Interpretacja indywidualna z dnia 1 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.170.2023.1.EJ

- Czy płatności Value Fee podlegają w Polsce opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym z tytułu dochodów osiąganych przez nierezydentów (tzw. podatek u źródła) na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, - czy na Wnioskodawcy ciążą/będą ciążyły obowiązki płatnika wskazane w art. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w szczególności czy Wnioskodawca jest/będzie zobowiązany do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu dochodów osiąganych w Polsce przez nierezydentów (tzw. podatku u źródła) w przypadku, gdy płatności Value Fee byłyby dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Pryncypała.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 kwietnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 7 kwietnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia:

- czy płatności Value Fee podlegają w Polsce opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym z tytułu dochodów osiąganych przez nierezydentów (tzw. podatek u źródła) na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

- czy na Wnioskodawcy ciążą/będą ciążyły obowiązki płatnika wskazane w art. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w szczególności czy Wnioskodawca jest/będzie zobowiązany do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu dochodów osiąganych w Polsce przez nierezydentów (tzw. podatku u źródła) w przypadku, gdy płatności Value Fee byłyby dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Pryncypała.

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

A S.A. (dalej: „Wnioskodawca”) jest polską spółką, która posiada rezydencję podatkową w Polsce i jest zarejestrowana dla celów VAT w Polsce.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca realizuje transakcje podlegające VAT w Polsce.

Wnioskodawca należy do międzynarodowej grupy B (dalej: „Grupa”), przy czym podmiotem wiodącym w Grupie jest C (dalej: „Pryncypał” lub „(C)”). Pryncypał jest spółką zlokalizowaną na terytorium Finlandii i prowadzi działalność na tamtejszym rynku. Pryncypał posiada rezydencję podatkową w Finlandii. C posiada siedzibę pod adresem (…). C posługuje się numerem podatkowym (…).

Grupa jest wiodącym światowym dostawcą rozwiązań bazujących na zasobach odnawialnych w zakresie opakowań, biomateriałów i konstrukcji drewnianych. Grupa działa na całym świecie i składa się z około 120 podmiotów zlokalizowanych w 33 krajach. Grupa posiada około 50 zakładów produkcyjnych w 14 krajach na całym świecie.

Działalność B jest podzielona na pięć działów:

- Dywizja Materiałów Opakowaniowych (Packaging Materials),

- Dywizja Rozwiązań w zakresie Opakowań (Packaging Solutions),

- Dywizja Biomateriałów (Biomaterials),

- Dywizja Wyrobów Drewnianych (Wood Products) oraz

 -Dywizja Leśna (Forest).

Podmioty należące do Grupy, które są zlokalizowane na terytorium Polski, prowadzą działalność w ramach następujących działów biznesowych:

- Dywizja Materiałów Opakowaniowych,

- Dywizja Rozwiązań w zakresie Opakowań,

- Dywizja Wyrobów Drewnianych.

W zakresie Dywizji Materiałów Opakowaniowych celem B jest bycie globalnym liderem w gospodarce obiegowej w zakresie wysokiej jakości materiałów opakowaniowych opartych na zasobach odnawialnych, zarówno w odniesieniu do włókien pierwotnych, jak i pochodzących z recyklingu. Odpowiadając na potrzeby dzisiejszych, świadomych ekologicznie, klientów, Dywizja Materiałów Opakowaniowych pomaga klientom i właścicielom marek znaleźć najlepszy materiał do ich opakowań i zastąpić materiały oparte na paliwach kopalnych, materiałami alternatywnymi, które oparte są na zasobach odnawialnych, nadają się do recyklingu i mają niski ślad węglowy. Szeroki wybór powłok barierowych umożliwia projektowanie i optymalizację opakowań dla zastosowań końcowych w zakresie opakowań konsumenckich i przemysłowych.

Dywizja Rozwiązań w zakresie Opakowań rozwija i sprzedaje światowej klasy produkty i usługi opakowaniowe na bazie włókien. Dywizja ta znajduje nowe sposoby na zastępowanie opakowań opartych na paliwach kopalnych alternatywnymi opakowaniami opartymi na zasobach odnawialnych, które są przyjazne dla środowiska. Wysokiej klasy rozwiązania opakowaniowe są wykorzystywane przez wiodących klientów i marki w wielu branżach. Główną strategią tej Dywizji jest skupienie się na wybranych, zyskownych możliwościach rozwoju w związku z rozwijającym się sektorem e-commerce, a także trendem zastępowania tworzyw sztucznych materiałami odnawialnymi.

Dywizja Wyrobów Drewnianych dostarcza wszechstronne rozwiązania na bazie drewna dla budownictwa oraz budownictwa mieszkaniowego. Asortyment obejmuje wszystkie dziedziny budownictwa, w tym masywne elementy drewniane, komponenty drewniane i cięte wyroby drewniane. Dywizja ta oferuje również pellet przeznaczony do zrównoważonego ogrzewania. Klientami tej Dywizji są głównie handlowcy oraz sprzedawcy detaliczni, integratorzy przemysłowi oraz firmy budowlane. Główną strategią tej Dywizji jest skupienie się na przyspieszaniu rozwoju.

Wnioskodawca jest podmiotem produkcyjnym, którego główną działalnością jest produkcja w ramach Dywizji Materiałów Opakowaniowych oraz Dywizji Rozwiązań w zakresie Opakowań Grupy.

Wnioskodawca działa jako jednostka produkująca papier w ramach Dywizji Materiałów opakowaniowych oraz tekturę falistą i opakowania w ramach Dywizji Rozwiązań w zakresie Opakowań.

Działalność Wnioskodawcy w ramach Dywizji Materiałów Opakowaniowych polega na obsłudze linii produkcyjnych wytwarzających papier. Dywizja Rozwiązań w zakresie Opakowań wytwarza produkty i rozwiązania opakowaniowe.

W ramach działalności związanej z produkcją, surowce do produkcji pochodzą od dostawców wewnętrznych i zewnętrznych. Pozostałe środki produkcji, przykładowo chemikalia, pochodzą od dostawców zewnętrznych. Wytworzone produkty są sprzedawane klientom zewnętrznym na całym świecie lub podmiotom należącym do Grupy. Produkty z tektury falistej oraz opakowania są sprzedawane głównie podmiotom niepowiązanym.

Zgodnie z polityką biznesową Grupy, Pryncypał jest spółką dominującą, centralną, która zaangażowana jest w całościowe planowanie biznesowe, podejmowanie decyzji i zarządzanie różnymi Dywizjami Grupy (dalej: „Funkcje Pryncypała”). W ramach tej funkcji Pryncypał jest odpowiedzialny za prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie kluczowych funkcji biznesowych związanych z planowaniem strategicznym i operacyjnym, inwestycjami, zarządzaniem biznesem, sprzedażą i marketingiem, zarządzaniem kluczowymi klientami, innowacjami, badaniami i rozwojem, zarządzaniem portfelem produktów, dystrybucją, zarządzaniem łańcuchem dostaw, a także z działalnością powierzoną podmiotom powiązanym (w tym Wnioskodawcy), podejmowaniem strategicznych decyzji dotyczących działalności biznesowej Grupy oraz podejmowaniem głównego ryzyka związanego z wykonywanymi kluczowymi funkcjami biznesowymi. Pryncypał jest odpowiedzialny również za funkcje administracyjne Grupy, w szczególności finanse, HR i IT. Jako centralny podmiot w modelu cen transferowych Grupy, Pryncypał kontroluje i ponosi główne ryzyka związane z wskazanymi powyżej naczelnymi funkcjami biznesowymi. Podmiot ten jest również właścicielem kluczowej własności intelektualnej używanej w ramach działalności Grupy (np. know-how, patenty, wzory użytkowe, projekty, znaki towarowe, technologie).

Pryncypał może wykonywać również inne rodzaje działalności niż Funkcje Pryncypała (np. zarządzanie swoimi własnymi tartakami).

Ze względu na dotychczasowy model działalności Grupy, szwedzka spółka D (dalej: „(D)”), która jest szwedzkim rezydentem podatkowym, także jest zaangażowana w realizowanie Funkcji Pryncypała. W związku z tym, w oparciu o politykę cen transferowych B, pomiędzy Pryncypałem i D stosowany jest podział łącznych zysków rezydualnych poszczególnych Dywizji oparty na bazie wkładu każdej z tych spółek w wartości tworzone w danej Dywizji w ramach Grupy. Wynik zastosowania mechanizmu Value Fee, m.in. w stosunku do Wnioskodawcy, jest jednym z elementów kalkulacji podziału zysku.

Działalność gospodarcza Wnioskodawcy ogranicza się do wytwarzania niektórych produktów Grupy w ramach poszczególnych Dywizji.

W ramach swojej działalności wykonywanej w zakresie Dywizji Materiałów Opakowaniowych, Wnioskodawca ponosi ograniczone ryzyko biznesowe, ze względu na fakt, iż wszystkie działania związane z działem materiałów opakowaniowych muszą być zgodne z wytycznymi i decyzjami strategicznymi Pryncypała.

Z kolei w związku z działalnością w ramach Dywizji Rozwiązań w zakresie Opakowań, Wnioskodawca ponosi pewne ryzyko biznesowe, które związane jest z podejmowaniem lokalnie dodatkowych działań. Niemniej większość działań musi być zgodna z wytycznymi i decyzjami strategicznymi Pryncypała, a Wnioskodawca ponosi tylko część ryzyka biznesowego.

Ogólnie rzecz biorąc, polskie podmioty B (w tym Wnioskodawca) działają jako standardowe jednostki produkcyjne, zgodnie z instrukcjami Pryncypała. Wnioskodawca jest prawnym i ekonomicznym właścicielem surowców, półproduktów lub wyrobów gotowych, które Wnioskodawca wykorzystuje, przetwarza lub wytwarza. Tak więc, w praktyce (z pewnymi różnicami w czynnościach podejmowanych w ramach Dywizji Rozwiązań w zakresie Opakowań) podejmowanych przez Wnioskodawcę:

i. Pryncypał decyduje o działaniach podejmowanych przez lokalne, polskie podmioty wchodzące w skład Grupy (w tym o działaniach Wnioskodawcy) w kluczowych obszarach - produkcji,

ii. podmioty wchodzące w skład Grupy zlokalizowane w Polsce (włączając Wnioskodawcę) realizują plany strategiczne i szczegółowe instrukcje operacyjne Pryncypała w obszarze produkcji,

iii. w związku z tym, wszystkie istotne działania/czynności są podejmowane przez odpowiedni polski podmiot wchodzący w skład Grupy (włączając w to Wnioskodawcę) we własnym imieniu i na własny rachunek, bazując na wytycznych, procesach, know-how i innych informacjach dostarczonych przez Pryncypała, które są niezbędne do prowadzenia tych działań.

W celu odzwierciedlenia tego modelu biznesowego Wnioskodawca i Pryncypał dokonali przeglądu modelu cen transferowych regulującego sposób ich współpracy (Polityka Cen Transferowych). Model oraz Polityka Cen Transferowych został sformalizowany w formie Umowy pod nazwą „Value Fee Agreement” (dalej: „Umowa”), która reguluje wzajemne obowiązki Wnioskodawcy oraz Pryncypała w zakresie wytwarzania produktów (dalej: „Produkty”) w Dywizjach, do których należy Wnioskodawca.

Zgodnie z Umową, która została zawarta:

- Pryncypał jest odpowiedzialny za prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie kluczowych funkcji biznesowych Dywizji związanych z planowaniem strategicznym i operacyjnym, inwestycjami, zarządzaniem biznesem, sprzedażą i marketingiem, zarządzaniem kluczowymi klientami, innowacjami, badaniami i rozwojem, zarządzaniem portfelem produktów, dystrybucją, zarządzaniem łańcuchem dostaw, a także z działalnością powierzoną podmiotom powiązanym (w tym Wnioskodawcy), podejmowaniem strategicznych decyzji dotyczących działalności biznesowej Grupy oraz podejmowaniem głównego ryzyka związanego z wykonywanymi kluczowymi funkcjami biznesowymi.

- Pryncypał kontroluje i ponosi główne ryzyka związane z wskazanymi powyżej naczelnymi funkcjami biznesowymi Dywizji, w szczególności w odniesieniu do zarządzania, zaopatrzenia i zakupów, sprzedaży, marketingu, badań i rozwoju, produkcji i dystrybucji prowadzonej w ramach Grupy. Podmiot ten kontroluje oraz przejmuje również większość istotnych ryzyk związanych z wykonywaniem kluczowych funkcji biznesowych i powodzeniem operacji handlowych.

- Wnioskodawca jest odpowiedzialny za działalność prowadzoną jako wytwórca Produktów, podczas wykonywania swojej działalności, Wnioskodawca jest zobowiązany do działania zgodnie z wytycznymi, polityką, instrukcjami, normami, zaleceniami i kodeksem postępowania Pryncypała, które mogą być okresowo zmieniane przez ten Podmiot według własnego uznania.

- Wnioskodawca zobowiązany jest do zakupu niezbędnego sprzętu produkcyjnego i organizowania swojej codziennej działalności w granicach określonych przez Pryncypała. Wnioskodawca jest właścicielem głównych środków trwałych wykorzystywanych w procesach produkcyjnych, które muszą być zgodne z wytycznymi i specyfikacjami Pryncypała (np. sprzęt produkcyjny).

- Wnioskodawca nie posiada niestandardowej własności intelektualnej i nie prowadzi żadnej strategicznej działalności badawczo-rozwojowej.

- Wnioskodawca realizuje swoje obowiązki w taki sposób, aby:

- nie narażać reputacji handlowej Pryncypała;

- zapewnić aktualność standardów technicznych,

- umożliwić utrzymanie wysokiej jakości standardów i wszystkich zasad zalecanych przez Pryncypała;

- umożliwić utrzymanie dobrych relacji z klientami, dostawcami i innymi zainteresowanymi;

- nie narażać reputacji lub wartości firmy Pryncypała ani żadnej innej spółki należącej do Grupy.

- W celu zapewnienia, że Wnioskodawca prowadzi swoją działalność gospodarczą zgodnie z zasadami i warunkami Umowy, Pryncypał w każdym uzasadnionym momencie ma prawo do kontroli Wnioskodawcy w zakresie działalności, obiektów, dokumentów i rozliczeń Wnioskodawcy oraz do dokonywania okresowych ocen.

Polityka Cen Transferowych (znajdująca odzwierciedlenie w Umowie) została wdrożona jako instrument efektywności biznesowej w celu odzwierciedlenia pełnionych funkcji, ponoszonego ryzyka oraz aktywów wykorzystywanych przez Wnioskodawcę w związku z działalnością.

Zgodnie z opisanym powyżej modelem cen transferowych, Wnioskodawca odpowiada wyłącznie za funkcje do niego przypisane. W związku z tym, Wnioskodawca powinien osiągnąć jedynie określony (ustalony zgodnie z zasadami cen transferowych) poziom dochodowości wypracowany w ramach działalności produkcyjnej, będący wynikiem realizacji jego własnych funkcji i ponoszonej przez niego odpowiedzialności. Jednocześnie Polityka Cen Transferowych odzwierciedla biznesową rolę Pryncypała.

W konsekwencji powyższego modelu biznesowego, Pryncypał zagwarantował Wnioskodawcy dochodowość na poziomie ceny rynkowej, adekwatną do jego profilu funkcjonalnego (uwzględniając ograniczone funkcje i odpowiedzialność Wnioskodawcy). W celu zagwarantowania zgodności z zasadą ceny rynkowej („the arm's length principle”), poziom dochodowości Wnioskodawcy będzie okresowo weryfikowany w sposób uzgodniony przez obydwie strony. W konsekwencji, rzeczywisty poziom dochodowości Wnioskodawcy w danym okresie może różnić się od poziomu ceny rynkowej. W takim przypadku, w związku z wymogiem zachowania zgodności z Polityką Cen Transferowych (znajdującą odzwierciedlenie w Umowie), może być wymagane uiszczenie opłaty (opłaty, która będzie w Umowie określona przez Strony jako „Value Fee” lub „VF”), która ma na celu:

i. zapewnić, że Wnioskodawca osiągnie wynagrodzenie na poziomie rynkowym w związku z prowadzoną działalnością,

ii. odzwierciedlić rolę Pryncypała jako głównego podmiotu Dywizji w opisanym modelu biznesowym,

biorąc pod uwagę rynkowy poziom dochodowości, ustalony na podstawie analiz porównawczych przeprowadzonych zgodnie z wytycznymi OECD, z uwzględnieniem profilu funkcjonalnego stron Umowy.

W praktyce oznacza to, że strony Umowy określą rynkowy poziom zysku, który należny jest Wnioskodawcy oraz poziom zysku standardowego, a także (jeśli występuje) udział Wnioskodawcy w zyskach przekraczających zysk standardowy lub udział Wnioskodawcy (jeśli występuje) w zyskach poniżej zysku standardowego, mając na uwadze profil funkcjonalny Wnioskodawcy. Jeżeli dochodowość Wnioskodawcy nie będzie odpowiadała ustalonemu poziomowi rynkowemu, strony dokonają płatności mającej na celu dostosowanie poziomu dochodowości do poziomu rynkowego. Oznacza to, że:

- w przypadku, gdy w danym okresie Wnioskodawca uzyska zysk operacyjny przekraczający poziom zysku standardowego, w celu dostosowania dochodowości Wnioskodawcy do poziomu rynkowego, Wnioskodawca przekaże Pryncypałowi kwotę (Value Fee) umożliwiającą Wnioskodawcy utrzymanie właściwego poziomu dochodowości, powiększonej o udział Wnioskodawcy (jeśli taki istnieje) w zyskach rezydualnych, na poziomie zysku standardowego,

- w przypadku, gdy w danym okresie Wnioskodawca poniesie straty operacyjne lub zysk operacyjny Wnioskodawcy spadnie poniżej poziomu zysku standardowego, w celu dostosowania dochodowości Wnioskodawcy do poziomu rynkowego, Pryncypał przekaże Wnioskodawcy kwotę (Value Fee), która pozwoli Wnioskodawcy na osiągnięcie dochodowości na poziomie rynkowym. Istnieją następujące różnice w podziale zysku:

- w Dywizji Rozwiązań w zakresie Opakowań, różnica w stosunku zysku standardowego jest dzielona pomiędzy Pryncypała i Wnioskodawcę,

- w Dywizji Materiałów Opakowaniowych, Wnioskodawca otrzymuje pełen zysk standardowy.

- w przypadku, gdy zysk Wnioskodawcy za dany okres był zgodny z poziomem rynkowym, tj. równy zyskowi standardowemu i udziałowi Wnioskodawcy (jeśli występuje) w zysku rezydualnym (ustalonym na podstawie profilu funkcjonalnego Wnioskodawcy w ramach przedstawionego modelu biznesowego) - pomiędzy Wnioskodawcą a Pryncypałem nie zostanie dokonana płatność Value Fee.

Innymi słowy, jeśli poziom dochodowości Wnioskodawcy wymaga korekty w celu zachowania zgodności z przepisami dotyczącymi cen transferowych, Wnioskodawca lub Pryncypał dokonują płatności w odpowiedniej wysokości, która ma na celu skorygowanie poziomu dochodowości.

Należy zauważyć, że płatność Value Fee (niezależnie od tego, czy prowadzi ona do zmniejszenia, czy też zwiększenia poziomu dochodowości Wnioskodawcy w danym okresie) nie odnosi się bezpośrednio do cen towarów zakupionych przez Wnioskodawcę, ani też do cen towarów sprzedawanych przez Wnioskodawcę. W szczególności nie odnosi się ona do jakichkolwiek konkretnych faktur, odrębnych pozycji na fakturze, czy też cen stosowanych pierwotnie przez Wnioskodawcę lub Pryncypała. Płatność ta odnosi się jedynie do wyników Wnioskodawcy w danym okresie w zakresie jego działalności produkcyjnej w danej Dywizji wskazanej w Umowie. Zatem, Pryncypał nie gwarantuje poziomu dochodowości w odniesieniu do konkretnych produktów wytwarzanych przez Wnioskodawcę, lecz gwarantuje poziom dochodowości w danym okresie dla działalności produkcyjnej Dywizji rozumianej jako całość, będącej przedmiotem Umowy. Wynika to z uznania, że to działalność Pryncypała doprowadziła do różnicy w dochodowości Wnioskodawcy, który realizował swoje działania w ramach wytycznych i decyzji podejmowanych przez Pryncypała. Płatność Value Fee zapewnia Wnioskodawcy uzyskanie odpowiedniego zwrotu w związku z pełnionymi funkcjami ponoszonym ryzykiem oraz zaangażowanymi przez niego aktywami, w zgodzie z zasadą ceny rynkowej.

Wnioskodawca 30 grudnia 2022 r. złożył do Ministerstwa Finansów (Krajowej Administracji Skarbowej) wniosek/wnioski o zawarcie dwustronnego uprzedniego porozumienia cenowego, które dotyczą modelu biznesowego oraz modelu cen transferowych stosowanych przez Grupę i Wnioskodawcę, opisanych we wniosku o wydanie interpretacji.

Dodatkowo, 27 grudnia 2022 r. Wnioskodawca złożył wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, w której zwrócił się z pytaniem, czy nie będzie zobowiązany do uwzględnienia Value Fee, opisanej w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, w jakimkolwiek zakresie w rozliczeniach VAT - a w szczególności jako korekty podstawy opodatkowania i wysokości podatku należnego wykazanego na fakturach dokumentujących sprzedaż realizowaną przez Wnioskodawcę. W powyższym zakresie Wnioskodawca uzyskał pozytywną interpretację indywidualną, wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 17 marca 2023 r. (znak: 0114-KDIP4-3.4012.740.2022.2.JJ). W otrzymanej interpretacji Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w pełni potwierdził stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do uwzględnienia Value Fee, opisanej w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, w jakimkolwiek zakresie w rozliczeniach VAT – a w szczególności korekty podstawy opodatkowania i wysokości podatku należnego wykazanego na fakturach dokumentujących sprzedaż realizowaną przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca może również realizować inne transakcje z C. Takie inne transakcje są wyceniane oddzielnie zgodnie z zasadą ceny rynkowej. Transakcje te mogą obejmować przykładowo:

- sprzedaż usług przez Wnioskodawcę na rzecz C, gdy pracownicy Wnioskodawcy podejmują pewne działania pomocnicze (np. w zakresie usług IT, usług księgowych, obsługi łańcucha dostaw) na rzecz Grupy lub na rzecz konkretnych podmiotów należących do Grup,

- zakupy przez Wnioskodawcę od C niewielkiej ilości surowców oraz półproduktów - takie zakupy nie stanowią głównego źródła tychże produktów w zakresie działalności produkcyjnej będącej przedmiotem Umowy,

- sprzedaż produktów w niewielkich ilościach C - ta sprzedaż nie stanowi głównego kanału sprzedaży produktów wytwarzanych przez Wnioskodawcę w ramach działalności będącej przedmiotem Umowy,

- przenoszenie kosztów, np. w zakresie kosztów ubezpieczenia,

- transakcje finansowe.

Jak wskazano powyżej, C jest fińskim rezydentem podatkowym dla celów podatku dochodowego.

C jest również zarejestrowana dla celów VAT w Polsce. Przy czym, wspomniana rejestracja VAT w Polsce związana jest z faktem, że C (w ramach własnej działalności produkcyjnej prowadzonej w Finlandii, a nie jako Pryncypał wykonujący Funkcje Pryncypała) wysyła własne produkty wytworzone w Finlandii do kilku (niepowiązanych) podwykonawców w Polsce, którzy dalej przetwarzają te produkty. W tym zakresie C przemieszcza własne towary z Finlandii do Polski (co jest traktowane jako wewnątrzwspólnotowe przemieszczenie własnych towarów dla celów VAT) i po przetworzeniu tych towarów przez podwykonawców w Polsce, C wysyła je do swoich bezpośrednich klientów. Towary te są sprzedawane lokalnie w Polsce (transakcja objęta polskim VAT), do innych państw członkowskich UE (wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów) lub poza UE (eksport). Rejestracja C dla celów VAT w Polsce nie jest powiązana z Funkcjami Pryncypała - tj. nie jest związana z rolą C wobec Wnioskodawcy w ramach modelu Value Fee opisanego we wniosku.

Pytanie

Czy płatności Value Fee podlegają w Polsce opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym z tytułu dochodów osiąganych przez nierezydentów (tzw. podatek u źródła) na gruncie Ustawy o CIT?

A w konsekwencji, czy na Wnioskodawcy ciążą/będą ciążyły obowiązki płatnika wskazane w art. 26 Ustawy o CIT, w szczególności czy Wnioskodawca jest/będzie zobowiązany do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu dochodów osiąganych w Polsce przez nierezydentów (tzw. podatku u źródła) w przypadku, gdy płatności Value Fee byłyby dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Pryncypała?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy:

- z uwagi na swój charakter przedstawiony w treści wniosku - płatności Value Fee nie podlegają w Polsce opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym z tytułu dochodów osiąganych przez nierezydentów (tzw. podatek u źródła) na gruncie Ustawy o CIT.

- A w konsekwencji na Wnioskodawcy nie ciążą/nie będą ciążyły żadne z obowiązków płatnika wskazanych w art. 26 Ustawy o CIT w przypadku konieczności dokonania płatności Value Fee na rzecz Pryncypała.

Uzasadnienie

Uwagi ogólne

a. Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 z późn. zm., dalej: „Ustawa o CIT”) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Na podstawie art. 3 ust. 3 pkt 5 Ustawy o CIT, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

Jednocześnie, zgodnie z art. 3 ust. 5 Ustawy o CIT, za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

Jak wskazano natomiast w art. 21 ust. 1 Ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1) z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

2) z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

- ustala się w wysokości 20% przychodów;

3) z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych,

4) uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera

- ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

Wnioskodawca podkreślił, że przepis art. 21 ust. 1 Ustawy o CIT wprost wymienia katalog płatności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Tym samym, warunkiem, aby dana płatność podlegała opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym w Polsce jest to, aby wynikała ona ze świadczeń, które są takiej samej natury jak te świadczenia, które zostały wymienione w art. 21 ust. 1 Ustawy o CIT.

Zatem, celem uznania, że dana płatność mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym konieczne jest spełnienie poniższych warunków:

- istnieje zidentyfikowane świadczenie realizowane przez nierezydenta na rzecz polskiego podmiotu (ewentualnego płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego) wraz ze wskazaniem świadczeniobiorcy i świadczeniodawcy w odniesieniu do tego świadczenia, jak i

- charakter rzeczywiście wykonywanych działań (zobowiązań) świadczeniodawcy jest tożsamy z usługami wskazanymi w przepisie art. 21 ust. 1 Ustawy o CIT.

Kolejnym przepisem regulującym zasady opodatkowania określonych płatności zryczałtowanym podatkiem dochodowym w Polsce jest art. 22 ust. 1 Ustawy o CIT.

Zgodnie z tym artykułem, podatek dochodowy od określonych w art. 7b ust. 1 pkt 1 przychodów z dywidend oraz innych przychodów (dochodów) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustala się w wysokości 19% uzyskanego przychodu (dochodu).

b. Jednocześnie, art. 21 i 22 Ustawy o CIT stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Zatem, umowy te mogą modyfikować regulacje przewidziane w Ustawie o CIT poprzez wyłączenie lub ograniczenie prawa Polski do opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym danej płatności uzyskiwanej przez nierezydenta. Ewentualne ulgi i/lub wyłączenia mogą mieć zastosowanie do płatności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym.

c. Zgodnie zaś z art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.

Z kolei, ustęp 2e stanowi, że jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 na rzecz podmiotu powiązanego, przekroczyła w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwotę 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę 2 000 000 zł:

 1) z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e;

 2) bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Mając na uwadze powołane powyżej artykuły należy podkreślić, że warunkiem, aby dana płatność podlegała opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym jest to, aby mieściła się w katalogu płatności wskazanych w art. art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o CIT. Tym samym, płatności nieuwzględnione w tym katalogu nie podlegają opodatkowaniu tym podatkiem w Polsce, a w konsekwencji nie powodują po stronie polskiego podmiotu wypłacającego takie należności powstania obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego, jako płatnik.

Wnioskodawca także wskazał, że zobowiązane do pobrania podatku u źródła oraz dochowania określonych obowiązków w zakresie zgromadzenia stosownych dokumentów oraz określonego postępowania umożliwiających niepobranie podatku u źródła są tylko podmioty dokonujące płatności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 Ustawy o CIT. A contrario, w przypadku, gdy podmiot dokonuje płatności na rzecz kontrahentów zagranicznych, z innych tytułów niż wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, to nie będzie on zobowiązany do dochowania obowiązków jako płatnik, o których mowa w art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT, niezależnie od posiadania certyfikatu rezydencji odbiorcy należności.

d. W konsekwencji w przypadku dokonywania na rzecz nierezydentów płatności z tytułu należności niewskazanych w przepisach art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 Ustawy o CIT, na polskim podmiocie dokonującym takich płatności nie ciążą obowiązki płatnika wskazane w art. 26 Ustawy o CIT, w szczególności nie jest on i nie będzie zobowiązany do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego przy dokonywaniu takich płatności, czy też sporządzania informacji IFT-2/IFT-2R, niezależnie od posiadania certyfikatu rezydencji odbiorcy należności.

Kwalifikacja Value Fee na gruncie przepisów Ustawy o CIT dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego (tzw. podatku u źródła)

W ocenie Wnioskodawcy, płatności Value Fee dokonywane przez niego na rzecz Pryncypała nie stanowią przychodów z tytułów wskazanych w przepisach art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 Ustawy o CIT, podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym w Polsce. Mając to na uwadze wypłata Value Fee nie będzie powodować po stronie Wnioskodawcy jako płatnika, obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego na gruncie Ustawy o CIT.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego (winno być: stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego) należy podkreślić, że celem płatności Value Fee jest zapewnienie spółkom produkcyjnym działającym w Grupie, w tym również Wnioskodawcy, rynkowego (tj. zgodnego z zasadami cen transferowych) poziomu dochodowości, który będzie odpowiadał realizowanym przez nie, zgodnie z ich profilem funkcjonalnym, funkcjom.

Zgodnie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego we wniosku:

- Mechanizm płatności Value Fee opiera się na założeniu, że Pryncypał jest centralną jednostką w odniesieniu do kluczowych/głównych funkcji biznesowych takich jak: całościowe planowanie biznesowe, podejmowanie decyzji i zarządzanie różnymi Dywizjami Grupy. Pryncypał jest odpowiedzialny za prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie kluczowych funkcji biznesowych Dywizji związanych z planowaniem strategicznym i operacyjnym, inwestycjami, zarządzaniem biznesem, sprzedażą i marketingiem, zarządzaniem kluczowymi klientami, innowacjami, badaniami i rozwojem, zarządzaniem portfelem produktów, dystrybucją, zarządzaniem łańcuchem dostaw, a także z działalnością powierzoną podmiotom powiązanym (w tym Wnioskodawcy), podejmowaniem strategicznych decyzji dotyczących działalności biznesowej Grupy oraz podejmowaniem głównego ryzyka związanego z wykonywanymi kluczowymi funkcjami biznesowymi.

- Pryncypał - jako centralny podmiot w modelu cen transferowych Grupy - kontroluje i ponosi główne ryzyka związane z wskazanymi powyżej naczelnymi funkcjami biznesowymi. Wnioskodawca jest zaś jedynie odpowiedzialny za funkcje mu przypisane, które zostały opisane we wniosku.

- Dlatego też - w świetle zasad cen transferowych - Wnioskodawca powinien osiągnąć określony zgodnie z zasadami polityki cen transferowych poziom dochodowości z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej, będący rezultatem realizacji powierzonych mu funkcji oraz ponoszonej odpowiedzialności.

- W konsekwencji powyżej opisanego modelu biznesowego C (jako podmiot centralny/pryncypał dla spółek produkcyjnych) zagwarantował lokalnym jednostkom z Grupy (w tym Wnioskodawcy) dochodowość wyznaczoną zgodnie z zasadą ceny rynkowej, która jest adekwatna do ich profilu funkcjonalnego (uwzględniając ograniczone funkcje i odpowiedzialność Wnioskodawcy).

- Tym samym, jeśli poziom dochodowości Wnioskodawcy będzie wymagał korekty, z uwagi przykładowo na wystąpienie (niezależnych od stron) czynników takich jak chociażby zmiany w zamówieniach (np. asortymencie) dokonywanych przez klientów, czy też zmiany w cenach materiałów używanych do produkcji przez Wnioskodawcę, w celu zachowania zgodności z przepisami dotyczącymi cen transferowych, Wnioskodawca lub Pryncypał dokonają płatności Value Fee w odpowiedniej wysokości, która ma na celu skorygowanie poziomu dochodowości.

W świetle powyższego, płatność Value Fee stanowi zatem, narzędzie pozwalające na właściwą alokację rentowności w Grupie, biorąc pod uwagę funkcje pełnione przez poszczególne spółki z Grupy, jak i ponoszone przez nie ryzyka. Płatność Value Fee dokonywana jest celem wynagrodzenia Wnioskodawcy i Pryncypała na zasadach rynkowych zgodnie z ich profilem funkcjonalnym. Fakt, że płatność Value Fee dokonywana jest celem wynagrodzenia Wnioskodawcy i Pryncypała na zasadach rynkowych zgodnie z ich profilem funkcjonalnym wskazuje, że nie występuje w tym przypadku żaden z tytułów wskazanych w art. 21 i art. 22 Ustawy o CIT. Mając to na uwadze, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do pełnienia roli płatnika w odniesieniu do dokonywanych płatności Value Fee, w przypadku, gdy płatność ta dokonywana będzie przez Wnioskodawcę.

Ponadto, jak wskazano w opisie stanu faktycznego (winno być: stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego) wniosku, Wnioskodawca złożył do Ministerstwa Finansów (Krajowej Administracji Skarbowej) wniosek/wnioski o zawarcie dwustronnego uprzedniego porozumienia cenowego, które dotyczą modelu biznesowego oraz modelu cen transferowych stosowanych przez Grupę i Wnioskodawcę, opisanych we wniosku o wydanie interpretacji. Potwierdza to charakter płatności Value Fee jako narzędzia służącego przede wszystkim do realizacji przyjętej polityki cen transferowych, a nie wynagrodzenia za jakiekolwiek świadczenie (np. usługi czy należności licencyjne).

Zdaniem Wnioskodawcy, płatności Value Fee (w sytuacji, gdy wystąpi konieczność jej dokonywana przez Wnioskodawcę na rzecz Pryncypała) nie można utożsamiać z takimi tytułami do płatności jakimi są należności licencyjne, czy też wynagrodzenie za świadczenie usług. Zdaniem Wnioskodawcy, Value Fee - zarówno w przypadku wystąpienia dokonania płatności Value Fee przez Wnioskodawcę na rzecz Pryncypała, jak i w przypadku wystąpienia dokonania płatności Value Fee przez Pryncypała na rzecz Wnioskodawcy (zgodnie z opisem stanu faktycznego (winno być: stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego) obie sytuacje są możliwe) - swą naturą odpowiada instrumentowi korekty cen transferowych, o której mowa w art. 11e Ustawy o CIT. W tym miejscu wspomnieć należy, że ww. regulacja została wprowadzona przez ustawodawcę do Ustawy o CIT z początkiem 2019 r. i umiejscowiona w rozdziale 1a ustawy o CIT – „Ceny Transferowe”, celem uregulowania przypadków, gdy na gruncie zasad dotyczących cen transferowych konieczne byłoby dokonanie wyrównania dochodowości polskich spółek do poziomu rynkowego.

Jak wskazano powyżej, tytułem do dokonania płatności Value Fee pomiędzy Pryncypałem, a Wnioskodawcą jest konieczność wykazania przez Pryncypała i Wnioskodawcę dochodów do opodatkowania na odpowiednim poziomie odpowiadającym funkcjom pełnionym przez każdą z tych spółek (tj. poziomie rynkowym). Płatności Value Fee wynikają jedynie z samego faktu osiągnięcia (lub nieosiągnięcia) oczekiwanego (tj. względem pełnionych przez Pryncypała i Wnioskodawcę funkcji w rozumieniu przepisów o cenach transferowych) poziomu rentowności bez konieczności spełnienia dodatkowych warunków przez którąkolwiek ze stron. Płatność ta jest związana przede wszystkim z profilem funkcjonalnym (zakresem pełnionych funkcji i ponoszonych ryzyk) i polityką cen transferowych, nie jest zaś wynikiem konkretnych działań tych spółek. Należy zatem przyjąć, że kwota wynikająca z Value Fee nie jest wypłacana pod warunkiem określonego zachowania bądź zaniechania wymaganego od drugiej strony.

Należy ponadto zwrócić uwagę, że jeżeli zgodnie z przyjętą polityką cen transferowych wymagane będzie skorygowanie rentowności którejkolwiek z ww. spółek w celu zapewnienia zgodności z zasadami cen transferowych, to odpowiednio:

- albo Wnioskodawca dokona płatności Value Fee na rzecz Pryncypała,

- albo Pryncypał dokona płatności Value Fee na rzecz Wnioskodawcy,

- zgodnie z zastosowaną w Grupie polityką cen transferowych. Może się także zdarzyć, że w danym okresie konieczność dokonania jakiejkolwiek płatności Value Fee w ogóle nie wystąpi. Wynika to z faktu, że:

- w przypadku, gdy w danym okresie Wnioskodawca uzyska zysk operacyjny przekraczający poziom rynkowy, Wnioskodawca przekaże Pryncypałowi kwotę Value Fee umożliwiającą Wnioskodawcy utrzymanie właściwego poziomu dochodowości,

- w przypadku, gdy w danym okresie Wnioskodawca poniesie straty operacyjne lub zysk operacyjny Wnioskodawcy spadnie poniżej poziomu rynkowego, Pryncypał przekaże Wnioskodawcy kwotę Value Fee, która pozwoli Wnioskodawcy na osiągnięcie dochodowości na poziomie rynkowym,

- w przypadku, gdy zysk Wnioskodawcy za dany okres był zgodny z poziomem rynkowym - pomiędzy Wnioskodawcą, a Pryncypałem nie zostanie dokonana płatność Value Fee.

Zdaniem Wnioskodawcy, to właśnie brak pewności co do konieczności i/czy kierunku płatności Value Fee powoduje, że rozliczenia tego nie da się przypisać w sposób wyraźny i bezpośredni do żadnej skonkretyzowanej należności związanej ze świadczeniem ze strony drugiego podmiotu - w przypadku bowiem takich należności konieczne jest zidentyfikowanie przedmiotu świadczenia oraz świadczeniodawcy i świadczeniobiorcy.

W ocenie Wnioskodawcy, w sytuacji przedstawionej w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego nie można mówić o jakimkolwiek świadczeniu lub beneficjencie tego świadczenia. Aż do zakończenia okresu rozliczeniowego nie jest bowiem jasne:

- czy płatność Value Fee w ogóle będzie potrzebna (przy czym ewentualny brak płatności nadal zgodny będzie z polityka cen transferowych, wynikał będzie bowiem z profilu funkcjonalnego Wnioskodawcy oraz Pryncypała) oraz

- czy ewentualna płatność Value Fee będzie działała w kierunku zwiększanie czy zmniejszania dochodowości Wnioskodawcy, tj. czy Value Fee będzie korygowała in plus czy in minus dochodowość Wnioskodawcy (tj. nie jest zatem określone, kto komu będzie wypłacał Value Fee).

Brak pewności co do kierunku płatności Value Fee przekłada się również na to, że nie jest wiadomo, który podmiot Wnioskodawca czy Pryncypał miałby być uznany za podmiot świadczący ewentualną usługę na rzecz drugiego podmiotu, a który z nich za bezpośredniego beneficjenta tego świadczenia. Płatności Value Fee mają bowiem na celu dostosowanie dochodowości Wnioskodawcy do poziomu rynkowego, wynikającego z zasad TP (cen transferowych).

Powyższą kwalifikację Value Fee jako korekty cen transferowych potwierdza także treść interpretacji indywidualnej w zakresie podatku VAT uzyskanej przez Wnioskodawcę w odniesieniu do Value Fee - tj. interpretacji indywidualnej z dnia 17 marca 2023 r. (znak: 0114-KDIP4-3.4012.740.2022.2.JJ). W interpretacji tej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził w pełni stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym:

- „(...) należy zauważyć, że wyrównanie dochodowości do ustalonego poziomu rynkowego nie wiąże się z jakimkolwiek świadczeniem ze strony drugiego podmiotu. Wyrównanie dochodowości za dany okres będzie wynikało jedynie z samego faktu osiągnięcia (lub nie) przez Wnioskodawcę oczekiwanego poziomu dochodowości związanego z jego działalnością produkcyjną podlegającą Umowie. Korekta dochodowości nie jest wypłacana pod warunkiem określonych działań wymaganych od drugiej strony. Co więcej, w odniesieniu do danego okresu rozliczeniowego Strony Umowy nie wiedzą, czy to Wnioskodawca, czy Pryncypał, będzie wypłacać wyrównanie do poziomu dochodowości. Nie można więc wskazać określonych działań stanowiących usługę, która miałaby być realizowana przez którąkolwiek ze stron Umowy. Nie sposób więc twierdzić, że w analizowanej sytuacji występują obustronne, wzajemne świadczenia, które stanowią świadczenie usług (raz wykonywane przez Pryncypała - jeśli to on dokona płatności Value Fee, a raz przez Wnioskodawcę - jeśli to on dokona płatności Value Fee).”

- „Należy podkreślić, że wyrównanie dochodowości nie stanowi wynagrodzenia za usługę w rozumieniu ustawy o VAT, co oznacza, że analizowane wyrównanie dochodowości nie podlega VAT, a także nie wpływa na jakiekolwiek rozliczenia Wnioskodawcy na gruncie VAT.”

Tym samym - w ocenie Wnioskodawcy - w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym wniosku nie są spełnione podstawowe cechy decydujące dla stwierdzenia, że mamy do czynienie ze świadczeniem mieszczącym się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym, na gruncie Ustawy o CIT. 

Nie jest możliwe bowiem:

- zidentyfikowanie konkretnego świadczenia realizowanego przez nierezydenta na rzecz polskiego podmiotu (ewentualnego płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego), ani

- wskazanie który z podmiotów (Wnioskodawca czy Pryncypał) miałby być w tej relacji odpowiednio świadczeniobiorcą albo świadczeniodawcą.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w poniższych interpretacjach Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

- interpretacji indywidualnej z dnia 2 stycznia 2020 r., znak: 0111-KDIB2-1.4010.475.2019.2.AR, w której organ stwierdził, iż:

„Zdaniem Wnioskodawcy, tzw. principal charge payment nie można utożsamiać z należnościami licencyjnymi oraz wynagrodzeniem za świadczenie usług, a raczej z korektą cen transferowych (...). Dlatego też - zdaniem Wnioskodawcy - nie można uznać, że ewentualne płatności tzw. principal charge payment (w przypadku, gdy będą one dokonywane przez X Poland na rzecz X Europe) stanowić będą przychody podlegające opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na gruncie ustawy o CIT. Tym samym Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nie będzie on obowiązany do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od płatności tzw. principal charge payment.”

- interpretacji indywidualnej z dnia 20 lutego 2018 r., znak: 0111-KDIB1-3.4010.432.2017.1.MST, w której organ stwierdził, iż:

„Podsumowując, za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w przypadku dokonania opisanej w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Korekty wyniku, której celem jest wyrównanie wyniku Spółki w dół, Spółka nie będzie zobowiązana jako płatnik do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego.”

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, dokonywane przez Wnioskodawcę płatności Value Fee nie podlegają w Polsce opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym z tytułu dochodów osiąganych przez nierezydentów na gruncie Ustawy o CIT.

W konsekwencji na Wnioskodawcy nie ciążą/nie będą ciążyły obowiązki płatnika wskazane w art. 26 Ustawy o CIT, w szczególności Wnioskodawca nie jest/nie będzie zobowiązany do pobierania podatku u źródła przy dokonywaniu płatności Value Fee (w przypadku, gdy płatności te są/będą dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Pryncypała).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.