Postanowienie SN z dnia 26 października 2022 r., sygn. V KK 350/22

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Andrzej Stępka

po rozpoznaniu w dniu 26 października 2022 r.,

na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.

sprawy A. G. skazanej z art. 207 § 1 k.k. i innych,

oraz J. G. skazanego z art. 207 § 1 k.k.

z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanych

od wyroku Sądu Okręgowego w Kaliszu

z dnia 3 lutego 2022 r., sygn. akt III Ka 58/21,

zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego w Ostrowie Wielkopolskim

z dnia 22 czerwca 2020 r., sygn. akt II K 512/16,

p o s t a n o w i ł

1. oddalić kasację obrońcy skazanych jako oczywiście bezzasadną;

2. obciążyć skazanych kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego w częściach równych.

UZASADNIENIE

Na mocy wyroku Sądu Rejonowego w Ostrowie Wielkopolskim z dnia 22 czerwca 2020 r., sygn. akt II K 512/16, oskarżonych A. G. i J. G. uznano za winnych tego, że w nieustalonym okresie czasu, ale nie wcześniej niż od 2009 r. do dnia 28 października 2013 r. w O. wspólnie i w porozumieniu znęcali się psychicznie i fizycznie, ze stosowaniem szczególnego okrucieństwa, nad małoletnimi dziećmi A. P., D., A. i W. rodzeństwem M., dla których stanowili rodzinę zastępczą, w ten sposób, że stosowali kary cielesne w postaci bicia tłuczkiem do mięsa po głowie (A. M.), po pośladkach (W. M.), kopania, uderzania i przywiązywania rajstopami do krzesła, wiązanie małoletniej W. M. na noc rajstopami tak, by nie mogła się poruszać, niedostarczania posiłku, zmuszania do stania po nocach w kącie, klęczenia w kącie z rękoma podniesionymi do góry, a także zastraszali dzieci, że wywiozą je do lasu lub oddaniem z powrotem do domu dziecka, pomawiali dzieci przed ich wychowawcami w szkole i w przedszkolu, przed pracownikami PCPR w O.. o negatywne zachowanie, w tym nadpobudliwość seksualną (A. P. i D. M.), o znaczne upośledzenie, używali wobec nich słów uznanych za obelżywe; a nadto A. G. za winną tego, że w w/w okresie w nieustalonym dniu uderzyła małoletniego A. M. tłuczkiem do mięsa w okolice ciemieniową prawą głowy, powodując u niego obrażenia skutkujące blizną linijną zlokalizowaną w płaszczyźnie strzałkowej długości ok. 4 cm w okolicy ciemieniowej prawej przy linii pośrodkowej, które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządów jego ciała na okres poniżej 7 dni; oraz że w tym okresie w nieustalonym dniu popchnęła małoletnią W. M. na podłogę tak, że małoletnia upadła uderzając się o gwóźdź, co spowodowało u niej obrażenia skutkujące blizną zlokalizowaną w okolicy bródkowej lewej u podstawy trzonu żuchwy o długości ok. 1,3 cm oraz krzyżującą się z nią w linii pośrodkowej bliznę zlokalizowaną w okolicy guzka bródkowego lewego długości około 1 cm, które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządów jej ciała na okres poniżej 7 dni – a więc uznano oskarżonego J. G. za winnego występku z art. 207 § 1 i 2 k.k., zaś oskarżoną A. G. za winną występku z art. 207 § 1 i § 2 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. – i za to na podstawie art. 207 § 2 k.k. (w stosunku do oskarżonej A. G. dodatkowo w zw. z art. 11 § 3 k.k.) wymierzono im kary po 5 lat pozbawienia wolności.