Postanowienie SN z dnia 6 lipca 2023 r., sygn. II NSNC 187/23

Sąd Najwyższy w składzie:

Prezes SN Joanna Lemańska (przewodniczący)
‎SSN Janusz Niczyporuk (sprawozdawca)
‎Marek Józef Totleben (ławnik Sądu Najwyższego)

Protokolant Iwona Kotowska

w sprawie z wniosku Państwowej Komisji Wyborczej

z udziałem Polskiego Stronnictwa Ludowego i Skarbu Państwa reprezentowanego przez Naczelnika I Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście

o przepadek korzyści majątkowej,

po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych
‎w dniu 6 lipca 2023 r.

skargi nadzwyczajnej wniesionej przez Rzecznika Praw Obywatelskich
‎od postanowienia Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 11 sierpnia 2009 r.,
‎sygn. I ACa 378/09:

1.oddala skargę nadzwyczajną;

2.znosi wzajemnie między stronami koszty postępowania ze skargi nadzwyczajnej.

3.

UZASADNIENIE

Rzecznik Praw Obywatelskich, działając na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy z15lipca 1987 r. o Rzeczniku Praw Obywatelskich (tekst jedn. Dz.U. 2020 r. poz.627 z późn. zm.) w zw. z art. 89 § 1 i 2 oraz art. 115 § 1 i § 1a ustawy z dnia 8grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym (tekst jedn. Dz.U. 2023, poz. 1093, dalej:„u.SN”), z uwagi na konieczność zapewnienia zgodności z zasadą demokratycznego państwa prawnego urzeczywistniającego zasady sprawiedliwości społecznej, pismem z dnia 20 czerwca 2022 r., wniósł skargę nadzwyczajną odpostanowienia Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 11 sierpnia 2009 r., I ACa 378/09.

Rzecznik Praw Obywatelskich zaskarżając postanowienie Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 11 sierpnia 2009 r., I ACa 378/09 zarzucił:

1.na podstawie art. 89 § 1 pkt 1 u.SN naruszenie konstytucyjnych zasad, praw i wolności tj.:

1.wynikającej z art. 2 i art. 42 ust. 1 Konstytucji RP zasady ne bis in idem orazwynikającego z art. 2 Konstytucji RP zakazu nadmiernej ingerencji, polegający na wymierzeniu partii politycznej Polskie Stronnictwo Ludowe (dalej również: „PSL” lub „partia polityczna”) za ten sam czyn trzeciej sankcji represyjnej polegającej na przepadku korzyści majątkowych uzyskanych w2001 r., mimo że Sądowi Apelacyjnemu w Warszawie wiadome było zurzędu, że partia ta poniosła konsekwencje swego czynu polegające nanałożeniu sankcji w postaci utraty 75% dotacji podmiotowej za wybory do Sejmu i Senatu w 2001 r. oraz 30% subwencji należnej w 2002 r.;