Spółkę A działające wspólnie jako wykonawca.

W następstwie zawarcia i wykonywania Umowy o współpracy, Spółka B. oraz Spółka A złożyli Inwestorowi ofertę na realizację Inwestycji. Oferta ta została wybrana przez Inwestora jako najkorzystniejsza.

W celu uzgodnienia oraz sformalizowania zasad wspólnej realizacji Inwestycji na rzecz Inwestora, w dniu 30 maja 2023 r. Spółka B. oraz Spółka A zawarli umowę konsorcjum ("Umowa Konsorcjum"), w ramach której Spółka B. występuje w roli tzw. lidera Konsorcjum. Wspólny dla Partnerów cel gospodarczy zawiązania Konsorcjum został opisany jako „zawarcie Kontraktu i realizacja przedmiotu Kontraktu zgodnie z warunkami Kontraktu i postanowieniami Umowy Konsorcjum, w sposób zapewniający osiągnięcie przez Strony zakładanego zysku”.

Należy wskazać, że realizacja podobnych projektów inwestycyjnych w modelu konsorcjum jest rozwiązaniem powszechnym na rynku, które również w ocenie Partnerów najlepiej spełni założenia planowanej Inwestycji i odpowie na potrzeby Inwestora. Partnerzy oczekują, że efektem opisanej formuły współpracy (model konsorcjum) będzie prowadzenie Inwestycji przez Partnerów na rzecz Inwestora w sposób zorganizowany, skoordynowany, z uwzględnieniem jednolitych, wysokich standardów działania. Ponadto, model konsorcjum w prawidłowy sposób odzwierciedli charakter współpracy Spółki B. i Spółki A oraz ich role w procesie realizacji Inwestycji.

W treści Umowy Konsorcjum uzgodniono m.in., że:

A.Partnerzy uczestniczą w zyskach i stratach Konsorcjum w stosunku 60% (Spółka B.) - 40% (Spółka A); („Udziały”).

B.„Liderem” Konsorcjum jest Spółka B..

C.Spółka B. jako lider Konsorcjum jest podmiotem upoważnionym do: podpisania Kontraktu z Inwestorem, występowania w imieniu Konsorcjum, zaciągania zobowiązań i otrzymywania zleceń dla i w imieniu każdego lub obu Partnerów, reprezentowania Konsorcjum wobec Inwestora i jego przedstawicieli oraz otrzymywania od nich wszelkich instrukcji, składania oświadczeń woli w ramach obowiązków wynikających z Kontraktu oraz Umowy Konsorcjum. Przed podpisaniem Kontraktu, Spółka A dostarczy liderowi Konsorcjum stosowne pełnomocnictwo.

D.Ponadto, lider Konsorcjum zawrze odpowiednie umowy ubezpieczenia Kontraktu (CAR oraz OC) w imieniu Konsorcjum, a koszty tych ubezpieczeń (w szczególności, składka ubezpieczeniowa) zostaną podzielone pomiędzy Partnerów proporcjonalnie do ich Udziałów. Niezależnie od powyższego, Partnerzy ubezpieczą na własny koszt, w zakresie i na warunkach określonych Kontraktem: swoich pracowników zatrudnionych przy wykonaniu przedmiotu Kontraktu w zakresie następstw nieszczęśliwych wypadków; swoje mienie znajdujące się na terenie budowy, w tym sprzęt wykorzystywany do realizacji prac w ramach Kontraktu.

E.O ile Umowa Konsorcjum lub Porozumienie Wykonawcze nie stanowi inaczej, prowadzenie spraw Konsorcjum przez Partnerów będzie odbywać się wspólnie poprzez podejmowanie odpowiednich decyzji przez Radę Konsorcjum na zasadach opisanych w Umowie Konsorcjum oraz Porozumieniu Wykonawczym (zdefiniowanym poniżej). Celem Rady Konsorcjum jest ustalanie zasad i kierunków w zakresie prowadzenie spraw Konsorcjum.

F.Do obowiązków i uprawnień lidera Konsorcjum należy w szczególności:

• zawarcie z Inwestorem Kontraktu w imieniu i na rzecz obu Partnerów;
• administrowanie Kontraktem;
• współpraca z Inwestorem i jego personelem;
• rozliczanie z Inwestorem wykonanego przez Partnerów przedmiotu Kontraktu;
• występowanie w imieniu i na rzecz obu Partnerów w sprawach ewentualnych robót dodatkowych, zamiennych lub zaniechanych.

G.Liderowi Konsorcjum należne jest z tytułu pełnienia swojej funkcji wynagrodzenie, którego wysokość zostanie ustalona w Porozumieniu Wykonawczym jako określony procent wartości Kontraktu. Wynagrodzenie to będzie dokumentowane fakturami VAT wystawianymi przez Spółkę B.

H.Fakturowanie i rozliczanie przedmiotu Kontraktu z Inwestorem będzie dokonywane przez Spółkę B. jako lidera Konsorcjum, zgodnie z warunkami Kontraktu i wzorami dokumentów rozliczeniowych, którymi będą faktury VAT obejmujące łączną wartość robót rozliczanych w danym okresie zgodnie z zasadami przyjętymi przez strony w Kontrakcie. O wystawieniu faktury VAT na Inwestora Spółka B. niezwłocznie poinformuje Spółkę A.

I.Inwestor będzie dokonywać płatności na wskazany do rozliczeń rachunek bankowy lidera Konsorcjum.

J.Płatności na rzecz Spółki A dokonywane będą z ww. rachunku po otrzymaniu odpowiedniej płatności od Inwestora, na podstawie dokumentów rozliczeniowych wystawionych przez Spółkę A na lidera Konsorcjum, odpowiednio do Udziału Spółki A w Konsorcjum.

K.Zatrudnienie podwykonawców będzie odbywać się na zasadach określonych w Kontrakcie. W zależności od przedmiotu robót zlecanych danemu podwykonawcy, umowa z podwykonawcą zostanie zawarta albo „przez Konsorcjum” (tj. obu Partnerów łącznie), albo przez jednego z Partnerów, zgodnie z decyzją Rady Konsorcjum.

L.Do czasu odmiennego ustalenia przez Partnerów przyjęto, iż nie mogą oni domagać się podziału i wypłaty zysków z tytułu realizacji Kontraktu przed zakończeniem realizacji prac objętych Kontraktem.

M.Za zobowiązania Konsorcjum wobec Inwestora wynikające z niewykonania lub nienależytego wykonania Kontraktu, Partnerzy Strony odpowiadają solidarnie na zasadzie art. 366 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. „Kodeks cywilny” (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 z późn. zm.), z zastrzeżeniem wzajemnych roszczeń regresowych między Partnerami.

N.Umowa Konsorcjum została zawarta na czas oznaczony do dnia spełnienia przez Konsorcjum wszystkich zobowiązań lub wykonania wszystkich uprawnień wynikających z lub pozostających w związku z Kontraktem oraz (co do zasady) zakończenia rozliczeń pomiędzy Partnerami wynikających lub pozostających w związku z Kontraktem.

O.Zawarcie Umowy Konsorcjum nie stanowi zawarcia umowy spółki, w szczególności spółki cywilnej.

Na moment złożenia niniejszego wniosku, Umowa Konsorcjum została zawarta, jednak co do zasady nie jest jeszcze wykonywana - Partnerzy nie dokonują jeszcze wzajemnych rozliczeń i płatności związanych z Inwestycją.

Kontrakt z Inwestorem zostanie zawarty "przez Konsorcjum", tj. obu Partnerów działających łącznie jako strony Kontraktu z Inwestorem (przy czym w praktyce możliwe jest podpisanie Kontraktu przez Spółkę B. jako lidera reprezentującego Konsorcjum w relacjach z Inwestorem na podstawie pełnomocnictwa udzielonego przez Spółkę A).

Również faktury VAT za usługi świadczone przez Partnerów na rzecz Inwestora będą wystawiane przez lidera Konsorcjum, tj. Spółkę B.; faktury VAT wystawiane przez Spółkę B. jako lidera Konsorcjum będą opiewać na całość wynagrodzenia należnego Konsorcjum za cały zakres robót wykonanych przez Konsorcjum w danym okresie rozliczeniowym. Jest to rozwiązanie powszechnie wdrażane i akceptowane w praktyce gospodarczej, w szczególności w sytuacji, gdy kontrahent konsorcjum (tu: Inwestor) oczekuje, że będzie otrzymywać faktury od jednego podmiotu i regulować płatności tylko na jeden rachunek bankowy. Zatem we wdrażanym przez Partnerów modelu konsorcjum, Partnerzy nie będą wystawiać na rzecz Inwestora odrębnych faktur VAT, ale wykonywane przez nich roboty będą obejmowane fakturami wystawianymi przez Spółkę B. jako lidera na łączną wartość robót wykonanych w danym okresie.

Na moment złożenia niniejszego wniosku, Kontrakt z Inwestorem nie został jeszcze podpisany. Jednakże, w dniu 6 czerwca 2023 r. Partnerzy zawarli z Inwestorem zamówienie („Zamówienie”), na podstawie którego Inwestor zlecił Konsorcjum rozpoczęcie przygotowania projektu wykonawczego dla Inwestycji oraz rozpoczęcie prac przygotowawczych i innych prac wstępnych dotyczących Inwestycji. Partnerzy postanowili, że postanowienia Umowy Konsorcjum dotyczące Kontraktu znajdują zastosowanie również do Zamówienia. W konsekwencji wykonywania przez Konsorcjum Zamówienia, w dniu 30 czerwca 2023 r. wystawione zostało przejściowe świadectwo płatności, na podstawie którego w dniu 4 lipca 2023 r. Spółka B. jako lider Konsorcjum wystawił na Inwestora pierwszą fakturę dotyczącą Inwestycji.

Odnośnie do relacji pomiędzy Konsorcjum a podwykonawcami, Partnerzy dopuszczają zarówno możliwość zawierania umów z podwykonawcami „przez Konsorcjum”, tj. obu Partnerów działających łącznie jako strony umowy z podwykonawcą, jak też przez tylko jednego z Partnerów. Obie te możliwości zostały przewidziane w Umowie Konsorcjum. Konsekwentnie, faktury wystawiane przez podwykonawców mogą być adresowane na każdego z Partnerów i przez niego opłacane, zależnie od okoliczności.

Celem doprecyzowania zasad swojej współpracy, Partnerzy zobowiązali się ponadto uzgodnić i zawrzeć porozumienie wykonawcze („Porozumienie Wykonawcze”), uszczegóławiające postanowienia Umowy Konsorcjum, w tym sposób zarządzania i organizacji Kontraktu z Inwestorem, jak również zasad rozliczeń Partnerów w ich wzajemnych relacjach i w relacjach z podwykonawcami. Treść Porozumienia Wykonawczego została już w zasadniczej części wynegocjowana, jednak nie zostało ono jeszcze formalnie podpisane. Porozumienie Wykonawcze stanie się integralną częścią Umowy Konsorcjum.

Celem zawarcia Porozumienia Wykonawczego będzie określenie zasad współdziałania Partnerów przy realizacji Kontraktu celem wykonania robót objętych Kontraktem w sposób zapewniający osiągniecie przez Strony zakładanego zysku. W Porozumieniu Wykonawczym znajdą się w szczególności postanowienia dotyczące sposobu prowadzenia spraw Konsorcjum, w tym, zdefiniowanie roli i kompetencji Rady Konsorcjum oraz Kierownictwa Kontraktu.

Istotnym elementem Porozumienia Wykonawczego będą ustalenia dotyczące zasad definiowania oraz rozliczania:

• przychodów Konsorcjum, tj. (i) przychodów uzyskiwanych przez Konsorcjum od Inwestora z tytułu realizacji Kontraktu oraz (ii) wszelkich innych przychodów uzyskiwanych przez Konsorcjum (Partnerów Konsorcjum) z tytułu lub w związku z jego działalnością,
• kosztów Konsorcjum, w tym: (i) bezpośrednich kosztów związanych z realizacją Inwestycji ponoszonych przez Partnerów (lub jednego z Partnerów), w tym, na rzecz podwykonawców, dostawców lub innych kontrahentów, z tytułu lub w związku z wykonywaniem przedmiotu Kontraktu; (ii) kosztów osobowych kadry budowy ponoszonych przez każdego z Partnerów z tytułu zatrudnienia swoich pracowników przy wykonywaniu przedmiotu Kontraktu lub zatrudnienia w innym zakresie w związku z działalnością Konsorcjum; (iii) kosztów umów ubezpieczenia Kontraktu (OC i CAR); (iv) kosztów zabezpieczenia należytego wykonania Kontraktu, zabezpieczenia na okres gwarancji i rękojmi oraz zabezpieczenia zwrotu udzielanych zaliczek; (v) kosztów ewentualnych kar umownych lub innych kosztów naliczonych przez Inwestora z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania Kontraktu lub obowiązków wynikających z Kontraktu; (vi) kosztów zabezpieczenia ryzyka walutowego; (vii) kosztów opracowania oferty na realizację Kontraktu; (viii) innych kosztów związanych z Inwestycją (np. koszty finansowe) - o ile wymienione w pkt (i) - (viii) koszty spełnią kryteria przewidziane w Porozumieniu Wykonawczym.

Relacja pomiędzy Partnerami:

Odnośnie do relacji pomiędzy Partnerami Konsorcjum, to należy wskazać, że:

• żaden z Partnerów nie posiada, bezpośrednio lub pośrednio, udziałów w kapitale drugiego z Parterów;
• żaden z Partnerów nie posiada, bezpośrednio lub pośrednio, praw głosu w organach kontrolnych, stanowiących lub zarządzających drugiego z Partnerów;
• żaden z Partnerów nie posiada, bezpośrednio lub pośrednio, udziałów lub praw do udziału w zyskach, stratach, lub majątku, lub ich ekspektatywy lub udziałów w kapitale drugiego z Partnerów;
• żadna osoba fizyczna działająca w ramach Partnera nie posiada faktycznej zdolności do wpływania na podejmowanie kluczowych decyzji gospodarczych przez drugiego z Partnerów,
• nie istnieje podmiot trzeci, który posiadałby, bezpośrednio lub pośrednio, udziały w kapitale obu Parterów;
• nie istnieje podmiot trzeci, który posiadałby, bezpośrednio lub pośrednio, prawa głosu w organach kontrolnych, stanowiących lub zarządzających obu Partnerów;
• nie istnieje podmiot trzeci, który posiadałby, bezpośrednio lub pośrednio, udziały lub prawa do udziału w zyskach, stratach, lub majątku, lub ich ekspektatywy lub udziałów w kapitale obu Partnerów;
• nie istnieje podmiot trzeci, która posiadałby faktyczną zdolność do wpływania na podejmowanie kluczowych decyzji gospodarczych przez obu z Partnerów.

Pytanie

Czy Partnerzy nie będą zobowiązani do sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych, o której mowa w art. 11k Ustawy o CIT - z uwagi na fakt, że w świetle art. 11a ust. 1 pkt 4 Ustawy o CIT, Spółka B. oraz Spółka A nie są podmiotami powiązanymi względem siebie, jak również powiązań takich nie kreuje zawarta przez Partnerów Umowa Konsorcjum?

Państwa stanowisko w sprawie

W opinii Wnioskodawcy, Partnerzy nie będą zobowiązani do sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych, o której mowa w art. 11k Ustawy o CIT, gdyż Spółka B. oraz Spółka A nie są podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 Ustawy o CIT - ani względem siebie, ani też „względem Konsorcjum” (które w ogóle nie jest „podmiotem” w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 2 Ustawy o CIT).

Uzasadnienie

Charakter Umowy Konsorcjum w świetle Ustawy o CIT

Umowa konsorcjum należy do umów tzw. nienazwanych - umowa ta nie występuje ani w prawie cywilnym, ani podatkowym. Wyjątkiem jest prawo bankowe, które wymienia konsorcjum bankowe. Zawieranie porozumień o charakterze konsorcjum jest jednak dopuszczalne w ramach swobody umów, przewidzianej w art. 353(1) Kodeksu cywilnego. Powołany przepis przewiduje, że "Strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego".

Umowa konsorcjum jest umową gospodarczą co najmniej dwóch przedsiębiorców, zawartą w celu realizacji wspólnego przedsięwzięcia, dla odniesienia wspólnych korzyści, przy jednoczesnej solidarnej odpowiedzialności wykonawców (konsorcjantów) za wykonanie umowy. Celem zawiązania konsorcjum jest najczęściej wspólne działanie przy realizacji określonego przedsięwzięcia gospodarczego, które ze względu na potencjał finansowy lub też zakres przedmiotowy przekracza możliwości jednego tylko podmiotu.

Zawarcie umowy konsorcjum nie ma na celu powstania nowego podmiotu gospodarczego, lecz stanowi jedynie porozumienie stron takiej umowy dla osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego. Konsorcjum nie jest jednak podmiotem gospodarczym, nie posiada osobowości prawnej ani podmiotowości prawnej, nie musi być rejestrowane, ani mieć odrębnej nazwy, czy też siedziby. Zawierając umowę konsorcjum partnerzy mogą określić, kto będzie reprezentował konsorcjum na zewnątrz (lider), przy czym może to być jeden z konsorcjantów, kilku konsorcjantów lub osoba trzecia. Konsorcjum nie posiada wspólnego majątku, chociaż zazwyczaj ma wspólny rachunek rozliczeniowy, a płatności z tytułu zobowiązań i należności konsorcjum regulowane są w praktyce za pośrednictwem lidera reprezentującego konsorcjum.

Umowa konsorcjum z reguły wiąże podmioty na czas określony, najczęściej oznaczony osiągnięciem celu, do którego konsorcjum zostało powołane - bowiem celem zawiązania konsorcjum jest najczęściej wspólne działanie w realizacji konkretnego przedsięwzięcia gospodarczego, które ze względu na potencjał finansowy lub też szeroki zakres przedmiotowy przekracza możliwości jednego tylko podmiotu. Podmioty tworzące konsorcjum zachowują niezależność w działaniach nieobjętych umową zaś w działaniach konsorcjum realizują wspólne zadanie objęte porozumieniem. Rozliczenia pomiędzy konsorcjantami są sprawą wewnętrzną i pozostają poza sferą rozliczeń z klientem konsorcjum (zamawiającym). Konsorcjum stanowi jedynie określony w umowie sposób uregulowania rozliczeń pomiędzy stronami tworzącymi konsorcjum (m in. przychodów i kosztów ze wspólnego przedsięwzięcia) oraz wprowadza zasady, którymi strony powinny kierować się w kontaktach między sobą, jak i z zamawiającym.

Artykuł 1 Ustawy o CIT wymienia podmioty, które są podatnikami w rozumieniu tej ustawy. W świetle powyższego przepisu, Konsorcjum nie jest podatnikiem podatku CIT, gdyż nie stanowi żadnego ze wskazanych w nim podmiotów. Podatnikami podatku CIT są zatem wyłącznie Partnerzy Konsorcjum, tj. Spółka B. oraz Spółka A.

Definicja podmiotów powiązanych:

W świetle art. 11a ust. 1 pkt 4 Ustawy o CIT, ilekroć jest mowa o podmiotach powiązanych - oznacza to:

a)podmioty, z których jeden podmiot wywiera znaczący wpływ na co najmniej jeden inny podmiot, lub

b)podmioty, na które wywiera znaczący wpływ: (i) ten sam inny podmiot lub (ii) małżonek, krewny lub powinowaty do drugiego stopnia osoby fizycznej wywierającej znaczący wpływ na co najmniej jeden podmiot, lub

c)spółkę niebędącą osobą prawną i jej wspólnika, lub,

 ca) spółkę, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1, i jej komplementariusza, lub

 cb) spółkę, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1a, i jej wspólnika, lub

d)podatnika i jego zagraniczny zakład, a w przypadku podatkowej grupy kapitałowej - spółkę kapitałową wchodzącą w jej skład i jej zagraniczny zakład.

Artykuł 11a ust. 1 pkt 2 Ustawy o CIT wskazuje, że przez wywieranie znaczącego wpływu, o którym mowa powyżej, rozumie się:

1)posiadanie bezpośrednio lub pośrednio co najmniej 25%:

a)udziałów w kapitale lub

b)praw głosu w organach kontrolnych, stanowiących lub zarządzających, lub

c)udziałów lub praw do udziału w zyskach, stratach, lub majątku, lub ich ekspektatywy, w tym jednostek uczestnictwa i certyfikatów inwestycyjnych, lub,

2)faktyczną zdolność osoby fizycznej do wpływania na podejmowanie kluczowych decyzji gospodarczych przez osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, lub

3)pozostawanie w związku małżeńskim albo występowanie pokrewieństwa lub powinowactwa do drugiego stopnia.

Zgodnie z art. 11a ust. 3 Ustawy o CIT, posiadanie pośrednio udziału lub prawa, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, oznacza sytuację, w której jeden podmiot posiada w drugim podmiocie zdefiniowany w tym przepisie udział lub prawo za pośrednictwem innego podmiotu lub większej liczby podmiotów.

Z kolei na podstawie art. 11a ust. 1 pkt 2 Ustawy o CIT, przez „podmiot” rozumie się osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej oraz zagraniczny zakład.

Odnosząc się do tego ostatniego przepisu należy wskazać, że jak to opisano w ramach zdarzenia przyszłego, w zgodnej intencji Partnerów, zawarcie przez nich Umowy Konsorcjum nie stanowi zawarcia umowy spółki, w szczególności spółki cywilnej, o której mowa w art. 860 i nast. Kodeksu cywilnego. Umowa Konsorcjum jest wyłącznie umową regulującą współpracę dwóch odrębnych podmiotów (i odrębnych podatników podatku dochodowego od osób prawnych), zawieraną przez Partnerów w celu realizacji wspólnego przedsięwzięcia. Konsorcjum nie posiada osobowości prawnej ani podmiotowości prawnej. Z analizy art. 1 Ustawy o CIT wynika, że zawarcie Umowy Konsorcjum nie prowadzi także do powstania nowego podatnika podatku dochodowego od osób prawnych: podatnikami podatku CIT są wyłącznie Partnerzy Konsorcjum, tj. Spółka B. oraz Spółka A.

Mając na uwadze przedstawione w zdarzeniu przyszłym okoliczności dotyczące relacji pomiędzy Partnerami, Wnioskodawca stwierdza, że Spółka B. nie jest powiązany ze Spółką A w rozumieniu przepisu art. 11a ust. 1 pkt 4 Ustawy o CIT, gdyż:

• Spółka B. nie wywiera znaczącego wpływu na Spółkę A,
• Spółka A nie wywiera znaczącego wpływu na Spółkę B.,
• nie istnieje inny podmiot, który wywierałby znaczący wpływ zarówno na Spółkę B. jak i na Spółkę A.

Ponadto, nie można także mówić o „powiązaniu” w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 Ustawy o CIT pomiędzy Partnerem a Konsorcjum jako odrębnym podmiotem, gdyż z treści art. 11a ust. 1 pkt 2 Ustawy o CIT wynika, że Konsorcjum, o którym mowa w opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym, nie jest „podmiotem” w rozumieniu tego przepisu – w szczególności, nie jest ani osobą prawną, ani też jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej.

Obowiązek sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych

Zgodnie z art. 11k ust. 1 Ustawy o CIT, podmioty powiązane są obowiązane do sporządzania w postaci elektronicznej lokalnej dokumentacji cen transferowych za rok podatkowy, w terminie do końca dziesiątego miesiąca po zakończeniu roku podatkowego, w celu wykazania, że ceny transferowe zostały ustalone na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane.

Jednakże, jak wykazano powyżej, Spółka B. nie jest powiązany ze Spółką A w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 Ustawy o CIT. Nie można też mówić o powiązaniu w rozumieniu tego przepisu pomiędzy Partnerami a Konsorcjum jako odrębnym podmiotem, gdyż z treści art. 11a ust. 1 pkt 2 Ustawy o CIT wynika, że Konsorcjum nie jest „podmiotem” w znaczeniu tego przepisu.

Wobec powyższego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że obowiązek dokumentacyjny, o którym mowa w art. 11k ust. 1 Ustawy o CIT nie będzie mieć zastosowania w okolicznościach zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku, gdyż obowiązek ten dotyczy wyłącznie podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 Ustawy o CIT.

W świetle przedstawionej analizy, stanowisko zaprezentowane przez Wnioskodawcę należy uznać za uzasadnione.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r. poz. 2193) zmieniono przepisy m.in. w zakresie cen transferowych. Od 1 stycznia 2019 r. zasady dokumentacji cen transferowych ujęte zostały w Rozdziale 1a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”).

Odnosząc się do ww. przepisów należy wskazać, że zgodnie z art. 11k ust. 1, 2 i 3 ustawy o CIT:

1. Podmioty powiązane są obowiązane do sporządzania w postaci elektronicznej lokalnej dokumentacji cen transferowych za rok podatkowy, w terminie do końca dziesiątego miesiąca po zakończeniu roku podatkowego, w celu wykazania, że ceny transferowe zostały ustalone na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane.

2. Lokalna dokumentacja cen transferowych jest sporządzana dla transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym, której wartość przekracza w roku podatkowym następujące progi dokumentacyjne:

1) 10 000 000 zł - w przypadku transakcji towarowej;

2) 10 000 000 zł - w przypadku transakcji finansowej;

3) 2 000 000 zł - w przypadku transakcji usługowej;

4) 2 000 000 zł - w przypadku innej transakcji niż określona w pkt 1-3.

3. Progi dokumentacyjne są ustalane odrębnie dla:

1) każdej transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym niezależnie od przyporządkowania transakcji kontrolowanej do transakcji towarowych, finansowych, usługowych albo innych transakcji;

2) strony kosztowej i przychodowej.

Według art. 11a ust. 1 pkt 4 i 6 ustawy o CIT:

Ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o:

4.podmiotach powiązanych - oznacza to:

a)podmioty, z których jeden podmiot wywiera znaczący wpływ na co najmniej jeden inny podmiot, lub

b)podmioty, na które wywiera znaczący wpływ:

- ten sam inny podmiot lub

- małżonek, krewny lub powinowaty do drugiego stopnia osoby fizycznej wywierającej znaczący wpływ na co najmniej jeden podmiot, lub

c)spółkę niebędącą osobą prawną i jej wspólnika, lub

ca) spółkę, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1, i jej komplementariusza, lub

cb) spółkę, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1a, i jej wspólnika, lub

d)podatnika i jego zagraniczny zakład, a w przypadku podatkowej grupy kapitałowej - spółkę kapitałową wchodzącą w jej skład i jej zagraniczny zakład;

6.transakcji kontrolowanej - oznacza to identyfikowane na podstawie rzeczywistych zachowań stron działania o charakterze gospodarczym, w tym przypisywanie dochodów do zagranicznego zakładu, których warunki zostały ustalone lub narzucone w wyniku powiązań.

Stosownie do art. 11a ust. 2 ustawy o CIT:

Przez wywieranie znaczącego wpływu, o którym mowa w ust. 1 pkt 4 lit. a i b, rozumie się:

1) posiadanie bezpośrednio lub pośrednio co najmniej 25%:

a) udziałów w kapitale lub

b) praw głosu w organach kontrolnych, stanowiących lub zarządzających, lub

c) udziałów lub praw do udziału w zyskach, stratach, lub majątku, lub ich ekspektatywy, w tym jednostek uczestnictwa i certyfikatów inwestycyjnych, lub

2) faktyczną zdolność osoby fizycznej do wpływania na podejmowanie kluczowych decyzji gospodarczych przez osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, lub

3) pozostawanie w związku małżeńskim albo występowanie pokrewieństwa lub powinowactwa do drugiego stopnia.

Ważnym celem wprowadzenia powyższych regulacji jest uproszczenie przepisów podatkowych, a także zmniejszenie obciążeń o charakterze biurokratycznym i administracyjnym dla przedsiębiorców, w szczególności małych i średnich przedsiębiorstw. Nowe przepisy wpisują się w pakiet działań legislacyjnych, których celem jest uszczelnienie systemu podatkowego, w szczególności w zakresie podatków dochodowych tak, aby zapewnić powiązanie wysokości podatku, płaconego przez duże przedsiębiorstwa, w szczególności międzynarodowe, z faktycznym miejscem uzyskiwania przez nie dochodu.

W myśl art. 11c ust. 1 ustawy o CIT:

Podmioty powiązane są obowiązane ustalać ceny transferowe na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane.

Natomiast z art. 11c ust. 2 ustawy o CIT wynika, że:

Jeżeli w wyniku istniejących powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane, i w wyniku tego podatnik wykazuje dochód niższy (stratę wyższą) od tego, jakiego należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały, organ podatkowy określa dochód (stratę) podatnika bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

W tym miejscu wskazać należy, że cytowane regulacje są przepisami szczególnymi i dotyczą podmiotów powiązanych osobowo lub kapitałowo. Pozostawanie w związku kapitałowym lub osobowym nie jest w jakikolwiek sposób sankcjonowane. Znaczenie podatkowe ma natomiast wykorzystywanie powiązań i związków do zmiany poziomu opodatkowania wbrew obowiązkowi ustawowemu. Przesłanką zastosowania art. 11c ustawy o CIT nie jest tylko sam fakt wystąpienia powiązań, o których mowa w art. 11a ust. 1 i 2, lecz wykorzystywanie tych powiązań do zmiany poziomu opodatkowania (uchylania się od opodatkowania). U podstaw regulacji zawartej w tym przepisie leży założenie, by wszelkie transakcje były zgodne z warunkami rynkowymi, tj. warunkami, jakie uzgodniłyby podmioty niezależne, znajdujące się w takiej samej lub w zbliżonej sytuacji.

Wskazać także należy, że umowa konsorcjum jest umową gospodarczą, co najmniej dwóch przedsiębiorców, zawartą w celu realizacji wspólnego przedsięwzięcia, dla odniesienia wspólnych korzyści, przy solidarnym ponoszeniu ryzyka. Zawarcie umowy o wspólne przedsięwzięcie gospodarcze - „umowy konsorcjum” nie ma na celu powstania nowego swoistego podmiotu gospodarczego, lecz stanowi porozumienie istniejących stron w zakresie realizacji wspólnego celu gospodarczego. Wspólne przedsięwzięcia charakteryzuje to, że dwóch lub więcej wspólników przedsięwzięcia jest związanych ustaleniami umownymi oraz, że owe ustalenia umowne ustanawiają sprawowanie współkontroli. Działalność wykonywana w ramach wspólnego przedsięwzięcia może być wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły, jednakże do uznania takiej działalności za wspólne przedsięwzięcie wystarczy jednokrotne jej wykonanie, nie musi to być więc działalność nastawiona na wykonanie w sposób powtarzający się.

Celem zawiązania konsorcjum jest najczęściej wspólne działanie w realizacji konkretnego przedsięwzięcia gospodarczego, które ze względu na potencjał finansowy, logistyczny, techniczny lub organizacyjny przekracza możliwości jednego podmiotu. Ponieważ prawo nie wyszczególnia umowy konsorcjum, należy ona do tzw. umów nienazwanych. Konsorcjum zwykle nie jest spółką prawa handlowego, nie ma własnej osobowości prawnej, nie jest odrębnym podmiotem gospodarczym, nie musi więc być rejestrowane, nie musi mieć odrębnej nazwy ani też siedziby. Podmioty tworzące konsorcjum są niezależne w swoich dotychczasowych działaniach (czyli działaniach nie związanych z konsorcjum), a w działaniach konsorcjum realizują wspólną politykę finansową objętą porozumieniem.

Zgodnie z cywilistyczną zasadą swobody umów, wyrażoną w art. 353¹ ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.):

Strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Umowa konsorcjum, jak już wskazano wyżej, należy do tzw. umów nienazwanych. Strony takiej umowy korzystając z powyższej zasady swobody umów mogą dowolnie ułożyć swój stosunek zobowiązaniowy, tzn. mogą dowolnie określać wzajemne prawa i obowiązki, i o ile nie jest to sprzeczne z właściwością stosunku zobowiązaniowego, z zasadami współżycia społecznego mogą traktować zawartą umowę jako nieuregulowaną przepisami kodeksu cywilnego umowę konsorcjum. Zatem dla uznania konsorcjum za wspólne przedsięwzięcie nie jest konieczne aby umowa, która konsorcjum to zawiązuje określała procentowy udział konsorcjantów we wspólnym przedsięwzięciu.

Najprostszą formą konsorcjum może być wspólnie kontrolowana działalność - związek firm powołany zostaje do zaoferowania podmiotom trzecim wspólnego wykonania zadania, z jasno określonym podziałem obowiązków w zakresie realizacji tego zadania, z których poszczególni konsorcjanci wywiązują się na własny koszt. Lider konsorcjum jest umocowany do podpisywania umowy gospodarczej w imieniu konsorcjum, a rozliczenia gospodarcze z zamawiającym, w tym fakturowanie sprzedaży, prowadzone są przez Lidera. Pozostałe firmy wystawiają faktury liderowi konsorcjum i w ten sposób ostatecznie uczestniczą w zyskach wspólnego przedsięwzięcia. Tego typu konsorcjum nie wymaga własnej księgowości, a jego działalność jest sumą działań jego uczestników, które to działania a więc uzyskiwane przychody, ponoszone koszty, podejmowane zobowiązania, itp. rejestrowane są w ich księgach i sprawozdaniach finansowych.

Należy zauważyć, że konsorcjum stanowi określony w umowie sposób uregulowania rozliczeń pomiędzy podmiotami tworzącymi konsorcjum oraz wprowadza zasady, którymi strony powinny kierować się w swoich kontaktach, zwłaszcza z zamawiającym. Przedsiębiorcy działający w ramach konsorcjum powinni dokonywać podziału kosztów, czy przychodów zgodnie z ustaleniami wynikającymi z porozumienia między uczestnikami konsorcjum, np. według zawartej umowy. Rozliczenia pomiędzy konsorcjantami są sprawą wewnętrzną i pozostają poza sferą rozliczeń z zamawiającym.

Wskazać należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje wspólnego przedsięwzięcia. Określa jedynie sposób rozliczania przychodów i kosztów uczestników wspólnego przedsięwzięcia, np. w formie konsorcjum.

I tak, w myśl art. 5 ust. 1 ustawy o CIT:

Przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Z kolei w myśl art. 5 ust. 2 ustawy o CIT:

Zasady wyrażone w ust. 1 i 1a stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

Celem regulacji prawnej art. 11c ustawy o CIT jest zabezpieczenie interesów Skarbu Państwa przed takimi działaniami podatników, które polegają na stosowaniu we wzajemnych transakcjach cen odbiegających od rynkowych po to, aby osiągnąć korzystny dla siebie rezultat podatkowy. Przysługująca organowi podatkowemu, na podstawie art. 11c ustawy o CIT, kompetencja do szacunkowego ustalania dochodów podatnika stanowi odstępstwo od ogólnych zasad dotyczących ustalania podstawy opodatkowania.

Biorąc pod uwagę powyższe, przesłanką kwalifikującą daną transakcję jako wspólne przedsięwzięcie jest udział jego uczestników w przychodach i kosztach uzyskanych/ poniesionych w ramach realizowania wspólnego celu gospodarczego. W praktyce przyjmuje się, że za wspólne przedsięwzięcia uznaje się m.in. umowy konsorcjum - zgodnie z wyrokiem NSA z 23 listopada 2012 r. (sygn. II FSK 614/11).

W regulacjach obowiązujących od 1 stycznia 2019 r. w ustawie o CIT ustawodawca nie wskazał wprost, że umowy wspólnego przedsięwzięcia (w tym umowa Konsorcjum) stanowią transakcję kontrolowaną podlegającą obowiązkowi sporządzenia dokumentacji cen transferowych. Należy zatem odwołać się do interpretacji ogólnej Ministra Finansów z 29 grudnia 2021 r., znak DCT1.8203.4.2020 w sprawie definicji transakcji kontrolowanej.

Zgodnie z wyjaśnieniami zawartymi w interpretacji ogólnej, ocena czy umowa Konsorcjum stanowi transakcję kontrolowaną podlegającą pod obowiązek w zakresie cen transferowych następuje z uwzględnieniem definicji transakcji kontrolowanej. Definicja transakcji kontrolowanej składa się z trzech elementów, których łączne występowanie oznacza transakcje kontrolowaną. Istotne z perspektywy oceny umowy Konsorcjum jako transakcji kontrolowanej jest przesłanka występowania działania o charakterze gospodarczym. Działanie o charakterze gospodarczym powinno spełniać cechy działalności w celu zarobkowym, powinna być prowadzona w sposób ciągły i niezależny oraz w ramach zorganizowanej struktury. Takie cechy zawiera umowa Konsorcjum, a w szczególności cel zarobkowy, ponieważ zamiarem wspólnego przedsięwzięcia jest przede wszystkim osiągnięcie określonego zysku.

Należy zatem przyjąć, że umowa Konsorcjum podlega przepisom o cenach transferowych, w przypadku gdy zawierana jest pomiędzy podmiotami powiązanymi. Wówczas zawarcie takiej umowy stanowi transakcję kontrolowaną i (jeżeli nie korzysta ze zwolnienia zgodnie z art. 11k ww. ustawy) podlega obowiązkowi sporządzenia dokumentacji cen transferowych.

Biorąc pod uwagę obowiązujące przepisy, wskazać należy, że obowiązkiem sporządzenia dokumentacji cen transferowych objęte jest nie tylko same zawarcie umowy Konsorcjum, obowiązek ten może również powstać dla transakcji realizowanych pomiędzy uczestnikami Konsorcjum. Ze względu na zawarcie umowy Konsorcjum i przez okres obowiązywania tej umowy, uczestnicy Konsorcjum będą uznawani za podmioty powiązane. Zatem zawarcie umowy Konsorcjum spowoduje powstanie tych powiązań wynikających ze stosunków majątkowych pomiędzy uczestnikami Konsorcjum. W takim przypadku obowiązek dokumentacyjny powstaje również dla transakcji realizowanych pomiędzy tymi uczestnikami.

Powyższe wynika z faktu, że przytoczone przepisy jasno wskazują, że przesłanką warunkującą powstanie obowiązku sporządzenia dokumentacji cen transferowych jest istnienie powiązań pomiędzy podmiotami zawierającymi umowę/transakcję.

Zgodnie z powyższym, jeżeli nie zostanie spełniony warunek dotyczący istnienia pomiędzy stronami umowy Konsorcjum powiązań, obowiązek dokumentacyjny nie powstaje w stosunku do samej umowy Konsorcjum, ale spowoduje obowiązek sporządzenia dokumentacji dla innych transakcji zawieranych przez strony umowy. Obowiązek sporządzenia dokumentacji cen transferowych nie powstanie w przypadku świadczenia na rzecz Konsorcjum usług przez uczestników Konsorcjum z uwagi na brak powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT pomiędzy uczestnikiem a Konsorcjum jako odrębnym podmiotem, gdyż z treści art. 11a ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT wynika, że Konsorcjum nie jest podmiotem w rozumieniu tego przepisu - w szczególności, nie jest ani osobą prawną, ani też jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej.

Jak wynika z powyższego, w odniesieniu do Konsorcjum stroną umów zawieranych przez Konsorcjum są uczestniczy Konsorcjum, będący również podatnikami podatku dochodowego. Kwestię powiązań należy zatem rozpatrywać w odniesieniu do samych uczestników Konsorcjum, a nie bezpośrednio do Konsorcjum. W związku z tym, obowiązek dokumentacyjny nie powstanie w przypadku zrealizowania transakcji przez uczestnika Konsorcjum z tym Konsorcjum, jednak powstanie on w momencie zrealizowania tej transakcji z innym uczestnikiem tego samego Konsorcjum. Powyższe wynika przede wszystkim z faktu, że zawarcie umowy Konsorcjum, spowoduje powstanie pomiędzy wspólnikami powiązań majątkowych, a realizowane od momentu zawarcia umowy Konsorcjum transakcje pomiędzy uczestnikami Konsorcjum traktowane są jako transakcje zrealizowane pomiędzy podmiotami powiązanymi.

Należy również zaznaczyć, że dla określenia istnienia powiązań pomiędzy podmiotami nie muszą bezpośrednio dokonywać podmioty powiązane, bowiem warunki danej transakcji mogą zostać ustalone lub narzucone przez podmiot powiązany, który nie jest bezpośrednio stroną transakcji. Jednak, zgodnie z Państwa wskazaniem, na relacje pomiędzy Państwem a Spółką A, w kwestii ustalenia warunków współpracy w ramach Konsorcjum nie istnieje podmiot trzeci, który posiadałby faktyczną zdolność do wpływania na podejmowanie kluczowych decyzji gospodarczych przez obu z Partnerów.

W związku z powyższym, obowiązek dokumentacyjny nie powstanie dla zawartej pomiędzy Państwem a Spółką A umowy Konsorcjum z uwagi na brak powiązań, jednak obowiązek ten powstanie, jeżeli po zawarciu umowy Konsorcjum będą Państwo podpisywać umowy o świadczenie usług bądź zrealizują Państwo innego rodzaju transakcję z podmiotem będącym stroną umowy Konsorcjum (Spółką A).

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że w związku z zawartą umową Konsorcjum nie będą Państwo zobowiązani do sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych, o której mowa w art. 11k ustawy o CIT, gdyż umowa Konsorcjum została zawarta pomiędzy podmiotami niepowiązanymi, a zatem warunki tej umowy nie zostały ustalone lub narzucone w wyniku istniejących powiązań zgodnie z art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.

Tym samym, Państwa stanowisko w tym zakresie jest prawidłowe.

Natomiast zrealizowane od momentu zawarcia umowy Konsorcjum transakcje pomiędzy uczestnikami Konsorcjum traktowane będą jako transakcje pomiędzy podmiotami powiązanymi, dla których może powstać obowiązek dokumentacyjny.

Zatem nie można uznać Państwa stanowiska za prawidłowe, w części stwierdzającej, że Partnerzy nie będą zobowiązani do sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych, o której mowa w art. 11k ustawy o CIT, gdyż Spółka B. oraz Spółka A nie są podmiotami powiązanymi względem siebie, jak również powiązań takich nie kreuje zawarta przez Partnerów umowa Konsorcjum.

Stąd, Państwa stanowisko w tym zakresie jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W związku z tym, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej interpretacja ma charakter indywidualny i jest wydawana na wniosek zainteresowanego w jego indywidualnej sprawie, niniejsza interpretacja nie może wywoływać skutków prawnych dla Partnera Konsorcjum.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).