Postanowienie SN z dnia 23 listopada 2022 r., sygn. III USK 574/21

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Robert Stefanicki

w sprawie z odwołania Szpitala Nr [...] im. [...] w R.
‎od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Rzeszowie
‎z udziałem M. K., J. L., G. P.
‎o podstawę wymiaru składek,
‎na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 23 listopada 2022 r.,
‎na skutek skargi kasacyjnej odwołującego się od wyroku Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie
‎z dnia 8 lipca 2021 r., sygn. akt III AUa 186/19,

1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

2. nie obciąża odwołującego się Szpitala kosztami pełnomocnika organu rentowego w postępowaniu kasacyjnym.

UZASADNIENIE

Sąd Apelacyjny – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Rzeszowie wyrokiem z dnia 8 lipca 2021 r. oddalił apelację wniesioną przez odwołujący się Szpital nr [...] im. [...] w R. od wyroku Sądu Okręgowego Wydziału IV Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Rzeszowie z dnia 13 grudnia 2018 r., sygn. akt IV U 944/18 oddalającego odwołania od trzech decyzji (nr [...]; [...]1; [...]2) Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Rzeszowie z dnia 11 czerwca 2018 r., którymi organ rentowy na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 4 pkt 2 lit. a, art. 8 ust. 1 i 2a, art. 18 ust. 1 a, art. 19 ust. 1, art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz art. 79 ust. 1, art. 81 ust. 1, 5 i 6 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, ustalił wysokość podstawy wymiaru składek na obowiązkowe ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe, wypadkowe i zdrowotne za okres od marca do grudnia 2015 r. z tytułu zatrudnienia u płatnika składek Szpital nr [...] im. [...] w R. w trakcie przeprowadzonej kontroli obejmującej okres dla zainteresowanych: M. K. w okresie od stycznia 2013 r. do grudnia 2015 r., J. L. od sierpnia 2013 r. do grudnia 2015 r., G. P. od sierpnia 2014 r. do grudnia 2015 r.

Odwołujący się Szpital nr [...] im [...] w R. wniósł do Sądu Najwyższego skargę kasacyjną od wyroku Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 8 lipca 2021 r., zaskarżając wyrok w całości i zarzucając naruszenie przepisów postępowania, to jest art. 387 § 2 pkt 2 k.p.c. w związku z art. 378 § 1 k.p.c., a także naruszenie przepisów prawa materialnego, to jest: art. 8 ust. 2a w związku z art. 18 ust. 1a, art. 4 pkt 2 lit. a, art. 6 ust. 1 pkt 5 w związku z art. 4 pkt 2 lit. d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, art. 3 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz.U. z 2021 r. Nr 162 ze zm.) oraz art. 353 k.c. i art. 5 k.c.