Interpretacja
Interpretacja indywidualna z dnia 1 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-1.4011.312.2023.1.MKA
Obowiązki płatnika w związku z zatrudnianiem na podstawie umowy zlecenie - wykonywanie zlecenia na terenie Niemiec.
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
6 kwietnia 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 3 kwietnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków płatnika. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Od 1986 r. prowadziła Pani działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług opieki nad osobami niepełnosprawnymi, przewlekle chorymi lub osobami w podeszłym wieku, które to usługi były świadczone w miejscu ich zamieszkania (…) w Polsce oraz w Niemczech. Od 11 marca 2009 r. do 31 maja 2021 r. miała Pani również zarejestrowaną działalność w Niemczech. Od czerwca 2021 r. świadczyła Pani usługi wyłącznie w ramach działalności w Polsce. Z rodzinami osób, nad którymi sprawowana była opieka, zawierane były umowy i rodziny te były obciążane fakturami raz w miesiącu. Wszystkie rodziny, nad którym sprawowana była opieka, zamieszkiwały na terytorium Niemiec. W celu realizacji umów zawieranych z rodzinami podejmowała Pani współpracę z osobami fizycznymi, które w Pani imieniu świadczyły usługi opieki. W umowach cywilnoprawnych zawieranych z Opiekunkami przewidziana była możliwość podróży w celu wykonywania obowiązków Zleceniobiorcy w ramach przedmiotu umowy. W umowie przewidziana była możliwość wykonywania usług poza terytorium kraju i w związku z tym zwrot wydatków związanych z podróżą. Opiekunki (Zleceniobiorcy), z którymi zawierała Pani umowy zlecenie ubezpieczone były na terytorium Niemiec, w tamtejszej kasie chorych AOK, zgodnie z obowiązującym w Niemczech prawem ponieważ od 2019 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych przestał potwierdzać druki A1 dla Pani Zleceniobiorców, z uwagi na zbyt małą ilość zleceń w Polsce. W tym celu nawiązała Pani współpracę z biurem rachunkowym w Niemczech, które nalicza składki ubezpieczeniowe i podatek, według obowiązujących przepisów w Niemczech. W związku z długą współpracą zarówno ze Zleceniobiorcą jaki i klientem Zleceniobiorca przebywa ponad 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu rozpoczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym, na terytorium Niemiec. Zleceniobiorcy nie przedstawili certyfikatu rezydencji innego kraju niż Polska, oraz podawali polski adres zamieszkania, nie wykonywali umowy w ramach prowadzonych działalności i nie dysponowali stałą placówką w Niemczech.
Pytanie
Czy ciążył na Pani obowiązek poboru i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy w związku z wypłacanym zleceniobiorcom wynagrodzeniem i co za tym idzie, przesłanie informacji PIT-11 i PIT-4R za 2021 r.?
Pani stanowisko w sprawie
W Pani ocenie, w świetle obowiązujących przepisów, nie ciążył na Pani obowiązek poboru i odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy w związku z wypłacanym przez Panią wynagrodzeniem z tytułu umowy zlecenie oraz przesyłania informacji PIT-11 i PIT-4R za 2021 r. W okresie od 11 marca 2009 r. do 31 maja 2021 r. wynagrodzenie było ponoszone przez Pani stałą placówkę w Niemczech, zatem na podstawie art. 15 ust. 2 pkt c Umowy między Rzecząpospolitą Polską, a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatku od dochodu i od majątku (dalej: Umowa) wynagrodzenie podlegało opodatkowaniu w Niemczech. W okresie od 1 czerwca do końca 2021 r. wynagrodzenie było wypłacane wyłącznie z Polskiej firmy, ale w związku z długofalową współpracą, zarówno ze Zleceniobiorcą jak i podopiecznym, Zleceniobiorca przebywa ponad 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu rozpoczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym na terytorium Niemiec, a co za tym idzie jego wynagrodzenie będzie opodatkowane na terytorium Niemiec. W myśl art. 32 ust. 6 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: Ustawa o pdof): „Zakład pracy nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych przez pracownika z pracy wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pod warunkiem że dochody te podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Na wniosek podatnika zakład pracy pobiera zaliczki na podatek dochodowy, stosownie do przepisów ust. 1-1c, 1f-3a, 4 i 5, z uwzględnieniem art. 27 ust. 9 i 9a” oraz na podstawie art. 15 ust. 2 pkt 4 Umowy nie pobierała Pani zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń, a co za tym idzie, nie przekazała Pani informacji PIT-11 i PIT-4R za 2021 r. Zleceniobiorcy otrzymali Lohnsteuerkarte - odpowiednik PIT-11 w Niemczech, na podstawie którego byli zobowiązani rozliczyć się w Niemczech i w niektórych przypadkach wykazać je w rozliczeniu rocznym w Polsce. W Pani ocenie zawierane przez Panią umowy zlecenie podlegają pod art. 15 Umowy, a nie art. 14 ponieważ świadczenie usługi opieki na rzecz Pani firmy nie wpasowuje się w definicję wolnego zawodu.
W związku z brakiem definicji wolnego zawodu w Umowie i Ustawie o pdof możemy posiłkować się definicją z ustawy o podobnym charakterze tj. Ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne: „wolny zawód - pozarolniczą działalność gospodarczą wykonywaną osobiście przez tłumaczy, adwokatów, notariuszy, radców prawnych, biegłych rewidentów, księgowych, agentów ubezpieczeniowych, agentów oferujących ubezpieczenia uzupełniające, brokerów reasekuracyjnych, brokerów ubezpieczeniowych, doradców podatkowych, doradców restrukturyzacyjnych, maklerów papierów wartościowych, doradców inwestycyjnych, agentów firm inwestycyjnych oraz rzeczników patentowych, z tym że za osobiste wykonywanie wolnego zawodu uważa się wykonywanie działalności bez zatrudniania na podstawie umów o pracę, umów zlecenia, umów o dzieło oraz innych umów o podobnym charakterze osób, które wykonują czynności związane z istotą danego zawodu;". Ta definicja została wprowadzona ustawą o zmianie niektórych ustaw z dnia 28 listopada 2020 r. (Dz.U. 2020 poz. 2123).
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):
Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
Z kolei art. 3 ust. 1a ww. ustawy, precyzuje, że:
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
a)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
b)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Stosowanie do art. 4a ww. ustawy:
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że od 1986 r. prowadziła Pani działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług opieki nad osobami niepełnosprawnymi, przewlekle chorymi lub osobami w podeszłym wieku. Usługi były świadczone w miejscu ich zamieszkania w Polsce oraz w Niemczech. Od 11 marca 2009 r. do 31 maja 2021 r. miała Pani również zarejestrowaną działalność w Niemczech. Od czerwca 2021 r. świadczyła Pani usługi wyłącznie w ramach działalności w Polsce. W ramach działalności podejmowała Pani współpracę z osobami fizycznymi, które w Pani imieniu świadczyły usługi opieki. W umowach cywilnoprawnych zawieranych z Opiekunkami przewidziana była możliwość podróży w celu wykonywania obowiązków Zleceniobiorcy w ramach przedmiotu umowy. W umowie przewidziana była możliwość wykonywania usług poza terytorium kraju. Opiekunki (Zleceniobiorcy), z którymi zawierała Pani umowy zlecenie ubezpieczone były na terytorium Niemiec, w tamtejszej kasie chorych AOK, zgodnie z obowiązującym w Niemczech prawem. W związku z długą współpracą zarówno ze Zleceniobiorcą jaki i klientem Zleceniobiorca przebywał ponad 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu rozpoczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym, na terytorium Niemiec. Zleceniobiorcy nie przedstawili certyfikatu rezydencji innego kraju niż Polska, oraz podawali polski adres zamieszkania, nie wykonywali umowy w ramach prowadzonych działalności i nie dysponowali stałą placówką w Niemczech.
Z uwagi na okoliczność, że umowy zlecenia były wykonywane na terytorium Niemiec w sprawie zastosowanie znajdą uregulowania zawarte w umowie z dnia 14 maja 2003 r. zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. poz. 90).
Stosownie do art. 3 ust. 2 ww. Umowy:
Przy stosowaniu niniejszej umowy przez Umawiające się Państwo, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie, które nie zostało w niej zdefiniowane, będzie miało takie znaczenie, jakie przyjmuje się w danym czasie zgodnie z prawem tego Państwa w zakresie podatków, do których ma zastosowanie niniejsza umowa, przy czym znaczenie wynikające ze stosowanego ustawodawstwa podatkowego tego Państwa będzie miało pierwszeństwo przed znaczeniem nadanym określeniu przez inne przepisy prawne tego Państwa.
W myśl art. 4 ust. 1 ww. Umowy:
W rozumieniu niniejszej umowy, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, każdą jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie, w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.
Powyższy przepis odsyła więc do krajowych regulacji prawnych odnoszących się do osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie.
W myśl art. 14 ust. 1 ww. Umowy:
Dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonywanego wolnego zawodu albo z innej działalności o samodzielnym charakterze, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że osoba ta dysponuje stałą placówką w drugim Umawiającym się Państwie, w celu wykonywania swej działalności. Jeżeli dysponuje ona taką stałą placówką, wówczas dochód może być opodatkowany w drugim Państwie, jednak tylko w takim zakresie, w jakim może być przypisany tej stałej placówce.
Stosownie do treści art. 14 ust. 2 tej Umowy:
Określenie "wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub edukacyjną, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, adwokatów i radców prawnych, inżynierów, architektów, dentystów, doradców podatkowych i biegłych rewidentów.
Powołana regulacja odnosi się do wykonywania „wolnych zawodów”, przy czym – jak wskazano w art. 14 ust. 2 ww. Umowy – określenie „wolny zawód” obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów, architektów, dentystów i księgowych.
Działalność usługowa zleceniobiorców, jak wskazała Pani we wniosku, polegała na wykonywaniu na terytorium Niemiec usług opieki, w ramach umów cywilnoprawnych, które Pani z nimi zawarła.
Usługi te nie mieszczą się w kategorii wolnego zawodu w rozumieniu art. 14 ust. 2 cyt. Umowy. Niemniej jednak, art. 14 ust. 1 ww. Umowy dotyczy nie tylko dochodów z wykonywania „wolnych zawodów”, ale również dochodów „z innej działalności o samodzielnym charakterze”.
Zgodnie z art. 734 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022, poz. 1360):
Przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie.
Cechy umowy zlecenia pozwalają na uznanie opisanej działalności usługowej zleceniobiorców za „inną działalność o samodzielnym charakterze”, o której mowa w art. 14 ust. 1 ww. Umowy. Omawiany przepis nie posługuje się pojęciem samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej. Tym samym, okoliczność braku prowadzenia działalności gospodarczej przez zleceniobiorców nie stanowi przeszkody dla kwalifikacji ich dochodów do dochodów, o których mowa w art. 14 powyższej Umowy.
Zatem, w analizowanym stanie faktycznym osoby mające miejsce zamieszkania w Polsce (nieprowadzące działalności gospodarczej), osiągały dochód z innej działalności o samodzielnym charakterze wykonywanej na terytorium Niemiec.
Ponadto, zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania:
Z zastrzeżeniem postanowień artykułów 16, 17, 18 i 19 uposażenia, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca najemna wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tak wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.
W myśl art. 15 ust. 2 tej Umowy:
Bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej, wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:
a)odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu, rozpoczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym, i
b)wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i
c)wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.
Jednakże, w opisie sprawy wskazała Pani, że zleceniobiorcy uzyskiwali wynagrodzenie ze świadczenia usług w ramach umowy zlecenia, a nie z pracy najemnej.
W konsekwencji, do opodatkowania wskazanego wynagrodzenia nie mogą mieć zastosowania postanowienia art. 15 cyt. Umowy. Przepis ten reguluje bowiem zasady opodatkowania wynagrodzenia osiąganego z pracy najemnej, a nie z umowy zlecenia.
Równocześnie, z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że zleceniobiorcy wykonujący usługi na podstawie umowy zlecenia na terenie Niemiec nie posiadali stałej placówki, o której mowa w powołanym wyżej art. 14 ust. 1 ww. Umowy.
W związku z powyższym, wynagrodzenie osiągane przez zleceniobiorców z tytułu ww. umów zleceń podlegało – stosownie do treści art. 14 ust. 1 ww. Umowy – opodatkowaniu tylko w państwie, gdzie znajduje się ich miejsce zamieszkania, tj. w Polsce.
Przechodząc zatem na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy wskazać, że ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, zidentyfikował jako osobne źródło przychodu działalność wykonywaną osobiście.
Zgodnie z art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:
a)osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
b)właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością,
c)przedsiębiorstwa w spadku
- z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9;
Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.
Zgodnie z treścią art. 42 ust. 1 ww. ustawy:
Płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.
Zakwalifikowanie ww. przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powoduje, że na dokonującym wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek poboru zaliczki na podatek dochodowy, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy.
Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że wynagrodzenie wypłacane zleceniobiorcom świadczącym usługi w ramach umowy zlecenia w Niemczach podległo z uwagi na postanowienia art. 14 ust. 1 i ust. 2 ww. Umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatku od dochodu – opodatkowaniu tylko w państwie ich zamieszkania, tj. w Polsce jako przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W związku z powyższym, na podstawie art. 41 ust. 1 i art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na Pani jako płatniku ciążył obowiązek poboru i odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń wypłacanych zleceniobiorcom za rok 2021 r. oraz sporządzenia informacji PIT-11 i PIT 4R za 2021 r.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right