Interpretacja indywidualna z dnia 30 sierpnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.333.2023.2.MC
Czy Wnioskodawca prawidłowo zakwalifikował nabyte Lokale jako towary handlowe, a nie jako środki trwałe w rozumieniu art. 16a ust. 1 ustawy o CIT?
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
4 lipca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy między innymi podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca prawidłowo zakwalifikował nabyte Lokale jako towary handlowe, a nie jako środki trwałe w rozumieniu art. 16a ust. 1 ustawy o CIT.
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Wnioskodawca, jest osobą prawną - spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, mającą siedzibę działalności gospodarczej na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, jest czynnym podatnikiem od towarów i usług.
Spółka nabyła,1 października 2021 roku nieruchomość opisaną księgą wieczystą o numerze (…) prowadzoną przez Sąd Rejonowy (…) stanowiącą działkę terenu mieszkaniowego oznaczoną numerem (…), położoną w (…) o obszarze (…) ha. Na działce posadowiony jest m.in. budynek mieszkalny o trzech i więcej mieszkaniach, składający się z dwóch kondygnacji bez podpiwniczenia, o powierzchni zabudowy 308 m2 i powierzchni użytkowej 492 m2 (dalej: „Budynek”), obejmującym 11 lokali z 1908 roku (dalej: „Lokale”).
Opisywana powyżej działka, zgodnie z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, położona jest w jednostce urbanistycznej oznaczonej symbolem 1U - tereny zabudowy usługowej.
Działka posiada bezpośredni dostęp do drogi publicznej.
Zakup ww. nieruchomości był zwolniony z VAT.
W momencie nabycia nieruchomości, w budynku mieszkalnym najemcy zamieszkiwali w 11 Lokalach na podstawie umów najmu. W przypadku wszystkich Lokali doszło już do pierwszego zasiedlenia - budynek ma ponad 100 lat i wszystkie obecne umowy najmu trwały dłużej niż okres 2 lat, czyli z pewnością pomiędzy pierwszym zajęciem, a planowaną datą sprzedaży upłynie okres powyżej 2 lat. W Budynku nie było lokali usługowych, wszystkie Lokale są mieszkalne.
Najemcy sukcesywnie opuszczają Lokale, na moment złożenia wniosku, tj. czerwiec 2023 r. ciągle wynajęte pozostają 2 lokale.
Spółka nabyła nieruchomość w celu dokonania kompleksowego remontu Lokali, klatek schodowych, instalacji elektrycznej, hydraulicznej itp., a następnie w celu ich sprzedaży. Prace remontowe w Budynku obecnie trwają. Spółka nie traktuje nieruchomości (Budynku) jako środka trwałego w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka zakwalifikowała poszczególne Lokale jako towary handlowy, gdyż od początku celem inwestycji była sprzedaż Lokali po ich wyremontowaniu.
Spółka nie ponosi i nie będzie ponosić wydatków na ulepszenie kamienicy (lokali) - w rozumieniu ustaw o podatku dochodowym od osób prawnych - ze względu na fakt, że przedmiotowe aktywa nie stanowią środków trwałych Spółki.
Wnioskodawcy nie przysługuje prawo od obniżenia podatku naliczonego z tytułu ponoszonych wydatków na remont lokali (Wnioskodawca nie odlicza VAT z otrzymywanych faktur zakupowych).
Lokale po remoncie będą sprzedawane bez zmiany ich przeznaczenia tj. jako lokale mieszkalne. Lokale będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.
Pytanie
Czy Wnioskodawca prawidłowo zakwalifikował nabyte Lokale jako towary handlowe, a nie jako środki trwałe w rozumieniu art. 16a ust. 1 ustawy o CIT?
Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1 dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych. Na pytanie nr 2 dotyczące podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Państwa stanowisko w sprawie
Stanowisko w zakresie pytania nr 1.
Stosownie do art. 16a ust. 1 Ustawy o CIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1.budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2.maszyny, urządzenia i środki transportu,
-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Treść powyższego przepisu oznacza, że wymienione środki trwałe będą podlegały amortyzacji, jeżeli spełniają następujące warunki:
-zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,
-stanowią własność lub współwłasność podatnika,
-są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania - ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, że warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,
-przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,
-są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,
-nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c Ustawy o CIT.
Jak Wnioskodawca wskazał w opisie stanu faktycznego, nabyte Lokale przedmiotem zapytania, nie stanowią dla Wnioskodawcy środka trwałego, gdyż nie spełniają one ww. definicji środka trwałego opisanej w art. 16a ust. 1 ustawy o CIT.
Wnioskodawca w żadnym momencie nie będzie używał Lokali na potrzeby własnej działalności, a jedynie je wyremontuje/zmodernizuje, aby sprzedać z zyskiem jako towary handlowe. Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 18 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz.U. 2023 poz. 120 ze zm.) , ilekroć w ustawie jest mowa o: aktywach obrotowych - rozumie się przez to tę część aktywów jednostki, które w przypadku: aktywów rzeczowych, o których mowa w pkt 19 - są przeznaczone do zbycia lub zużycia w ciągu 12 miesięcy od dnia bilansowego lub w ciągu normalnego cyklu operacyjnego właściwego dla danej działalności, jeżeli trwa on dłużej niż 12 miesięcy.
W myśl z kolei art. 3 ust. 1 pkt 19 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa rzeczowych aktywach obrotowych - rozumie się przez to materiały nabyte w celu zużycia na własne potrzeby, wytworzone lub przetworzone przez jednostkę produkty gotowe (wyroby i usługi) zdatne do sprzedaży lub w toku produkcji, półprodukty oraz towary nabyte w celu odprzedaży w stanie nieprzetworzonym.
Nabyte aktywna przez Wnioskodawcę, w myśl ww. definicji, stanowią towary handlowe bez względu na fakt, że w dwóch Lokalach zamieszkują nadal lokatorzy, wobec których zapadła decyzja o ich wyprowadzce.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Na wstępie należy zaznaczyć, że pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.
Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2587 ze zm., dalej „ustawa o CIT”):
Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2) maszyny, urządzenia i środki transportu,
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Składnik majątku zalicza się do środków trwałych jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:
-stanowi on własność lub współwłasność podatnika,
-został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,
-jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
-przewidywany okres używania tego składnika na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest dłuższy niż rok,
-składnik ten jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby prowadzonej przez niego działalności gospodarczej albo został oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.
Tak więc, składnik majątkowy jako kompletny i zdatny do użytku może zostać zaliczony do środków trwałych podatnika i być amortyzowany w przypadku, gdy stanowić on będzie własność lub współwłasność podatnika, a przewidywany okres jego używania przekraczać będzie rok.
W myśl art. 16d ust. 2 ustawy o CIT:
Składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.
Zgodnie z art. 16e ust. 1 ustawy o CIT:
Jeżeli podatnicy nabędą lub wytworzą we własnym zakresie składniki majątku wymienione w art. 16a ust. 1 i art. 16b ust. 1, o wartości początkowej przekraczającej 10 000 zł, i ze względu na przewidywany przez nich okres używania równy lub krótszy niż rok nie zaliczą ich do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, a faktyczny okres ich używania przekroczy rok, podatnicy są obowiązani, w pierwszym miesiącu następującym po miesiącu, w którym ten rok upłynął:
1) zaliczyć te składniki do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, przyjmując je do ewidencji w cenie nabycia albo koszcie wytworzenia;
2) zmniejszyć koszty uzyskania przychodów o różnicę między ceną nabycia lub kosztem wytworzenia a kwotą odpisów amortyzacyjnych, przypadającą na okres ich dotychczasowego używania, obliczonych dla środków trwałych przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy, zwanym dalej "Wykazem stawek amortyzacyjnych", a dla wartości niematerialnych i prawnych przy zastosowaniu zasad określonych w art. 16m;
3) stosować stawki amortyzacji, o których mowa w pkt 2, w całym okresie dokonywania odpisów amortyzacyjnych;
4) wpłacić, w terminie do 20 dnia tego miesiąca, do urzędu skarbowego kwotę odsetek naliczonych od dnia zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie składników majątku do dnia, w którym okres ich używania przekroczył rok, i naliczoną kwotę odsetek wykazać w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1; odsetki od różnicy, o której mowa w pkt 2, są naliczane według stawki odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych obowiązującej w dniu zaliczenia składnika majątku do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.
Jak wynika z powyższego, ustawodawca przewidział możliwość niezaliczania składników majątku wymienionych w art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do środków trwałych, pod warunkiem, że okres ich używania będzie równy lub krótszy niż rok. Natomiast w przypadku, gdyby mimo takich przewidywań, faktyczny okres użytkowania składników majątku przekroczy rok, wówczas podatnicy obowiązani są zaliczyć te składniki do środków trwałych, przyjmując je do stosownej ewidencji oraz postępować zgodnie z zasadami określonymi w cytowanej regulacji.
Stosownie do treści art. 16c pkt 2a ustawy o CIT:
Amortyzacji nie podlegają: budynki mieszkalne, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej.
Z opisu sprawy wynika, że Spółka nabyła nieruchomość 1 października 2021 r. w celu dokonania kompleksowego remontu Lokali, klatek schodowych, instalacji elektrycznej, hydraulicznej itp., aby następnie je sprzedać. Celem inwestycji Spółki była sprzedaż lokali po ich wyremontowaniu.
Tym samym powyższe lokale nie zostały zakwalifikowane przez Spółkę do środków trwałych i zostały potraktowane jako towar handlowy przeznaczony do dalszej odsprzedaży.
Jednakże w momencie zakupu nieruchomości, w budynku mieszkalnym zamieszkiwali najemnicy na podstawie umów najmu. Najemcy sukcesywnie opuszczają lokale mieszkalne, przy czym na moment złożenia wniosku (czerwiec 2023 r.) ciągle są wynajęte 2 lokale.
Mając na uwadze powyższe okoliczności należy stwierdzić, że nieruchomość jest wykorzystywana przez spółkę przez ponad rok (Spółka nabyła ją w październiku 2021 r. i w czerwcu 2023 r. nadal jest wynajmowana).
Podkreślić należy, że wynajem nieruchomości oznacza, że jest ona wykorzystywana na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, bowiem Spółka uzyskuje dochód z tego tytułu. Okoliczność, że to nie Spółka zawarła umowy najmu, a wstąpiła w nie wyniku zakupu nieruchomości pozostaje bez znaczenie. Także wpływu na tą kwalifikację nie ma cel w jakim została zakupiona nieruchomość (jej remont i sprzedaż jako towar handlowy), bowiem umowy najmu są kontynuowane przez Spółę i upłynął ponad rok od zakupu nieruchomości.
W analizowanej sprawie nie mamy do czynienia z sytuacją, że zakupiona nieruchomość nie jest w żaden sposób wykorzystywana przez Spółkę w działalności i czeka wyłącznie na zakończenie prac remontowych i znalezienie nabywcy. Nieruchomość jest wynajmowana przez Spółkę, bowiem umowy te nie zakończyły się w okresie roku od nabycia nieruchomości.
Zatem powyższe okoliczności uzasadniają uznanie nabytej nieruchomości jako środka trwałego, bowiem:
-stanowi własność podatnika,
-została nabyta przez Spółkę,
-jest kompletna i zdatna do użytku, bowiem służy jako lokale mieszkalne najemcą,
-okres jej używania jest dłuższy niż rok (nabyta w październiku 2021 r., a w czerwcu 2023 r. nadal wynajmowana),
-jest wykorzystywana na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej w wyniku kontynuowania zawartych umów najmu.
Okoliczność celu w jakim nieruchomość została nabyta przez Spółkę pozostaje bez znaczenie dla powyżej oceny, bowiem istotny jest faktyczny sposób jej wykorzystywania przez Spółkę.
W świetle powyższego, nabyta przez Państwa nieruchomość spełnia warunki zakwalifikowania jej jako środka trwałego w rozumieniu art. 16a ust. 1 ustawy o CIT.
Tym samym należy Państwa stanowisko uznać za nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...) . Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).
POTRZEBUJESZ POMOCY?