Postanowienie SN z dnia 17 listopada 2022 r., sygn. I PSK 282/21

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Krzysztof Staryk

w sprawie z powództwa P. F.
‎przeciwko A. Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w K.
‎o zapłatę,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń
‎Społecznych w dniu 17 listopada 2022 r.,
‎skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy
‎i Ubezpieczeń Społecznych w Krakowie
‎z dnia 8 czerwca 2021 r., sygn. akt VII Pa 103/20,

1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,

2. zasądza od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 1350 (jeden tysiąc trzysta pięćdziesiąt) zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.

UZASADNIENIE

W wyroku z dnia 8 czerwca 2021 r., sygn. akt VII Pa 103/20, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krakowie – w sprawie z powództwa P. F. przeciwko A. Spółce z o.o. w K. – oddalił apelację pozwanej od wyroku Sądu Rejonowego – Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych dla Krakowa-Nowej Huty w Krakowie z dnia 22 października 2020 r., sygn. akt IV P 921/18/N, w którym Sąd Rejonowy zasądził od strony pozwanej na rzecz powódki tytułem wynagrodzenia chorobowego za lipiec i sierpień 2018 r. oraz ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy - kwotę 24.772,40 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie.

Powyższy wyrok Sądu Okręgowego strona pozwana zaskarżyła skargą kasacyjną. W uzasadnieniu wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania wskazano, że skarga jest oczywiście uzasadniona (art. 398 § 1 pkt 4 k.p.c.) oraz „istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości tj. art. 385 k.p.c. w zakresie w jakim sąd drugiej instancji ma obowiązek samodzielnie ocenić zgromadzone w sprawie dowody i w oparciu o ten materiał, dokonać własnych, jednoznacznych i stabilnych ustaleń faktycznych oraz subsumcji stanu faktycznego do właściwej normy prawa materialnego. Co więcej, na kanwie tejże sprawy, koniecznym jest rozstrzygnięcie czy umowa o pracę była faktycznie wykonywana oraz czy umowa łącząca strony nie została zawarta dla pozoru, w myśl art. 83 § 1 k.c. i 58 § 1 k.c. w zw. z art. 300 k.p. w sytuacji gdy, powódka jednocześnie „pracowała” w kilku spółkach a nadto, czy przedłożone przez powódkę dokumenty zostały podpisane w datach wskazanych na dokumentach przedłożonych do pozwu, w sytuacji gdy pozwana od początku kwestionowała datę złożenia wobec powódki rzekomego oświadczenia o uznaniu długu z dnia 8 sierpnia 2018 r. (tym bardziej, iż w dniu 9 sierpnia 2018 r. ówczesny prezes zarządu został odwołany, a rzekome spotkanie stron do jakiego według powódki miało dojść w dniu 8 sierpnia 2018 r. nie odbyło się w siedzibie spółki). Co za tym idzie czy zaistniała konieczność zasięgnięcia wiadomości specjalnych, tj. przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego z urzędu”.