Interpretacja

TEMATY:

Interpretacja indywidualna z dnia 22 sierpnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.330.2023.2.JMS

1. Czy działalność Wnioskodawcy przedstawiona w opisie stanu faktycznego („prace B+R”) stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26-28 ustawy o CIT, która uprawnia Spółkę do zastosowania ulgi określonej w art. 18d ustawy o CIT? 2. Czy koszty wynagrodzeń wraz z należnymi składkami osób zatrudnionych w Spółce na umowę o pracę („koszty osobowe”) wskazane w opisie stanu faktycznego są kosztami kwalifikowanymi w rozumieniu art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, w części odpowiadającej realizacji działalności badawczo-rozwojowej? 3. Czy koszty materiałów ponoszone przez Wnioskodawcę, tj. koszty złomu stalowego, żelaza, krzemu, piasku, żywicy i energii elektrycznej wskazane w opisie stanu faktycznego stanowią koszty kwalifikowane w rozumieniu art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT? 4. Czy wskazane w stanie faktycznym odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością, stanowią koszty kwalifikowane, w rozumieniu art. 18d ust. 3 ustawy o CIT?

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego we wniosku stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 czerwca 2023 r., wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie ulgi badawczo-rozwojowej.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 14 sierpnia 2023 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca jest (…) producentów odlewów (…). Odlewy (…) powstają w procesie odlewania, czyli wypełnienia formy płynnym (…), która stopniowo zastygając, przybiera pożądany rozmiar i strukturę. Tą techniką można wykonać przedmioty o bardzo skomplikowanych kształtach i o dużych parametrach wytrzymałościowych, przy zachowaniu znacznej dokładności szczegółów.

Na podstawie badań rynku oraz informacji płynących rynku Wnioskodawca pozyskał wiedzę o zapotrzebowaniu końcowych odbiorców na odlewy (…) o zwiększonych parametrach technicznych i (…) w stosunku do typowych odlewów dostępnych na rynku (…). Na tej podstawie Wnioskodawca zdecydował się nad podjęcie (…) prac badawczo-rozwojowych, w ramach których opracowano i wytworzono szereg innowacyjnych produktów - odlewów, charakteryzujących się (…) odpornością na ścieranie w stanie surowym, które weszły do oferty produktowej Wnioskodawcy (dalej: „prace B+R”). Jednocześnie dzięki opracowanym innowacyjnym, unikalnym metodom produkcji obniżono koszt krańcowy produkcji, dzięki czemu Wnioskodawca jest w stanie zaoferować swoje produkty klientom w konkurencyjnych cenach. W ramach prac B+R opracowano również niezbędne narzędzia i formy (…) oraz dostosowano proces technologiczny umożliwiający wdrożenie wyników prac B+R do bieżącej działalności Wnioskodawcy.

Wnioskodawca w ramach prac B+R wykorzystał unikalną metodę wytwarzania odlewów (…) w stanie surowym, to znaczy bez obróbki cieplnej, bez udziału (…), z wykorzystaniem odpadów poprodukcyjnych. Unikalny sposób wytwarzania odlewów (…) jest rozwiązaniem chronionym patentem nr (…) na wynalazek pt. (…). Typowe odlewy o wysokich właściwościach mechanicznych dostępne na rynku to przede wszystkim odlewy wykonane z (…).

W powszechnie znanym sposobie wytwarzania odlewów najpierw wytapia się (…) wyjściowe z wsadu (…) w postaci surówki specjalnej złomu obiegowego oraz (…). Następnie, odlewy surowe poddaje się skomplikowanemu zabiegowi obróbki cieplnej tj. hartowaniu z przemianą izotermiczną. Tymczasem, Wnioskodawca w ramach prac B+R wykorzystał w/w metodą wytwarzania odlewów (…) w stanie surowym, który znamienny jest tym, że (…) wyjściowe w 100% wytapia się ze (…).

W celu wykonania produktów - odlewów charakteryzujących się podwyższoną wytrzymałością mechaniczną, trybologiczną oraz podwyższoną odpornością na ścieranie w stanie surowym, które weszły do oferty produktowej Wnioskodawcy konieczne było podjęcie działań innowacyjnych - Wnioskodawca dla każdego typu odlewu opracował dedykowaną technologię odlewniczą wraz z wykonaniem modeli odlewniczych z wykorzystaniem rozwiązania chronionego patentem nr (…). Sposób wytwarzania odlewów (…) przeprowadzonych w ramach prac B+R znamienny jest tym, że odlewy po zakończonym czasie krzepnięcie wybijane są z formy i oczyszcza się je z masy formierskiej, (…), a następnie wrzuca się je do szczelnego termosu, przetrzymuje przez okres 2-4 godzin, po czym wyrzuca na powietrze i studzi do temperatury otoczenia. Opisane działania wcześniej nie występowały w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy. Należy podkreślić, że bez wykonania prac B+R niemożliwe było wytworzenie nowych produktów o parametrach zakładanych przez Wnioskodawcę na bazie tylko rozwiązania chronionego patentem nr (…) - w przypadku każdego produktu konieczne było zaprojektowanie odpowiedniej technologii odlewniczej.

Dla każdego produktu podjęto szereg uporządkowanych i systematycznych działań, zgodnie z przyjętym przez Wnioskodawcę schematem prac B+R, które były podzielone na następujące etapy:

1. Zaprojektowanie detalu,

2. Zaprojektowanie technologii odlewniczej,

3. Zaprojektowanie modelu,

4. Sporządzenie dokumentacji projektowej 3D,

5. Analiza wyników symulacji wytwarzania nowego produktu,

6. Wykonanie prototypów w/w detali,

7. Przeprowadzenie fazy testów i pomiarów,

8. Wprowadzenie stosownych usprawnień w celu osiągnięcia założonych parametrów produktu.

Etap produkcji próbnej stanowił część prac B+R, ale tylko w takim przypadku, gdy prototyp wymagał dalszych prac projektowo- konstrukcyjnych tj. powrót do poprzednich etapów procesu projektowego np. modyfikacje prototypu. Produkcja próbna, która nie wymagała dalszych prac projektowo-konstrukcyjnych stanowiła innego typu prace, dokonywane już po zakończeniu prac B+R. Wszystkie prace B+R prowadzone były przez Wnioskodawcę w sposób systematyczny i metodyczny według ściśle określonych założeń projektowych, harmonogramu i budżetu. W ramach prac B+R zdefiniowano zasoby kadrowe oraz techniczne.

W wyniku wykorzystania unikalnej technologii odlewniczej Wnioskodawca wytworzył nowe produkty, które spełniały zakładane wymagania w zakresie poprawionych parametrów przy oczekiwanym obniżeniu kosztu krańcowej produkcji, w stosunku do typowych metod wykonywania odlewów. Produkty, które zostały wprowadzone do oferty Wnioskodawcy cechują się:

1. Zwiększoną (…),

2. Zmniejszoną masą (…),

3. Odpornością na ścieranie,

4. Zwiększonymi właściwościami mechanicznymi,

5. Właściwym zagospodarowaniem odpadów poprodukcyjnych,

6. Zmniejszonym zużyciem energii przy produkcji.

W wyniku prac B+R Wnioskodawca zwiększył swój stan wiedzy i opracował rozwiązania oraz produkty dotychczas niewystępujące w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest możliwość skorzystania z ulgi badawczo-rozwojowej (dalej: „ulga B+R”).

Koszty kwalifikowane.

W ramach opisanej powyżej działalności Wnioskodawca ponosił określone koszty bezpośrednio powiązane z prowadzonymi pracami B+R. Wnioskodawca wyodrębnił koszty prac B+R w ewidencji pomocniczej, która stanowi zestawienie kosztów poniesionych na działalność badawczo-rozwojową w danym roku podatkowym.

W ramach prac B+R Wnioskodawca ponosił koszty wynagrodzeń pracowników na podstawie wyłącznie umów o pracę (dalej: „Koszty Osobowe”). Poprzez Koszty Osobowe należy rozumieć wynagrodzenia z tytułu umów o pracę oraz finansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych. Powyższe składniki wynagrodzeń stanowią podstawę dla wyliczenia wartości kosztów kwalifikowanych do ulgi B+R. Stosowana przez Wnioskodawcę metodologia pozwoliła na wyodrębnienie tylko tej części wynagrodzenia pracowników, która odpowiada wyłącznie pracom badawczo-rozwojowym. W związku z powyższym, Wnioskodawca w ramach kosztów kwalifikowanych do ulgi na działalność B+R uwzględnia koszty wynagrodzeń pracowników zaangażowanych w działalność B+R poprzez uwzględnienie wyłącznie należności, o których mowa powyżej, w części w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu. Możliwe jest to z uwagi na użycie przyjętego klucza alokacji i wykonanie działania iloczynu dla każdego miesiąca i każdego pracownika w postaci przemnożenia należności danego pracownika za dany miesiąc oraz procentowego zaangażowania pracownika w działalność B+R w danym miesiącu (klucz alokacji: godziny spędzone na czynnościach B+R w danym miesiącu podzielone są/będą przez ogólny czas pracy pracownika w danym miesiącu). Należy podkreślić, że do kalkulacji kosztów kwalifikowanych do ulgi B+R, Wnioskodawca zalicza wyłącznie koszty stanowiące koszty uzyskania przychodu Wnioskodawcy oraz składki ZUS w części płaconej przez Wnioskodawcę, w danym okresie. Z kalkulacji wyłączane są te składniki wynagrodzeń, które nie spełniają przesłanek ustawowych (zgodnie z ustawą o CIT), w tym: składki na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Socjalnych (FGŚS), Fundusz Pracy (FP) oraz zasiłki chorobowe i macierzyńskie. Do kosztów osobowych nie zalicza się również należności wypłacanych w związku z okolicznościami, w których pracownik nie świadczył pracy (np. zasiłek chorobowy czy świadczenia związane z urlopem), a tym samym nie wykonywał prac B+R.

W związku z pracami B+R Wnioskodawca ponosił wydatki na zakup materiałów i surowców zużytych bezpośrednio do działalności badawczo-rozwojowej w swojej ewidencji rachunkowej i wyodrębnił powyższe koszty materiałów na podstawie ewidencji, który pozwoliła na wydzielenie kosztów materiałów związanych bezpośrednio z działalnością badawczo-rozwojową.

W szczególności w ww. ewidencji ujęte zostaną następujące rodzaje kosztów:

a) złom stalowy,

b) (…),

c) krzem,

d) piasek,

e) żywica,

f) energia elektryczna.

- w zakresie, w jakim były wykorzystywane do prac B+R, w oparciu o przelicznik umożliwiający oszacowanie kosztów związanych wyłącznie z pracami B+R.

Powyżej opisane wyodrębnienie jest możliwe dzięki opracowanemu kluczowi alokacji, bazującemu na proporcji wykorzystania danego środka trwałego do projektów związanych z działalnością B+R w stosunku do jego ogólnego wykorzystania. Podstawą wyliczenia proporcji jest faktyczne wykorzystanie danego środka trwałego do działalności badawczo-rozwojowej. Zgodnie z tym modelem, Wnioskodawca podsumował liczbę godzin realizacji zadań B+R przy wykorzystaniu danego środka trwałego biorąc pod uwagę zarejestrowany czas pracy pracowników wykonujących prace B+R. Po skalkulowaniu danego klucza alokacji, dokonana została na jego podstawie alokacja odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych do „kosztów kwalifikowanych”.

Wydatki poniesione w związku z pracami B+R nie zostały Wnioskodawcy zwrócone w jakiekolwiek formie, w szczególności nie zostały sfinansowane dotacją.

Wszystkie opisane wyżej wydatki Wnioskodawca zaliczał do kosztów uzyskania przychodu.

Wnioskodawca wskazuje, że wniosek dotyczy kosztów kwalifikowanych poniesionych za rok 2020.

W odpowiedzi na wezwanie, doprecyzowali Państwo opis stanu faktycznego, następująco:

1. Jak wskazał Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego, w celu wykonania produktów - odlewów charakteryzujących się podwyższoną wytrzymałością mechaniczną, trybologiczną oraz podwyższoną odpornością na ścieranie w stanie surowym, które weszły do oferty produktowej Wnioskodawcy konieczne było podjęcie działań innowacyjnych - Wnioskodawca dla każdego typu odlewu opracował dedykowaną technologię odlewniczą wraz z wykonaniem modeli odlewniczych z wykorzystaniem rozwiązania chronionego patentem nr (…). Sposób wytwarzania odlewów (…) przeprowadzonych w ramach prac B+R znamienny jest tym, że odlewy po zakończonym czasie krzepnięcie wybijane są z formy i oczyszcza się je z masy formierskiej, (…), a następnie wrzuca się je do szczelnego termosu, przetrzymuje przez okres 2-4 godzin, po czym wyrzuca na powietrze i studzi do temperatury otoczenia. Opisane działania wcześniej nie występowały w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy. Wnioskodawca podkreślił, że bez wykonania prac B+R niemożliwe było wytworzenie nowych produktów o parametrach zakładanych przez Wnioskodawcę na bazie tylko rozwiązania chronionego patentem nr (…) – w przypadku każdego produktu konieczne było zaprojektowanie odpowiedniej technologii odlewniczej. Wnioskodawca ponadto uzupełnia opis stanu faktycznego wskazując, że opisane działania były za każdym razie oryginalne i indywidualne, wymagające od członków zespołu projektowego kreatywności.

Następnie Wnioskodawca wskazał, że dla każdego produktu podjęto szereg uporządkowanych i systematycznych działań, zgodnie z przyjętym przez Wnioskodawcę schematem prac B+R, które były podzielone na następujące etapy:

1) Zaprojektowanie detalu,

2) Zaprojektowanie technologii odlewniczej,

3) Zaprojektowanie modelu,

4) Sporządzenie dokumentacji projektowej 3D,

5) Analiza wyników symulacji wytwarzania nowego produktu,

6) Wykonanie prototypów ww. detali,

7) Przeprowadzenie fazy testów i pomiarów,

8) Wprowadzenie stosownych usprawnień w celu osiągnięcia założonych parametrów produktu.

Wnioskodawca wskazał również w opisie stanu faktycznego, że wszystkie prace B+R prowadzone były przez Wnioskodawcę w sposób systematyczny i metodyczny według ściśle określonych założeń projektowych, harmonogramu i budżetu. W ramach prac B+R zdefiniowano zasoby kadrowe oraz techniczne.

Kolejno Wnioskodawca wskazał, że w wyniku wykorzystania unikalnej technologii odlewniczej Wnioskodawca wytworzył nowe produkty, które spełniały zakładane wymagania w zakresie poprawionych parametrów przy oczekiwanym obniżeniu kosztu krańcowej produkcji, w stosunku do typowych metod wykonywania odlewów.

Produkty, które zostały wprowadzone do oferty Wnioskodawcy cechują się:

1) Zwiększoną trwałością,

2) Zmniejszoną masą własną,

3) Odpornością na ścieranie,

4) Zwiększonymi właściwościami mechanicznymi,

5) Właściwym zagospodarowaniem odpadów poprodukcyjnych,

6) Zmniejszonym zużyciem energii przy produkcji.

W opisie stanu faktycznego podkreślono również, że w wyniku prac B+R Wnioskodawca zwiększył swój stan wiedzy i opracował rozwiązania oraz produkty dotychczas niewystępujące w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy.

Jednocześnie Wnioskodawca pragnie nadmienić, iż zgodnie z tezą zawartą w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 listopada 2021 r., o sygn. II FSK 1049/21: „W trybie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h O.p. nie można żądać od podatnika ubiegającego się o interpretację indywidualną, aby we własnym zakresie rozstrzygnął on, czy podejmowane przez niego czynności stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 u.p.d.o.f.”. Wnioskodawca nie może wskazać, że prowadzona przez Wnioskodawcę działalność jest działalnością o charakterze twórczym, podejmowaną w sposób systematyczny (tj. metodyczny, zaplanowany i uporządkowany), a jej celem jest zwiększenie zasobów wiedzy lub wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań, ponieważ stanowi to powtórzenie definicji działalności badawczo-rozwojowej, wyłożonej przez ustawodawcę w art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, a właśnie przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy i pytania przyporządkowanego do stanu faktycznego jest to, czy działalność Wnioskodawcy stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26-28 ustawy o CIT, która uprawnia Spółkę do zastosowania ulgi określonej w art. 18d ustawy o CIT. Wnioskodawca zauważa, że to właśnie aspekt wykonywania przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej wymaga w rozpatrywanej sprawie wyjaśnienia i interpretacji. Definicja działalności badawczo - rozwojowej, ma być przedmiotem interpretacji organu w świetle przedstawionego opisu stanu faktycznego.

Wnioskodawca udzielił odpowiedzi w zakresie przesłanek, o które pyta Organ:

- Twórczości - wskazano, że w celu wykonania produktów - odlewów charakteryzujących się podwyższoną wytrzymałością mechaniczną, trybologiczną oraz podwyższoną odpornością na ścieranie w stanie surowym, które weszły do oferty produktowej Wnioskodawcy konieczne było podjęcie działań innowacyjnych - Wnioskodawca dla każdego typu odlewu opracował dedykowaną technologię odlewniczą wraz z wykonaniem modeli odlewniczych z wykorzystaniem rozwiązania chronionego patentem nr (…). Sposób wytwarzania odlewów (…) przeprowadzonych w ramach prac B+R znamienny jest tym, że odlewy po zakończonym czasie krzepnięcie wybijane są z formy i oczyszcza się je z masy formierskiej, (…), a następnie wrzuca się je do szczelnego termosu, przetrzymuje przez okres 2 -4 godzin, po czym wyrzuca na powietrze i studzi do temperatury otoczenia. Opisane działania wcześniej nie występowały w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy. Wnioskodawca wskazał, że opisane działania były za każdym razie oryginalne i indywidualne, wymagające od członków zespołu projektowego kreatywności.

- Systematyczności - wskazano, że dla każdego produktu podjęto szereg uporządkowanych i systematycznych działań, zgodnie z przyjętym przez Wnioskodawcę schematem prac B+R, które były podzielone na następujące etapy:

1) Zaprojektowanie detalu,

2) Zaprojektowanie technologii odlewniczej,

3) Zaprojektowanie modelu,

4) Sporządzenie dokumentacji projektowej 3D,

5) Analiza wyników symulacji wytwarzania nowego produktu,

6) Wykonanie prototypów ww. detali,

7) Przeprowadzenie fazy testów i pomiarów,

8) Wprowadzenie stosownych usprawnień w celu osiągnięcia założonych parametrów produktu.

Celu - wskazano, że w wyniku prac B+R Wnioskodawca zwiększył swój stan wiedzy i opracował rozwiązania oraz produkty dotychczas niewystępujące w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy. W opisie stanu faktycznego dodano, że w wyniku wykorzystania unikalnej technologii odlewniczej Wnioskodawca wytworzył nowe produkty, które spełniały zakładane wymagania w zakresie poprawionych parametrów przy oczekiwanym obniżeniu kosztu krańcowej produkcji, w stosunku do typowych metod wykonywania odlewów. Produkty, które zostały wprowadzone do oferty Wnioskodawcy cechują się:

1) Zwiększoną trwałością,

2) Zmniejszoną masą własną,

3) Odpornością na ścieranie,

4) Zwiększonymi właściwościami mechanicznymi,

5) Właściwym zagospodarowaniem odpadów poprodukcyjnych,

6) Zmniejszonym zużyciem energii przy produkcji.

2. Opisana we wniosku działalność Wnioskodawcy („Prace B+R”) obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych produktów - odlewów (…) o zwiększonych parametrach technicznych i zwiększonej odporności na ścieranie w stosunku do typowych odlewów dostępnych na rynku u konkurencyjnych producentów . Spółka wskazała we wniosku i podtrzymuje, że:

- W zakresie nabywania, łączenia, kształtowania i wykorzystywania wiedzy i umiejętności: na podstawie badań rynku oraz informacji płynących rynku Wnioskodawca pozyskał wiedzę o zapotrzebowaniu końcowych odbiorców na odlewy (…) o zwiększonych parametrach technicznych i zwiększonej odporności na ścieranie w stosunku do typowych odlewów dostępnych na rynku u konkurencyjnych producentów. Na tej podstawie Wnioskodawca zdecydował się nad podjęcie w 2020 r. prac badawczo-rozwojowych, w ramach których opracowano i wytworzono szereg innowacyjnych produktów - odlewów, charakteryzujących się podwyższoną wytrzymałością mechaniczną, trybologiczną oraz podwyższoną odpornością na ścieranie w stanie surowym, które weszły do oferty produktowej Wnioskodawcy (dalej: „prace B+R”). Jednocześnie dzięki opracowanym innowacyjnym, unikalnym metodom produkcji obniżono koszt krańcowy produkcji, dzięki czemu Wnioskodawca jest w stanie zaoferować swoje produkty klientom w konkurencyjnych cenach. W ramach prac B+R opracowano również niezbędne narzędzia i formy odlewnicze oraz dostosowano proces technologiczny umożliwiający wdrożenie wyników prac B+R do bieżącej działalności Wnioskodawcy. Wnioskodawca w ramach prac B+R wykorzystał unikalną metodą wytwarzania odlewów (…) w stanie surowym, to znaczy bez obróbki cieplnej, bez udziału surówki specjalnej i bez drogich dodatków stopowych, z wykorzystaniem odpadów poprodukcyjnych. Unikalny sposób wytwarzania odlewów (…) jest rozwiązaniem chronionym patentem nr (…) na wynalazek pt. (…). Typowe odlewy o wysokich właściwościach mechanicznych dostępne na rynku to przede wszystkim odlewy wykonane z (…). W powszechnie znanym sposobie wytwarzania odlewów najpierw (…). Następnie odlewy surowe poddaje się skomplikowanemu zabiegowi obróbki cieplnej tj. hartowaniu z przemianą izotermiczną. Tymczasem Wnioskodawca w ramach prac B+R wykorzystał w/w metodą wytwarzania odlewów (…) w stanie surowym, który znamienny jest tym, że (…) wyjściowe w 100% wytapia się ze złomu stalowego wysokokrzemowego o zawartości (…). W celu wykonania produktów - odlewów charakteryzujących się podwyższoną wytrzymałością mechaniczną, trybologiczną oraz podwyższoną odpornością na ścieranie w stanie surowym, które weszły do oferty produktowej Wnioskodawcy konieczne było podjęcie działań innowacyjnych - Wnioskodawca dla każdego typu odlewu opracował dedykowaną technologię odlewniczą wraz z wykonaniem modeli odlewniczych z wykorzystaniem rozwiązania chronionego patentem nr (…). Sposób wytwarzania odlewów (…) przeprowadzonych w ramach prac B+R znamienny jest tym, że odlewy po zakończonym czasie krzepnięcie wybijane są z formy i oczyszcza się je z masy formierskiej, (…), a następnie wrzuca się je do szczelnego termosu, przetrzymuje przez okres 2-4 godzin, po czym wyrzuca na powietrze i studzi do temperatury otoczenia. Opisane działania wcześniej nie występowały w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy. Należy podkreślić, że bez wykonania prac B+R niemożliwe było wytworzenie nowych produktów o parametrach zakładanych przez Wnioskodawcę na bazie tylko rozwiązania chronionego patentem nr (…) - w przypadku każdego produktu konieczne było zaprojektowanie odpowiedniej technologii odlewniczej.

- W zakresie celu - projektowania i tworzenia nowych produktów: Wnioskodawca wskazał, że w ramach podjętych w 2020 r. prac badawczo-rozwojowych opracowano i wytworzono szereg innowacyjnych produktów - odlewów, charakteryzujących się podwyższoną wytrzymałością mechaniczną, trybologiczną oraz podwyższoną odpornością na ścieranie w stanie surowym, które weszły do oferty produktowej Wnioskodawcy. Jednocześnie dzięki opracowanym innowacyjnym, unikalnym metodom produkcji obniżono koszt krańcowy produkcji, w wyniku czego Wnioskodawca jest w stanie zaoferować swoje produkty klientom w konkurencyjnych cenach. Wnioskodawca wskazał ponadto, że w wyniku wykorzystania unikalnej technologii odlewniczej Wnioskodawca wytworzył nowe produkty, które spełniały zakładane wymagania w zakresie poprawionych parametrów przy oczekiwanym obniżeniu kosztu krańcowej produkcji, w stosunku do typowych metod wykonywania odlewów. Produkty, które zostały wprowadzone do oferty Wnioskodawcy cechują się:

- zwiększoną trwałością,

- zmniejszoną masą własną,

- odpornością na ścieranie,

- zwiększonymi właściwościami mechanicznymi,

- właściwym zagospodarowaniem odpadów poprodukcyjnych,

- zmniejszonym zużyciem energii przy produkcji.

- W wyniku prac B+R Wnioskodawca zwiększył swój stan wiedzy i opracował rozwiązania oraz produkty dotychczas niewystępujące w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy.

3. Koszty realizacji prowadzonych prac badawczo-rozwojowych, nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

4. Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego.

5. Działalność Wnioskodawcy, nie jest prowadzona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej oraz Wnioskodawca nie korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a updop.

6. Wniosek dotyczy roku 2020. Użycie w opisie stanu faktycznego sformułowania „podjęcie w 2021 r. (...)” było omyłką pisarską przy sporządzeniu wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a Wnioskodawca podjął Prace B+R szczegółowo opisane we wniosku w roku 2020.

Pytania

2. Czy koszty wynagrodzeń wraz z należnymi składkami osób zatrudnionych w Spółce na umowę o pracę („koszty osobowe”) wskazane w opisie stanu faktycznego są kosztami kwalifikowanymi w rozumieniu art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, w części odpowiadającej realizacji działalności badawczo-rozwojowej?

3. Czy koszty materiałów ponoszone przez Wnioskodawcę, tj. koszty złomu stalowego, żelaza, krzemu, piasku, żywicy i energii elektrycznej wskazane w opisie stanu faktycznego stanowią koszty kwalifikowane w rozumieniu art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT?

4. Czy wskazane w stanie faktycznym odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością, stanowią koszty kwalifikowane, w rozumieniu art. 18d ust. 3 ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1

W opinii Wnioskodawcy, prace B+R przedstawione w opisie stanu faktycznego stanowiły działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26-28 ustawy o CIT, która uprawnia Spółkę do zastosowania ulgi określonej w art. 18d ustawy o CIT. Zgodnie z art. 4a pkt 26-28) ustawy o CIT, przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Wobec powyższego, w celu uzasadnienia spełnienia przez Prace B+R. przesłanek działalności B+R, istotne jest wykazanie spełnienia następujących przesłanek:

- Działalność twórcza,

- Obejmująca badania naukowe lub prace rozwojowe,

- Podejmowana w sposób systematyczny,

- Mająca na celu zwiększanie zasobów wiedzy oraz wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Jednocześnie, na potrzeby niniejszego uzasadnienia prawnego odniesiono się również do Objaśnień podatkowych Ministra Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej (dalej: „Objaśnienia”), które w części 3.2.1. adresują kwestię wykładni pojęcia działalności badawczo-rozwojowej, która to również znajduje zastosowanie do skorzystania z ulgi na działalność B+R unormowanej w art. 18d ustawy o CIT (por. pkt 31 Objaśnień).

Zgodnie z Objaśnieniami, przez działalność twórczą należy rozumieć zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia, powstania czegoś, a twórczość działalności badawczo-rozwojowej przejawiać się może m.in. „opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika”. Ponadto, jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność - zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy - mający na celu tworzenie, tworzyć - powodować powstanie czegoś). Natomiast, jak podaje Podręcznik Frascati twórczość w działalności badawczo-rozwojowej związana jest z kreatywnością mającą swe źródło we wkładzie człowieka. Twórczy charakter prac może przejawiać się w szczególności poprzez opracowywanie nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Powyższe jest zbieżne z treścią Objaśnień. Przesłanka twórczości oznacza zatem, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru.

W świetle powyższego, Wnioskodawca wskazuje, że Prace B+R można uznać za działalność twórczą. W celu wykonania produktów - odlewów charakteryzujących się podwyższoną wytrzymałością mechaniczną, trybologiczną oraz podwyższoną odpornością na ścieranie w stanie surowym, które weszły do oferty produktowej Wnioskodawcy konieczne było podjęcie działań innowacyjnych - Wnioskodawca dla każdego typu odlewu opracował dedykowaną technologię odlewniczą wraz z wykonaniem modeli odlewniczych z wykorzystaniem rozwiązania chronionego patentem nr (…). Sposób wytwarzania odlewów (…) przeprowadzonych w ramach prac B+R znamienny jest tym, że odlewy po zakończonym czasie krzepnięcie wybijane są z formy i oczyszcza się je z masy formierskiej, (…), a następnie wrzuca się je do szczelnego termosu, przetrzymuje przez okres 2-4 godzin, po czym wyrzuca na powietrze i studzi do temperatury otoczenia. Opisane działania wcześniej nie występowały w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy.

Działalność obejmująca badania naukowe lub prace rozwojowe.

Działalność Wnioskodawcy polegała na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności w zakresie technologii odlewniczej w celu projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, wypełniając tym samym definicję „prac rozwojowych” w rozumieniu ustawy o CIT.

Systematyczność podejmowanej działalności.

Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Działalność systematyczna to zatem taka działalność, która jest prowadzona w sposób uporządkowany, według pewnego systemu, a co za tym idzie w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Zgodnie natomiast z Objaśnieniami dla uznania spełnienia przesłanki systematyczności wystarczające jest, aby podmiot zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, to jest prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Jednocześnie Objaśnienia wskazują, że biorąc pod uwagę znaczenie pojęcia systematyczność w Polsce, na potrzeby prowadzonej weryfikacji spełnienia przesłanki definicji działalności B+R należy przyjść, że kryterium systematyczności jest spełnione, gdy działalność prowadzona jest w sposób uporządkowany, według pewnego systemu (metodycznie, zgodnie z planem).

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w jego przypadku powyższe kryterium jest spełnione. Wnioskodawca wskazał, że dla każdego produktu podjęto szereg uporządkowanych i systematycznych działań, zgodnie z przyjętym przez Wnioskodawcę schematem prac B+R, które były podzielone na następujące etapy:

1. Zaprojektowanie detalu,

2. Zaprojektowanie technologii odlewniczej,

3. Zaprojektowanie modelu 4.Sporządzenie dokumentacji projektowej 3D,

4. Analiza wyników symulacji wytwarzania nowego produktu,

5. Wykonanie prototypów ww. detali,

6. Przeprowadzenie fazy testów i pomiarów,

7. Wprowadzenie stosownych usprawnień w celu osiągnięcia założonych parametrów produktu.

Działalność prowadząca do zwiększania zasobów wiedzy i wykorzystywania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Ostatnim kryterium uznania danej działalności za badawczo-rozwojową jest zwiększanie zasobów wiedzy (zgodnie z Objaśnieniami MF - pkt 43, to pojęcie odnosi się przede wszystkim do badań naukowych) lub wykorzystania istniejących zasobów wiedzy (na co nakierowane są przede wszystkim prace rozwojowe, obejmujące zdobywanie, łączenie i kształtowanie wiedzy) do tworzenia nowych zastosowań (nowych, zmienionych lub usprawnionych produktów, procesów lub usług).

Jednocześnie, jak zauważono w treści cytowanych Objaśnień MF, ustawodawca nie zdefiniował sformułowania "zwiększania zasobów wiedzy", jednak przyjąć można, że sformułowanie to należy rozumieć z perspektywy danego podatnika, a kluczowym jest element celowościowy (tj. zwiększenie poziomu wiedzy oraz wykorzystanie jej do tworzenia nowych zastosowań), bez względu na to, czy zdobywana wiedza stanowić będzie nowość tylko z perspektywy danego podmiotu, albo czy po jej zastosowaniu będzie służyć wyłącznie jednemu podmiotowi, czy też znajdzie szersze zastosowanie (por. pkt 45 Objaśnień MF).

Mając na uwadze powyższe uzasadnienie, w ocenie Wnioskodawcy, opisana działalność Wnioskodawcy (Prace B+R) spełnia przesłanki prowadzenia działalności badawczo - rozwojowej, a co za tym idzie definicję działalności badawczo-rozwojowej zawartą w art. 4a pkt 26-28 ustawy o CIT, która uprawnia do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 18d ustawy o CIT.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2

W opinii Wnioskodawcy, Koszty Osobowe wskazane w opisie stanu faktycznego są kosztami kwalifikowanymi, w rozumieniu art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, w części odpowiadającej realizacji działalności badawczo-rozwojowej. W kalkulacji odliczenia od podatku CIT w ramach ulgi na działalność B+R Spółka wyłącza dni urlopu lub przebywanie na zwolnieniu lekarskim lub innej usprawiedliwionej nieobecności. Na potrzeby kalkulacji wartości kosztów wynagrodzeń osób zatrudnionych na umowę o pracę, kwalifikowanych do ulgi B+R czas pracy w danym miesiącu poświęcony na działalność badawczo-rozwojową dzielony jest przez ogólny czas pracy danego pracownika, w danym miesiącu. W związku z tym, procentowe zaangażowanie poszczególnych pracowników w B+R w miesiącu nie zawiera w sobie urlopów oraz innych nieobecności pracowników B+R, a w konsekwencji koszty B+R związane z wynagrodzeniami pracowników, wykazane będą do ulgi w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu. Tym samym, wysokość kosztu kwalifikowanego wynagrodzeń poszczególnych pracowników jest zaalokowana, zgodnie z faktycznym czasem pracy poświęconym na wykonywanie prac w ramach działalności badawczo-rozwojowej.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3

W opinii Wnioskodawcy, koszty materiałów ponoszone przez Wnioskodawcę, tj. koszty złomu stalowego, żelaza, krzemu, piasku, żywicy i energii elektrycznej wskazane w opisie stanu faktycznego stanowią koszty kwalifikowane w rozumieniu art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT.

Jeżeli chodzi o pojęcie „surowce”, w związku z brakiem definicji przedmiotowego pojęcia na gruncie przepisów podatkowych i rachunkowych, dla celów ustalania zakresu zastosowania ulgi posłużyć należy się znaczeniem pojęcia „surowce” funkcjonującym na gruncie języka powszechnego, gdzie „surowce” to „materiały naturalne pochodzenia zwierzęcego, roślinnego lub mineralnego, służące do wytwarzania jakichś produktów lub energii” (www.sjp.pwn.pl).

Z kolei, w zakresie interpretacji pojęcia "materiały", odwołać należy się do interpretacji przedmiotowego pojęcia funkcjonującej na gruncie przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2021 r. poz. 217 z późn. zm.). W świetle art. 3 ust. 1 pkt 19 ustawy o rachunkowości, materiały to składniki majątku zużywane na własne potrzeby.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4

W opinii Wnioskodawcy, wskazane w stanie faktycznym odpisy amortyzacyjne od środków trwałych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością. stanowią koszty kwalifikowane, w rozumieniu art. 18d ust. 3 ustawy o CIT.

W ramach prac B+R Wnioskodawca wykorzystywał środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne (np. urządzenia i aparatura specjalistyczna). Wnioskodawca ujmował środki trwałe w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i dokonywał odpisów amortyzacyjnych od ich wartości początkowej. Wśród środków trwałych mogą być zarówno takie, które były wykorzystywane wyłącznie w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, jak i takie, które były wykorzystywane również do innych celów niż działalność badawczo-rozwojowa. W przypadku, gdy ww. składniki były częściowo wykorzystywane do działalności badawczo-rozwojowej, a częściowo do bieżącej działalności - to w takim przypadku koszty odpisów amortyzacyjnych Wnioskodawca zaliczy w koszty kwalifikowane, tylko w takiej części, w jakiej środki trwałe służyły prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej. Powyżej opisane wyodrębnienie jest możliwe dzięki opracowanemu kluczowi alokacji, bazującemu na proporcji wykorzystania danego środka trwałego do projektów związanych z działalnością B+R w stosunku do jego ogólnego wykorzystania. Podstawą wyliczenia proporcji jest faktyczne wykorzystanie danego środka trwałego do działalności badawczo-rozwojowej. Zgodnie z tym modelem, Wnioskodawca podsumował liczbę godzin realizacji zadań B+R przy wykorzystaniu danego środka trwałego biorąc pod uwagę zarejestrowany czas pracy pracowników wykonujących prace B+R. Po skalkulowaniu danego klucza alokacji, dokonana została na jego podstawie alokacja odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych do „kosztów kwalifikowanych”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ad. 1

Zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm., dalej: „u.p.d.o.p.”, „CIT”),

podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Art. 4a pkt 26-28 u.p.d.o.p.,

Ilekroć w ustawie jest mowa o:

26) działalności badawczo-rozwojowej - oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań;

27) badaniach naukowych - oznacza to:

a) badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce,

b) badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce;

28) pracach rozwojowych - oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce;

W myśl art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, badania naukowe są działalnością obejmującą:

1) badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2) badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Na podstawie art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach u.p.d.o.p. wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność - zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy - mający na celu tworzenie, tworzyć - powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości.

Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji, głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych, zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Analizując przedstawiony stan faktyczny oraz uzupełnienie wniosku, stwierdzić należy, że prowadzone przez Spółkę prace, spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej określoną w art. 4a pkt 26-28 u.p.d.o.p., co uprawnia Spółkę do zastosowania ulgi określonej w art. 18d ustawy o CIT.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy, w tym zakresie jest prawidłowe.

Ad. 2, 3 i 4

Rodzaje kosztów kwalifikowanych podlegających odliczeniu w ramach ulgi na działalność badawczo-rozwojową zostały wymienione w art. 18d ust. 2-3 u.p.d.o.p.,

Na podstawie art. 18d ust. 2 u.p.d.o.p., za koszty kwalifikowane uznaje się m.in:

1. poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu;

2. nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową;

Art. 18d ust. 3 u.p.d.o.p.,

za koszty kwalifikowane uznaje się także dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością

Zgodnie z art. 18d ust. 5 u.p.d.o.p.,

koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Art. 18d ust. 6 u.p.d.o.p.,

podatnikowi, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie tych przepisów.

Z art. 18d ust. 7 u.p.d.o.p., wynika, że w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.: kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

1) w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w ust. 3a, jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców - 150% kosztów, o których mowa w ust. 2-3a;

2) w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a - 150% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4a i ust. 2a-3a, oraz 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 5;

3) w przypadku pozostałych podatników - 100% kosztów, o których mowa w ust. 2-3.

Według art. 18d ust. 8 u.p.d.o.p., w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.:

odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia.

Odnosząc się do powyższego stwierdzić należy, że przepisy podatkowe dają możliwość uznania za koszty kwalifikowane m.in. należności z tytułu wynagrodzeń pracownika, który realizuje wskazany cel, tj. wykonuje prace badawczo-rozwojowe. Istotne jest aby pracownik faktycznie wykonywał zadania będące realizacją prac badawczo-rozwojowych, wówczas wynagrodzenie takiego pracownika oraz koszty świadczeń poniesionych na jego rzecz będą mogły stanowić dla Wnioskodawcy koszt kwalifikowany w całości.

Zatem, w przypadku gdy pracownik w ramach świadczonej pracy wykonuje obowiązki nie tylko związane z działalnością badawczo-rozwojową, zasadnym jest wyodrębnienie (wyłączenie z ulgi badawczo-rozwojowej) tej części wynagrodzenia oraz świadczeń wypłaconych pracownikom zajmującym się działalnością badawczo-rozwojową, a także składek od tych przychodów, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, która nie jest związana z realizacją działalności badawczo-rozwojowej.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz.U. z 2022 poz. 2647 ze zm., dalej: „u.p.d.o.f.”),

za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W tym miejscu zauważyć należy, że wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki i nagrody zostały wymienione wprost w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako przychody ze stosunku pracy, a zatem mieszczą się w katalogu kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.p.

Natomiast, użyty w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f., zwrot „w szczególności” oznacza, że poszczególne kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Zatem, ww. katalog jest katalogiem otwartym. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Należy podkreślić, że ustawodawca nie narzucił przedsiębiorcom formy podziału/wyodrębnienia. Wybór sposobu udokumentowania tych wydatków pozostawiony został podatnikom, którzy prowadzą działalność badawczo-rozwojową. Dlatego, wskazane jest, aby dla celów dowodowych, ewidencja czasu pracy, poświęconego przez pracowników na działalność badawczo-rozwojową, była prowadzona przez podatnika korzystającego z ulgi.

Dodatkowo wskazać należy, że w komunikacie Ministerstwa Finansów z dnia 18 maja 2017 r. o Uldze B+R zostało wyraźnie wskazane, że (...) prowadzenie tego rodzaju ewidencji przewidziane jest wprost w propozycji legislacyjnej przedstawionej w „projekcie ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu poprawy otoczenia prawnego działalności innowacyjnej”. Ustawodawca proponuje tam, aby wynagrodzenia i składki stanowiły koszty kwalifikowane (stanowiące bazę do wyliczenia ulgi B+R) - w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracownika (...).

Należy zauważyć, że pojęcie czasu pracy przeznaczonego na realizację działalności badawczo-rozwojowej, o którym mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.p., odnosi się do czasu faktycznie poświęconego na ten cel. Zatem, odliczeniu nie będą podlegały kwoty wynagrodzeń oraz składek proporcjonalnie przypisanych do dni nieobecności pracownika tj. wynagrodzeń za czas choroby/innej usprawiedliwionej absencji czy też urlopu wypoczynkowego oraz wynagrodzenie za inne zwolnienia od pracy. W takiej sytuacji zasadnym jest wyodrębnienie (wyłączenie z ulgi badawczo-rozwojowej) tej części wynagrodzenia oraz świadczeń wypłaconych pracownikom zajmującym się działalnością badawczo-rozwojową, a także składek od tych należności, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.

Zatem, uwzględniając powyższe przepisy oraz opis stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, wskazać należy, że koszty wynagrodzeń za pracę pracowników określone w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f., wraz z należnymi składkami od osób zatrudnionych w Spółce, mogą stanowić koszty kwalifikowane dla Wnioskodawcy, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.p.

Przechodząc z kolei do kosztów nabycia materiałów i surowców związanych z realizacją prac badawczo-rozwojowych, jak już powyżej wskazano, zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 2 u.p.d.o.p., za koszty kwalifikowane uznaje się nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową.

Poprzez definicję wyrazu „surowiec” należy rozumieć „materiał naturalny pochodzenia zwierzęcego, roślinnego lub mineralnego, służący do wytwarzania jakichś produktów lub energii”.

W zakresie interpretacji pojęcia „materiały”, odwołać należy się do interpretacji przedmiotowego pojęcia funkcjonującej na gruncie przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2023 r., poz. 120). W świetle art. 3 ust. 1 pkt 19 ustawy o rachunkowości, materiały to składniki majątku zużywane na własne potrzeby.

Powyższy pogląd znajduje również potwierdzenie w doktrynie, gdzie podkreśla się, że materiały to „składniki majątku inicjujące realizację całego cyklu operacyjnego, które jednostka nabywa w celu ich całkowitego zużycia na własne potrzeby, w tym m.in. na potrzeby wytwarzania produktów, świadczenia usług czy realizacji działalności ogólnoadministracyjnej. Do materiałów zaliczyć można także pewne składniki majątkowe wytwarzane przez jednostkę we własnym zakresie (zazwyczaj w ramach działalności pomocniczej), a także różnego rodzaju odzyski, posiadające wartość użytkową, a pochodzące np. z likwidowanych środków trwałych, inwentarz żywy przeznaczony do uboju, części zamienne, półfabrykaty obcej produkcji, paliwa, opakowania itp.” (Walińska Ewa (red.), Bek‑Gaik Bogusława, Bojanowski Witold, Czajor Agnieszka, Czajor Przemysław, Gad Jacek, Idzikowska Gabriela, Janicka Anna, Jurewicz Anna, Kalinowski Jacek, Kuczyńska Iga, Mariański Adam, Michalak Marcin, Turzyński Mikołaj, Walińska Anna, Wencel Agnieszka, Wiatr Michał, Ustawa o rachunkowości. Komentarz, Wolters Kluwer, 2016).

W tym miejscu zauważyć należy, że surowcami i materiałami w znaczeniu przywołanym powyżej mogą być w istocie aktywa bezpośrednio związane z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową.

Pojęciem surowców z pewnością objęte są media, takie jak m.in. energia elektryczna, wykorzystywana na potrzeby prac B+R. W związku z powyższym, koszty energii elektrycznej, poniesione przez Spółkę, z własnych środków, na potrzeby prac B+R, mieszczą się w kategorii materiałów i surowców, które zaliczane są do kosztów kwalifikowanych.

Podsumowując, w ocenie tut. Organu, możecie Państwo zaliczyć do kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 2 u.p.d.o.p., wydatki ponoszone na materiały i surowce niezbędne do realizacji działalności badawczo-rozwojowej, będące przedmiotem pytania oznaczonego numerem 2, tj. koszty złomu stalowego, żelaza, krzemu, piasku, żywicy oraz energii elektrycznej.

Dalej, przechodząc do odpisów amortyzacyjnych, od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, wskazać należy, że mogą one zostać odliczone od podstawy opodatkowania w ramach ulgi badawczo-rozwojowej pod warunkiem, że:

- zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów oraz zostały dokonane w danym roku podatkowym;

- nie dotyczą środków trwałych/wartości niematerialnych i prawnych wprost wyłączonych z zakresu ulgi, tj. samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością;

- środek trwały/wartość niematerialna i prawna, którego dotyczy odpis, wykorzystywany jest w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej.

Tak więc, istnieje możliwość zaliczenia do kosztów kwalifikowanych odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli będą one rzeczywiście wykorzystywane do działalności badawczo-rozwojowej.

Natomiast, jeżeli będą służyć one bieżącej działalności, odpisy amortyzacyjne od tych środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych nie stanowią kosztów kwalifikowanych.

Choć ustawodawca nie użył w treści art. 18d ust. 3 u.p.d.o.p. sformułowania „wyłącznie”, to jednoznacznie wskazał, że za ww. koszty kwalifikowane podatnicy mogą uznać dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych, jak i wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są one wykorzystywane w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej.

Wyjaśnić zatem należy, że powyższe sformułowanie oznacza, że odpisy amortyzacyjne od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, w całości stanowią koszt kwalifikowany, w myśl ww. przepisu, jeżeli składniki te są rzeczywiście wykorzystywane jedynie do działalności badawczo-rozwojowej. Natomiast, w sytuacji, gdy ww. składniki będą częściowo wykorzystywane do działalności badawczo-rozwojowej, a częściowo do bieżącej działalności, to w takim przypadku koszty odpisów amortyzacyjnych będą stanowić koszty kwalifikowane, tylko w takiej części, w jakiej środki trwałe i wartości niematerialne i prawne będą służyć prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej.

Podsumowując, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych opisanych w stanie faktycznym w niniejszym wniosku, tj. np. urządzenia oraz aparatura specjalistyczna, stanowią koszty kwalifikowane, zgodnie z art. 18d ust. 3 u.p.d.o.p.

Zatem Państwa stanowisko w tym zakresie, jest prawidłowe.

Reasumując, w zakresie ustalenia, czy:

- działalność Wnioskodawcy przedstawiona w opisie stanu faktycznego („prace B+R”) stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26-28 ustawy o CIT, która uprawnia Spółkę do zastosowania ulgi określonej w art. 18d ustawy o CIT, jest prawidłowe;

- koszty wynagrodzeń wraz z należnymi składkami osób zatrudnionych w spółce na umowę o pracę („koszty osobowe”) wskazane w opisie stanu faktycznego są kosztami kwalifikowanymi w rozumieniu art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, w części odpowiadającej realizacji działalności badawczo-rozwojowej, jest prawidłowe;

- koszty materiałów ponoszone przez Wnioskodawcę, tj. koszty złomu stalowego, żelaza, krzemu, piasku, żywicy i energii elektrycznej wskazane w opisie stanu faktycznego stanowią koszty kwalifikowane w rozumieniu art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, jest prawidłowe;

- wskazane w stanie faktycznym odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością, stanowią koszty kwalifikowane, w rozumieniu art. 18d ust. 3 ustawy o CIT, jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

-Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA),

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.)

Czy polskie podmioty mogą ograniczyć wpływ globalnego podatku minimalnego na swoje rozliczenia

Ulgi podatkowe na innowacje i rozwój

Dane dokumentu

Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 22 sierpnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.330.2023.2.JMS