Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka

Interpretacja indywidualna z dnia 26 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-2.4012.229.2023.1.WH

Świadczone przez Państwa usługi nauki jazdy konnej w części finansowanej z ZFŚS należy uznać za odpłatne świadczenie usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest:

nieprawidłowe – w zakresie opodatkowania usług jazdy konnej w części finansowanej z ZFŚS,

prawidłowe – w zakresie dokumentowania świadczonych usług.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 kwietnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 21 kwietnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania świadczonych usług w części finansowanej z ZFŚS oraz sposobu dokumentowania świadczonych usług. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

A. Sp. z o.o. jest firmą produkcyjną, w której przeważającą formą działalności jest PKD 10.11.Z - Przetwarzanie i konserwowanie mięsa, z wyłączeniem mięsa z drobiu oraz PKD 10.12.Z - Przetwarzanie i konserwowanie mięsa z drobiu.

Spółka posiada 4 zakłady produkcyjne, zakład produkujący tłuszcze spożywcze, zakład produkujący tłuszcze kategorii III, zakład przetwarzania surowców pet-food - produkty mokre, zakład przetwarzania surowców pet-food - produkty suche. W skład przedsiębiorstwa wchodzi również wybudowana przez Spółkę stadnina koni, w której prowadzona jest stadnina rekreacyjna oraz szkółka jazdy konnej. Stadnina nie jest klubem sportowym w rozumieniu ustawy z dnia 25 czerwca 2010 roku o sporcie, ani też związkiem sportowym czy związkiem stowarzyszeń. Spółka rozszerzyła swoją działalność i uwzględniła, jako przedmiot działalności w umowie Spółki m.in. PKD 85.51.Z - pozaszkolne formy edukacji sportowej oraz zajęć sportowych i rekreacyjnych w ramach której prowadzi szkółkę jazdy konnej. Podklasa ta obejmuje m.in. prowadzenie szkoły nauki jazdy konnej. W ramach działalności stadniny Spółka świadczy odpłatnie m.in. następujące usługi: nauka jazdy konnej na lonży, nauka jazdy konnej indywidualnej i grupowej, oprowadzanki na koniu.

Budując Stadninę Spółka nie zakładała, że będzie to działalność dużych rozmiarów. Celem jest propagowanie wśród okolicznych mieszkańców oraz pracowników Spółki sportu i rekreacji, budowanie relacji ze społecznością lokalną oraz propagowanie rozwoju jeździectwa w regionie.

Stadnina służy celom sportowo-rekreacyjnym także dla pracowników Spółki. Dlatego w ramach budowania pozytywnego wizerunku Spółki, a także w trosce o rozwój sportowy pracowników oraz rozpropagowanie wśród pracowników możliwości czynnego wypoczynku Spółka chciałaby pokrywać (dofinansowywać) część kosztów związanych z nabyciem usługi w postaci jazdy konnej przez pracownika z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych Spółki. Zdaniem Spółki finansowanie z ZFŚS jazdy konnej miałoby na celu poprawę wypoczynku pracownika, zadowolenie z miejsca, w jakim pracuje, co przekładać się będzie na jego wydajność i efekty jego pracy oraz większe zaangażowanie w wykonywane obowiązki. Finansowanie ww. wypoczynku w sposób pośredni wpływałoby na poprawę działalności gospodarczej Spółki.

Spółka utworzyła Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych i wprowadziła Regulamin w tym zakresie. Dokonuje odpisów na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych i prowadzi dla niego odrębny rachunek bankowy. Możliwość dofinansowania lekcji jazdy konnej zostanie wprowadzona do Regulaminu ZFŚS w postaci usługi świadczonej przez pracodawcę na rzecz różnych form wypoczynku oraz działalności sportowo-rekreacyjnej pracowników i pozostałych osób upoważnionych. Pracownik opłacałby ze środków własnych część ceny i na tej podstawie Spółka wystawiłaby fakturę VAT od tej kwoty, natomiast w pozostałym zakresie koszt jazdy konnej zostałby pokryty ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Pytanie

1.Czy sprzedaż usług jazdy konnej w części finansowanej z ZFŚS będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

2.Czy jeśli sprzedaż usług jazdy konnej w części finansowanej z ZFŚS podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, to Spółka może wystawić fakturę wewnętrzną potwierdzającą prawidłowe naliczenie podatku VAT z tytułu sprzedaży?

3.Czy Spółka może wystawić paragon/fakturę dla pracownika/osoby uprawnionej, które dotyczyłyby tylko tej części ceny za usługę jazdy konnej, która byłaby finansowana przez pracownika/osobę uprawnioną z jej środków prywatnych?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. do pytania nr 1

Czynności pracodawcy z wykorzystaniem środków ZFŚS nie podlegają VAT. Pracodawca nie wypełnia w tym przypadku definicji podatnika VAT, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT. Dostawa towarów lub świadczenie usług podlega VAT tylko wtedy, gdy wykonuje je podmiot będący podatnikiem VAT i występujący w takim charakterze w stosunku do danej czynności. Skoro pracodawca, co prawda posiadający status podatnika VAT czynnego, nie jest uznawany za podatnika VAT w zakresie, w jakim wykonuje on czynności związane z administrowaniem środkami ZFŚS, to czynności te nie podlegają VAT bez względu na to, czy zostały objęte art. 5 ustawy o VAT (a w konsekwencji także przepisami art. 8 ust. 2 ustawy o VAT), czy też nie.

Zdaniem Spółki kwota finansowana z ZFŚS z tytułu usługi jazdy konnej dla pracowników/osób uprawnionych nie jest związana z prowadzonym przedsiębiorstwem, gdyż fundusz ten jest tworzony na podstawie odrębnych przepisów w celu przeznaczenia go na cele socjalne. W konsekwencji finansowanie ze środków ZFŚS określonej we wniosku działalności socjalnej nie będzie mieściło się w pojęciu dostawy towarów i świadczenia usług z uwagi na fakt, iż nie zostaną spełnione dyspozycje wynikające z art. 8 ust. 2 ustawy. W związku z tym kwota przekazana z ZFŚS na dofinansowanie usługi jazdy konnej świadczonej na rzecz pracowników nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nieodpłatne świadczenie usług w tym zakresie przez pracodawcę na rzecz pracowników nie stanowi czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Ad. do pytania nr 2 i 3

Świadczenie usługi w części płatnej przez pracownika z jego środków prywatnych stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu na zasadach ogólnych, według stawek obowiązujących dla świadczenia usług i w tym zakresie Spółka jest zobowiązana wystawić fakturę na zasadach ogólnych, jednak tylko w części, która opłacana jest przez pracownika.

W przypadku konieczności opodatkowania podatkiem VAT kwoty usługi sfinansowanej z ZFŚS Spółka powinna wystawić fakturę wewnętrzną.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest:

nieprawidłowe – w zakresie opodatkowania usług jazdy konnej w części finansowanej z ZFŚS,

prawidłowe – w zakresie dokumentowania świadczonych usług.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”:

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy:

przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1.przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2.zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3.świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Należy zauważyć, że jak wynika z ww. przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, dla uznania, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność. Odpłatność oznacza dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Aby dane świadczenie uznać za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie.

Czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub świadczącego usługę. Przy czym, związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Pod pojęciem odpłatności dostawy towarów lub odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. I tak, w wyroku z 1 kwietnia 1982 r. w sprawie C-89/81 Hong Kong Trade Development Council TSUE stwierdził, że wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie.

Analizując głębiej ten problem Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council stwierdził, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem.

Na uwagę zasługuje także orzeczenie z 3 kwietnia 1994 r. w sprawie C-16/93 R.J. Tolsma, gdzie podkreślono, że dla wystąpienia opodatkowania podatkiem od towarów i usług konieczne staje się zaistnienie bezpośredniego związku płatności z konkretną czynnością oraz istnienie konsumenta tej czynności.

Zatem pod pojęciem odpłatności świadczenia rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wskazać należy, że w niektórych przypadkach płatności za dany towar/usługę może dokonać podmiot trzeci, a nie podmiot (osoba) na rzecz którego następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel/na rzecz której świadczona jest usługa. Taka sytuacja może mieć miejsce, np. w trakcie realizacji programów lojalnościowych lub akcji marketingowych, w których są przekazywane uczestnikom nagrody.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy

za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1) użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;

2) nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Mając na uwadze powyższe regulacje należy wskazać, że co do zasady, opodatkowaniu podlega odpłatne świadczenie usług, w tym przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej. Ponadto, usługa o charakterze nieodpłatnym, tj. w ramach której odbiorca świadczenia nie jest obowiązany do żadnego świadczenia ekwiwalentnego na rzecz świadczącego usługę, może podlegać opodatkowaniu, jeżeli świadczenie usługi nastąpi dla celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Nie każda czynność stanowiąca świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy :

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że w skład Państwa przedsiębiorstwa wchodzi m.in. wybudowana przez Państwa stadnina koni, w której prowadzona jest stadnina rekreacyjna oraz szkółka jazdy konnej. Rozszerzyli Państwo swoją działalność i uwzględnili, jako przedmiot działalności m.in. PKD 85.51.Z - pozaszkolne formy edukacji sportowej oraz zajęć sportowych i rekreacyjnych w ramach której prowadzi szkółkę jazdy konnej. W ramach działalności stadniny świadczą Państwo odpłatnie m.in. następujące usługi: nauka jazdy konnej na lonży, nauka jazdy konnej indywidualnej i grupowej, oprowadzanki na koniu. Stadnina służy celom sportowo-rekreacyjnym także dla Państwa pracowników. Dlatego wramach budowania Państwa pozytywnego wizerunku, a także w trosce o rozwój sportowy pracowników oraz rozpropagowanie wśród pracowników możliwości czynnego wypoczynku chcieliby Państwo pokrywać (dofinansowywać) część kosztów związanych z nabyciem usługi w postaci jazdy konnej przez pracownika z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych Spółki.

Państwa wątpliwości w pierwszej kolejności dotyczą kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług usług jazdy konnej w części finansowanej z ZFŚS.

Działania Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych regulują przepisy ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 998), zwanej dalej ustawą o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ww. ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych,

ustawa określa zasady tworzenia przez pracodawców zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, zwanego dalej "Funduszem", i zasady gospodarowania środkami tego Funduszu, przeznaczonego na finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z Funduszu, na dofinansowanie zakładowych obiektów socjalnych oraz na tworzenie zakładowych żłobków, klubów dziecięcych, przedszkoli oraz innych form wychowania przedszkolnego.

W myśl art. 2 pkt 1 cyt. ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych,

działalność socjalna - usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, sprawowanej przez dziennego opiekuna lub nianię, w przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych,

osoby uprawnione do korzystania z Funduszu - pracowników i ich rodziny, emerytów i rencistów - byłych pracowników i ich rodziny oraz inne osoby, którym pracodawca przyznał, w regulaminie, o którym mowa w art. 8 ust. 2, prawo korzystania ze świadczeń socjalnych finansowanych z Funduszu.

Na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych,

Fundusz tworzą pracodawcy zatrudniający według stanu na dzień 1 stycznia danego roku co najmniej 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty.

Na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych,

fundusz tworzy się z corocznego odpisu podstawowego, naliczanego w stosunku do przeciętnej liczby zatrudnionych.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych,

środki Funduszu zwiększa się o wpływy z opłat pobieranych od osób i jednostek organizacyjnych - korzystających z działalności socjalnej, o której mowa w art. 2 pkt 1.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych,

przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z Funduszu uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z Funduszu.

Stosownie do art. 10 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych,

środkami Funduszu administruje pracodawca.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych,

środki Funduszu są gromadzone na odrębnym rachunku bankowym.

Należy w tym miejscu zauważyć, że działania pracodawcy polegające wyłącznie na dokonaniu zakupów od osób trzecich, których nabycie w całości następuje ze środków Funduszu (takich jak np. wczasów dla pracowników i emerytów, kolonii i obozów dla dzieci pracowników, karnetów uprawniających do korzystania z basenów, siłowni i innych obiektów sportowych, biletów do kina, teatru, kompleksowych usług polegających na organizowaniu określonej imprezy kulturalnej) w celu udostępnienia ich osobom uprawnionym na zasadach wymienionych w ww. ustawie o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, podejmowane są poza sferą prowadzonej przez pracodawcę działalności gospodarczej (poza sferą jego aktywności jako przedsiębiorcy). Tym samym czynności te nie są podejmowane przez pracodawcę w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. W konsekwencji należy stwierdzić, że w tym zakresie pracodawca nie jest podatnikiem tego podatku.

Powyższe odnosi się również do sytuacji, gdy nabyte w ww. sposób świadczenia współfinansuje beneficjent, tj. osoba uprawniona do korzystania z Funduszu, albowiem sam sposób finansowania nie zmienia charakteru rzeczonych świadczeń.

Zatem gdy pracodawca działa jako administrator Funduszu i dokonuje zakupów towarów i usług, które następnie przekazuje nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie pracownikom albo innym osobom upoważnionym do korzystania z Funduszu, czynności te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Natomiast w sytuacji gdy pracodawca samodzielnie, z wykorzystaniem majątku należącego do jego przedsiębiorstwa, dokonuje dostaw towarów/świadczy usługi na rzecz pracowników i osób uprawnionych do korzystania z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, to czynności te podejmowane są przez pracodawcę w ramach jego aktywności jako przedsiębiorcy działającego podatnika podatku od towarów i usług, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Ponadto należy zauważyć, że w analizowanej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 8 ust. 2 ustawy, gdyż świadczone przez Państwa usługi nauki jazdy konnej nie są wykonywane nieodpłatnie, ponieważ za świadczone usługi w postaci nauki jazdy konnej otrzymują Państwo wynagrodzenie, które finansowane jest w części z ZFŚS

Mając na uwadze fakt, że w przedmiotowej sprawie świadczone przez Państwa usługi jazdy konnej w należącej do Państwa stadninie koni, nie będą wykonywane w ramach administrowania zakładowym funduszem świadczeń socjalnych, a wykonywane będą w ramach prowadzonej przez Państwa działalności gospodarczej.

Tym samym świadcząc usługi jazdy konnej z wykorzystaniem majątku należącego do Państwa przedsiębiorstwa będą działać Państwo w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a w konsekwencji świadczone przez Państwa usługi nauki jazdy konnej w części finansowanej z ZFŚS należy uznać za odpłatne świadczenie usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy. W opisanym we wniosku przypadku mamy do czynienia z odpłatnym świadczeniem usług przez Państwa na rzecz pracowników/osób uprawnionych, gdzie odpłatność jest pokrywana w części ze środków ZFŚS.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest nieprawidłowe.

Kolejne Państwa wątpliwości dotyczą sposobu dokumentowania świadczonych usług w części finansowanej z ZFŚS oraz w części finansowanej przez pracownika/osobę uprawnioną.

Zasady wystawiania faktur zostały uregulowane w Dziale XI ustawy w Rozdziale 1 – Faktury.

Na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy:

podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1) sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;

2) wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość, chyba że podatnik korzysta z procedury szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 6a;

3) wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;

4) otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy:

a) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

b) czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4,

c) dostaw towarów, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1b.

Stosownie natomiast do art. 106b ust. 2 ustawy:

podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

W świetle art. 106b ust. 3 ustawy:

na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1) czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem:

a) czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4,

b) czynności, o których mowa w art. 106a pkt 3 i 4,

1a) otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem:

a) przypadku, gdy zapłata dotyczy czynności, o których mowa w art. 19a ust. 1b i ust. 5 pkt 4 oraz art. 106a pkt 3 i 4,

b) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

2) sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

W przypadku gdy sprzedaż jest dokonywana na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, sprzedawca obowiązany jest wystawić fakturę jedynie w sytuacji, gdy nabywcy tego zażądają w terminie określonym w art. 106b ust. 3 ustawy.

Elementy jakie powinna zawierać faktura wskazane są w art. 106e ust. 1 ustawy.

Natomiast zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT:

podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W myśl art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy:

podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani wystawić i wydać nabywcy paragon fiskalny lub fakturę z każdej sprzedaży:

a) w postaci papierowej lub

b) za zgodą nabywcy, w postaci elektronicznej, przesyłając ten dokument w sposób z nim uzgodniony.

Na podstawie art. 111 ust. 8 ustawy:

Minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2021 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2021 r. poz. 2442 ze zm.), zwane dalej „rozporządzeniem”.

Zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących zostało określone w § 2 i § 3 rozporządzenia. Zwolnienia te wskazują na dwojakiego rodzaju zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, mianowicie zwolnienie dla określonych grup podatników (zwolnienie podmiotowe) i zwolnienie dla konkretnych czynności (zwolnienie przedmiotowe).

Stosownie do § 2 ust. 1 rozporządzenia:

zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2023 r. czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

Zgodnie z § 2 ust. 2 rozporządzenia:

w odniesieniu do niektórych czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się zgodnie z warunkami określonymi w tym załączniku.

W poz. 34 załącznika do rozporządzenia wymieniono:

dostawa towarów i świadczenie usług przez podatnika na rzecz jego pracowników oraz przez spółdzielnie mieszkaniowe na rzecz członków lub innych osób, którym przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu lub które są właścicielami lokali położonych w budynkach administrowanych przez spółdzielnie mieszkaniowe, jak również przez wspólnoty mieszkaniowe na rzecz właścicieli lokali.

Jak wskazano powyżej, usługi świadczone przez Państwa na rzecz pracowników/osób uprawnionych będą stanowić odpłatne świadczenie usług.

Tym samym nie będą mieć Państwo obowiązku wystawienia na rzecz pracownika/osoby uprawnionej paragonu w części finansowanej przez pracownika/osobę uprawnioną z jej środków prywatnych, gdyż w tym zakresie przysługiwać będzie Państwu prawo do zastosowania zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 2 ust. 2 rozporządzenia w zw. z poz. 34 załącznika do rozporządzenia.

Natomiast w przypadku, gdy pracownik/osoba uprawniona zwróci się do Państwa z żądaniem wystawienia faktury, w myśl art. 106b ust. 3 ustawy, będą Państwo obowiązani wystawić fakturę w części finansowanej przez pracownika/osobę uprawnioną z jej środków prywatnych, pod warunkiem zachowania określonego w przepisie terminu do wystąpienia z żądaniem wystawienia faktury. Natomiast w przypadku wyświadczenia usługi nauki jazdy konnej na rzecz podatników, stosownie do art. 106b ust. 1 ustawy, będą Państwo obowiązani do wystawienia faktury.

Natomiast odnosząc się do dokumentowania świadczonych przez Państwa usług nauki jazdy konnej w części finansowanej z ZFŚS należy zauważyć, że jak ustalono powyżej, stanowią one odpłatne świadczenie usług, jednakże dokumentują one wewnętrzne rozliczenia pomiędzy Państwem a Zakładowym Funduszem Świadczeń Socjalnych a zatem w analizowanym przypadku brak jest przeciwwskazań do udokumentowania przez Państwa świadczonych usług odpowiednim dokumentem wewnętrznym, np. notą księgową czy dokumentem wewnętrznym.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytań nr 2 i 3 należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

  • Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego oraz zastosujecie się Państwo do interpretacji.
  • Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

  • Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

  • w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
  • w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00