Zmiana interpretacji indywidualnej z dnia 27 czerwca 2023 r., Szef Krajowej Administracji Skarbowej, sygn. DOP4.8221.23.2023

Obowiązki podatkowe spółki dla zagospodarowania wspólnoty gruntowej.

Zmiana interpretacji indywidualnej

Szef Krajowej Administracji Skarbowej, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z 22 stycznia 2021 r. nr 0111-KDIB2-1.4010.477.2020.3.AR wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, zmienia z urzędu^[1] wymienioną interpretację uznając, że stanowisko przedstawione we wniosku z 16 listopada 2020 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie określenia statusu podatnika oraz obowiązku składania deklaracji CIT-8 i sprawozdania finansowego do właściwego urzędu skarbowego przez spółkę dla zagospodarowania wspólnoty gruntowej – jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 listopada 2020 r. do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wpłynął wniosek Gminy S. (dalej: Wnioskodawca, Gmina, Strona) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie określenia statusu podatnika oraz obowiązku składania deklaracji CIT-8 i sprawozdania finansowego do właściwego urzędu skarbowego przez spółkę do sprawowania zarządu nad wspólnotą i do właściwego zagospodarowania gruntów wchodzących w skład tej wspólnoty (dalej: spółka).

Opis zdarzenia przyszłego

Na terenie gminy położone są nieruchomości, które stanowią własność wspólnoty gruntowej. Gmina zamierza dla wspólnot gruntowych utworzyć spółki przymusowe na podstawie art. 25 ustawy z dnia 29 czerwca 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, spółka dla zagospodarowania wspólnoty gruntowej jest osobą prawną i działa na podstawie statutu. Kompetencje spółki zarządzającej wspólnotą sprowadzają się tylko i wyłącznie do sprawowania zarządu nad wspólnotą i właściwego zagospodarowania gruntów wchodzących w skład tej wspólnoty. Zgodnie z obowiązującymi przepisami grunty wspólnoty stanowią przedmiot współwłasności osób uprawnionych do udziału we wspólnocie gruntowej, a przychód uzyskany z tytułu zarządzania przez spółkę majątkiem wspólnoty jest wyłącznie własnością członków wspólnoty. Udziałowcy wspólnot gruntowych czerpią korzyści ze sprzedaży lub wykorzystania w gospodarstwie płodów rolnych, dopłat bezpośrednich lub z wydzierżawienia gruntów. Zgodnie z art. 23 powyższej ustawy nadzór nad działalnością spółki sprawuje Burmistrz S.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Na jakich zasadach spółka dla zagospodarowania wspólnoty gruntowej powinna się rozliczać, jakie dokumenty powinna składać do Urzędu Skarbowego (czy powinna składać CIT-8, bilans, rachunek zysków i strat oraz informację dodatkową)? Jaką dokumentację księgową powinna prowadzić spółka?

Zdaniem Wnioskodawcy

Spółka dla zagospodarowania wspólnoty gruntowej nie rozlicza się z Urzędem Skarbowym, nie składa do Urzędu żadnych dokumentów, w tym CIT-8, bilansu oraz rachunku zysku i strat.

Art. 15 ust. 1. ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych stanowi, iż spółka wspólnoty gruntowej wsi posiada osobowość prawną, co skutkuje tym, że spółka teoretycznie mogłaby być podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i podlegać przepisom ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka wspólnoty gruntowej wsi nie jest jednak właścicielem majątku. Pełni jedynie funkcję zarządczą. Analiza przepisów ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych wyraźnie wskazuje, iż nie ma analogii prawnej pomiędzy spółką utworzoną do sprawowania zarządu nad majątkiem wspólnoty a spółką prawa handlowego. Majątek stanowi przedmiot własności osób uprawnionych do udziału we wspólnocie gruntowej. W związku z powyższym przychód jaki osiągnie wspólnota nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych jako dochód spółki dla zagospodarowania wspólnoty gruntowej. Mając na uwadze powyższe okoliczności, spółka nie ma również obowiązku składania corocznie deklaracji CIT-8 i sprawozdania finansowego do właściwego urzędu skarbowego, gdyż przychody spółki osiągane z przekazywania do używania i pobierania pożytków z gruntów wspólnoty czy dzierżawy gruntów nie stanowią dochodu spółki lecz osób uprawnionych do udziału we wspólnocie gruntowej.

Ponadto zgodnie z art. 2. ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem dochodów z działów specjalnych produkcji rolniczej oraz przychodów z gospodarki leśnej w rozumieniu ustawy o lasach. Jak wynika z powyższych przepisów, jeżeli wpływy wspólnoty, tj. przychód należący do udziałowców wspólnoty mają charakter działalności rolniczej lub leśnej nie podlegają opodatkowaniu. Art. 17 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, iż wolne od podatku są dopłaty bezpośrednie stosowane w ramach Wspólnej Polityki Rolnej Unii Europejskiej, otrzymane na podstawie odrębnych przepisów.

Ocena stanowiska dokonana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 22 stycznia 2021 r. nr 0111-KDIB2-1.4010.477.2020.3.AR uznał stanowisko Strony za prawidłowe.

Uzasadnienie zmiany interpretacji indywidualnej

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Szef Krajowej Administracji Skarbowej stwierdza, że interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej jest nieprawidłowa.

Istotą sprawy jest kwestia tego, czy spółka do sprawowania zarządu nad wspólnotą gruntową podlega reżimowi ustawy o CIT^[2].

Zgodnie z treścią art. 1 ust. 1 ustawy, reguluje ona opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji.

Definicja osoby prawnej wskazana jest w art. 33 KC^[3] zgodnie z którym osobami prawnymi są Skarb Państwa i jednostki organizacyjne, którym przepisy szczególne przyznają osobowość prawną.

Położone na terenie Wnioskodawcy wspólnoty gruntowe, dla których chce założyć spółki przymusowe stanowią specyficzną formę prawną funkcjonującą na mocy u.z.w.g.^[4] Istotną właściwością wspólnoty gruntowej jest to, że osoby uprawnione do udziału we wspólnocie nie mogą sprawować zarządu nad posiadanymi przez wspólnotę gruntami. Stosownie zaś do treści art. 14 ust. 1 u.z.w.g osoby uprawnione do udziału we wspólnocie gruntowej powinny utworzyć spółkę do sprawowania zarządu nad wspólnotą i do właściwego zagospodarowania gruntów wchodzących w skład tej wspólnoty. W razie, gdy uprawnieni do udziału we wspólnocie gruntowej w terminie trzech miesięcy od dnia ustalenia wykazu uprawnionych nie przedstawią do zatwierdzenia właściwemu wójtowi (burmistrzowi, prezydentowi miasta) statutu spółki, na podst. art. 25 ust. 1 u.z.w.g. organ ten utworzy spółkę przymusową, nada jej statut oraz wyznaczy organy spółki spośród osób uprawnionych do udziału we wspólnocie gruntowej. Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 1 u.z.w.g., spółka ta jest osobą prawną, a osobowość prawną uzyskuje z momentem, w którym decyzja starosty o zatwierdzeniu statutu spółki, jego zmiany, stanie się ostateczna (art. 18 ust. 1 u.z.w.g.). Spółka ta nie podlega również obowiązkowi wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego.

Mając na uwadze powyższe, nie budzi wątpliwości, że ww. spółka posiada osobowość prawną, a co za tym idzie, objęta jest normą wynikającą z art. 1 ust. 1 ustawy o CIT. Nie ma w tym wypadku znaczenia wskazany przez Wnioskodawcę brak analogii prawnej pomiędzy spółką utworzoną do sprawowania zarządu nad majątkiem wspólnoty, a spółką prawa handlowego. Ustawa o CIT obejmuje swoim zakresem podmiotowym wszystkie osoby prawne, za wyjątkiem zwolnionych z opodatkowania, enumeratywnie wskazanych w art. 6 ust. 1 tej ustawy. Z racji braku wskazania przedmiotowej spółki w art. 6 ust. 1 ustawy o CIT należy przyjąć, że jest ona podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, analogicznie do innych osób prawnych objętych zakresem przedmiotowej ustawy, jak choćby fundacje, które również nie są spółkami prawa handlowego.

Zakresem przedmiotowym ustawy o CIT objęte są dochody osiągane przez tę spółkę, nie zaś dochody osiągane bezpośrednio z tytułu udziału we wspólnocie gruntowej. W przypadku uzyskiwania wskazanych we wniosku przychodów z tytułu wydzierżawiania bądź przekazywania do używania nieruchomości wspólnoty gruntowej nie będą one stanowiły przychodu spółki. Zważyć bowiem należy, że przedmiotowa spółka, przy dokonywaniu czynności prawnych dotyczących nieruchomości stanowiących część wspólnoty gruntowej (np. ich sprzedaży, wydzierżawienia, oddania w użytkowanie) jest uprawniona wyłącznie do reprezentowania owej wspólnoty, nie osiągając przy tym przychodów z tych czynności. Przychody te są odpowiednio przypisane do członków, którzy mają udziały we wspólnym majątku wspólnoty (zgodnie z art. 6 i art. 9 u.z.w.g.). Reasumując, przychody z powyższych tytułów nie będą przypisane spółce, lecz poszczególnym członkom wspólnoty gruntowej.

W związku z powyższym bezprzedmiotowe jest wskazanie przez Wnioskodawcę na wynikające odpowiednio z treści art. 2 ust. 1 oraz art. 17 ust. 1 pkt 36 ustawy o CIT wyłączenia/zwolnienia osiąganych przychodów z tytułu wskazanych czynności prawnych/dopłat, gdyż przychody te należy przypisać bezpośrednio podmiotom, uprawnionym do uczestnictwa we wspólnocie gruntowej, nie zaś samej spółce.

Jednakże, opisane powyżej okoliczności nie przesądzają o nieopodatkowaniu dochodów własnych spółki podatkiem dochodowym od osób prawnych i braku obowiązku spełniania ciężarów deklaracyjno-sprawozdawczych wynikających z ustawy o CIT.

Przedmiotowa spółka, poza zarządzaniem majątkiem wspólnoty gruntowej, może również prowadzić inną działalność statutową i osiągać inne przychody aniżeli związane z zarządzaniem wspólnotą gruntową. Wprost potwierdza to § 18 pkt 1-5 zarządzenia Ministra Rolnictwa oraz Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 29 kwietnia 1964 r. w sprawie ustalenia wzoru statutu spółki dla zagospodarowania wspólnoty gruntowej (M.P. 1964, nr 33, poz. 145), który stanowi akt wykonawczy do ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych. Zgodnie z treścią wzoru statutu spółki, może ona dysponować własnymi funduszami, pochodzącymi przykładowo z darowizn i zapisów, z działalności gospodarczej i dochodów z majątku spółki, z wpłat dokonywanych przez członków na pokrycie kosztów wykonywania zadań spółki, z pożyczek, z wpływów ze sprzedaży lub zamiany majątku spółki. Stanowi to jednoznacznie o możliwości osiągania przez spółkę własnego dochodu, który winien być opodatkowany w ramach reżimu ustawy o CIT. (por. wyrok WSA w Lublinie z 22 lutego 2023 r., sygn. akt I SA/Lu 658/22, wyrok WSA w Warszawie z 29 lipca 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 501/09).

W związku z podleganiem przez spółkę opodatkowaniu w ramach reżimu ustawy o CIT, ciążą na niej określone w ustawie obowiązki.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 wskazanej ustawy, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. Celem ustalenia należnego dochodu (straty), spółka zobowiązana jest zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o CIT do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Uregulowania w tym zakresie zawarte są w u.o.r.^[5] Zgodnie z treścią art. 2 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, jej przepisy znajdują zastosowanie, z zastrzeżeniem ust. 3, do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej: spółek handlowych (osobowych i kapitałowych, w tym również w organizacji) oraz spółek cywilnych, z zastrzeżeniem pkt 2, a także innych osób prawnych, z wyjątkiem Skarbu Państwa i Narodowego Banku Polskiego. Powyższe, w związku z brakiem umiejscowienia spółki do zarządzania wspólnoty gruntowej w zawartych w u.o.r. wyjątkach warunkuje konieczność prowadzenia przez nią ksiąg rachunkowych na zasadach wynikających z u.o.r. Jednocześnie, stosownie do treści art. 4 ust. 1 u.o.r., jednostki obowiązane są stosować przyjęte zasady (politykę) rachunkowości, rzetelnie i jasno przedstawiając sytuację majątkową i finansową oraz wynik finansowy. Rachunkowość jednostki obejmuje zaś, zgodnie z art. 4 ust. 3 pkt 5, sporządzanie sprawozdań finansowych. Sprawozdanie finansowe składa się zaś, zgodnie z art. 45 ust. 2 u.o.r. z: bilansu, rachunku zysków i strat oraz informacji dodatkowej.

Zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o CIT podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 1d, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a oraz przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2a, składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej) w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą zapłaconych zaliczek za okres od początku roku.

Podkreślić należy, że brak osiągnięcia przez spółkę w okresie podatkowym jakichkolwiek przychodów, bądź też brak ponoszenia jakichkolwiek kosztów nie zwalnia jej z obowiązku składania zeznania rocznego CIT-8.

Jednocześnie, zgodnie z art. 27 ust. 2 powołanej ustawy, podatnicy obowiązani do sporządzenia sprawozdania finansowego przekazują, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej sprawozdanie finansowe, odmowę podpisu, o której mowa w art. 52 ust. 2 u.o.r., oświadczenie lub odmowę złożenia oświadczenia, o których mowa w art. 52 ust. 2b u.o.r., jeżeli zostały one sporządzone, wraz ze sprawozdaniem z badania, w terminie 15 dni od dnia zatwierdzenia rocznego sprawozdania finansowego, a spółki - także odpis uchwały zgromadzenia zatwierdzającej sprawozdanie finansowe. Obowiązek przekazania sprawozdania finansowego Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej nie dotyczy podmiotów zwolnionych podmiotowo z podatku oraz podmiotów, które na podstawie odrębnych przepisów mają obowiązek przekazywania sprawozdań finansowych do Krajowego Rejestru Sądowego. Sprawozdanie finansowe jest sporządzane w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej udostępnianej na podstawie art. 45 ust. 1g ustawy o rachunkowości albo w formacie, o którym mowa w art. 45 ust. 1ga lub 1h tej ustawy. Obowiązek przekazania sprawozdania z badania nie dotyczy podatników, których sprawozdania finansowe nie są objęte obowiązkiem badania. Zważywszy więc na brak podlegania przez spółkę do zagospodarowania wspólnoty gruntowej wpisowi do Krajowego Rejestru Sądowego, obowiązana jest ona do przekazywania sprawozdania finansowego Szefowi KAS.

Podsumowując, na spółce do zarządzania wspólnotą gruntową ciążą m.in. obowiązki wskazane w art. 9 ust. 1 ustawy o CIT w zw. z art. 4 ust. 1 u.o.r. oraz wynikające z art. art. 27 ust. 1 i ust. 2 ustawy o CIT, tj.:

•prowadzenie ksiąg rachunkowych i sporządzanie sprawozdania finansowego,

•składanie we właściwym terminie zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty),

•przekazywanie we właściwym terminie Szefowi KAS sprawozdania finansowego.

Z powyższych względów dokonano zmiany interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 22 stycznia 2021 r. nr 0111-KDIB2-1.4010.477.2020.3.AR.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Zmieniona interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który został przedstawiony we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego, które zostało przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienionej interpretacji indywidualnej.

Pouczenie o funkcji ochronnej

Szef Krajowej Administracji Skarbowej zgodnie z art. 14e § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej: może z urzędu zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.

Na podstawie art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej: składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego).

Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionych we wniosku stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie ustalony odmienny stan faktyczny, to interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Stosownie do art. 14k § 1 Ordynacji podatkowej: zastosowanie się do interpretacji indywidualnej przed jej zmianą, stwierdzeniem jej wygaśnięcia lub przed doręczeniem organowi podatkowemu odpisu prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną nie może szkodzić wnioskodawcy, jak również w przypadku nieuwzględnienia jej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej. Przepis ustanawia tzw. zasadę nieszkodzenia, która pełni funkcję gwarancyjną (ochronną) interpretacji indywidualnej i której szczegółowa treść została uregulowana w art. 14k-14n Ordynacji podatkowej.

Skorzystanie z mocy ochronnej interpretacji indywidualnej oznacza: brak odpowiedzialności z kodeksu karnego skarbowego, brak naliczania odsetek za zwłokę, oraz w przypadku, gdy zobowiązanie nie zostało prawidłowo wykonane w wyniku zastosowania się do interpretacji oraz skutki podatkowe związane ze zdarzeniem, któremu odpowiada stan faktyczny będące przedmiotem interpretacji, miały miejsce po doręczeniu interpretacji indywidualnej - zwolnienie z obowiązku zapłaty podatku w zakresie wynikającym ze zdarzenia będącego przedmiotem interpretacji.

Z mocy ochronnej interpretacji indywidualnej, która została zmieniona, można nadal korzystać w odniesieniu do rozliczeń podatkowych dokonywanych za okres do końca roku, kwartału następującego po kwartale lub miesiąca następującego po miesiącu (w zależności od okresu rozliczenia podatku), w którym doręczono zmienioną interpretację indywidualną lub stwierdzono jej wygaśnięcie albo doręczono organowi podatkowemu odpis orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną ze stwierdzeniem jego prawomocności (por. art. 14m § 2 Ordynacja podatkowa).

Warunkiem skorzystania z ww. ochrony jest zastosowanie się do interpretacji (art. 14k § 1 i art. 14m § 1 Ordynacji podatkowej) oraz złożenie wniosku, o którym mowa w art. 14m § 3 Ordynacji podatkowej, w trakcie trwania postępowania podatkowego. Organy podatkowe bowiem nie uwzględniają z urzędu interpretacji prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej: przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw^[6] wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na zmianę interpretacji indywidualnej

Stronie przysługuje prawo do zaskarżenia tej zmiany interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia (art. 3 § 2 pkt 4a, art. 13 § 1 i § 2 i art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi^[7]).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej (którego działanie jest przedmiotem skargi):

•w dwóch egzemplarzach, na adres: Ministerstwo Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00‑916 Warszawa (art. 47 § 1 i art. 54 § 1 ww. ustawy)

lub

•w formie dokumentu elektronicznego bez dołączania odpisów, zawierającą adres elektroniczny oraz podpisaną kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym, na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Ministerstwa Finansów na platformie ePUAP:/bx1qpt265q/SkrytkaESP (art. 46 § 2a, art. 47 § 3 i art. 54 § 1a ww. ustawy). Datą wniesienia skargi w formie dokumentu elektronicznego jest określona w urzędowym poświadczeniu odbioru data jej wprowadzenia do systemu teleinformatycznego Ministerstwa Finansów (art. 83 § 5 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretacji indywidualnej może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

^[1] art. 13 § 2 pkt 4 oraz art. 14e § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.), dalej Ordynacja podatkowa.

^[2] Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1406 ze zm.), dalej ustawa o CIT.

^[3] Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.), dalej KC.

^[4] Ustawa z dnia 29 czerwca 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych (Dz.U. z 2016 r. poz. 703 ze zm.), dalej u.z.w.g.

^[5] Ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2021 r., poz. 217 ze zm.) dalej: u.o.r.

^[6] Dz. U. z 2018 r. poz. 2193

^[7] Dz. U. z 2023 r., poz. 259