Interpretacja indywidualna z dnia 14 września 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.355.2023.1.DP

1) Czy dofinansowanie otrzymane w ramach pomocy de minimis, o którym mowa we wniosku, nie stanowi przychodu stosownie do treści art. 12 ust. 4 pkt 14 updop? 2) Czy wartość otrzymanego dofinansowania, opisanego we wniosku, powinna zostać uwzględniona w kalkulacji limitów, o których mowa w art. 4a pkt 10 oraz art. 19 ust. 1 pkt 2 updop?

Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części nieprawidłowe, a w części prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części nieprawidłowe, a w części prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 lipca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 13 lipca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy:

1)dofinansowanie otrzymane w ramach pomocy de minimis, o którym mowa we wniosku, nie stanowi przychodu stosownie do treści art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;

2)wartość otrzymanego dofinansowania, opisanego we wniosku, powinna zostać uwzględniona w kalkulacji limitów, o których mowa w art. 4a pkt 10 oraz art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm., dalej: „Ordynacja podatkowa”), Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka Komandytowa z siedzibą w (…), wpisana do rejestru przedsiębiorców prowadzonego przez Sąd Rejonowy (…), pod numerem (…) dla której właściwym organem podatkowym jest Naczelnik Urzędu Skarbowego (…) z adresem przy (…) (dalej: „Wnioskodawca”) wnosi o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”) podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Przedmiotem podstawowej działalności Wnioskodawcy według PKD są: 62.09.Z - pozostała działalność usługowa w zakresie technologii informatycznych i komputerowych.

Zgodnie z obowiązkiem wynikającym z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, poniżej przedstawiony zostanie wyczerpujący opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego oraz pytanie interpretacyjne wraz ze stanowiskiem Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej.

Wnioskodawca na potrzeby prowadzonej działalności skorzystał z dofinansowania udziału we wsparciu doradczo-szkoleniowym w zakresie wsparcia internacjonalizacji dla przedstawicieli mikro, małych i średnich przedsiębiorców organizowanych w ramach (…) Regionalnego Programu Operacyjnego na lata (…). Szczegóły związane z dofinansowaniem zostały zawarte w Umowie między Powiatem X z siedzibą Starostwa Powiatowego w X, a Wnioskodawcą.

Wsparcie przyznane Spółce miałoby pokryć następujące wydatki:

- szkolenia w następujących obszarach tematycznych: Rodzaje strategii wchodzenia na rynki zagraniczne, eksport pośredni/bezpośredni, Franczyzna/licencjonowanie/joint venture, sprzedaż produktów zagranicznych, aspekty dostępu do wybranych rynków zagranicznych istotne dla eksportera, system celny, bariery pozataryfowe, standaryzacja, normy, certyfikaty jakości, znak CE, międzynarodowe normy ISO, system HACCP, finansowanie eksportu i formy płatności, dokumentacja eksportowa i oferty zagraniczne,

- materiały szkoleniowe,

- poczęstunek podczas szkoleń,

- dojazd i wszelkie inne koszty związane ze wsparciem doradczo-szkoleniowym (np. koszt noclegu, delegacji służbowych).

Koszty wsparcia doradczo-szkoleniowego organizator pokrywa w ramach projektu, który jest współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR).

Dofinansowanie zostanie przekazane zgodnie z zasadami (…) Regionalnego Programu Operacyjnego na lata (…), a w szczególności zgodnie z zasadami pomocy de minimis. Wsparcia udzielono poprzez bezpośrednie pokrycie przez Powiat określonych kosztów.

Rozpoczęcie realizacji usługi szkoleniowej nastąpiło 18 sierpnia 2022 r., a zakończyło się 19 sierpnia 2022 r.

Pytania

1.Czy dofinansowanie otrzymane w ramach pomocy de minimis, o którym mowa we wniosku, nie stanowi przychodu stosownie do treści art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy o CIT?

2.Czy wartość otrzymanego dofinansowania, opisanego we wniosku, powinna zostać uwzględniona w kalkulacji limitów, o których mowa w art. 4a pkt 10 oraz art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1

Zdaniem Wnioskodawcy, dofinansowanie otrzymane w ramach pomocy de minimis, o którym mowa we wniosku, nie stanowi przychodu stosownie do treści art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy o CIT.

Ad 2

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość otrzymanego dofinansowania, opisanego we wniosku nie powinna zostać uwzględniona w kalkulacji limitów, o których mowa w art. 4a pkt 10 oraz art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

Ad 1

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji przychodu podatkowego. Zgodnie jednak z ugruntowanym poglądem, do tej kategorii należy zaliczyć każdą wartość wchodzącą do majątku podatnika, powiększającą jego aktywa, mającą definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną, o ile nie została ujęta w katalogu zawartym w art. 12 ust. 4 ustawy o CIT.

Zauważyć należy, że w art. 12 ust. 1 pkt 1-11 ustawy o CIT ustawodawca wymienił jedynie przykładowe kategorie pożytków, których otrzymanie kreuje u podatnika przychód podatkowy. Zatem ustawa o CIT nie definiuje źródeł przychodów, jednak zasadą jest, że za źródło przychodu uznaje się każdy zindywidualizowany stosunek prawny, zdarzenie lub stan faktyczny, z którym wiąże się uzyskanie przychodu, a wyjątki od tej zasady wynikać muszą z konkretnego przepisu ustawy wyłączającego bądź zwalniającego konkretny dochód z opodatkowania. Podatek dochodowy od osób prawnych ma bowiem cechy podatku powszechnego obejmującego swoim zakresem przedmiotowym wszelkie uzyskiwane w ciągu roku podatkowego przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, bez względu na ich charakter.

Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza się wartości otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartości innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń finansowanych lub współfinansowanych ze środków budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego, ze środków agencji rządowych, agencji wykonawczych lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, w ramach rządowych programów.

Biorąc pod uwagę stan faktyczny (winno być: zdarzenie przyszłe) sprawy, udzielona pomoc "de minimis" na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy o CIT została wyłączona z przychodów jako wartość nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń finansowanych lub współfinansowanych ze środków budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego, ze środków agencji rządowych, agencji wykonawczych lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, w ramach rządowych programów.

W ramach dofinansowania Wnioskodawca nie otrzymał pieniędzy, które potencjalnie mogłyby stanowić przychód z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Wskazane wydatki zostały poniesione bezpośrednio przez Powiat. W opisanej sytuacji mamy zatem do czynienia z nieodpłatnym świadczeniem. Należy podkreślić, że nieodpłatne świadczenia stanowią odrębną od środków pieniężnych kategorię przychodów wymienionych w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

Udzielona pomoc "de minimis" na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy o CIT została wyłączona z przychodów jako wartość nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń finansowanych lub współfinansowanych ze środków budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego, ze środków agencji rządowych, agencji wykonawczych lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, w ramach rządowych programów. W tym miejscu należy wskazać, że pomoc "de minimis" to szczególny rodzaj wsparcia udzielanego przez państwo przedsiębiorcom, uregulowana przez przepisy wspólnotowe, tj. rozporządzenie komisji (UE) Nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz. U.UE. Nr L 352 z 24 grudnia 2013 r.).

W związku z powyższym należy wziąć pod uwagę fakt, że “Powiat” stanowi jednostkę samorządu terytorialnego, a środki z dofinansowania nie zostały wpłacone na rachunek Spółki. Bowiem to sam Powiat samodzielnie opłacił przedmioty uwzględnione w Umowie.

Zatem należy uznać, że przyznana pomoc, w ramach "de minimis", nie będzie skutkowała powstaniem po stronie Spółki przychodu (dochodu) podatkowego na gruncie ustawy o CIT.

Podobne stanowisko w odniesieniu do opodatkowania pomocy de minimis zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach dnia 24 czerwca 2015 r. sygn. IBPB-1-2/4510-29/15/KP, i Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach dnia 6 czerwca 2016 r. sygn. IBPB-1-3/4510- 316/16/AB oraz Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w piśmie z dnia 14 kwietnia 2020 r. sygn. 0114-KDIP2-1.4010.49.2020.1.MR.

Ad 2

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy o CIT, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11 i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Stosownie do art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, wynosi:

1.19% podstawy opodatkowania;

2.9% podstawy opodatkowania od przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych - w przypadku podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Jak stanowi art. 19 ust. 1a ustawy o CIT podatnik, który został utworzony:

1.w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników, z wyjątkiem przekształcenia spółki w inną spółkę, albo

2.w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną wykonującą we własnym imieniu działalność gospodarczą lub spółki niebędącej osobą prawną, albo

3.przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które wniosły na poczet kapitału podatnika uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty co najmniej 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednie przepisy art. 14, albo

4.przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej wnoszące, tytułem wkładów niepieniężnych na poczet kapitału podatnika, składniki majątku uzyskane przez te osoby albo jednostki w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli te osoby albo jednostki posiadały udziały (akcje) tych innych zlikwidowanych podatników, albo

5.przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, jeżeli w roku podatkowym, w którym podatnik został utworzony, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym, zostało do niego wniesione na poczet kapitału uprzednio prowadzone przedsiębiorstwo, zorganizowana część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14 - nie stosuje przepisu ust. 1 pkt 2 w roku podatkowym, w którym rozpoczął działalność, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym.

Przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do:

1.spółki dzielonej,

2.podatnika, który wniósł tytułem wkładu do innego podmiotu, w tym na poczet kapitału:

a. uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14, lub

b. składniki majątku uzyskane przez tego podatnika w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli ten podatnik posiadał udziały (akcje) tych innych zlikwidowanych podatników - w roku podatkowym, w którym dokonano podział albo wniesiono wkład, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym (art. 19 ust. 1c ustawy o CIT).

Zgodnie z art. 19 ust. 1d ustawy o CIT podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 2, stosują stawkę podatku, o której mowa w tym przepisie, jeżeli posiadają status małego podatnika.

Z powyższych przepisów wynika, że co do zasady, podatek dochodowy od osób prawnych jest obliczany według stawki 19% na podstawie art. 19 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Niektórzy podatnicy mogą jednak korzystać z opodatkowania podatkiem dochodowym według stawki 9%. Jest tak w przypadku podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły równowartości 2 000 000 euro w brzmieniu obowiązujących przepisów, o ile podatnicy ci posiadają status małego podatnika (art. 19 ust. 1d ustawy o CIT) lub rozpoczynają prowadzenie działalności gospodarczej (art. 19 ust. 1e ustawy o CIT).

Z możliwości tej nie mogą jednak korzystać wszyscy podatnicy. Wyłączenia stosowania stawki 9% określa art. 19 ust. 1a-1d ustawy o CIT. Nie ma możliwości zastosowania przepisu art. 19 ust. 1 pkt 2 wprowadzającego obniżoną stawkę 9% podatku przez podatników utworzonych w wyniku działań restrukturyzacyjnych określonych w art. 19 ust. 1a pkt 1-5 lub jeżeli zaistniały okoliczności o jakich mowa w art. 19 ust. 1c ustawy o CIT.

Jak już wcześniej wskazano z obniżonej stawki opodatkowania mogą korzystać podatnicy posiadający status małego podatnika. W myśl art. 4a pkt 10 ustawy o CIT ilekroć w ustawie jest mowa o małym podatniku - oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Wskazane w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT sformułowanie „wartość przychodu ze sprzedaży” nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Nie należy tego pojęcia utożsamiać z pojęciem przychodu podatkowego.

W związku z tym należy dokonać literalnej wykładni tego pojęcia. Zatem przy obliczaniu powyższego limitu należy uwzględnić wszelkie przychody ze sprzedaży danego podatnika, w tym także zwolnione od podatku dochodowego z wyłączeniem przychodów osiąganych z innego tytułu niż sprzedaż, np. uzyskane odszkodowania, odsetki od środków finansowych na rachunku bankowym, dotacje, dopłaty lub refundacje kosztów.

W przepisach jest mowa bezpośrednio o sprzedaży, a w sytuacji Wnioskodawcy mamy do czynienia z umową związaną z dofinansowaniem, które zalicza się do nieodpłatnych świadczeń, a nie z umową sprzedaży, tj. ze świadczeniem pieniężnym.

Biorąc pod uwagę przytoczone powyżej przepisy prawa oraz opis stanu faktycznego (winno być: zdarzenia przyszłego) wskazać należy, że dofinansowanie (tj. współfinansowanie UE i/lub współfinansowanie z budżetu państwa) przeznaczone na pokrycie wydatków ponoszonych przez Powiat i w związku z realizacją Projektu - w części przypadającej na Wnioskodawcę, otrzymane od Powiatu dofinansowanie w 2020 r. - nie będzie przychodem ze sprzedaży o którym mowa w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT, tj. nie będzie brane pod uwagę przy wyliczaniu limitu „małego podatnika”. Tym bardziej dofinansowanie nie będzie też stanowiło przychodu, o którym mowa art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT gdyż opisana we wniosku pomoc "de minimis" na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy o CIT została wyłączona z przychodów jako wartość nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń finansowanych lub współfinansowanych ze środków budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego, ze środków agencji rządowych, agencji wykonawczych lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, w ramach rządowych programów.

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w piśmie z dnia 17 sierpnia 2021 r. sygn. 0111-KDIB1-2.4010.205.2021.2.ANK.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części nieprawidłowe, a w części prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji. W szczególności przedmiotem interpretacji nie było ustalenie, czy Spółka spełnia warunki do uznania jej za „małego podatnika” o którym mowa w art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w konsekwencji zastosowania preferencyjnej 9% stawki opodatkowania.

Ad 1

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),

Jak stanowi zaś art. 7 ust. 2 ustawy o CIT:

Sposób ujęcia przedmiotu opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych nie jest przypadkowy i pozwala na wyprowadzenie wniosku o objęciu zakresem ustawy wszystkich zdarzeń, z którymi wiąże się dla podatnika konkretna korzyść o wymiarze finansowym powodująca zwiększenie aktywów lub zmniejszenie pasywów. Wystąpienie każdego zdarzenia powodującego wymierną korzyść po stronie podatnika skutkuje obowiązkiem opodatkowania osiągniętej nadwyżki ponad koszty jej uzyskania przez podatnika. Nie jest przy tym istotne źródło korzyści, chodzi bowiem o każdy przypadek powodujący wzrost wartości majątku lub zmniejszenie zobowiązań ciążących na podatniku. Przyjęte rozwiązanie legislacyjne pozwala na stosowanie przepisów ustawy niezależnie od specyfiki podmiotów podlegających opodatkowaniu, zmieniających się okoliczności i rzeczywistości gospodarczej, jak również ewolucji różnego rodzaju instrumentów wykorzystywanych w obrocie gospodarczym.

Wskazać należy, że ustawa o CIT, nie zawiera definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 ustawy o CIT, przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii. Jak wynika z art. 12 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o CIT:

Literalna wykładnia powołanego przepisu prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe. W piśmiennictwie i judykaturze przychód podatkowy identyfikowany jest z trwałym przysporzeniem majątkowym zwiększającym wartość aktywów (zob. P. Małecki, M. Mazurkiewicz, CIT. Podatki i rachunkowość – Komentarz do art. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. LEX 2014). Podobny pogląd wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 12 lutego 2013 r., sygn. akt II FSK 1248/11 stwierdzając, że z istoty podatku dochodowego wynika, że jest on ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem przychodem jest ta wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa.

Przychodem jest zatem każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, o ile nie została wyłączona z przychodów podatkowych, na podstawie art. 12 ust. 4 ustawy o CIT. Przychodem są zatem wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, bezzwrotnym, definitywnym, których rzeczywiste otrzymanie powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego.

W świetle powyższego otrzymane w sposób definitywny środki pieniężne (np. w postaci dofinansowania) stanowią, co do zasady, przychód dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Katalog przysporzeń niestanowiących przychodów podatkowych został określony w art. 12 ust. 4 ustawy o CIT. Jest to katalog zamknięty, co oznacza, że jedynie w warunkach ściśle określonych w tym katalogu otrzymane przysporzenie nie będzie stanowić przychodu podatkowego.

Biorąc pod uwagę przedmiot wniosku, należy mieć na względzie przepis art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy o CIT, który stanowi, że:

Przepis art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy o CIT – jeżeli chodzi o źródło przysporzenia uznawane przez ustawodawcę za przychód podatkowy – odnosi się do art. 12 ust. 1 pkt 2, zgodnie z którym przychodem jest m.in. wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń. Jest to niewątpliwie inne źródło niż wymienione w pkt 1 otrzymane pieniądze.

Ustawodawca nie sprecyzował, co należy rozumieć pod pojęciem „świadczenie nieodpłatne”. Co do zasady uznaje się, że przez nieodpłatne świadczenie rozumieć należy takie zdarzenia prawne i gospodarcze, dotyczące działalności gospodarczej, których skutkiem jest świadczenie nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku osoby prawnej, mające konkretny wymiar finansowy.

Tym samym podstawową cechą świadczenia nieodpłatnego jest brak zobowiązania otrzymującego takie świadczenie do wykonania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. Innymi słowy świadczenie uzyskiwane przez podatnika w sytuacji, gdy spełniający świadczenie uzyskuje albo ma uzyskać od podatnika w przyszłości wzajemnie jakieś inne przysporzenie majątkowe nie ma charakteru nieodpłatnego. Przychód ze świadczeń nieodpłatnych powstanie natomiast zawsze wtedy, gdy podatnik otrzyma rzeczy lub prawa, bądź inne świadczenia lub też możliwość korzystania z rzeczy lub praw, bez obowiązku świadczenia wzajemnego. Nieodpłatnym świadczeniem nie są natomiast otrzymane środki pieniężne.

Jak wskazaliście Państwo we wniosku, Spółka skorzystała z dofinansowania udziału we wsparciu doradczo-szkoleniowym w zakresie wsparcia internacjonalizacji dla przedstawicieli mikro, małych i średnich przedsiębiorców organizowanych w ramach (…) Regionalnego Programu Operacyjnego na lata (…). Dofinansowanie zostanie przekazane zgodnie z zasadami (…) Regionalnego Programu Operacyjnego na lata (…), a w szczególności zgodnie z zasadami pomocy de minimis. Wsparcia udzielono poprzez bezpośrednie pokrycie przez Powiat określonych kosztów.

Pomoc „de minimis” to szczególny rodzaj wsparcia udzielanego przez państwo przedsiębiorcom, uregulowana przez przepisy wspólnotowe, tj. rozporządzenie komisji (UE) Nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy „de minimis” (Dz.U. UE. Nr L 352 z 24 grudnia 2013 r.). Ustawa o CIT nie zawiera regulacji odnoszącej się wprost do pojęcia pomocy „de minimis”, w szczególności nie przewiduje wyłączenia otrzymanego w jej ramach dofinansowania z przychodów podatkowych.

W analizowanej sprawie Spółka uzyskała przychód na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT w wysokości otrzymanego dofinansowania. Nie otrzymała nieodpłatnego bądź częściowo odpłatnego świadczenia bowiem otrzymała dofinansowanie (środki pieniężne), które technicznie nie zostanie przekazane na konto Spółki lecz w postaci bezpośredniego pokrycia przez Powiat określonych kosztów. Powyższy sposób przekazania pomocy „de minimis” nie zmienia jej charakteru, tzn. Spółka w ramach pomocy otrzymała środki pieniężne (dofinansowanie – co wynika wprost z wniosku), a nie nieodpłatne świadczenie.

Mając powyższe na względzie, wskazać należy, że otrzymane dofinansowanie nie będzie wymienionym w art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy o CIT „innym nieodpłatnym lub częściowo odpłatnym świadczeniem”. W związku z tym, otrzymane dofinansowanie Spółka zobowiązana będzie uznać za przychód podatkowy w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, a otrzymane dofinansowanie nie będzie mogło zostać wyłączone z przychodów podatkowych na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy o CIT.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowo wskazać należy, że tut. Organ w niniejszej interpretacji nie rozstrzygał o możliwości zwolnienia z opodatkowania otrzymanego dofinansowania na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy o CIT, ponieważ zadane we wniosku pytania wyznaczające zakres interpretacji indywidualnej nie odnosiły się do tej kwestii.

Ad 2

Zgodnie z treścią art. 19 ust. 1 ustawy o CIT:

Stosownie do art. 19 ust. 1a ww. ustawy:

Zgodnie zaś z art. 19 ust. 1c ustawy o CIT:

Zgodnie zaś z art. 19 ust. 1d ustawy o CIT:

Natomiast stosowanie do art. 19 ust. 1e ww. ustawy:

Obniżona stawka podatku 9% jest stosowana w odniesieniu do przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych i ma zastosowanie wyłącznie do małych podatników oraz podatników rozpoczynających działalność, z zastrzeżeniem ust. 1a-1e ww. ustawy, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły równowartości 2.000.000 euro. Po przekroczeniu tego limitu podatnik traci prawo do obniżonej stawki podatku.

Przedmiotem Państwa wątpliwości nie jest ustalenie, czy mogą Państwo zastosować 9% stawkę podatku, a jedynie ustalenie, czy wartość otrzymanego dofinansowania, opisanego we wniosku, powinna zostać uwzględniona w kalkulacji limitów, o których mowa w art. 4a pkt 10 oraz art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT. Zatem, jak wskazano, niniejsza interpretacja nie rozstrzyga o tym, czy są Państwo uprawnieni do zastosowania preferencyjnej 9% stawki podatku.

Przepisy o których mowa w art. 19 ustawy o CIT odwołują się niejednokrotnie do pojęcia „małego podatnika”. Definicja „małego podatnika” została zawarta w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT, zgodnie z którą:

Zauważyć należy, że wskazane w art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, sformułowanie „wartość przychodu ze sprzedaży” nie zostało zdefiniowane dla potrzeb ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nie zawiera ona również definicji legalnej terminu „sprzedaż”, choć ustawodawca wielokrotnie posługuje się nim w ustawie. Termin „sprzedaż” jest używany w języku prawnym i prawniczym, na oznaczenie konkretnej instytucji prawa cywilnego, a także znajduje zastosowanie w szeroko rozumianym obrocie gospodarczym i prywatnym. W znaczeniu potocznym, termin „sprzedaż” dotyczy powszechnie rozumianych świadczeń odpłatnych (wyrażonych w pieniądzu), dokonanych w wyniku porozumienia zawartego między stronami transakcji. Brak definicji ustawowej oraz większe niż w innych działach prawa, znaczenie wykładni językowej, traktowanej jako pierwszoplanowa metoda odkodowania znaczenia normy podatkowej (zob. wyrok NSA z 29 stycznia 2016 r. sygn. akt I FSK 1499/14), wymagają posłużenia się znaczeniem słownikowym, zgodnie z którym „sprzedaż” to „odstępowanie czegoś przez sprzedawcę na własność kupującemu za określoną sumę” (zob. https://sjp.pwn.pl/szukaj/sprzeda%C5%B C%20.html). Wskazane znaczenie językowe jest bliskie definicji „umowy sprzedaży”, zawartej w art. 535 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610), zgodnie z którym:

Cechami charakteryzującymi transakcję sprzedaży jest występowanie przynajmniej dwóch stron, swoboda zawierania umów, ustalona cena, dokonywanie jej na wolnym rynku, składanie ofert, możliwość wyboru stron umowy.

Ponadto, pojęcia „wartość przychodu ze sprzedaży” nie należy utożsamiać z pojęciem przychodu podatkowego. W związku z tym należy dokonać literalnej wykładni tego pojęcia. Przy obliczaniu powyższego limitu należy uwzględnić wszelkie przychody ze sprzedaży danego podatnika, w tym także zwolnione od podatku dochodowego, z wyłączeniem przychodów osiąganych z innego tytułu niż sprzedaż, np. uzyskane odszkodowania, odsetki od środków finansowych na rachunku bankowym, dotacje, dopłaty lub refundacje kosztów.

Taka interpretacja „przychodu ze sprzedaży” koreluje z tożsamą regulacją zawartą w art. 2 pkt 25 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), w myśl której, przez małego podatnika rozumie się podatnika od towarów i usług, u którego wartość sprzedaży (wraz z kwotą podatku) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro. Z kolei, sprzedażą jest odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (art. 2 pkt 22 ustawy o podatku od towarów i usług).

Odwoływanie się do definicji „sprzedaży” zawartej w ustawie o podatku od towarów i usług, dla potrzeb ustalenia „wartości przychodów ze sprzedaży” w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawsze jest uzasadnione. Wskazać bowiem należy na możliwe istotne rozbieżności, które mogą powstać pomiędzy wartością sprzedaży ustaloną na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług, a przychodem ze sprzedaży według ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Istnieją bowiem sytuacje, w których określona sprzedaż nie podlega podatkowi VAT (np. sprzedaż usług poza terytorium kraju), a podlega podatkowi dochodowemu od osób prawnych i odwrotnie sprzedaż, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Należy jednak zwrócić uwagę – posługując się pomocniczo definicją stworzoną dla celów podatku od towarów i usług – że sprzedażą jest m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług.

Mając na względzie wszystkie okoliczności w sprawie, stwierdzić należy, że dofinansowanie otrzymane przez Spółkę nie podlega zaliczeniu do przychodów ze sprzedaży, od których wysokości uzależniony jest status małego podatnika. Otrzymane dofinansowanie nie jest bowiem przychodem ze sprzedaży Spółki.

Dofinansowanie o którym mowa we wniosku, należy jednakże uwzględniać przy ustalaniu limitu przychodów, o którym mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, do uzyskania którego przychody (dochody) mogą być opodatkowane preferencyjną 9% stawką podatkową. Wskazać należy, że przepis ten w przeciwieństwie do art. 4a pkt 10 ustawy o CIT nie odwołuje się wyłącznie do pojęcia „przychodów ze sprzedaży” lecz pojęcia „przychodów”, a zatem do wszystkich przychodów. Jak wskazano w odpowiedzi na pytanie nr 1 otrzymane przez Spółkę dofinansowanie będzie przychodem, zatem zalicza się do kategorii „przychodów” i powinno być uwzględnione przy kalkulacji limitu określonego w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2:

-w części dot. nieuwzględnienia otrzymanego dofinansowania w kalkulacji limitu przychodów, o których mowa w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT - jest prawidłowe;

-w części dot. nieuwzględnienia otrzymanego dofinansowania w kalkulacji limitu przychodów, o których mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT - jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”. Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).