Wyrok SN z dnia 20 kwietnia 2023 r., sygn. I USKP 43/22

W sprawach dotyczących przeliczenia emerytur na podstawie art. 110a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, brak zachowanej dokumentacji płacowej i niemożność precyzyjnego ustalenia składników wynagrodzenia uniemożliwiają ponowne ustalenie wysokości świadczenia emerytalnego. Przeliczenie to musi być oparte na jednoznacznych dowodach dotyczących faktycznej wysokości zarobków ubezpieczonego, przy czym składniki wynagrodzenia muszą być udowodnione w sposób indywidualny, konkretny i precyzyjny.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Józef Iwulski (przewodniczący)

‎SSN Bohdan Bieniek (sprawozdawca)

‎SSN Krzysztof Staryk

w sprawie z odwołania J. W.
‎przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w Rybniku
‎o wysokość świadczenia,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 20 kwietnia 2023 r.,
‎skargi kasacyjnej ubezpieczonego od wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach
‎z dnia 29 października 2020 r., sygn. akt III AUa 1107/19,

1. oddala skargę kasacyjną,

2. nie obciąża odwołującego się kosztami zastępstwa procesowego organu rentowego w postępowaniu kasacyjnym.

UZASADNIENIE

Sąd Apelacyjny w Katowicach, wyrokiem z dnia 29 października 2020 r., zmienił wyrok Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 9 maja 2019 r. i oddalił odwołanie J. W. od decyzji organu rentowego z dnia 19 czerwca 2018 r., mocą której odmówiono ubezpieczonemu ponownego ustalenia prawa do emerytury w myśl art. 110a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (obecnie jednolity tekst: Dz.U. z 2022 r., poz. 504, dalej jako ustawa emerytalna).