Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Postanowienie SN z dnia 6 grudnia 2022 r., sygn. III PSK 35/22

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Robert Stefanicki

w sprawie z powództwa W. S.
‎przeciwko J. S.A. w K.
‎o odprawę pieniężną,
‎na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 6 grudnia 2022 r.,
‎na skutek skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu
‎z dnia 22 czerwca 2021 r., sygn. akt III APa 21/20,

1) odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,

2) nie obciąża powoda kosztami postępowania kasacyjnego pozwanego.

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy we Wrocławiu wyrokiem z dnia 7 września 2020 r., VIII P 24/18, zasądził - od strony pozwanej J. SA z siedzibą w K. na rzecz powoda W. S. – kwotę 88.865,10 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczone od dnia 3 stycznia 2012 r. do dnia zapłaty; w pozostałym zakresie postępowanie umorzył; zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda sumę 215 zł tytułem zwrotu kosztów procesu oraz wyrokowi w pkt. I nadał rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 4.936,95 zł.

Powód W. S. w pozwie wniesionym w dniu 12 września 2017 r. wniósł o zasądzenie od strony pozwanej J. S.A. w K. na swoją rzecz kwoty 259.009 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od 3 stycznia 2012 r. do dnia zapłaty, tytułem umownej odprawy pieniężnej stanowiącej równowartość trzyletniego wynagrodzenia. W toku postępowania przed doręczeniem odpisu pozwu stronie pozwanej powód ograniczył powództwo do kwoty 88.865,10 zł. W odpowiedzi na pozew strona pozwana J. S.A. w K. wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów procesu, podniosła zarzut przedawnienia, względnie nieistnienia zobowiązania.

Sąd I instancji uznał, że zarzut przedawnienia roszczenia nie jest zasadny w okolicznościach badanej sprawy. Sąd, opierając się w tej kwestii na przepisach art. 291 § 1 k.p. oraz art. 123 § 1 pkt 1 i 124 k.c., podniósł, że w oświadczeniu wyrażonym na piśmie w dniu 12 grudnia 1997 r. ówczesny prezes zarządu pozwanej spółki zaznaczył, że wypłata powodowi odprawy nastąpi po jego odejściu z pracy w spółce. Roszczenie stało się wymagalne dnia 3 stycznia 2012 r., a powód dnia 2 stycznia 2015 r., nadał w placówce pocztowej wniosek o zawezwanie do próby ugodowej pozwanej spółki adresowany do Sądu Rejonowego, co przerwało bieg terminu przedawnienia, który rozpoczął na nowo swój bieg z dniem 12 lutego 2015 r., tj. po stwierdzeniu, że do zawarcia ugody nie doszło. Powód wniósł pozew dnia 12 września 2017 r., przed upływem 3-letniego terminu przedawnienia, zawezwanie do próby ugodowej precyzyjnie określało przedmiot wierzytelności, z pisma prezesa zarządu z dnia 12 grudnia 1997 r. wynikało, że przyznał powodowi odprawę w wysokości trzyletniego wynagrodzenia, zaś wypłata odprawy miała nastąpić po odejściu z pozwanej spółki. Stąd Sąd uznał, że dochodzone przez powoda roszczenie w niniejszej sprawie nie uległo przedawnieniu. Roszczenie o wypłatę odprawy pozostawało w związku ze stosunkiem pracy. Nadto Sąd Okręgowy zaznaczył, że z odpisu rejestru handlowego pozwanej spółki wynika, iż mocą uchwały walnego zgromadzenia akcjonariuszy z dnia 5 marca 1999 r. zmieniono sposób reprezentacji spółki przez zarząd w ten sposób, że w przypadku powołania zarządu wieloosobowego do składania oświadczeń woli w zakresie praw i obowiązków majątkowych spółki i składania podpisów uprawniony jest każdy z członków zarządu indywidualnie. Przy zobowiązaniu spółki przekraczającym kwotę 100.000 zł, konieczne jest współdziałanie dwóch członków zarządu lub jednego członka zarządu z prokurentem, z tym, że prezes zarządu reprezentuje spółkę bez wymienionego ograniczenia. Powód rozwiązał umowę o pracę dnia 2 stycznia 2012 r. na mocy porozumienia stron. Kryterium służącym do ustalenia wysokości przyznanej powodowi odprawy stanowiło trzyletnie wynagrodzenie (ostatnio otrzymywane). Powód finalne wynagrodzenie za pracę otrzymał w 2008 r. Z zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z dnia 10 stycznia 2012 r. wynika, że w 2008 r. otrzymał wynagrodzenie w łącznej wysokości 41.964,12 zł, stąd Sąd zasądził od pozwanej na jego rzecz 88.865,10 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 3 stycznia 2012 r. do dnia zapłaty.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00