Interpretacja indywidualna z dnia 4 lipca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.207.2023.2.MF

Dotyczy ustalenia, czy Spółka ma prawo skorzystać z tzw. ulgi sponsoringowej przewidzianej w art. 18ee ustawy o CIT oraz odliczyć od podstawy opodatkowania kwotę stanowiącą 50% wartości faktur wystawionych przez Sponsorowanego w związku z realizacją umów barterowych zawieranych ze Sponsorowanym.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej 

11 kwietnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z dnia 5 kwietnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka ma prawo skorzystać z tzw. ulgi sponsoringowej przewidzianej w art. 18ee ustawy o CIT oraz odliczyć od podstawy opodatkowania kwotę stanowiącą 50% wartości faktur wystawionych przez Sponsorowanego w związku z realizacją umów barterowych zawieranych ze Sponsorowanym.

Uzupełnili go Państwo, w odpowiedzi na wezwanie pismem z 12 czerwca 2023 r., (data wpływu 19 czerwca 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca, dalej również jako Spółka, jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Wnioskodawca zajmuje się działalnością (…). Podstawowa działalność Spółki wg Polskiej Klasyfikacji Działalności, została sklasyfikowana pod symbolem: 47.11.Z - sprzedaż detaliczna prowadzona w niewyspecjalizowanych sklepach z przewagą żywności, napojów i wyrobów tytoniowych. Spółka uzyskuje przychody zaliczane do tzw. innych źródeł przychodów. W związku z prowadzoną działalnością Spółka zawiera ze Sponsorowanym umowy na podstawie których ponosi koszty na działalność kulturalną.

Przykładowe dwa rodzaje umów, zawierane przez Wnioskodawcę ze Sponsorowanym to:

- umowa A (zawarta w 2021 r.),

- umowa B (zawarta w 2022 r.).

Sponsorowany jest instytucją kultury wpisaną do rejestru prowadzonego na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Pytanie Wnioskodawcy odnosi się do umów barterowych zawieranych przez Spółkę ze Sponsorowanym, na podstawie których Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz Sponsorowanego lub dostarcza rzeczy, w zamian za co Sponsorowany świadczy usługi reklamowe.

Przykładowo Wnioskodawca wskazuje, że:

1. Zgodnie z umową A, Sponsorowany zobowiązał się do wsparcia promocyjnego Spółki m.in. w formie:

 a) wyświetlania logo Spółki na monitorach systemu (…) na planszy sponsorskiej, nie rzadziej niż 3 razy w przeciągu 60 min., na każdym z ekranów, w kategorii: „Partnerzy wspierający” przez okres 8 kolejnych miesięcy w okresie obowiązywania umowy w przestrzeni budynku Sponsorowanego w strefie ogólnodostępnej;

 b) wyświetlania logo Spółki w czasie trwania umowy na stronie internetowej Sponsorowanego wraz z linkiem do strony internetowej Spółki.

Z kolei Spółka zobowiązała się do wsparcia informacyjno-promocyjnego Sponsorowanego i organizowanych przez niego wydarzeń kulturalnych poprzez: udostępnienie trzech witryn w sklepie Wnioskodawcy na których Sponsorowany umieści reklamę outdoorową typu naklejki witrynowej.

Zgodnie z ustaleniami stron, wartość świadczeń każdej ze stron określono na X zł brutto, z podziałem na wartości miesięczne tych świadczeń. Z umowy A wynika że w ocenie stron świadczenia ze strony Wnioskodawcy i Sponsorowanego są wobec siebie ekwiwalentne. Zgodnie z postanowieniami, strony będą wystawiać wzajemnie faktury z tytułu realizacji świadczeń, na koniec każdego miesiąca trwania umowy. Strony zgodnie postanowiły, że rozliczenie faktur nastąpi w drodze wzajemnej kompensaty należności.

2. Na podstawie Umowy B, Sponsorowany zobowiązał się do:

a) wyświetlania logo Wnioskodawcy na monitorach systemu (…) na planszy sponsorskiej;

b) umieszczania informacji o Sponsorze w garderobach Sponsorowanego przeznaczonych dla artystów.

W zamian za realizację przez Sponsorowanego powyższych świadczeń, Spółka przekazała Sponsorowanemu produkty spożywcze i akcesoria około spożywcze takie jak serwetki, artykuły, jednorazowego użytku itp. o wartości łącznej brutto Y zł (wartość ustalona na podstawie cen sprzedaży tych produktów przez Wnioskodawcę). Przekazane produkty zostały wyszczególnione na fakturach wystawionych przez Wnioskodawcę.

Wartości wzajemnych świadczeń Stron realizowanych w ramach niniejszej umowy Strony określiły na łączną kwotę Y zł z podziałem na wartości kwartalne. Z umowy wynika, że w ocenie stron świadczenia są wobec siebie ekwiwalentne.

Rozliczenia zostały dokonane w drodze kompensaty wzajemnych zobowiązań stron na podstawie faktur wystawionych przez Sponsorowanego w terminach wskazanych w umowie, oraz pojedynczych faktur wystawianych przez Wnioskodawcę.

W związku z zawartymi umowami, Spółka ponosi wydatki związane z realizacją usług przez Sponsorowanego, a wynikających z tychże umów.

Spółka zaznacza, że wartość świadczeń zawieranych przez nią umów barterowych ze Sponsorowanym są ekwiwalentne (wartość świadczeń/towarów dostarczanych przez Wnioskodawcę, jest równa wartości działań promocyjnych/reklamowych świadczonych przez Sponsorowanego).

Wnioskodawca ponoszone wydatki związane z realizacją umów zalicza do kosztów uzyskania przychodów.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 12 czerwca 2023 r., wskazali Państwo, że:

1.W odniesieniu do umów sponsoringowych zawartych ze Sponsorowanym - zakres tych umów obejmować będzie realizację na rzecz Wnioskodawcy wyłącznie usług promocyjnych/reklamowych, o których mowa we wniosku.

2.W związku z zawarciem umów sponsoringowych świadczona jest na rzecz Wnioskodawcy usługa promocyjna/reklamowa, przejawiająca się dotarciem do większej grupy potencjalnych klientów i zaznajomieniem ich z ofertą Wnioskodawcy. Zakupione usługi mają spowodować, aby logo firmy/marki trwale zadomowiło się w pamięci odbiorców i było łatwe do zidentyfikowania.

3.Wydatki z tytułu umów sponsoringowych będą pozostawać w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

4.Wydatki z tytułu umów sponsoringowych będą pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i będą ponoszone w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania lub zabezpieczenia źródła naszego przychodu. Na powyższe wpływa fakt, iż świadczone są na rzecz Wnioskodawcy usługi promocyjne/reklamowe, przejawiające się w dotarciu z marką/ofertą Wnioskodawcy do większej liczby potencjalnych klientów.

5.Świadczone usługi promocyjne/reklamowe pozwalają na dotarcie i zwiększenie liczby potencjalnych klientów.

6.Ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki z tytułu umów sponsoringowych nie zostaną w jakikolwiek sposób zwrócone Wnioskodawcy.

7.Wydatki z tytułu umów sponsoringowych nie zostaną odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

8.Kwota odliczenia w roku podatkowym nie przekroczy kwoty dochodu uzyskanego przez Wnioskodawcę z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Pytanie

Czy Spółka ma prawo skorzystać z tzw. ulgi sponsoringowej przewidzianej w art. 18ee ustawy o CIT oraz odliczyć od podstawy opodatkowania kwotę stanowiącą 50% wartości faktur wystawionych przez Sponsorowanego w związku z realizacją umów barterowych zawieranych ze Sponsorowanym?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy ma ona prawo skorzystać z tzw. ulgi sponsoringowej przewidzianej w art. 18ee ustawy o CIT w wysokości 50% wartości faktur wystawionych przez Sponsorowanego w związku z realizacją umów barterowych zawieranych ze Sponsorowanym.

Art. 18ee ustawy o CIT, stanowi, że podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych może odliczyć od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, kwotę stanowiącą 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na działalność:

1) sportową,

2) kulturalną w rozumieniu ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej,

3) wspierającą szkolnictwo wyższe i naukę

- przy czym kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 194 z późn. zm.; dalej jako ustawa o OiPDK) działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

W myśl art. 18ee ust. 4 ustawy o CIT, za koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność kulturalną uznaje się koszty poniesione na finansowanie:

 1) instytucji kultury wpisanych do rejestru prowadzonego na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej;

 2) działalności kulturalnej realizowanej przez uczelnie artystyczne i publiczne szkoły artystyczne.

Zgodnie z art. 14 ust. 3 ustawy o OiPDK instytucja kultury z urzędu podlega wpisowi do rejestru.

Natomiast art. 14 ust. 4 ustawy o OiPDK stanowi, że minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia i udostępniania rejestru instytucji kultury, w tym zakres danych zamieszczanych w rejestrze, tryb dokonywania wpisów, zmian i wykreśleń wpisów oraz wzór księgi rejestrowej, mając na uwadze zapewnienie bezpieczeństwa danych zamieszczanych w rejestrze i bezpieczeństwa czynności prawnych dokonywanych przez te instytucje.

Rozporządzeniem o którym mowa w art. 14 ust. 4 ustawy o OiPDK jest m.in. rozporządzenie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 26 stycznia 2012 r. w sprawie sposobu prowadzenia i udostępniania rejestru instytucji kultury.

Wnioskodawca podkreśla, że tak jak wskazał w stanie faktycznym, Sponsorowany jest instytucją kultury wpisaną do rejestru prowadzonego na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy o OiPDK.

Koszty poniesione na działalność kulturalną podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym (tak art. 18ee ust. 8 ustawy o CIT).

Należy podkreślić, że ww. przepis nie odnosi się do sytuacji w której sponsorujący przekazywałby wyłącznie pieniądze, dlatego też Wnioskodawca uważa, że tzw. ulga sponsoringowa znajdzie również zastosowanie w przypadku przekazania rzeczy, jak również w przypadku świadczenia usług.

Spółka uważa, że ma prawo skorzystać z tzw. ulgi sponsoringowej, ponieważ osiąga przychody inne niż z zysków kapitałowych, a także ponosi koszty na działalność kulturalną tj. finansuje instytucje kultury wpisaną do rejestru prowadzonego na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy o OiPDK.

W ocenie Wnioskodawcy ma ona prawo odliczyć od podstawy opodatkowania, kwotę stanowiącą 50% wartości faktur, wystawionych przez Sponsorowanego, ponieważ wartość świadczenia Wnioskodawcy realizowanego na rzecz Sponsorowanego oraz wartość rzeczy przekazanych przez Wnioskodawcę Sponsorowanemu odpowiada wartości wystawionych faktur przez Sponsorowanego.

Należy podkreślić, że w sytuacji w której nie zostałyby zawarte umowy barterowe (umowa A i umowa B) a oddzielne cztery umowy, wówczas Wnioskodawca przekazując pieniądze miałby prawo do odliczenia 50% wartości faktury wystawionej przez Wnioskodawcę.

W uzasadnieniu do ustawy wprowadzającej tzw. ulgę sponsoringową wyjaśniono, że

„W przypadku ulgi na działalność kulturalną odliczeniu będą podlegały koszty poniesione na działalność kulturalną w rozumieniu ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Działalność kulturalna w rozumieniu tej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

Odliczeniu będą podlegały koszty poniesione na rzecz instytucji kultury, wpisanych do rejestru instytucji kultury prowadzonego na podstawie przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, a także na finansowanie działalności kulturalnej realizowanej przez uczelnie artystyczne i publiczne szkoły artystyczne.”

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy ma on prawo skorzystać z tzw. ulgi sponsoringowej przewidzianej w art. 18ee ustawy o CIT w wysokości 50% wartości faktur wystawionych przez Sponsorowanego w związku z realizacją umów barterowych zawieranych ze Sponsorowanym.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT,

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, musi spełnić następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W tym miejscu należy podkreślić, że koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym przepisie art. 15 ust. 1 ww. ustawy oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Zauważyć należy, iż przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”.

Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Należy jednak mieć na uwadze zamknięty katalog wydatków, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, pomimo, że pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością i zostały przez niego poniesione w celu uzyskania przychodu.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów zalicza się między innymi koszty reklamy. Wydatki poniesione na reklamę, jako niewymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, w pełnej wysokości mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem, że wydatki te spełniają kryteria określone w art. 15 ust. 1 tej ustawy.

Pod pojęciem reklamy należy rozumieć działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Można, wobec tego wyróżnić reklamę towaru, usługi, a także reklamę firmy (przedsiębiorstwa).

Wśród działań podejmowanych przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, mających na celu kształtowanie popytu na oferowane przez nie towary, usługi bądź markę można wyróżnić sponsoring.

Jest on definiowany jako „finansowanie czegoś, często w zamian za reklamowanie własnej działalności” (Słownik wyrazów obcych PWN – wersja internetowa). Sponsorowanie może wiązać się z otrzymywaniem świadczeń wzajemnych od podmiotu sponsorowanego, bądź też mieć charakter jednostronny.

Skutki podatkowe sponsoringu są uzależnione od treści tego stosunku prawnego. W tym miejscu należy zaznaczyć, że umowy sponsoringu należą do kategorii umów nienazwanych – żadne przepisy nie zawierają bowiem ich definicji. Możliwość ich zawarcia wynikać będzie z reguły ogólnej zawartej w art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 1360 ze zm.), który zakłada swobodę umów w obrocie gospodarczym.

Sponsoring jest jedną z form promocji, polegającą na skojarzeniu pozytywnego obrazu sponsorowanego ze sponsorem, którego znak towarzyszy imprezom lub działaniom sponsorowanej osoby lub instytucji. Sponsoring uznawany jest za formę reklamy, której przedmiotem jest firma i jej produkty. Sponsorowanie ma także kształtować pozytywny wizerunek firmy i popularyzować jej nazwę na rynku. Zwiększenie popularności firmy może mieć wpływ na wzrost uzyskiwanych przez nią przychodów.

Umowa sponsoringu może przybrać formę tzw. sponsoringu właściwego (wzajemność świadczeń) lub sponsoringu niewłaściwego (który swoim charakterem zbliżony jest do darowizny, gdyż zawiera się w jednostronnym zobowiązaniu się sponsora do finansowania sponsorowanego).

Gdy umowa zawarta między stronami przewiduje, że w zamian za przekazanie określonych środków pieniężnych, wartości rzeczowych lub świadczeń, sponsor otrzyma od podmiotu sponsorowanego ekwiwalentne świadczenie wzajemne o charakterze reklamowym, można mówić o tzw. sponsoringu właściwym. Stanowi on w istocie odpłatne nabycie usług reklamowych. Koszty sponsoringu właściwego stanowią wówczas w całości koszty uzyskania przychodów sponsora.

W przypadku, gdy sponsor nie otrzymuje żadnego świadczenia wzajemnego od podmiotu sponsorowanego, poniesione przez niego wydatki mają charakter darowizny (tzw. sponsoring niewłaściwy). Wówczas należy mieć na względzie postanowienia art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT, zgodnie z którym,

nie uważa się za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju, z wyjątkiem wpłat na rzecz Polskiej Organizacji Turystycznej, z tym że kosztem uzyskania przychodów są koszty wytworzenia lub cena nabycia produktów spożywczych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od towarów i usług, przekazanych na rzecz organizacji pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, z przeznaczeniem wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje.

Oznacza to w praktyce, że do kosztów mogą być zaliczone jedynie wydatki stanowiące ekwiwalent za uzyskany towar czy usługę.

W związku z tym, że w przepisach brak jest regulacji odnoszących się do umowy sponsoringu koniecznym jest, aby strony sformułowały w umowie w sposób szczegółowy wzajemne prawa i obowiązki. Przede wszystkim przedmiotowa umowa musi być umową o świadczenie wzajemne tego typu, że sponsor zobowiąże się do finansowego lub rzeczowego wsparcia sponsorowanego, a sponsorowany zobowiąże się do podjęcia działań popularyzujących przedsiębiorcę (np. reklamowania nazwy sponsora, logo czy prowadzonej przez niego działalności).

W szczególności istotne jest, aby w sposób jak najbardziej precyzyjny zostały określone wzajemne świadczenia stron oraz jeżeli jest to możliwe, wartość tych świadczeń. Należy bowiem zaznaczyć, że w przypadku tego typu umów występuje zasada ekwiwalentności świadczeń w odniesieniu do kosztów podatkowych.

W konsekwencji, tylko takie ukształtowanie w umowie obowiązków sponsorowanego daje podatnikowi korzyści, które pozwalają stwierdzić związek przyczynowo-skutkowy z przychodem, a tym samym możliwość zaliczenia wydatku poniesionego na sponsoring do kosztów uzyskania przychodów w myśl ww. art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 18ee ustawy o CIT,

 1. Podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych może odliczyć od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, kwotę stanowiącą 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na działalność:

1) sportową,

2) kulturalną w rozumieniu ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej,

3) wspierającą szkolnictwo wyższe i naukę

- przy czym kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

 4. Za koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność kulturalną uznaje się koszty poniesione na finansowanie:

 1) instytucji kultury wpisanych do rejestru prowadzonego na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej;

 2) działalności kulturalnej realizowanej przez uczelnie artystyczne i publiczne szkoły artystyczne.

 8. Koszty, o których mowa w ust. 1, podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

 9. Odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty, o których mowa w ust. 1.

10. Podatnik korzystający z odliczenia składa w terminie złożenia zeznania, w którym dokonuje tego odliczenia, informację, według ustalonego wzoru, zawierającą wykaz poniesionych kosztów podlegających odliczeniu.

11. W przypadku skorzystania z odliczenia kosztów, o których mowa w ust. 1, przepisu art. 16 ust. 1 pkt 48 nie stosuje się.

Wprowadzenie ulgi dla podatników wspierających działalność kulturalną jest propozycją nowej zachęty podatkowej, mającej na celu wsparcie określonych dziedzin życia społeczno-gospodarczego. Wsparcie dedykowane jest podmiotom prowadzącym działalność sportową, kulturalną oraz wspierającą szkolnictwo wyższe i naukę.

Ulga sponsoringowa określona w art. 18ee ustawy o CIT stanowi zachętę podatkową dla przedsiębiorców, którzy wspierają działalność sportową, kulturalną, szkolnictwo wyższe i naukę. Ulga polega na odliczeniu od podstawy obliczenia podatku 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na ww. działalność. Podatnik, który ponosi wydatki na wymienione cele, oprócz zaliczenia ich do kosztów podatkowych może dodatkowo odliczyć 50% tych kosztów od podstawy opodatkowania.

Ulga w podatku dochodowym przyczyni się do tego, że sponsorowanie określonych działalności stanie się bardziej atrakcyjne (przedsiębiorcy będą bardziej zainteresowani np. współpracą z instytucjami kultury, klubami sportowymi czy uczelniami), co pozwoli też pozyskać tym podmiotom (np. instytucjom kultury) dodatkowe środki na prowadzoną działalność.

Odliczeniu podlegają koszty, które nie zostały podatnikowi zwrócone w jakikolwiek sposób lub odliczone od dochodu. Ulga będzie odliczana w zeznaniu rocznym.

W przypadku ulgi na działalność kulturalną zgodnie z art. 18ee ust. 4 ustawy o CIT odliczeniu będą podlegały koszty poniesione na finansowanie:

 1) instytucji kultury wpisanych do rejestru prowadzonego na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy z 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz.U. z 2020 r. poz. 194 ze zm.);

 2) działalności kulturalnej realizowanej przez uczelnie artystyczne i publiczne szkoły artystyczne.

Prawo do ulgi przysługuje w odniesieniu do kosztów spełniających definicję kosztów uzyskania przychodów w świetle ustawy o CIT. Ulga, o której mowa w art. 18ee ust. 1 pkt 4 ustawy CIT przysługuje, jeżeli wydatki poniesione przez przedsiębiorcę na finansowanie instytucji kultury wpisanej do rejestru prowadzonego na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, mają charakter wzajemny, tj. instytucja umieszcza logo lub informację o przedsiębiorcy w ogólnie dostępnych materiałach.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika m.in., że w związku z prowadzoną działalnością Spółka zawiera ze Sponsorowanym umowy na podstawie których ponosi koszty na działalność kulturalną. Sponsorowany jest instytucją kultury wpisaną do rejestru prowadzonego na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Spółka na podstawie umów barterowych świadczy usługi na rzecz Sponsorowanego lub dostarcza rzeczy, w zamian za co Sponsorowany świadczy usługi reklamowe. Rozliczenia zostały dokonane w drodze kompensaty wzajemnych zobowiązań stron na podstawie faktur wystawionych przez Sponsorowanego w terminach wskazanych w umowie, oraz pojedynczych faktur wystawianych przez Wnioskodawcę. W związku z zawartymi umowami, Spółka ponosi wydatki związane z realizacją usług przez Sponsorowanego, a wynikających z tychże umów. Spółka zaznacza, że wartość świadczeń zawieranych przez nią umów barterowych ze Sponsorowanym są ekwiwalentne (wartość świadczeń/towarów dostarczanych przez Wnioskodawcę, jest równa wartości działań promocyjnych /reklamowych świadczonych przez Sponsorowanego). Wnioskodawca ponoszone wydatki związane z realizacją umów zalicza do kosztów uzyskania przychodów. Ponadto w odniesieniu do umów sponsoringowych zawartych ze Sponsorowanym - zakres tych umów obejmować będzie realizację na rzecz Wnioskodawcy wyłącznie usług promocyjnych/reklamowych, o których mowa we wniosku. W związku z zawarciem umów sponsoringowych świadczona jest na rzecz Wnioskodawcy usługa promocyjna/reklamowa, przejawiająca się dotarciem do większej grupy potencjalnych klientów i zaznajomieniem ich z ofertą Wnioskodawcy. Zakupione usługi mają spowodować aby logo firmy/marki Wnioskodawcy trwale zadomowiło się w pamięci odbiorców i było łatwe do zidentyfikowania. Wydatki z tytułu umów sponsoringowych będą pozostawać w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

Wydatki z tytułu umów sponsoringowych będą pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i będą ponoszone w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania lub zabezpieczenia źródła naszego przychodu. Na powyższe wpływa fakt, iż świadczone są na rzecz Wnioskodawcy usługi promocyjne/reklamowe, przejawiające się w dotarciu z marką/ofertą Wnioskodawcy do większej liczby potencjalnych klientów. Świadczone usługi promocyjne/reklamowe pozwalają na dotarcie i zwiększenie liczby potencjalnych klientów. Ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki z tytułu umów sponsoringowych nie zostaną w jakikolwiek sposób zwrócone Wnioskodawcy. Wydatki z tytułu umów sponsoringowych nie zostaną odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym. Kwota odliczenia w roku podatkowym nie przekroczy kwoty dochodu uzyskanego przez Wnioskodawcę z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest kwestia ustalenia, czy Spółka ma prawo skorzystać z tzw. ulgi sponsoringowej przewidzianej w art. 18ee ustawy o CIT oraz odliczyć od podstawy opodatkowania kwotę stanowiącą 50% wartości faktur wystawionych przez Sponsorowanego w związku z realizacją umów barterowych zawieranych ze Sponsorowanym.

Odnosząc powyższe przepisy na grunt analizowanej sprawy stwierdzić należy, że wydatki poniesione przez Spółkę na podstawie zawartych umów barterowych, zgodnie z którymi wartość świadczeń/towarów dostarczanych przez Wnioskodawcę, jest równa wartości działań promocyjnych /reklamowych świadczonych przez Sponsorowanego, będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów. Spółka bowiem spełnia wszystkie przesłanki określone w art. 15 ustawy o CIT.

Niewątpliwie wydatki poniesione przez Spółkę będą mieć przełożenie na osiągnięcie przychodów Spółki - jako wydatki na cele reklamowe, promocyjne. Jak wynika z opisu sprawy w związku z zawarciem umów sponsoringowych świadczona jest na rzecz Wnioskodawcy usługa promocyjna/reklamowa, przejawiająca się dotarciem do większej grupy potencjalnych klientów i zaznajomieniem ich z ofertą Wnioskodawcy. Zakupione usługi mają spowodować aby logo firmy/marki Wnioskodawcy trwale zadomowiło się w pamięci odbiorców i było łatwe do zidentyfikowania.

Podkreślenia wymaga, że wydatki opisane we wniosku stanowią świadczenie wzajemne, zatem w odniesieniu do poniesionych przez Spółkę wydatków, nie będzie mieć zastosowania wyłączenie, o którym mowa w cyt. art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy CIT.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że w związku z prowadzoną działalnością Spółka zawiera ze Sponsorowanym umowy na podstawie których ponosi koszty na działalność kulturalną. Sponsorowany jest instytucją kultury w rozumieniu ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Wydatki z tytułu umów sponsoringowych:

- zaliczane są przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów związanych z bieżącą działalnością Spółki (tj. przychodów innych niż z zysków kapitałowych);

- wysokość tych wydatków nie przekroczy u Wnioskodawcy kwoty dochodu ze źródła przychodów innych niż kapitałowe;

- nie są i nie będą zwrócone Spółce w jakiejkolwiek formie, jak również nie zostaną odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

W konsekwencji wydatki poniesione przez Spółkę na podstawie zawartych umów barterowych ze Sponsorowanym – instytucją kultury, zgodnie z którymi Spółka świadczy usługi na rzecz Sponsorowanego lub dostarcza rzeczy, w zamian za co Sponsorowany świadczy usługi reklamowe, które będą zaliczane przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów, będą mogły korzystać z ulgi, o której mowa w art. 18ee ustawy o CIT.

Tym samym należy zgodzić się z Państwem, że macie prawo odliczyć od podstawy opodatkowania, kwotę stanowiącą 50% wartości faktur, wystawionych przez Sponsorowanego, ponieważ wartość świadczenia Wnioskodawcy realizowanego na rzecz Sponsorowanego oraz wartość rzeczy przekazanych przez Wnioskodawcę Sponsorowanemu odpowiada wartości wystawionych faktur przez Sponsorowanego.

W konsekwencji stanowisko Spółki w zakresie zadanego pytania należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy Ordynacja podatkowa. Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i/lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako: „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).