Interpretacja indywidualna z dnia 15 września 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.359.2023.2.KW

Powstanie przychodu podatkowego z tytułu zwolnienia z długu oraz umorzenia odsetek od zobowiązań handlowych.

Interpretacja indywidualna - stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 lipca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 6 lipca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy powstania przychodu podatkowego z tytułu zwolnienia z długu oraz umorzenia odsetek od zobowiązań handlowych.

Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 4 września 2023 r. (wpływ 4 września 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka nasza prowadzi działalność w zakresie (…), od całości uzyskanych dochodów opodatkowana jest na terenie kraju i nie korzysta ze zwolnień podatkowych.

Jeden z krajowych dostawców materiałów wykorzystywanych do produkcji, powołując się na zapisy ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych, wystawił i doręczył spółce noty odsetkowe w których wzywa we wskazanym w nich terminie, do zapłaty odsetek z tytułu opóźnień w zapłacie należności wynikających z wystawionych wcześniej faktur.

Wskazane w tych notach terminy zapłaty już upłynęły ale wynikające z not odsetki nie zostały zapłacone w części ani w całości.

Na bazie takiego stanu faktycznego spółka podjęła rozmowy z dostawcą i w ich wyniku ustalono że zawarte zostanie porozumienie w którym potwierdzimy (uznamy) dług wobec dostawcy z tytułu niezapłaconych odsetek, a dostawca na czas trwania porozumienia wstrzyma się od dochodzenia roszczeń z tytułu tych wierzytelności.

To czy będzie ich dochodził w przyszłości uzależnione będzie od spełnienia przez spółkę warunków porozumienia. Warunki porozumienia zostaną skonstruowane w ten sposób, że spółka w oznaczonym okresie zobowiąże się nabyć od dostawcy wskazaną w porozumieniu ilość towarów i jednocześnie zobowiąże się do tego, że za towary te zapłaci w terminach wynikających z otrzymanych faktur.

Dostawca natomiast zobowiąże się do tego, że w przypadku gdy spełnione zostaną warunki porozumienia, zwolni spółkę z długu oraz umorzy naliczone odsetki. Równocześnie zawarte zostaną zapisy, że warunki porozumienia będą uznane za spełnione również i wtedy, gdy spółka dokona zakupów mniejszej niż umówiona ilości towarów ale zapłaci za nie w terminie. W takiej sytuacji dostawca zwolni spółkę z długu wynikającego z not w takiej proporcji, jaką stanowi ilość dokonanych zakupów do ilości zapisanej w porozumieniu. W takiej samej proporcji umorzy też wartość naliczonych odsetek. O ile w okresie trwania porozumienia spółka uchybi terminom płatności wynikającym z wystawionych w tym okresie faktur dostawcy, porozumienie ulegnie rozwiązaniu a dostawca będzie mógł egzekwować odsetki.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca wskazał, że po spełnieniu zawartych w negocjowanym porozumieniu warunków, po upływie jego obowiązywania do umorzenia odsetek dojdzie w myśl przepisu art. 508 kodeksu cywilnego. W okresie natomiast kiedy porozumienie będzie obowiązywać, tj. w okresie w którym dłużnik będzie miał czas na wykonanie podjętych zobowiązań, wierzyciel zobowiąże się do tego iż nie będzie dochodził należnych mu wierzytelności na drodze sądowej.

Pytanie

Czy w sytuacji, w której na bazie zawartego porozumienia dostawca zwolni spółkę z długu w całości lub w części oraz w całości lub w części umorzy naliczone odsetki, wartość tego umorzenia winna zostać opodatkowana podatkiem dochodowym od osób prawnych?

Państwa stanowisko w sprawie

Spółka stoi na stanowisku że w opisanym stanie faktycznym umorzenie odsetek i zwolnienie z długu, nie spowoduje u niej obowiązku zidentyfikowania przychodu do opodatkowania.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w sposób bezpośredni nie wskazują umorzenia naliczonych odsetek jako odrębnych źródeł przychodów. Z jednej strony funkcjonuje przepis art. 12 ust. 1 pkt. 3 lit. a, który ustanawia zasadę że przychodem jest wartość umorzonych zobowiązań, z drugiej strony jednak, na bazie innych przepisów tej ustawy, odsetki ustawodawca traktuje inaczej niż pozostałe zobowiązania, bo ustanawia dla nich kasową metodę ujmowania w wyniku podatkowym.

I tak, zgodnie z przepisem art. 12 ust. 4 pkt. 2 odsetki od należności stają się przychodem dla wierzyciela dopiero w momencie ich faktycznego otrzymania i równolegle, u dłużnika, odsetki od zobowiązań stają się kosztem uzyskania przychodów w dniu ich zapłacenia (art. 16 ust. 1 pkt. 11).

Przyjmując więc domniemanie racjonalności ustawodawcy, aby możliwe było stosowanie wskazanych przepisów bez ich wzajemnej kolizji, konieczne jest przyjęcie iż przepisy o kasowym ujmowaniu odsetek od zobowiązań (art. 12 ust. 4 pkt. 2) stanowią lex specialis w stosunku do normy zawartej w przepisie art. 12 ust. 1 pkt. 3 lit. a, co oznacza iż umorzone odsetki od zobowiązań nie stanowią przychodu u dłużnika jak i kosztu u wierzyciela.

Zastosowanie innego rozumienia tych przepisów doprowadziłoby do sytuacji w której na bazie tego samego stosunku zobowiązaniowego, na gruncie prawa podatkowego wierzyciel traktowany byłby jako podmiot który nie dokonał kosztem swojego majątku żadnego przysporzenia na rzecz dłużnika, i w związku z tym nie może do kosztów podatkowych zakwalifikować wartości umorzonych odsetek, dłużnik natomiast traktowany byłby jako podmiot który takie przysporzenie z majątku wierzyciela uzyskał i w związku z tym winien je opodatkować.

Taki sposób interpretacji powołanych wcześniej norm przepisów prawa podatkowego, w ocenie spółki poza nie dającym się określić ratio legis, stoi także w opozycji do konstytucyjnej zasady równości opodatkowania, która zgodnie z wykładnią Trybunału Konstytucyjnego oznacza stan w którym wszystkie podmioty traktowane są równo, tzn. według jednakowej miary, bez zróżnicowań zarówno dyskryminujących, jak i faworyzujących (tak np. wyrok z dnia 17/01/2001 sygn. akt K 5/00).

Wykładnię w myśl której umorzone odsetki nie stanowią u dłużnika przychodu prezentują także sądy administracyjne np. NSA w wyroku z 21/03/2017 r sygn. akt. II FSK 433/15, WSA w Bydgoszczy w wyroku z dnia 13 listopada 2013 r sygn. akt. I SA Bd 799/13, czy WSA w Krakowie w wyroku z dnia 15/09/2015 r sygn. akt I SA Kr 1200/15, jak również organy podatkowe w wydanych interpretacjach np. Interpretacja Ministra Finansów z 13 stycznia 1999 roku nr PB3/5912-722-604/HS/98, czy Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 14 października 2008 r., sygn. IPPB3-423-1149/08-2/KR.

Stan faktyczny opisany we wniosku nie będzie także powodował obowiązku zidentyfikowania przychodu na podstawie przepisu art. 12 ust. 1 pkt. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Po pierwsze dlatego, że zgodnie z jego wykładnią dokonaną przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 3 lutego 2021 roku sygn. akt. II FSK 2871/18, ustalając przychody z tytułu transakcji pomiędzy podmiotami niepowiązanymi, w przypadku rezygnacji przez podatnika-wierzyciela z naliczania odsetek za zwłokę w płatności, nie można mówić o powstaniu przychodu z nieodpłatnego świadczenia. Po drugie dlatego, że w ocenie spółki poza sporem jest że warunki planowanego porozumienia konstytuują świadczenie ekwiwalentne, w którym skonkretyzowane świadczenie finansowe jednej ze stron odpowiada tak samo skonkretyzowanemu świadczeniu finansowemu drugiej strony.

W uzupełnieniu stanowiska Wnioskodawca wskazał, że umorzenie odsetek nastąpi w trybie art. 508 k.c., co według niego nie zmienia oceny, iż w opisanym we wniosku stanie faktycznym nie powstanie z tego tytułu przychód.

Zastosowanie tego trybu w żaden sposób nie ma wpływu na to, iż przepisy o kasowym ujmowaniu odsetek należy traktować jako lex specialis w stosunku do normy zawartej w przepisie art. 12 ust. 1 pkt. 3 lit. a. Na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych brak jest bowiem podstaw do tego, by uznać iż tworzy ona odrębne źródło przychodów w postaci odsetek naliczonych, a następnie umorzonych w trybie art. 508 kodeksu cywilnego, dla których nie obowiązuje kasowa metoda.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa CIT”):

przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy CIT:

dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Sposób ujęcia przedmiotu opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych nie jest przypadkowy i pozwala na wyprowadzenie wniosku o objęciu zakresem ustawy wszystkich zdarzeń, z którymi wiąże się dla podatnika konkretna korzyść o wymiarze finansowym powodująca zwiększenie aktywów lub zmniejszenie pasywów.

Wystąpienie każdego zdarzenia powodującego wymierną korzyść po stronie podatnika skutkuje obowiązkiem opodatkowania osiągniętej nadwyżki ponad koszty jej uzyskania przez podatnika. Nie jest przy tym istotne źródło korzyści, chodzi bowiem o każdy przypadek powodujący wzrost wartości majątku lub zmniejszenie zobowiązań ciążących na podatniku. Przyjęte rozwiązanie legislacyjne pozwala na stosowanie przepisów ustawy niezależnie od specyfiki podmiotów podlegających opodatkowaniu, zmieniających się okoliczności i rzeczywistości gospodarczej, jak również ewolucji różnego rodzaju instrumentów wykorzystywanych w obrocie gospodarczym.

Ustawa CIT nie zawiera legalnej definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 tej ustawy, przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii.

I tak, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1, 2 i 3 ustawy CIT:

przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności:

1) otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe;

2) wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie;

3) wartość, z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 8, umorzonych lub przedawnionych:

a) zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy,

b) środków na rachunkach bankowych - w bankach.

Pojęcie „umorzenie zobowiązania” nie zostało jednak zdefiniowane w ustawy CIT, dlatego zasadne jest odwołanie się w tym zakresie do reguł wykładni językowej; „umorzenie” wg Słownika Języka Polskiego PWN oznacza: „zmniejszenie lub zlikwidowanie zobowiązania pieniężnego poprzez uzyskanie zrzeczenia się należności przez wierzyciela lub spłatę stopniową długu. Umorzyć dług. Umorzyć podatek, należność”. Skutkiem umorzenia jest zmniejszenie lub zlikwidowanie w części lub w całości zobowiązania dłużnika w stosunku do wierzyciela, za jego zgodą, co prowadzi do wygaśnięcia w całości lub w części zobowiązania.

W myśl art. 481 §1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm., dalej: „k.c.”)

Jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Zgodnie z art. 508 k.c.:

zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje.

Należy dodać, że zwolnienie dłużnika z długu, wymaga umowy stron stosunku zobowiązaniowego, tj. zgodnych oświadczeń woli. Nie jest tu konieczne zachowanie żadnej szczególnej formy tej czynności prawnej, a wola stron może być uzewnętrzniona również w sposób dorozumiany.

Na skuteczne zwolnienie z długu, w myśl art. 508 k.c., składają się dwa elementy:

1. oświadczenie woli wierzyciela o umorzeniu zobowiązania,

2. akceptacja tego oświadczenia przez dłużnika.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w związku z prowadzoną przez Państwo działalnością gospodarczą Spółka nabywa od innych podmiotów materiały wykorzystywane do produkcji.

Jeden z krajowych dostawców materiałów, powołując się na zapisy ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych, wystawił noty odsetkowe, w których wezwał Spółkę we wskazanym w nich terminie, do zapłaty odsetek z tytułu opóźnień w zapłacie należności wynikających z wystawionych wcześniej faktur. Wskazane w tych notach terminy zapłaty już upłynęły ale wynikające z not odsetki nie zostały zapłacone w części ani w całości.

Spółka podjęła rozmowy z dostawcą i w ich wyniku ustalono, że zostanie zawarte porozumienie, w którym Spółka uzna dług wobec dostawcy z tytułu niezapłaconych odsetek, a dostawca na czas trwania porozumienia wstrzyma się od dochodzenia roszczeń z tytułu tych wierzytelności. Dostawca natomiast zobowiązał się do tego, że w przypadku gdy spełnione zostaną warunki porozumienia, zwolni spółkę z długu oraz umorzy naliczone odsetki.

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest ustalenie czy w sytuacji, w której na bazie zawartego porozumienia dostawca zwolni Spółkę z długu w całości lub w części oraz w całości lub w części umorzy naliczone odsetki, wartość tego umorzenia winna zostać opodatkowana podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Przenosząc powyższe wyjaśnienia oraz regulacje prawne na grunt niniejszej sprawy, wskazać należy, że co do zasady umorzenie zobowiązania skutkuje u dłużnika powstaniem przychodu w wysokości umorzonego zobowiązania, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zatem, takie definitywne umorzenie zobowiązania Spółki będzie miało bowiem analogiczne skutki podatkowe jak zwolnienie z długu uregulowane w art. 508 k.c.

Odnosząc się do ustalenia, czy zwolnienie Spółki z długu oraz wartość umorzonych odsetek stanowią dla Państwa przychód podatkowy należy zwrócić uwagę na art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy CIT, zgodnie z którym przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności wartości otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń (...).

Jednocześnie w lit. a pkt 3 tego ustępu do przychodów zostały zaliczone wartości, z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 8, umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy.

Powyższe potwierdza wyrok WSA z 5 lipca 2016 r. sygn. akt I SA/Bd 252/16, w którym Sąd odnosząc się do przepisu art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o CIT wskazał, że: „W kontekście językowej wykładni tego przepisu, jako przychód podatkowy należy kwalifikować każdą umorzoną wierzytelność, a więc także odsetkową, bez względu na sposób jej umorzenia (np. potrącenie, odnowienie, zwolnienie z długu). Wystarczy zatem istnienie zobowiązania pieniężnego po stronie podatnika i jego umorzenie przez wierzyciela. Prawodawca przez użycie zwrotu normatywnego „wartości umorzonych zobowiązań” nie wskazał, kiedy umorzenie zobowiązania skutkuje powstaniem przychodu. Wobec tego, bez względu na sposób umorzenia zobowiązania powstaje przychód do opodatkowania (por. L. Błystak, w: S. Babiarz, L. Błystak, B. Dauter, A. Gomułowicz, R. Pęk, K. Winiarski, Podatek..., s. 314; A. Mariański, w: Komentarz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych 2010, Gdańsk 2010, red. W. Nykiel i A. Mariański s. 266)”.

Ten sposób wykładni ww. normy prawnej znajduje również odzwierciedlenie w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (np. wyroki z 24 czerwca 2010 r., II FSK 345/09 oraz z 18 września 2007 r., II FSK 984/06).

Na tle brzmienia tych ww. przepisów nie ma wątpliwości, że w analizowanej sytuacji powinni Państwo rozpoznać przychód podatkowy. Zarówno zwolnienie Państwa z długu jak również umorzenie odsetek naliczonych, a więc posiadających skonkretyzowaną wartość będzie stanowić przychód podatkowy w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy CIT.

W konsekwencji Państwa stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W odniesieniu do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych oraz wyroków sądów należy stwierdzić, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla Organu wydającego przedmiotową interpretację.

Powołane interpretacje i wyroki sądów nie stanowią źródła prawa, wiążą strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawartych w nich stanowisk organów podatkowych nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tutejszy organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).