Interpretacja indywidualna z dnia 30 sierpnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-1.4010.225.2023.1.AR

- Czy przychody uzyskiwane przez Państwa z podstawowej działalności polegającej na czarterze obsługiwanych (wpisanych do certyfikatu AOC) samolotów są osiągane w związku z eksploatacją w transporcie międzynarodowym statków morskich lub statków powietrznych, - Czy dla każdego roku podatkowego, w którym większość Państwa przychodów innych niż z zysków kapitałowych będzie osiągnięta w związku z opisaną działalnością podstawową polegającą na czarterze samolotów, jesteście Państwo podatnikiem, o którym mowa w art. 24ca ust. 14 pkt 5 lit. a ustawy o CIT, a w konsekwencji nie znajdzie do Państwa zastosowania art. 24ca ust. 1 ustawy o CIT, także w latach, kiedy nie będzie obowiązywać zwolnienie z ww. obowiązków przewidziane w art. 38ec ustawy o CIT.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 maja2023 r. za pośrednictwem e-puap wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

- Czy przychody uzyskiwane przez Państwa z podstawowej działalności polegającej na czarterze obsługiwanych (wpisanych do certyfikatu AOC) samolotów są osiągane w związku z eksploatacją w transporcie międzynarodowym statków morskich lub statków powietrznych,

- Czy dla każdego roku podatkowego, w którym większość Państwa przychodów innych niż z zysków kapitałowych będzie osiągnięta w związku z opisaną działalnością podstawową polegającą na czarterze samolotów, jesteście Państwo podatnikiem, o którym mowa w art. 24ca ust. 14 pkt 5 lit. a ustawy o CIT, a w konsekwencji nie znajdzie do Państwa zastosowania art. 24ca ust. 1 ustawy o CIT, także w latach, kiedy nie będzie obowiązywać zwolnienie z ww. obowiązków przewidziane w art. 38ec ustawy o CIT.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

X Sp. z o.o. (dalej: "Wnioskodawca", "Spółka") jest polskim rezydentem podatkowym i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na rynku lotniczym, w obszarze tzw. private jet (czartery prywatnych statków powietrznych), jako przewoźnik (operator) lotniczy. Przewoźnik lotniczy czarterowy, jakim jest Wnioskodawca, wykonuje nieregularny (tj. nierozkładowy) przewóz lotniczy polegający na tym, iż na podstawie umowy czarteru lotniczego, w której przewoźnik lotniczy oddaje do dyspozycji czarterującego określoną liczbę miejsc lub pojemność statku powietrznego w celu wykonania określonego przewozu pasażerów, bagażu, towarów lub poczty, wskazanych przez czarterującego.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest w szczególności:

- wynajem i dzierżawa środków transportu lotniczego,

- naprawa i konserwacja statków powietrznych i statków kosmicznych,

- transport lotniczy pasażerski,

- transport lotniczy towarów,

- działalność usługowa wspomagająca transport lotniczy.

Podstawowa działalność Wnioskodawcy opiera się głównie na sprzedaży lotów czarterowych na trasach międzynarodowych, tj. rozpoczynających się lub kończących w różnych krajach. Wnioskodawca nie posiada własnej floty samolotów, nie jest właścicielem żadnego z eksploatowanych statków powietrznych. Spółka jest dzierżawcą wykorzystywanych przez siebie statków powietrznych - dzierżawi je od podmiotów trzecich, które są właścicielami lub mają inny tytuł prawny do takiego środka transportu (np. leasing). Przy użyciu dzierżawionych statków powietrznych Wnioskodawca oferuje na rynku usług lotniczych loty czarterowe samolotów na określonych trasach. Świadczenie Wnioskodawcy obejmuje czarter statku wraz z załogą (piloci, stewardessy), zapewnienie odpowiedniego komfortu lotu (np. catering, prasa), organizację obsługi naziemnej startu i lądowania.

Spółka zajmuje się również dodatkowo świadczeniem usług w zakresie obsługi samolotów, utrzymania stałej zdatności do lotu oraz zarządzenia samolotami, do czego wykorzystuje szeroką kadrę zatrudnianych specjalistów oraz posiadany know-how.

Większość uzyskiwanych przez Spółkę przychodów z działalności operacyjnej (tj. innych niż z zysków kapitałowych) jest osiągana z podstawowej działalności Wnioskodawcy, czyli sprzedaży lotów czarterowych obsługiwanymi statkami powietrznymi. Taka struktura przychodów występowała historycznie na przestrzeni ostatnich lat podatkowych a Spółka nie przewiduje aby miała się ona zmienić w przyszłości.

Spółka posiada wydaną przez Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego koncesję na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie przewozu lotniczego obejmującą nieregularny przewóz osób lub towarów. Spółka jest uprawniona do zarobkowego wykorzystania statków powietrznych zgodnie z posiadanym certyfikatem (…) o nr (…) wydanym przez Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego. Jest to pozwolenie wydawane przewoźnikowi lotniczemu w celu umożliwienia używania statku powietrznego w celach komercyjnych. Nakłada na przewoźnika obowiązek posiadania personelu, środków i systemu zapewnienia bezpieczeństwa pracowników i osób. Certyfikat taki zawiera listę typów statków powietrznych wraz z celem i rejonem używania. W zakres certyfikatu Wnioskodawcy wchodzą następujące typy statków powietrznych: (…). Zgodnie z obwieszczeniem nr 4/2023 Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego z dnia 31 marca 2023 r. w sprawie listy przewoźników lotniczych wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym opublikowanym w Dzienniku Urzędowym ULC (Dz.Urz. z 2023 r., poz. 17) Spółka (…). spełnia warunki określone w art. 83 ust. 1a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 931 ze zm., dalej: „ustawa o VAT”), a mianowicie jest przewoźnikiem lotniczym posiadającym siedzibę działalności gospodarczej w Polsce i udział:

1) przychodów z działalności w transporcie międzynarodowym w przewozach ogółem,

2) zrealizowanej liczby lotów w transporcie międzynarodowym w przewozach ogółem,

3) liczby pasażerów lub ilości przewożonych towarów, lub ilości przewożonych przesyłek w transporcie międzynarodowym w przewozach ogółem

- wynosił w każdej z tych trzech kategorii w poprzednim roku podatkowym co najmniej 60%.

W konsekwencji nowelizacji prawa podatkowego przeprowadzonej na podstawie ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw oraz nowelizacji ustawy z dnia 7 października 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, Spółka powzięła wątpliwość czy zgodnie z brzmieniem nowododanego art. 24ca ust. 14 pkt 5 lit. a jest ona wyłączona z obowiązku o którym mowa w art. 24ca ust. 1 ustawy o CIT.

Pytania

 1) Czy przychody uzyskiwane przez Spółkę z jej podstawowej działalności polegającej na czarterze obsługiwanych (wpisanych do certyfikatu AOC) samolotów są osiągane w związku z eksploatacją w transporcie międzynarodowym statków morskich lub statków powietrznych?

 2) Czy Spółka, dla każdego roku podatkowego, w którym większość przychodów Spółki innych niż z zysków kapitałowych będzie osiągnięta w związku z jej opisaną działalnością podstawową polegającą na czarterze samolotów, jest podatnikiem, o którym mowa w art. 24ca ust. 14 pkt 5 lit. a ustawy o CIT, a w konsekwencji nie znajdzie do niej zastosowania art. 24ca ust. 1 ustawy o CIT, także w latach, kiedy nie będzie obowiązywać zwolnienie z ww. obowiązków przewidziane w art. 38ec ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody uzyskiwane z podstawowej działalności polegającej na czarterze obsługiwanych (wpisanych do certyfikatu AOC) samolotów są osiągane w związku z eksploatacją w transporcie międzynarodowym statków morskich lub statków powietrznych, o których mowa w art. 24ca ust. 14 pkt 5 lit. a ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 24ca ust. 1 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2023 r. „Podatek od spółek będących podatnikami w rozumieniu art. 3 ust. 1 oraz podatkowych grup kapitałowych, które w roku podatkowym poniosły stratę ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych albo osiągnęły udział dochodów ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych, określonych zgodnie z art. 7 ust. 1 albo art. 7a ust. 1, w przychodach innych niż z zysków kapitałowych w wysokości nie większej niż 2%,- wynosi 10% podstawy opodatkowania (minimalny podatek dochodowy).

Natomiast w myśl art. 24ca ust. 14 pkt 5 lit. a ustawy o CIT „przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników, jeżeli w roku podatkowym większość uzyskanych przez nich przychodów innych niż z zysków kapitałowych zostało osiągniętych w związku z eksploatacją w transporcie międzynarodowym statków morskich lub statków powietrznych".

Po pierwsze, kluczowe dla niniejszej sprawy jest zdefiniowanie pojęcia „eksploatacji w transporcie międzynarodowym statków morskich lub statków powietrznych”. Pojęcie to nie zostało wprost zdefiniowane ani w przepisach zawartych w art. 24ca ani w żadnej innej części ustawy o CIT. W związku z powyższym stosując językową wykładnię prawa, odwołać się należy do potocznego rozumienia danego pojęcia. Zgodnie z definicją słownikową zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl), jednym ze znaczeń słowa eksploatacja jest „użytkowanie maszyn, urządzeń itp.”. Jak widać zatem, przez eksploatację statku powietrznego należy rozumieć jego używanie, użytkowanie.

Zgodnie z opisanym stanem faktycznym, stosunek prawny pomiędzy Wnioskodawcą a właścicielami samolotów ma charakter umów dzierżawy. Zgodnie z uregulowaniami polskiego kodeksu cywilnego (art. 693) oddanie przez wydzierżawiającego dzierżawcy rzeczy do używania i pobierania pożytków stanowi essentialia negotii tej czynności prawnej.

Dodatkowo, należy zauważyć, że prawidłowość stanowiska Spółki znajduje poparcie również w orzecznictwie sądów administracyjnych, np. w wyroku WSA w Gdańsku z 6 lutego 2018 r., sygn. akt I SA/Gd 1780/17 w którym można przeczytać m.in. „Eksploatację statku w transporcie należy utożsamiać z jego używaniem w żegludze do określonych, własnych celów, we własnym imieniu i na własną rzecz, zaś warunkiem eksploatacji statku w transporcie międzynarodowym jest uzyskiwanie przez eksploatującego przychodów z transportu międzynarodowego (por. wyrok WSA w Gdańsku z dnia 11 kwietnia 2017 r. sygn. akt I SA/Gd 28/17). Natomiast podstawową oznaką eksploatacji jest odprowadzanie podatków od zysków osiąganych z żeglugi danej jednostki". Podobnie orzekł WSA w Gdańsku, który w wyroku z dnia 6 lipca 2021 r. sygn. akt I SA/Gd 261/21 wskazał: „Należy też zauważyć, że decydującym elementem uznania konkretnego podmiotu za podmiot eksploatujący jest rzeczywiste, a nie tylko przejawiające się w sferze własności władztwo nad statkiem (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 stycznia 2018 r., sygn. akt II FSK 1/16, LEX nr 2448963). Czynność eksploatowania statku nie zawsze bowiem wiąże się z wykonywaniem uprawnień właścicielskich. W konsekwencji, podmiot eksploatujący nie musi być armatorem. Może działać w imieniu i na rzecz armatora statku. Dla ustalenia siedziby podmiotu eksploatującego statek w transporcie międzynarodowym znaczenie ma miejsce faktycznego zarządu nad statkiem. Eksploatację statku w transporcie należy utożsamiać z jego używaniem w żegludze do określonych celów, we własnym imieniu i na własną rzecz, zaś warunkiem eksploatacji statku w transporcie międzynarodowym jest uzyskiwanie przez eksploatującego statek przychodów z transportu. Zatem eksploatującym nie jest podmiot zarządzający, czy też zapewniający obsługę techniczną, czy obsadę pracowniczą. W przypadku zawarcia umowy najmu właściciel również nie będzie podmiotem eksploatującym statek, bowiem nie będzie czerpał korzyści (zysków) z tytułu wykonywania tej żeglugi, a jedynie z umowy najmu (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 9 czerwca 2020 r., sygn. akt I SA/Gd 2156/19)".

W konsekwencji, bezsprzeczne jest dla Wnioskodawcy, że skoro właściciele samolotów oddali mu je na podstawie stosunku dzierżawy do używania i pobierania pożytków, to Spółka jest podmiotem eksploatującym te statki powietrzne.

Po drugie, z punktu widzenia analizowanej normy należy rozważyć spełnienie drugiego warunku, tj. eksploatację przedmiotowych statków powietrznych w transporcie międzynarodowym.

W ocenie Wnioskodawcy, przez transport międzynarodowy należy rozumieć transport na trasach, których początek i koniec znajdują się w różnych krajach. Tym samym, transportem międzynarodowym będzie czarter samolotu na następujących rodzajach tras: start w Polsce - lądowanie w innym kraju, start w innym kraju - lądowanie w Polsce, start w innym kraju - lądowanie w innym kraju.

Podsumowując tę część wywodu, Wnioskodawca uważa, że przychody pochodzące z jego działalności podstawowej, tj. świadczenia usług czarterowych przy wykorzystaniu dzierżawionych i obsługiwanych samolotów, są osiągnięte w związku z eksploatacją w transporcie międzynarodowym statków morskich lub statków powietrznych.

Ad 2

Zdaniem Wnioskodawcy, dla każdego roku podatkowego, w którym większość przychodów Spółki innych niż z zysków kapitałowych będzie osiągnięta w związku z jej opisaną działalnością podstawową polegającą na czarterze samolotów, należy uznać, że Spółka jest podatnikiem, o którym mowa w art. 24ca ust. 14 pkt 5 lit. a ustawy o CIT, a w konsekwencji nie znajdzie do niej zastosowania art. 24ca ust. 1 ustawy o CIT, nakładający tzw. podatek minimalny, także w latach, kiedy nie będzie obowiązywać zwolnienie z ww. obowiązków przewidziane w art. 38ec ustawy o CIT.

Spółka ma świadomość, że na mocy art. 38ec ust. 1 ustawy o CIT obowiązywanie przepisów art. 24ca ustawy o CIT zostało czasowo zawieszone, w taki sposób, że zwalnia się podatników obowiązanych do zapłaty minimalnego podatku dochodowego z obowiązków określonych w art. 24ca za okres od dnia 1 stycznia 2022 r. do dnia 31 grudnia 2023 r. Tym niemniej, Wnioskodawca pragnie potwierdzić, że jest (i będzie przy spełnieniu warunków opisanych powyżej) podatnikiem, o którym mowa w art. 24ca ust. 14 pkt 5 lit. a ustawy o CIT i niezależnie od ww. zwolnienia podlega wyłączeniu z normy przepisanej art. 24ca ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 24ca ust. 1 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2023 r. „Podatek od spółek będących podatnikami w rozumieniu art. 3 ust. 1 oraz podatkowych grup kapitałowych, które w roku podatkowym poniosły stratę ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych albo osiągnęły udział dochodów ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych, określonych zgodnie z art. 7 ust. 1 albo art. 7a ust. 1, w przychodach innych niż z zysków kapitałowych w wysokości nie większej niż 2%, - wynosi 10% podstawy opodatkowania (minimalny podatek dochodowy).

Natomiast w myśl art. 24ca ust. 14 pkt 5 lit. a ustawy o CIT „przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników: jeżeli w roku podatkowym większość uzyskanych przez nich przychodów innych niż z zysków kapitałowych zostało osiągniętych w związku z eksploatacją w transporcie międzynarodowym statków morskich lub statków powietrznych".

W ocenie Wnioskodawcy, sformułowanie „większość uzyskanych przychodów”, w braku określenia przez ustawodawcę innych, liczbowych kryteriów, należy rozumieć dosłownie, zgodnie z normami matematyki. Gdyby bowiem intencją ustawodawcy było wprowadzenie progu przychodów wyrażonego wprost liczbowo (np. jako ułamek, procent) zastosowane zostałoby rozwiązanie użyte np. w ustawie o VAT, gdzie dla określenia czy przewoźnik wykonuje głównie przewozy w transporcie międzynarodowym próg ilościowy i przychodowy ustalono na poziomie 60%. W nowelizacji ustawy o CIT ustawodawca zaniechał wskazania progu liczbowo a użył słowa „większość”. Zgodnie z potocznym rozumieniem tego słowa - „większa liczebnie część danej grupy rzeczy, zjawisk lub osób” (www.sjp.pwn.pl) a także stosując reguły matematyki, większość oznaczać musi w kontekście analizowanego przepisu więcej niż połowę.

Biorąc zatem pod uwagę argumentację zawartą w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 1 powyżej, należy zauważyć, że w przypadku kiedy większość (tj. ponad połowa, przynajmniej 50% + 1 grosz) przychodów osiąganych przez Spółkę pochodzi w danym roku podatkowym ze świadczenia usług czarteru samolotów na trasach międzynarodowych, Wnioskodawca spełnia hipotezę normy prawnej wyrażonej w art. 24ca ust. 14 pkt 5 lit. a ustawy o CIT, a w konsekwencji nie ma do niego zastosowania przepis art. 24ca ust. 1 ustawy o CIT, nakładający na podatników obowiązek zapłaty tzw. podatku minimalnego.

Podsumowując wywód uzasadniający stanowisko Spółki do obu zadanych pytań, Spółka uważa, że uzyskiwane przez nią przychody z czarterów należy uznać za osiągane w związku z eksploatacją statków powietrznych w transporcie międzynarodowym i jeśli stanowią one ponad połowę przychodów ze źródeł innych niż kapitały pieniężne w danym roku podatkowym, to do Spółki nie ma zastosowania art. 24ca ust. 1 ustawy o CIT, tj. Spółka nie podlega tzw. minimalnemu podatkowi dochodowemu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Od 1 stycznia 2022 r. art. 2 pkt 48 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r., poz. 2105) do ustawy CIT wprowadzono przepisy dotyczące minimalnego podatku dochodowego od osob prawnych, tj. art. 24ca.

Zgodnie z art. 24ca ust. 1 ustawy z nia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U z 2022 r. poz. 2587 zezm., dalej: ustawa o CIT):

Podatek od spółek będących podatnikami w rozumieniu art. 3 ust. 1 oraz podatkowych grup kapitałowych, które w roku podatkowym:

 1) poniosły stratę ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych albo

 2) osiągnęły udział dochodów ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych, określony zgodnie z art. 7 ust. 1, w przychodach innych niż z zysków kapitałowych w wysokości nie większej niż 1%

- wynosi 10% podstawy opodatkowania (minimalny podatek dochodowy).

Zgodnie z cytowanym art. 24ca ust. 1 ustawy CIT, minimalny podatek dochodowy w wysokości 10% podstawy opodatkowania skierowany jest, co do zasady, do podatników będących spółkami oraz podatkowymi grupami kapitałowymi, mających siedzibę lub zarząd na terytorium Polski, którzy w ramach działalności operacyjnej ponoszą stratę lub wykazują określony niski wskaźnik dochodowości (udział dochodów w przychodach w wysokości nieprzekraczającej 1% (1% lub niższej).

Odwołanie w art. 24ca ust. 1 pkt 2 ustawy CIT do dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o CIT dotyczy określenia wskaźnika dochodowości. Chodzi bowiem o uwzględnienie w opodatkowaniu minimalnym podatkiem dochodowym nie tylko podatników, którzy ponieśli w roku podatkowym stratę, o której mowa w art. 24ca ust. 1 pkt 1 ustawy CIT, ale również tych, którzy uzyskali nie większy niż 1% udział dochodów w przychodach innych niż z zysków kapitałowych (działalność operacyjna).

Jednocześnie niektóre kategorie podmiotów zostały wyłączone spod jurysdykcji opodatkowania podatkiem minimalnym. W art. 24ca ust. 14 ustawy CIT ustawodawca wymienił bowiem podatników w stosunku do których nie stosuje się przepisu art. 24ca ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 24ca ust. 14 pkt 5 lit. a ustawy CIT:

Przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników jeżeli w roku podatkowym większość uzyskanych przez nich przychodów innych niż z zysków kapitałowych zostało osiągniętych w związku z eksploatacją w transporcie międzynarodowym statków morskich lub statków powietrznych.

Dodatkowo zauważyć należy, że w myśl art. 38ec ustawy CIT,

 1. Zwalnia się podatników obowiązanych do zapłaty minimalnego podatku dochodowego z obowiązków określonych w art. 24ca za okres od dnia 1 stycznia 2022 r. do dnia 31 grudnia 2023 r.

 2. W przypadku podatników, których rok podatkowy jest inny niż kalendarzowy i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2024 r. a zakończy się po dniu 31 grudnia 2023 r., zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się do końca tego roku podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że prowadzicie Państwo działalność gospodarczą na rynku lotniczym, w obszarze tzw. private jet (czartery prywatnych statków powietrznych), jako przewoźnik (operator) lotniczy. Spółka posiada wydaną przez Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego koncesję na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie przewozu lotniczego obejmującą nieregularny przewóz osób lub towarów. Spółka jest uprawniona do zarobkowego wykorzystania statków powietrznych zgodnie z posiadanym certyfikatem wydanym przez Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego.

Jako przewoźnik lotniczy czarterowy, wykonujecie Państwo nieregularny (tj. nierozkładowy) przewóz lotniczy polegający na tym, iż na podstawie umowy czarteru lotniczego, w której przewoźnik lotniczy oddaje do dyspozycji czarterującego określoną liczbę miejsc lub pojemność statku powietrznego wykonujecie przewóz wskazanych przez czarterującego pasażerów, bagażu, towarów lub poczty. Państwa podstawowa działalność opiera się głównie na sprzedaży lotów czarterowych na trasach międzynarodowych, tj. rozpoczynających się lub kończących w różnych krajach. Nie posiadacie Państwo własnej floty samolotów, nie jesteście właścicielem żadnego z eksploatowanych statków powietrznych. Dzierżawicie Państwo wykorzystywane przez siebie statki powietrzne od podmiotów trzecich, które są właścicielami lub mają inny tytuł prawny do takiego środka transportu (np. leasing). Oferowane przez Państwa usługi obejmują czarter statku wraz z załogą (piloci, stewardessy), zapewnienie odpowiedniego komfortu lotu (np. catering, prasa), organizację obsługi naziemnej startu i lądowania. Zajmujecie się również dodatkowo świadczeniem usług w zakresie obsługi samolotów, utrzymania stałej zdatności do lotu oraz zarządzenia samolotami, do czego wykorzystuje szeroką kadrę zatrudnianych specjalistów oraz posiadany know-how. Większość uzyskiwanych przez Państwa przychodów z działalności operacyjnej (tj. innych niż z zysków kapitałowych) jest osiągana z podstawowej działalności, czyli sprzedaży lotów czarterowych obsługiwanymi statkami powietrznymi. Taka struktura przychodów występowała historycznie na przestrzeni ostatnich lat podatkowych a Spółka nie przewiduje aby miała się ona zmienić w przyszłości. Figurujecie Państwo na liście przewoźników lotniczych wykonujących głównie przewozy w transporcie międzynarodowym i spełniacie warunki określone w art. 83 ust. 1a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, tj. jesteście przewoźnikiem lotniczym posiadającym siedzibę działalności gospodarczej w Polsce i udział:

1) przychodów z działalności w transporcie międzynarodowym w przewozach ogółem,

2) zrealizowanej liczby lotów w transporcie międzynarodowym w przewozach ogółem,

3) liczby pasażerów lub ilości przewożonych towarów, lub ilości przewożonych przesyłek w transporcie międzynarodowym w przewozach ogółem

- wynosił w każdej z tych trzech kategorii w poprzednim roku podatkowym co najmniej 60%.

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest kwestia ustalenia czy uzyskiwane przez Państwa przychody z podstawowej działalności polegającej na czarterze obsługiwanych samolotów są osiągane w związku z eksploatacją w transporcie międzynarodowym statków morskich lub statków powietrznych a co za tym idzie czy dla każdego roku podatkowego, w którym większość Państwa przychodów innych niż z zysków kapitałowych będzie osiągnięta w związku z ww. działalnością podstawową, jesteście/będziecie Państwo podatnikiem, o którym mowa w art. 24ca ust. 14 pkt 5 lit. a ustawy o CIT, w stosunku do którego nie znajduje/nie znajdzie zastosowania art. 24ca ust. 1 ustawy o CIT.

W powołanym przepisie art. 24ca ust. 14 pkt 5 lit. a ustawy o CIT ustawodawca wyraźnie wskazuje, że przepis art. 24ca ust. 1 ustawy o CIT nakładający na podatników obowiązek zapłaty podatku minimalnego nie ma zastosowania do podatników, jeżeli w roku podatkowym większość uzyskanych przez nich przychodów innych niż z zysków kapitałowych zostało osiągniętych w związku z eksploatacją w transporcie międzynarodowym statków morskich lub statków powietrznych. Jednocześnie ustawodawca nie wskazuje co należy rozumieć pod pojęciem „przychodów osiągniętych w związku z eksploatacją w transporcie międzynarodowym statków powietrznych”.

Należy zatem odwołać się w pierwszej kolejności do słownikowego znaczenia poszczególnych słów tego pojęcia.

Według internetowego słownika PWN słowo „eksploatacja” oznacza «użytkowanie maszyn, urządzeń», «maksymalne wykorzystanie kogoś albo czegoś», , «wykorzystywanie czegoś w sposób racjonalny».

Z kolei „transport” oznacza zespół czynności związanych z przemieszczaniem osób i dóbr materialnych za pomocą odpowiednich środków; obejmuje zarówno samo przemieszczanie z miejsca na miejsce, jak i wszelkie czynności konieczne do osiągnięcia tego celu, tj. czynności ładunkowe (załadunek, wyładunek, przeładunek) oraz czynności manipulacyjne (np. opłaty); także dział gospodarki świadczący usługi polegające na przemieszczaniu osób i ładunków; bywają też nazywane zespół osób lub partia przemieszczanych ładunków.

Słowo „międzynarodowy” oznacza z kolei «dotyczący wielu narodów».

Statkiem powietrznym wg ww. słownika jest natomiast «pojazd latający, który może się poruszać lub utrzymywać w atmosferze».

Słowo „większość” według internetowego słownika PWN oznacza z kolei : «większa liczebnie część danej grupy lub rzeczy, zjawisk lub osób»; «większa rozmiarami część czegoś».

W omawianej sprawie w celu ustalenia właściwego rozumienia pojęcia „przychody osiągnięte w związku z eksploatacją w transporcie międzynarodowym statków powietrznych” zasadnym wydaje się również odwołanie do regulacji zawartych w ustawie z dnia 3 lipca 2002 r. Prawo lotnicze (Dz.U z 2022 r. poz. 1235 ze zm.)

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ww. ustawy:

statkiem powietrznym jest urządzenie zdolne do unoszenia się w atmosferze na skutek oddziaływania powietrza innego niż oddziaływanie powietrza odbitego od podłoża

W myśl art. 2 pkt 3 ustawy Prawo lotnicze:

użytkownikiem statku powietrznego jest jego właściciel lub inna osoba wpisana jako użytkownik do rejestru statków powietrznych.

Zgodnie bowiem art. 35 ust. 1 ww. ustawy,

Do rejestru statków wpisuje się cywilne statki powietrzne, których właścicielem lub innym użytkownikiem jest:

1) obywatel polski;

2) polska osoba prawna;

3) polska jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej;

4) cudzoziemiec mający miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z kolei art. 2 pkt 15 ww. ustawy stanowi, że

przewozem czarterowym jest przewóz lotniczy dokonywany na podstawie umowy czarteru lotniczego, w której przewoźnik lotniczy oddaje do dyspozycji czarterującego określoną liczbę miejsc lub pojemność statku powietrznego w celu wykonania określonego przewozu pasażerów, bagażu, towarów lub poczty, wskazanych przez czarterującego.

Zgodnie natomiast z art. 2 pkt 16 ustawy Prawo lotnicze,

przewoźnikiem lotniczym jest podmiot uprawniony do wykonywania przewozów lotniczych na podstawie koncesji - w przypadku polskiego przewoźnika lotniczego, lub na podstawie odpowiedniego aktu właściwego organu obcego państwa - w przypadku obcego przewoźnika lotniczego;

Pkt 10 art. 2 ww. ustawy stanowi natomiast, że lotem międzynarodowym jest lot, w trakcie którego następuje przekroczenie granicy państwowej.

Na gruncie ustawy o CIT pojęcie przychodów z eksploatacji statków powietrznych pojawia się w kontekście ustalenia na gruncie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania miejsca opodatkowania zysków z żeglugi morskiej, śródlądowej i transportu lotniczego.

Pomocny w analizowanej sprawie może być zatem tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z pkt 1 ppkt d Komentarza do art. 3 Konwencji Modelowej OECD określenie „transport międzynarodowy” oznacza wszelki transport statkiem morskim lub statkiem powietrznym, eksploatowanym przez przedsiębiorstwo, którego faktyczny zarząd znajduje się w jednym umawiającym się państwie, z wyjątkiem przypadku gdy taki statek morski lub statek powietrzny jest eksploatowany wyłącznie miedzy miejscami położonymi w drugim umawiającym się państwie.

Zgodnie z pkt 4 Komentarza do art. 8 Konwencji OECD dotyczącego opodatkowania zysków z żeglugi morskiej, śródlądowej i transportu lotniczego – osiągane przez przedsiębiorstwo (określone w tym artykule) zyski pochodzą głównie z przewozu pasażerów lub towarów przez statki morskie lub statki powietrzne (czy są własnością lub są wynajmowane albo w inny sposób pozostają do dyspozycji przedsiębiorstwa), które je eksploatuje w transporcie międzynarodowym.

Pkt 4.1 ww. Komentarza do art. 8 wskazuje natomiast, że każda działalność prowadzona przez przedsiębiorstwo głównie w związku z przewozem pasażerów lub ładunków przez statki morskie lub powietrzne eksploatowane w transporcie międzynarodowym powinna być traktowana jako bezpośrednio związana z takim przewozem.

Pkt 5 Komentarza do art. 8 Konwencji OECD wskazuje z kolei, że zyski osiągane z czarteru statku morskiego lub powietrznego z pełnym wyposażeniem, załogą i zaopatrzeniem powinny być traktowane tak samo jak zyski z transportu pasażerów lub towarów. W przeciwnym razie poważna część działalności w zakresie żeglugi morskiej i powietrznej nie byłaby objęta stosowaniem przepisu.

Dodatkowo w celu ustalenia czy można Państwa uznać za „eksploatującego” statki powietrzne należy również sięgnąć do cennych wskazówek w tym zakresie zawartych w wyrokach sądów administracyjnych, które odnoszą się do analogicznego pojęcia „eksploatacji statku morskiego w transporcie międzynarodowym” występującego w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania podatkiem od dochodów. W wyrokach WSA w Gdańsku z dnia 11 kwietnia 2017 r. sygn. akt I SA/Gd 28/17 oraz z dnia 6 lutego 2018 r. sygn. akt I SA/Gd 1780/17 możemy przeczytać, że „Eksploatację statku w transporcie należy utożsamiać z jego używaniem w żegludze do określonych, własnych celów, we własnym imieniu i na własną rzecz, zaś warunkiem eksploatacji statku w transporcie międzynarodowym jest uzyskiwanie przez eksploatującego przychodów z transportu międzynarodowego”.

Pojęcie „eksploatującego statek” zostało wyjaśnione również w wyroku WSA w Gdańsku z dnia 6 lipca 2021 r. sygn. akt I SA/Gd 261/21, w którym Sąd wskazał, że „decydującym elementem uznania konkretnego podmiotu za podmiot eksploatujący jest rzeczywiste, a nie tylko przejawiające się w sferze własności władztwo nad statkiem” oraz w wyroku z dnia 9 czerwca 2020 r. sygn. akt I SA/Gd 2156/19, w którym wskazano, że „W przypadku zawarcia umowy najmu właściciel również nie będzie podmiotem eksploatującym statek, bowiem nie będzie czerpał korzyści (zysków) z tytułu wykonywania tej żeglugi, a jedynie z umowy najmu.”

Podobne tezy wynikają z wyroku NSA z dnia 25 stycznia 2018 r., sygn. akt II FSK 1/16.

Reasumując, odnosząc powołane wyżej przepisy oraz zapisy zawarte w Komentarzu do art. 8 Konwencji OECD dotyczącego opodatkowania zysków z żeglugi morskiej, śródlądowej i transportu lotniczego do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że przychody uzyskiwane przez Państwa z działalności w zakresie nieregularnego przewozu lotniczego pasażerów, bagażu, towarów lub poczty na trasach międzynarodowych w oparciu o czarter statku powietrznego wraz z załogą (piloci, stewardessy) stanowią przychody osiągane w związku z eksploatacją w transporcie międzynarodowym statków powietrznych, o którym mowa w art. 24ca ust. 14 pkt 5 lit. a ustawy o CIT.

Uwzględniając powyższe, stwierdzić należy, że w przypadku gdy większość (rozumiana jako więcej niż połowa) przychodów osiąganych przez Państwa pochodzi/będzie pochodziła w danym roku podatkowym ze świadczenia ww. usług czarteru samolotów na trasach międzynarodowych to spełniacie/będziecie Państwo spełniali hipotezę normy prawnej wyrażonej w art. 24ca ust. 14 pkt 5 lit. a ustawy o CIT i w konsekwencji nie ma/nie będzie miał w stosunku do Państwa zastosowania przepis art. 24ca ust. 1 ustawy o CIT, nakładający na podatników obowiązek zapłaty podatku minimalnego także w latach kiedy nie będzie obowiązywało zwolnienie określone w art. 38ec ustawy o CIT.

Przedstawione we wniosku Państwa stanowisko w sprawie w całości należało zatem uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Państwo przedstawiła i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaisnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2023 r. poz. 1634.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).