Postanowienie SN z dnia 17 marca 2023 r., sygn. II CSKP 1371/22

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Ewa Stefańska (przewodniczący)
‎SSN Mariusz Załucki (sprawozdawca)
‎SSN Kamil Zaradkiewicz

w sprawie z powództwa A. B.
‎przeciwko Gminie Słubice
‎o zapłatę,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym 17 marca 2023 r.
‎w Izbie Cywilnej w Warszawie,
‎skargi kasacyjnej Gminy Słubice
‎od wyroku Sądu Apelacyjnego w Szczecinie
‎z 8 grudnia 2020 r., sygn. akt I ACa 687/19,

1. przedstawia do rozstrzygnięcia składowi powiększonemu Sądu Najwyższego następujące zagadnienie prawne budzące poważne wątpliwości: " jaki skutek procesowy wywołuje żądanie wyłączenia sędziego od rozpoznania sprawy oparte na okolicznościach powołania tego sędziego, w szczególności czy uwzględnienie takiego żądania i następnie ustalenie składu sądu bez tego sędziego prowadzi do sprzeczności składu sądu orzekającego z przepisami prawa";

2. odracza rozpoznanie sprawy.

UZASADNIENIE

Pozwana Gmina Słubice wywiodła skargę kasacyjną od wyroku Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z 7 grudnia 2020 r. w sprawie o zapłatę. Wyznaczony do składu Sądu Najwyższego do rozpoznania tej skargi zarządzeniem z 7 kwietnia 2022 r. Prezes Sądu Najwyższego kierującej pracami Izby Cywilnej SSN Jacek Widło zażądał 19 maja 2022 r. wyłączenia go od orzekania w sprawie. Jako podstawę wskazał art. 51 k.p.c., oraz odpowiednio stosowane art. 48-49 k.p.c., oraz ewentualnie art. 44[1] § 1 k.p.c.

W uzasadnieniu wskazał, iż żądanie złożono z uwagi na treść wyroku Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu z 8 listopada 2021, (Dolińska-Ficek, Ozimek), z którego – w ocenie tego sędziego wynika – że orzeczenie wydane przez sąd, w skład którego uczestniczy sędzia powołany na urząd sędziego na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa ukształtowanej w trybie określonym przepisami ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz niektórych innych ustaw, narusza standard z art. 6 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (sądu ustanowionego ustawą). Powoduje to - w jego ocenie - poważne ryzyko traktowania orzeczenia wydanego w takiej sytuacji jak w warunkach nieważności postępowania. Wskazał on w związku z tym, iż żądanie jest uzasadnione dobrem wymiaru sprawiedliwości, interesem stron i ich prawem do rzetelnego procesu oraz dobrem państwa.