Wyrok SN z dnia 7 marca 2023 r., sygn. III USKP 51/22

Podstawą do powstania obowiązku ubezpieczenia w oparciu o powołany art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy systemowej jest faktyczne wykonywanie działalności pozarolniczej (art. 13 pkt 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych), w tym gospodarczej, co oznacza, że wykonywanie tejże działalności, to rzeczywista działalność zarobkowa wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły. Prowadzenie działalności gospodarczej o tyle stanowi tytuł podlegania ubezpieczeniom, o ile faktycznie ubezpieczony działalność tę wykonuje, choć stopień natężenia jego aktywności może być różny.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Leszek Bielecki (przewodniczący) ‎

SSN Romuald Dalewski ‎

SSN Jarosław Sobutka (sprawozdawca)

w sprawie z odwołania I. P. ‎od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Legnicy ‎o ustalenie podlegania ubezpieczeniom społecznym i dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu, ‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 7 marca 2023 r., ‎skargi kasacyjnej odwołującej się od wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu ‎z dnia 3 grudnia 2020 r., sygn. akt III AUa 722/20,

I. oddala skargę kasacyjną,

II. zasądza od I. P. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Legnicy kwotę 240,00 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 20 września 2019 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Legnicy stwierdził, że wnioskodawczyni I. P. - jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą - nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu w okresie od 2 kwietnia 2013 r. do 18 listopada 2018 r., oraz dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu w okresie od 2 kwietnia 2013 r. do 18 listopada 2018 r.

Wyrokiem z dnia 13 lutego 2020 r. Sąd Okręgowy w Legnicy V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zmienił decyzję organu rentowego w ten sposób, że ustalił, iż wnioskodawczyni, jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą, podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu i chorobowemu w okresie od 2 kwietnia 2013 r. do 18 listopada 2018 r., oraz zasądził od strony pozwanej na rzecz wnioskodawczyni kwotę 180 zł. tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. Sąd I instancji ustalił, iż wnioskodawczyni przez cały okres prowadzenia działalności gospodarczej miała tylko jednego kontrahenta: w okresie od 3 kwietnia 2013 r. E. S.A. z siedzibą w W., a w okresie od 1 lipca 2014 r. J. sp. z o.o. z siedzibą w W.. Wnioskodawczyni tytułem prowadzonej działalności ponosiła koszty dojazdu, odzieży służbowej, miesięcznie ok. 100 zł., a w początkowym okresie prowadzenia działalności ubezpieczona kupiła używany laptop celem wystawiania faktur, posiadała wiatrak. Wnioskodawczyni korzystała z usług biura rachunkowego M. K. w zakresie usług księgowych. Zajmowała się głównie zwrotami towarów ze sklepu, sprawdzała jakość towaru, w jakim stanie się znajduje i czy nadaje się do dalszej sprzedaży, rejestrowała godzinę wejścia i wyjścia do magazynu kartą magnetyczną. Wnioskodawczyni uzgadniała z kierownikiem magazynu, o której godzinie będzie zaczynała świadczenie usług w magazynie. Wnioskodawczyni wykonywała usługi w różnym wymiarze, od 4 do 12 godzin dziennie - informację jaki zakres usług ma wykonać otrzymywała rano w magazynie. Kierownik magazynu mówił wnioskodawczyni, jaki zakres czynności w danym dniu powinna wykonać wcześniej, a jaki później. Ilość przepracowanych godzin nie była narzucana wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni mogła wyjść wcześniej z magazynu, ale musiała to zgłosić. Wtedy firma przekazywała usługi innej osobie do wykonania. Wynagrodzenie wnioskodawczyni było uzależnione od ilości przepracowanych godzin. W ocenie Sądu ubezpieczona wykazała, że faktycznie prowadziła działalność gospodarczą w spornym okresie, wskazanym w zaskarżonej decyzji.