Postanowienie SN z dnia 16 listopada 2022 r., sygn. II KK 513/22

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Kazimierz Klugiewicz

na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.,

w sprawie D. A. i W. G. (G.),

skazanych z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 65 § 1 k.k.,

po rozpoznaniu w Izbie Karnej, w dniu 16 listopada 2022 r.,

kasacji wniesionych przez obrońców skazanych

od wyroku Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie

z dnia 14 marca 2022 r., sygn. akt VI Ka 1049/19,

zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy – Pragi Północ w Warszawie

z dnia 4 grudnia 2018 r., sygn. akt III K 453/15,

p o s t a n o w i ł:

1. oddalić obie kasacje jako oczywiście bezzasadne;

2. kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego obciążyć skazanych w częściach równych.

UZASADNIENIE

Wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszaw-Pragi Północ w Warszawie z dnia 4 grudnia 2018 r., sygn. akt III K 453/15, D. A. i W. G. zostali uznani za winnych tego, że w nieustalonych dniach, w okresie od listopada 2009 r. do grudnia 2013 r., z przerwą od 20 stycznia 2012 r. do 11 marca 2012 r., w okolicy ulic [...]1, [...]2, [...]3, [...]4, Pl.[...] w W. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu, wbrew przepisom art. 33-35 i 37 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, brali udział w obrocie znacznych ilości środków odurzających w łącznej ilości nie mniejszej niż 245 kg marihuany w ten sposób, że po nabyciu od nieustalonych osób zbywali te środki ustalonej osobie w jednorazowych transakcjach po 0,5-4 kg w cenie od 14 do 26 zł za gram w odstępach 5,7,10 dniowych celem dalszej odsprzedaży nieustalonym osobom, czyniąc sobie z udziału w obrocie środkami odurzającymi stałe źródło dochodu,

tj. przestępstwa z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, za które wymierzono im kary po 3 lata i 8 miesięcy pozbawienia wolności oraz kary grzywny w wysokości po 240 stawek dziennych, przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę – w przypadku D. A. – 200 złotych, zaś w odniesieniu do W. G. – 80 złotych. Ponadto, na podstawie art. 45 § 1 k.k. orzeczono wobec D. A. oraz W. G. przepadek równowartości korzyści majątkowej uzyskanej z przestępstwa w kwocie po 1 715 000 zł w stosunku do każdego z ww. oskarżonych. Sąd a quo, na podstawie art. 63 § 2 k.k. stosowanego per analogiam orzekł również o zaliczeniu zabezpieczenia majątkowego ustanowionego na mieniu ww. oskarżonych na poczet orzeczonego przepadku równowartości korzyści majątkowej.