Interpretacja indywidualna z dnia 5 maja 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.113.2023.2.KM

Dotyczy ustalenia, czy opisane w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym prace wykonywane przez Wnioskodawcę polegające na tworzeniu i rozwoju oprogramowania spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w przepisach ustawy o CIT; czy Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania stawki 5% od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych opisanych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym oraz czy prawo do „programów komputerowych” wytwarzanych przez Wnioskodawcę można uznać za kwalifikowane prawo własności intelektualnej (kwalifikowane IP) w rozumieniu art. 24d ust. 2 pkt. 8 ustawy o CIT.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 lutego 2023 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia:

- czy opisane w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym prace wykonywane przez Wnioskodawcę polegające na tworzeniu i rozwoju oprogramowania spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w przepisach ustawy o CIT;

- czy Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania stawki 5% od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych opisanych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym;

- czy prawo do „programów komputerowych” wytwarzanych przez Wnioskodawcę można uznać za kwalifikowane prawo własności intelektualnej (kwalifikowane IP) w rozumieniu art. 24d ust. 2 pkt. 8 ustawy o CIT.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 29 kwietnia 2023 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą: K. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Wnioskodawca”). Wnioskodawca posiada nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium RP w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca do celów podatkowych prowadzi księgi rachunkowe. Forma opodatkowania w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności to 9% podatek CIT.

Wnioskodawca od (…) (data wpisu do KRS) prowadzi działalność gospodarczą - świadczy usługi programistyczne (PKD 62), polegające na pracach projektowych IT związanych z projektowaniem i wytwarzaniem oprogramowania oraz jego elementów składowych, które następnie są sprzedawane Zleceniodawcy w ramach usług świadczonych na ich rzecz, na podstawie zawartej umowy o współpracy. Przedmiotem przeważającej działalności Wnioskodawcy zgodnie z PKD: 62.01.Z jest działalność związana z oprogramowaniem, oraz działalność pozostała zgodnie z PKD 62 działalność związana z oprogramowaniem i doradztwem w zakresie informatyki oraz działalność pozostała.

Wnioskodawca dnia (...) r. podpisał umowę o świadczenie usług na podstawie, której od (...) r. do chwili obecnej świadczy usługi programistyczne na rzecz i według wymagań Klienta kontrahenta w zakresie produkcji i utrzymania systemów informatycznych, których przedmiot określa Opis zadania. Realizacja usługi związana jest z projektowaniem, wytwarzaniem, rozwojem, ulepszeniem oprogramowania oraz jego elementów składowych. Usługi realizowane są zgodnie z zasadami formalnej metodyki obowiązującej u Klienta. Wnioskodawca od początku założenia działalności gospodarczej do chwili obecnej nie podpisał żadnej innej umowy.

Wnioskodawca od (...) r. specjalizuje się w tworzeniu nowych programów, aplikacji serwerowych i ich usprawnianiu. Wnioskodawca wykonuje prace projektowe powierzone przez kontrahenta na rzecz Klienta, prowadzące do powstania innowacyjnych, indywidualnych rozwiązań obsługujących dedykowane obszary jego działalności. Wnioskodawca nie jest jedynym podmiotem świadczącym usługi na rzecz Klienta. Jego działalność prowadzona jest w ramach zespołu kontrahenta w celu wytworzenia kompleksowego programu komputerowego dla jego potrzeb.

Wnioskodawca opracowuje część/fragment/element, który jest odrębnym programem komputerowym. Wnioskodawca otrzymuje od kontrahenta Opis zadania. Jest to krótka dokumentacja, która precyzuje jaki program należy stworzyć. Wnioskodawca nie otrzymuje szczegółowego zestawu instrukcji przeznaczonych do wykonania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze w celu osiągnięcia określonego rezultatu.

Wytwarzana przez Wnioskodawcę dokumentacja w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności jest każdorazowo nierozerwalnie związana z wytworzonym kodem źródłowym i jako całość, tj. Program komputerowy (oprogramowanie) stanowi autorskie prawo do programu komputerowego (tj. Oprogramowanie) podlegające ochronie w myśl art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Ww. kwalifikowane prawo własności intelektualnej czyli program komputerowy jest przenoszony łącznie przez Wnioskodawcę i pozostałe osoby współtworzące na rzecz kontrahenta.

Wnioskodawca w ramach realizowanej umowy/Opisu zadania tworzy programy komputerowe, aplikacje, dokumentacje. Tworzone programy są utworami w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych i podlegają ochronie.

Autorskie prawo majątkowe do programu należy w całości do Wnioskodawcy jako twórcy, aż do momentu przeniesienia go w całości na inny podmiot. Umowa stanowi, że kontrahent nabywa autorskie prawo majątkowe do stworzonych programów komputerowych z chwilą ich wytworzenia przez co rozumie się zapisanie utworu w pamięci komputera wchodzącego w skład infrastruktury informatycznej kontrahenta.

Wynikiem prowadzonych usług programistycznych jest stworzenie autorskiego prawa do programu komputerowego, który zawsze ma formę programu komputerowego napisanego w języku programistycznym. Wnioskodawca wykorzystuje te wyniki jako składową usługi programistycznej świadczonej na rzecz kontrahenta. Wnioskodawca wykorzystuje te wyniki we wszystkich efektach swojej pracy.

Wnioskodawca samodzielnie tworzy oraz usprawnia nowe programy, aplikacje serwerów na indywidualne zlecenie kontrahenta, które wymagają od niego za każdym razem innego podejścia, nowych bądź istotnie zmienionych rozwiązań.

Umowa Wnioskodawcy z kontrahentem zakazuje stosowania rozwiązań przygotowanych i stosowanych w ramach umowy z kontrahentem na rzecz innych kontrahentów.

Realizowane prace polegają na tworzeniu i rozwoju projektów o skomplikowanym charakterze i każdorazowo wymagają podjęcia wielu prac i czynności programistycznych, mają one niepowtarzalny charakter. Prowadzone prace nie mają charakteru rutynowego, tj. nie są wykonywane automatycznie. Prowadzone prace polegają na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystaniu dostępnej wiedzy i umiejętności z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych i ulepszonych produktów. Wnioskodawca tworzy nowe, ulepszone usługi, które w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już stosowanych przez Wnioskodawcę.

W ramach realizacji projektów Wnioskodawca wykorzystuje nowo zdobytą, uprzednio wytworzoną oraz dostępną wiedzę i umiejętności, bezustannie zwiększa te zasoby wiedzy w celu ich wykorzystania do tworzenia nowych zastosowań. Realizowane prace nie obejmują badań naukowych - aplikacyjnych, choć realizowane prace mają na celu zdobycie nowej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych oraz istotnie zmienionych usług.

Wnioskodawca od momentu rozpoczęcia działalności do chwili obecnej współpracuje z jednym kontrahentem tj. P. sp. z o.o. w procesie zmiany na E. sp. z o.o. z siedzibą w W. (…). Wytwarza (tworzy, rozwija i modyfikuje) części/fragmenty/elementy oprogramowania na rzecz i według wymagań klienta kontrahenta. Wnioskodawca nie świadczy usług na rzecz innych kontrahentów.

Wnioskodawca na podstawie umowy zobowiązał się, że nie będzie prowadzić działalności konkurencyjnej wobec kontrahenta. Realizowane przez Wnioskodawcę usługi programistyczne wykonywane są w trybie projektowym. Każdy projekt stanowi odrębne zadanie i ma on jasno określony cel jaki Wnioskodawca wraz z tworzonym projektem ma osiągnąć. Za każdym razem projekt prowadzony jest w sposób zaplanowany, uporządkowany, metodyczny.

Wnioskodawca pracuje w metodologii (…), gdzie oprogramowanie dostarczane jest w cyklach jako elementy składowe do większego projektu. Każdy fragment napisanego przez Wnioskodawcę w ramach usług programistycznych kodu (przede wszystkim w języku (…)) jest recenzowany i dodawany do głównego repozytorium kodu. Następnie kod ten uruchamiany jest na serwerach produkcyjnych i używany jako usługa lub sprzedawany dalej, w tym momencie nie jest już to własność Wnioskodawcy. Praca Wnioskodawcy kończy się po zamknięciu przypisanego do niego zadania. Podejmowane przez Wnioskodawcę prace jak dotąd zostały zakończone wynikiem pozytywnym. Wynikiem zawsze jest stworzenie programu, jego usprawnienie lub ulepszenie jego funkcjonalności. O wyniku świadczonych prac świadczy otrzymanie od kontrahenta wynagrodzenia za wykonanie usługi programistycznej wraz z przeniesieniem do nich autorskich praw majątkowych. Wnioskodawca nie może wykorzystywać wyników pracy na potrzeby własnej działalności, gdyż przekazuje prawa do wykorzystania i zmiany dzieł kontrahentom.

W wyniku prac rozwojowych Wnioskodawca samodzielnie zaprojektował i stworzył nowe, zmienione i ulepszone programy komputerowe:

a.System (…),

b.Łatwe ustawienie limitów na karcie płatniczej,

c.Wyświetlanie historii transakcji użytkownika,

d.Audytowanie operacji wykonanych przez użytkownika,

e.Walidacja danych użytkownika oraz jego rejestracja.

W stosunku do dotychczasowej działalności Wnioskodawcy świadczone usługi mają nowy, bardziej innowacyjny, ulepszony charakter. Nowy, ulepszony charakter usługi nie jest wynikiem działalności obejmującej wprowadzenie rutynowych i okresowych prac rozwojowych prowadzonych przez Wnioskodawcę. Efekty pracy Wnioskodawcy są zawsze utworami w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zawsze odznaczają się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej. Efekty pracy zawsze są odrębnymi programami komputerowymi, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wnioskodawcy przysługują osobiste i majątkowe prawa autorskie do tych programów komputerowych i prawa te przenoszone są na kontrahenta. W każdym przypadku tworzenie, rozwój i ulepszenie oprogramowania wiążą się z samodzielnym podejmowaniem przez Wnioskodawcę prac rozwojowych w rozumieniu ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Prace rozwojowe prowadzone są dla celów wytworzenia każdego poszczególnego oprogramowania, które jest efektem pracy Wnioskodawcy. Oprogramowanie zawsze jest efektem prac rozwojowych w rozumieniu przepisów Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty, ani praw autorskich innych podmiotów. Wnioskodawca nie ponosi odpowiedzialności za efekty swojej pracy w stosunku do osób trzecich (innych niż kontrahent i jego Klient). Usługi świadczone przez Wnioskodawcę odbywają się w dni robocze w miejscach i terminach wyznaczonych potrzebami Klienta kontrahenta. Mimo to, czas przeznaczony przez Wnioskodawcę na wykonywanie powierzonych mu zadań kształtowany jest przez niego samodzielnie w taki sposób, aby zadania te mogły być wykonane z najwyższą starannością. Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością.

Wynagrodzenie Wnioskodawcy składa się z ilości roboczogodzin poświęconych na wykonanie usługi i stawki godzinowej. Umowa przewiduje miesięczne okresy rozliczeniowe. Umowa reguluje kwestie wynagrodzenia w taki sposób, że za wykonanie czynności opisanych w Opisie zadania Wnioskodawcy należy się wynagrodzenie. Otrzymane wynagrodzenie obejmuje również całość wynagrodzenia przysługującego Wnioskodawcy z tytułu przeniesienia na kontrahenta autorskich praw majątkowych oraz autorskiego prawa zależnego do utworu.

Wyodrębnienie konkretnego programu komputerowego i przeniesienie prawa do uzyskania efektu pracy na klienta odbywa się poprzez wskazanie w raporcie godzin wytworzonych programów komputerowych w wyniku świadczenia usług programistycznych w danym okresie rozliczeniowym. Potwierdzeniem przeniesienia praw do stworzonych programów komputerowych jest raport godzinowy zawierający efekty wykonywanej pracy przez Wnioskodawcę przekazany kontrahentowi, który każdorazowo jest przez niego akceptowany. Zaakceptowany przez kontrahenta raport godzin stanowi podstawę do wypłaty wynagrodzenia Wnioskodawcy.

Wnioskodawca prowadzi ewidencję pomocniczą w formie excel, która pozwala na wyszczególnienie realizowanych prac i zadań w ramach tworzenia i rozwijania programów komputerowych poprzez comiesięczne wskazanie informacji na temat czasu i wykonywanych zadań w danym miesiącu. Prowadzona ewidencja czasu wykonywanych prac pozwala na wskazanie kwoty wynagrodzenia otrzymanego z tytułu zbycia praw własności intelektualnej. Wnioskodawcy nie przysługuje żadne dodatkowe wynagrodzenie z tytułu przeniesienia ww. praw autorskich.

Umowa nie wyodrębnia wartości wynagrodzenia należnego za poszczególne rodzaje czynności w tym przeniesienia autorskiego prawa do utworów. Wyróżnia natomiast czynności nie związane z tworzeniem autorskiego prawa do programu komputerowego: czas trwania podróży pomiędzy siedzibą kontrahenta a siedzibą Klienta nie wlicza się do czasu świadczenia usług. Wnioskodawca wyszczególnia procentowo jaka część wynagrodzenia stanowi zapłatę za przeniesienie prawa majątkowego do autorskiego prawa do programu komputerowego, a jaki procent za inne czynności niezwiązane z tworzeniem utworu jak np. czas trwania podróży pomiędzy siedzibą kontrahenta a siedzibą klienta.

Wnioskodawca ponosi następujące rodzaje kosztów działalności, które są ujęte w KPiR:

a.księgowość,

b.najem lokalu.

W związku z obowiązującymi od 1 stycznia 2019 r. regulacjami IP Box, Wnioskodawca na podstawie art. 24d ust. 7 pkt 2 ustawy o CIT, chciałby skorzystać z preferencyjnego opodatkowania stawką 5% w odniesieniu do kwalifikowanego dochodu z tytułu sprzedaży prawa majątkowego do programu komputerowego, który powstał w efekcie jego pracy twórczej, uregulowanego w art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o CIT, za lata 2022-2023 oraz lata przyszłe.

Wnioskodawca wskazuje, że opisany stan faktyczny będzie miał miejsce także w latach przyszłych oraz prowadzony charakter działalności może być prowadzony w przyszłości również na rzecz innych kontrahentów. Wnioskodawca od (...) r. na bieżąco prowadzi ewidencję rachunkową pozwalającą wyodrębnić koszty o których mowa w art. 24e ust. 4 ustawy o CIT, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Wyodrębnionymi Prawami IP Box są majątkowe prawa autorskie do programów. Różnica pomiędzy ustalonymi Przychodami IP Box oraz Kosztami IP Box stanowić będzie dochód z Praw IP Box (dalej: „Dochód IP Box”). Tym samym Wnioskodawca spełnia obowiązek wynikający z art. 24e ust. 4 ustawy o CIT. Pozostały dochód tj. dodatkowe wynagrodzenie za dojazd do klienta, bądź inne nie związane bezpośrednio z tworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej podlegać będzie 9% opodatkowaniu CIT.

Pytania

1.Czy opisane w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym prace wykonywane przez Wnioskodawcę polegające na tworzeniu i rozwoju oprogramowania spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w przepisach ustawy o CIT?

2.Czy Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania stawki 5% od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych opisanych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym?

3.Czy prawo do „programów komputerowych” wytwarzanych przez Wnioskodawcę można uznać za kwalifikowane prawo własności intelektualnej (kwalifikowane IP) w rozumieniu art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

Opisana przez Wnioskodawcę działalność związana z tworzeniem i rozwojem oprogramowaniem spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w przepisach ustawy o CIT.

Artykuł 4a ust. 26 ustawy o CIT stanowi, że działalność badawczo-rozwojowa jest działalnością twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Stosownie do art. 4a pkt 27 i 28 tej ustawy pojęcie badań naukowych oraz prac rozwojowych oznaczają badania naukowe oraz prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (dalej: „Prawo o SwiN”). Zgodnie z przepisami ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, w konsekwencji, na gruncie art. 5a pkt 39 ustawy o PIT (winno być: art. 4a pkt 27 ustawy o CIT) w zw. z art. 4 ust. 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (przypis Organu), badania naukowe to:

a. badania podstawowe - rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,

b. badania aplikacyjne - rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzenie do nich znaczących ulepszeń.

Zgodnie z kolei z art. 5a ust. 38 ustawy o CIT (winno być: art. 4a pkt 28 ustawy o CIT) prace rozwojowe mają oznaczać prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 Prawa o SWiN. Tym samym, prace rozwojowe na gruncie ustawy o CIT, oznaczają działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Interpretacja definicji działalności badawczo-rozwojowej określona w art. 4a ust. 26 ustawy o CIT została opublikowana przez Ministerstwo Finansów w objaśnieniach podatkowych (dalej: „Objaśnienia IP Box”) z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP BOX (str. 9-19 przedmiotowych Objaśnień IP Box). Powołując się na wyżej wymienione Objaśnienia podatkowe podatnik powinien przede wszystkim przeanalizować czy prowadzone przez niego prace:

- stanowią działalność twórczą,

- obejmują badania naukowe lub prace rozwojowe,

- podejmowane są w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca jest dostawcą usług programistycznych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wykonuje prace programistyczne zlecane przez klientów, prowadzące do powstania innowacyjnych, indywidualnych rozwiązań obsługujących dedykowane obszary działalności. Wnioskodawca samodzielnie tworzy nowe programy, aplikacje serwerowe i dokonuje ich usprawniania, które wymagają od niego za każdym razem innego podejścia, nowych bądź istotnie zmienionych rozwiązań. Realizowane prace polegają na tworzeniu i rozwoju projektów o skomplikowanym charakterze i każdorazowo wymagają podjęcia wielu prac i czynności programistycznych, mają one niepowtarzalny charakter. Prowadzone prace nie mają charakteru rutynowego, tj. nie są wykonywane automatycznie.

Powyższe wskazuje, iż prowadzona przez Wnioskodawcę działalność spełnia przesłankę twórczą. Prowadzone prace polegają na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystaniu dostępnej wiedzy i umiejętności z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych i ulepszonych produktów/usług. Wnioskodawca tworzy nowe, ulepszone, zmienione produkty, które w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już stosowanych przez Wnioskodawcę oraz kontrahentów.

Powyższe wskazuje, iż prowadzona przez Wnioskodawcę działalność wpisuje się w definicję prac rozwojowych. Realizowane projekty wykonywane są w trybie projektowym. Każdy projekt stanowi odrębne zadanie i ma on jasno określony cel jaki Wnioskodawca wraz z tworzonym projektem chce osiągnąć. Za każdym razem projekt prowadzony jest w sposób uporządkowany, metodyczny. Prace badawczo-rozwojowe są realizowane w sposób ciągły i systematyczny, co świadczy o spełnieniu przesłanki systematyczności. W ramach realizacji projektów Wnioskodawca wykorzystuje nowo zdobytą, uprzednio wytworzoną oraz dostępną wiedzę i umiejętności, bezustannie zwiększa te zasoby wiedzy w celu ich wykorzystania do tworzenia nowych zastosowań. Powyższe wskazuje, iż spełniona jest przesłanka „w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań”.

Ad. 2

Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania stawki 5% od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych opisanych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym.

Zgodnie z art. 24d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej jest m.in. autorskie prawo do programu komputerowego. Warunkiem jest, że podlegają one ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw.

W odesłaniu do ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 z późn. zm., winno być: t.j. Dz.U z 2022 r. poz. 2509 ze zm.) w art. 1 ustawodawca wskazuje, że przedmiotem ochrony prawa autorskiego są utwory m.in. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

W myśl art. 24e ustawy o CIT podatnik zobowiązany jest:

1) wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonej ewidencji rachunkowej;

2) prowadzić ewidencję rachunkową w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3) wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 24d opodatkowanie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4) dokonywać zapisów w prowadzonej ewidencji rachunkowej w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z tych kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonej ewidencji rachunkowej nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5) dokonywać zapisów w prowadzonej ewidencji rachunkowej w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonej ewidencji rachunkowej nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Wnioskodawca jest osobą prawną, która prowadzi działalność gospodarczą polegającą na tworzeniu nowych programów, aplikacji serwerowych i ich usprawnianiu na zlecenie, które stanowią utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W ramach umowy Wnioskodawca przenosi na kontrahenta całość autorskich praw majątkowych do programu komputerowego, za co otrzymuje wynagrodzenie. Dodatkowo Wnioskodawca prowadzi na bieżąco ewidencję rachunkową od (...) r., która pozwala wyodrębnić koszty, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu, tym samym spełnia wymóg, o którym mowa w art. 24d ust. 4 ustawy o CIT.

Ad. 3

W ocenie Wnioskodawca może on uznać prawo do programów komputerowych wytwarzanych przez niego za kwalifikowane prawo własności intelektualnej (kwalifikowane IP) w rozumieniu art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o CIT.

Zgodnie bowiem z ustawą o CIT kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest autorskie prawo do programu komputerowego. Oprogramowanie - definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Jak stanowi art. 74 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych: „Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie”. Autorskie prawo do programu komputerowego - przyznawane jest na mocy art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z Objaśnieniami IP BOX z dnia 15 lipca 2019 r. str. 32-35 zarówno ustawy podatkowe, jak i ustawy poza podatkowe, w szczególności ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych, nie definiują pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego”. Praktyka stosowania tego pojęcia na świecie potwierdza, że ze względu na dynamiczny rozwój nowych technologii, w których programy komputerowe zajmują kluczową pozycję, nie da się ustalić wyczerpującej i niezmiennej definicji tego pojęcia oraz uniknąć rozbieżności interpretacyjnych.

W obecnym stanie prawnym w Polsce nie ma możliwości ustawowego i wyczerpującego zdefiniowania pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego. Niemniej jednak, dla zapewnienia maksymalnej przewidywalności w zastosowaniu preferencji IP Box wobec kwalifikowanego IP w postaci autorskiego prawa do programu komputerowego Objaśnienia IP BOX przedstawiają zarys definicji programu komputerowego podlegającego ww. ochronie prawno-autorskiej wraz z jego cechami charakterystycznymi.

Jak zostało wskazane w przedmiotowych Objaśnieniach IP BOX za podstawą przyznania ochrony prawnej dla programu komputerowego jest fakt, że stanowi on przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej danego autora lub autorów) ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od przeznaczenia i sposobu wyrażania. O indywidualnej pracy twórczej nie decydują postanowienia umowy, ale rzeczywisty wkład pracy każdego z twórców programu komputerowego, co podlega każdorazowo odrębnej ocenie.

Jak zostało dalej wskazane „program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu”. (str. 33) „Rolą programu komputerowego jest wejście w kontakt i wspólne funkcjonowanie z innymi częściami składowymi systemu komputerowego i użytkownikami, w tym celu wymagane są logiczne i tam, gdzie to właściwe, fizyczne wzajemne połączenia i wzajemne oddziaływanie, tak aby pozwolić wszystkim elementom oprogramowania i sprzętu komputerowego funkcjonować z innym oprogramowaniem, sprzętem komputerowym i użytkownikami we wszelkich formach działania, do jakich są przeznaczone (...)”.

Realizowane przez Wnioskodawcę prace wykonywane są w trybie projektowym. Każdy stworzony program stanowi odrębne zadanie i ma on jasno określony cel jaki Wnioskodawca ma osiągnąć. Wnioskodawca otrzymuje od kontrahenta Opis zadania, które ma wytworzyć. Ma on postać krótkiej dokumentacji. Nie zawiera ona zestawu instrukcji przeznaczonych do wykonania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze w celu osiągnięcia określonego rezultatu projektu. Wnioskodawca w ramach realizowanych umów/opisu zadań tworzy projekty, które wprost nazwane są w umowie jako produkty oraz jednocześnie utwory: programy komputerowe, aplikacje, dokumentacje wytworzone przez Wnioskodawcę w ramach świadczonych usług programistycznych. Tworzone programy podlegają ochronie w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W ramach umowy współpracy Wnioskodawca przenosi na kontrahenta całość autorskich praw majątkowych do utworu. Pod pojęciem „program komputerowy” Wnioskodawca rozumie programy w jakiejkolwiek formie, w tym aplikacje, oprogramowania, produkty, utwory, w tym programy zintegrowane ze sprzętem komputerowym, jak również prace przygotowawcze, prace projektowe i prace rozwojowe prowadzące do wytworzenia lub rozwoju programu komputerowego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 4a pkt 26 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

W myśl art. 4a pkt 27 ustawy o CIT:

Stosownie do art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. (t.j. Dz.U z 2023 r. poz. 742) Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce:

W myśl art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

Należy wskazać, że od 1 stycznia 2019 r. obowiązują przepisy ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (t.j. Dz.U. z 2018, poz. 2193 ze zm.). Na podstawie regulacji wprowadzonych ww. ustawą zmieniającą, do systemu prawa podatkowego implikowano przepisy dotyczące preferencyjnego rozwiązania w podatkach dochodowych - tzw. Innovation Box.

Powyższe zmiany wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej. W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Regulacje dotyczące stosowania opisanej powyżej ulgi zostały odzwierciedlone w art. 24d-24e ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 24d ust. 1 ustawy o CIT:

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej, w myśl art. 24d ust. 2 ww. ustawy, są:

Zgodnie z art. 24d ust. 3 ustawy o CIT:

Sposób obliczenia wysokości kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej zawarty jest w art. 24d ust. 4 ustawy o CIT. Zgodnie z treścią tego przepisu:

Stosownie do art. 24d ust. 5 ww. ustawy:

W przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1 (art. 24d ust. 6 ustawy o CIT).

Natomiast, zgodnie z art. 24d ust. 7 ustawy o CIT:

W myśl art. 24d ust. 8 ustawy o CIT:

Obowiązki podatników podlegających opodatkowaniu na podstawie art. 24d zostały określone w art. 24e ww. ustawy, który stanowi, że:

Zgodnie z art. 24e ust. 2 ustawy o CIT:

Ad. 1

Odnosząc powyższe przepisy na grunt analizowanej sprawy należy wskazać, że aby działalność Wnioskodawcy spełniała przesłanki działalności badawczo-rozwojowej, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicje wskazane w art. 4a pkt 26-28 ustawy o CIT).

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, zgodnie z którą (jak już wyżej wskazano) przez działalność badawczo-rozwojową, należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z ustawowej definicji wynika zatem, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Po drugie, z art. 4a pkt 26 ustawy o CIT wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób. Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

W tym miejscu wskazać należy, że w ramach prac rozwojowych następuje połączenie wyników prac badawczych z wiedzą techniczną w celu wprowadzenia do produkcji nowego lub zmodernizowanego wyrobu, nowej technologii czy nowego systemu organizacji. Innymi słowy, prowadzone systematycznie prace opierają się na istniejącej wiedzy, uzyskanej w wyniku działalności badawczej oraz/lub doświadczeń praktycznych i mają na celu wytworzenie nowych materiałów, produktów lub urządzeń, inicjowanie nowych i znaczące udoskonalenie już istniejących procesów, systemów i usług. Podmioty gospodarcze zajmujące się działalnością badawczo-rozwojową realizują ją obok swojej działalności podstawowej (np. przedsiębiorstwa przemysłowe dysponujące własnym zapleczem badawczo-rozwojowym, laboratoria, zakłady i ośrodki badawczo-rozwojowe, działy badawczo-technologiczne, biura konstrukcyjne i technologiczne, zakłady rozwoju technik, biura studiów i projektów itp.).

Prace rozwojowe mogą obejmować nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Prace rozwojowe nie obejmują rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do istniejących produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, usług nawet jeśli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Podkreślić, w tym miejscu należy, że przepisy o działalności badawczo-rozwojowej należy interpretować ściśle. Zatem, tylko te działania podatnika można zaliczyć do działalności badawczo-rozwojowej, które wyczerpują znamiona definicji zawartej w treści art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, co oznacza, że aktywność podatnika winna być nastawiona na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym (które nie mają odtwórczego charakteru), związanych z postępem naukowym, czy technologicznym.

Jak wynika z wniosku, Wnioskodawca samodzielnie tworzy oraz usprawnia nowe programy, aplikacje serwerów na indywidualne zlecenie kontrahenta, które wymagają od niego za każdym razem innego podejścia, nowych bądź istotnie zmienionych rozwiązań.

Realizowane prace polegają na tworzeniu i rozwoju projektów o skomplikowanym charakterze i każdorazowo wymagają podjęcia wielu prac i czynności programistycznych, mają one niepowtarzalny charakter. Prowadzone prace nie mają charakteru rutynowego, tj. nie są wykonywane automatycznie. Prowadzone prace polegają na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystaniu dostępnej wiedzy i umiejętności z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych i ulepszonych produktów. Wnioskodawca tworzy nowe, ulepszone usługi, które w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już stosowanych przez Wnioskodawcę.

W ramach realizacji projektów Wnioskodawca wykorzystuje nowo zdobytą, uprzednio wytworzoną oraz dostępną wiedzę i umiejętności, bezustannie zwiększa te zasoby wiedzy w celu ich wykorzystania do tworzenia nowych zastosowań. Realizowane prace nie obejmują badań naukowych - aplikacyjnych, choć realizowane prace mają na celu zdobycie nowej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych oraz istotnie zmienionych usług.

Za każdym razem projekt prowadzony jest w sposób zaplanowany, uporządkowany, metodyczny.

Wnioskodawca pracuje w metodologii (…), gdzie oprogramowanie dostarczane jest w cyklach jako elementy składowe do większego projektu. Każdy fragment napisanego przez Wnioskodawcę w ramach usług programistycznych kodu (przede wszystkim w języku (…)) jest recenzowany i dodawany do głównego repozytorium kodu. Następnie kod ten uruchamiany jest na serwerach produkcyjnych i używany jako usługa lub sprzedawany dalej, w tym momencie nie jest już to własność Wnioskodawcy. Praca Wnioskodawcy kończy się po zamknięciu przypisanego do niego zadania. Podejmowane przez Wnioskodawcę prace jak dotąd zostały zakończone wynikiem pozytywnym. Wynikiem zawsze jest stworzenie programu, jego usprawnienie lub ulepszenie jego funkcjonalności. O wyniku świadczonych prac świadczy otrzymanie od kontrahenta wynagrodzenia za wykonanie usługi programistycznej wraz z przeniesieniem do nich autorskich praw majątkowych. Wnioskodawca nie może wykorzystywać wyników pracy na potrzeby własnej działalności, gdyż przekazuje prawa do wykorzystania i zmiany dzieł kontrahentom.

W wyniku prac rozwojowych Wnioskodawca samodzielnie zaprojektował i stworzył nowe, zmienione i ulepszone programy komputerowe:

a.System (…)

b.Łatwe ustawienie limitów na karcie płatniczej,

c.Wyświetlanie historii transakcji użytkownika,

d.Audytowanie operacji wykonanych przez użytkownika,

e.Walidacja danych użytkownika oraz jego rejestracja.

W stosunku do dotychczasowej działalności Wnioskodawcy świadczone usługi mają nowy, bardziej innowacyjny, ulepszony charakter. Nowy, ulepszony charakter usługi nie jest wynikiem działalności obejmującej wprowadzenie rutynowych i okresowych prac rozwojowych prowadzonych przez Wnioskodawcę. Efekty pracy Wnioskodawcy są zawsze utworami w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zawsze odznaczają się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej. Efekty pracy zawsze są odrębnymi programami komputerowymi, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W świetle powyższego, opisane prace wykonywane przez Wnioskodawcę polegające na tworzeniu i rozwoju Oprogramowania spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w przepisach ustawy o CIT.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Ad. 2 i 3

Odnosząc się do Państwa wątpliwości dotyczących ustalenia czy:

- Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania stawki 5% od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych opisanych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym;

- Prawo do „programów komputerowych” wytwarzanych przez Wnioskodawcę można uznać za kwalifikowane prawo własności intelektualnej (kwalifikowane IP) w rozumieniu art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o CIT;

Organ wskazuje, że dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Należy w tym miejscu zauważyć, że zgodnie z objaśnieniami podatkowymi Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczącymi preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP BOX (dalej: „Objaśnienia IP Box”), ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia „programu komputerowego” oraz brak w świetle polskiego prawa precyzyjnego określenia zakresu „autorskiego prawa do programu komputerowego”. Praktyka stosowania tego pojęcia na świecie potwierdza, że ze względu na dynamiczny rozwój nowych technologii, w których programy komputerowe zajmują kluczową pozycję, nie da się ustalić wyczerpującej i niezmiennej definicji tego pojęcia oraz uniknąć rozbieżności (wyrok irlandzkiego sądu II instancji z 1995 r. w sprawie News Datacom Ltd. versus Satellite Decoding Systems, (1995) FSR 201 oraz wyrok australijskiego sądu I instancji z 4 czerwca 1997 r. w sprawie Powerflex Services Pty Ltd v Data Access Corporation, (1997) FCA 490; 37 IPR 436). Należy zatem odwołać się w tym względzie do przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. 2022 poz. 2509, dalej: „Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych”).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ww. ustawy:

Stosownie do art. 1 ust. 2 pkt 1 Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Szczególne postanowienia dotyczące praw autorskich do programu komputerowego zawierają art. 74 ust. 1 i następne Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z art. 74 ust. 1 i 2 tej ustawy:

Podstawą przyznania ochrony prawnej dla programu komputerowego jest fakt, że stanowi on przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej danego autora lub autorów), ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od przeznaczenia i sposobu wyrażania. O ocenie charakteru indywidualnej pracy twórczej nie decydują postanowienia umowy, ale rzeczywisty wkład pracy każdego z twórców programu komputerowego, co podlega każdorazowo odrębnej ocenie. Doktryna prawa autorskiego przyjmuje różne podejścia do definiowania pojęcia „autorskiego prawa do programu komputerowego”, które wskazują, że część chronioną prawem jest w szczególności kombinacja komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego. Pozaustawowa definicja pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego” w sposób uzasadniony nawiązuje zatem do terminologii informatycznej, dostosowywanej następnie do potrzeb dalszej analizy prawnej dobra niematerialnego jakim jest program komputerowy. Fundamentem informatycznego rozumienia programu komputerowego jest samo pojęcie „programu”, czyli zapisanego przy pomocy wybranego języka programowania algorytmu rozwiązania określonego zadania. Zatem, program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu.

Reasumując, pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko. Program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie - definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 Ustawy o prawie autorskim, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o CIT, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Jak wynika z wniosku,Wnioskodawca od (...) r. specjalizuje się w tworzeniu nowych programów, aplikacji serwerowych i ich usprawnianiu. Wnioskodawca wykonuje prace projektowe powierzone przez kontrahenta na rzecz Klienta, prowadzące do powstania innowacyjnych, indywidualnych rozwiązań obsługujących dedykowane obszary jego działalności.

Wnioskodawca opracowuje część/fragment/element, który jest odrębnym programem komputerowym.

Wytwarzana przez Wnioskodawcę dokumentacja w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności jest każdorazowo nierozerwalnie związana z wytworzonym kodem źródłowym i jako całość, tj. Program komputerowy (oprogramowanie) stanowi autorskie prawo do programu komputerowego (tj. Oprogramowanie) podlegające ochronie w myśl art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Efekty pracy Wnioskodawcy są zawsze utworami w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zawsze odznaczają się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej. Efekty pracy zawsze są odrębnymi programami komputerowymi, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że wytwarzane przez Wnioskodawcę programy komputerowe stanowią kwalifikowane prawi własności intelektualnej, o którym mowa w art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o CIT.

Ponadto, jak wskazano wyżej, programy komputerowe wytwarzane są w ramach działalności B+R Wnioskodawcy oraz Wnioskodawca od (...) r. na bieżąco prowadzi ewidencję rachunkową pozwalającą wyodrębnić koszty o których mowa w art. 24e ust. 4 ustawy o CIT, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Zatem, Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania stawki 5% od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do wytwarzanych programów komputerowych, a więc od dochodu uzyskanego ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej na podstawie art. 24d ust. 1 ustawy o CIT. Wnioskodawca będzie również uprawniony do zastosowania ww. stawki w stosunku do dochodów z kwalifikowanego IP, które osiągnie w przyszłości, o ile stan faktyczny i prawny nie ulegnie zmianie.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 2 i 3 należało uznać za prawidłowe.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie ustalenia, czy:

- opisane w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym prace wykonywane przez Wnioskodawcę polegające na tworzeniu i rozwoju oprogramowania spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w przepisach ustawy o CIT – jest prawidłowe;

- Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania stawki 5% od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych opisanych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym – jest prawidłowe;

- prawo do „programów komputerowych” wytwarzanych przez Wnioskodawcę można uznać za kwalifikowane prawo własności intelektualnej (kwalifikowane IP) w rozumieniu art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o CIT – jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w odniesieniu do zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).