Interpretacja indywidualna z dnia 22 sierpnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.361.2023.1.AN

Czy Spółka może odliczać amortyzację od lokali mieszkalnych przeznaczonych na cele mieszkalne, jeśli nie jest spółką nieruchomościową, a nabyte lokale mieszkalne nie stanowią środków trwałych i nie są wykorzystywane do podstawowej działalności gospodarczej i nie przyczyniają się do zasadniczych przychodów Spółki, figurując w księgach jako inwestycje długoterminowe.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych, jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 czerwca 2023 r., za pośrednictwem systemu ePUAP, wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia, o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie ustalenia, czy Spółka może odliczać amortyzację od lokali mieszkalnych przeznaczonych na cele mieszkalne, jeśli nie jest spółką nieruchomościową, a nabyte lokale mieszkalne nie stanowią środków trwałych i nie są wykorzystywane do podstawowej działalności gospodarczej i nie przyczyniają się do zasadniczych przychodów Spółki, figurując w księgach jako inwestycje długoterminowe.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca - Spółka X spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w X (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”), jest polskim rezydentem podatkowym posiadającym nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie pozyskiwania i dostarczania zasobów ludzkich na stanowiska z branży IT i sprzedaż ich przepracowanego czasu w postaci efektów ich pracy klientom Spółki. Ponadto, Spółka wynajmuje nieruchomości (mieszkania), które stanowią własność Spółki. Wnioskodawca nie posiada zagranicznych zakładów w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Wnioskodawca prowadzi aktywną działalność gospodarczą w zakresie pozyskiwania i dostarczania zasobów ludzkich na stanowiskach w branży IT - Wnioskodawca sprzedaje przepracowany czas pracowników i współpracowników Wnioskodawcy oraz efekty ich pracy swoim klientom. Przedmiotem umów Wnioskodawcy z jego klientami (klienci zagraniczni) jest:

1) dostarczanie specjalistycznych zasobów ludzkich w postaci:

a) inżynierów oprogramowania;

b) testerów oprogramowania;

c) kierowników projektów;

2) świadczone usługi w ramach udostępniania zasobów ludzkich polegają na:

a) rozwoju, modyfikacji oprogramowania;

b) testach oprogramowania;

c) naprawianiu błędów w oprogramowaniu;

d) koordynacji procesu powstania oprogramowania.

Spółka dywersyfikuje inwestycje z wypracowanego zysku i jedną z metod jest zakup lokali mieszkalnych na cele mieszkalne z rynku wtórnego lub pierwotnego w opcji wykończenia pod klucz. Nieruchomości te są wynajmowane operatorowi zewnętrznemu pod najmem krótkoterminowy w zamian za zmienne wynagrodzenie, które jest zależne od sezonowości i sytuacji geopolitycznej. Po stronie Spółki jest opłata czynszu do wspólnoty i zużytych mediów w tym energii elektrycznej czy gazu. Przychody z tej działalności w 2021 roku stanowiły mniej niż 1% przychodu Spółki. Nieruchomości stanowią inwestycję długoterminową Spółki. W bilansie Spółki widnieją w inwestycjach, co oznacza że nie są księgowane w środkach trwałych. Spółka bierze pod uwagę ich sprzedaż w momencie zapotrzebowania na środki finansowe w ramach istniejących lub nowych projektów badawczo rozwojowych. Spółka na swoje potrzeby wynajmuje powierzchnię biurową w komercyjnym obiekcie biurowym z parkingiem podziemnym.

Pytanie

Czy Spółka może odliczać amortyzację od lokali mieszkalnych przeznaczonych na cele mieszkalne, jeśli nie jest spółką nieruchomościową, a nabyte lokale mieszkalne nie stanowią środków trwałych i nie są wykorzystywane do podstawowej działalności gospodarczej i nie przyczyniają się do zasadniczych przychodów Spółki, figurując w księgach jako inwestycje długoterminowe?

Państwa stanowisko w sprawie

Spółka uważa, że może odliczać amortyzację od lokali mieszkalnych, ponieważ nie jest spółką nieruchomościową, a nabyte lokale mieszkalne nie stanowią środków trwałych Spółki i nie są wykorzystywane do podstawowej działalności gospodarczej i nie przyczyniają się do zasadniczych przychodów Spółki. Lokale mieszkalne są księgowane w inwestycjach długoterminowych i Spółka bierze pod uwagę ich sprzedaż w momencie zapotrzebowania na środki finansowe w ramach istniejących lub nowych projektów badawczo-rozwojowych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie stanowiska

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o CIT:

Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m, przy czym w przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zawarte zostały w art. 16a-16m ww. ustawy.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT:

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2) maszyny, urządzenia i środki transportu,

3) inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z powyższego wynika, że środki trwałe podlegają amortyzacji o ile spełniają następujące warunki:

- stanowią własność lub współwłasność podatnika,

- są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,

- przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,

- są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Treść powołanych wyżej przepisów oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w dłuższym okresie. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie Stawek Amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 16c pkt 2a ustawy o CIT:

Amortyzacji nie podlegają:

budynki mieszkalne, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej - zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Wskazany powyżej pkt 2a do art. 16c został dodany do ustawy o CIT na mocy art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.; dalej: „ustawa Polski Ład”), i co do zasady ma zastosowanie do odpisów amortyzacyjnych dokonywanych przez podatników wynajmujących podmiotom trzecim nieruchomości mieszkalne.

Z uwagi na brak stosownego wyłączenia, od 1 stycznia 2023 r. żaden podatnik nie może zaliczać do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od budynków i lokali mieszkalnych.

Bez znaczenia dla powyższego pozostaje kwestia, że Wnioskodawca nie jest spółką nieruchomościową oraz, że lokale mieszkalne nie są wykorzystywane do podstawowej działalności gospodarczej i nie przyczyniają się do zasadniczych przychodów Spółki.

Biorąc pod uwagę opis zdarzenia przyszłego, a także literalne brzmienie powołanego wyżej art. 16c ustawy o CIT, od 1 stycznia 2023 r. nie mogą Państwo dokonywać odpisów amortyzacyjnych od lokali mieszkalnych i zaliczać odpisów amortyzacyjnych od. ww. lokali do kosztów uzyskania przychodów.

Zatem, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy Spółka może odliczać amortyzację od lokali mieszkalnych przeznaczonych na cele mieszkalne, jeśli nie jest spółką nieruchomościową, a nabyte lokale mieszkalne nie stanowią środków trwałych i nie są wykorzystywane do podstawowej działalności gospodarczej i nie przyczyniają się do zasadniczych przychodów Spółki, figurując w księgach jako inwestycje długoterminowe, należy uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).