Przeliczanie kwot wyrażonych w walutach obcych

W celu uwzględnienia w rozliczeniach podatkowych kwot wyrażonych w walutach obcych konieczne jest ich przeliczenie na złote. W tym zakresie odmienne zasady obowiązują dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, odrębne zaś dla celów podatku od towarów i usług. W artykule omówione zostaną także zasady ewidencji księgowej występujących różnic kursowych oraz ich prawidłowe ujęcie w klasyfikacji budżetowej i sprawozdawczości finansowej.

Przeliczanie na potrzeby CIT

W przypadku CIT przeliczeniu na złote podlegają wyrażone w walutach obcych kwoty przychodów oraz wyrażone w walutach obcych kwoty poniesionych kosztów.

Przychody wyrażone w walutach obcych

Przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu (art. 12 ust. 2 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych; dalej: updop). W celu ustalenia obowiązującej dla celów CIT wysokości przychodu wyrażonego w walucie obcej konieczne jest ustalenie:

1. daty powstania przychodu,
2. kursu średniego danej waluty obcej z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

Data powstania przychodu jest ustalana zgodnie z przepisami art. 12 ust. 3a–3g updop. Zasadą wynikającą z tych przepisów jest to, że za datę powstania przychodu uważa się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności (zob. art. 12 ust. 3a updop).

Przychody, od których pobierany jest podatek u źródła