Interpretacja indywidualna z dnia 18 lipca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.280.2023.4.DA
Ustalenie rezydencji podatkowej oraz podleganie obowiązkowi podatkowemu.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
30 marca 2023 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwania – pismami złożonymi 19 maja 2023 r., 1 czerwca 2023 r. i 12 lipca 2023 r. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Zwraca się Pan z prośbą o wydanie interpretacji celem określenia jakiego państwa jest Pan rezydentem podatkowym: Polski czy Wielkiej Brytanii.
W Wielkiej Brytanii na stałe mieszka Pan i pracuje od 7 września 2006 r. Do Polski przyjeżdża Pan cztery razy w roku na okres od 7 do 14 dni, czyli w sumie około 30 dni w roku.
Pracę w Wielkiej Brytanii podjął Pan 10 września 2006 r.
3 października 2006 r. został Pan zarejestrowany w Accession State Worker Regiistration Scheme.
30 lipca 2009 r. otrzymał Pan „Certyfikat Rejestracji Rezydenta Podatkowego Wielkiej Brytanii”.
15 marca 2020 r. otrzymał Pan status osoby osiedlonej na stałe w Wielkiej Brytanii. Od tego czasu, aż do dnia złożenia przedmiotowego wniosku pracuje Pan i mieszka w Wielkiej Brytanii. Wynajmuje Pan tam mieszkanie, ale planuje w najbliższej przyszłości zakup domu celem sprowadzenia do siebie na stałe swoich dzieci. Pana syn już pracuje w Wielkiej Brytanii, natomiast Pana dwie córki, po zakończeniu obecnego roku szkolnego (tj. 2022/2023) i zdaniu w maju 2023 r. matury, planują również przyjechać do Pana na stałe w celu podjęcia pracy lub studiów. Pana syn oraz córki mają już przyznany status osoby osiedlonej w ramach dołączenia do członka rodziny, która jest osobą stale osiedloną w Wielkiej Brytanii, czyli w tym przypadku Pana jako ich ojca.
W Wielkiej Brytanii toczy się praktycznie całe Pana życie prywatne, zawodowe, towarzyskie i społeczne. W Pana przekonaniu jest Pan rezydentem Wielkiej Brytanii co najmniej od dnia, gdy otrzymał Pan certyfikat rezydencji podatkowej wydany 30 lipca 2009 r. (nr dokumentu to …, miejsce wydania …). Natomiast numer referencyjny statusu osoby osiedlonej to … wydany 15 marca 2020 r.
Jednak ze względu na zmianę sposobu obliczania podatku od dochodów uzyskanych z Wielkiej Brytanii z metody wyłączenia z progresją na metodę odliczenia podatku zapłaconego za granicą w 2020 r., która powoduje to, że mimo uzyskiwania tylko dochodów w Wielkiej Brytanii trzeba je rozliczyć w Polsce i z uwagi na to, że w Polsce przebywa Pana żona, mimo to, że jest Pan w Polsce wymeldowany, postanowił Pan skontaktować się z … Urzędem Skarbowym w …, gdzie poinformowano Pana, że nie są pewni jaka jest Pana rezydentura.
Decyzja o pozostaniu w Polsce Pana żony wynikała z jej spraw osobistych oraz tego, że chciała ona, aby dzieci uczyły się w polskiej szkole, mimo Pana chęci, żeby dołączyły do Pana w Anglii.
Decyzję o wystąpieniu o rozstrzygnięcie Pana rezydentury podjął Pan po telefonie do Krajowej Informacji Skarbowej, gdzie poinformowano Pana, że według ich wiedzy jest Pan rezydentem Wielkiej Brytanii.
W uzupełnieniu wniosku z 1 czerwca 2023 r. (data wpływu 1 czerwca 2023 r.) wskazał Pan, że oczekuje wydania interpretacji indywidualnej za lata 2020, 2021 i 2022.
Posiada Pan obywatelstwo polskie. Wyjechał Pan do Wielkiej Brytanii z zamiarem stałego pobytu. Pana żona i córki miały adres zamieszkania w Polsce, natomiast Pana syn przebywał w latach 2020 i 2021 w Wielkiej Brytanii.
W latach 2020-2022 wynajmował Pan mieszkanie w Wielkiej Brytanii, które musiał urządzić za swoje środki finansowe, mieszkał w nim Pan razem z synem. Uczestniczył Pan w lokalnych wyborach, przez cały czas pracował Pan na etacie, posiadał Pan brytyjskie konto bankowe, prowadził Pan aktywne życie towarzyskie.
W 2020 r., 2021 r. i 2022 r. przebywał Pan na terytorium Polski poniżej 183 dni, tj. około 40 dni w każdym roku.
W latach 2020-2022 był Pan traktowany jako rezydent podatkowy Wielkiej Brytanii, co poświadczone zostało wydanym przez to państwo 9 lipca 2009 r. certyfikatem rezydencji podatkowej, tzn. w ww. okresie podlegał Pan tam opodatkowaniu, z uwagi na swoje miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Wielkiej Brytanii, zgodnie z wewnętrznym prawem tego państwa.
Od 9 lipca 2009 r. nie ma Pan miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce, ponieważ − w Pana ocenie − od tej daty skutecznie przeniósł Pan swoją rezydencję podatkową do Wielkiej Brytanii, tj. z chwilą otrzymania certyfikatu rezydencji podatkowej.
Nie informował Pan polskich organów podatkowych o zmianie rezydencji podatkowej z polskiej na brytyjską ze względu na to, że nie wiedział Pan o takim obowiązku. Formularz ZAP-3 złożył Pan w marcu 2023 r.
W okresie, którego dotyczy wniosek, posiadał Pan w Polsce prawo do własności mieszkalnej, przebywał Pan tam w czasie pobytu w Polsce.
W latach 2020-2022 posiadał Pan ubezpieczenie zdrowotne w Wielkiej Brytanii z tytułu pracy na etacie.
Dochody z pracy na etacie są Pana jedynymi dochodami z Wielkiej Brytanii. Oprócz dochodów otrzymywanych z Wielkiej Brytanii nie uzyskiwał Pan żadnych dochodów z pracy najemnej ani z działalności gospodarczej w Polsce.
W Polsce posiada Pan konto bankowe oraz rachunek maklerski w … i w latach 2020-2022 posiadał Pan aktywne jednostki uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych, lokaty oraz akcje polskich spółek na giełdzie polskiej i zagranicznych spółek na giełdzie rosyjskiej, jak również …. Od zysków kapitałowych ze sprzedaży odprowadził Pan należny podatek.
W uzupełnieniu wniosku złożonym 12 lipca 2023 r. doprecyzował Pan opis stanu faktycznego wskazując, że certyfikat rezydencji, który Pan posiada, wydany został 30 lipca 2009 r. przez …. Certyfikat ten określa, że od daty jego wydania jest Pan stałym mieszkańcem Wielkiej Brytanii. Od 30 marca posiada Pan także status osoby osiedlonej w Wielkiej Brytanii, który potwierdza Pana prawo do pracy i mieszkania po wyjściu Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej, wydany przez ….
Ponadto wskazał Pan, że w 2022 r. Pana syn przebywał w Polsce.
W latach 2020-2022 posiadał Pan z żoną wspólność majątkową małżeńską.
W 2020 r. i 2021 r. Pana ośrodek interesów życiowych był zarówno w Wielkiej Brytanii, jak i w Polsce. W 2022 r. Pana ośrodek interesów życiowych był w Wielkiej Brytanii, jak również w Polsce, może tylko z uwagi na przebywanie Pana syna w Polsce, to jeśli chodzi o powiązania osobiste, to ściślejsze były z Polską.
Jednostki uczestnictwa funduszy i lokaty posiadał Pan tylko w banku w Polsce. Fundusze … inwestowały na giełdzie polskiej i rosyjskiej, ale przez polski dom maklerski …. Od zysków kapitałowych, które wynikają z różnicy między ceną zakupu a sprzedaży, odprowadził Pan w latach 2020, 2021 i 2022 w Polsce należny podatek.
Pytanie(ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)
Oczekuje Pan wydania interpretacji indywidualnej w zakresie ustalenia rezydencji podatkowej w latach 2020-2022, tzn. rezydentem podatkowym jakiego państwa był Pan w ww. latach jeśli chodzi o Pana dochody z pracy najemnej?
Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)
W Pana przekonaniu, na podstawie art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest Pan rezydentem Wielkiej Brytanii z uwagi na to, że przez prawie 11 miesięcy w każdym roku 2020, 2021 i 2022 przebywał Pan w Wielkiej Brytanii osiągając tam całość swoich dochodów oraz w równie dużym stopniu posiadał Pan w ww. latach powiązania osobiste i gospodarcze.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.; t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.; t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):
Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy:
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Natomiast art. 3 ust. 2a ww. ustawy stanowi, że:
Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).
Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy:
Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:
1)pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
2)działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
3)działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
4)położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
5)papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
6)tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
6a)tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;
7)tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;
8)niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 30da.
W świetle powołanych przepisów prawa, rozstrzygające znaczenie w przedmiotowej sprawie ma ustalenie Pana miejsca zamieszkania. Kryterium decydującym o rodzaju obowiązku podatkowego jest miejsce zamieszkania, zdefiniowane w art. 3 ust. 1a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.
Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Natomiast „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów życiowych.
Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.
W myśl art. 4a ww. ustawy:
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b ww. ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Ponieważ, jak wynika z treści wniosku od 7 września 2006 r. mieszka Pan i pracuje w Wielkiej Brytanii, zatem, w przedmiotowej sprawie, zastosowanie znajdą odpowiednie uregulowania Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych podpisanej w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 250 poz. 1840 ze zm.; dalej: „Konwencja polsko-brytyjska”).
Przy czym wskazać należy, że zarówno Polska, jak i Wielka Brytania notyfikowały ww. Konwencję polsko-brytyjską do objęcia Konwencją wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzoną w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r., podpisaną w Paryżu dnia 7 czerwca 2017 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1369).
Konwencja MLI, której celem było jednorazowe zmodyfikowanie sieci umów o unikaniu podwójnego opodatkowania bez konieczności czasochłonnych negocjacji bilateralnych, została ratyfikowana przez Polskę w dniu 23 stycznia 2018 r., a przez Wielką Brytanię w dniu 29 czerwca 2018 r. Dniem wejścia w życie postanowień Konwencji MLI dla Polski jest dzień 1 lipca 2018 r., natomiast dla Wielkiej Brytanii dzień 1 października 2018 r.
Przepisy Konwencji MLI stosowane są równolegle z przepisami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (Konwencja MLI nie działa jak protokół zmieniający). W praktyce przepisy Konwencji MLI mają pierwszeństwo przed regulacjami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (tzn. jeśli przepisy umowy będą sprzeczne z przepisami Konwencji MLI, to przepisy Konwencji MLI będą miały zastosowanie jako akt późniejszy).
Dla celów stosowania prawa, postanowienia Konwencji MLI muszą być interpretowane równolegle z Konwencją między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, z uwzględnieniem stanowisk Umawiających się Państw w zakresie przyjęcia Konwencji MLI. Stanowisko Polski zostało przedstawione w oświadczeniu rządowym z dnia 6 czerwca 2018 r. w sprawie mocy obowiązującej Konwencji wielostronnej implementującej środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzonej w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1370), natomiast wspólne stanowisko Polski i Wielkiej Brytanii zostało przedstawione w oświadczeniu rządowym z dnia 11 października 2018 r. w sprawie mocy obowiązującej w relacjach między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej Konwencji wielostronnej implementującej środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzonej w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r., oraz jej zastosowania w realizacji postanowień Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 2253).
W odniesieniu do Konwencji polsko-brytyjskiej, jeśli nie wskazano inaczej, to zgodnie z art. 35 ust. 1 Konwencji MLI, postanowienia art. 3 ust. 1, art. 4 ust. 1, art. 5 ust. 6, art. 6 ust. 1, art. 7 ust. 1 i art. 11 ust. 1 Konwencji MLI będą miały zastosowanie w zakresie stosowania Konwencji polsko-brytyjskiej przez Polskę:
-w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła od kwot wypłacanych lub zaliczanych na rzecz osób niemających miejsca zamieszkania lub siedziby w Polsce, gdy zdarzenie dające prawo do pobrania takiego podatku wystąpi w dniu lub po dniu 1 stycznia 2019 r.; oraz
-w odniesieniu do pozostałych podatków nakładanych przez Polskę, do podatków nakładanych w okresach podatkowych rozpoczynających się w dniu lub po dniu 1 kwietnia 2019 r.
W tym miejscu wskazać należy, że okresem podatkowym dla osoby fizycznej jest rok podatkowy. Stosownie do art. 11 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.), rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy, chyba że ustawa podatkowa stanowi inaczej. W związku z powyższym przepisy Konwencji MLI w odniesieniu do pozostałych podatków mają zastosowanie od dnia 1 stycznia 2020 r.
Stosownie do art. 4 ust. 1 Konwencji polsko-brytyjskiej:
W rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.
Na podstawie art. 4 ust. 2 ww. Konwencji:
Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się zgodnie z następującymi zasadami:
a)osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
b)jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;
c)jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, którego jest obywatelem;
d)jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Umawiających się Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.
Zgodnie natomiast z art. 14 ust. 1 ww. Konwencji:
Z zastrzeżeniem postanowień artykułów 15, 17, 18 i 19 niniejszej Konwencji, pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.
Zgodnie zaś z art. 14 ust. 2 ww. Konwencji:
Bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu, wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną wykonywaną w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:
a)odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w okresie dwunastu miesięcy rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym, i
b)wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i
c)wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład, który pracodawca posiada w drugim Państwie.
Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisów, należy sięgnąć do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD, której głównym celem jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym Konwencja zawarta między Polską i Wielką Brytanią.
Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.
Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).
Mając zatem na uwadze, że w okresie, którego dotyczy wniosek, Pana najbliższa rodzina mieszkała w Polsce, tj. w latach 2020-2022 Pana żona i dwie córki mieszkały w Polsce oraz Pana syn w 2022 r. mieszkał w Polsce, to uznać należy, że Pana centrum interesów osobistych (ośrodek interesów życiowych) znajdowało się w Polsce. Jednocześnie, Pan sam przebywał i pracował w latach 2020-2022 w Wielkiej Brytanii oraz Pana syn w latach 2020-2021 mieszkał razem z Panem w Wielkiej Brytanii. Podlegał Pan w Wielkiej Brytanii opodatkowaniu jako rezydent podatkowy tego kraju. W Wielkiej Brytanii uczestniczył Pan w lokalnych wyborach, posiadał brytyjskie konto bankowe. Posiadał Pan również miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Wielkiej Brytanii (15 marca 2020 r. otrzymał Pan status osoby osiedlonej na stałe w Wielkiej Brytanii). Ponadto, Pana aktywność społeczna również znajdowała się w tym państwie, z uwagi na posiadane więzi towarzyskie (przyjaciele, znajomi). Zatem, to również w tym państwie posiadał Pan ośrodek interesów życiowych.
W konsekwencji, Pana miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w latach 2020-2022, należy ustalić zgodnie z regułami kolizyjnymi zawartymi w art. 4 ust. 2 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej.
Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny, w szczególności okoliczność, że w latach 2020-2022 posiadał Pan większe powiązania ekonomiczne z Wielką Brytanią (praca na etacie) i Pana więzi osobiste również znajdują się w tym państwie (Pana syn zamieszkiwał z Panem w latach 2020-2021, przyjaciele i znajomi) oraz że w 2006 r. wyjechał Pan do Wielkiej Brytanii z zamiarem stałego pobytu (15 marca 2020 r. otrzymał Pan status osoby osiedlonej na stałe w Wielkiej Brytanii), to pomimo faktu, że w ww. okresie Pana żona i dwie córki mieszkały w Polsce i Pana syn w 2022 r. również mieszkał w Polsce, w kontekście wyżej powołanych przepisów prawa stwierdzić należy, że w analizowanej sprawie zastosowanie ma art. 4 ust. 2 lit. a) Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej. Podkreślić należy, że w latach 2020-2022 przebywał Pan w Polsce tylko i wyłącznie wypoczynkowo przez około 40 dni w roku, czyli nie dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Zatem, dla celów podatkowych, posiadał Pan w ww. okresie miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii.
Reasumując, w okresie obejmującym przedmiotowy wniosek podlegał Pan w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w latach 2020-2022 miał Pan obowiązek opodatkować tylko dochody osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem ww. Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania. W związku z tym, że w stosunku do Pana nie znajdzie zastosowania przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (nieograniczony obowiązek podatkowy), dochody osiągnięte przez Pana w latach 2020-2022 z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Wielkiej Brytanii nie podlegają opodatkowaniu w Polsce. Zgodnie bowiem z art. 14 Konwencji polsko-brytyjskiej, pensje, płace i inne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii otrzymuje za pracę najemną, podlegają opodatkowaniu tylko w Wielkiej Brytanii.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Należy zastrzec, że interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku w kontekście zadanego pytania, natomiast nie rozstrzyga innych kwestii wynikających z opisu sprawy, które nie były przedmiotem pytania i własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej.
Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny załączonych dokumentów. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej :
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a ;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. O podatku od towarów i usług ;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej :
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA) :
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres : Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).
POTRZEBUJESZ POMOCY?