Interpretacja indywidualna z dnia 14 lipca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-1.4012.405.2023.1.IK

Odliczenie podatku naliczonego związanego z budową i utrzymaniem toalet publicznych oraz określenie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu świadczenia usługi udostępniania toalet.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 maja 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 22 maja 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy odliczenia podatku naliczonego związanego z budową i utrzymaniem toalet publicznych oraz określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu świadczenia usługi udostępniania toalet. Treść wniosku jest następująca:

Opis zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Gmina jest miastem na prawach powiatu . Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2015 r., poz. 1515 z późn. zm.). Gmina jest wraz ze swoimi jednostkami budżetowymi, w tym placówkami oświatowymi oraz zakładem budżetowym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina posiada odrębny od Urzędu Miasta NIP.

Do zadań własnych wynikających z art. 7 ust 1 pkt. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2023 r. poz. 40, z późn. zm.) należą sprawy dot. utrzymania porządku i czystości na terenie gminy.

Na terenie Gminy znajdują się dwie automatyczne toalety publiczne.

Dnia 1 lutego 2023 r. podjęto Uchwałę … „(…) …, a Zarządzeniem … (…) … wprowadzono opłaty za korzystanie z niej.

Automatyczne toalety wyposażone są we wrzutnik monet, przez co nie wymaga się obecności osoby pobierającej opłaty za udostępnienie toalety. Nie ma możliwości bezpłatnego skorzystania z toalety, która otwiera się automatycznie, po wrzuceniu monety o odpowiednim nominale.

Opłaty za korzystanie z toalet stanowią dochód Gminy. Wrzutnik monet nie ewidencjonuje daty sprzedaży. Automat opróżniany jest najpóźniej na koniec każdego miesiąca. Z czynności tej sporządzany jest protokół dokumentujący wartość środków pieniężnych znajdujących się we wrzutniku za dany okres i stanowi podstawę do wystawienia dokumentu podlegającego ujęciu w ewidencji sprzedaży za dany miesiąc i rozliczeniu podatku VAT należnego.

Pytania

1. Czy Gminie przysługuje prawo do odliczenia w pełnej wysokości podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z utrzymaniem toalet publicznych?

2. Czy Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia w pełnej wysokości podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z budową kolejnej trzeciej toalety publicznej, której użytkowanie będzie się odbywało na zasadach obowiązujących w gminie?

3. Czy Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia w pełnej wysokości podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z budową kolejnej trzeciej toalety publicznej w przypadku gdy zostanie ona przekazana w postaci aportu do spółki miejskiej tj. do Zakładu Gospodarki Komunalnej Sp. z o.o.?

4. Kiedy powstaje obowiązek podatkowy w zakresie podatku VAT należnego z tytułu świadczenia usług związanych z funkcjonowaniem toalet publicznych?

Państwa stanowisko

Ad. 1

Gminie przysługuje prawo do odliczenia w pełnej wysokości podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z utrzymaniem toalet publicznych.

Udostępnienie toalet publicznych za opłatą stanowi umowę wzajemną, gdzie obie strony zobowiązują się do wzajemnego świadczenia usług. Gmina zobowiązuje się do udostępnienia toalety, a druga strona do uiszczenia opłaty za tę usługę. Opłaty za korzystanie z toalet publicznych stanowią wynagrodzenie za świadczenie usług mieszczących się w zakresie wykonywanych zadań własnych Gminy. Odpłatne udostępnianie przez Gminę toalet publicznych stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, realizowane przez Gminę w ramach działalności gospodarczej, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według zasad obowiązujących dla tych czynności.

Przepisy ustawy oraz rozporządzeń wykonawczych do ustawy nie przewidują zwolnienia dla usług udostępniania toalet publicznych, w związku z czym usługi te stanowią czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Gmina ma możliwość jednoznacznego przypisania nabywanych towarów i usług w całości do działalności dotyczącej udostępniania toalet.

Ad. 2

Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia w pełnej wysokości podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z budową kolejnej trzeciej toalety publicznej, której użytkowanie będzie się odbywało na zasadach obowiązujących w gminie. Toaleta ta, użytkowana na takich samych zasadach jak już istniejące, będzie wykorzystywana do odpłatnego świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, realizowanego przez Gminę w ramach działalności gospodarczej, podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według zasad obowiązujących dla tych czynności. Gmina ma możliwość jednoznacznego przypisania nabywanych towarów i usług w całości do działalności dotyczącej udostępniania toalet.

Ad. 3

Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia w pełnej wysokości podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z budową kolejnej trzeciej toalety publicznej w przypadku gdy zostanie ona przekazana w postaci aportu do spółki miejskiej tj. do Zakładu Gospodarki Komunalnej. Czynność wniesienia aportu spełnia przesłanki uznania jej za dostawę towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel). Występuję tu odpłatność i otrzymanie udziałów spółki. Czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a więc i w tym przypadku Gmina będzie mogła odliczyć podatek naliczony od budowanej toalety publicznej. Gmina ma możliwość jednoznacznego przypisania nabywanych towarów i usług w całości do działalności dotyczącej udostępniania toalet.

Ad. 4

Wrzutnik monet nie ewidencjonuje daty sprzedaży. Automat wrzutowy opróżniany jest w ciągu miesiąca, najpóźniej w ostatnim dniu roboczym miesiąca. Z czynności tej sporządzany jest protokół dokumentujący wartość środków pieniężnych zawartych we wrzutniku za dany okres; środki wpłacane są do kasy Urzędu Miasta i stanowi to podstawę do ujęcia w ewidencji sprzedaży za dany miesiąc.

Zdaniem Gminy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą opróżnienia wrzutnika.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiliście Państwo we wniosku w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT. W myśl tego przepisu:

w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy,

kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a)nabycia towarów i usług,

b)dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym:

nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast w myśl art. 88 ust. 4 ustawy,

obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy,

podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT,

działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy,

nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 i ust. 2 pkt 2 lit. d ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2519 ze zm.), utrzymanie czystości i porządku w gminach należy do obowiązkowych zadań własnych gminy.

Gminy zapewniają czystość i porządek na swoim terenie i tworzą warunki niezbędne do ich utrzymania, a w szczególności zapewniają budowę, utrzymanie i eksploatację własnych lub wspólnych z innymi gminami szaletów publicznych.

Z opisu sprawy wynika, że na terenie Gminy znajdują się dwie automatyczne toalety publiczne. Toalety są płatne. Opłaty te stanowią dochód Gminy. Zaś z zadanego drugiego pytania wynika, że Gmina ma zamiar wybudować trzecią toaletę, która będzie użytkowana jak dwie poprzednie albo zostanie przekazana w postaci aportu do spółki miejskiej (pytanie 3).

Na gruncie niniejszej sprawy należy zatem wskazać, że utrzymanie czystości i porządku w Gminie należy do jej obowiązkowych zadań własnych, a opłaty za korzystanie z toalety publicznej stanowią dochód Gminy. Udostępnienie toalety publicznej za opłatą stanowi umowę wzajemną, gdzie dwie strony zobowiązują się do wzajemnego świadczenia. W przedmiotowej sytuacji jedna ze stron zobowiązała się do spełnienia pewnej usługi (udostępnienie toalety), a druga strona do uiszczenia zapłaty za tę usługę, która jest pobierana automatycznie.

Powyższego nie zmienia fakt, że przedmiotowa usługa nie jest skierowana do konkretnego odbiorcy, jak również to, że nie jest zawierana w formie pisemnej. W analizowanym przypadku mamy do czynienia z typową umową adhezyjną, czyli umową zawieraną przez samo przystąpienie bez negocjowania jej postanowień. Postanowienia takich umów są przygotowywane przez jedną ze stron – druga strona może jedynie przyjąć zaproponowane jej warunki lub odmówić zawarcia takiej umowy. Ze względu na swój charakter przedmiotowe umowy często zawierane są jedynie ustnie, występują w tzw. obrocie masowym; np. komunikacja autobusowa, korzystanie z publicznego aparatu telefonicznego.

Zatem opłaty za korzystanie z toalety publicznej będą stanowić wynagrodzenie za świadczenie usług mieszczących się w zakresie wykonywanych zadań własnych Gminy na podstawie umowy cywilnoprawnej.

Mając na uwadze opis sprawy oraz przywołane przepisy prawa należy stwierdzić, że odpłatne udostępnianie przez Gminę toalety publicznej będzie stanowić odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, realizowane przez Gminę w ramach działalności gospodarczej, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według zasad obowiązujących dla tych czynności. Ustawa jak i przepisy wykonawcze do niej nie przewidują zwolnień dla takich usług.

Wskazać również należy, że aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aporty pieniężne), rzeczy lub prawa (aporty rzeczowe) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe.

Wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) do spółki prawa handlowego lub cywilnego spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów, zawartej w art. 5 ust. 1 ustawy, a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, uznawane jest za sprzedaż, ponieważ dostawa ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu spełnia przymiot odpłatności, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów a otrzymanym wynagrodzeniem w formie wyrażonych pieniężnie udziałów), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

W sytuacji zatem, gdy przedmiotem aportu są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z odpłatną dostawą towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem zarówno wykorzystywanie toalet bezpośrednio przez Gminę do świadczenia usług dla ludności i przekazanie toalet w postaci aportu do spółki z ograniczona odpowiedzialnością stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak wynika z opisu sprawy jesteście Państwo czynnym podatnikiem podatku VAT. Toaleta publiczna, na co wskazano powyżej, służy Państwo niezależnie od tego czy jest wykorzystywana przez Państwa do świadczenia usług dla ludności czy też będzie przekazana w postaci aportu do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, do czynności podlegających opodatkowaniu.

W konsekwencji, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, przysługuje Państwu prawo do odliczenia w pełnej wysokości podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z utrzymaniem toalet publicznych

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest prawidłowe.

Przysługiwało będzie Państwo również prawo do odliczenia w pełnej wysokości podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z wybudowaniem toalety trzeciej w sytuacji gdy ich użytkowanie będzie się odbywało na zasadach obowiązujących w Gminie (czyli toaleta będzie udostępniana ludności za odpłatnością).

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 jest prawidłowe.

Będziecie Państwo również uprawnieni do odliczenia w pełnej wysokości podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z wybudowaniem toalety trzeciej w sytuacji gdy zostanie ona przekazana w postaci aportu do spółki z o.o., pod warunkiem, że nie zaistnieją pozostałe ograniczenia wynikające z art. 88 ustawy.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3 jest prawidłowe.

Ponadto, Państwa wątpliwości dotyczą momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT z tytułu świadczenia usług związanych z funkcjonowaniem toalet publicznych.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy,

obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f.

Dla celów powstania obowiązku podatkowego wykonanie usługi następuje z chwilą jej faktycznego dokonania, z wyjątkiem przypadków, w których przepisy ustawy określają wprost ten moment.

Obowiązek podatkowy rodzi również otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem usługi.

Stosownie do art. 19a ust. 8 ww. ustaw,

jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z wyjątkiem:

1)dostaw towarów, w stosunku do których obowiązek podatkowy powstaje w sposób, o którym mowa w ust. 1b;

2)dostaw towarów i świadczenia usług, w stosunku do których obowiązek podatkowy powstaje w sposób, o którym mowa w ust. 5 pkt 4.

Powyższy przepis art. 19a ust. 1 formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres. Jednakże, w sytuacji, gdy przed wykonaniem usługi podatnik otrzyma całość lub część zapłaty, obowiązek podatkowy powstanie z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Dlatego też moment powstania obowiązku podatkowego wymaga od wykonawcy danej usługi prawidłowego określenia momentu jej wykonania.

Ustawa nie definiuje tego momentu, ani w żaden sposób nie precyzuje jakimi kryteriami należy posługiwać się dla jego określenia. Wskazać należy, że o faktycznym wykonaniu usługi decyduje jej charakter.

W przedmiotowej sprawie automatyczne toalety wyposażone są we wrzutnik monet, przez co nie wymagają obecności osoby pobierającej opłaty za udostępnienie toalety. Szalet otwiera się automatycznie, po wrzuceniu monety o odpowiednim nominale.

Wrzutnik monet nie ewidencjonuje daty sprzedaży. Automat wrzutowy opróżniany jest najpóźniej na koniec każdego miesiąca. Z czynności tej sporządzany jest protokół dokumentujący wartość środków pieniężnych zawartych we wrzutniku za dany okres, który z kolei stanowi podstawę do ujęcia w ewidencji sprzedaży za dany miesiąc.

Zatem, udostępnienie toalety po wrzuceniu monety o odpowiednim nominale jest sprzedażą usługi (sprzedażą prawa skorzystania z toalety).

Tym samym, obowiązek podatkowy dla przedmiotowych usług dokonywanych za pośrednictwem wrzutomatu powstaje z chwilą wykonania usługi - art. 19a ust. 1 ustawy. Ponieważ określenie dnia, w którym powstał obowiązek podatkowy, jest istotne dla ustalenia okresu rozliczeniowego, w którym dana czynność ma być rozliczona w przypadku automatów, które nie ewidencjonują dnia sprzedaży, wystarczające powinno być, jeśli pieniądze będą wyjmowane z automatu w ostatnim dniu miesiąca i do tego dnia zostanie przyporządkowana cała sprzedaż z automatu, jaka miała miejsce w trakcie całego miesiąca. Ewentualnie kilka razy w danym miesiącu, jeśli taka sytuacja jest konieczna.

Zatem, w przypadku udostępniania toalet publicznych za odpłatnością pobieraną przez wrzutomat, który nie ewidencjonuje dnia sprzedaży, wystarczające jest, jeśli pieniądze są wyjmowane z automatu (wrzutomatu) w ostatnim dniu miesiąca i do tego dnia jest przyporządkowana cała sprzedaż, jaka miała miejsce w trakcie całego miesiąca.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 4, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą opróżnienia wrzutnika, jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

­ zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,

­ zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

W związku z powyższym nie rozstrzygaliśmy kwestii ewentualnego zwolnienia od podatku aportu do spółki z o.o.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pełna weryfikacja przedstawionych we wniosku okoliczności możliwa jest jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, prowadzonego przez uprawnione do tego organy, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej. Postępowanie w sprawie dotyczącej wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. Wydając bowiem interpretację indywidualną Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje, jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

-

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.