Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Postanowienie SN z dnia 8 marca 2023 r., sygn. I NWW 21/23

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Grzegorz Żmij

w sprawie z powództwa D. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

przeciwko M. R.

o zapłatę,

na posiedzeniu niejawnym w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych w dniu 8 marca 2023 r.,

w przedmiocie wniosku pozwanego o zbadanie spełnienia przez SSO M.K. wymogów niezawisłości i bezstronności,

stwierdza swoją niewłaściwość i wniosek zgodnie
‎z właściwością przekazuje do rozpoznania Sądowi Okręgowemu we Wrocławiu.

UZASADNIENIE

Pozwany M. R. wnioskiem z 21 sierpnia 2022 r. zwrócił się o zbadanie spełnienia przez sędziego M. K. wymogów niezawisłości i bezstronności.

Postanowieniem z 12 stycznia 2023 r. Sąd Okręgowy we Wrocławiu przekazał wniosek „pozwanego o wyłączenie SSO M. K. (art. 42a u.s.p.) od rozpoznania zażalenia pozwanego na postanowienie tutejszego sądu w przedmiocie nadania klauzuli wykonalności nakazowi zapłaty w postępowaniu nakazowym w sprawie I C 832/21” Sądowi Najwyższemu na podstawie art. 26 ust. 2 ustawy o Sądzie Najwyższym.

Postanowieniem z 14 lipca 2021 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-204/21R, w pkt d) jego sentencji nakazał Rzeczypospolitej Polskiej – natychmiast i do czasu wydania wyroku kończącego postępowanie w sprawie C-204/21, zawieszenie stosowania przepisów art. 42a §§1 i 2 oraz art. 55 § 4 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych, w zmienionym brzmieniu, art. 26 § 3, a także art. 29 §§ 2 i 3 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym, w zmienionym brzmieniu, […] w zakresie, w jakim uznają za niedopuszczalne, aby sądy krajowe badały spełnienie wymogów Unii Europejskiej dotyczących niezawisłego i bezstronnego sądu ustanowionego uprzednio na mocy ustawy w rozumieniu art. 19 ust. 1 TUE w związku z art. 47 Karty Praw Podstawowych. W pkt e) sentencji zobowiązano RP do zawieszenia stosowania art. 26 §§ 2, 4-6 i art. 82 §§ 2-5 ustawy o Sądzie Najwyższym, w zmienionym brzmieniu, jak również art. 10 noweli z 20 grudnia 2019 r., przekazujących do wyłącznej właściwości Izby Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych Sądu Najwyższego rozpoznawanie zarzutów braku niezawisłości sędziego lub braku niezależności sądu.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00