Postanowienie SN z dnia 11 października 2022 r., sygn. I USK 579/21

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jolanta Frańczak

w sprawie z odwołania S. P. i T. S.
‎przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych […] Oddziałowi w Łodzi
‎o podleganie ubezpieczeniom społecznym,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 11 października 2022 r.,
‎skargi kasacyjnej S. P. od wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi
‎z dnia 28 czerwca 2021 r., sygn. akt III AUa 1783/20,

1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,

2. zasądza od odwołującego się S. P. na rzecz organu rentowego kwotę 240 (dwieście czterdzieści) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

UZASADNIENIE

Sąd Apelacyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 28 czerwca 2021 r. oddalił apelacje S. P. (dalej jako odwołujący się) i T. S., prowadzącego P. (dalej jako płatnik składek), od wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 30 czerwca 2020 r. oddalającego odwołania od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych […] Oddział w Łodzi z dnia 19 sierpnia 2019 r. stwierdzającej, że odwołujący się, jako pracownik płatnika składek nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od dnia 1 stycznia 2013 r. do dnia 11 grudnia 2016 r.

W wyrokach Sądów meriti przyjęto, że zawarta między płatnikiem składek a odwołującym się umowa o pracę na stanowisku kierownika działu kamieniarskiego, z wynagrodzeniem w kwocie 9.944 zł brutto miesięcznie, nie była w rzeczywistości realizowana, a do jej nawiązania doszło w celu zagwarantowania odwołującemu się, byłemu teściowi płatnika składek, wysokich świadczeń z ubezpieczenia społecznego. Z poczynionych w sprawie ustaleń wynikało, że w ciągu 3 lat trwania spornej umowy odwołujący się był zdolny do pracy jedynie przez 5 miesięcy, a w pozostałym okresie korzystał ze zwolnień lekarskich lub urlopu bezpłatnego. Poza dokumentacją osobową brak jest dokumentów potwierdzających faktyczne wykonywanie przez niego pracy, a dwie podpisane faktury nie stanowią dowodu na wykonywanie czynności należących formalnie do obowiązków pracowniczych odwołującego się. Płatnik składek wiedział, iż odwołujący się z racji swojego wieku nie będzie mógł pracować fizycznie, natomiast świadkowie B. T. i I. J. nie wiedziały, kiedy wykonywał on swoje czynności. Nie można ustalić komu odwołujący się bezpośrednio podlegał i kto miał mu wydawać polecenia. Nie ma dowodów na to, aby przekazywał on wiedzę kamieniarską innym pracownikom, zwłaszcza że pracownicy „K.” nie wykonują prac kamieniarskich, robi to firma zewnętrzna. Po rozwiązaniu spornej umowy o pracę nikt nie został zatrudniony na miejsce odwołującego się, a w czasie niezdolności do pracy jego obowiązki wykonywał osobiście płatnik składek, tak samo, jak przed zawarciem tej umowy. Zdaniem Sądu Apelacyjnego nie było podstaw do kwestionowania dokonanej przez Sąd pierwszej instancji oceny zeznań świadków ani do poszukiwania dokumentów w administracjach cmentarzy, z których miałby wynikać udział odwołującego się w pracach na cmentarzach, ponieważ nawet ich odnalezienie nie może w powyższych okolicznościach przesądzać o uznaniu istniejącej między stronami więzi za zatrudnienie pracownicze.