Interpretacja indywidualna z dnia 6 września 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-1.4010.372.2023.1.MW

Czy dochód osiągnięty przez Wnioskodawcę z tytułu wyprodukowania Programu oraz przeniesienia praw autorskich do niego będzie opodatkowany wyłącznie w Polsce na podstawie art. 7 ust. 1 UPO oraz czy w przypadku pobrania podatku u źródła w Niemczech od dochodu osiągniętego przez Wnioskodawcę z tytułu wyprodukowania Programu oraz przeniesienia praw autorskich do niego, dochód ten będzie korzystał w Polsce ze zwolnienia z opodatkowania?

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 lipca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

• dochód osiągnięty przez Wnioskodawcę z tytułu wyprodukowania Programu oraz przeniesienia praw autorskich do niego będzie opodatkowany wyłącznie w Polsce na podstawie art. 7 ust. 1 UPO;
• w przypadku pobrania podatku u źródła w Niemczech od dochodu osiągniętego przez Wnioskodawcę z tytułu wyprodukowania Programu oraz przeniesienia praw autorskich do niego, dochód ten będzie korzystał w Polsce ze zwolnienia z opodatkowania.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

A Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „A”) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością utworzoną zgodnie z przepisami prawa polskiego, podlegającą w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej na terytorium Niemiec poprzez stały zakład.

Przedmiotem działalności A jest rozwijanie koncepcji, produkcja oraz adaptacje dzieł filmowych i audiowizualnych, w szczególności programów rozrywkowych, obrót (zakup, sprzedaż, dystrybucja) prawami do filmów i innych utworów audiowizualnych, jak również ich wprowadzanie na rynek, a także wszelka działalność w obszarze filmowym i telewizyjnym, jak też planowanie i organizacja wszelkich imprez i uroczystości.

B (dalej: „B”) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością utworzoną zgodnie z przepisami prawa niemieckiego, podlegającą w Niemczech opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

B jest właścicielem 100% udziałów w kapitale zakładowym A.

B zawarła umowę z C na produkcję programu rozrywkowego „(…)" (dalej: „Program”), który emitowany jest w odcinkach na platformie streamingowej C.

B zamierza zlecić wyprodukowanie drugiego sezonu Programu, a potencjalnie także dalszych sezonów, A, która będzie działała w charakterze podwykonawcy. Przedmiotem umowy będzie polska edycja (...)Nagrania do Programu odbędą się w studiu filmowym w (…), w Niemczech, bez udziału publiczności.

W tym celu zostanie zawarta pomiędzy stronami umowa pn. „(…)" (dalej: „Umowa”), na podstawie której A zobowiąże się wyprodukować Program na zlecenie B w terminach uzgodnionych dla poszczególnych odcinków Programu oraz zgodnie z formatem oraz koncepcją Programu uzgodnioną z B.

Na produkcję Programu będą składały się w szczególności następujące czynności:

• organizacja i nadzór nad produkcją,
• montaż i edycja ścieżki dźwiękowej,
• zapewnienie wykwalifikowanej ekipy filmowej,
• postprodukcja, itp.

Dodatkowo Umowa będzie przewidywała przeniesienie przez A na rzecz B wszelkich praw autorskich do wyprodukowanego przez nią Programu.

Umowa będzie przewidywała łączne wynagrodzenie za wyprodukowanie Programu oraz przeniesienia praw autorskich do niego przez A. Tym samym brak będzie w Umowie osobnego wynagrodzenia z tytułu przeniesienia praw autorskich.

W chwili obecnej Umowa nie została jeszcze zawarta. Da się jednak ustalić zasadnicze elementy przyszłej Umowy, gdyż jej postanowienia będą zbliżone do umowy, która została zawarta na produkcję pierwszego sezonu Programu. Przy czym produkcja pierwszego sezonu Programu odbywała się w nieco innej formule prawnej, gdyż polscy aktorzy oraz artyści komediowi byli zatrudnieni bezpośrednio przez B. Na razie strony są na etapie negocjacji budżetowych. Zdjęcia do Programu powinny zacząć się we wrześniu 2023 r.

Podstawą kalkulacji wynagrodzenia należnego A będą koszty poniesione przez nią na produkcję Programu powiększone o marżę zysku w wysokości 5%. Istotną część tych kosztów stanowią koszty zatrudnienia aktorów oraz artystów komediowych biorących udział w Programie, którzy za swoje usługi wystawią faktury na A w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej lub w niektórych przypadkach będą zatrudnieni przez A na podstawie umowy o dzieło. Jednakże koszty te nie przekroczą 50% budżetu produkcji Programu.

W związku z wypłatą wynagrodzenia na rzecz Wnioskodawcy B zamierza pobrać podatek u źródła w Niemczech według stawki 16% z tytułu świadczenia przez A w Niemczech usług w zakresie działalności artystycznej/rozrywkowej.

Pytania

1.Czy biorąc pod uwagę przedstawione w niniejszym wniosku zdarzenie przyszłe prawidłowe jest stanowisko, że dochód osiągnięty przez Wnioskodawcę z tytułu wyprodukowania Programu oraz przeniesienia praw autorskich do niego będzie opodatkowany wyłącznie w Polsce na podstawie art. 7 ust. 1 UPO?

2.Czy w przypadku pobrania podatku u źródła w Niemczech od dochodu osiągniętego przez Wnioskodawcę z tytułu wyprodukowania Programu oraz przeniesienia praw autorskich do niego, dochód ten będzie korzystał w Polsce ze zwolnienia z opodatkowania?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy dochód osiągnięty przez niego z tytułu wyprodukowania Programu oraz przeniesienia praw autorskich do niego będzie opodatkowany wyłącznie w Polsce na podstawie art. 7 ust. 1 UPO.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 UPO, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Zyski przedsiębiorstwa, o których mowa w art. 7 ust. 1 UPO, mają co do zasady nieograniczony charakter i obejmują wszelkie dochody osiągane przez podatnika z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Niewątpliwie więc w zakresie tego rodzaju zysków będzie mieścił się dochód osiągnięty przez Wnioskodawcę z tytułu wyprodukowania Programu oraz przeniesienia praw autorskich do niego. W związku z tym, że Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym i nie posiada stałego zakładu w Niemczech, dochód ten powinien podlegać opodatkowaniu wyłącznie w Polsce.

Jednakże, w myśl art. 7 ust. 7 UPO, jeżeli w zyskach przedsiębiorstwa mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach umowy, to postanowienia tych innych artykułów mają pierwszeństwo zastosowania względem art. 7 ust. 1 UPO. W kontekście analizowanego zdarzenia przyszłego zasadne jest rozpatrzenie dwóch rodzajów dochodów, które zostały odrębnie uregulowane w art. 13 ust. 5 UPO oraz w art. 17 ust. 2 UPO.

Pierwszy z przepisów, czyli art. 13 ust. 5 UPO, przewiduje że zyski z przeniesienia własności jakiegokolwiek majątku niewymienionego w powyższych ustępach tego artykułu podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym przenoszący własność ma miejsce zamieszkania lub siedzibę. W zakresie tego przepisu mieści się m.in. przeniesienie praw majątkowych, a więc również przeniesienie przez Wnioskodawcę wszelkich praw autorskich do Programu.

Należy jednak zauważyć, że przeniesienie praw autorskich do Programu ma jedynie charakter akcesoryjny wobec zasadniczego świadczenia Wnioskodawcy jakim jest wyprodukowanie Programu. Poza tym Umowa nie przewiduje osobnego wynagrodzenia z tytułu przeniesienia praw autorskich. Trudno więc byłoby obiektywnie ustalić wysokość dochodu z tego tytułu. Z tych względów, zdaniem Wnioskodawcy, art. 13 ust. 5 UPO nie będzie miał zastosowania do osiągniętego przez niego dochodu. Co więcej, zastosowanie normy rozdziału z art. 13 ust. 5 UPO nie zmieniłoby miejsca opodatkowania dochodu Wnioskodawcy, gdyż podobnie jak w przypadku art. 7 ust. 1 UPO dochód ten podlegałby opodatkowaniu wyłącznie w Polsce.

Drugi z przepisów, czyli art. 17 ust. 2 UPO, stanowi że, jeżeli dochód, mający związek z osobiście wykonywaną działalnością artysty lub sportowca, nie przypada temu artyście lub sportowcowi, lecz innej osobie, to dochód taki bez względu na postanowienia artykułów 7, 14 i 15 może być opodatkowany w tym Umawiającym się Państwie, w którym działalność tego artysty lub sportowca jest wykonywana.

Zasadą jest, że artysta otrzymuje dochód za swoją działalność artystyczną bezpośrednio jako osoba fizyczna i wówczas podlega on normie rozdziału przewidzianej w art. 17 ust. 1 UPO. Zgodnie z tym przepisem, bez względu na postanowienia artykułów 7, 14 i 15 dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu działalności artystycznej, na przykład artysty scenicznego, filmowego, radiowego lub telewizyjnego, jak też muzyka lub sportowca, z osobiście wykonywanej w tym charakterze działalności w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

Możliwe jest jednak obejście tego przepisu poprzez dokonanie wypłaty dochodu artyście za pośrednictwem podmiotu trzeciego. Zapobieganiu takim sytuacjom służy m.in. art. 17 ust. 2 UPO. Celem tego przepisu jest umożliwienie opodatkowania dochodów artystów także w przypadku, gdy wynagrodzenie za występy jest wypłacane innym podmiotom, z reguły kontrolowanych przez tych artystów. W konsekwencji opodatkowaniu podlega nie tylko dochód indywidualnego artysty, ale także zyski odrębnych podmiotów prawnych, niezależnie od tego, czy artysta jest ich właścicielem, czy też udziałowcem lub otrzymuje z tego tytułu dochody.

W Komentarzu do Konwencji Modelowej OECD wskazano trzy przykłady zastosowania art. 17 ust. 2 UPO. Pierwszy dotyczy sytuacji, w której wynagrodzenie przypada spółce zarządzającej, która sama nie posiada osobowości prawnej. Drugi dotyczy orkiestry, zespołu lub podobnych grup, które posiadają osobowość prawną. Trzeci z przykładów dotyczy innych przypadków, w których możliwe jest unikanie opodatkowania, gdy wynagrodzenie jest wypłacane podmiotowi trzeciemu, np. agencji artystycznej (zob. paragraf 11 Komentarza do artykułu 17).

W analizowanym zdarzeniu przyszłym zastosowanie może mieć ewentualnie jedynie ostatni z wymienionych przykładów. Chociaż umowa zawarta z Niemcami nie zawiera żadnych ograniczeń w tym zakresie, to niektóre z umów zawartych przez Polskę uzależniają prawo państwa źródła do opodatkowania dochodu mającego związek z osobiście wykonywaną działalnością artysty, przypadającego innej osobie, od tego, czy taki artysta sprawuje bezpośrednią lub pośrednią kontrolę nad taką osobą lub posiada w niej udział (zob. D. Gibasiewicz w: B. Brzeziński (red.), Model Konwencji OECD. Komentarz, Warszawa 2010, s. 1031).

Zdaniem Wnioskodawcy w jego przypadku nie zachodzą przesłanki do zastosowania art. 17 ust. 2 UPO. Wynagrodzenie jakie ma otrzymać A należne jest z tytułu wyprodukowania Programu oraz przeniesienia praw autorskich do niego, a nie za świadczenie usług w zakresie działalności artystycznej. A nie będzie tutaj pełniła roli agencji artystycznej, pośredniczącej w wypłacie wynagrodzenia pomiędzy B a artystami. Świadczy o tym chociażby fakt, że koszty zatrudnienia aktorów oraz artystów komediowych biorących udział w Programie nie przekroczą 50% budżetu produkcji Programu. Wreszcie należy zauważyć, że A nie jest w żaden sposób kontrolowana przez artystów biorących udział w Programie, gdyż jest spółką całkowicie zależną od B. Opisane w niniejszym wniosku okoliczności nie wskazują również, że mają one charakter sztuczny i służą unikaniu opodatkowania.

Dodatkowo w ocenie Wnioskodawcy w analizowanym zdarzeniu przyszłym nie można także mówić o dochodzie z działalności artystycznej w rozumieniu art. 17 ust. 1 i 2 UPO. Tym samym nie jest spełniona podstawowa przesłanka zastosowania tych norm rozdziału.

Jak wskazuje się w doktrynie prawa podatkowego w literaturze przedmiotu została wypracowana definicja artysty na potrzeby art. 17 Konwencji Modelowej OECD, zgodnie z którą artystą jest „osoba dająca występ artystyczny lub rozrywkowy, bezpośrednio lub pośrednio przed publicznością, niezależnie od poziomu artystycznego lub rozrywkowego tego występu”. Aby zatem określona osoba została uznana za artystę na gruncie Konwencji Modelowej OECD, muszą zostać spełnione trzy przesłanki: 1) działania takiej osoby muszą mieć charakter występu, 2) musi on mieć charakter publiczny, czyli mieć miejsce bezpośrednio przed widownią lub być odtwarzany dla określonej publiczności, 3) przeważający element występu musi mieć charakter artystyczny i rozrywkowy, niezależnie od jego poziomu (zob. D. Gibasiewicz w: B. Brzeziński (red.), Model Konwencji OECD. Komentarz, Warszawa 2010, s. 1019).

Wątpliwe jest czy można mówić o występie, który na dodatek ma charakter publiczny, w sytuacji gdy aktorzy i artyści komediowi zatrudnieni przez A na potrzeby produkcji Programu biorą jedynie udział w nagraniu Programu, które odbywa się w studiu filmowym w Niemczech. Sam Program zaś, po jego stworzeniu, będzie miał premierę na ogólnodostępnej na całym świecie platformie streamingowej. Z założenia jednak będzie on skierowany do polskiej widowni. Właściwie poza samym technicznym aspektem nagrania Programu w Niemczech, nie wykazuje on żadnego związku z terytorium tego państwa.

W konsekwencji do wynagrodzenia, które ma zostać wypłacone Wnioskodawcy zastosowanie znajdzie art. 7 ust. 1 UPO, gdyż nie będą spełnione przesłanki do zastosowania innych norm rozdziału.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku pobrania podatku u źródła w Niemczech od dochodu osiągniętego przez Wnioskodawcę z tytułu wyprodukowania Programu oraz przeniesienia praw autorskich do niego, dochód ten nie będzie korzystał w Polsce ze zwolnienia z opodatkowania.

W przypadku dochodów z działalności artystycznej, o których mowa w art. 17 ust. 2 UPO, eliminowanie podwójnego opodatkowania w Polsce następuje według metody zwolnienia pełnego (pełnego wyłączenia), co wynika z art. art. 24 ust. 2 lit. a) UPO w zw. z art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT. Oznacza to, że dochody osiągane przez polskiego rezydenta na terytorium Niemiec są w całości zwolnione z opodatkowania w Polsce.

Jednakże metoda eliminowania podwójnego opodatkowania może mieć zastosowanie jedynie wówczas, gdy zachodzi ryzyko podwójnego opodatkowania w rozumieniu danej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a więc gdy zgodnie z postanowieniami danej umowy dochód może być opodatkowany zarówno w państwie rezydencji podatnika, jak i w państwie źródła dochodu.

Zgodnie ze stanowiskiem Wnioskodawcy przedstawionym w odniesieniu do pytania nr 1, uważa on, że otrzymany przez niego dochód będzie stanowił zyski przedsiębiorstwa, o których mowa w art. 7 ust. 1 UPO, które są w całości opodatkowane w Polsce jako państwie rezydencji Wnioskodawcy, a nie dochód z działalności artystycznej. Tym samym w odniesieniu do tego dochodu nie zachodzi ryzyko podwójnego opodatkowania, gdyż Niemcy nie są uprawnione do jego opodatkowania. W konsekwencji do tego rodzaju dochodu nie może mieć zastosowania zwolnienie z art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT. Nie zmienia tego fakt, że B jako płatnik zamierza pobrać podatek u źródła w Niemczech od wypłaty dochodu na rzecz Wnioskodawcy. W świetle przepisów UPO nie ma bowiem podstaw do pobrania podatku u źródła w Niemczech.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 updop:

W myśl art. 3 ust. 2 updop:

Określając podmiotowy zakres obowiązywania ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawodawca polski przyjął dwie zasady: nieograniczonego obowiązku podatkowego, dotyczącego osób prawnych mających siedzibę lub zarząd w Polsce (zasada rezydencji - art. 3 ust. 1 ustawy o CIT) i ograniczonego obowiązku podatkowego, dotyczącego tych osób prawnych, które nie mają siedziby lub zarządu w Polsce (zasada źródła - wyrażona w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT). Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego wynika z zasady źródła, która wiąże się z opodatkowaniem dochodu powstałego na terytorium państwa polskiego bez względu na miejsce (kraj), w którym podatnik ma siedzibę lub zarząd.

Państwa Wątpliwości w zakresie pytania nr 1 wiążą się z ustaleniem, czy dochód osiągnięty przez Spółkę z tytułu wyprodukowania Programu oraz przeniesienia praw autorskich do niego będzie opodatkowany wyłącznie w Polsce na podstawie art. 7 ust. 1 UPO

Zatem w przedmiotowej sprawie należy przeanalizować postanowienia umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U z 2005 r., nr 12, poz. 90 ze zm.), zwana dalej: "UPO PL-DE".

Stosownie do art. 7 ust. 1 UPO PL-DE:

Natomiast w myśl art. 7 ust. 7 UPO PL-DE:

Z wniosku wynika, że B zamierza zlecić wyprodukowanie drugiego sezonu Programu, a potencjalnie także dalszych sezonów, A, która będzie działała w charakterze podwykonawcy. W tym celu zostanie zawarta pomiędzy stronami umowa, na podstawie której A zobowiąże się wyprodukować Program na zlecenie B w terminach uzgodnionych dla poszczególnych odcinków Programu oraz zgodnie z formatem oraz koncepcją Programu uzgodnioną z B.

Na produkcję Programu będą składały się w szczególności następujące czynności:

• organizacja i nadzór nad produkcją,
• montaż i edycja ścieżki dźwiękowej,
• zapewnienie wykwalifikowanej ekipy filmowej,
• postprodukcja, itp.

Dodatkowo Umowa będzie przewidywała przeniesienie przez A na rzecz B wszelkich praw autorskich do wyprodukowanego przez nią Programu.

Umowa będzie przewidywała łączne wynagrodzenie za wyprodukowanie Programu oraz przeniesienia praw autorskich do niego przez A. Tym samym brak będzie w Umowie osobnego wynagrodzenia z tytułu przeniesienia praw autorskich. W chwili obecnej Umowa nie została jeszcze zawarta.

W przedmiotowej sprawie kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia w sprawie będzie miała właściwa kwalifikacja prawnopodobna dochodów/przychodów z określonych tytułów uzyskiwanych przez Spółkę w ramach zawartej umowy.

Mając na uwadze powyższe wskazać nalży, że transakcja złożona z kliku świadczeń, która z ekonomicznego punktu widzenia tworzy całość nie powinna być sztucznie dzielona. Jako jedność z punktu widzenia podatku dochodowego od osób prawnych są traktowane złożone świadczenia, w których istnieje świadczenie zasadnicze, dominujące oraz świadczenie o charakterze pomocniczym, pobocznym. Decydująca w tym względzie jest ocena, czy świadczenia są na tyle ściśle ze sobą związane, że w przypadku ich rozdzielenia nie miałyby dla nabywcy istotnej wartości. Określenie odrębnej ceny za każdy z elementów świadczenia złożonego nie ma znaczenia przy określaniu czy istnieje jedno świadczenie złożone czy więcej niezależnych i samoistnych transakcji. Dominującym świadczeniem będzie co do zasady to, które odzwierciedla zasadniczy cel nabycia całości świadczenia.

Analiza stanowiska Spółki i przedstawiony opis zdarzenia przyszłego, pozwala na sformułowanie wniosku, że sprzedaż praw autorskich do zrealizowanego i wyprodukowanego Programu jest świadczeniem głównym, co pozwoli odnieść się w sposób właściwy do zadanych we wniosku pytań.

W myśl przepisu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2022, poz. 2509 ze zm.),

Z art. 1 ust. 2 ww. ustawy, wynika iż

Zatem, aby określone dzieło mogło być przedmiotem prawa autorskiego musi posiadać następujące cechy:

• mieć źródło w pracy człowieka (twórcy),
• stanowić przejaw działalności twórczej,
• posiadać indywidualny charakter.

Z przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, wynika, iż właśnie Spółka, tworząca na zamówienie Program, jest twórcą w rozumieniu cyt. ustawy o prawach autorskich. Co za tym idzie, tylko twórca może przenosić swoje prawa autorskie do stworzonego dzieła na inne osoby.

W myśl art. 64 wyżej przywołanej ustawy,

Z powyższego wynika zatem, iż Twórcy przysługuje nie tylko prawo do pełnego korzystania z dzieła, lecz również uprawnienie do upoważniania innych osób do korzystania z niego poprzez rozporządzenie swoim prawem, czyli najczęściej jego sprzedaż, albo udzielenie licencji, czyli zawarcie umowy, na mocy której inna osoba może za wynagrodzeniem korzystać z tego dzieła w zakresie określonym w umowie, choć w tym ostatnim przypadku prawa autorskie do dzieła pozostają przy jego twórcy.

We wniosku sformułowano tezę, że prawo autorskie jest elementem akcesoryjnym wobec zasadniczego świadczenia Spółki jakim jest wyprodukowanie Programu. W tym stanie rzeczy zawarta pomiędzy stronami umowa, na mocy której niemiecki kontrahent uzyskał od twórcy-Spółki Program oraz upoważnienie do korzystania z niego, mogłaby nie zostać sklasyfikowana jako przeniesienie autorskich praw jedynie w sytuacji, kiedy będący jej przedmiotem Program nie miałby charakteru utworu w rozumieniu art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W przeciwnym wypadku obrót rzeczonym dziełem nie może odbywać się poza regulacją prawa autorskiego. Zatem tezę powyższą uznać należy za daleko idące uproszczenie, gdyż to właśnie prawo autorskie determinuje charakter wykonanego dzieła, jest ono immanentną cechą utworu, bez którego dzieło nie funkcjonuje w obrocie gospodarczym, szeroko pojętym.

Należy wskazać, iż autorskie prawa majątkowe powstają wraz z ustaleniem utworu na rzecz jego twórcy. Mają charakter monopolistyczny, ograniczony przez ustawę w ściśle wskazanych granicach dozwolonych użytków. Twórcy przysługuje wyłączne prawo do korzystania z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji. Tak ukształtowane uprawnienia budują monopol twórcy w zakresie dysponowania tymi prawami do utworu, które łączą się z uzyskiwaniem wynagrodzenia autorskiego. Dlatego w doktrynie oraz w orzecznictwie podkreśla się monopolistyczny charakter autorskich praw majątkowych. To wyłączne prawo powstaje z chwilą ustalenia utworu.

W przedmiotowej sprawie, przeniesienie własności Programu jako utworu audiowizualnego nastąpi łącznie z przeniesieniem wszelkich praw autorskich do wyprodukowanego Programu, zatem, w opinii tut. Organu, kontrahent niemiecki nabędzie prawa majątkowe do wyprodukowanego Programu. Nabycie praw autorskich powoduje bowiem wejście w sytuację prawną właściciela, czyli w tym przypadku twórcę Programu. Jednocześnie, nabycie Programu jako dzieła audiowizualnego jest jedynie czynnością wykonawczą w stosunku do rzeczonego nabycia.

W przedmiotowym wniosku mamy więc do czynienia ze świadczeniem złożonym, na które składa się wykonanie Programu wraz z przekazaniem praw autorskich do tego Programu. Świadczeniem zasadniczym będzie przeniesienie praw autorskich do wykonanego dzieła.

Należy jeszcze raz podkreślić, że to właśnie prawo autorskie determinuje charakter wykonanego dzieła, jest ono immanentną cechą utworu, bez którego dzieło nie funkcjonuje w obrocie gospodarczym, szeroko pojętym.

Zgodnie z art. 13 ust. 5 UPO PL-DE

Zatem w zakresie tego przepisu mieści się m.in. przeniesienie praw majątkowych, a więc również przeniesienie przez Spółkę wszelkich praw autorskich do wyprodukowanego Programu.

Zapisy tego artykułu wskazują, że taki zysk podlega opodatkowaniu wyłącznie w kraju miejsca zamieszkania podatnika.

Oznacza to, że przychody z przeniesienia praw autorskich na rzecz zagranicznych kontrahentów podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce.

W przedmiotowym przypadku nie znajdzie zastosowania także art. 17 ust. 1 i 2 UPO PL-DE.

W myśl art. 17 ust. 1 UPO PL-DE

Natomiast art. 17 ust. 1 UPO PL-DE stanowi, że

Należy podkreślić, iż zgodnie ze wskazaniem Spółki wynagrodzenie jakie ma otrzymać A należne jest z tytułu wyprodukowania Programu oraz przeniesienia praw autorskich do niego, a nie za świadczenie usług w zakresie działalności artystycznej. A nie będzie w przedmiotowej sprawie pełniła roli agencji artystycznej, pośredniczącej w wypłacie wynagrodzenia pomiędzy B a artystami. Ponadto jak Państwo wskazują, A nie jest w żaden sposób kontrolowana przez artystów biorących udział w Programie, gdyż jest spółką całkowicie zależną od B.

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, iż dochód osiągnięty przez Spółkę z tytułu wyprodukowania Programu oraz przeniesienia praw autorskich do niego będzie opodatkowany wyłącznie w Polsce na podstawie art. 13 ust. 5 UPO PL-DE, nie zaś powołanego przez Państwa art. 7 ust. 1 UPO PL-DE. W przedmiotowej sprawie nie zachodzą także przesłanki do zastosowania powołanego art. 17 ust. 1 i 2 UPO PL-DE, gdyż Spółka nie świadczy usług w zakresie działalności artystycznej.

Jednocześnie Organ nie udzielił odpowiedzi na pytanie nr 2 wniosku, gdyż oczekiwali Państwo na nie odpowiedzi w sytuacji pobrania podatku u źródła w Niemczech. Natomiast jak wskazano powyżej podatek u źródła w Niemczech nie powinien być pobrany, ponieważ całość przychodu podlega opodatkowaniu tylko w Polsce zgodnie z art. 13 ust. 5 UPO PL-DE.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanego przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651).