Interpretacja indywidualna z dnia 4 lipca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDWPT.4011.16.2023.2.IL

Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego wpodatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 kwietnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 5 czerwca 2023 r. (wpływ 7 czerwca 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

…Spółka Akcyjna z siedzibą w …(dalej: Podatnik lub Spółka) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych.

Spółka posiada Radę Nadzorczą powołaną do kontrolowania Spółki zgodnie z zapisami prawa handlowego. Członkowie Rady Nadzorczej zostali powołani do Rady przez Zgromadzenie Akcjonariuszy. Członków RN nie łączy ze Spółką stosunek pracy ani żadna umowa cywilnoprawna.

Zgodnie z zapisami Statutu Spółki:

-członkowie Rady Nadzorczej (dalej: RN) wykonują swoje obowiązki osobiście;

-udział w posiedzeniu RN jest obowiązkiem członka RN a jego nieobecność na posiedzeniu musi być usprawiedliwiona;

-Członkowie RN otrzymują wynagrodzenie za pełnienie funkcji w RN;

-Spółka pokrywa koszty poniesione w związku z wykonywaniem przez Członków Rady Nadzorczej powierzonych im funkcji, a w szczególności koszty przejazdu na posiedzenie Rady, koszty wykonywania samodzielnego nadzoru, koszty zakwaterowania i wyżywienia.

Członkowie RN odbywają swoje posiedzenia albo w siedzibie Spółki albo poza jej siedzibą  w Oddziale. Na posiedzenia RN członkowie dojeżdżają z miejscowości zamieszkania różnymi środkami transportu: prywatnymi samochodami osobowymi, pociągami, autobusami.

Spółka zwraca członkom RN poniesione koszty podróży na posiedzenia RN na podstawie przedstawionych dowodów ich poniesienia, w tym w szczególności biletów za przejazd pociągiem lub według rozliczenia ilości przejechanych kilometrów i stawki za jeden kilometr przejazdu samochodem osobowym niebędącym własnością Spółki.

Spółka rozlicza zwrot kosztów dojazdu na posiedzenia RN analogicznie jak wynagrodzenie wypłacane członkom RN z tytułu pełnionych przez nich funkcji w RN. Zwracając członkom RN koszty dojazdu na posiedzenia RN Spółka nalicza podatek dochodowy od osób fizycznych (dalej: Podatek) od wypłacanych kwot i podatek ten potrąca z wypłacanych kwot jako płatnik tego podatku.

Jednocześnie zwrot kosztów przejazdu na posiedzenia RN nie stanowi w Spółce kosztu uzyskania przychodu jako wydatek nie mający związku z uzyskaniem przez Spółkę przychodu podatkowego oraz jako wyłączony z możliwości zaliczenia do kosztu uzyskania przychodu na podstawie art. 16 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W uzupełnieniu wniosku podali Państwo, że:

Członkowie RN mają nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w świetle art. 3 ust. 1 Ustawy. Podróż na posiedzenia RN zarówno odbywające się w siedzibie Spółki, jak i w Oddziale Spółki nie jest podróżą w miejscu zamieszkania członka RN, nie jest jazdą lokalną. Za odbycie „podróży” członkowie RN otrzymują zwrot kosztów do wysokości określonej w Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługującej pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (dalej: Rozporządzenie). Zwrot kosztów nie następuje na innej podstawie niż powyżej wskazana i w innych wysokościach niż wynikających z Rozporządzenia. Członkowie RN nie zaliczają kosztów przejazdu do swoich kosztów uzyskania przychodów.

Pytanie (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku)

Czy Spółka mogłaby w przyszłości nie pobierać podatku PIT za zwrot kosztów przejazdu na posiedzenia RN zarówno do siedziby Spółki, jak w inne miejsce gdzie odbywają się te posiedzenia w wysokości określonej odrębnymi przepisami, o których mowa w Ustawie, oraz czy ww. zwrot korzysta ze zwolnienia z opodatkowania?

Państwa stanowisko w sprawie (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku)

Zgodnie z przepisem art. 41. ust. 1 Ustawy: osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Przepis art. 13 ust. 1 pkt 7 Ustawy wskazuje natomiast, iż za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się: przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

W odniesieniu do powyżej powołanych przepisów Ustawy należy uznać, iż Spółka występuje jako płatnik podatku PIT wypłacając przychody członkom RN. Spółka pobiera od wypłacanych wynagrodzeń podatek PIT będąc płatnikiem podatku PIT.

Spółka zwraca również koszty przejazdu na posiedzenia RN, które do tej pory były przez Nią traktowane analogicznie jak przychody wymienione w przepisie art. 13 ust. 1 pkt 7 Ustawy. Spółka nie stosowała w tym zakresie prawa do zwolnienia z opodatkowania podatkiem PIT wynikającego z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 16 w związku z art. 21 ust. 13 Ustawy.

Obecnie, w odniesieniu do powyższych przepisów podatkowych oraz interpretacji indywidualnych powołanych we wniosku, Spółka stoi na stanowisku, iż:

-jest płatnikiem podatku PIT w odniesieniu do świadczeń wypłacanych członkom RN: zarówno od wypłacanego wynagrodzenia za posiedzenia RN, jak i od zwrotu kosztów przejazdów na posiedzenia RN;

-w przypadku zwrotu kosztów przejazdu na posiedzenia RN Spółka ma prawo stosować zwolnienie z podatku PIT uregulowane w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 16 w związku z art. 21 ust. 13 Ustawy.

Podobne stanowisko zostało zawarte w następujących interpretacjach indywidualnych: nr 0114-KDIP3-2.4011.491.2020.2.JM oraz nr 0113-KDIPT2-3.4011.399.2019.1.GG.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z ww. przepisem:

Z treści przywołanego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

W myśl art. 11 ust. 1 przywołanej ustawy:

Stosownie do art. 11 ust. 2 cytowanej ustawy:

Na podstawie art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jak wynika z treści art. 11 ust. 2b przywołanej ustawy:

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepis art. 13 pkt 7 ww. ustawy stanowi, że:

Przychody zaliczone do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 13 pkt 7 tej ustawy, podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych przy zastosowaniu skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 tej ustawy. Jednocześnie, niektóre z takich świadczeń korzystać mogą ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, na podstawie art. 21 przywołanej ustawy.

Według art. 41 ust. 1 cytowanej ustawy:

W myśl art. 42 ust. 1 ww. ustawy:

Przechodząc natomiast, do kwestii dotyczącej zwrotu kosztów przejazdu członkom Rady Nadzorczej, wyjaśnienia wymaga, że stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy:

Odrębnymi przepisami, o których mowa w ww. artykule są przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 167).

Zgodnie z § 2 powołanego rozporządzenia:

Jednocześnie, z art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:

Z wyżej wymienionych przepisów wynika, że dla skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ważnym jest otrzymanie świadczeń w związku z odbywaniem podróży oraz aby podróż odbywana była w celu osiągnięcia przychodów i aby wydatki z tego tytułu nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Dlatego koniecznym jest przede wszystkim ustalenie, jak należy rozumieć pojęcie „podróży” ujęte w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawodawca w art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyodrębnił dwa rodzaje podróży: „podróż służbową” oraz „podróż osoby niebędącej pracownikiem”. Według jednej z dyrektyw wykładni językowej, tj. zakazu wykładni synonimicznej, zakłada się, że różnym zwrotom nie należy nadawać tego samego znaczenia. Nie można zatem uznać za poprawną takiej wykładni, która prowadzi do ustalenia, że zwroty „podróż służbowa” oraz „podróż osoby niebędącej pracownikiem” będą miały to samo znaczenie.

Należy wskazać, że pojęcie „podróż” zawarte w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zostało zdefiniowane ani w ustawie podatkowej ani w innych przepisach. Zatem właściwą metodą odkodowania jego znaczenia jest sięgnięcie do reguł wykładni językowej. Według internetowego Słownika Języka Polskiego (www.sjp.pl) – podróż to przebywanie drogi do odległego miejsca; przemierzanie rozległych terenów; podróżowanie. Efektem zastosowania wykładni językowej jest więc ustalenie, że podróż to przebycie drogi do jakiegoś odległego miejsca, bez dookreślenia tego pojęcia przez takie elementy jak czas odbywania, częstotliwość czy też przez zdefiniowanie kierunku podróży. Stąd też przedmiotowe zwolnienie nie obejmuje zwrotu kosztów za jazdy lokalne, bowiem nie spełniają definicji „podróży”.

Biorąc powyższe pod uwagę należy przyjąć, że podróżą, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest dojazd osób należących do składu Rad Nadzorczych na posiedzenia Rady, z miejscowości położonych poza miejscowością, w której znajduje się siedziba osoby prawnej, jeśli posiedzenia odbywają się w tej miejscowości lub w innej niż siedziba osoby prawnej miejscowości.

Zatem zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie do przychodu z tytułu zwrotu kosztów podróży członkom Rady Nadzorczej, do wysokości określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, pod warunkiem spełnienia przesłanek wynikających z art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka posiada Radę Nadzorczą powołaną do kontrolowania Spółki zgodnie z zapisami prawa handlowego. Członkowie Rady Nadzorczej zostali powołani do Rady przez Zgromadzenie Akcjonariuszy. Członków RN nie łączy ze Spółką stosunek pracy ani żadna umowa cywilnoprawna. Członkowie RN odbywają swoje posiedzenia albo w siedzibie Spółki albo poza jej siedzibą w Oddziale. Na posiedzenia RN członkowie dojeżdżają z miejscowości zamieszkania różnymi środkami transportu: prywatnymi samochodami osobowymi, pociągami, autobusami. Spółka zwraca członkom RN poniesione koszty podróży na posiedzenia RN na podstawie przedstawionych dowodów ich poniesienia, w tym w szczególności biletów za przejazd pociągiem lub według rozliczenia ilości przejechanych kilometrów i stawki za jeden kilometr przejazdu samochodem osobowym niebędącym własnością Spółki. Zwracając członkom RN koszty dojazdu na posiedzenia RN Spółka nalicza podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłacanych kwot i podatek ten potrąca z wypłacanych kwot jako płatnik tego podatku. Członkowie RN mają nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Ponadto wskazali Państwo, że podróż na posiedzenia RN zarówno odbywające się w siedzibie Spółki, jak i w Oddziale Spółki nie jest podróżą w miejscu zamieszkania członka RN, nie jest jazdą lokalną. Za odbycie „podróży” członkowie RN otrzymują zwrot kosztów do wysokości określonej w Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługującej pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej. Członkowie RN nie zaliczają kosztów przejazdu do swoich kosztów uzyskania przychodów.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz powołane wyżej przepisy wskazać należy, że przychody członka Rady Nadzorczej Spółki z tytułu zwrotu przez Państwo kosztów przejazdu na posiedzenia Rady Nadzorczej, które odbywają się w innej miejscowości niż miejscowość ich zamieszkania, do wysokości określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, mogą korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a Państwo jako płatnik nie są zobowiązani z tego tytułu do pobrania zaliczek na podatek dochodowy zgodnie z art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, Państwa stanowisko należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

W odniesieniu do przywołanych przez Państwa interpretacji wskazać należy, że dotyczą one tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, osądzonej w określonym stanie faktycznym i w tej sprawie rozstrzygnięcie w niej zawarte jest wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w .... Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako: „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).