Interpretacja indywidualna z dnia 22 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDWB.4010.4.2023.2.AZE

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Wnioskodawca powinien rozpoznać przychód w wartości otrzymanych przez Spółkę nieodpłatnie lub częściowo nieodpłatnie części zamiennych w momencie ich przyjęcia na magazyn Spółki zgodnie z art. 12 ust. 5-6a ustawy o PDOP; - czy w momencie wykorzystania części zamiennych dla celów działalności gospodarczej Spółki (tj. w szczególności do celów remontów środków trwałych lub ich bieżącej konserwacji) Wnioskodawca jest uprawniony do rozpoznania kosztów uzyskania przychodu w wartości przychodu określonego zgodnie z art. 12 ust. 5 i 6 ustawy o PDOP (w przypadku otrzymania części zamiennych nieodpłatnie), lub w wartości przychodu określonego zgodnie art. 12 ust. 5a i 6a ustawy o PDOP powiększonego o wydatki na nabycie częściowo odpłatnych rzeczy (w przypadku nabycia części zamiennych poniżej ich ceny rynkowej).

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe, w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie ustalenia:

- czy Wnioskodawca powinien rozpoznać przychód w wartości otrzymanych przez Spółkę nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie części zamiennych zgodnie z art. 12 ust. 5-6a ustawy o PDOP – jest prawidłowe,

- w pozostałej części – jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 kwietnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej. Wniosek dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

- czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Wnioskodawca powinien rozpoznać przychód w wartości otrzymanych przez Spółkę nieodpłatnie lub częściowo nieodpłatnie części zamiennych w momencie ich przyjęcia na magazyn Spółki zgodnie z art. 12 ust. 5-6a ustawy o PDOP;

- czy w momencie wykorzystania części zamiennych dla celów działalności gospodarczej Spółki (tj. w szczególności do celów remontów środków trwałych lub ich bieżącej konserwacji) Wnioskodawca jest uprawniony do rozpoznania kosztów uzyskania przychodu w wartości przychodu określonego zgodnie z art. 12 ust. 5 i 6 ustawy o PDOP (w przypadku otrzymania części zamiennych nieodpłatnie), lub w wartości przychodu określonego zgodnie art. 12 ust. 5a i 6a ustawy o PDOP powiększonego o wydatki na nabycie częściowo odpłatnych rzeczy (w przypadku nabycia części zamiennych poniżej ich ceny rynkowej).

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 2 czerwca 2023 r. (wpływ tego samego dnia za pośrednictwem platformy ePUAP).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

Podatkowa Grupa Kapitałowa (…) (dalej też: „Wnioskodawca” lub „PGK”) jest polskim podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Umowa PGK została zarejestrowana przez (…) w (…) w dniu 8 grudnia 2021 r.

PGK przyjęła jako rok podatkowy okres kolejnych 12 miesięcy kalendarzowych rozpoczynający się 1 stycznia a kończący się 31 grudnia danego roku kalendarzowego. Zgodnie z umową PGK, pierwszy rok podatkowy PGK rozpoczął się 1 stycznia 2022 r., a zakończy się 31 grudnia 2022 r.

Członkami PGK są X Sp. z o.o. (dalej także: „X”) oraz Y Sp. z o.o. (dalej także: „Y” lub „Spółka”).

Zgodnie z przyjętymi procedurami w ramach PGK sporządzane są jednostkowe kalkulacje przychodów i kosztów podatkowych Y i X, a następnie dochodu/straty uzyskanych w danym okresie rozliczeniowym. W kolejnym kroku jednostkowe kalkulacje są konsolidowane na poziomie PGK oraz kalkulowana jest wartość zaliczki na podatek dochodowy oraz finalnie wartość rocznego podatku dochodowego PGK.

Y świadczy szeroki zakres usług związanych z przeładunkami wszystkich typów kontenerów i ładunków drobnicowych oraz ponadgabarytowych, a także sztuk ciężkich na terenie terminala kontenerowego zlokalizowanego w porcie w (…). Y prowadzi działalność operacyjną od 2007 roku i obecnie zatrudnia około 1200 pracowników.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Y nabywa liczne środki trwałe i wartości niematerialne i prawne. Działalność Spółki jest wysoce kapitałochłonna i wymaga wykorzystania wielu zaawansowanych i kosztownych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Spółka w tym zakresie przeprowadza różne postępowania zakupowe oraz przetargowe, a także prowadzi negocjacje z różnymi dostawcami sprzętu oraz części zamiennych. Spółka jest podmiotem prywatnym i nie stosuje przepisów ustawy o zamówieniach publicznych.

Spółka współpracuje w ramach swojej działalności z głównymi wykonawcami (np. dźwigów przeładunkowych, suwnic, czy ciągników), a także z poddostawcami zapewniającymi określone części zamienne, podzespoły do środków trwałych etc. głównym wykonawcom oraz bezpośrednio samej Spółce.

Spółka w ramach negocjacji uzgodniła, że w zamian za uwzględnienie określonych części zamiennych w prowadzonych postępowaniach zakupowych, poszczególni poddostawcy dostarczą do Spółki części zamienne bez wynagrodzenia lub za wynagrodzeniem niższym od rynkowego. Z perspektywy poddostawców uwzględnienie oferowanych przez nich części zamiennych w postępowaniach zakupowych Spółki jest korzystne, ponieważ zapewnia dokonywanie ich zamówień przez głównych wykonawców lub przez samą Spółkę w przyszłości. Części zamienne do poszczególnych środków trwałych (np. dźwigów przeładunkowych, suwnic czy ciągników) będą potrzebne oraz zamawiane przez głównych wykonawców lub Spółkę przez wiele lat od dostarczenia danego środka trwałego.

Spółka będzie w stanie ustalić wartość rynkową otrzymanych nieodpłatnie (lub częściowo odpłatnie) części zamiennych na podstawie informacji uzyskanych od poszczególnych poddostawców (np. w oparciu o obowiązujące cenniki) lub ew. w oparciu o dane własne.

Poddostawcy części zamiennych oraz główni wykonawcy nie są podmiotami powiązanymi ze Spółką, X lub PGK, w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o PDOP.

Spółka nie będzie w stanie określić w jakim zakresie fakt otrzymania części zamiennych bez wynagrodzenia lub poniżej wartości rynkowej będzie miał wpływ na ceny zamawianych przez Spółkę środków trwałych lub części zamiennych. Spółka zakłada, że wartość przekazanych nieodpłatnie (lub częściowo odpłatnie) części zamiennych może być uwzględniana w przyszłych cenach oferowanych Spółce (przez głównych wykonawców lub poddostawców), przy czym Spółka nie posiada szczegółowej wiedzy w tym zakresie (są to zasadniczo tajemnice handlowe kontrahentów Spółki).

Części zamienne otrzymane od poszczególnych poddostawców będą składowane w magazynie Spółki, a następnie będą z niego wydawane i zużywane na cele działalności Spółki - w szczególności do celów remontów środków trwałych oraz ich bieżącej konserwacji. Utrzymanie prawidłowego funkcjonowania środków trwałych Spółki, takich jak np. dźwigi przeładunkowe, suwnice, czy ciągniki wymaga odpowiedniego wykorzystania przez Spółkę części zamiennych. Jednocześnie, prawidłowo funkcjonujące środki trwałe są niezbędne dla uzyskiwania przez Spółkę przychodów. Tym samym zużycie otrzymanych przez Spółkę części zamiennych będzie przyczyniało się do uzyskiwania przez nią przychodów w ramach jej działalności gospodarczej.

Spółka posiada specjalistów zajmujących się konserwacją oraz utrzymaniem jej urządzeń i maszyn, którzy podejmują decyzje dotyczące wykorzystania części zamiennych z magazynu Spółki. Spółka nie jest w stanie na tym etapie określić, kiedy zostaną zużyte poszczególne części zamienne, ponieważ zależy to od awaryjności sprzętu, warunków pogodowych, harmonogramów bieżącej konserwacji etc. Tym niemniej, wykorzystanie części zamiennych otrzymanych od poddostawców może trwać nawet wiele lat.

Zgodnie z przyjętą polityką rachunkowości i treścią przepisów ustawy o rachunkowości, dla rozliczenia w księgach rachunkowych ruchu w magazynie Spółka stosuje metodę FIFO (First In First Out) - pierwsze przyszło, pierwsze wyszło. Rozchód składnika aktywów wycenia się kolejno po cenach tych składników aktywów, które jednostka najwcześniej przyjęła do magazynu.

Części zamienne po ich zaewidencjonowaniu nie będą podlegały amortyzacji, o której mowa w art. 16a i nast. ustawy o PDOP.

Uzupełnienie wniosku

Spółka prowadziła/prowadzi negocjacje handlowe z różnymi poddostawcami części zamiennych. W ramach negocjacji, poszczególni poddostawcy zaoferowali, że w zamian za uwzględnienie sprzedawanych przez nich części zamiennych w specyfikacjach zakupowych Spółki, przekażą oni Spółce określone części zamienne bez wynagrodzenia lub za wynagrodzeniem niższym od rynkowego.

Tym samym w ramach negocjacji Spółka w sposób niewiążący zobowiązała się wobec poddostawców, że uwzględni w jej procesach zakupowych określone części zamienne w zamian za przekazanie na jej rzecz części zamiennych bez wynagrodzenia lub za wynagrodzeniem niższym od rynkowego. Należy jednak podkreślić, że Spółka nie zawierała żadnych porozumień z poddostawcami części zamiennych, które byłyby podpisywane przez zarząd Spółki, tylko takie uzgodnienia wynikały z ustaleń biznesowych przedstawicieli handlowych Spółki oraz poszczególnych poddostawców.

Negocjacje są/były prowadzone z poddostawcami, z którymi Spółka rozważa/rozważała współpracę niezależnie od oferowanych przez nich „gratisowych” części zamiennych.

Spółka formalnie nie zobowiązała się wobec poddostawców do dokonywania zakupów oferowanych przez nich części zamiennych w przyszłości, tym niemniej jest prawdopodobne, że Spółka będzie zainteresowana, aby nabywać takie części zamienne wraz z zużyciem maszyn, ich awaryjnością etc. Wskazanie w specyfikacji maszyn określonych części zamiennych może determinować dokonywanie zamówień części zamiennych u danego poddostawcy na wiele lat do przodu. Wynika to z tego, że w przypadku zużycia lub zepsucia się części zamiennych w maszynach użytkowanych przez Spółkę, technicznie uzasadnione i bezpieczne jest dokonanie wymiany takich części na analogiczne części oferowane przez tego samego producenta. Nie można jednak zupełnie wykluczyć, że części zamienne będą mogły być zamówione w przyszłości od innych poddostawców.

Tym samym, Spółka określając w specyfikacji zamówień na dostawę maszyn, że powinny one wykorzystywać określone części zamienne:

 i. wpływa na wybór przez głównych wykonawców określonych poddostawców części zamiennych, oraz

ii. może determinować dla siebie na przyszłość wybór preferowanych poddostawców części zamiennych dla zamówionych maszyn.

Jednocześnie należy podkreślić, że uzgodnienia z poszczególnymi poddostawcami mają charakter uzgodnień handlowych (w ramach współpracy pomiędzy stronami). Formalnie Spółka nie zobowiązała się do dokonywania zakupów określonych części zamiennych wobec poddostawców.

Ewentualnie można uznać, że zobowiązania Spółki do nabycia określonych części zamiennych wynikają „pośrednio” z umów zawieranych z głównymi wykonawcami, ponieważ umowy te zawierają specyfikację techniczną maszyn/środków trwałych oferowanych przez głównych wykonawców. Tym niemniej są to umowy zawierane bezpośrednio z głównymi wykonawcami (a nie z ich poddostawcami), poza tym dotyczą one całych maszyn/środków trwałych, których jednym z elementów są części zamienne oferowane przez poddostawców.

Pytania

1. Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Wnioskodawca powinien rozpoznać przychód w wartości otrzymanych przez Spółkę nieodpłatnie lub częściowo nieodpłatnie części zamiennych w momencie ich przyjęcia na magazyn Spółki zgodnie z art. 12 ust. 5-6a ustawy o PDOP?

2. Czy w momencie wykorzystania części zamiennych dla celów działalności gospodarczej Spółki (tj. w szczególności do celów remontów środków trwałych lub ich bieżącej konserwacji) Wnioskodawca jest uprawniony do rozpoznania kosztów uzyskania przychodu w wartości przychodu określonego zgodnie z art. 12 ust. 5 i 6 ustawy o PDOP (w przypadku otrzymania części zamiennych nieodpłatnie), lub w wartości przychodu określonego zgodnie art. 12 ust. 5a i 6a ustawy o PDOP powiększonego o wydatki na nabycie częściowo odpłatnych rzeczy (w przypadku nabycia części zamiennych poniżej ich ceny rynkowej)?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy w świetle przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Wnioskodawca powinien rozpoznać przychód w wartości otrzymanych przez Spółkę nieodpłatnie lub częściowo nieodpłatnie części zamiennych w momencie otrzymania części zamiennych tj. przyjęcia ich na magazyn Spółki zgodnie z art. 12 ust. 5-6a ustawy o PDOP.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy w momencie wykorzystania części zamiennych dla celów działalności gospodarczej Spółki (tj. w szczególności do celów remontów środków trwałych lub ich bieżącej konserwacji) jest on uprawniony do rozpoznania kosztów uzyskania przychodu w wartości przychodu określonego zgodnie z art. 12 ust. 5 i 6 ustawy o PDOP (w przypadku otrzymania części zamiennych nieodpłatnie), lub w wartości przychodu określonego zgodnie art. 12 ust. 5a i 6a ustawy o PDOP powiększonego o wydatki na nabycie częściowo odpłatnych rzeczy (w przypadku nabycia części zamiennych poniżej ich ceny rynkowej).

Uwagi wstępne.

Zgodnie z art. 7a ust. 1 ustawy o PDOP, w podatkowych grupach kapitałowych dochodem ze źródła przychodów jest nadwyżka sumy dochodów wszystkich spółek tworzących grupę uzyskanych z danego źródła przychodów nad sumą ich strat poniesionych z tego źródła przychodów. Jeżeli za rok podatkowy suma strat poniesionych z danego źródła przychodów przez spółki wchodzące w skład podatkowej grupy kapitałowej przekracza sumę dochodów uzyskanych z tego źródła, różnica stanowi stratę podatkowej grupy kapitałowej poniesioną ze źródła przychodów. Dochody i straty spółek oblicza się zgodnie z art. 7 ust. 2 i 3.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Zgodnie z art. 12 ust. 5 ustawy o CIT, wartość otrzymanych rzeczy lub praw, w tym otrzymanych nieodpłatnie, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania, z zastrzeżeniem ust. 6b.

Na podstawie art. 12 ust. 5a ustawy o CIT, wartością rzeczy lub praw częściowo odpłatnych stanowiącą przychód podatnika jest różnica między wartością tych rzeczy lub praw, ustaloną według zasad określonych w ust. 5, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika. Przepis art. 14 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 12 ust. 6 ustawy o CIT, wartość świadczeń w naturze, w tym nieodpłatnych świadczeń, ustala się:

1) jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

2) jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;

3) jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu - w wysokości równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu;

4) w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Na podstawie art. 12 ust. 6a ustawy o CIT, wartością świadczeń częściowo odpłatnych stanowiącą przychód podatnika jest różnica między wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 6, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika. Przepis art. 14 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1i ustawy o PDOP, w przypadku odpłatnego zbycia rzeczy lub praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, w związku z którymi, zgodnie z art. 12 ust. 5-6a, został określony przychód, a także w przypadku odpłatnego zbycia rzeczy, praw lub innych świadczeń będących przedmiotem wykonania świadczenia niepieniężnego, o którym mowa w art. 14a, kosztem uzyskania przychodów z ich odpłatnego zbycia, z uwzględnieniem aktualizacji dokonanej zgodnie z odrębnymi przepisami, jest odpowiednio:

1) wartość przychodu określonego na podstawie art. 12 ust. 5 i 6 albo

2) wartość przychodu określonego na podstawie art. 12 ust. 5a i 6a powiększona o wydatki na nabycie częściowo odpłatnych rzeczy lub praw albo innych świadczeń, albo

3) równowartość wierzytelności (należności) uregulowanej przez wykonanie świadczenia niepieniężnego (w naturze), o którym mowa w art. 14a, pomniejszonej o naliczony w związku z przekazaniem tego świadczenia niepieniężnego podatek od towarów i usług

- pomniejszona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Sytuacja PGK.

Ad. 1

W ocenie Wnioskodawcy świetle przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Wnioskodawca powinien rozpoznać przychód w wartości otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo nieodpłatnie części zamiennych w momencie ich otrzymania (przyjęcia na magazyn Spółki) zgodnie z art. 12 ust. 5-6a ustawy o PDOP.

Należy wskazać, iż przekazanie Spółce przez poszczególnych poddostawców części zamiennych bez odpłatności lub poniżej ich wartości rynkowej jest działaniem uzasadnionym biznesowo. Poddostawcy uzgodnili, bowiem, że ich części zamienne będą uwzględniane w postępowaniach przetargowych lub zakupowych Spółki i mogą oczekiwać zamówień części zamiennych w przyszłości przez głównych wykonawców lub przez samą Spółkę. Poddostawcy planują przekazać części zamienne Spółce bez odpłatności lub za odpłatnością niższą od rynkowej, tylko dlatego że oczekują wyższych korzyści wynikającej z dalszej współpracy ze Spółką (bezpośrednio lub we współpracy z głównymi wykonawcami). Poddostawcy i główni wykonawcy są wobec Spółki podmiotami niepowiązanymi w rozumieniu przepisów ustawy o PDOP, należy zatem uznać, że działają oni zgodnie z własnymi, rynkowymi interesami.

Spółka nie jest przy tym w stanie określić w jakim zakresie otrzymanie części zamiennych bez odpłatności lub poniżej ich wartości rynkowej będzie miało wpływ na cenę zamawianych w przyszłości części zamiennych lub środków trwałych (w skład, których będą wchodzić podzespoły poddostawców).

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy powinien on rozpoznać przychód w wartości rynkowej otrzymanych przez Spółkę części zamiennych (w przypadku otrzymania ich bez żadnej odpłatności) lub w wartości różnicy pomiędzy dokonaną odpłatnością a wartością rynkową części zamiennych (w przypadku nabycia części zamiennych poniżej ich wartości rynkowej), w momencie przyjęcia ich na magazyn Spółki.

Ad. 2

W ocenie Wnioskodawcy w momencie wykorzystania części zamiennych otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo nieodpłatnie do celów działalności gospodarczej Spółki, Wnioskodawcy powinno przysługiwać prawo do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów na zasadach analogicznych do tych przewidzianych w art. 15 ust. 1i ustawy o PDOP.

W szczególności, jeżeli Wnioskodawca rozpozna przychód opodatkowany w wartości rynkowej części zamiennych (w przypadku otrzymania ich bez żadnej odpłatności) lub w wartości różnicy pomiędzy dokonaną odpłatnością a wartością rynkową części zamiennych (w przypadku nabycia części zamiennych poniżej ich wartości rynkowej), to powinien mieć możliwość rozpoznania kosztów uzyskania przychodów w momencie wykorzystania tych części zamiennych dla celów własnej działalności gospodarczej (tj. w szczególności do celów remontów środków trwałych lub ich bieżącej konserwacji).

Mimo że art. 15 ust. 1i ustawy o PDOP odnosi się do odpłatnego „zbycia” rzeczy lub praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo nieodpłatnie, to w ocenie Wnioskodawcy przepis ten powinien być stosowany analogicznie do sytuacji, w której rzeczy nabyte nieodpłatnie lub częściowo nieodpłatnie są wykorzystywane do własnej działalności gospodarczej. W obu bowiem przypadkach zużycie nabytych rzeczy prowadzi do uzyskiwanych przychodów - dzięki zbyciu rzeczy otrzymanych nieodpłatnie podatnik uzyskuje przychód z ich zbycia, natomiast dzięki wykorzystaniu rzeczy do celów własnej działalności podatnik może uzyskiwać przychody z własnej działalności gospodarczej.

Tym samym nie jest uzasadnione rozróżnianie rozpoznania kosztów uzyskania przychodów w sytuacji wykorzystania do własnej działalności otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo nieodpłatnie rzeczy od sytuacji, w której takie rzeczy są zbywane. Jak wskazuje się w interpretacjach indywidualnych: „Literalne brzmienie art. 15 ust. 1i ww. ustawy wskazuje jednoznacznie, że celem ustawodawcy realizowanym przez ten przepis jest zapewnienie trwałej neutralności podatkowej transakcji, która spowodowała po stronie podatnika powstanie przychodu.” Tak np. interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 6 lutego 2023 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.1.2023.1.MR1 lub interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 15 czerwca 2020 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.38.2020.4.BJ.

Należy wskazać, że jeżeli Spółka nie miałaby możliwości rozpoznania kosztów uzyskania przychodów związanych z wykorzystaniem otrzymanych części zamiennych do swojej działalności gospodarczej, wówczas oznaczałoby to efektywnie „podwójne” obciążenie Spółki. W takim przypadku bowiem Spółka w pierwszej kolejności musiałaby rozpoznać przychód w wartości części zamiennych (lub w różnicy pomiędzy ich wartością rynkową a zapłaconą ceną), a następnie nie miałaby możliwości rozpoznać żadnych kosztów uzyskania przychodu.

Jeżeli ustawodawca przewiduje, że w momencie zbycia rzeczy otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo nieodpłatnie podatnik może rozpoznać odpowiedni koszt uzyskania przychodu, to w ocenie Wnioskodawcy analogicznie należy traktować wykorzystanie otrzymanych rzeczy na cele własnej działalności gospodarczej. Jeszcze raz bowiem należy podkreślić, że dzięki zużyciu nabytych nieodpłatnie lub częściowo nieodpłatnie części zamiennych Spółka będzie mogła uzyskiwać przychody w ramach jej podstawowej działalności gospodarczej.

Przyjęcie stanowiska zaprezentowanego przez Wnioskodawcę prowadzi do neutralnego rozliczenia podatkowego nieodpłatnego (lub częściowo nieodpłatnego) otrzymania oraz wykorzystania części zamiennych. Na marginesie należy wskazać, że zaakceptowanie niniejszego stanowiska będzie dla Wnioskodawcy neutralne wyłącznie w dłuższej perspektywie, bowiem Wnioskodawca zakłada, że będzie musiał rozpoznać przychód w momencie otrzymania części zamiennych przez Spółkę (jednorazowo), podczas gdy wykorzystanie części zamiennych przez Spółkę do celów jej działalności (tj. przede wszystkim remontów środków trwałych, czy ich konserwacji) może trwać wiele lat (co oznacza, że poszczególne koszty uzyskania przychodu mogą być również rozpoznawane przez wiele lat). Na tym etapie Spółka nie jest w stanie precyzyjnie przewidzieć, w którym momencie będzie potrzebowała wykorzystać części zamienne dla swojej działalności, ponieważ jest to uzależnione od awaryjności sprzętu, warunków pogodowych i innych czynników technicznych, na które Spółka nie ma wpływu. W rezultacie może się okazać, że wydanie części zamiennych z magazynu Spółki oraz rozpoznanie odpowiednich kosztów uzyskania przychodu będzie bardzo rozciągnięte w czasie.

Uwzględniając powyższe, w ocenie Wnioskodawcy jest on uprawniony do rozpoznania kosztów uzyskania przychodu w momencie wykorzystania części zamiennych dla celów działalności gospodarczej Spółki (tj. w szczególności do celów remontów środków trwałych lub ich bieżącej konserwacji) w wartości przychodu określonego zgodnie z art. 12 ust. 5 i 6 ustawy o PDOP (w przypadku otrzymania części zamiennych nieodpłatnie), lub w wartości przychodu określonego zgodnie art. 12 ust. 5a i 6a ustawy o PDOP powiększonego o wydatki na nabycie częściowo odpłatnych rzeczy (w przypadku nabycia części zamiennych poniżej ich ceny rynkowej).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe ,w części nieprawidłowe.

 Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 7a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „updop”:

W podatkowych grupach kapitałowych dochodem ze źródła przychodów jest nadwyżka sumy dochodów wszystkich spółek tworzących grupę uzyskanych z danego źródła przychodów nad sumą ich strat poniesionych z tego źródła przychodów. Jeżeli za rok podatkowy suma strat poniesionych z danego źródła przychodów przez spółki wchodzące w skład podatkowej grupy kapitałowej przekracza sumę dochodów uzyskanych z tego źródła, różnica stanowi stratę podatkowej grupy kapitałowej poniesioną ze źródła przychodów. Dochody i straty spółek oblicza się zgodnie z art. 7 ust. 2 i 3.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji przychodu, precyzując, poprzez przykładowe wyliczenie zawarte w art. 12 ust. 1-3, rodzaje przychodów, a także enumeratywnie wylicza, jakiego rodzaju wpływy pieniężne podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów (ust. 4).

Z istoty podatku dochodowego od osób prawnych wynika, że jest on ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem przychodem – jako źródłem dochodu – jest wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa.

Powołana ustawa ustala zdarzenia, które powodują powstanie obowiązku podatkowego, czyli powinności przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem tych zdarzeń. Ustala, kiedy i w jakich sytuacjach powstanie obowiązek podatkowy. Oznacza to, że powstaje on w okolicznościach wskazanych przez prawo, niezależnie od woli podlegających mu osób czy podmiotów. Na gruncie ustaw podatkowych abstrakcyjny obowiązek podatkowy przekształca się w skonkretyzowane zobowiązanie podatkowe. Zdarzeniem, z którym ustawodawca wiąże obowiązek podatkowy jest m.in. otrzymanie „nieodpłatnego świadczenia”.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 updop:

przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest w szczególności wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Z powołanego art. 12 ust. 1 pkt 2 updop wynika więc, że gdy podmiot prowadzący działalność gospodarczą otrzyma nieodpłatne świadczenie (lub świadczenie częściowo odpłatne) obowiązany jest wykazać z tego tytułu przychód podatkowy. Co istotne, przysporzenie majątkowe musi być powiązane z uzyskaniem przez podatnika korzyści niezwiązanej z jakikolwiek świadczeniem ekwiwalentnym.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, zaliczając nieodpłatne lub częściowo odpłatne świadczenie do czynników kształtujących podstawę opodatkowania, nie precyzuje przy tym, co należy rozumieć przez „nieodpłatne” czy „częściowo odpłatne” świadczenie, ograniczając się jedynie do wskazania w art. 12 ust. 5-6b ustawy, sposobu i kryteriów ustalania wartości nieodpłatnych i częściowo odpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 5 updop:

wartość otrzymanych rzeczy lub praw, w tym otrzymanych nieodpłatnie, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania, z zastrzeżeniem ust. 6b.

W przypadku rzeczy otrzymanych częściowo odpłatnie art. 12 ust. 5a upodop stwierdza że:

wartością rzeczy lub praw częściowo odpłatnych stanowiącą przychód podatnika jest różnica między wartością tych rzeczy lub praw, ustaloną według zasad określonych w ust. 5, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika. Przepis art. 14 ust. 3 stosuje się odpowiednio

Z kolei zgodnie z art. 12 ust. 6 updop, wartość nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1.jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

2.jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;

3.jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu – w wysokości równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu;

4.w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Analogicznie w przypadku świadczeń częściowo odpłatnych ustawa w art. 12 ust. 6a precyzuje że:

Wartością świadczeń częściowo odpłatnych stanowiącą przychód podatnika jest różnica między wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 6, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika. Przepis art. 14 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

Mimo że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia nieodpłatnego świadczenia, to jednak w orzecznictwie sądów administracyjnych ugruntowała się linia orzecznicza, zgodnie z którą pojęcie to ma „szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono, bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy” (uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 listopada 2002 r. sygn. akt FPS 9/02, potwierdzona uchwałą powiększonego składu Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 października 2006 r. sygn. akt II FPS 1/06).

Aby móc w pełni zdefiniować pojęcie „nieodpłatne” zasadnym jest także odwołanie się do wykładni gramatycznej, zgodnie z którą odpłacać to „oddawać komuś coś w zamian”, odpłatny zaś to „taki za który się płaci, wymagający zapłacenia, zwrot kosztów” (Nowy słownik języka polskiego PWN, Warszawa 2002).

Zatem nieodpłatnym świadczeniem są wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy.

O nieodpłatnym świadczeniu, mającym cechy przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym można więc mówić tylko w sytuacji, gdy:

- podmiot, na rzecz którego dokonywane jest tego rodzaju świadczenie odnosi korzyść, a więc musi zaistnieć u niego trwale przysporzenie majątkowe,

- korzyść ta musi zostać odniesiona kosztem innego podmiotu, a więc powinna istnieć możliwość ustalenia kto poniósł ekonomiczny ciężar owego przesunięcia majątkowego,

- korzyść musi mieć konkretny wymiar finansowy,

- świadczenie musi mieć charakter nieodpłatny – nie może ono zatem wiązać się z jakimkolwiek ekwiwalentem ze strony podatnika.

Nieodpłatnym świadczeniem jest, zatem uzyskana przez podatnika wymierna korzyść majątkowa niezwiązana z poniesieniem wydatków, powstaniem kosztów, z obowiązkiem uiszczenia wynagrodzenia lub inną formą ekwiwalentu. Nieodpłatne świadczenie ma miejsce, gdy świadczeniu jednego z podmiotów nie towarzyszy świadczenie drugostronne, co w konsekwencji wyraża się w zaistnieniu stanu, w którym po stronie przyjmującego dochodzi do zwiększenia aktywów bądź zmniejszenia pasywów. Świadczenia otrzymującego, aby podlegały opodatkowaniu, muszą zatem prowadzić do pojawienia się po stronie podmiotu je otrzymującego przychodu, czyli korzyści majątkowej, która może wystąpić w dwóch postaciach: prowadzi do powiększenia aktywów, co jest zwykłym skutkiem wypłaty pieniędzy, albo do zaoszczędzenia wydatków, co może być następstwem świadczenia rzeczowego lub w formie usługi. W wyniku takiego świadczenia w majątku podmiotu otrzymującego nie pojawia się wprawdzie realny dochód (w znaczeniu ekonomicznym), ale ponieważ znaczenie dochodu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest szersze, zaoszczędzenie wydatków musi być traktowane na równi z przyrostem majątku.

Najbardziej istotną dla pojęcia nieodpłatnego świadczenia jest przesłanka, dotycząca ekwiwalentności, w istocie pozwalająca na stwierdzenie, kiedy mamy do czynienia ze świadczeniem nieodpłatnym. Tylko świadczenia nieekwiwalentne mogą stanowić przychód podatkowy po stronie otrzymującego. Ekwiwalentność, która wyłącza możliwość powstania przychodu podatkowego z tytułu nieodpłatnego przysporzenia, oznacza wystąpienie świadczenia wzajemnego. Ekwiwalentność nie może wystąpić ani w momencie dokonywania świadczenia, ani w jakimkolwiek momencie w przyszłości. Jeżeli bowiem występuje ekwiwalent, jest też korzyść po drugiej stronie, a więc wyłączona jest możliwość uznania świadczenia za nieodpłatne. Przysporzenie w majątku podatnika musi mieć dla niego pewną wartość, którą można wyrazić w wymiarze finansowym. Chodzi o to, by świadczenie otrzymane bez wynagrodzenia było dla otrzymującego wartościowe. Świadczenie nieodpłatne będące przychodem podatkowym powinno wynikać z dwustronnego stosunku, tzn. powinien istnieć możliwy do identyfikacji podmiot świadczący oraz podmiot otrzymujący. Wynika to wprost z brzmienia ustawy, która mówi o świadczeniu. Zgodnie z definicją słownikową „świadczenie” oznacza obowiązek wykonania lub przekazania czegoś na czyjąś rzecz.

Należy podkreślić, że o świadczeniu wzajemnym możemy mówić wówczas, gdy podmiot uzyskujący świadczenie wykonuje ekwiwalentne świadczenie na rzecz podmiotu, od którego to świadczenie uzyskuje. Brak świadczenia wzajemnego świadczy natomiast o braku ekwiwalentności.

Pojęcie „ekwiwalentny” należy rozumieć jako równoważny, równowartościowy, współmierny, identyczny, analogiczny, tożsamy. Podnieść także należy, że ekwiwalentność ta powinna odnosić się do dwóch konkretnych podmiotów udzielających sobie wzajemnych świadczeń.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka współpracuje w ramach swojej działalności z głównymi wykonawcami (np. dźwigów przeładunkowych, suwnic, czy ciągników), a także z poddostawcami zapewniającymi określone części zamienne, podzespoły do środków trwałych etc. głównym wykonawcom oraz bezpośrednio samej Spółce.

Spółka w ramach negocjacji uzgodniła, że w zamian za uwzględnienie określonych części zamiennych w prowadzonych postępowaniach zakupowych, poszczególni poddostawcy dostarczą do Spółki części zamienne bez wynagrodzenia lub za wynagrodzeniem niższym od rynkowego. Jednocześnie, zgodnie z informacją zawartą w przesłanym uzupełnieniu wniosku, uzgodnienia z poszczególnymi poddostawcami mają charakter uzgodnień handlowych (w ramach współpracy pomiędzy stronami). Formalnie Spółka nie zobowiązała się do dokonywania zakupów określonych części zamiennych wobec poddostawców.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy na tle przywołanych przepisów prawa oraz przedstawionych wyjaśnień prowadzi do wniosku, że z uwagi na fakt, że Spółka otrzyma/będzie otrzymywać nieodpłatnie lub po cenie niższej od rynkowej części zamienne a w zamian nie będzie zobligowana do świadczenia wzajemnego na rzecz poddostawców, to po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód z tytułu nieodpłatnego lub częściowo odpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 updop, którego wartość należy ustalić w sposób opisany w art. 12 ust. 5-6a ustawy.

Wobec powyższego Państwa stanowisko w kwestii ustalenia czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Wnioskodawca powinien rozpoznać przychód w wartości otrzymanych przez Spółkę nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie części zamiennych zgodnie z art. 12 ust. 5-6a ustawy o updop jest prawidłowe przy czym momentem rozpoznania przychodu z tego tytułu będzie dzień otrzymania tych części.

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest również kwestia ustalenia czy w momencie wykorzystania części zamiennych dla celów działalności gospodarczej Spółki, Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania kosztów uzyskania przychodu w wartości przychodu określonego zgodnie z art. 12 ust. 5 i 6 ustawy o updop (w przypadku otrzymania części zamiennych nieodpłatnie), lub w wartości przychodu określonego zgodnie art. 12 ust. 5a i 6a ustawy o updop powiększonego o wydatki na nabycie częściowo odpłatnych rzeczy (w przypadku nabycia części zamiennych poniżej ich ceny rynkowej).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop:

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Z powyższego wynika, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami (tzn. wydatki takie są uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ w rezultacie ich poniesienia podatnik może oczekiwać zwiększenia swoich przychodów), w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Stosownie do art. 15 ust. 1i updop:

w przypadku odpłatnego zbycia rzeczy lub praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, w związku z którymi, zgodnie z art. 12 ust. 5-6a, został określony przychód, a także w przypadku odpłatnego zbycia rzeczy, praw lub innych świadczeń będących przedmiotem wykonania świadczenia niepieniężnego, o którym mowa w art. 14a, kosztem uzyskania przychodów z ich odpłatnego zbycia, z uwzględnieniem aktualizacji dokonanej zgodnie z odrębnymi przepisami, jest odpowiednio:

 1. wartość przychodu określonego na podstawie art. 12 ust. 5 i 6 albo

 2. wartość przychodu określonego na podstawie art. 12 ust. 5a i 6a powiększona o wydatki na nabycie częściowo odpłatnych rzeczy lub praw albo innych świadczeń, albo

 3. równowartość wierzytelności (należności) uregulowanej przez wykonanie świadczenia niepieniężnego (w naturze), o którym mowa w art. 14a, pomniejszonej o naliczony w związku z przekazaniem tego świadczenia niepieniężnego podatek od towarów i usług

- pomniejszona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Literalne brzmienie art. 15 ust. 1i ww. ustawy wskazuje jednoznacznie, że celem ustawodawcy realizowanym przez ten przepis jest zapewnienie trwałej neutralności podatkowej transakcji, która spowodowała po stronie podatnika powstanie przychodu. Innymi słowy, intencją ustawodawcy jest, aby w przypadku zbycia przedmiotu majątkowego uzyskanego nieodpłatnie (lub częściowo nieodpłatnie), po stronie podatnika nie powstawał dochód - do wysokości przychodu uprzednio zadeklarowanego przez podatnika dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Analizując brzmienie przywołanego przepisu i przestawionych wyjaśnień w kontekście okoliczności opisanych we wniosku należy stwierdzić, że wykorzystanie otrzymanych rzeczy na cele własnej działalności gospodarczej nie prowadzi do powstania po stronie Spółki przychodu z tytułu zbycia tych rzeczy, które nadal są własnością Spółki a fakt ich wykorzystania na własne cele nie powoduje po stronie Wnioskodawcy powstania przychodu z ich zbycia.

Przywołany przepis uzależnia prawo do rozpoznania kosztów w wysokości przychodu określonego na podstawie art. 12 ust. 5 i 6 oraz art. 12 ust. 5a i 6a updop od faktu odpłatnego zbycia rzeczy (uzyskania przychodu z tytułu ich zbycia), zatem w przypadku zużycia otrzymanych - bez wynagrodzenia lub za wynagrodzeniem niższym od rynkowego - części zamiennych na własne potrzeby regulacja ta nie znajdzie zastosowania.

Nie można również zgodzić z Państwa stwierdzeniem „że jeżeli Spółka nie miałaby możliwości rozpoznania kosztów uzyskania przychodów związanych z wykorzystaniem otrzymanych części zamiennych do swojej działalności gospodarczej, wówczas oznaczałoby to efektywnie „podwójne” obciążenie Spółki”, taka sytuacja w opisanym przypadku nie będzie miała miejsca. Ustawodawca ustalając prawo do kosztów w art. 15 ust. 1i miał na celu uniknięcie dwukrotnego opodatkowania tego samego przychodu - raz z tytułu nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie otrzymanych rzeczy a drugi raz z tytułu odpłatnego zbycia tych rzeczy - a taka sytuacja przedstawionym opisie sprawy nie ma miejsca.

Zatem nie można się zgodzić się z Państwa stanowiskiem, że Spółka będzie uprawniona do rozpoznania kosztów uzyskania przychodu w momencie wykorzystania części zamiennych dla celów działalności gospodarczej Spółki (tj. w szczególności do celów remontów środków trwałych lub ich bieżącej konserwacji) w wartości przychodu określonego zgodnie z art. 12 ust. 5 i 6 ustawy o PDOP (w przypadku otrzymania części zamiennych nieodpłatnie), lub w wartości przychodu określonego zgodnie art. 12 ust. 5a i 6a ustawy o PDOP powiększonego o wydatki na nabycie częściowo odpłatnych rzeczy (w przypadku nabycia części zamiennych poniżej ich ceny rynkowej).

Tym samym Państwa stanowisko w tym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

- stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz

- zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Jednocześnie należy zauważyć, że przedstawiony w nich opis sprawy nie jest tożsamy z tym przedstawionym przez Wnioskodawcę. Ponadto organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm., dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie e-PUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).