Postanowienie SN z dnia 28 lutego 2023 r., sygn. II USK 193/22
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Robert Stefanicki
w sprawie z odwołania M. S.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych […] Oddziałowi w Poznaniu
z udziałem A. M.
o podleganie ubezpieczeniom społecznym i wysokość podstawy wymiaru składek ,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 28 lutego 2023 r.,
skargi kasacyjnej odwołującego się od wyroku Sądu Apelacyjnego w Poznaniu
z dnia 23 listopada 2021 r., sygn. akt III AUa 387/20,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2. zasądza od odwołującego się na rzecz organu rentowego kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.
UZASADNIENIE
Decyzją z dnia 22 października 2018 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych […] Oddział w Poznaniu stwierdził, że A. M. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu jako pracownik u płatnika M. S., prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą L. w okresie od dnia 1 stycznia 2015 r. Od ww. decyzji ZUS […] Oddział w Poznaniu odwołał się płatnik, zaskarżając decyzję w całości i wnosząc o jej zmianę. Wyrokiem z dnia 14 stycznia 2020 r. Sąd Okręgowy w Poznaniu VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oddalił odwołanie oraz zasądził od odwołującego na rzecz pozwanego organu rentowego koszty zastępstwa procesowego.
W wyniku apelacji wniesionej również przez odwołującego Sąd Apelacyjny w Poznaniu III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z dnia 23 listopada 2021 r. oddalił apelację i zasądził na rzecz organu rentowego koszty zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym. W ocenie Sądu Apelacyjnego apelacja nie pozostawała zasadna, zaś rozstrzygnięcie Sądu pierwszej instancji było prawidłowe. W ocenie Sądu Apelacyjnego Sąd Okręgowy przeprowadził wystarczające dla kategorycznego rozstrzygnięcia sprawy postępowanie dowodowe. Sąd Apelacyjny za prawidłowe uznał wnioski Sądu Okręgowego co do tego, że łączący zainteresowaną A. M. z odwołującym M. S. stosunek prawny miał charakter czysto pracowniczy i nie nosił cech współpracy pomiędzy dwoma podmiotami gospodarczymi. W sprawie brak jest bowiem argumentów pozwalających na przyjęcie, że zainteresowana prowadziła działalność gospodarczą oraz, że treść umów zawartych z odwołującym i ich wykonywanie świadczą o świadomej relacji gospodarczej pomiędzy podmiotami ponoszącymi ryzyko gospodarcze. Dokonując analizy cech charakterystycznych dla jednoosobowej działalności gospodarczej, Sąd Apelacyjny stwierdził, że postanowienia umowne oraz sposób wykonywania zawartych umów zaprzeczają temu, aby zainteresowana była w relacjach z odwołującym samodzielnym przedsiębiorcą. Zakres obowiązków A. M. jako kelnerki, określony w załącznikach do umowy nie odpowiadał przedmiotowi działalności, pod jaką A. M. zarejestrowała swoją działalność gospodarczą, a mianowicie przygotowanie i dostarczanie żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering). Sposób świadczonej przez A. M. usługi nosił w zasadzie tylko cechę zarobkowości. Jej wynagrodzenie podstawowe nie było uzależnione od wyniku gospodarczego restauracji i w umowie było ustalone w stałej wysokości za godzinę. Usługa nie była wykonywana na własne ryzyko gospodarcze zainteresowanej. W ocenie Sądu Apelacyjnego Sąd pierwszej instancji prawidłowo orzekł, że praca zainteresowanej na rzecz odwołującego miała charakter stosunku pracy, określony przepisem art. 22 k.p. Zakres obowiązków A. M. oraz ich wykonywanie odbywało się w sposób podporządkowany i pod kierownictwem innego pracownika odwołującego (S.G.). Zainteresowana w sposób ciągły i pod kierownictwem ww. pracownika świadczyła pracę osobiście w oznaczonym miejscu i czasie, za co otrzymywała wynagrodzenie. A. M. wykonywała swoje obowiązki osobiście, w miejscu wyznaczonym przez odwołującego, w dniach i godzinach wyznaczonych grafikiem. Nie było możliwości, aby pracę zainteresowanej mógł wykonać ktoś z zewnątrz, a zastępstwo było możliwe tylko za zgodą pracownika odwołującego (S. G.).