Postanowienie SN z dnia 23 listopada 2022 r., sygn. III USK 29/22

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Robert Stefanicki

w sprawie z odwołania T. sp. z o.o. w B.
‎od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Legnicy
‎z udziałem R. P., D. P., P. K., P. W., Z. S., M. K., R. K., P. D., T. U., J. G., M. S.
‎o podleganie ubezpieczeniom społecznym,
‎na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 23 listopada 2022 r.,
‎na skutek skargi kasacyjnej organu rentowego od postanowienia Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu
‎z dnia 4 marca 2021 r., sygn. akt III AUa 1912/20,

1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,

2. zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Legnicy na rzecz T. Sp. z o.o. w B. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.

UZASADNIENIE

T. spółka z o.o. z siedzibą w B. odwołała się od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Legnicy, w których organ uznał, że z tytułu zatrudnienia u powyższego płatnika składek R. P., D. P., P. K., P. W., Z. S., M. K., R. K., P. D., T.U., J. G., M. S. w podanych terminach nie podlegają polskiemu ustawodawstwu w zakresie zabezpieczenia społecznego oraz unieważnił wcześniej wydane zaświadczenia na formularzu A1. Organ rentowy zauważył, że w przypadku T. spółka z o.o. z siedzibą w B. brak jest znaczącej części wykonywanej działalności na terytorium Polski, zatem spółka ta począwszy od lipca 2011 r. nie spełniała warunków pracodawcy delegującego, czego konsekwencją jest brak podstaw do pozostawienia wymienionych w poszczególnych decyzjach pracowników spółki w polskim systemie ubezpieczeń społecznych. Ustawodawstwem właściwym w stosunku do wymienionych, zgodnie z art. 11 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) 883/2004 jest ustawodawstwo kraju, w którym wykonywana była praca, w tym przypadku zastosowanie winno mieć ustawodawstwo belgijskie, a nie została spełniona przesłanka zawarta w art. 12 normalnego prowadzenia przez delegującego pracodawcę działalności na terenie państwa wysyłającego, tj. Polski, w konsekwencji czego pracodawca nie mógł być uznany za podmiot delegujący.