Interpretacja indywidualna z dnia 7 sierpnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDWB.4010.26.2023.2.AZE

Czy Spółka jest zobowiązana do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego (podatku u źródła) przy wypłacie należności za wynajem pracowników na rzecz spółki estońskiej Y? Czy Spółka może zastosować obniżoną stawkę lub nie pobierać podatku u źródła zgodnie z właściwą umową o unikaniu podwójnego opodatkowania między Rzecząpospolitą Polską a Estonią

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 czerwca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka jest zobowiązana do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego (podatku u źródła) przy wypłacie należności za wynajem pracowników na rzecz spółki estońskiej oraz czy Spółka może zastosować obniżoną stawkę lub nie pobierać podatku u źródła zgodnie z właściwą umową o unikaniu podwójnego opodatkowania między Rzecząpospolitą Polską a Estonią.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 1 sierpnia 2023 r. (wpływ tego samego dnia). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

X (dalej: „Spółka”) jest polskim rezydentem podatkowym. Y z siedzibą w Estonii ma zamiar wystawić Spółce faktury za usługi wynajmu wykwalifikowanych pracowników (operatorów dźwigów). Wartość wypłaconych należności za wynajem wykwalifikowanych pracowników nie przekroczy 2 mln zł. Spółka posiada aktualny certyfikat rezydencji spółki estońskiej.

Pytanie

Czy Spółka jest zobowiązana do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego (podatku u źródła) przy wypłacie należności za wynajem pracowników na rzecz spółki estońskiej Y?

Czy Spółka może zastosować obniżoną stawkę lub nie pobierać podatku u źródła zgodnie z właściwą umową o unikaniu podwójnego opodatkowania między Rzecząpospolitą Polską a Estonią?

Państwa stanowisko w sprawie

Spółka wypłacając należności za usługi wynajmu wykwalifikowanych pracowników może nie pobrać podatku zgodnie z właściwą umową o unikaniu podwójnego opodatkowania między Rzecząpospolitą Polską a Estonią. Zgodnie z opisem stanu faktycznego (winno być: zdarzenia przyszłego) Spółka posiada aktualny certyfikat rezydencji spółki estońskiej, co pozwala na zastosowanie stawki podatku u źródła wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę z tytułu usług wynajmu wykwalifikowanych pracowników nie stanowi „należności licencyjnych” w rozumieniu art. 12 tej umowy, ani przychodu o charakterze dywidendowym, o którym mowa w art. 10 tej umowy. W konsekwencji uznać należy, że przychody usługodawców z tytułu wynagrodzenia wypłacanego przez Spółkę w związku z nabywanymi usługami wynajmu wykwalifikowanych pracowników na gruncie ww. umowy stanowią tzw. „zyski przedsiębiorstw” opodatkowane, stosownie do art. 7 ust. 1 umowy, wyłącznie w kraju rezydencji otrzymującego je przedsiębiorstwa, przy założeniu, iż podatnik taki nie prowadzi działalności na terytorium Polski za pośrednictwem zakładu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zakres podmiotowy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest ściśle związany z instytucją ograniczonego i nieograniczonego obowiązku podatkowego. Powstanie obowiązku podatkowego wyznacza siedziba lub zarząd usytuowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (zasada rezydencji), bądź też osiąganie dochodów na tym terytorium (zasada źródła). Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego wynika z zasady źródła, która wiąże się z opodatkowaniem dochodu powstałego na terytorium państwa polskiego bez względu na miejsce (kraj), w którym podatnik ma swoją siedzibę lub zarząd, co oznacza opodatkowanie dochodu uzyskanego w Polsce.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Stosownie do art. 3 ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT:

W myśl art. 3 ust. 5 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT:

Stosownie do art. 21 ust. 2 ustawy o CIT:

Stosownie do treści art. 22b ustawy o CIT:

W odniesieniu do art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT zauważyć należy, że katalog usług w nim wskazanych jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie „oraz świadczeń o podobnym charakterze”. W ramach tego katalogu za świadczenia o podobnym charakterze należy jednakże uznać wyłącznie świadczenia równorzędne do wymienionych w ustawie o CIT. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, winno ono spełnić takie same przesłanki, albo winny wynikać z niego takie same prawa i obowiązki dla stron jak ze świadczeń wymienionych w cytowanym przepisie. Innymi słowy, lista ta obejmuje również świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane. Niemniej jednak sama nazwa umowy o świadczenie usługi nie może być wyłącznym czynnikiem, który kwalifikuje daną usługę jako należącą do katalogu świadczeń podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych. Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka jest polskim rezydentem podatkowym. Y z siedzibą w Estonii ma zamiar wystawić Spółce faktury za usługi wynajmu wykwalifikowanych pracowników (operatorów dźwigów). Wartość wypłaconych należności za wynajem wykwalifikowanych pracowników nie przekroczy 2 mln zł. Spółka posiada aktualny certyfikat rezydencji spółki estońskiej.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego należy przeanalizować więc postanowienia art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. Zakresem przedmiotowym art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT objęta jest m.in. usługa rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu. Pojęcia ww. usług nie zostały zdefiniowane w ustawie. Wobec braku w ustawie powyższych definicji należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej tych pojęć.

Zatem, potocznie usługi rekrutacji można zdefiniować jako całokształt usług składających się na proces znajdowania, selekcji angażowania osób/pracowników, których potrzebuje dana organizacja. Tym samym istotą rekrutacji, czy to przeprowadzanej samodzielnie, czy zleconej podmiotowi zewnętrznemu, jest doprowadzenie do zatrudnienia pracowników przez danego przedsiębiorcę.

Z kolei zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (PWN (sjp.pwn.pl) pojęcie „oddelegować” oznacza skierować kogoś do wykonania jakiegoś zadania służbowego, zwykle poza stałym miejscem pracy.

Pozyskiwanie personelu obejmuje zbiór celowo wyodrębnionych i odpowiednio skonfigurowanych działań w obszarze funkcji personalnej przedsiębiorstwa, które są ukierunkowane na zapewnienie firmie odpowiedniej liczby kompetentnych osób świadczących pracę.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie nabywane przez Wnioskodawcę Usługi polegające na wynajmowaniu pracowników od Y, są usługami (świadczeniami) o podobnym charakterze do usługi, która została wymieniona w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, jako usługi posiadające cechy „usług rekrutacji i pozyskiwania personelu”.

W art. 21 ustawy o CIT wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez podmiot polski wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o CIT. Przy czym, zastosowanie stawki podatku wynikającej z takiej umowy lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikatem rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej.

W myśl natomiast art. 26 ust. 1 ustawy o CIT:

Powyższe regulacje prawne wskazują na fakt, że w przypadku podmiotu, który nie ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, a uzyskuje przychody na tym terytorium, w kwestii sposobu opodatkowania pierwszeństwo mają postanowienia właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Przy czym, zastosowanie stawki podatku wynikającej z takiej umowy lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikatem rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej.

Wnioskodawca wypłaca należności za usługi wynajmu wykwalifikowanych pracowników na rzecz Spółki matki będącej estońskim rezydentem podatkowym.

W związku z powyższym w rozpatrywanej sprawie zastosowanie znajdą postanowienia

Umowy zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Estońską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Tallinie dnia 9 maja 1994 r. (Dz. U. z 1995 r., Nr 77, poz. 388, dalej: „umowa polsko-estońska” lub „UPO”), zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Polskę dnia 7 czerwca 2017 r. oraz przez Estonię dnia 29 czerwca 2018 r.

Stosownie do art. 3 ust. 2 ww. UPO:

W myśl art. 7 ust. 1 umowy polsko-estońskiej:

Zgodnie z art. 7 ust. 7 UPO:

Powołany art. 7 ust. 7 umowy polsko-estońskiej przyznaje pierwszeństwo poszczególnym artykułom dotyczącym opisanych w nim konkretnych kategorii dochodów. W związku z tym artykuł ten ma zastosowanie do dochodów przedsiębiorstwa, które nie wchodzą w zakres dochodów objętych innymi artykułami.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego należy zauważyć, że wypłaty należności za wynajem pracowników na rzecz Y, podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT i w tym zakresie na Wnioskodawcy ciążą obowiązki płatnika tego podatku.

Jednakże, fakt posiadania certyfikatu rezydencji estońskiej Y uprawnia do zastosowania przepisów umowy polsko-estońskiej i skorzystania z preferencji i niepobrania podatku zgodnie z art. 7 ust. 1 tej UPO.

Tym samym należy uznać Państwa stanowisko za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).