Postanowienie SN z dnia 13 grudnia 2022 r., sygn. I USK 43/22

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Krzysztof Staryk

w sprawie z odwołania J. H.
‎przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w Krakowie
‎o ustalenie właściwego ustawodawstwa,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 13 grudnia 2022 r.,
‎skargi kasacyjnej ubezpieczonego od wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie
‎z dnia 17 listopada 2021 r., sygn. akt III AUa 315/18,

1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,

2. zasądza od J. H. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Krakowie kwotę 240 (dwieście czterdzieści) zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.

UZASADNIENIE

W wyroku z dnia 17 listopada 2021 r., sygn. akt III AUa 315/18, Sąd Apelacyjny w Krakowie – w sprawie z odwołania J. H. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w Krakowie – oddalił apelację ubezpieczonego od wyroku Sądu Okręgowego – Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krakowie z dnia 13 grudnia 2017 r., sygn. akt VII U 2517/14, w którym Sąd Okręgowy oddalił odwołanie J. H. od decyzji organu rentowego z dnia 20 listopada 2014 r., ustalającej, że w stosunku do J. H. w okresie od 1 marca 2009 r. do 31 grudnia 2012 r. ma zastosowanie polskie ustawodawstwo w zakresie ubezpieczeń społecznych.

Powyższy wyrok Sądu Apelacyjnego ubezpieczony zaskarżył skargą kasacyjną. W uzasadnieniu wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania wskazano, że w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne dotyczące charakteru zaświadczenia na formularzu A1 oraz związania organu miejsca zamieszkania zainteresowanego stanowiskiem instytucji miejsca świadczenia pracy, w szczególności jeśli instytucja ta nie przedstawia żadnych dowodów na potwierdzenie sytuacji zainteresowanego, jak również właściwości organów biorących udział w procesie ustalania ustawodawstwa.