Interpretacja indywidualna z dnia 16 sierpnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-1.4011.509.2023.2.MKA

Obowiązki płatnika – korekta PIT-11 i PIT 4R.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 czerwca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 6 czerwca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków płatnika. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 10 sierpnia 2023 r. (wpływ 10 sierpnia 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca działa jako agencja pracy tymczasowej, z której korzystała spółka A sp. z o.o. Wnioskodawca oraz A sp. z o.o. są podmiotami powiązanymi. A sp. z o.o. prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług porządkowych w obiektach swoich klientów. Klientami A sp. z o.o. są w większości banki, firmy ubezpieczeniowe, ale także sądy i organy państwowe i budżetowe a także przedsiębiorcy. Usługi porządkowe wykonywane są w A sp. z o.o. przez pracowników A sp. z o.o. albo przez pracowników tymczasowych Wnioskodawcy albo przez zleceniobiorców Wnioskodawcy zatrudnionych na podstawie umowy zlecenia (wykonujących pracę sporadycznie lub przez kilka godzin dziennie). A sp. z o.o. podzieliła zakres terytorialny świadczonych przez siebie usług na mikroregiony, którymi zarządza kierownik mikroregionu. W każdym regonie zatrudnieni są koordynatorzy usług bezpośrednio podlegli kierownikom mikroregionu. Przełożonym kierownika mikroregionu jest dyrektor makroregionu A sp. z o.o. Każdy koordynator sporządzał arkusze czasu pracy zleceniobiorców tymczasowych Wnioskodawcy wykonujących czynności w zarządzanych przez tych koordynatorach obiektach, w których wprowadzane były m.in. informacje o zleceniobiorcy tymczasowym Wnioskodawcy wykonującym usługi w danym mikroregionie w danym miesiącu oraz ilości godzin wykonywanych usług. Po sporządzeniu arkusza czasu pracy, koordynatorzy przesyłali je właściwemu kierownikowi mikroregionu A sp. z o.o. Zadaniem kierownika mikroregionu była weryfikacja poprawności zestawień i ich zatwierdzenie, bez ingerencji w ich treść.

Jednakże jeden z kierowników mikroregionu A sp. z o.o. (były pracownik A sp. z o.o.) modyfikował arkusze czasu pracy, dopisując do nich osoby, które w danym okresie nie świadczyły usług na rzecz A sp. z o.o. i następnie przesyłał informacje o wykonywanych usługach przez te osoby do Wnioskodawcy, a wynagrodzenie od Wnioskodawcy za te przypisane usługi wpływało na kilka rachunków bankowych należących do tego kierownika mikroregionu (byłego pracownika A sp. z o.o.). Pismem z (…) Wnioskodawca oraz A sp. z o.o. złożyli do Prokuratury Rejonowej (…) zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa przez byłego pracownika A sp. z o.o., który pełnił w spółce funkcję kierownika mikroregionu. W toku śledztwa przesłuchano osoby, które zostały dopisane przez zwolnionego kierownika mikroregionu jako zleceniobiorcy tymczasowi wykonujący usługę. Powyższe osoby zeznały, iż w ww. okresie nie wykonywały żadnych usług ani na rzecz A sp. z o.o. ani na rzecz Wnioskodawcy oraz nie podpisywały żadnych wniosków o zmianę numeru ich rachunku bankowego. Cześć z tych osób wykonywała usługi na rzecz Wnioskodawcy lub bezpośrednio A sp. z o.o. wcześniej, przed ww. okresem. (…) został sporządzony przez Prokuraturę Rejonową (…) akt oskarżenia przeciwko byłemu pracownikowi (kierownikowi mikroregionu) A sp. z o.o. oskarżonego o to, że m.in. wprowadził pracowników Wnioskodawcy oraz A sp. z o.o. w błąd co do ilości i tożsamości osób wykonujących usługi porządkowe, ich faktycznego wykonywania w ramach umów zlecenia ze zleceniobiorcami, prawidłowości przesyłanej elektronicznej ewidencji godzin ich pracy, obejmującej osoby, które faktycznie nie wykonywały umów zlecenia lub wykonywały je w zmniejszonym wymiarze czasowym, a także co do ich numerów rachunków bankowych do wypłaty wynagrodzenia, używając jako autentycznych podrobionych dokumentów poprzez ich złożenie do dokumentacji księgowej i kadrowej Wnioskodawcy oraz A sp. z o.o. a działając w ten sposób doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem o znacznej wartości w postaci pieniędzy o określonej w akcie oskarżenia wysokości stanowiących sumę wypłaconych nienależnie wynagrodzeń netto oraz zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych i składek na ubezpieczenie społeczne.

Wnioskodawca oraz A sp. z o.o. działając na podstawie art. 46 § 1 k.k. złożył wniosek o orzeczenie wobec byłego pracownika (kierownika mikroregionu) A sp. z o.o. obowiązku naprawienia szkody w określonej w akcie oskarżenia wysokości. Wnioskodawca dokonując wypłaty wynagrodzenia dopisanym do arkusza czasu pracy zleceniobiorcom pobrał i odprowadził podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłaconych umów.

Aktualnie postępowanie karne przeciwko oskarżonej toczy się przez Sądem Okręgowym (…). Z uwagi na zarzut oskarżonej o nieprawidłowym wyliczeniu wysokości szkody Wnioskodawca zamierza skorygować deklaracje PIT-11 i PIT-4R w odniesieniu do zleceniobiorców tymczasowych, którzy zostali dopisani przez byłego kierownika mikroregionu A sp. z o.o. do arkusza czasu pracy. Do dnia dzisiejszego wypłacone przez Wnioskodawcę środki nie zostały Wnioskodawcy zwrócone.

Ponadto uzupełnili Państwo wniosek o następujące informacje:

Zakończenie postępowania karnego o oszustwo nie będzie miało wpływu na określenie czy dokonane przez Spółkę w 2020 r. i 2021 r. wypłaty niezasadnie Spółka uznała, za wypłatę wynagrodzenia na rzecz zleceniobiorców. Mianowicie w toku śledztwa przesłuchano osoby, które zostały dopisane przez zwolnionego kierownika mikroregionu jako zleceniobiorcy wykonujący usługę. Powyższe osoby zeznały, iż w ww. okresie nie wykonywały żadnych usług na rzecz Wnioskodawcy ani nie podpisywały żadnych wniosków o zmianę numeru ich rachunku bankowego. Stąd dokonanie przedmiotowych wypłat na rzecz zleceniobiorców było niezasadne.

Pytania

1)Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca ma prawo do skorygowania wcześniej odprowadzonego podatku dochodowego od osób fizycznych od wynagrodzeń zleceniobiorców, którzy rzeczywiście nie wykonywali usług i na których rachunek bankowy nie wpłynęły wynagrodzenia (skorygowania poprzez złożenie korekty informacji PIT-11 oraz PIT-4R za 2020 r. i 2021 r.)?

2)Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca uprawniony będzie do złożenia wniosku o stwierdzenia nadpłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od wynagrodzeń zleceniobiorców tymczasowych, którzy rzeczywiście nie wykonywali usług i na których rachunek bankowy nie wpłynęły wynagrodzenia?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 1, Spółka ma prawo do skorygowania odprowadzonego wcześniej podatku dochodowego od osób fizycznych, w związku z tym, iż przedmiotowe usługi nie były nigdy wykonywane przez zleceniobiorców tymczasowych ani przez kierownika mikroregionu a w takim przypadku Wnioskodawca jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych (PIT-4R) posiada prawo do skorygowania wcześniej złożonej deklaracji PIT-4R oraz PIT-11.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W treści art. 10 ust. 1 powołanej ustawy, zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się w pkt 2, działalność wykonywaną osobiście.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 13 pkt 8 lit. a tej ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązującym w okresie od czerwca 2019 r. do lutego 2021 r., osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Jak stanowił art. 32 ust. 1 ww. ustawy, w wersji obowiązującej w okresie od czerwca 2019 r. do lutego 2021 r., zaliczki, o których mowa w art. 31, za miesiące od stycznia do grudnia, z zastrzeżeniem ust. 1a, wynosiły:

1)za miesiące, w których dochód podatnika uzyskany od początku roku w tym zakładzie pracy nie przekroczył kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali –17% dochodu uzyskanego w danym miesiącu;

2)za miesiąc, w którym dochód podatnika uzyskany od początku roku w tym zakładzie pracy przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali –17% od tej części dochodu uzyskanego w tym miesiącu, która nie przekroczyła tej kwoty, i 32% od nadwyżki ponad kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali;

3)za miesiące następujące po miesiącu, o którym mowa w pkt 2 – 32% dochodu uzyskanego w danym miesiącu.

Za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważano uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3 lub w ust. 9 pkt 1-3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a (tak art. 32 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 38 ust. 1a powołanej ustawy, według stanu na okres od 2020 r. do lutego 2021 r., w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru (PIT-4R).

Z treści art. 39 ust. 1 tej ustawy, według stanu na okres od 2020 r. do lutego 2021 r., wynikało, że płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11). Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46, 74 i 148. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Natomiast przepis art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Jak wynika z art. 42 ust. 1a ww. ustawy, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje według ustalonego wzoru (PIT-4R). Jednakże roczne deklaracje dotyczące podatku pobranego zgodnie z art. 30a ust. 2a płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przesyłają do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 42 ust. 2 pkt 1 powołanej ustawy, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika wykonują swoje zadania - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1. sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11).

W świetle przedstawionego opisu stanu faktycznego sprawy należy stwierdzić, że poprzez umyślne wprowadzenie Wnioskodawcy oraz A sp. z o.o. w błąd przez byłego kierownika mikroregionu Wnioskodawca zakwalifikował środki przelane na rachunki bankowe byłego kierownika mikroregionu A sp. z o.o. jako wynagrodzenia dotyczącego osób zatrudnionych na warunkach umowy zlecenia do przychodów z działalności wykonywanej osobiście tych osób, tj. do przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca od nieprawidłowo zakwalifikowanego wynagrodzenia obliczał, pobierał i odprowadzał zaliczki na zasadach określonych w art. 41 i art. 42, co spowodowało ich wykazanie w nieprawidłowych wysokościach zarówno w deklaracji PIT-4R, jak i informacji PIT-11.

Z ogólnej definicji przychodów zawartej w przytoczonym na wstępie art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że przychodami są w szczególności otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. W stanie faktycznym niniejszej sprawy zleceniobiorcy tymczasowi ani nie wykonywali w danym okresie żadnych usług na rzecz Wnioskodawcy i A sp. z o.o. ani nie otrzymali lub nie pozostawiono im do ich dyspozycji żadnych pieniędzy. Wszelkie środki wynikłe z przestępczego procederu zostały przelane na rachunki bankowe należące do byłego kierownika mikroregionu, który również nie wykonywał usług, za które wypłacone zostały wynagrodzenia.

Odnosząc się do korekt deklaracji należy wskazać, że ustawodawca nałożył na płatnika obowiązek prawidłowego obliczenia, poboru i odprowadzania w ciągu roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wynagrodzeń i innych świadczeń wypłaconych lub postawionych do dyspozycji pracownika, a także sporządzenia i przekazania podatnikowi i urzędowi skarbowemu w ustawowym terminie informacji według ustalonego wzoru.

Wskazać należy, że zagadnienia związane z korektą deklaracji regulują przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 ze zm.).

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ustawy– Ordynacja podatkowa, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach - rozumie się przez to również zeznania, wykazy, zestawienia oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Z przepisu art. 81 § 1 ww. ustawy wynika, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Natomiast § 2 ww. artykułu stanowi, że skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.

Z treści art. 81 ustawy – Ordynacja podatkowa wynika zatem, że korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych. Błędnie mogła zostać określona m.in. wysokość przychodu bądź dochodu, wysokość zobowiązania podatkowego, wysokość nadpłaty lub zwrotu podatku, a także inne dane zawarte w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne oraz przedstawiony stan faktyczny Wnioskodawca uważa, że opisana sytuacja upoważnia płatnika do dokonania korekt informacji PIT-11 oraz deklaracji PIT-4R wystawionych za 2020 r. i 2021 r.

Stanowisko Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 2, stosownie do treści art. 75 § 2 ustawy – Ordynacja podatkowa, uprawnienie do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty przysługuje podatnikom, płatnikom i inkasentom oraz osobom, które były wspólnikami spółki cywilnej w momencie rozwiązania spółki w zakresie zobowiązań spółki. Płatnik lub inkasent jest uprawniony do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty, jeżeli wpłacony podatek nie został pobrany od podatnika.

Z treści art. 75 § 3 ustawy – Ordynacja podatkowa wynika, iż jeżeli z przepisów prawa podatkowego wynika obowiązek złożenia zeznania (deklaracji), to podatnik, płatnik lub inkasent równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty jest obowiązany złożyć skorygowane zeznanie (deklarację).

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania oraz okoliczność, iż wpłacony podatek nie został pobrany z wynagrodzenia, którym dysponowali zleceniobiorcy tymczasowi, Wnioskodawca uprawniony jest do złożenia również wniosku o stwierdzenie nadpłaty uiszczonego od tych wynagrodzeń podatku dochodowego od osób fizycznych .

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ponadto aktualny publikator tekstów jednolitych cytowanych przez Państwa ustaw to: ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych to Dz. U. z 2022 r. poz. 2647, natomiast ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa to Dz. U. z 2022 r. poz. 2651).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.