Interpretacja indywidualna z dnia 24 lipca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.272.2023.1.MBD

W zakresie ustalenia, czy: - w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca jest uprawniony do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 18db ust. 1 updop w sytuacji, gdy za ostatni zakończony rok podatkowy poniesie stratę lub osiągnie dochód niższy od kwoty przysługującego w roku podatkowym odliczenia z tytułu skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 18d updop, - kwota przysługującego w roku podatkowym odliczenia na podstawie art. 18d updop („Ulga B+R”), o której mowa w art. 18db ust. 1 updop („Ulga na innowacyjnych pracowników”), obejmuje zarówno nadwyżki kosztów kwalifikowanych nad osiągniętym dochodem w ostatnim zakończonym roku podatkowym jak i nieprzedawnioną i nierozliczoną w latach wcześniejszych kwotę ulgi zgodnie z art. 18d ust. 8 updop, - jeśli ostatni rok podatkowy, za który Spółka złożyła zeznanie podatkowe CIT trwa od 1 stycznia 2022 r. do 31 grudnia 2022 r., to zgodnie z art. 18db ust. 4 updop, pomniejszenie kwot zaliczek na podatek dochodowy o których mowa w art. 18db ust. 1 updop, może mieć zastosowanie do zaliczek przekazanych urzędowi skarbowemu w lutym 2023 r. tj. obejmować wynagrodzenia należne za grudzień 2022 r., a wypłacone w styczniu 2023 r., - pod pojęciem ogólnego czasu pracy w danym miesiącu, o którym mowa w art. 18db ust. 3 pkt 1 updop, należy rozumieć rzeczywisty czas, w którym pracownik świadczył pracę, a zatem w kalkulacji należy uwzględnić całkowity czas pracy wraz z nadgodzinami pomniejszony o wszelkie nieobecności pracownika, - kryterium dotyczące minimum 50% czasu pracy przeznaczanego przez pracownika na działalność B+R w danym miesiącu stanowi tylko przesłankę do zastosowania ulgi, o której mowa w art. 18db ust. 1 updop i nie oddziałuje w żaden sposób na wysokość zaliczki możliwą do odliczenia w danym miesiącu na podstawie ww. ulgi, - Spółka nie powinna komunikować Urzędowi Skarbowego chęci skorzystania z Ulgi na innowacyjnych pracowników, a powinna ograniczyć się jedynie do uwzględnienia różnicy pomiędzy kwotą pobranego podatku i kwoty wpłaconego podatku w deklaracji PIT-4R, natomiast w deklaracji PIT-11 wykazać kwotę zaliczek PIT w pełnej wysokości, czyli w kwocie zaliczek pobranych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 maja 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 7 kwietnia 2023 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

- w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca jest uprawniony do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 18db ust. 1 updop w sytuacji, gdy za ostatni zakończony rok podatkowy poniesie stratę lub osiągnie dochód niższy od kwoty przysługującego w roku podatkowym odliczenia z tytułu skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 18d updop,

- kwota przysługującego w roku podatkowym odliczenia na podstawie art. 18d updop („Ulga B+R”), o której mowa w art. 18db ust. 1 updop („Ulga na innowacyjnych pracowników”), obejmuje zarówno nadwyżki kosztów kwalifikowanych nad osiągniętym dochodem w ostatnim zakończonym roku podatkowym jak i nieprzedawnioną i nierozliczoną w latach wcześniejszych kwotę ulgi zgodnie z art. 18d ust. 8 updop,

- jeśli ostatni rok podatkowy, za który Spółka złożyła zeznanie podatkowe CIT trwa od 1 stycznia 2022 r. do 31 grudnia 2022 r., to zgodnie z art. 18db ust. 4 updop, pomniejszenie kwot zaliczek na podatek dochodowy o których mowa w art. 18db ust. 1 updop, może mieć zastosowanie do zaliczek przekazanych urzędowi skarbowemu w lutym 2023 r. tj. obejmować wynagrodzenia należne za grudzień 2022 r., a wypłacone w styczniu 2023 r.,

- pod pojęciem ogólnego czasu pracy w danym miesiącu, o którym mowa w art. 18db ust. 3 pkt 1 updop, należy rozumieć rzeczywisty czas, w którym pracownik świadczył pracę, a zatem w kalkulacji należy uwzględnić całkowity czas pracy wraz z nadgodzinami pomniejszony o wszelkie nieobecności pracownika,

- kryterium dotyczące minimum 50% czasu pracy przeznaczanego przez pracownika na działalność B+R w danym miesiącu stanowi tylko przesłankę do zastosowania ulgi, o której mowa w art. 18db ust. 1 updop i nie oddziałuje w żaden sposób na wysokość zaliczki możliwą do odliczenia w danym miesiącu na podstawie ww. ulgi,

- Spółka nie powinna komunikować Urzędowi Skarbowego chęci skorzystania z Ulgi na innowacyjnych pracowników, a powinna ograniczyć się jedynie do uwzględnienia różnicy pomiędzy kwotą pobranego podatku i kwoty wpłaconego podatku w deklaracji PIT-4R, natomiast w deklaracji PIT-11 wykazać kwotę zaliczek PIT w pełnej wysokości, czyli w kwocie zaliczek pobranych.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem 20 lipca 2023 r., które wpłynęło do organu tego samego dnia.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) z siedzibą w X jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Polski, tj. podatnikiem podatku dochodowego w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o CIT. Spółka z o.o. rozpoczęła działalność 8 września 2016 r. wydzielając się od spółki D Sp. z o.o. Wnioskodawca w swojej działalności zależny jest od niemieckiej grupy D, której głównym obszarem działalności jest dostarczanie nowoczesnych rozwiązań w sektorze motoryzacyjnym, w szczególności do segmentu aut premium. Ze względu na wymagania użytkowników takich pojazdów Spółka prowadzi szereg prac o charakterze badawczo-rozwojowym skupionych przede wszystkim wokół wiązek elektrycznych. Przedmiotem przeważającej działalności Spółki jest działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne (PKD 71 12 Z). Rok finansowy Spółki jest tożsamy z rokiem kalendarzowym tj. w przypadku roku 2022 obejmuje on okres od 1 stycznia 2022 r. do 31 grudnia 2022 r.

W związku z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową Spółka co najmniej od 2017 r. zatrudnia wysoko wykwalifikowaną kadrę pracowników, którzy w ramach obowiązków służbowych prowadzą działalność B+R. Spółka planuje prowadzić tego rodzaju prace w kolejnych latach, a tym samym nadal zamierza zatrudniać pracowników bezpośrednio zaangażowanych w prowadzenie działalności B+R.

Wnioskodawca skorzystał z ulgi o której mowa w art. 18d Ustawy o CIT („Ulga B+R”) w latach podatkowych 2017, 2018, 2019, 2020, 2021 oraz 2022 r., a przyjęta do rozliczenia metodologia została zweryfikowana przez właściwy Urząd Skarbowy. Zgodnie z przyjętą metodologią do kalkulacji ulgi B+R przyjęto jedynie koszty kwalifikowane ponoszone przez działy, które zostały zakwalifikowane jako wykonujące działalność z obszaru B+R, w części dotyczącej bezpośrednio prac B+R. Po zidentyfikowaniu zakresu prowadzonej działalności B+R, Spółka wyodrębniła i przypisała do każdego z obszarów projektowych zidentyfikowanych jako B+R koszty kwalifikowane, zgodnie z katalogiem wskazanym w art. 18d ust. 2 i 3 Ustawy CIT. Spółka dokonała uzasadnienia zakwalifikowania poszczególnych kategorii kosztów kwalifikowanych oraz wskazała stosowaną metodę alokacji kosztów do działalności B+R. W przypadku, gdy w danym obszarze nie wszystkie prace spełniały przesłanki działalności B+R, wyodrębniono z danego tylko te koszty, które związane są z pracami B+R. Dodatkowo, w celu dokonania odliczenia ulgi B+R i odliczenia w niej wyłącznie kosztów dotyczących działalności B+R Spółka prowadzi ewidencję czasu pracy wypełnianą przez Pracowników (dalej: „Ewidencja”), gdzie gromadzi informacje o faktycznym zaangażowaniu czasowym poszczególnych Pracowników zaangażowanych w działalność B+R.

W związku z wprowadzoną do porządku prawnego w 2022 r. ulgą o której mowa w art. 18db ust. 1 ustawy o CIT („Ulga na innowacyjnych pracowników”) Wnioskodawca zamierza, po spełnieniu wymaganych warunków, skorzystać z przysługującej na tej podstawie możliwości pomniejszania kwot podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy oraz zryczałtowanego podatku dochodowego wskazanych w ust. 2 o iloczyn kwoty nieodliczonej i stawki podatku obowiązującej Wnioskodawcę w danym roku podatkowym.

Wnioskodawca zamierza korzystać z Ulgi na innowacyjnych pracowników w stosunku do osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę których czas pracy przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostający w ogólnym czasie pracy w danym miesiącu wynosi co najmniej 50% lub osób zatrudnionych na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło których czas przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu, pozostający w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi wynosi co najmniej 50%. W rezultacie świadczenia pracy przez niektórych Specjalistów dochodzi do powstania utworów w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, których czas przeznaczony na realizację działalności B+R również przekracza 50%. W przypadku, gdyby w danym miesiącu czas pracy określonego pracownika przeznaczony na prace B+R stanowił mniej niż 50% jego ogólnego czasu pracy, wówczas Wnioskodawca nie uwzględni tego pracownika w kalkulacji Ulgi na innowacyjnych pracowników w tym miesiącu. Spółka jest w stanie ustalić czas pracy poświęcony przez pracowników w poszczególnych miesiącach na prace badawczo-rozwojowe na podstawie Ewidencji (o której mowa powyżej) prowadzonej m.in. na potrzeby prawidłowej kalkulacji wysokości przysługującej Ulgi B+R i nie zamierza w związku z tym prowadzić innych ewidencji na potrzeby implementacji ulgi na innowacyjnych pracowników.

Wnioskodawca planuje skorzystać z ulgi o której mowa w art. 18db Ustawy CIT, od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym Wnioskodawca złożył zeznanie, o którym mowa w art. 27 ust. 1 Ustawy o CIT. W tym celu, Wnioskodawca zamierza pomniejszyć kwotę zaliczek na podatek dochodowy i/lub kwotę zryczałtowanego podatku dochodowego od wynagrodzeń (Pracowników wykonujących działalność badawczo-rozwojową, którzy przeznaczą w miesiącu co najmniej 50% czasu ich pracy na tę działalność), podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego i wskazanych w art. 18db ust. 2 Ustawy CIT, o iloczyn kwoty nieodliczonej i stawki podatku obowiązującej Wnioskodawcę w danym roku podatkowym.

Dodatkowo Spółka wskazuje, że:

- prowadzi księgi rachunkowe na podstawie przepisów o rachunkowości,

- ponosi koszty składek z tytułu należności określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 1009, dalej: „Ustawa o ubezpieczeniach społecznych”) - finansowanych przez Spółkę jako płatnika składek,

a ponadto Wnioskodawca:

- nie jest zakładem pracy chronionej, zatrudniającym osoby niepełnosprawne,

- nie utracił statusu zakładu pracy chronionej w okresie ostatnich 5 lat,

- nie przysługuje mu zwrot podatkowy z tytułu poniesienia straty lub osiągnięcia dochodu niższego niż kwota przysługującego jej odliczenia w pierwszym roku prowadzenia działalności gospodarczej.

Pytania

 1. Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca jest uprawniony do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 18db ust. 1 ustawy o CIT w sytuacji, gdy za ostatni zakończony rok podatkowy poniesie stratę lub osiągnie dochód niższy od kwoty przysługującego w roku podatkowym odliczenia z tytułu skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 18d Ustawy o CIT?

 2. Czy kwota przysługującego w roku podatkowym odliczenia na podstawie art. 18d ustawy o CIT („Ulga B+R”), o której mowa w art. 18db ust. 1 ustawy o CIT („Ulga na innowacyjnych pracowników”), obejmuje zarówno nadwyżki kosztów kwalifikowanych nad osiągniętym dochodem w ostatnim zakończonym roku podatkowym jak i nieprzedawnioną i nierozliczoną w latach wcześniejszych kwotę ulgi zgodnie z art. 18d ust. 8 ustawy o CIT?

 3. Czy jeśli ostatni rok podatkowy, za który Spółka złożyła zeznanie podatkowe CIT trwa od 1 stycznia 2022 r. do 31 grudnia 2022 r., to zgodnie z art. 18db ust. 4 ustawy CIT, pomniejszenie kwot zaliczek na podatek dochodowy o których mowa w art. 18db ust. 1 ustawy o CIT, może mieć zastosowanie do zaliczek przekazanych urzędowi skarbowemu w lutym 2023 r. tj. obejmować wynagrodzenia należne za grudzień 2022 r., a wypłacone w styczniu 2023 r.? (ostatecznie przeformułowane w uzupełnieniu wniosku z 20 lipca 2023 r.)

 4. Czy pod pojęciem ogólnego czasu pracy w danym miesiącu, o którym mowa w art. 18db ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT, należy rozumieć rzeczywisty czas, w którym pracownik świadczył pracę, a zatem w kalkulacji należy uwzględnić całkowity czas pracy wraz z nadgodzinami pomniejszony o wszelkie nieobecności pracownika?

 5. Czy kryterium dotyczące minimum 50% czasu pracy przeznaczanego przez pracownika na działalność B+R w danym miesiącu stanowi tylko przesłankę do zastosowania ulgi, o której mowa w art. 18db ust. 1 ustawy o CIT i nie oddziałuje w żaden sposób na wysokość zaliczki możliwą do odliczenia w danym miesiącu na podstawie ww. ulgi?

 6. Czy Spółka nie powinna komunikować Urzędowi Skarbowego chęci skorzystania z Ulgi na innowacyjnych pracowników, a powinna ograniczyć się jedynie do uwzględnienia różnicy pomiędzy kwotą pobranego podatku i kwoty wpłaconego podatku w deklaracji PIT-4R, natomiast w deklaracji PIT-11 wykazać kwotę zaliczek PIT w pełnej wysokości, czyli w kwocie zaliczek pobranych?

Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie przeformułowane w uzupełnieniu wniosku z 20 lipca 2023 r.)

Ad. 1.

W opinii Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca jest uprawniony do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 18db ust. 1 ustawy o CIT („Ulga na innowacyjnych pracowników”) w sytuacji, gdy poniesie za ostatni zakończony rok podatkowy stratę lub osiągnie dochód niższy od kwoty przysługującego w roku podatkowym odliczenia na podstawie art. 18d ustawy o CIT.

Ad. 2.

W opinii Wnioskodawcy, kwota przysługującego w roku podatkowym odliczenia na podstawie art. 18d ustawy o CIT („Ulga B+R”), o której mowa w art. 18db ust. 1 ustawy o CIT („Ulga na innowacyjnych pracowników”), obejmuje zarówno nadwyżki kosztów kwalifikowanych nad osiągniętym dochodem w ostatnim zakończonym roku podatkowym jak i nieprzedawnioną i nierozliczoną w latach wcześniejszych kwotę ulgi zgodnie z art. 18d ust. 8 ustawy o CIT.

Ad. 3.

W opinii Wnioskodawcy, jeśli ostatni rok podatkowy, za który Spóła złożyła zeznanie podatkowe CIT trwa od 1 stycznia 2022 do 31 grudnia 2022, to zgodnie z art. 18db ust. 4 Ustawy CIT Ulga na innowacyjnych pracowników może mieć zastosowanie do zaliczek PIT przekazanych urzędowi skarbowemu w lutym 2023 roku tj. dotyczy wynagrodzeń za grudzień 2022 roku wypłaconych w styczniu 2023 roku.

Ad. 4.

W opinii Wnioskodawcy, pod pojęciem ogólnego czasu pracy w danym miesiącu, o którym mowa w art. 18db ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT, należy rozumieć rzeczywisty czas, w którym pracownik świadczył pracę, a zatem w kalkulacji należy uwzględnić całkowity czas pracy wraz z nadgodzinami pomniejszony o wszelkie nieobecności pracownika.

Ad. 5.

W opinii Wnioskodawcy, kryterium dotyczące minimum 50% czasu pracy przeznaczanego przez pracownika na działalność B+R w danym miesiącu stanowi tylko przesłankę do zastosowania ulgi, o której mowa w art. 18db ust. 1 ustawy o CIT i nie oddziałuje w żaden sposób na wysokość zaliczki możliwą do odliczenia w danym miesiącu na podstawie ww. ulgi.

Ad. 6.

W opinii Wnioskodawcy, Spółka nie powinna komunikować Urzędowi Skarbowego chęci skorzystania z Ulgi na innowacyjnych pracowników, a powinna ograniczyć się jedynie do uwzględnienia różnicy pomiędzy kwotą pobranego podatku i kwoty wpłaconego podatku w deklaracji PIT-4R, natomiast w deklaracji PIT-11 wykazać kwotę zaliczek PIT w pełnej wysokości, czyli w kwocie zaliczek pobranych.

Podstawa prawna do zawartego stanowiska

Ad. 1

Zgodnie z art. 18d ust. 1 Ustawy CIT, podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową (dalej: "koszty kwalifikowane"). Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Z kolei, zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy CIT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r. za koszty kwalifikowane uznaje się poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy PIT oraz składki z tytułu tych należności określone w Ustawie o ubezpieczeniach społecznych, w części w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu.

Kolejno, zgodnie z art. 18d ust. 8 i 9 Ustawy CIT, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku, gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia. Dokonując odliczenia, o którym mowa w zdaniu drugim, uwzględnia się kwoty pomniejszeń, o których mowa w art. 18db ust. 1 Ustawy CIT. Przepisu art. 18d ust. 8 zdanie drugie i trzecie nie stosuje się, jeżeli podatnik wykaże w zeznaniu kwotę przysługującą mu zgodnie z art. 18da Ustawy CIT.

Stosownie do art. 18db ust. 1 Ustawy CIT, podatnik będący płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych, który poniósł za rok podatkowy stratę albo osiągnął dochód niższy od kwoty przysługującego w roku podatkowym odliczenia na podstawie art. 18d, może pomniejszyć kwotę podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy oraz zryczałtowanego podatku dochodowego wskazanych w ust. 2 o iloczyn kwoty nieodliczonej i stawki podatku obowiązującej tego podatnika w danym roku podatkowym.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego Wnioskodawca korzystał w latach podatkowych 2017-2022 z ulgi na działalność badawczo-rozwojową, a stosowana przez niego metodologia była przedmiotem weryfikacji ze strony administracji skarbowej, co potwierdza zasadność odliczeń od podatku dokonywanych z tego tytułu. Jednocześnie, jak wskazano w celu realizacji działalności B+R Spółka zatrudnia i będzie zatrudniać bezpośrednio na realizację ww. działalności i zamierza uwzględnić ich w kalkulacji Ulgi na innowacyjnych pracowników. Czas pracy przeznaczony przez pracownika w danym miesiącu na działalność B+R będzie ustalany na podstawie prowadzonej Ewidencji czasu pracy dla Ulgi B+R.

W związku z tym, w ocenie Wnioskodawcy, Spółka spełnia ustawowe przesłanki uprawniające do korzystania z Ulgi na innowacyjnych pracowników, a tym samym będzie uprawniona do dokonania odliczenia iloczynu nieodliczonej kwoty wynikającej z Ulgi B+R i stawki podatku obowiązującej Spółkę w roku podatkowym 2023 i w latach kolejnych od zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych pobierany od dochodów (przychodów) pracowników Spółki.

Podsumowując, w opinii Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca jest uprawniony do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 18db ust. 1 ustawy o CIT w sytuacji, gdy poniesie za ostatni zakończony rok podatkowy stratę lub osiągnie dochód niższy od kwoty przysługującego w roku podatkowym odliczenia na podstawie art. 18d Ustawy o CIT.

Ad. 2

W opinii Wnioskodawcy, kwota przysługująca w roku podatkowym odliczenia na podstawie art. 18d ustawy o CIT („Ulga B+R”), o której mowa w art. 18db ust. 1 ustawy o CIT („Ulga na innowacyjnych pracowników”), dotyczy zarówno nadwyżki kosztów kwalifikowanych nad osiągniętym dochodem w ostatnim zakończonym roku podatkowym oraz nieprzedawnioną i nierozliczoną w latach wcześniejszych kwotę ulgi zgodnie z art. 18d ust. 8 ustawy o CIT.

Art. 18 ust. 1 Ustawy o CIT, wskazuje, że podstawę opodatkowania, „stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 7 albo art. 7a” po dokonaniu stosownych odliczeń wskazanych w art. 18 ust. 1. Natomiast, w myśl art. 7 ust. 1 Ustawy CIT, przedmiotem opodatkowania jest, co do zasady, dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów (tzw. przychodów „operacyjnych”), gdzie dochodem ze źródła przychodów jest zasadniczo nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym (art. 7 ust. 2). Kolejne ustępy art. 7 Ustawy o CIT, określają zasady ustalania tego dochodu - w szczególności art. 7 ust. 5 i 6 wskazuje zasady, na jakich dochód uzyskany ze źródła przychodów może zostać obniżony o wysokość strat z tego źródła przychodów poniesionych w latach ubiegłych.

Natomiast, zgodnie z art. 18d ust. 8 Ustawy o CIT, w przypadku, gdyby wartość poniesionych Kosztów B+R podlegających odliczeniu w danym roku była wyższa niż wartość dochodu obniżonego o straty podatkowe z lat ubiegłych, podatnik zachowuje więc prawo do odliczenia takich kosztów (nieodliczonych w tym roku) w kolejnych sześciu następujących po sobie latach podatkowych.

Mając na względzie ww. przepisy, w szczególności konstrukcję art. 7, art. jak i art. 18d ust. 8 Ustawy o CIT, należy uznać, że kryterium straty albo dochodu niższego od kwoty przysługującej w roku podatkowym, o którym mowa w art. 18db ust. 1 ustawy o CIT, uwzględnia również niewykorzystaną kwotę Ulgi B+R z poprzednich sześciu kolejno poprzedzających po sobie latach podatkowych.

Innymi słowy, aby Wnioskodawca mógł korzystać z ulgi na innowacyjnych pracowników w 2023 r. może uwzględniać przy obliczaniu kryterium straty albo dochodu niższego również lata 2017-2022, w których Wnioskodawca również rozliczał ulgę B+R.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza Interpretacja Indywidualna Dyrektora KIS z 19 stycznia 2023 r., 0114-KDIP2-1.4010.196.2022.3.MR, twierdząc, że „kwota przysługujących odliczeń”, o której mowa w treści ww. przepisu, oznacza całkowitą kwotę odliczeń przysługujących podatnikowi w danym roku - wynikającą zarówno z kosztów działalności badawczo-rozwojowej poniesionych w roku bieżącym, jak i w latach poprzednich (ale nieodliczonych w ramach ulgi B+R ze względu na nieosiągnięcie dochodu w odpowiedniej wysokości). Ze wskazanego przepisu, nie wynika, aby porównaniu z osiągniętym dochodem podlegała tylko ta kwota odliczeń, która wynika z kosztów działalności badawczo-rozwojowej poniesionych jedynie w bieżącym roku podatkowym.

Podsumowując, w opinii Wnioskodawcy, kwota przysługującego w roku podatkowym odliczenia na podstawie art. 18d ustawy o CIT („Ulga B+R”), o której mowa w art. 18db ust. 1 ustawy o CIT („Ulga na innowacyjnych pracowników”), obejmuje zarówno nadwyżki kosztów kwalifikowanych nad osiągniętym dochodem w ostatnim zakończonym roku podatkowym jak i nieprzedawnioną i nierozliczoną w latach wcześniejszych kwotę ulgi zgodnie z art. 18d ust. 8 ustawy o CIT.

Ad. 3

W uzupełnieniu wniosku z 20 lipca 2023 r. Wnioskodawca wyjaśnił, że dla art. 18db ust. 4 Ustawy CIT, zgodnie ze stanowiskiem Wnioskodawcy dla pytania nr 3, rozważane są trzy terminy:

 1. Miesiąc, za który należne jest wynagrodzenie za świadczoną pracę lub usługi wykonywane na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło,

 2. Miesiąc wypłaty wynagrodzenia i tym samym pobrania zaliczek PIT, który w przedmiotowym stanie faktycznym następuje w terminie do 10. dnia następnego miesiąca,

 3. Miesiąc wpłaty zaliczek do urzędu skarbowego wg art. 38 i 42 ustawy PIT, zgodnie z którym Spółka jest zobowiązana przekazać pobraną zaliczkę dopiero w terminie do 20. dnia następującego miesiąca.

Zgodnie z pierwotną treścią Wniosku, zdaniem Wnioskodawcy, należy wziąć pod uwagę wyłącznie fakt, w którym miesiącu zaliczki są przez Spółkę pobieranie z wynagrodzeń (styczeń 2023 r.), a nie którego miesiąca dotyczą (grudzień 2022 r.), ani też w którym miesiącu są odprowadzane do urzędu skarbowego (luty 2023 r.).

Dokonanie odliczenia w ramach Ulgi zgodnie z art. 18db ust. 4 ustawy o CIT, co do zasady możliwe jest po zakończeniu roku podatkowego, po złożeniu zeznania podatkowego (CIT-8), począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym podatnik złożył zeznanie, do końca roku podatkowego, w którym zeznanie zostało złożone.

Jak wskazano w art. 67 ust. 2 Ustawy nowelizującej - wprowadzającej Ulgę: „Pomniejszenie, o którym mowa w art. 26eb ustawy zmienianej w art. 1 oraz art. 18db ustawy zmienianej w art. 2, stosuje się po raz pierwszy w 2023 r.”. Co do zasady więc, możliwość ze skorzystania z Ulgi powstaje dopiero od 2023 r.

Natomiast, jak wskazano w art. 67 ust. 3 Ustawy nowelizującej: „W przypadku podatników podatku dochodowego od osób prawnych, których rok podatkowy jest inny niż rok kalendarzowy i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2022 r., a zakończy się po dniu 31 grudnia 2021 r., pomniejszenie, o którym mowa w art. 18db ustawy zmienianej w art. 2, stosuje się po raz pierwszy w roku podatkowym rozpoczynającym się bezpośrednio po tym roku”.

Rok podatkowy Spółki pokrywa się z rokiem kalendarzowym. Ostatni rok podatkowy, za który Spółka złożyła zeznanie podatkowe CIT - 8 trwał od 1 stycznia 2022 r. do 31 grudnia 2022 r.

W związku z powyższym, Spółka będzie uprawniona do skorzystania z Ulgi w roku podatkowym zaczynającym się od 1 stycznia 2023 r. i kończącym się w dniu 31 grudnia 2023 r., począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym złożyła zeznanie roczne, do końca roku podatkowego, w którym zeznanie zostało złożone.

Zgodnie z treścią przepisu, art. 18db ust. 4 Ustawy CIT, uprawnienie do pomniejszenia, o którym mowa w ust. 1, przysługuje począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym podatnik złożył zeznanie, o którym mowa w art. 27 ust. 1, do końca roku podatkowego, w którym zostało złożone to zeznanie.

Natomiast, odliczenie wskazane w ust. 1 dot. kwoty podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy.

Termin przekazania pobranych zaliczek na rachunek urzędu skarbowego określa art. 42 ust. 1 Ustawy PIT, zgodnie z którym płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, (_).

Stanowisko organów podatkowych potwierdziło możliwość rozliczania Ulgi na innowacyjnych pracowników od miesiąca, w którym wypłacono wynagrodzenie należne za miesiąc poprzedni. W tym ujęciu, Spółka byłaby uprawniona do pomniejszenia zaliczek na PIT od wynagrodzeń za grudzień 2022 r., wypłacanych do 10 stycznia 2023 r. Stanowisko to zostało potwierdzone przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 23 września 2022 r., znak: 0111-KDIB1-3.4010.473.2022.1.MBD, w której organ zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, że zgodnie z art. 18db ust. 1 ustawy o CIT jest on uprawiony do dokonania odliczenia w ramach Ulgi po raz pierwszy w miesiącu następującym po miesiącu, w którym złożył zeznanie roczne od wynagrodzenia wypłacanego za miesiąc poprzedni.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w ww. interpretacji potwierdził stanowisko, że: „oznacza to, że jest ona uprawniona do pomniejszenia zaliczek na PIT od wynagrodzeń dotyczących marca 2023 r., lecz wypłacanych do 10 kwietnia 2023 r. Nie ma znaczenia fakt, że zgodnie z art. 38 ust. 1 i art. 42 ust. 1 PIT, Spółka jest zobowiązana przekazać urzędowi skarbowemu pobraną zaliczkę dopiero w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (tj. w niniejszej sprawie do 20 maja 2023 r.). Nie można bowiem utożsamiać momentu pobrania zaliczki od wynagrodzeń wypłaconych przez Spółkę (w kwietniu 2023 r. za marzec 2023 r.) z momentem przekazania tych zaliczek na konto urzędu skarbowego (do 20 maja 2023 r.).”

Zdaniem Wnioskodawcy, należy wziąć pod uwagę wyłącznie fakt, w którym miesiącu zaliczki są przez Spółkę pobieranie z wynagrodzeń (styczeń 2023 r.), a nie którego miesiąca dotyczą (grudzień 2022 r.), ani też w którym miesiącu są odprowadzane do urzędu skarbowego (luty 2023 r.).

Podsumowując, w opinii Wnioskodawcy, jeśli ostatni rok podatkowy, za który Spółka złożyła zeznanie podatkowe CIT trwa od 1 stycznia 2022 r. do 31 grudnia 2022 r., to zgodnie z art. 18db ust. 4 Ustawy CIT, Ulga na innowacyjnych pracowników może mieć zastosowanie do zaliczek PIT przekazanych w lutym 2023 r. tj. dotyczy wynagrodzeń za grudzień 2022 r., wypłaconych w styczniu 2023 r.

Ad. 4

Kluczowym zagadnieniem warunkującym możliwość skorzystania przez Spółkę z Ulgi jest kwestia identyfikacji pracowników, którzy przeznaczają ponad połowę czasu pracy na rzecz działalności B+R, a zatem konieczne jest prawidłowe zdefiniowanie wartości mianownika ułamka.

W tym celu, należy w pierwszej kolejności ustalić czas pracy danego pracownika w danym miesiącu, tj. wszystkie godziny, w czasie których pracownik wykonywał na rzecz Spółki pracę - niezależnie czy stanowiły one zwykłe godziny pracy czy też godziny nadliczbowe/ponadwymiarowe. Suma ta nie uwzględnia jednak wszelkich okresów absencji pracownika niezależnie od jej przyczyn (urlop, choroba, ciąża, zwolnienie z obowiązku świadczenia pracy). Stąd, jeżeli w danym miesiącu pracownik w ogóle nie wykonywał pracy (np. z uwagi na przebywanie na zwolnieniu chorobowym czy urlopie macierzyńskim) Spółka nie może pomniejszyć kwoty zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych do przekazania do urzędu skarbowego o kwotę podatku od wynagrodzenia tego pracownika w tym miesiącu.

Powyższe zostało potwierdzone przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, w interpretacji indywidualnej z 16 maja 2022 r., znak: 0111-KDIB1-3.4010.89.2022.2.AN, w którym potwierdził on stanowisko podatnika, zgodnie z którym „przez ogólny czas pracy dla potrzeb określenia Kosztów Zatrudnienia na podstawie art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, rozumiałaby czas pracy, w jakim pracownik pozostaje do dyspozycji pracodawcy zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy.”

Następnie, w celu ustalenia udziału czasu pracy poświęconego na wykonywanie prac badawczo-rozwojowych konieczne jest odniesienie czasu pracy faktycznie poświęconego na zadania badawczo-rozwojowe (na podstawie prowadzonych ewidencji czasu pracy), do wyżej ustalonego czasu pracy.

Tym samym, powstała proporcja opierać się będzie na następującym wzorze:

Czas pracy poświęcony na faktyczne wykonywanie prac B + R w danym miesiącu (wymiar czasu pracy + nadgodziny) — czas wszelkich nieobecności

Zatem, godziny nadliczbowe doliczane są do ogólnego czasu pracy pracownika w danym okresie rozliczeniowym, a godziny delegacji (czas pracy pracownika w trakcie delegacji lub szkolenia) podlega zaliczeniu do ogólnego czasu pracy w danym okresie rozliczeniowym.

Z kolei do czasu pracy nie wlicza się wszelkich godzin absencji pracownika m.in. z tytułu:

1. urlopów wypoczynkowych,

2. urlopów okolicznościowych,

3. urlopów macierzyńskich/tacierzyńskich,

4. urlopów rodzicielskich,

5. urlopów wychowawczych,

6. zwolnienia lekarskiego,

7. pobierania zasiłku chorobowego,

8. zwolnienia ze świadczenia pracy,

9. innych płatnych nieobecności.

Podsumowując, w opinii Wnioskodawcy, pod pojęciem ogólnego czasu pracy w danym miesiącu, o którym mowa w art. 18db ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT, należy rozumieć rzeczywisty czas, w którym pracownik świadczył pracę, a zatem w kalkulacji należy uwzględnić całkowity czas pracy wraz z nadgodzinami pomniejszony o wszelkie nieobecności pracownika.

Ad. 5

Zgodnie z art. 18db ust. 3 Ustawy o CIT, przez osoby fizyczne, o których mowa w ust. 2, rozumie się osoby fizyczne bezpośrednio zaangażowane w działalność badawczo-rozwojową, których czas pracy przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostający w ogólnym czasie pracy w danym miesiącu wynosi co najmniej 50% lub przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu, pozostający w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi wynosi co najmniej 50%.

Dla kalkulacji kwoty odliczenia w ramach Ulgi nie jest istotne czy pracownik przeznacza na realizację działalności badawczo-rozwojowej 50% ogólnego czasu pracy czy 100%, bowiem zaangażowanie pracowników w realizację prac z zakresu działalności B+R pozostaje bez wpływu na wysokość zaliczki PIT do odliczenia w ramach Ulgi. Kryterium czasu pracy jest wiążące jedynie w kontekście możliwości uwzględnienia danego pracownika w Uldze.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej z 16 maja 2022 r. 0111- KDIB1-3.4010.89.2022.2.AN, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy wskazując, że „(...) kryterium 50% czasu pracy wskazane w art. 18db ust. 3 odnosi się wyłącznie do uwzględnienia danego pracownika w uldze. Czas pracy przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej nie wpływa na wysokość potrącanej zaliczki w podatku dochodowym.”

W związku z powyższym należy uznać, że kryterium czasu pracy decyduje o możliwości kwalifikacji danego pracownika do Ulgi, pozostając bez wpływu na wysokość zaliczki na PIT do odliczenia w ramach Ulgi. Innymi słowy, jeżeli dany pracownik spełnia kryterium czasu pracy, to całość jego zaliczki może zostać objęta Ulgą, niezależnie od procentowego zaangażowania w Działalność B+R w danym miesiącu.

Weryfikacji wymogu realizacji prac z zakresu działalności badawczo-rozwojowej przez co najmniej 50% ogólnego czasu pracy dokonuje się w ujęciu miesięcznym, osobno dla każdego pracownika, w oparciu o prowadzoną Ewidencję. W związku z powyższym, jeżeli pracownik nie spełnia wymogu w danym miesiącu, Spółka nie może przy kalkulacji Ulgi uwzględniać zaliczki na PIT od wynagrodzenia takiego pracownika.

Podsumowując, w opinii Wnioskodawcy, kryterium dotyczące minimum 50% czasu pracy przeznaczanego przez pracownika na działalność B+R w danym miesiącu stanowi tylko przesłankę do zastosowania ulgi, o której mowa w art. 18db ust. 1 ustawy o CIT i nie oddziałuje w żaden sposób na wysokość zaliczki możliwą do odliczenia w danym miesiącu na podstawie ww. ulgi.

Ad. 6

Zgodnie z Interpretacją Indywidualną z 23 sierpnia 2022 r. Dyrektora KIS zgodził się z Wnioskodawcą, że skorzystanie z możliwości pomniejszenia, o którym mowa w ww. przepisie art. 18db ustawy CIT, nie wymaga wcześniejszego zawiadomienia urzędu skarbowego - obowiązek taki nie wynika z przepisów ustawy CIT.

W związku z brakiem regulacji w tym zakresie, zdaniem Wnioskodawcy, beneficjentem Ulgi na innowacyjnych pracowników pozostaje Spółka, dlatego w rozliczeniu rocznym PIT-11 wykazuje się kwotę zaliczek na PIT od wynagrodzeń innowacyjnych pracowników w pełnej wysokości tzn. standardowo, w kwocie zaliczek pobranych.

Podobnie w deklaracji PIT- 4R Spółka powinna wykazać w standardowej formie zaliczki od wynagrodzeń innowacyjnych pracowników w wysokości zaliczek pobranych, natomiast powinna wskazać kwotę zaliczek rzeczywiście wpłaconych i informację o skorzystaniu z Ulgi oraz jej wysokość. Powyższe wynika z faktu, że Ulga dot. jedynie sposobu uregulowania należnych zaliczek, a nie wpływa na ich wysokość. W związku z powyższym Wnioskodawca poinformuje właściwy Urząd Skarbowy o korzystaniu z ulgi na innowacyjnych pracowników dopiero przy składaniu deklaracji PIT-4R za 2023 r.

Podsumowując, w opinii Wnioskodawcy, Spółka nie powinna komunikować Urzędowi Skarbowego chęci skorzystania z Ulgi na innowacyjnych pracowników, a powinna ograniczyć się jedynie do uwzględnienia różnicy pomiędzy kwotą pobranego podatku i kwoty wpłaconego podatku w deklaracji PIT-4R, natomiast w deklaracji PIT-11 wykazać kwotę zaliczek PIT w pełnej wysokości, czyli w kwocie zaliczek pobranych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z brzmieniem art. 4a pkt 26 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „updop”):

Natomiast, stosownie do treści art. 18d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

Katalog kosztów uznawanych za koszty kwalifikowane został przedstawiony w art. 18d ust. 2- 3a updop.

W myśl art. 18d ust. 8 updop:

Zgodnie z art. 18d ust. 9 updop:

Ustawą z 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.; dalej: „Ustawa Nowelizująca”), która weszła w życie 1 stycznia 2022 r., wprowadzono przepisy mające zdynamizować rozwój gospodarczy kraju poprzez system ulg podatkowych. Należy do nich m.in. tzw. „ulga na innowacyjnych pracowników”.

Regulacje dotyczącą tej ulgi zawiera dodany do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych art. 18db, który w ust. 1 stanowi, że:

Zgodnie z art. 18db ust. 2 updop:

Zgodnie z art. 18db ust. 3 updop:

Stosownie do treści art. 18db ust. 4 updop:

W myśl art. 18db ust. 5 updop:

Zgodnie z art. 18db ust. 6 updop:

Ad. 1

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest ustalenie, czy Wnioskodawca jest uprawniony do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 18db ust. 1 updop w sytuacji, gdy za ostatni zakończony rok podatkowy poniesie stratę lub osiągnie dochód niższy od kwoty przysługującego w roku podatkowym odliczenia z tytułu skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 18d updop.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca:

- prowadzi działalność badawczo-rozwojową i stosuje odliczenie na podstawie art. 18d updop,

- ulgę zastosuje tylko w przypadku, gdy wykaże stratę lub gdy kwota dochodu będzie zbyt niska na dokonanie odliczenia w ramach ulgi B+R,

- zatrudnia Pracowników, którzy poświęcają swój czas pracy na działalność badawczo- rozwojową, a na podstawie prowadzonej ewidencji czasu pracy będzie w stanie zweryfikować, czy czas Pracowników pozostający w ogólnym czasie pracy w danym miesiącu poświęcony na prace badawczo-rozwojowe wynosi co najmniej 50%,

- nie utraciła statusu zakładu pracy chronionej w okresie ostatnich 5 lat,

- nie przysługuje jej zwrot z tytułu poniesienia straty lub osiągnięcia dochodu niższego niż kwota przysługującego jej odliczenia w pierwszym roku prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 18da updop.

Tym samym mając na uwadze powołane przepisy oraz przedstawiamy opis sprawy, stwierdzić należy, że Wnioskodawca jest uprawniony do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 18db ust. 1 updop w sytuacji, gdy za ostatni zakończony rok podatkowy poniesie stratę lub osiągnie dochód niższy od kwoty przysługującego w roku podatkowym odliczenia z tytułu skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 18d updop.

Zatem, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1, należy uznać za prawidłowe.

Ad. 2

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest ustalenie, czy kwota przysługującego w roku podatkowym odliczenia na podstawie art. 18d updop, o której mowa w art. 18db ust. 1 updop, obejmuje zarówno nadwyżki kosztów kwalifikowanych nad osiągniętym dochodem w ostatnim zakończonym roku podatkowym jak i nieprzedawnioną i nierozliczoną w latach wcześniejszych kwotę ulgi zgodnie z art. 18d ust. 8 updop.

Odnosząc się do zadanego we wniosku pytania, należy powołać treść art. 67 ust. 2 ww. ustawy z 29 października 2021 r. (Dz. U. z 2021 r., poz. 2105), o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, zgodnie z którymi,

Natomiast zgodnie z art. 67 ust. 1 ww. ustawy m.in. przepisy art. 18d ust. 3d–3f i 7–9, art. 18ea–18ef, mają zastosowanie do wydatków poniesionych po dniu 31 grudnia 2021 r.

Zgodnie z definicją słownikową (https://pl.wikipedia.org/wiki/Rok_podatkowy) „(…) rok podatkowy, rok obrotowy – w prawie podatkowym, to okres rozliczeniowy składający się zwykle z dwunastu kolejno następujących po sobie miesięcy, najczęściej pokrywających się z rokiem kalendarzowym (…). (…) Wyjątki od reguły roku kalendarzowego są wykazane w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, w art. 8, który stanowi, że rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy, chyba że podatnik postanowi inaczej w statucie albo w umowie... wówczas rokiem podatkowym jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych (…)”.

Z powyższych przepisów wynika, że ulga określona w art. 18db updop, jest adresowana do podatników podatku dochodowego (będących płatnikami), którzy prowadzą działalność badawczo-rozwojową i ze względu na stratę lub niski dochód nie mogli w całości lub w części odliczyć w ramach ulgi B+R wydatków kwalifikowanych określonych w art. 18d ust. 2-3 updop, poniesionych w danym roku.

Ulga umożliwia płatnikowi zmniejszenie zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych odprowadzanych od wynagrodzeń pracowników wskazanych w art. 18db ust. 3 updop, o kwotę nieodliczonych wydatków kwalifikowanych. Odliczeniu podlega kwota stanowiąca iloczyn nieodliczonych wydatków kwalifikowanych i obowiązującej danego podatnika stawki podatku dochodowego.

Prawo do odliczenia przysługuje, począwszy od następnego miesiąca po miesiącu, w którym podatnik złożył zeznanie podatkowe, w którym rozliczył dochody z działalności gospodarczej, do końca roku podatkowego. Z odliczenia nie mogą skorzystać podatnicy korzystający z prawa do zwrotu gotówkowego.

Zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

W myśl art. 18d ust. 8 updop:

Tym samym, mając na uwadze treść ww. art. 18d upodop, w przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia.

„Kwota przysługujących odliczeń”, o której mowa w treści ww. przepisu, oznacza całkowitą kwotę odliczeń przysługujących podatnikowi w danym roku - wynikającą zarówno z kosztów działalności badawczo-rozwojowej poniesionych w roku bieżącym, jak i w latach poprzednich (ale nieodliczonych w ramach ulgi B+R ze względu na nieosiągnięcie dochodu w odpowiedniej wysokości). Ze wskazanego przepisu, nie wynika, aby porównaniu z osiągniętym dochodem podlegała tylko ta kwota odliczeń, która wynika z kosztów działalności badawczo-rozwojowej poniesionych jedynie w bieżącym roku podatkowym.

Powyższe oznacza, że w przypadku gdy podatnik poniósł stratę ze swojej działalności albo osiągnął dochód niższy niż przysługujące odliczenie z tytułu ulgi B+R, ma prawo przenieść na kolejne 6 lat koszty kwalifikowane w celu ich późniejszego uwzględnienia w zeznaniu rocznym, obniżając tym podstawę opodatkowania.

Należy jednak pamiętać, że nieskorzystanie z prawa do odliczenia ulgi B+R w ciągu sześciu kolejnych lat podatkowych następujących po roku, w którym prawo to zostało nabyte, będzie oznaczało utratę prawa do ulgi B+R. Będzie to miało miejsce np. w sytuacji, gdy podatnik będzie ponosił stratę podatkową przez cały okres posiadania prawa do ulgi B+R lub gdy osiągnie dochody jedynie z zysków kapitałowych, w przypadku których odliczenie ulgi B+R nie przysługuje.

Zatem, kwota przysługującego podatnikowi odliczenia w roku podatkowym na podstawie art. 18d updop, uwzględnia koszty kwalifikowane poniesione w danym roku podatkowym jak i koszty nieodliczone z poprzednich lat, przysługujące do odliczenia w okresie kolejnych sześciu lat podatkowych.

Z tego wynika, że nieodliczona kwota kosztów kwalifikowanych B+R w danym roku podatkowym, będąca podstawą do ustalenia ulgi na innowacyjnych pracowników może obejmować koszty kwalifikowane z lat poprzednich.

W świetle powyższego, Państwa stanowisko wskazujące, że kwota przysługującego w roku podatkowym odliczenia na podstawie art. 18d updop, o której mowa w art. 18db ust. 1 updop, obejmuje zarówno nadwyżki kosztów kwalifikowanych nad osiągniętym dochodem w ostatnim zakończonym roku podatkowym jak i nieprzedawnioną i nierozliczoną w latach wcześniejszych kwotę ulgi zgodnie z art. 18d ust. 8 updop, należy uznać za prawidłowe.

Ad. 3

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest ustalenie, czy jeśli ostatni rok podatkowy, za który Spółka złożyła zeznanie podatkowe CIT trwa od 1 stycznia 2022 r. do 31 grudnia 2022 r., to zgodnie z art. 18db ust. 4 updop, pomniejszenie kwot zaliczek na podatek dochodowy o których mowa w art. 18db ust. 1 updop, może mieć zastosowanie do zaliczek przekazanych urzędowi skarbowemu w lutym 2023 r. tj. obejmować wynagrodzenia należne za grudzień 2022 r., a wypłacone w styczniu 2023 r.

Zgodnie z powołanym wyżej art. 18db ust. 4 updop:

Tym samym, prawo do odliczenia przysługuje, począwszy od następnego miesiąca po miesiącu, w którym podatnik złożył zeznanie podatkowe, w którym rozliczył dochody z działalności gospodarczej, do końca roku podatkowego. Z odliczenia nie mogą skorzystać podatnicy korzystający z prawa do zwrotu gotówkowego.

Mając powyższe na uwadze, wskazać należy, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy jeśli ostatni rok podatkowy, za który Spółka złożyła zeznanie podatkowe CIT trwa od 1 stycznia 2022 r. do 31 grudnia 2022 r., to zgodnie z art. 18db ust. 4 updop, pomniejszenie kwot zaliczek na podatek dochodowy o których mowa w art. 18db ust. 1 updop, może mieć zastosowanie do zaliczek przekazanych urzędowi skarbowemu w lutym 2023 r. tj. obejmować wynagrodzenia należne za grudzień 2022 r., a wypłacone w styczniu 2023 r., należy uznać za prawidłowe.

Ad. 4

Zgodnie z treścią zadanego pytania, wyznaczającą jego zakres, przedmiotem oceny Organu jest wyłącznie kwestia ustalenia, czy pod pojęciem ogólnego czasu pracy w danym miesiącu, o którym mowa w art. 18db ust. 3 pkt 1 updop, należy rozumieć rzeczywisty czas, w którym pracownik świadczył pracę, a zatem w kalkulacji należy uwzględnić całkowity czas pracy wraz z nadgodzinami pomniejszony o wszelkie nieobecności pracownika.

Zgodnie z powołanym wyżej art. 18db ust. 3 updop:

przez osoby fizyczne, o których mowa w ust. 2, rozumie się osoby fizyczne bezpośrednio zaangażowane w działalność badawczo-rozwojową, których czas:

 1) pracy przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostający w ogólnym czasie pracy w danym miesiącu wynosi co najmniej 50% lub

 2) przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu, pozostający w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi wynosi co najmniej 50%.

W tym miejscu wskazać należy, że przepisy podatkowe dają możliwość uznania za koszty kwalifikowane m.in. należności z tytułu wynagrodzeń pracownika, który realizuje wskazany cel, tj. wykonuje prace badawczo-rozwojowe. Istotne jest aby pracownik faktycznie wykonywał zadania będące realizacją prac badawczo-rozwojowych, wówczas wynagrodzenie takiego pracownika oraz koszty świadczeń poniesionych na jego rzecz będą mogły stanowić dla Wnioskodawcy koszt kwalifikowany w całości.

Zatem, w przypadku gdy pracownik w ramach świadczonej pracy wykonuje obowiązki nie tylko związane z działalnością badawczo-rozwojową, zasadnym jest wyodrębnienie (wyłączenie z ulgi badawczo-rozwojowej) tej części wynagrodzenia oraz świadczeń wypłaconych pracownikom zajmującym się działalnością badawczo-rozwojową, a także składek od tych przychodów, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, która nie jest związana z realizacją działalności badawczo-rozwojowej.

Należy w tym miejscu zauważyć, że ustawodawca w treści art. 18d ust. 2 pkt 1 updop, odnosi się do czasu pracy przeznaczonego na realizację działalności badawczo-rozwojowej, a zatem do czasu faktycznie poświęconego na ten cel.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1128, ze zm., dalej: „updof”),

W tym miejscu zauważyć należy, że wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki i nagrody zostały wymienione wprost w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako przychody ze stosunku pracy, a zatem mieszczą się w katalogu kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 updop.

Natomiast, użyty w art. 12 ust. 1 updof, zwrot „w szczególności” oznacza, że poszczególne kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Zatem, ww. katalog jest katalogiem otwartym. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Należy podkreślić, że ustawodawca nie narzucił przedsiębiorcom formy podziału/wyodrębnienia. Wybór sposobu udokumentowania tych wydatków pozostawiony został podatnikom, którzy prowadzą działalność badawczo-rozwojową. Dlatego, wskazane jest, aby dla celów dowodowych, ewidencja czasu pracy, poświęconego przez pracowników na działalność badawczo-rozwojową, była prowadzona przez podatnika korzystającego z ulgi.

Dodatkowo wskazać należy, że w komunikacie Ministerstwa Finansów z dnia 18 maja 2017 r. o Uldze B+R zostało wyraźnie wskazane, że (...) prowadzenie tego rodzaju ewidencji przewidziane jest wprost w propozycji legislacyjnej przedstawionej w „projekcie ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu poprawy otoczenia prawnego działalności innowacyjnej”. Ustawodawca proponuje tam, aby wynagrodzenia i składki stanowiły koszty kwalifikowane (stanowiące bazę do wyliczenia ulgi B+R) - w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracownika (...).

Należy zauważyć, że termin „ogólny czas pracy” nie został zdefiniowany ani w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, ani ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, dla potrzeb prawidłowego zakwalifikowania Pracowników do Ulgi na innowacyjnych pracowników, zgodnie z art. 18db ust. 3 updop, należy odwołać się do art. 128 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 1510, ze zm.). W myśl przywołanego artykułu:

Jak wynika z powyższego przepisu, czasem pracy jest czas, w jakim pracownik wykonuje zadania zlecone przez pracodawcę. Oznacza to, że nie może być czasem pracy czas, w którym pracownik jest poza dyspozycją pracodawcy. W konsekwencji, czas w którym pracownik przebywa na urlopie lub zwolnieniu lekarskim, a także okres innej usprawiedliwionej nieobecności, stanowi czas, w którym pracownik nie pozostaje do dyspozycji pracodawcy (w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy) i nie wykonuje pracy. Tym samym - urlopy, zwolnienia lekarskie i inne usprawiedliwione nieobecności nie stanowią czasu pracy i nie powinny być uwzględniane w kalkulacji „ogólnego czasu pracy” w rozumieniu art. 18db updop.

Mając na względzie powyższe, zdaniem tut. Organu, art. 18db ust. 3 updop, powinien być rozumiany jako przepis uprawniający Spółkę do rozliczenia Ulgi na innowacyjnych pracowników w odniesieniu do tych pracowników, których zaangażowanie w realizację Działalności B+R wynosi co najmniej 50% czasu pozostawania danego pracownika w dyspozycji Spółki w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy. Na tej podstawie, są/będą Państwo uprawnieni do potrącenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych dotyczących tych Pracowników w danym miesiącu zgodnie z art. 18db ust. 1 updop.

Biorąc pod uwagę powyższe, Państwa stanowisko zgodnie z którym, pod pojęciem ogólnego czasu pracy w danym miesiącu, o którym mowa w art. 18db ust. 3 pkt 1 updop, należy rozumieć rzeczywisty czas, w którym pracownik świadczył pracę, a zatem w kalkulacji należy uwzględnić całkowity czas pracy wraz z nadgodzinami pomniejszony o wszelkie nieobecności pracownika, należy uznać za prawidłowe.

Ad. 5

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest ustalenie, czy kryterium dotyczące minimum 50% czasu pracy przeznaczanego przez pracownika na działalność B+R w danym miesiącu stanowi tylko przesłankę do zastosowania ulgi, o której mowa w art. 18db ust. 1 updop i nie oddziałuje w żaden sposób na wysokość zaliczki możliwą do odliczenia w danym miesiącu na podstawie ww. ulgi.

Zdaniem tut. Organu kryterium 50% czasu pracy wskazane w art. 18db ust. 3 updop, odnosi się wyłącznie do uwzględnienia danego pracownika w uldze. Czas pracy przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej nie wpływa na wysokość potrącanej zaliczki w podatku dochodowym. 

Tym samym, biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz powyższe przepisy wskazać należy, że zgodnie z art. 18db updop, Wnioskodawca będzie uprawniony do pomniejszania w całości kwoty podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy, wskazanych w art. 18db ust. 2 updop, niezależnie od ilości czasu pracy przeznaczanego na działalność badawczo-rozwojową przez danego Pracownika w danym miesiącu, z zachowaniem warunków określonych w treści art. 18db ust. 3 updop.

Zatem, Państwa stanowisko w tym zakresie, należy uznać za prawidłowe.

Ad. 6

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest ustalenie, czy Spółka nie powinna komunikować Urzędowi Skarbowego chęci skorzystania z Ulgi na innowacyjnych pracowników, a powinna ograniczyć się jedynie do uwzględnienia różnicy pomiędzy kwotą pobranego podatku i kwoty wpłaconego podatku w deklaracji PIT-4R, natomiast w deklaracji PIT-11 wykazać kwotę zaliczek PIT w pełnej wysokości, czyli w kwocie zaliczek pobranych.

Zgodnie z art. 18db ust. 1 updop:

W myśl art. 18db ust. 4 updop:

Wskazać należy, że skorzystanie z możliwości pomniejszenia, o którym mowa w ww. przepisie art. 18db updop, nie wymaga wcześniejszego zawiadomienia urzędu skarbowego - obowiązek taki nie wynika z przepisów ustawy CIT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy Spółka nie powinna komunikować Urzędowi Skarbowego chęci skorzystania z Ulgi na innowacyjnych pracowników, a powinna ograniczyć się jedynie do uwzględnienia różnicy pomiędzy kwotą pobranego podatku i kwoty wpłaconego podatku w deklaracji PIT-4R, natomiast w deklaracji PIT-11 wykazać kwotę zaliczek PIT w pełnej wysokości, czyli w kwocie zaliczek pobranych, należy uznać za prawidłowe.

Reasumując, wskazać należy, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy:

- w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca jest uprawniony do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 18db ust. 1 updop w sytuacji, gdy za ostatni zakończony rok podatkowy poniesie stratę lub osiągnie dochód niższy od kwoty przysługującego w roku podatkowym odliczenia z tytułu skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 18d updop,

- kwota przysługującego w roku podatkowym odliczenia na podstawie art. 18d updop („Ulga B+R”), o której mowa w art. 18db ust. 1 updop („Ulga na innowacyjnych pracowników”), obejmuje zarówno nadwyżki kosztów kwalifikowanych nad osiągniętym dochodem w ostatnim zakończonym roku podatkowym jak i nieprzedawnioną i nierozliczoną w latach wcześniejszych kwotę ulgi zgodnie z art. 18d ust. 8 updop,

- jeśli ostatni rok podatkowy, za który Spółka złożyła zeznanie podatkowe CIT trwa od 1 stycznia 2022 r. do 31 grudnia 2022 r., to zgodnie z art. 18db ust. 4 updop, pomniejszenie kwot zaliczek na podatek dochodowy o których mowa w art. 18db ust. 1 updop, może mieć zastosowanie do zaliczek przekazanych w lutym 2023 r. tj. obejmować wynagrodzenia należne za grudzień 2022 r., a wypłacone w styczniu 2023 r.,

- pod pojęciem ogólnego czasu pracy w danym miesiącu, o którym mowa w art. 18db ust. 3 pkt 1 updop, należy rozumieć rzeczywisty czas, w którym pracownik świadczył pracę, a zatem w kalkulacji należy uwzględnić całkowity czas pracy wraz z nadgodzinami pomniejszony o wszelkie nieobecności pracownika,

- kryterium dotyczące minimum 50% czasu pracy przeznaczanego przez pracownika na działalność B+R w danym miesiącu stanowi tylko przesłankę do zastosowania ulgi, o której mowa w art. 18db ust. 1 updop i nie oddziałuje w żaden sposób na wysokość zaliczki możliwą do odliczenia w danym miesiącu na podstawie ww. ulgi,

- Spółka nie powinna komunikować Urzędowi Skarbowego chęci skorzystania z Ulgi na innowacyjnych pracowników, a powinna ograniczyć się jedynie do uwzględnienia różnicy pomiędzy kwotą pobranego podatku i kwoty wpłaconego podatku w deklaracji PIT-4R, natomiast w deklaracji PIT-11 wykazać kwotę zaliczek PIT w pełnej wysokości, czyli w kwocie zaliczek pobranych,

należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).