Postanowienie SN z dnia 23 listopada 2022 r., sygn. II KK 395/22

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Waldemar Płóciennik

na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.

po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 23 listopada 2022 r.,

sprawy K. J.

skazanego z art. 148 § 2 pkt 1 k.k. i innych

z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego,

od wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie

z dnia 30 marca 2022 r., sygn. akt II AKa 151/21,

utrzymującego w mocy wyrok Sądu Okręgowego w Lublinie

z dnia 14 kwietnia 2022 r., sygn. akt IV K 360/20,

p o s t a n o w i ł

1. oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną,

2. zwolnić skazanego od kosztów sądowych postępowania kasacyjnego,

3. zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz adwokata P. J. – Kancelaria Adwokacka w P. – 738 zł (siedemset trzydzieści osiem) w tym 23 % VAT, za sporządzenie i wniesienie kasacji z urzędu.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 14 kwietnia 2021 r., sygn. akt IV K 360/20, Sąd Okręgowy w Lublinie

1.uznał K. J. za winnego, tego że „w dniu 25 czerwca 2020 r. w miejscowości S., woj. [...] działając ze szczególnym okrucieństwem i bezpośrednim zamiarem pozbawienia życia U. D. oraz bezpośrednim zamiarem zniszczenia mienia, oblał pokrzywdzoną U. D. i łóżko na którym spała benzyną, a następnie podpalił, wnosząc dodatkowo do pomieszczenia gdzie spała butlę z gazem ziemnym, w następstwie czego pokrzywdzona doznała rozległych oparzeń ciała II i III stopnia w zakresie kończyn górnych, klatki piersiowej, pleców, szyi, twarzy oraz górnych dróg oddechowych, co skutkowało jej zgonem po długotrwałym leczeniu w dniu 10 sierpnia 2020 r. w Zakładzie Opieki Zdrowotnej w Ł. w wyniku niewydolności wielonarządowej będącej następstwem rozległych oparzeń ciała i ich następstw, a skutkiem wznieconego w opisany sposób pożaru budynku jednorodzinnego było zniszczenie, bądź uszkodzenie ścian i sufitów w dwóch pomieszczeniach mieszkalnych, korytarza i łazienki wraz z wyposażeniem, a wynikła stąd szkoda, jaką poniosła U. D. wyniosła 28.610 złotych”, tj. czynu z art. 148 § 2 pkt 1 k.k. w zb. z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za to na mocy tych przepisów skazał go, przyjmując za podstawę wymiaru kary art. 148 § 2 pkt 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. na karę 25 lat pozbawienia wolności, zaliczając na jej poczet okres tymczasowego aresztowania od 25 czerwca 2020 r. do dnia 14 kwietnia 2021 r.,