Interpretacja indywidualna z dnia 31 lipca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-2.4012.545.2018.12.SR

Obowiązek wprowadzania do pliku JPK faktury wystawionej do paragonu oraz obowiązek dokonania korekty (ponownego przesłania) pliku JPK.

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo:

1) ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 11 lipca 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej obowiązku wprowadzania do pliku JPK faktury wystawionej do paragonu oraz obowiązku dokonania korekty (ponownego przesłania) pliku JPK – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 20 marca 2019 r. sygn. akt III SA/Gl 1275/18 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 31 maja 2023 r.) oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 1 grudnia 2022 r. sygn. akt I FSK 1277/19 (data wpływu orzeczenia 13 marca 2023 r.); i

2) stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wprowadzania do pliku JPK faktury wystawionej do paragonu oraz obowiązku dokonania korekty (ponownego przesłania) pliku JPK, jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 sierpnia 2018 r. wpłynął Państwa wniosek z 11 lipca 2018 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie obowiązku wprowadzania do pliku JPK faktury wystawionej do paragonu oraz obowiązku dokonania korekty (ponownego przesłania) pliku JPK.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca prowadzi działalność m.in. w zakresie usług medycznych. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi najczęściej są objęte stawką „zw”, jednakże zdarzają się również faktury w stawce podstawowej 23% VAT. W związku z tym, że większość klientów Wnioskodawcy jest osobami fizycznymi, sprzedaż usług na ich rzecz jest ewidencjonowana za pomocą kasy fiskalnej, a następnie księgowana na podstawie raportu dobowego. Raport dobowy jest wykazywany w ewidencji VAT.

Jeśli Klient Wnioskodawcy zgłasza żądanie wystawienia faktury VAT do paragonu po zakończeniu wizyty, niezależnie od tego, czy żądanie zgłasza podatnik VAT, czy niebędąca podatnikiem osoba fizyczna, faktura jest wystawiana do paragonu. Wnioskodawca odbiera od Klienta oryginał paragonu i wystawia odpowiednią fakturę. Zachowana przez Wnioskodawcę kopia faktury jest następnie łączona (spinana) z paragonem i archiwizowana jako dokument nieksięgowany.

W przypadku, gdy żądanie wystawienia faktury zostało złożone w tym samym okresie rozliczeniowym, w którym wystawiony był paragon, faktura jest umieszczana w ewidencji VAT. Jeśli żądanie zgłoszono po upływie okresu rozliczeniowego, Wnioskodawca nie wprowadza zmian w ewidencji.

Wystawiona do paragonu faktura nie powoduje zmian w kwocie VAT wykazanej w ewidencji.

Pytanie

Czy w stanie faktycznym opisanym powyżej, na podstawie obowiązujących przepisów prawa, Wnioskodawca ma obowiązek wprowadzenia wystawionej po zakończeniu danego okresu rozliczeniowego do paragonu faktury do pliku JPK oraz dokonania korekty (ponownego przesłania) pliku JPK? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym powyżej stanie faktycznym brak jest podstaw prawnych do dokonywania korekt w ewidencji VAT lub pliku JPK.

Zgodnie z treścią art. 109 ust. 3 ustawy o VAT podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Ewidencja powinna zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Z kolei zgodnie z treścią art. 111 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższe ewidencje, zarówno te sporządzone na podstawie wystawionych faktur, jak i raporty z kasy fiskalnej, są podstawą do prawidłowego wypełnienia deklaracji VAT.

W opisanym stanie faktycznym, zdaniem Wnioskodawcy, obydwie ewidencje sporządzane są poprawnie. Jeśli sprzedaż usług odbywa się na rzecz podatnika, który zgłasza od początku chęć otrzymania faktury, dokument taki jest wydawany, a następnie ewidencjonowany zgodnie z treścią art. 109 ust. 3 ustawy o VAT. Natomiast w chwili sprzedaży na rzecz osoby fizycznej transakcja jest ewidencjonowana za pomocą kasy fiskalnej, zgodnie z treścią art. 111 ust. 1 ustawy o VAT. W momencie dokonania sprzedaży Wnioskodawca nie posiada bowiem informacji o tym, czy dana osoba jest podatnikiem VAT. Wątpliwości Wnioskodawcy nie budzi udzielanie świadczeń z zakresu medycyny pracy, które jest niewątpliwie sprzedażą usług na rzecz podatnika i musi być udokumentowane fakturą. Natomiast w wypadku innych sprzedawanych przez Wnioskodawcę usług nie jest już możliwe tak proste rozgraniczenie. Nabywanie przez osoby fizyczne towarów lub usług jest możliwe zarówno w charakterze niebędącego podatnikiem konsumenta, jak i podatnika prowadzącego działalność gospodarczą. Rozgraniczenie w tym zakresie jest nieraz możliwe jedynie na podstawie oświadczenia klienta.

Jeśli po wystawieniu paragonu klient Wnioskodawcy zgłasza żądanie wystawienia faktury VAT w terminie przewidzianym ustawą, to realizacja obowiązku jej wystawienia przez Wnioskodawcę nie powoduje żadnych zmian w kwocie podatku VAT wykazanej w ewidencji. W chwili wykonywania usługi ewidencja jest sporządzana poprawnie i w zgodzie z obowiązującymi przepisami. Wystawiona faktura dokumentuje dokładnie tę samą transakcję, która wcześniej została udokumentowana paragonem fiskalnym, zawiera identyczną kwotę należności oraz kwotę podatku. Skoro zatem Wnioskodawca ma prawo i możliwość księgowania oraz ujmowania w ewidencji VAT paragonów fiskalnych w sposób zbiorczy (ewidencjonując raport fiskalny okresowy), to tak sporządzona ewidencja pozbawiona jest błędów wymagających korekty. Wystawienie faktury po zamknięciu okresu rozliczeniowego nie jest skutkiem błędnego działania Wnioskodawcy, skutkującego obowiązkiem wstecznego wprowadzenia tej faktury do ewidencji. Brak jest zatem podstaw, żeby jakkolwiek zmieniać ewidencję kasy rejestrującej lub pomniejszać wykazany za jej pomocą obrót. Podobnie też brak jest podstaw prawnych do korekty ewidencji VAT, ponieważ transakcja objęta wystawioną fakturą została już w tej ewidencji ujęta.

Sporządzona przez Wnioskodawcę ewidencja VAT zawiera wszelkie wymagane przepisami prawa dane.

Ponadto, w powiązaniu z prowadzonymi przez Wnioskodawcę księgami rachunkowymi pozwala ona na pełną identyfikację wszystkich transakcji gospodarczych dokonanych z podatnikami VAT. W księgach rachunkowych pozostają bowiem zarówno paragony, jak i wystawione do nich faktury dokumentujące każdą z transakcji, zawierające m.in. numery NIP kontrahentów. Ponadto należy przytoczyć stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej zawarte w interpretacji indywidualnej z dnia 24 sierpnia 2017 r. „prowadząc ewidencje VAT trzeba mieć również na uwadze cel, wyraźnie określony w ustawie o podatku od towarów i usług, któremu ma służyć nałożenie na podatnika obowiązków ewidencyjnych. Jest nim dysponowanie przez podatnika danymi „służącymi do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej” (0114-KDIP1-3.4012.169.2017.1.KC). Skoro zatem ewidencja realizuje swój cel ustawowy, brak jest podstaw do jej korekty.

Ponadto, w przedmiotowej sprawie, uzupełnienie ewidencji VAT o wystawioną po zakończeniu okresu rozliczeniowego fakturę jest bezcelowa, ponieważ nastąpiło już zarachowanie kwoty przychodu do utargu wykazanego przez przedsiębiorcę. Wyksięgowywanie części przychodu i księgowanie nowej faktury wprowadza jedynie zbędne ryzyko popełnienia błędu przez przedsiębiorcę. Z przepisami art. 106b ustawy o VAT dotyczącymi wystawiania faktur do paragonu (na życzenie) nie są powiązane żadne regulacje prawne dotyczące korekty ewidencji VAT. Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, za nieznajdujące oparcia w przepisach prawa należy uznać stanowisko zawarte w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 21 listopada 2016 r. 1462-IPPP2.4512.748.2016.1.RR, który rozróżniał dwa sposoby postępowania, zależnie od tego, czy faktura została wystawiona do paragonu i wydana na rzecz osoby fizycznej, czy też na rzecz przedsiębiorcy. Przepisy prawa w zakresie zmian w ewidencji są jasne i nie wprowadzają rozróżnienia na to, czy po wystawieniu paragonu fakturę otrzymał przedsiębiorca, czy też osoba fizyczna.

W tym miejscu szczególnie należy przytoczyć zasadę ogólną wynikającą z art. 8 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2018 r. poz. 646): „Przedsiębiorca może być obowiązany do określonego zachowania tylko na podstawie przepisów prawa”. Obecnie obowiązujące przepisy prawne nie nakładają wprost obowiązku dokonywania korekty ewidencji VAT po wystawieniu faktury do paragonu. Obowiązkiem przedsiębiorcy jest sporządzenie m.in. ewidencji VAT w sposób zgodny z przepisami prawa. Jak wskazano powyżej, zbiorcze ewidencjonowanie na podstawie raportu fiskalnego jest zgodne z przepisami prawa, a późniejsze wystawienie faktur do niektórych paragonów nie zmienia faktu, iż sporządzona na podstawie raportów ewidencja jest poprawna. A zatem należy uznać, iż w świetle powyższego przepisu nie można żądać od przedsiębiorców (w tym Wnioskodawcy) dokonywania takiej korekty i wprowadzenia faktury do zamkniętej już ewidencji, jeśli brak jest bezpośredniego, określonego wprost w ustawie obowiązku w tym zakresie.

Powyższe rozważania dotyczą również Jednolitego Pliku Kontrolnego (w skrócie JPK). Dla Wnioskodawcy jasny jest cel wprowadzenia JPK oraz jego obowiązkowa zawartość, która musi pozostawać w zgodzie z ewidencją VAT. Jednakże zdaniem Wnioskodawcy, brak jest podstawy prawnej do umieszczenia w nim faktury VAT wystawionej do paragonu już po zakończeniu okresu rozliczeniowego. Podobnie też przepisy prawa nie nakładają obowiązku korekty (czy też ponownego przesłania) pliku JPK po tym jak zostanie wystawiona faktura do paragonu.

Wprawdzie Ministerstwo Finansów opublikowało wyjaśnienia, zgodnie z którymi istnieje obowiązek wykazania faktury wystawionej do paragonu oraz przesłania skorygowanego pliku. Jednakże powyższe wyjaśnienia nie stanowią przepisów prawa w rozumieniu art. 8 Prawa przedsiębiorców, nie mogą zatem być podstawą nałożenia na Wnioskodawcę obowiązku w zakresie ewidencji.

A zatem, zdaniem Wnioskodawcy, odpowiedź na wszystkie trzy postawione pytania jest przecząca, ze względu na brak przepisów prawa nakładających takie obowiązki na Wnioskodawcę będącego przedsiębiorcą.

Postanowienie

30 sierpnia 2018 r. wydałem postanowienie znak 0111-KDIB3-2.4012.545.2018.1.SR, w którym odmówiłem wszczęcia postępowania.

Postanowienie to doręczono Państwu 3 września 2018 r.

Zażalenie na postanowienie

10 września 2018 r. wnieśli Państwo zażalenie na ww. postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania.

W odpowiedzi na zażalenie, 10 października 2018 r. wydałem postanowienie znak 0111-KDIB3-2.4012.545.2018.2.EJ, w którym utrzymałem w mocy zaskarżone postanowienie.

Postanowienie to doręczono Państwu 15 października 2018 r.

Skarga na postanowienie

8 listopada 2018 r. wnieśli Państwo skargę na to postanowienie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach. Skarga wpłynęła do mnie 13 listopada 2018 r.

Wnieśli Państwo o:

1) uwzględnienie niniejszej skargi i uchylenie postanowień wydanych w obydwu instancjach przez organ,

2) zobowiązanie organu do wydania interpretacji indywidualnej w odpowiedzi na pytanie Wnioskodawcy,

3) zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uchylił zaskarżone postanowienie znak 0111-KDIB3-2.4012.545.2018.2.EJ – wyrokiem z 20 marca 2019 r. sygn. akt III SA/Gl 1275/18.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny – prawomocnym wyrokiem z 1 grudnia 2022 r. sygn. akt I FSK 1277/19 oddalił skargę kasacyjną.

Wyrok, który uchylił postanowienie stał się prawomocny od 1 grudnia 2022 r.

Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 20 marca 2019 r. sygn. akt III SA/Gl 1275/18 wraz z aktami sprawy wpłynął do mnie 31 maja 2023 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.):

Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

- uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oraz Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach;

- ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej obowiązku wprowadzania do pliku JPK faktury wystawionej do paragonu oraz obowiązku dokonania korekty (ponownego przesłania) pliku JPK – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w tym zakresie jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 20 marca 2019 r. sygn. akt III SA/Gl 1275/18 oraz wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 1 grudnia 2022 r. sygn. akt I FSK 1277/19, czyli interpretacja ta została oparta na przepisach ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” oraz ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 800 ze zm.), zwanej dalej „Ordynacją podatkową”.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 2 pkt 22 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast w świetle art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 111 ust. 1 ustawy:

Podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Na podstawie art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy:

Podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy, zaś zgodnie z art. 111 ust. 3a pkt 8 ustawy – dokonywać wydruku emitowanych przez kasę rejestrującą dokumentów i ich kopii.

Paragon fiskalny stanowi dla nabywcy dowód dokonania zakupu, natomiast dla sprzedawcy dokonanie sprzedaży i potwierdzenie tożsamości towaru.

Z cytowanego wyżej art. 111 ust. 1 ustawy jednoznacznie wynika, że obowiązek ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej ciąży na podatnikach dokonujących sprzedaży na rzecz dwóch rodzajów podmiotów, mianowicie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Należy podkreślić, że obowiązek ten dotyczy wyłącznie sprzedaży, która została dokonana na rzecz tych wyżej wymienionych podmiotów. Tym samym obowiązek ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej nie wystąpi w przypadku sprzedaży na rzecz innych podmiotów, tj. firm, przedsiębiorstw, organizacji, osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, bowiem sprzedaż na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą (w tym osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą) należy udokumentować fakturą VAT. Jednocześnie przepisy ustawy nie zabraniają ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących na rzecz ww. podmiotów. Jednakże w takim przypadku należy pamiętać, że ustawodawca do takiej sprzedaży przewidział określone warunki ewidencyjne.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Jak stanowi art. 106b ust. 3 ustawy:

Na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

 1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,

 2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118 – jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów – co do zasady – podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika. Zatem ustawodawca nie nakłada na podatników obowiązku wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż realizowaną na rzecz podmiotów niebędących podatnikami VAT.

Niemniej jednak, stosownie do art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy, na zgłoszone w odpowiednim terminie żądanie nabywcy (niebędącego podatnikiem), podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż (z wyłączeniem czynności wymienionych w art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy). Faktury te mogą służyć do udokumentowania poniesionych wydatków i nie będą zawierały numeru identyfikującego nabywcę.

Zgodnie z art. 106g ust. 1 ustawy:

Faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Zgodnie z art. 106h ust. 1 ustawy:

W przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Art. 106h ust. 2 ustawy stanowi, że:

Przepis ust. 1 nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą emitowaną przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku są zarejestrowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy.

Ponadto zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy:

Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Stosownie do treści art. 109 ust. 3 ustawy:

Podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Ewidencja powinna zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Cykliczny obowiązek przekazywania ewidencji VAT w formie pliku JPK wynika z przepisu art. 82 § 1b ustawy Ordynacja podatkowa. Na podstawie tego przepisu:

Osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, prowadzące księgi podatkowe przy użyciu programów komputerowych, są obowiązane, bez wezwania organu podatkowego, do przekazywania, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej informacji o prowadzonej ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej, o której mowa w art. 193a § 2, na zasadach dotyczących przesyłania ksiąg podatkowych lub ich części określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3, za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, wskazując miesiąc, którego ta informacja dotyczy.

Z powołanego przepisu wynika obowiązek przekazywania – bez wezwania organu podatkowego – przez osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, prowadzące księgi podatkowe przy użyciu programów komputerowych, informacji o prowadzonej ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy.

Prowadząc ewidencje VAT podatnik powinien mieć przede wszystkim na uwadze cel, wyraźnie określony w ustawie, któremu ma służyć nałożenie na podatnika obowiązków ewidencyjnych. Należy również zauważyć, że art. 109 ust. 3 ustawy nie przewiduje ustalenia powszechnie obowiązującej formy ewidencji, wskazuje jedynie na elementy, które powinna zawierać ewidencja. Podatnicy mogą zatem prowadzić ją w dowolnej formie, byleby zawierała wszelkie wymagane w przepisach ustawy elementy, w tym m.in. podstawę opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku.

Wobec powyższego, w ewidencji należy uwzględniać dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym także numer identyfikacyjny kontrahenta. Więc czynni podatnicy mają obowiązek ujmować w ewidencji VAT każdą pojedynczą fakturę dokumentującą transakcję zawieraną z podmiotem gospodarczym (podatnikiem).

Zatem, plik JPK jak też deklaracja VAT powinny być odzwierciedleniem ewidencji zakupów i sprzedaży VAT prowadzonej przez podatnika podatku od towarów i usług. Dane ujęte w pliku JPK powinny być zgodne z danymi wykazanymi w deklaracji VAT.

Państwa wątpliwości dotyczą obowiązku wprowadzania do pliku JPK faktury wystawionej do paragonu oraz obowiązku dokonania korekty (ponownego przesłania) pliku JPK.

Należy zauważyć, że w zakresie sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej zaewidencjonowanej na kasie rejestrującej i udokumentowanej fakturą, w celu sporządzenia i przesłania do urzędu skarbowego pliku JPK podatnik ma obowiązek wykazania tej sprzedaży zgodnie z raportem fiskalnym za odpowiedni okres rozliczeniowy, jako dokument zbiorczy wewnętrzny.

Natomiast sprzedaż na rzecz podatników VAT, która obowiązkowo powinna być udokumentowana fakturami VAT, nie może zostać wykazana w pliku JPK na podstawie zapisu zbiorczego. Sprzedaż na rzecz podatników VAT udokumentowaną fakturami VAT podatnik powinien wykazywać w pliku JPK na podstawie poszczególnych faktur.

W konsekwencji w przypadku faktur wystawionych do paragonów dla podatników VAT należy wykazać fakturę w pliku JPK. Jeżeli faktura jest wystawiona na podatnika VAT po zaksięgowaniu „sprzedaży paragonowej”, należy odjąć zafakturowaną wartość ze „sprzedaży paragonowej” i wykazać sprzedaż na podstawie faktury. W przypadku wystawienia faktury po wysłaniu pliku JPK za dany okres należy przesłać skorygowany plik z wykazaną fakturą.

Nie trzeba natomiast dokonywać zmian w zapisach pliku JPK, w sytuacji wystawienia faktury do paragonu dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Taka sprzedaż może być udokumentowana wyłącznie paragonami i wpisana zbiorczo. Jeżeli więc faktura została wystawiona na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, wówczas takiej faktury nie trzeba wykazywać odrębnie w pliku JPK.

Odpowiadając zatem na Państwa pytanie należy stwierdzić, że mają Państwo obowiązek wprowadzenia do pliku JPK wystawionej po zakończeniu danego okresu rozliczeniowego faktury do paragonu dla podatników VAT oraz dokonania korekty (ponownego przesłania) pliku JPK. Natomiast brak jest takiego obowiązku w przypadku wystawienia faktury do paragonu dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

Zatem Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, bowiem interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 20 marca 2019 r. sygn. akt III SA/Gl 1275/18 oraz wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 1 grudnia 2022 r. sygn. akt I FSK 1277/19.

Dodatkowo zaznaczyć należy, że od 1 października 2020 r. zmieniły się przepisy dotyczące składania plików JPK, jednakże zmiany te nie mogły zostać uwzględnione w niniejszej interpretacji, ze względu na fakt, że – jak już wskazano – interpretacja ta stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku zapadłych w niniejszej sprawie orzeczeń Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Końcowo zaznacza się, że w pozostałym zakresie wniosku, tj. w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1 i 2 dotyczących obowiązku wprowadzania do ewidencji VAT faktur wystawionych do paragonu oraz obowiązku korekty ewidencji VAT uwzględniającej wystawioną do paragonu fakturę, została wydana interpretacja indywidualna z 30 sierpnia 2018 r. znak 0111-KDIB3-2.4012.536.2018.1.SR, potwierdzona prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 1 kwietnia 2019 r. sygn. akt III SA/Gl 1189/18.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).