Interpretacja indywidualna z dnia 19 lipca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.220.2023.2.ZK

W zakresie ulgi badawczo-rozwojowej.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe a w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 kwietnia 2023 r., wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia, o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ulgi badawczo-rozwojowej.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 16 maja 2023 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest osobą prawną - spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, która posiada nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Polski zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. 2022. 2587 z późn. zm.). Prowadzi on działalność gospodarczą w oparciu o wpis do Krajowego Rejestru Sądowego, posiada siedzibę w Polsce i podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem CIT od całości swoich dochodów.

Jednym z przedmiotów prowadzonej przez wnioskodawcę działalności gospodarczej jest świadczenie usług w zakresie spawalnictwa. Wnioskodawca posiada doświadczenie w łączeniu materiałów różnego rodzaju (m.in.: metali i kompozytów). Wnioskodawca posiada również wiedzę i kompetencje konieczne do opracowywania nowych technologii spawania. Specjalizacją wnioskodawcy jest spawanie … . Ponadto, wnioskodawca realizuje usługi w zakresie spawania rur platerowanych-kompozytowych (np.: …) o rożnych grubościach ścianek.

Przedsiębiorstwo wnioskodawcy jest rozbudowaną jednostką organizacyjną, podzieloną na wyodrębnione działy, z których każdy posiada własny zakres zadań. W strukturze Wnioskodawcy funkcjonują działy HR, finansów i logistyki. Działem odpowiedzialnym za produkcję jest Departament Techniczny, do którego należą Kierownik projektu, Kierownik zakładu produkcyjnego czyli dział produkcji, Dział jakości, Dział spawalniczy oraz laboratorium. Wyodrębnienie we własnej strukturze laboratorium było dla wnioskodawcy konieczne ze względu na opracowywanie przez niego nowych technologii spawania.

Laboratorium wyposażone jest w urządzenia służące do badań makroskopowych, ultradźwiękowych oraz radiograficznych RTG. Opracowywanie nowych technologii spawania materiałów wymaga bowiem przeprowadzenia badań, w tym m.in. badań nieniszczących, które przyjmują m.in.: postać prześwietleń w technologii RTG. W ramach laboratorium pracują osoby, które posiadają odpowiednie uprawnienia do wykonywania powierzonych im badań. Opracowanie nowej technologii spawania określonych materiałów to proces, polegający na zrealizowaniu poszczególnych kroków i działań technicznych, w wyniku których powstanie nowa technologia, która następnie zostaje potwierdzona przez odpowiedni organ. Wnioskodawca opracowuje technologię spawania, którą następnie jednostka notyfikacyjna zatwierdza i dopuszcza do wykorzystania. Należy wyjaśnić, że opracowanie technologii spawania polega na uzyskaniu spojenia materiałów, które zapewni odpowiednie parametry dotyczące głębokości wtopienia oraz nie doprowadzi do przegrzania materiału. Za każdym razem, gdy następuje zmiana materiału, musi zostać opracowana nowa technologia. Aby osiągnąć odpowiednie ww. parametry, konieczne jest przeprowadzenie szeregu badań, polegających na przyjęciu wstępnych założeń poprzedzonych obliczeniami, w których określone zostaną parametry spawania. Należą do nich: określenie wykorzystywanego materiału, prędkość przesuwu podczas procesu spawania, napięcie łuku, wykorzystanie prądu stałego lub zmiennego, wykorzystanie materiałów dodatkowych, zastosowanie topników oraz inne właściwości, w tym określenie samej maszyny, na której wykonane zostanie spawanie. Opracowanie odpowiednich parametrów ma na celu doprowadzenie do uzyskania energii, która złączy pożądane materiały bez ich uszkodzenia - przegrzania. Po przeprowadzeniu pierwszych prób zazwyczaj okazuje się, że proces był nieudany, przez co należy rozumieć nieosiągnięcie pożądanych parametrów spawania. W konsekwencji, opracowanie technologii spawania polega na wykonaniu wielu prób i błędów, polegających na weryfikacji założeń teoretycznych, co następuje poprzez kolejne próby. Proces taki potrafi być długotrwały. Do jego przeprowadzenia oddelegowany jest personel posiadający odpowiednie kwalifikacje i uprawnienia wydane przez uprawnione jednostki, a także doświadczenie. Efekt każdej z prób, stanowiący otrzymane spoiwo materiałów, jest badany w laboratorium wnioskodawcy pod kątem spełnienia określonych parametrów. Dopiero, kiedy otrzymana w wyniku badań technologia spawania spełnia, określone przez odpowiednie przepisy normy, wnioskodawca występuje do zewnętrznego organu o zatwierdzenie. Należy jednak zaznaczyć, iż normy dotyczące technologii spawania nie przedstawiają sposobu uzyskania samej technologii, lecz określają jedynie parametry wytrzymałości oraz własności spoin. To w jaki sposób wnioskodawca otrzyma dane parametry, opisane przez funkcjonujące normy, zależy tylko i wyłącznie od efektów przeprowadzonych przez niego badań i zastosowanych materiałów. W momencie, gdy w wyniku badań wnioskodawca otrzyma technologię spawania spełniającą dane normy, opracowywana zostaje przez niego instrukcja spawania PWPS. W instrukcji opisuje się cały proces uzyskania technologii, wszystkie czynności i parametry. Taka instrukcja spawania zostaje zgłoszona do odpowiedniego organu. Następnie wnioskodawca w siedzibie własnej firmy, razem z inspektorem organu - jednostki notyfikowanej, przeprowadza proces spawania zgodnie z instrukcją PWPS. Efekt takiego procesu stanowi próbka, która następnie jest badana w akredytowanym laboratorium organu. Jeżeli opracowana technologia jest zgodna z obowiązującymi normami, co zostanie określone również na podstawie badań laboratoryjnych, organ wyda dokument, w którym dopuści daną technologię spawania do wykorzystania w bieżącej działalności wnioskodawcy. Co istotne, organ jedynie bada przedstawioną próbkę, a wynikiem przeprowadzonych badań jest zatwierdzenie technologii lub nie. Organ ani jego laboratorium nie udzielają wnioskodawcy pouczeń dotyczących sposobu opracowania technologii. Obecność przedstawiciela jednostki notyfikowanej ma na celu jedynie potwierdzenie wykonania próbki testowej w warunkach i przy użyciu parametrów, podanych w PWPS, a uzyskanych na wskutek wcześniejszej działalności badawczej, związanej z opracowaniem poprawnej technologii spawania. W tym miejscu należy podkreślić, że wnioskodawca, w zależności od potrzeb klientów, świadczy usługi spawania różnego rodzaju materiałów, m.in.: metali, ich stopów oraz różnego rodzaju kompozytów. W konsekwencji, w praktyce wnioskodawcy, opracowywanie nowych technologii spawania jest procesem praktycznie ciągłym. Wnioskodawca opracował do tej pory ponad 130 różnych technologii spawania, które znalazły zatwierdzenie w badaniach przeprowadzanych przez właściwe organy.

Poza spawaniem, przedmiotem działalności wnioskodawcy jest ….. Założeniem opracowanego i realizowanego przez wnioskodawcę procesu jest takie …., aby nie utraciły one swoich właściwości. Ma to szczególnie duże znaczenie w przypadku materiałów wykorzystywanych w warunkach podwyższonych temperatur. W przypadku np. materiałów wykorzystywanych do budowy kotłów ma to krytyczne znaczenie, gdyż są one wystawiane na działanie ekstremalnych temperatur. Gdyby wygięty materiał w miejscu odkształcenia utracił chociażby część swojej wytrzymałości mogłoby np. dojść do wybuchu. Dlatego też wnioskodawca wykorzystując wiedzę swoją i zatrudnionych osób, przy wykorzystaniu posiadanego laboratorium tworzy technologię wygięcia materiałów, m.in.: metali, które nie powodują jego pocienienia lub zmiany owalizacji. Do tego z kolei konieczne jest wykorzystanie odpowiednich parametrów energii i materiałów. W ramach prowadzonej działalności wnioskodawca zaobserwował na rynku zapotrzebowanie na dostawę elementów serwisowych do specjalistycznych kotłów. Ściany kotłów pracują pod wpływem ekstremalnie wysokich temperatur. Stanowią one elementy wytworzone ze stopów odpowiednio wytrzymałych metali, spawanych w określonej technologii, właściwej dla danego materiału. Temperatury oddziałowujące na obudowy kotłów sprawiają, że ulegają one zużyciu i konieczna jest ich okresowa, częściowa wymiana. Na rynku istnieje ograniczony katalog firm, które dostarczać mogą takie elementy wymienne. Dlatego też wnioskodawca, mając na uwadze posiadaną wiedzę i kompetencje, podjął decyzje o rozpoczęciu produkcji paneli serwisowych do kotłów.

Panel kotła, który zamierza opracować, a następnie produkować wnioskodawca jest elementem, który wystawiony jest na oddziaływanie wysokich - wręcz ekstremalnych - temperatur, ciśnienia i innych czynników, wywołujących korozję chemiczną, która w znacznym stopniu wpływa na degradację materiału ścian kotła, a co za tym idzie, zużycie materiału. Sam panel stanowią połączone - zespawane ze sobą rury, wyprodukowane z specjalistycznych stopów metali. W konsekwencji wnioskodawca, chcąc opracować panel musi opracować nową technologię spawania, adekwatną do wykorzystywanych materiałów oraz z uwzględnieniem ich późniejszego wykorzystania w ekstremalnych warunkach. Ponadto, klienci wymagają, aby panele wyposażone były w odpowiednie „okienka serwisowe”, przez które do kotła dostarczane są różnego rodzaju substancje. To z kolei łączy się z koniecznością wygięcia elementów, z których zbudowany jest panel - rur stanowiących specjalistyczne stopy metali, w sposób, który nie doprowadzi do pogorszenia ich właściwości. W konsekwencji, opracowanie technologii produkcji panelu stanowi opracowanie nowej technologii spawania i gięcia materiału. W tym miejscu należy wspomnieć, że wszystkie elementy kotła przemysłowego i sam kocioł, jest traktowany jako urządzenie ciśnieniowe, którego wykonanie ma być zgodne z wytycznymi m.in. tzw. Dyrektywy Ciśnieniowej oraz szeregu przepisów krajowych oraz norm europejskich. Taka restrykcyjna kontrola produkcji elementów kotła wiąże się z faktem, że przy ewentualnej awarii elementów kotła, następstwa takiego wydarzenia, zagrażają życiu pracowników na co dzień, obsługujących to urządzenie. Wytwarzana para w kotle pod wysokim ciśnieniem, przy zaistnieniu nieszczelności może spowodować niekontrolowaną eksplozję.

W dniu podjęcia decyzji o przystąpieniu do opracowania technologii produkcji panelu wnioskodawca nie posiadał materiałów lub urządzeń, dzięki którym mógłby przystąpić do badań nad opracowaniem nowej technologii. Dlatego też pierwsze działania wnioskodawcy musiały polegać na stworzeniu koncepcji opracowania technologii spawania. Koncepcja określała w pierwszej kolejności sprzęt i urządzenia konieczne dla przystąpienia do samych badań nad opracowaniem nowej technologii, koniecznej dla produkcji paneli. Pracownicy wnioskodawcy na etapie koncepcji zweryfikowali możliwe do zastosowania metody spawania, z których jako najodpowiedniejsza została wybrana metoda łuku krytego, której wcześniej nie stosowano w praktyce wnioskodawcy. Dlatego też, opracowanie nowej technologii spawania wymagało w tym przypadku większych nakładów pracy i wykorzystania szerokiego katalogu materiałów. Stworzona koncepcja opracowania technologii spawania w pierwszej fazie przyjęła wymiar teoretyczny. Nie ulega bowiem wątpliwości, iż dla przystąpienia do badań w celu uzyskania odpowiedniej technologii spawania konieczne jest przeprowadzenie ich z wykorzystaniem określonych urządzeń, których wnioskodawca jeszcze nie posiadał. Należy zaznaczyć, że podstawowym elementem koncepcji jest określenie rodzajów wymaganych urządzeń, które razem pozwolą wnioskodawcy podjąć pracę nad opracowaniem nowej technologii spawania, koniecznej dla produkcji panelu do kotła. W ten sposób pracownicy działu spawalniczego, posiadający odpowiednie wykształcenie kierunkowe, wiedzę i kompetencje przy współpracy z kierownikami projektu stworzyli koncepcję opracowania nowej technologii spawania. Założeniem produkcji panelu jest spawanie rur wykonanych z różnego rodzaju stopów metalu. Pomiędzy rurami znajduje się element łączący - płaskownik, do którego z obu stron zostają przyspawane rury. Planowana jest produkcja paneli o długościach sięgających 15m. Wśród materiałów koniecznych do przystąpienia do opracowania technologii spawania znalazły się m.in.: zaawansowana maszyna spawalnicza, która umożliwia stosowanie szerokiego zakresu parametrów spawania, sterowana komputerowo. Konieczne stało się nabycie kalibrownicy, której zadaniem jest zapewnienie kalibracji co do dziesiątych części milimetra płaskownika. Przed przystąpieniem do spawania materiały muszą zostać oczyszczone z wszelkiego rodzaju zanieczyszczeń. Dlatego też konieczne stało się nabycie urządzenia do piaskowania i śrutowania. Ze względu na rozmiar panelu do maszyny spawającej dorobiono specjalne stojaki. Również ze względu na rozmiar panelu konieczne stało się nabycie suwnic, które umożliwiają przenoszenie paneli i wykonywanie kolejnych spoin oraz specjalistyczny wózek do transportu - przemieszczania elementów w międzyfazie produkcji. Ze względu na konieczność wykonania spawania z obu stron łączenia rury i płaskownika suwnice wyposażone będą w urządzenia służące obracaniu paneli. W tym miejscu wypada podkreślić, iż wszystkie urządzenia i ich części, z którymi kontakt mają elementy spawane muszą zostać pokryte teflonem lub specjalistycznym materiałem zabezpieczającym, dla zapewnienia odpowiedniej sterylności i ochrony antykorozyjnej. Dopiero nabycie wskazanych powyżej materiałów w postaci urządzeń umożliwi przystąpienie do opracowania technologii spawania, która po zatwierdzeniu przez odpowiedni organ będzie równoznaczna z technologią produkcji panelu. Nabycie wskazanych powyżej elementów jest konieczne dla opracowania nowej technologii spawania, która umożliwi rozpoczęcie produkcji paneli. Każdy ze wskazanych powyżej elementów jest niezbędny i dopiero ich połączenie w jednym ciągu technicznym umożliwi prace nad nową technologią, a następnie produkcję. Natomiast, mając na uwadze konieczność wykonywania w ramach panelu opisanych powyżej okienek, konieczne stało się również nabycie specjalistycznej giętarki, która odpowiednio programowana umożliwi dodanie do panelu specjalnego okienka. Również w odniesieniu do efektów prac giętarki konieczne stanie się przeprowadzenie badań RTG dla uzyskania efektu gięcia, który nie doprowadzi do pogorszenia właściwości materiału. Samo okienko nie może natomiast funkcjonować bez zasłonięcia go poprzez przyspawanie specjalnej stalowej skrzynki wypełnionej zaprawą wysokotemperaturową. Ze względu na grubość materiału, z którego zostanie wykonana skrzynka konieczne jest nabycie specjalistycznej krawędziarki, która wykonywała będzie elementy ww. skrzynki. Elementem koniecznym dla opracowania technologii produkcji panelu, jak zaznaczono powyżej, jest przeprowadzenie badań nieniszczących, w tym badań RTG. Ze względu na konieczność zapewnienia wytrzymałości panelu badania RTG będą wykonywane każdorazowo, przy każdym wyprodukowanym elemencie. Odrębne badania RTG przeprowadzane będą w przypadku elementów giętych, opracowanych na potrzebę montażu w panelu okienek i skrzynek. W konsekwencji, konieczne stało się skonstruowanie w hali wnioskodawcy wydzielonego obszaru, otoczonego przez bloki żelbetowe pokryte ołowiem, w którym umieszczone zostanie urządzenie do wykonywania prześwietleń elementów giętych.

Reasumując, wnioskodawca opracował koncepcję nowej technologii ... . Dla przystąpienia do badań nad nową technologią spawania konieczne jest nabycie odpowiednich materiałów w postaci ww. urządzeń. Potwierdzeniem zrealizowania technologii spawania, wykorzystywanej przy produkcji panelu będzie opracowana przez wnioskodawcę instrukcja spawania, której zgodność z obowiązującymi normami potwierdzi właściwy organ-jednostka nostryfikowana. Dopiero po potwierdzeniu przez właściwy organ opracowanej technologii spawania możliwe będzie rozpoczęcie produkcji paneli - zgodnie z nową technologią. Ponadto, w zależności od potrzeb klienta, panel wyposażony będzie w okienko, osłonięte skrzynką metalową, wypełnione zaprawą wysokotemperaturową. Opracowanie technologii montażu takiego okienka wymaga zastosowania odpowiedniej giętarki oraz krawędziarki, które to maszyny będą niezbędne w przygotowaniu skrzynki. Warto dodać, że wymagane dokładności wykonania tych elementów mieszczą się w granicach +-0,5mm, toteż w/w urządzenia są niezbędne do uzyskania takich dokładności. Wszystkie powyższe elementy wymagają w toku ich opracowania prowadzenia badań w laboratorium wnioskodawcy, które umożliwią zweryfikowanie przyjętych początkowo założeń. Opisane powyżej działania polegające na opracowaniu nowych technologii spawania, w zależności od wymaganych przez klienta materiałów i produktów, a także opracowanie technologii gięcia materiałów, stanowią działalność badawczo-rozwojową w zakresie prac rozwojowych, o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym.

Podejmowana działalność:

1. Ma charakter twórczy - gdyż jej celem jest stworzenie nowych technologii spawania i gięcia, niepowielanych wcześniej w praktyce wnioskodawcy, co będzie podstawą opracowania nowego produktu - panelu serwisowego kotłów.

2. Prowadzona jest w sposób systematyczny - w sposób metodyczny, uporządkowany i zaplanowany, a charakter działalności świadczy, iż w taki sam sposób będą prowadzone również w przyszłości. Wnioskodawca w ramach swojej działalności opracowuje nowe technologie spawania. Czynności te podejmowane są w sposób ciągły co zaowocowało stworzeniem już ponad 130 nowych technologii spawania.

3. Obejmuje prace rozwojowe, w ramach których wnioskodawca wykorzystuje dostępna i posiadaną wiedzę i umiejętności w celu opracowania nowych technologii.

4. Wykorzystanie i łączenie posiadanej obecnie wiedzy prowadzi do powstania wartości dodanej w postaci nowej technologii.

5. Nie stanowi rutynowych i okresowych zmian w produktach. Przedmiot działalności gospodarczej wnioskodawcy, opisany w niniejszym wniosku stanowi działalność twórczą podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania tych zasobów do tworzenia nowych zastosowań.

Działalność badawczo-rozwojowa w zakresie prac rozwojowych prowadzona była w latach 2018, 2019, 2020, 2021, 2022 oraz planowane jest jej prowadzenie w latach następnych. W konsekwencji powyższego, podejmowane przez wnioskodawcę działania polegające na opracowywaniu nowych technologii spawania, w wyniku których wnioskodawca rozpoczyna świadczenie nowych usług lub opracowywanie nowych produktów, w tym w szczególności opisanych powyżej paneli kotłów, są i będą pracami rozwojowymi. W wyniku prac rozwojowych wnioskodawca może świadczyć usługi lub realizować produkty, których nie wykonywał w swojej dotychczasowej praktyce. Dotychczas prowadzone prace rozwojowe zakończyły się wynikiem pozytywnym polegającym na opracowaniu nowej technologii spawania, potwierdzonej przez właściwy organ.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności w zakresie badań naukowych. W okresie realizacji opisanego powyżej projektu rozwojowego, dotyczącego opracowania technologii spawania i gięcia wykorzystywanej podczas produkcji paneli kotłów, poniesione na niego nakłady ujmowane są wstępnie jako czynne rozliczenia międzyokresowe kosztów. Po zakończeniu projektu, rozumianym jako zatwierdzenie opracowanej technologii przez właściwy organ oraz opracowanie technologii gięcia materiałów niepowodującej pogorszenia ich właściwości, jeśli działania w ramach projektu zakończyły się powodzeniem i zapadła decyzja o jego wdrożeniu, a zwrot z uzyskanych przychodów jest bardzo prawdopodobny, poniesione nakłady są aktywowane jako wartość niematerialna i prawna oraz amortyzowane przez okres ekonomicznej użyteczności tych prac, wyznaczony co do zasady okresem zawartych umów, których przedmiotem jest wykorzystanie rezultatów tych prac rozwojowych, przy czym okres amortyzacji jest nie krótszy niż 12 miesięcy i nie dłuższy niż 5 lat, licząc od następnego miesiąca po zaewidencjonowaniu wartości niematerialnej i prawnej. Decyzja o aktywowaniu nakładów na prace rozwojowe jako wartości niematerialnych i prawnych i ich amortyzacji, podejmowana jest w oparciu o warunki wskazane w art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy CIT oraz adekwatne im art. 33 ust. 2 pkt 1 - 3 ustawy o rachunkowości, zgodnie z którymi koszty zakończonych prac rozwojowych prowadzonych przez jednostkę na własne potrzeby, poniesione przed podjęciem produkcji lub zastosowaniem technologii, zalicza się do wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli:

- produkt lub technologia wytwarzania są ściśle ustalone, a dotyczące ich koszty prac rozwojowych wiarygodnie określone,

- techniczna przydatność produktu lub technologii została stwierdzona i odpowiednio udokumentowana i na tej podstawie jednostka podjęła decyzję o wytwarzaniu tych produktów lub stosowaniu technologii,

- koszty prac rozwojowych zostaną pokryte, według przewidywań, przychodami ze sprzedaży tych produktów lub zastosowania technologii.

W ramach realizowanej działalności Badawczo-Rozwojowej, Wnioskodawca ponosi i poniesie koszty stanowiące:

- koszty materiałów (materiały zużywane w trakcie opracowania technologii, nabyte urządzenia opisane powyżej, części, podzespoły, narzędzia służące do obsługi procesu produkcji w postaci suwnic i podajników).

Wnioskodawca posiada i posiadał będzie odrębną dla opisanego projektu ewidencję kosztów materiałów, które stanowiły będą ich wartości fakturowe. Należy podkreślić, że dla opracowania nowej technologii spawania oraz gięcia, nad którą pracę stanowiły będą prace rozwojowe konieczne jest poniesienie kosztów związanych z nabyciem materiałów w postaci elementów opisanych powyżej: zaawansowanej maszyny spawającej, suwnic wraz z wyposażeniem, urządzenia do śrutowania i piaskowania, opracowania pomieszczenia badań RTG wraz z wyposażeniem. Wszystkie te elementy połączone tworzą technologię produkcji panelu kotła.

Ponadto, kosztem technologii jest również koszt nabycia giętarki i krawędziarki, bez których niemożliwe stałoby się opracowanie elementów panelu kotła. W tym miejscu należy zaznaczyć, iż w przypadku nabycia niektórych z opisanych powyżej urządzeń bez związku z prowadzonymi pracami rozwojowymi, urządzenia te stanowiłyby środki trwałe o wartości przekraczającej 10.000 zł, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok. Wówczas, wnioskodawca ująłby nabywane aktywa w ewidencji środków trwałych i dokonywał odpisów amortyzacyjnych od ich wartości początkowej. Jednakże, w przypadku wnioskodawcy koszt nabycia wskazanych urządzeń stanowi bezpośrednio koszt działalności badawczo-rozwojowej, w zakresie prac rozwojowych. Wnioskodawca kwalifikuje wskazane koszty jako koszty materiałów, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Bez poniesienia kosztów opisanych w stanie faktycznym maszyn i urządzeń nie byłoby możliwe prowadzenie prac rozwojowych. Każde z urządzeń wykorzystywane będzie w ciągu technologicznym produkcji, stanowiąc elementy nowo powstałej linii produkcyjnej. Poniesione w tym zakresie koszty prac rozwojowych bezpośrednio związane są z opracowaniem produktu w postaci panelu kotła oraz technologii w postaci nowej technologii spawania oraz gięcia. Koszty tych prac zostaną następnie wykorzystane na potrzeby działalności gospodarczej wnioskodawcy. Po opracowaniu technologii spawania i gięcia na przedmiotowych maszynach, technologia ta będzie stosowana, co zapewnić mogą jedynie przedmiotowe maszyny.

- koszty roboczogodzin prac pracowników, wykorzystanych i biorących udział w opracowaniu najpierw koncepcji, a następnie docelowej technologii spawania. Koszty te stanowią wartości wynagrodzeń zaangażowanych pracowników - w zakresie, w którym pracownicy poświęcali czas na realizację danego Projektu.

Ponadto, wnioskodawca oświadcza, że:

- chce skorzystać z możliwości zastosowania ulgi badawczo-rozwojowej w zakresie projektu opracowania nowej technologii spawania oraz gięcia, na potrzeby realizacji paneli kotłów;

- nie prowadzi działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej;

- w przypadku uznaniu przez tutejszy organ podatkowy stanowiska Wnioskodawcy w zakresie prawa do skorzystania z ulgi badawczo-rozwojowej za prawidłowe, odliczy koszty kwalifikowane od podstawy opodatkowania na zasadach określonych w art. 18d Ustawy CIT;

- prowadzi i będzie prowadził ewidencję, pozwalającą wyodrębnić koszty działalności w zakresie opisanym powyżej;

- prowadzi ewidencję, w której wyodrębnił koszty kwalifikowane działalności opisanej we wniosku w celu skorzystania z odliczenia, o którym mowa w art. 18d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;

- wnioskodawca nie posiada/posiadał statusu centrum badawczo–rozwojowego;

- koszty kwalifikowane nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym;

- w latach podatkowych, za które wnioskodawca chciałby skorzystać z ulgi B+R, nie korzystał i nie skorzysta on ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a ww. ustawy;

- nie uzyskał dotychczas żadnych zwrotów wydatków ponoszonych na działalność w zakresie opisanym powyżej;

- nie otrzymuje żadnych dotacji unijnych na realizację projektów kwalifikujących się pod ulgę badawczo-rozwojową;

- prowadzona działalność opodatkowana jest podatkiem CIT;

- zamierza dokonać wyłączenia części odpisu amortyzacyjnego, w proporcji, w jakiej w wartości początkowej danego projektu Prac Rozwojowych obejmującego prace rozwojowe nie pozostają koszty wymienione w art. 18d ust. 2 pkt 1-4a ustawy o CIT ustalone na dzień dokonywania odpisu amortyzacyjnego;

- działalność wnioskodawcy ukierunkowana była i jest na nowe odkrycia, ponieważ przystępując do realizacji każdej z technologii spawania wnioskodawca nie znał założeń ich opracowania. Opracowywane rozwiązania były nowymi koncepcjami, dzięki którym wnioskodawca mógł świadczyć nowe usługi. To z kolei prowadziło do zdobycia nowej wiedzy w zakresie opracowania technologii łączenia różnego rodzaju materiałów;

- mając na uwadze, iż działalność wnioskodawcy polegała na opracowywaniu nowych technologii spawania, nie mogła ona stanowić działalności odtwórczej. W konsekwencji działalność rozwojowa prowadzona przez wnioskodawcę oparta jest i będzie na oryginalnych koncepcjach i hipotezach;

- każda z opracowanych technologii spawania odróżnia się od dotychczas opracowywanych rozwiązań, co potwierdzają odrębne zatwierdzenia ich stosowania przez właściwy organ;

- mając na uwadze podział procesu twórczego w zakresie opracowania nowej technologii na etapy: założenia teoretyczne, realizacja, testy, badania; oraz ilość elementów, od których zależy powodzenie projektu, na pierwszych etapach brak jest pewności co do wyniku końcowego.

Dlatego też na każdym etapie należy liczyć się z niepowodzeniem w realizacji danej technologii, co wymusza weryfikację i przyjęcie nowych założeń. Po fazie realizacji następuje faza badań laboratoryjnych, podczas której może okazać się, że założenie przyjęte na etapie teoretycznym było błędne. Wówczas może okazać się, że konieczna jest weryfikacja założeń oraz poprawa niektórych z nich lub całości. W konsekwencji słuszne jest stwierdzenie, iż przystępując do realizacji technologii spawania brak jest pewności co do wyniku końcowego.

Ponadto, pismem z 16 maja 2023 r., uzupełnili Państwo opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w następujący sposób:

- Koszty wynagrodzeń pracowników stanowią należności, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednakże Wnioskodawca z zakresu kosztów kwalifikowanych rozliczanych w ramach ulgi badawczo-rozwojowej wskazanych w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT wyłączy należności z tytułu: ekwiwalentów za niewykorzystany urlop, wynagrodzenia za czas choroby, urlopu, lub innej nieobecności pracowników.

Wnioskodawca jako koszty kwalifikowane rozliczane w ramach ulgi B+R będzie rozliczał koszty wynagrodzeń ze stosunku pracy, wraz ze sfinansowanymi przez płatnika składkami z tytułu tych należności określonymi w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, oraz finansowane przez pracodawcę wpłaty na pracownicze plany kapitałowe (PPK); z wyłączeniem składek na Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, Fundusz Solidarnościowy oraz wpłat na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych.

- W skład wynagrodzeń pracowników, o których mowa w pkt Ad. 1 wchodzą w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, wynagrodzenie za urlop i czas choroby. Jednakże jako koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zostaną potraktowane jedynie następujące elementy: wynagrodzenia zasadnicze oraz wynagrodzenia za godziny nadliczbowe w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności B+R pozostaje w ich ogólnym czasie pracy – zgodnie z ewidencją czasu pracy prowadzoną przez Wnioskodawcę.

- Wydatki, które mój mocodawca zamierza odliczyć w ramach ulgi badawczo – rozwojowej staną się kosztami uzyskania przychodu poprzez dokonywane odpisy amortyzacyjne od kosztów prac rozwojowych – jeżeli same prace rozwojowe, o których mowa w opisanym stanie faktycznym wniosku, zakończą się wynikiem pozytywnym, a także spełnią pozostałe warunki wskazane w art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Pytania

1. Czy działalność Wnioskodawcy polegająca na opracowaniu nowych technologii spawania i gięcia materiałów, podejmowana w sposób przedstawiony w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 i 28 Ustawy CIT w brzmieniu obowiązującym zarówno od dnia 1 października 2018 r., która uprawnia do zastosowania ulgi podatkowej przewidzianej w art. 18d Ustawy CIT?

2. Czy koszty ponoszone przez wnioskodawcę na opracowanie nowej technologii spawania i gięcia, a przez to również produkcji panelu kotła opisane w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym stanowią/będą stanowiły koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 Ustawy CIT?

3. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, według którego wnioskodawca jest i będzie uprawniony do odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 w związku z art. 18d ust. 2a ustawy o CIT, odpisów amortyzacyjnych od Projektów zakończonych sukcesem i amortyzowanych jako wartości niematerialne i prawne w postaci kosztów prac rozwojowych, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3, dotyczących opracowania nowej technologii spawania i gięcia, a przez to również produkcji panelu kotła?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1. Działalność Wnioskodawcy polegająca na opracowaniu nowych technologii spawania i gięcia materiałów podejmowana w sposób przedstawiony w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 i 28 Ustawy CIT w brzmieniu obowiązującym zarówno od dnia 1 października 2018 r., która uprawnia do zastosowania ulgi określonej przewidzianej w art. 18d Ustawy CIT.

Ad. 2. Koszty ponoszone przez wnioskodawcę na opracowanie nowej technologii spawania i gięcia, a przez to również produkcji panelu kotła opisane w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym stanowią/będą stanowiły koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 Ustawy CIT.

Ad. 3. Wnioskodawca uprawniony jest do odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 w związku z art. 18d ust. 2a ustawy o CIT, odpisów amortyzacyjnych od Projektów zakończonych sukcesem i amortyzowanych jako wartości niematerialne i prawne w postaci kosztów prac rozwojowych, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3, dotyczących opracowania nowej technologii spawania i gięcia, a przez to również produkcji panelu kotła.

Ad. 1

Zgodnie z definicją działalności badawczo-rozwojowej zawartą w art. 4a pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, oznacza ona działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Natomiast, definicja prac rozwojowych zawarta w ustawie w podatku dochodowym od osób prawnych odsyła do art. 4 ust. 3 ustawy prawo o szkolnictwie wyższym, zgodnie z którym Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zdaniem Wnioskodawcy, prace opisywane we wniosku stanowią działalność B+R (prace rozwojowe) i w konsekwencji, koszty kwalifikowane tych prac objęte są ulgą B+R. Wobec powyższego, odnosząc się do kwestii będącej przedmiotem niniejszego wniosku należy wskazać, że w celu skorzystania z ulgi na działalność badawczo-rozwojową, należy w pierwszej kolejności przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową. W ocenie wnioskodawcy, jego działalność w zakresie opracowywania owych technologii spawania i gięcia materiałów, obejmuje działalność badawczo rozwojową, stanowiącą prace rozwojowe. Spełnia ona następujące kryteria:

- działalność stanowi działalność twórczą,

- działalność podejmowana jest w sposób systematyczny,

- celem działalności jest zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań,

- działalność polega na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług,

- działalność nie stanowi rutynowych i okresowych zmian, nawet jeśli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Odnosząc się do kryterium twórczości, należy zaznaczyć, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „twórczy”, co oznacza, iż zgodnie z teorią wykładni prawa należy odwołać się do znaczenia tego słowa w języku słownikowym i potocznym w celu jego zrozumienia i zastosowania. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego, pod red. W. Doroszewskiego, charakter twórczy oznacza „tworzący lub mający zdolność tworzenia, mający na celu tworzenie, odkrywczy”. Warto również sięgnąć do Objaśnień podatkowych z 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów pochodzących z prawa własności intelektualnej, tj. IP Box. Przedmiotowe objaśnienia dotyczą innej ulgi podatkowej, jednakże definicja działalności badawczo-rozwojowej jest wspólna zarówna dla ulgi IP Box, jak i dla ulgi na działalność badawczo-rozwojową, która została przewidziana w art. 18d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jak wskazano w Objaśnieniach podatkowych, za działalność twórczą uznaje się działalność, której rezultat jest odpowiednio ustalony, przez co może odbyć się w dowolnej formie; ma charakter indywidualny, w związku z tym nie jest wynikiem wyłącznie mechanicznych działań, ale kreatywnych procesów myślowych; oraz ma charakter oryginalny tzn. stanowi nowy twór, przy czym oryginalność należy rozpatrywać retrospektywnie (tzn. rezultat pracy nie jest twórczy, w sytuacji, w które istnieje identyczne, uprzednio stworzone już dzieło). Ponadto, zostało wskazane, że: „na potrzeby działalności badawczo-rozwojowej, w stopniu minimalnym, wystarczające jest działanie twórcze na skalę przedsiębiorstwa, tzn. przedsiębiorca we własnym zakresie (w ramach prowadzonych prac badawczo-rozwojowych) opracowuje nowe lub ulepszone produkty, procesy, usługi, nawet jeżeli podobne rozwiązanie zostało już opracowane przez inny podmiot. Zatem, twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika”.

W świetle powyższego, działalność wnioskodawcy ma charakter twórczy, ponieważ jego prace składają się na opracowywaniu nowych technologii w zakresie spawania i gięcia materiałów. Proces ten rozpoczyna się od opracowania odpowiednich założeń, dobrania materiałów i właściwych środków, realizacji procesu a następnie jego weryfikacji w posiadanym laboratorium. Działalność ta ma za cel opracowywanie i wdrażanie nowych technologii wykorzystywanych w branży, a każdy z nich jest oryginalna i indywidualna. Każda z opracowanych technologii spawania i gięcia jest tworzona dla realizacji zindywidualizowanych potrzeb klienta lub opracowania nowego produktu we własnym zakresie (np. panel kotła), a to zaś powoduje konieczność sięgania po innowacyjne, dotychczas niewykorzystywane rozwiązania, których zastosowanie pozwoli je zrealizować. Wnioskodawca wskazuje, że prace dotyczące opracowywania nowych technologii spawania i gięcia odznaczają się twórczym charakterem. Wniosek ten wynika również z celu i zakresu realizowanych prac, ponieważ prowadzą one w założeniu do powstania nowego, oryginalnego produktu lub usługi, który znajduje zastosowanie w działalności gospodarczej wnioskodawcy oraz umożliwia realizowanie nowych usług i produktów dla jego klientów. Jednocześnie, realizowane prace oparte są o wiedzę, umiejętności i inwencję pracowników. Kryterium Systematyczności również nie posiada ustawowej definicji. Systematyczny charakter działalności oznacza, że nie ma ona charakteru jednorazowego, lecz jest prowadzona w sposób zorganizowany, z nastawieniem na jej ciągłe prowadzenie w przyszłości (tak, np. Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z 8 stycznia 2018 r, nr 0114-KDIP2-1.4010.330.2017.1.JS, zgodnie z którą: „z art. 4a pkt 26 ustawy o CIT wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób. Przesłankę tę należy rozumieć, jako zakaz obejmowania ulgą incydentalnych działań podatnika”). Warto również wskazać stanowisko Dyrektora KIS w interpretacji indywidualnej z 12 stycznia 2021 r. (znak: 0112-KDIL2-1.4011.833.2020.2.KF), który stwierdził, że „działalność badawczo-rozwojowa musi być także podejmowana w systematyczny sposób, czyli istotne jest bieżące prowadzenie prac badawczo-rozwojowych podjętych w przeszłości, jak i rozpoczęcie działań badawczo-rozwojowych przy jednoczesnym założeniu, że podatnik w przyszłości będzie dalej podejmował i realizował prace tego rodzaju. Przesłankę tę należy zatem rozumieć jako niemożność uznania za działalność badawczo-rozwojową incydentalnych działań podatnika”.

Odnosząc powyższe, do przedstawionej działalności wnioskodawcy, należy wskazać, że prace badawczo-rozwojowe w strukturze wnioskodawcy prowadzone są w sposób metodyczny, zaplanowany, zorganizowany i ciągły. Nie mają one charakteru jednorazowego lub przypadkowego, co jedynie świadczy o ich systematycznym charakterze. Działania wnioskodawcy w obszarze B+R dążą również do zwiększenia zasobów wiedzy oraz ich wykorzystania do tworzenia nowych zastosowań. Wnioskodawca wraz z każdą nowoopracowaną technologią, tworzy nowe zastosowania, a przez to zgłębia zasoby wiedzy, rozwija specyficzną wiedzę oraz umiejętności, które mogą zostać wykorzystane przy kolejnych projektach. W końcu, działalność wnioskodawcy w pełni wpisuje się w ustawową definicję prac rozwojowych, która polega na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów lub usług. W swojej działalności wnioskodawca wykorzystuje dostępną obecnie wiedzę z dziedzin np. metalurgii, mechatroniki, elektroniki, atomistyki tylko po to aby stworzyć nową technologię a wraz z nią innowacyjny produkt lub usługę, zgodne z oczekiwaniami klienta. Nowe rozwiązania powstają dzięki wiedzy i doświadczeniu samego wnioskodawcy i jego pracowników. Działalność nie stanowi rutynowych i okresowych zmian, nawet jeśli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Jak opisano na wstępie, prace zakwalifikowane przez wnioskodawcę jako działalność badawczo-rozwojowa polegają zawsze na tworzeniu nowej technologii spawania lub gięcia. W konsekwencji powyższego, działalność wnioskodawcy polegająca na opracowaniu nowych technologii spawania i gięcia materiałów stanowi działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 4a pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a Wnioskodawca jest uprawniony do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 18d ust. 1 ww. ustawy.

Ad. 2

Zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami kwalifikowanymi są:

- poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu,

- koszty nabycia materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową.

Wnioskodawca w tym zakresie chce dokonać zaliczenia do kosztów kwalifikowanych kosztów wynagrodzeń pracowników realizujących w jego strukturze opisane w niniejszym wniosku prace badawczo-rozwojowe oraz koszty materiałów niezbędnych do realizacji prac rozwojowych - opracowywania nowych technologii spawania i gięcia. Wnioskodawca jest w stanie wskazać ww. koszty na podstawie ewidencji. Pomiędzy każdym z kosztów zachodzi bezpośredni związek z realizacją projektu. Materiałem bądź surowcem może być prawie wszystko, co przyczynia się do powstania nowego w ramach przedsiębiorstwa produktu/prototypu/procesu. Wnioskodawca nabywa m.in. nowe urządzenia, które razem pracując w ciągu technologicznym umożliwiają prowadzenie prac rozwojowych, a następnie prowadzenie produkcji w oparciu o opracowaną technologię. Dzięki poniesionym kosztom nabycia urządzeń możliwe jest opracowanie nowej technologii spawania i gięcia. Bez tych urządzeń wnioskodawca nie mógłby prowadzić prac rozwojowych. W ocenie wnioskodawcy, stanowią one koszty kwalifikowane ponoszone w związku z działalnością badawczo-rozwojową.

Ad. 3

Wskazane w opisie stanu faktycznego działania wnioskodawcy, polegające na opracowaniu nowych technologii spawania i gięcia materiałów stanowią prace rozwojowe. Ponadto, wypełniają one założenia wskazane w art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT. Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, koszty te są aktywowane na rozliczeniach międzyokresowych kosztów. Po pozytywnym zakończeniu opracowania technologii koszty te stanowi będą wartość początkową wartości niematerialnych i prawnych w kategorii kosztów zakończonych prac rozwojowych. Zgodnie z art. 18d ust. 2a Ustawy CIT w przypadku wartości niematerialnych i prawnych w postaci kosztów prac rozwojowych, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3, za koszty kwalifikowane uznaje się dokonywane od tej wartości niematerialnej i prawnej odpisy amortyzacyjne w proporcji, w jakiej w jej wartości początkowej pozostają koszty wymienione w ust. 2 pkt 1- 4a lub ust. 3a pkt 2. W konsekwencji, koszty poniesione przez wnioskodawcę z tytułu realizacji prac rozwojowych, mogą być uznane za koszty kwalifikowane dla celów ulgi B+R w postaci odpisów amortyzacyjnych od wytworzonych wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z ww. regulacjami. Jednocześnie, zgodnie z art. 18d ust. 8 Ustawy CIT, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych mogą stanowić koszt kwalifikowany w roku podatkowym, w którym zostały poniesione. Mając na uwadze powyższe, wnioskodawca uprawniony będzie do odliczenia wydatków poniesionych w ramach prac rozwojowych w roku, w którym zostały one zaliczone do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne. W celu dokonania odliczenia zgodnie z art. 18d ust. 2a Ustawy CIT, wnioskodawca powinien dokonać wyłączenia części odpisu amortyzacyjnego w proporcji, w jakiej w wartości początkowej nie pozostają koszty wymienione w art. 18d ust. 2 pkt 1-4a lub ust. 3a pkt 2 Ustawy CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 4a pkt 26 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „uCIT”, „updop”):

przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Stosownie do art. 4a pkt 28 uCIT,

Ilekroć w ustawie jest mowa o pracach rozwojowych - oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce;

Stosownie do art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (dalej: „ustawa SWIN”),

prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zgodnie z art. 18d ust. 1 uCIT,

podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”.

Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

W myśl art. 18d ust. 2 uCIT, za koszty kwalifikowane uznaje się m.in.:

 1) poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu;

 2) nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową;

Zgodnie z art. 18d ust. 2a uCIT,

W przypadku wartości niematerialnych i prawnych w postaci kosztów prac rozwojowych, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3, za koszty kwalifikowane uznaje się dokonywane od tej wartości niematerialnej i prawnej odpisy amortyzacyjne w proporcji, w jakiej w jej wartości początkowej pozostają koszty wymienione w ust. 2 pkt 1-4a lub ust. 3a pkt 2.

Stosownie do art. 18d ust. 5 uCIT,

koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Zgodnie z art. 18d ust. 6 uCIT,

podatnikowi, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie tych przepisów.

W myśl art. 18d ust. 7 uCIT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.,

kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

 1) w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w ust. 3a, jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców - 200% kosztów, o których mowa w ust. 2-3a;

 2) w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a - 200% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4a i ust. 2a-3a, oraz 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 5;

 3) w przypadku pozostałych podatników - 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 2-5, ust. 2a i 3, oraz 200% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 1a.

Natomiast, stosownie do art. 18d ust. 7 uCIT, w brzmieniu obowiązującym do tej daty,

kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

 1) w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w ust. 3a, jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców - 150% kosztów, o których mowa w ust. 2-3a;

 2) w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a - 150% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4a i ust. 2a-3a, oraz 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 5;

 3) w przypadku pozostałych podatników - 100% kosztów, o których mowa w ust. 2-3.

Zgodnie z art. 18d ust. 8 uCIT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.,

odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia. Dokonując odliczenia, o którym mowa w zdaniu drugim, uwzględnia się kwoty pomniejszeń, o których mowa w art. 18db ust. 1.

Stosownie do art. 18d ust. 8 uCIT, w brzmieniu wcześniej obowiązującym,

odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia.

Zgodnie z art. 9 ust. 1b uCIT,

podatnicy prowadzący działalność badawczo-rozwojową, którzy zamierzają skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 18d, są obowiązani w ewidencji, o której mowa w ust. 1, wyodrębnić koszty działalności badawczo-rozwojowej.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy należy stwierdzić, że aby podatnikowi podatku dochodowego od osób prawnych przysługiwało prawo odliczenia w zeznaniu podatkowym kosztów kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym powinny być łącznie spełnione następujące warunki:

1. podatnik poniósł koszty na działalność badawczo-rozwojową,

2. koszty na działalność badawczo-rozwojową stanowiły dla podatnika koszty uzyskania przychodów w rozumieniu uCIT,

3. koszty na działalność badawczo-rozwojową mieszczą się w zamkniętym katalogu kosztów kwalifikowanych określonym przepisami art. 18d ust. 2 - 3 ustawy o CIT,

4. ww. koszty uzyskania przychodów stanowiły koszty kwalifikowane w rozumieniu uCIT, przy czym, jeżeli koszty kwalifikowane zostały poniesione w ramach badań podstawowych, badania te były prowadzone na podstawie umowy lub porozumienia z jednostką naukową w rozumieniu odrębnych przepisów,

5. jeżeli w roku podatkowym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia/decyzji o wsparciu, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie zezwolenia/decyzji o wsparciu,

6. w ewidencji, o której mowa w art. 9 ust. 1b ustawy o CIT, podatnik wyodrębnił koszty działalności badawczo-rozwojowej,

7. podatnik wykazał w zeznaniu podatkowym koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu,

8. kwota odliczonych kosztów kwalifikowanych nie przekroczyła limitów określonych w uCIT,

9. koszty kwalifikowane nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Ad. 1

Odnosząc się do kwestii będącej przedmiotem pytania nr 1 wskazać należy, że w celu skorzystania z ulgi na działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicje wskazane w art. 4a pkt 26-28 uCIT).

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 4a pkt 26 uCIT, zgodnie z którą (jak już wyżej wskazano) przez działalność badawczo-rozwojową, należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z ustawowej definicji wynika zatem, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Po drugie, z art. 4a pkt 26 uCIT wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób. Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

W tym miejscu wskazać należy, że w ramach prac rozwojowych następuje połączenie wyników prac badawczych z wiedzą techniczną w celu wprowadzenia do produkcji nowego lub zmodernizowanego wyrobu, nowej technologii czy nowego systemu organizacji. Innymi słowy, prowadzone systematyczne prace opierają się na istniejącej wiedzy, uzyskanej w wyniku działalności badawczej oraz/lub doświadczeń praktycznych i mają na celu wytworzenie nowych materiałów, produktów lub urządzeń, inicjowanie nowych i znaczące udoskonalenie już istniejących procesów, systemów i usług. Podmioty gospodarcze zajmujące się działalnością badawczo-rozwojową realizują ją obok swojej działalności podstawowej (np. przedsiębiorstwa przemysłowe dysponujące własnym zapleczem badawczo-rozwojowym, laboratoria, zakłady i ośrodki badawczo-rozwojowe, działy badawczo-technologiczne, biura konstrukcyjne i technologiczne, zakłady rozwoju technik, biura studiów i projektów itp.).

Prace rozwojowe obejmują nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Prace rozwojowe nie obejmują rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do istniejących produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, usług nawet jeśli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Należy zwrócić uwagę na podkreślone wyłączenie zawarte w art. 4a pkt 28 uCIT oraz art. 4 ust. 3 ustawy o szkolnictwie wyższym i nauce, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które pomimo ulepszenia istniejących usług oraz innych operacji w toku z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość) nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Reasumując, stanowisko Spółki, w zakresie ustalenia, czy działalność Wnioskodawcy polegająca na opracowaniu nowych technologii spawania i gięcia materiałów, podejmowana w sposób przedstawiony w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 i 28 Ustawy CIT w brzmieniu obowiązującym zarówno od dnia 1 października 2018 r., która uprawnia do zastosowania ulgi podatkowej przewidzianej w art. 18d Ustawy CIT, jest prawidłowe.

Ad. 2

Przedmiotem Państwa wątpliwości, stanowi również ustalenie, czy koszty ponoszone przez wnioskodawcę na opracowanie nowej technologii spawania i gięcia, a przez to również produkcji panelu kotła opisane w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym stanowią/będą stanowiły koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 Ustawy CIT.

Zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1 uCIT, za koszty kwalifikowane uznaje się m.in.:

poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu;

Przepisy podatkowe dają możliwość uznania za koszty kwalifikowane m.in. należności z tytułu wynagrodzeń pracownika, który realizuje wskazany cel, tj. wykonuje prace badawczo-rozwojowe. Istotne jest aby pracownik faktycznie wykonywał zadania będące realizacją prac badawczo-rozwojowych, wówczas wynagrodzenie takiego pracownika oraz koszty świadczeń poniesionych na jego rzecz będą mogły stanowić dla Wnioskodawcy koszt kwalifikowany w całości.

Zatem, w przypadku gdy pracownik w ramach świadczonej pracy wykonuje obowiązki nie tylko związane z działalnością badawczo-rozwojową, zasadnym jest wyodrębnienie (wyłączenie z ulgi badawczo-rozwojowej) tej części wynagrodzenia oraz świadczeń wypłaconych pracownikom zajmującym się działalnością badawczo-rozwojową, a także składek od tych przychodów, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, która nie jest związana z realizacją działalności badawczo-rozwojowej.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm., dalej: „updof”)

za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W tym miejscu zauważyć należy, że wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki i nagrody zostały wymienione wprost w art. 12 ust. 1 updof, jako przychody ze stosunku pracy, a zatem mieszczą się w katalogu kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 uCIT.

Natomiast, użyty w art. 12 ust. 1 updof, zwrot „w szczególności” oznacza, że poszczególne kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Zatem, ww. katalog jest katalogiem otwartym. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Należy podkreślić, że ustawodawca nie narzucił przedsiębiorcom formy podziału/wyodrębnienia. Wybór sposobu udokumentowania tych wydatków pozostawiony został podatnikom, którzy prowadzą działalność badawczo-rozwojową. Dlatego, wskazane jest, aby dla celów dowodowych, ewidencja czasu pracy, poświęconego przez pracowników na działalność badawczo-rozwojową, była prowadzona przez podatnika korzystającego z ulgi.

Dodatkowo, wskazać należy, że w komunikacie Ministerstwa Finansów z dnia 18 maja 2017 r. o Uldze B+R zostało wyraźnie wskazane, że (...) prowadzenie tego rodzaju ewidencji przewidziane jest wprost w propozycji legislacyjnej przedstawionej w „projekcie ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu poprawy otoczenia prawnego działalności innowacyjnej”. Ustawodawca proponuje tam, aby wynagrodzenia i składki stanowiły koszty kwalifikowane (stanowiące bazę do wyliczenia ulgi B+R) - w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracownika (...).

Należy zauważyć, że pojęcie czasu pracy przeznaczonego na realizację działalności badawczo-rozwojowej, o którym mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 uCIT, odnosi się do czasu faktycznie poświęconego. Zatem, odliczeniu nie będą podlegały kwoty wynagrodzeń oraz składek proporcjonalnie przypisanych do dni nieobecności pracownika tj. wynagrodzeń za czas choroby/innej usprawiedliwionej absencji czy też urlopu wypoczynkowego oraz wynagrodzenie za inne zwolnienia od pracy. W takiej sytuacji zasadnym jest wyodrębnienie (wyłączenie z ulgi badawczo-rozwojowej) tej części wynagrodzenia oraz świadczeń wypłaconych pracownikom zajmującym się działalnością badawczo-rozwojową, a także składek od tych należności, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, które nie są związane z realizacją działalności badawczo-rozwojowej.

Z wniosku wynika, że Spółka planuje odliczyć w ramach ulgi badawczo-rozwojowej także wpłaty na pracownicze plany kapitałowe. W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 46, dalej: „ustawa PPK”), ustawa określa zasady gromadzenia środków w pracowniczych planach kapitałowych, zwanych dalej „PPK”, zawierania umów o zarządzanie PPK i umów o prowadzenie PPK, finansowania i dokonywania wpłat do PPK oraz dokonywania wypłat transferowych, wypłat i zwrotu środków zgromadzonych w PPK.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 18 lit. a ustawy PPK,

przez osoby zatrudnione należy rozumieć pracowników, o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2022 r. poz. 1510, 1700 i 2140), z wyjątkiem pracowników przebywających na urlopach górniczych i urlopach dla pracowników zakładu przeróbki mechanicznej węgla, o których mowa w art. 11b ustawy z dnia 7 września 2007 r. o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego (Dz. U. z 2022 r. poz. 1309), oraz młodocianych w rozumieniu art. 190 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy.

Natomiast, w myśl art. 2 ust. 1 pkt 21 lit. a tej ustawy,

przez podmiot zatrudniający należy rozumieć pracodawcę, o którym mowa w art. 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy - w stosunku do osób zatrudnionych, o których mowa w pkt 18 lit. a, jeżeli posiada numer indentyfikacyjny.

W myśl art. 27 ust. 9 ustawy PPK, wpłaty finansowane przez uczestnika PPK są potrącane z wynagrodzenia po jego opodatkowaniu.

W świetle powyższego, zgodzić się należy z Wnioskodawcą, że ponoszone koszty wynagrodzeń pracowników biorących udział w opracowaniu opisanej we wniosku technologii spawania i gięcia, z wyłączeniem wynagrodzenia za czas nieobecności pracowników, mogą stanowić koszty kwalifikowane na podstawie art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT.

Zauważyć należy, że w opisie stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał m.in. że w ramach realizowanej działalności Badawczo-Rozwojowej, Wnioskodawca ponosi i poniesie koszty stanowiące koszty materiałów (materiały zużywane w trakcie opracowania technologii, nabyte urządzenia opisane powyżej, części, podzespoły, narzędzia służące do obsługi procesu produkcji w postaci suwnic i podajników).

Należy podkreślić, że dla opracowania nowej technologii spawania oraz gięcia, nad którą pracę stanowiły będą prace rozwojowe konieczne jest poniesienie kosztów związanych z nabyciem materiałów w postaci elementów opisanych powyżej: zaawansowanej maszyny spawającej, suwnic wraz z wyposażeniem, urządzenia do śrutowania i piaskowania, opracowania pomieszczenia badań RTG wraz z wyposażeniem. Wszystkie te elementy połączone tworzą technologię produkcji panelu kotła.

Ponadto, kosztem technologii jest również koszt nabycia giętarki i krawędziarki, bez których niemożliwe stałoby się opracowanie elementów panelu kotła. W tym miejscu należy zaznaczyć, iż w przypadku nabycia niektórych z opisanych powyżej urządzeń bez związku z prowadzonymi pracami rozwojowymi, urządzenia te stanowiłyby środki trwałe o wartości przekraczającej 10.000 zł, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok. Wówczas, wnioskodawca ująłby nabywane aktywa w ewidencji środków trwałych i dokonywał odpisów amortyzacyjnych od ich wartości początkowej. Jednakże, w przypadku wnioskodawcy koszt nabycia wskazanych urządzeń stanowi bezpośrednio koszt działalności badawczo-rozwojowej, w zakresie prac rozwojowych. Wnioskodawca kwalifikuje wskazane koszty jako koszty materiałów, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Analizując cytowane powyżej przepisy, stanowiska Wnioskodawcy odnośnie ww. wydatków nie można uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, koszty kwalifikowane stanowi, nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową.

Art. 18d ust. 2 pkt 2 uCIT, wskazuje, że warunkiem uznania wydatków na nabycie materiałów i surowców jest ich bezpośredni związek z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową. Przepisy omawianej ustawy podatkowej nie precyzują co należy rozumieć pod pojęciem materiałów i surowców. Zatem, przyjmuje się, że materiały i surowce, w przypadku których istnieje możliwość ich przypisania do działalności badawczo-rozwojowej, uznaje się za koszty kwalifikowane w ramach ww. działalności.

Jeżeli chodzi o pojęcie „surowce”, w związku z brakiem definicji przedmiotowego pojęcia na gruncie przepisów podatkowych i rachunkowych, dla celów ustalania zakresu zastosowania ulgi posłużyć należy się znaczeniem pojęcia „surowce” funkcjonującym na gruncie języka powszechnego, gdzie „surowce” to „materiały naturalne pochodzenia zwierzęcego, roślinnego lub mineralnego, służące do wytwarzania jakichś produktów lub energii” (www.sjp.pwn.pl).

Z kolei w zakresie interpretacji pojęcia „materiały”, odwołać należy się do interpretacji przedmiotowego pojęcia funkcjonującej na gruncie przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2021 r., poz. 217 ze zm.). W świetle art. 3 ust. 1 pkt 19 ustawy o rachunkowości, materiały to składniki majątku zużywane na własne potrzeby.

Powyższy pogląd znajduje również potwierdzenie w doktrynie, gdzie podkreśla się, że materiały to „składniki majątku inicjujące realizację całego cyklu operacyjnego, które jednostka nabywa w celu ich całkowitego zużycia na własne potrzeby, w tym m.in. na potrzeby wytwarzania produktów, świadczenia usług czy realizacji działalności ogólnoadministracyjnej. Do materiałów zaliczyć można także pewne składniki majątkowe wytwarzane przez jednostkę we własnym zakresie (zazwyczaj w ramach działalności pomocniczej), a także różnego rodzaju odzyski, posiadające wartość użytkową, a pochodzące np. z likwidowanych środków trwałych, inwentarz żywy przeznaczony do uboju, części zamienne, półfabrykaty obcej produkcji, paliwa, opakowania itp.” (Walińska Ewa (red.), Bek-Gaik Bogusława, Bojanowski Witold, Czajor Agnieszka, Czajor Przemysław, Gad Jacek, Idzikowska Gabriela, Janicka Anna, Jurewicz Anna, Kalinowski Jacek, Kuczyńska Iga, Mariański Adam, Michalak Marcin, Turzyński Mikołaj, Walińska Anna, Wencel Agnieszka, Wiatr Michał, Ustawa o rachunkowości. Komentarz, Wolters Kluwer, 2016).

W związku z powyższymi wyjaśnieniami, opisane powyżej urządzenia które spełniają warunki do uznania ich za środki trwałe w rozumieniu art. 16a ust. 1 ustawy o CIT, nie mogą być zakwalifikowane do kosztów materiałów i surowców o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT,

amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2) maszyny, urządzenia i środki transportu,

3) inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast, stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o CIT,

kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m (…)

Zatem, koszty nabycia opisanych we wniosku urządzeń spełniających definicje środka trwałego, nie mogą zostać zaliczone do materiałów i surowców o których mówi art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za nieprawidłowe.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy koszty ponoszone przez Wnioskodawcę na opracowanie nowej technologii spawania i gięcia, a przez to również produkcji panelu kotła opisane w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym stanowią/będą stanowiły koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 ustawy CIT, w części dotyczącej:

- kosztów nabycia urządzeń spełniających definicję środka trwałego – jest nieprawidłowe,

-w pozostałe części – jest prawidłowe.

Ad. 3

Odnosząc się do pytania oznaczonego nr 3, stosownie do art. 18d ust. 2a u.p.d.o.p.:

w przypadku wartości niematerialnych i prawnych w postaci kosztów prac rozwojowych, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3, za koszty kwalifikowane uznaje się dokonywane od tej wartości niematerialnej i prawnej odpisy amortyzacyjne w proporcji, w jakiej w jej wartości początkowej pozostają koszty wymienione w ust. 2 pkt 1-4a lub ust. 3a pkt 2.

Art. 16b ust. 2 pkt 3 u.p.d.o.p. mówi, że:

Amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania, koszty prac rozwojowych zakończonych wynikiem pozytywnym, który może być wykorzystany na potrzeby działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

 a) produkt lub technologia wytwarzania są ściśle ustalone, a dotyczące ich koszty prac rozwojowych wiarygodnie określone, oraz

 b) techniczna przydatność produktu lub technologii została przez podatnika odpowiednio udokumentowana i na tej podstawie podatnik podjął decyzję o wytwarzaniu tych produktów lub stosowaniu technologii, oraz

 c) z dokumentacji dotyczącej prac rozwojowych wynika, że koszty prac rozwojowych zostaną pokryte spodziewanymi przychodami ze sprzedaży tych produktów lub zastosowania technologii.

Jak wynika z wniosku, w zakresie prac opisanych we wniosku wszystkie powyższe przesłanki są spełnione.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia czy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, według którego wnioskodawca jest i będzie uprawniony do odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 w związku z art. 18d ust. 2a ustawy o CIT, odpisów amortyzacyjnych od Projektów zakończonych sukcesem i amortyzowanych jako wartości niematerialne i prawne w postaci kosztów prac rozwojowych, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3, dotyczących opracowania nowej technologii spawania i gięcia, a przez to również produkcji panelu kotła, jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

-

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.