Postanowienie SN z dnia 6 października 2022 r., sygn. III USK 27/22

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Józef Iwulski

w sprawie z odwołania T. sp. z o.o. w B.
‎od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L.
‎z udziałem M. O., A. K., M. C., L. H.
‎o podleganie ubezpieczeniom społecznym,
‎na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 6 października 2022 r.,
‎na skutek skargi kasacyjnej organu rentowego od postanowienia Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu
‎z dnia 24 lutego 2021 r., sygn. akt III AUa 1916/20,

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania i odstępuje od obciążania organu rentowego zwrotem kosztów postępowania wywołanego wniesieniem tej skargi kasacyjnej na rzecz odwołującej się Spółki.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 31 sierpnia 2017 r., VII U 509/15, Sąd Okręgowy-Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Jeleniej Górze, w sprawie o podleganie ubezpieczeniom społecznym, oddalił odwołania T. sp. z o.o. w B. od decyzji z dnia 30 kwietnia 2014 r., nr […] i 24 lutego 2015 r., nr […], z dnia 30 kwietnia 2014 r., nr […] i 20 marca 2015 r., nr […], z dnia 10 kwietnia 2014 r., nr […] i 20 maja 2014 r., nr […] oraz z dnia 17 kwietnia 2014 r., nr […] i 24 lutego 2015 r., nr […] Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L. oraz orzekł o zwrocie kosztów zastępstwa procesowego.

Sprawa była już rozpoznawana przez Sąd Najwyższy, który wyrokiem z dnia 10 września 2020 r., IlI UK 123/19 (niepublikowany) uchylił wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 22 maja 2018 r. i przekazał sprawę temu Sądowi Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania oraz rozstrzygnięcia o kosztach postępowania kasacyjnego. Uzasadnienie tego wyroku Sądu Najwyższego zawiera szczegółowe przedstawienie skomplikowanego przebiegu postępowania w sprawie (por. wydany w analogicznym stanie faktycznym wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 września 2020 r., III UK 61/19, OSNP 2021 nr 6, poz. 69, według którego decyzję organu rentowego o unieważnieniu zaświadczenia A1 powinno poprzedzać porozumienie z instytucją właściwą Państwa Członkowskiego, celem uniknięcia naruszenia zasady podlegania jednemu ustawodawstwu właściwemu). Rozstrzygnięcie Sądu Najwyższego w wyroku z dnia 10 września 2020 r., IlI UK 123/19, można sprowadzić do tezy, że legitymowanie się poświadczeniem na formularzu A1 o podleganiu ubezpieczeniu społecznemu w państwie członkowskim miejsca wykonywania pracy najemnej nie może być ignorowane przy ustaleniu ustawodawstwa mającego zastosowanie do zainteresowanego i dopiero jego wycofanie lub uznanie za nieważne, po ponownym rozpatrzeniu podstaw jego wydania, umożliwia ustalenie ustawodawstwa państwa członkowskiego miejsca zamieszkania.